De hond eruit...of ik eruit....

Mijn man wilde absoluut geen hond en ik zeker weten van wel. Toen ik Timo op het internet zag, was het liefde op het eerste gezicht en dat zou mijn hond worden. Man meegenomen om te gaan kijken (schat, het kan toch geen kwaad om alleen te gaan kijken)en hij was al een klein beetje om. Nu hebben we Timo zo'n anderhalf jaar en mijn man is stapelgek op hem. Nu wil ik er nog 1 en beginnen we weer van voor af aan. Mijn man wil er absoluut niet nog 1 en ik dus wel. Er gaat er dus zeker weten nog 1 komen en ik weet nu al dat mijn man stapelgek op die kleine zal zijn. Mannen......

als mijn vriend me zo voor het blok zet, mag hij gaan.

ik zou dat soort dingen niet pikken van mijn echtge(kl)oot...
Nee hoor, we doen die dingen samen. Zoiets kan ik me helemaal niet voorstellen. We houden rekening met elkaar en we hebben samen voor onze hond gekozen. Als hij het echt niet wilde was het niet gebeurd, je moet er samen achter staan...

ik weet zeker dat hij het niet goed zou vinden als morgen een pony in de garage staat hoe graag ik het ook zou willen, dat doen we maar even niet.. ik heb al een huispony...

Dit ken ik niet we wilden allebei honden en dan moet je het ook samen doen.We hebben nu 2 honden en ik wou er nog graag een bij.Mijn man was het er niet zo mee eens.Maar we zijn er toch samen uit gekomen we verwachten volgend jaar de 3e hond als alles goed gaat eind maart.

Ik zou mijn hond nooit weg doen voor een ander... Ik heb nu ook nog niemand dus degene die met mij iets wil moet een echte dierenvriend zijn want als ik een huis met tuin heb komen er nog zeker 2a3honden bij... En wie weet nog wat diertjes

@Suus meteen boycotten die man... maar aan de andere kant wel eerlijk om het aan het begin van een (eventuele) relatie te zeggen. Weten jullie beide waar je aan toe bent.

Maar hier hetzelfde hoor, hier kan meneer de deur uit gaan, zal hem nog razendsnel helpen zijn kleren in te pakken en dan is het wegwezen.

Aan het begin van onze relatie had ik en een paard en een JR, tja hij moest toch delen. Was 7 dagen bij paard te vinden en dan als we weg wilden zat ik met de hond. Nu had ik lieve ouders die wel een dagje wilden oppassen, maar zo werkt het natuurlijk niet, ik heb de hond dus ik moet er voor zorgen. En dat vond hij allemaal prima. Hij is nu ook degene geweest die de knoop heeft doorgehakt om weer een hond te nemen. (nu nog ompraten voor een 2de mettertijd)
En hij deed zelf ook alles met de hond dus dat kwam helemaal goed. Laatste rondje uitlaten nam hij op zich dus dat was wel fijn...Zo kan het dus ook.

Ik vind dus wel, als je samen nog moet beginnen dan moeten wel beide erachter staan om een dier te nemen.

goed gedaan suus
mijn man is niet zo dol op honden(zegt hij)
maar ondertussen is hij er heel gek mee
hij weet hoe dierbaar ze voor me zijn en zou me nooit voor die keus zetten

Ik ben thuis diegene die een hond wilde.
ik ben vanuit huis gewend aan honden. Mijn leven is ook niet geheel compleet zonder hond, zo voelt dat ook echt. Mijn man heeft echter niets met honden. Kan prima zonder en mist dan niets. Toen wij 18 jaar geleden gingen samenwonen begonnen we op een flat. Geen ruimte voor een hond, prima. Na 7 jaar flat gingen we naar een wat kleiner 1 gezinswoning met tuintje. Ik wilde gelijk wel een klein hondje, maar mijn man vond dat als er een hond moest komen het wel een beetje hond moest zijn en dus was dit huis nog steeds niet geschikt voor een hond. Ook werkte we allebei, wel maar wel akkoord. 1 april 2008 verhuiste we naar een groter huis met een tuin van 13 bij 10. Ook begon mijn man een zaak aan huis. Dus eind april kwam Borres .


