De hond eruit...of ik eruit....

ik ben nog nooit verliefd geweest dus ik zou het echt niet weten

Het lijkt me wel echt vreselijk om zo te moeten kiezen en ik hoop dat het nooit gebeurt in mijn leven.

Pfft lijkt me verschrikkelijk!
Als zoiets gebeurt!! ik zou echt niet weten wat ik dan zou moeten kiezen hoor... pfft.

dank je wel ik weet het ook niet meer maar ik vind je mag je hond niet vergelijken met kinderen zeggen ze hier wel eens vaker ? maar mijn man is me ook net zo belangrijk

ik vind dat ik kies voor mijn hond een beetje voorbarig eens kijken of jullie als jullie in zo een situatie zitten als ik nu er nog zo over denken !
ik wil ook niet dat ze weg gaat maar wat moet ik?

Bij ons was ik degene die een hond tegenhield, niet dat ik niet van honden hou, maar toch meer van katten, en omdat ik er me bewust van was dat ik wellicht het merendeel van de opvoeding zou mogen dragen. Mijn man wilde een hond, en uiteindelijk is Sasha er gekomen, met beider toestemming, ik zou haar niet meer willen missen.
Maar ik heb wel gelijk gekregen, mijn man wilde een hond, maar ik mag haar opvoeden, met haar wandelen, naar de hondenschool, ...
Mijn man knuffelt haar vooral, speelt heel wild met haar (bij voorkeur net voordat ik met haar op wandeling vertrek, zodat ze lekker wild staat ...)
Maar moesten we uit elkaar groeien, denk ik dat we om Sasha zouden vechten ...

Bij ons zou hij dr uitgaan...behalve als ze een gevaar voor onze kinderen vormen.

We hebben samen voor de honden gekozen, en tot de dood ons scheidt zal ik naast hun staan en hun verzorgen, net zoals ik voor mijn kids zal doen.

I love them!!!

gelukkig is mijn man net zo gek op onze honden als ik,dus het zal hier ook nooit voorkomen.Als een man zijn partner voor zo'n keuze stelt lijkt het me vrij logisch...kiezen voor de hond natuurlijk. Iemand die van je houdt zal je nooit voor ide keuze zetten

De hond is vaak de dupe!
In een boek heb ik gelezen dat er een hond in het asiel zat. hij had eerst een vrouwtje, die hond liep een keer rustig rond, toen die hond thuiskwam was die vrouw weg! En toen stond erin dat ze een man had gevonden en toen ze moest kiezen tussen die hond of die man koos ze die man!

Maar oke, hier gebeurt het niet. Binky gaat bij ons nooit weg! Behalve wanneer hij dood gaat.
ALs ik een kind krijg dan wacht ik eerst tot ie komt. Dan koop ik een hond. Als dat kind bang is van honden en ik heb sinds van dat kind vanaf baby's af aan al dan kan hij/zij rustig wennen.

Ik vind dat hier wel heel makkelijk word gezegd, nou dan gaat de kerel maar weg, mijn honden zijn mijn alles, ja en kijk eens op je afschrift wie ook inkomen inbrengt, en vaak als je alleen met je hond achterblijft of weggaat, gaat daar al heel wat irritatie aan vooraf.
Als mijn vriend mij stabiliteit geeft, gezelligheid, en we kunnen leuke dingen doen, dan moet ik wel zeggen, dan gaat de hond er wel uit, nu is mijn huidige vriend ook gek met honden dus dat blok zou ik op het moment niet krijgen.
Mijn hond zorgd niet voor inkomen, mijn hond neemd me niet mee uit eten, ik kan ook s´avond met mijn vriend wandelen, en heb ik effe een probleem is mijn vriend ook een luisterend oor.
Ik denk dat je niet voor een hond moet kiezen, maar moet kijken naar het geheel, hoe is mijn relatie de afgelopen tijd geweest met mijn man, heb je constant onenigheid en komt hij thuis en ben jij er voor zijn vieze was, en zegt die als je naar bed gaat ik hou van je laat een ruft en draaid zich om, ja dan zou ik zeggen sorry we gaan scheiden, dan woon ik ook liever samen met een hond, maar als mijn man er altijd is voor mij, en steund me door dik en dun, alleen de hond belemmert, ja dan zal de hond een ander plekje krijgen, waar die welkom is en waar ik af en toe even kan komen kijken.

lol das niet moeilijk,zodra ze zegt het is of ik of.... ligt ze al buiten te koekeloeren haha

Ik denk dat ik toch uiteindelijk voor mijn hond kies.
Een hond is een vriend voor het leven een man kan altijd nog bij je weg gaan.
Zo zie ik het een beetje

Ik ben alleen dus gaat me dit niet overkomen.

Als ik een leuke man tegenkom waar ik verliefd op raak en hij zou absoluut geen honden willen...denk dat de verliefdheid al snel weg ebt.

Stel hij zou een avond hier zijn en de honden niets vinden...heb ik al geen leuke avond, hangt er een gespannen sfeer....dan is het snel bekeken.

Om een inkomen hoef ik geen man, heb gelukkig zelf een inkomen.

@ Willemijn
Wat goed dat je naar je eigen hart geluisterd hebt!

Tja bedoel te zeggen, heel veel stelletjes kopen een huis, tegenwoordig is het een trent om de hypotheek te baseren op twee inkomens, lekker trouwen, later komt er een hondje, en vervolgens zegt die man ik of de hond.
Nou dan zit je wel mooi, en weet niet of jullie je huis te koop hebben staan, die van mij heeft twee jaar te koop gestaan, dus het word wel heel makkelijk gegild, ik ga dan wel weg, ja met een deel hypotheek schuld, en lang leve het huwelijk sommigen mogen nog een smak alementatie betalen, en wat te denken als er kinderen bij zijn.

Ik zou dat niet zomaar gillen, n vervolgens ben je bij je partner weg, nou part/time werken, ja brengt een kleine 1000 euro op, ja dat moet wel full/time worden, ja dan zit de hond weer de hele dag alleen, nou een honden uitlaat service, kosten 200 euro per maand, ziekenfonds word duurder, huren gaan omhoog, bedenk heel goed voor je iets gilt, want ik zal niet zomaar iets gillen.

Helemaal mee eens hoor Fay, ik sta zelfs een beetje met mijn oren te klapperen wat ik hier allemaal hoor. Natuurlijk, als je al een rot-relatie hebt en je partner zegt zoiets dan snap ik dat het makkelijk is. Ook als je nu geen relatie hebt snap ik dat het een makkelijke is, want de hond ken je, en een anonieme denkbeeldige partner de deur uitzetten doet geen pijn.
Maar als je een goede relatie hebt en je partner het dus niet zomaar zegt. Bv als hij allergisch is voor honden wat steeds erger wordt. Of je hond heeft een gedragsprobleem en je hebt alles al geprobeerd maar de hond blijft blaffen of agressief en je partner trekt het echt niet meer. Nou ik zou dan 100% voor mijn partner kiezen.

En omgekeerd: als ik het om wat voor zwaarwegende reden dan ook niet meer zou trekken met de hond of kat van mijn partner... en ze zou dan voor de hond of kat kiezen, dan zou ik echt van schrikken en waarschijnlijk goed zijn voor een paar bezoekjes aan een psychiater.

Ik zou wel voor mijn hond kiezen denk ik maar ik hoef helemaal niet bang te zijn dat dit gebeurt want mijn man is net zo gek op bonky als dat ik dat ben
Ik mijn man en de kids vinden Bonky helemaal het einde en zullen hem ook nooit zat zijn Bonky is voor ons gezin een heel belangrijke schakel.
De kids kunne heerlijk met hem spelen en ik en mijn man vinden het heerlijk om tijd met hem door te brengen plus de heerlijke momenten met gezin en hond samen

ik denk dat het helemaal van een situatie afhangt.
Als mijn man zou willen dat de hond eruit zou moeten dan moet ik wel eerst weten waarom? Waarom heeft hij er zo last van? En zijn al die punten waar hij zo problemen mee heeft niet op te lossen? Ik vind dat als je man niet een hondemens is je er ook niet veel van mag verwachten. Ik zorg er in iedergeval voor dat hij zo min mogelijk "last" van de hond heeft. Ik doe de cursussen, ga wandelen, geef eten, da naar de da, zorg voor opvang, kam hem, zog dat het huis (veel) vaker gezogen wordt zodat de haren niet irriteren etc. Ik krijg er dan van hem respect voor terug. Oke jij wilde een hond en ik zie dat jij er ook de verantwoordelijkheden voor draagt dus ik draag mijn steentje ook bij. Hij is een avondmens dus het avond rondje gaat hij ermee uit en overdag zit hij thuis, en ondanks dat het eigenlijk niet hoeft gaat hij er 's middags ook een rondje mee. Als ik er niet ben wordt Borres ook prima verzorgd. Ik denk dat mijn man dat natuurlijk voor de hond doet maar ook zeker om mij te plexieren. Hij weet hoeveel ik om die hond geeft en mijn man geeft om mij, dus wil hij ook mij ondersteunen daarin.