Ik moet zeggen dat mijn man nogsteeds geen hondenmens is hoor maar hij zorgt ontzettend goed voor hem. Het is iemand die verantwoordelijkheden neemt, dus als je een hond neemt dan neem je de verantwoordelijkheden. Hij weet hoe druk en blij ik met de hond ben en hij houdt van mij, dus die vraag gaat hier niet komen.

In het geval van een vreselijk probleemgeval waar al alles aan gedaan is en je spulletjes etc worden vernield dan kies ik toch echt voor mijn man, want kan ook niet zonder hem. Maar ik weet zeker dat ook hij er alles aan zou doen zodat we zeker weten dat het beestje goed terecht zou komen. Geen gedump in het asiel.

Mijn vriend zou nooit tegen mij zeggen van ik of de honden..Denk eerder dat als wij uit elkaar zouden gaan, wij problemen krijgen over wie de honden bij zich houd.

Ik ben vrijgezel en zal ook niet tegen zo'n dilema aanlopen,
maar mocht er toevallig een leuke man langs komen waaien dan is het Me & My Dogs en staat hem dat niet aan is het bye bye, zwaai zwaai en daar is het gat van de deur,

Wij hebben samen voor de honden gekozen. Ze zijn mijn vriend ontzettend lief, toch zijn het míjn honden. Ze zouden dus ook met mij meegaan.

Om 1000 redenen, waaronder dat ik meer tijd voor ze héb en ook meer tijd in ze wíl steken..

Gelukkig is dat hier niet aan de orde.

En iemand die zou verlangen dat ik mijn hond de deur uit doe, zou ook meteen geen vriend meer van mij zijn, hoe pijnlijk het misschien ook is.

ik ben voor het blok gezet, en nee er was niets aan de hand, vaak wordt er gesuggereerd, er zal wel meer aan de hand zijn geweest, dus NEE..

mijn man ging met pensioen, en we hadden femme, we zijn naar het noorden vertrokken, een heerlijk droomhuis daar gekocht. mijn femme stier binnen het half jaar, en geen hond zou er meer komen.

mijn man ging immers met pensioen. maar zonder hond, ik heb geen kinderen, en heel veel liefde kreeg ik niet van mijn man. geen modder gooien hoor, nee dat doe ik niet, maar het is wel een feit. dus graag toch nog een hond.

na drie maanden na de dood van femme , belde de fokker op , drachtig en of ik een hond wilde. ja een bruine newfoundlander. na veel heen en weer gepraat, ging mijn man akkoord. en kwam bamse binnen in ons droomhuis.

ik dol gelukkig. maar mijn man niet, het werd hem te veel, na drie maanden was het , jij eruit of de hond eruit.

Bamse was heel erg energiek , daar kon hij niet tegen en wilde hij ook niet tegen kunnen, pensioen was hij toch immers.

ik dacht bij mezelf, ik ga voorlopig weg.een poos en zie dan wel waar het schip strand.

om het niet te lang te maken, we zijn uit elkaar gegaan, door bamse, en ik heb voor haar gekozen, ik kon haar terug brengen naar de fokker, maar kon het niet.

nu ik dit hier vertel, lopen de tranen over mijn wangen, een hele hoge tol betaald voor een hond. ?

ja zeker, maar geen hoge tol voor Bamse, ben toch gelukkig met haar. en zou haar nog steeds niet weg kunnen doen.

Jeetje moeilijk maar als je die keus krijgt is het al niet goed in de relatie dus hij eruit hahahaha .Moet toch waak hond hebben dan hahaha.En ik heb hem gehad als kadootje van me vriend toen ik in het ziekenhuis lag en wou zo graag een hond is dus van mijn....

Als mijn vriend zegt, jij eruit of die hond, dan kan hij vaarwel zeggen tegen ons allebei.
Me hond weg doen voor een man? Nee echt niet.