Dus zoey, wendy etc. Als jou man geen "last"heeft van de hond en toch moet je hem weg doen ondanks dat hij jou daar heel veel verdriet mee doet, dan zou ik dat toch goed met hem bespreken. in een relatie moet je soms ook dingen van elkaar accepteren die je zelf minder leuk vind.

Ik zou hem op een avond apart nemen en dit onderwerp heel serieus aanpakken.

Ik denk dat het heel erg van de situatie afhangt. Het is makkelijk gezegd dat je dan vertrekt met je hond maar als het er echt op aan komt dan weet ik het nog niet zo. Ik denk dat er dan meer aan de hand is dan alleen het probleem van de hond. Je gaat niet makkelijk uit elkaar vanwege de hond. Bij Willemijn is dat ook vanwege de smetvrees van haar ex-man. Trouwens een heel heftig verhaal Willemijn! Iedereen die ooit een scheiding heeft meegemaakt weet dat dit heel heftig is. Het kan zijn dat manlief niet echt een hondenliefhebber is maar waarschijnlijk heb je toch samen gekozen voor die hond. Als het dan niet zo lekker loopt kan dat voor meer irritaties lijden maar zoals ik al zei dan is er veel meer aan de hand.
Ik ben alleen en heb zelf 10 jaar geleden na mijn scheiding voor een hond gekozen. Inmiddels heb ik mijn tweede maltezer. Kom ik iemand tegen die zal mij met hond moeten nemen anders denk ik niet dat er veel sprake van verliefdheid kan zijn. Mijn hond en ik zijn nl één.

helaas met het puk/fiefie drama heb ik dat gehad, niet tegen een van de hondjes persoonlijk gericht maar om het vechten tussen de twee op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen...

bi jons ligt het anders mijn man is moslim heeft er niks tegen gehad dat het hondje in huis kwam maar nu krijgt hij van alle kanten te horen dat mensen niet meer willen komen en dat de engelen uit huis blijven goed ik heb er lang over nagedacht en gesurft op internet om de wxaarheid hiervan eens te achterhalen maar het leeft bij hun heel erg. maar dan nog als ik bij hem weg zou willen waar wil ik heen???? denk je echt dat ik ons koophuis alleen kan betalen nee hoor en als ik naar een huurhuisje moet zal vaak de hond toch wegmoeten meestal geen huisdieren toegelmaten sorry er word hier echt te gemakkelijk over gedacht

Zoey,

Ik denk dat de redenen die jij opnoemt om bij je man te blijven niet de goede zijn (ik weet het, makkelijk gezegd) maar de enige reden om bij hem te blijven moet zijn omdat je van hem houdt en je je leven met hem wilt delen. Als zijn godsdienst het houden van een hondje zo in de weg zit dat dit voor hem ondragelijk wordt dan moet je ook aan zijn geluk denken. Hier samen een goed antwoord op verzinnen. jij ongelukkig als de hond wegmoet, hij ongelukkig als de hond blijft. Is er een compomis te sluiten?
Als je voor jou hondje een heel goed opvangadres hebt zou dat dragelijker maken of zal het gemis te groot worden?

Heel veel sterkte hoor.

er is meer aan de hand, lees ik hier, ik was 36 jaar getrouwd met mijn man, ja toch hield hij van me, op zijn manier, maar alles op zijn manier, geen hondenmens, van huis uit niet, nee geen geroddel over mijn man hoor, maar een beetje begrip zou er wel moeten zijn.
ik zorgde voor mijn honden, altijd gedaan, op vakantie mocht ze mee, maar mocht geen last veroorzaken. en als er last was, dan was ik nergens meer. en wist ik niet hoe ik zorgde om de hond uit zijn buurt te houden, waarom ben je dan niet eerder weg gegaan ?

ik aanbad de grond waar hij liep. ja erg, ik weet het nu. alles wat ik had was mijn man, ik deed alles voor hem. dus zorgde ik ook dat de honden geen last veroorzaakte.

maar met pensioen houd in dat tie de hele dag thuis was. en bamse nog heel klein was en veel aandacht vroeg, een heerlijke hond met veel energie, daar kon mijn man niet tegen, met pensioen betekent rust. en nog eens rust.


in een opwelling ben ik gegaan, omdat ik er niet meer tegen kon, en dacht nog, als ik twee weken weg zal gaan, dat tie dan bij zich zelf tot rede zou komen, nee dus.
en ook ik heb gedacht, hoe red ik het met Bamse ? nee ik had niet veel, niets eigenlijk, gelukkig had ik mijn eigen inkomen, al was dat niett veel, en de kringloop is geduldig, daar kan je alles kopen, heb een tweeling zusje die me hielp om aan spullen te komen, het was mijn eer te na om aan mijn man dingen te vragen, laat hem alles maar houden, ik ben weg gegaan.

en de fokker heeft gevraagd of ik bamse wilde terug brengen, die wist dat ik in een moeilijk dilemma zat, maar ik heb Bamse gewild, dus ik neem mijn verantwoording daar voor, en ja bamse had het ook goed gehad bij een ander. maar ik heb thuis geleerd om mijn verantwoording te nemen.

mijn man belt me nog steeds een paar keer in de week op. daar ben ik blij om, maar kom toch steeds meer tot het besef dat het maar broodkruimels zijn die hij me geeft.

en als ik heel eerlijk ben, en alles over zou kunnen doen, en er geen bamse was geweest, en dit allemaal had geweten dan had ik nooit bamse genomen, nooit.en had ik ook nooit het besluit hoeven te nemen om bij mijn man weg te gaan.

Bamse is er nu, en zal haar nooit in de steek laten, en als mijn man tot bezinning zou komen ? dan zou ik niet meer samen met hem willen zijn, mijn ogen zijn geopend, de grond brokkelt af onder zijn voeten. hoewel ik nog steeds iedere dag tranen laat.

dus zo gemakkelijk was mijn besluit niet, om ..zomaar..weg te gaan.

en waarom vertel ik dit nu ? ja het topic was geopend, en tegen wie kan je dit nu vertellen ? tegen niemand toch, dit is hondenpage. vandaar.

Hoi Willemijn,

Echt een ontzettend sneu verhaal.
Jij vertelde dat als je het over mocht doen er geen Bamse was gekomen. Misschien mag je juist blij zijn dat bamse er wel is gekomen. misschien is zij de druppel geweest in je onderbewuste om een stap te nemen die je anders nooit had genomen.

ik denk dat een hond nooit de liefde kan vervangen van een mens. Vraag iemand te moeten kiezen tussen zijn kind of hond, dan komen er wel andere verhalen. Ik vind alleen dat er in een relatie man/vrouw er ruimte moet zijn voor ieders geluk. Ik vind dat als jou man echt diep van je houdt, hij jou geluk niet zal ontnemen. De drukte van bamse is gewoon een excuus want anders kan je daar samen best uitkomen.

Ik denk als ik de verhalen zo lees dat de liefde niet diep genoeg heeft gezeten als er een hond tussen kan komen.

Stel dat mijn man zich echt vergist had en het echt zwaar vind om een hond te hebben en aan mij zou uitleggen dat hij het heel vervelend vind en hij kan mij overtuigen dat zijn ongeluk groter is dan mijn geluk met de hond dan zou mijn man ten aller tijden voor gaan.
Borres zou een prima tweede huis krijgen. Zou niet rusten tot ik zeker weet dat hij het goed zou hebben, maar mijn man gaat voor.

Maar ja, zoals altijd, makkelijk lullen als je niet in zo'n situatie zit.

een ding wil ik hier toch nog even kwijt.

ik leef nu met Bamse in een soort vrede. ja klinkt zo gek nu ik dat hier neer zet. maar leven met honden en dan een man hebben die smetvrees heeft. kunnen jullie je dat voorstellen ?

bamse mag bij mij gewoon lekker zich zelf zijn, lekker bij mijn voeten liggen, zonder dat ik iemand een blik ziet werpen, dus alleen maar kommer en kwel is het niet. dat zie ik de laaste tijd nu in, fijn wonen met een hond, niet bang hoeven te zijn dat mijn bamse op dr kop krijgt of ik, dat er hondenpoten binnen zijn, gewoon op mijn gemak dweilen stofzuigen wanneer het mij uitkomt, en nimmer meer boze blikken toegeworpen krijgen, is heel wat waard.

en ik hoop nimmer meer voor deze keuze te staan. daar zal ik wel voor waken. en ook hoop ik dat er niemand van jullie daar voor komt te staan, uit elkaar door een hond, wat jullie ook zeggen, er is vast meer aan de hand, nee, als bamse er niet was geweest, was ik nooit bij mijn man weg gegaan. echt niet.

Ik heb al 10 een relatie met mijn vriend en we hebben samen voor honden gekozen. De kans is dus heeeel klein dat hij ooit zal zeggen dat de honden weg moeten. Ik denk dat het eerder zo zal zijn dat we ruzie zouden krijgen wie de honden krijgt als we ooit uit elkaar zouden gaan. (Ik zou ze snel verstoppen zodat ik ze kan houden )

Maar stel dat het toch ooit zover zou komen.....(want dat was ook de vraag van de topicstarter)......dan ga ik ervan uit dat mijn vriend daar een goede reden voor heeft en hoeveel ik ook van mijn honden houd zou ik toch voor mijn vriend kiezen. Al zou ik het daar natuurlijk wel heel erg moeilijk mee hebben.
Maar goed....dat zal (waarschijnlijk) toch niet gebeuren!

Hond of ik eruit??
Nee..ik zou de vriend er uit gooien.
Ik kom MET honden.

Ik ga met oa Fay mee, ik snap niet dat men zo makkelijk zegt: vriend eruit.
Nu heb ik mijn moeder waar ik Mexx mee deel, dus als ik in mijn vorige relatie zou zitten (nog blanco tov einde) en hij zou extreem allergisch worden, of een trauma van honden hebben opgelopen of Mexx zou ineens hem niet meer kunnen hebben etc, en hij gaf me de keuze, dan zou ik Mexx bij mijn moeder onderbrengen. Mits dit is goed overleg gaat en het op een nette manier wordt gebracht door de vriend.

Nu vrijgezel is het idd, hij neemt Mexx er maar bij, ik verwacht niet dat het een hondengek is of iets in die trant, ik heb in de vorige relatie ook alles alleen voor Mexx gedaan (jou hond, jou klusjes. Geen probleem aangezien hij niet van honden hield en het idd mijn hond was ).
Maar aangezien ik straks dierenarts ben zal mijn toekomstige vriend toch echt wel iets affiniteit met dieren moeten hebben, anders wordt het wel erg moeilijk :-p
Gelukkig hebben de meeste mannen er geen problemen mee dat ik een hond heb (is gaaf!!! ).

Mijn man en ik hebben allebei voor 100% voor de honden gekozen dus dat zal hier zeker niet voorkomen
Als we uit elkaar zouden gaan zou het eerder vechten zijn wie de honden krijgt

Maar als ik al alleenstaand zou zijn met honden en ik zou een leuke vent tegenkomen dan zouden mijn honden uiteraard voor gaan, die waren er al en een evt. vriend zou zich dan maar aan te passen hebben

Jee, ik zit dus in een situatie waarbij mijn man echt geen hond wil!! Dus komt hij er ook niet.. Wil niet mijn relatie op het spel zetten, daarvoor zijn we veel te gelukkig (20 jaar samen, 2 kinderen van 11 en 14 jaar)
Maar ben dolgelukkig dat ik volgende week maandag en donderdag een hondje van 6 maanden voor de oppas krijg!!
Dat de hond al hier in huis mag is dus al een wonder... Het is een labradoodle!!
Dus als het goed gaat komt hij misschien vaker, daar ben ik al erg blij mee..
Ga hem niet voor het blok zetten, daar word alleen de hond de dupe van, maar mocht hij ooit ja zeggen dan is mijn droom uitgekomen!!

@zoey, sterkte met je beslissing!

irma ja ik zou als dat beestje een goed huis zou hebben gelukkiger zijn als dat het beestje in een deel van ons gezin ongewenst is en hij het ook duidelijk laat merken

Hoi Sampie,

Mijn man wilde ook geen hond.
Ik heb hem gevraagd of het hebben van een hond hem ongelukkiger maakt dan dat het mij gelukkiger maakt.
En bij mij heeft het ook 20 jaar geduurd. Dus dat heb ik ook in de strijd gegooid, jij al 20 jaar jou zin, nu de aankomende (hopelijk) 15 jaar wil ik mijn wens.

Maar ja, je man moet het wel voor je over willen hebben hoor, want je hebt ze af en toe toch nodig .