Nou, da's niet zo moeilijk!
Als je van iemand houdt zet je die persoon toch niet zo voor het blok?
Mijn liefde voor honden (dieren) is een deel van wie ik ben, hoort bij mijn persoonlijkheid. Als mijn partner mij voor de keuze zou stellen, houdt hij dus niet (genoeg) van mij, en accepteerd mij niet zoals ik ben. De groeten dan maar!
Gelukkig is mijn man net zo gek op de honden als ik!

Heftig verhaal Willemijn. Maar dat geeft wel aan hoeveel je van Bamse houdt.

Ik denk dat lang niet iedereen deze keuze zou (kunnen/willen) maken. Respect.

dan zal ik er toch ech tuit moeten als het zo zal zijn
Enn hond hoort bij mij dus....

Nou dan pak ik me biezen met me honden, poes en me kinderen.

Hm, die keus is niet zo moeilijk voor mij. Ik neem Beer gewoon lekker mee .. Hij is bovendien ook van mij, en luistert dan ook het meest naar mij

Kan ik s'avonds lekker tegen Beer aankruipen, is lang niet zo erg

ik heb terug gekund, en er is heel wat aan vooraf gegaan, maar dan had ik alsnog bamse weg moeten doen, terug naar de fokker, en nee dat ging niet meer, ik hield dol veel van dr, zo klein en energiek ze ook was. niet gemakkelijk gehad haar opvoeding helemaal alleen te moeten doen, en nu ? ik heb een wereldhond.

en ja een hoge tol heb ik er voor betaald, en nog. maar als ik dan naar die lieve ogen en dat heerlijke lichaam kijkt van bamse, dan ben ik toch gelukkig, ondanks een heel groot verdriet.

en nee tussen mijn man en ik waren geen toestanden, integendeel, ik houd nog van mijn man, maar daar blijft het bij, op afstand dus. zolang bamse zal leven, zal mijn man niet meer bij me komen, en we bellen en zien elkaar nog dagelijks, maar er is bij mij een grote wrok ontstaan. in de tijd dat ik weg ben bij hem, zal dus ook nimmer meer goed worden tussen ons.

willemijn wat heftig moet dat zijn geweest zeg.
als het erop aankomt zeker geen makkelijke keuzen.petje af hoor!

Tjee Willemijn wat een verhaal, en wat een verdriet. Het moet vreselijk moeilijk geweest zijn voor je.

Mijn man vind alles goed, is heel makkelijk, als ik iets graag wil, of onze dochter, vind hij het allang al goed. Bij ons is het zo, als we goed in ons velletje zitten is het een goede keus. Mijn man werkt graag, dat is gewoon al jaren zijn grootste hobby, en hij wil onze dochter en mij graag gelukkig zien. We houden hier alle 3 echt rekening met elkaar.
Dus voor dit soort keuze's zou in ons gezin geen sprake van zijn.

mijn man heeft smetvrees, niet in een hele ernstige mate, maar toch zo dat hij geen hondenpoot of haar kan zien.

heel mijn leven heb ik voor de honden op moeten komen, nu was ik het eerlijk gezegd een beetje zat, weer ? alweer ?

je kan nog zoveel van iemand houden, op een gegeven moment is de maat vol, ik ben gegaan, met Bamse. alles opgegeven, niet gedacht voor altijd, dacht nog, over een twee weken zijn we weer bij elkaar. nee dus.

twee jaar lang is hij hier geweest. heb ik bamse in het gereel gehouden, ieder weekend was hij hier, en at mee, bamse in het gereel gehouden, tot de knop bij me om ging, zo ging het niet langer, zolang ik bamse heb zal je dat moeten accepteren, en dat kon hij niet.
hij heeft mij na lang praten een maand gegeven, een ultimatum, en ik ben dus nu alleen.

bellen doen we vaak, en ik zie hem vaak bijna iedere dag op de sportschool, met veel verdriet, want terug komen doet tie niet zolang ik bamse heb.

en o wat zou het makkelijk zijn om toe te geven en bamse weg te doen, een geborgen leven te hebben, want dat had ik wel. zonder zorgen.

de tol die ik betaal, is hoog, eigenlijk te hoog, maar wat dan met bamse ?

bamse is inmiddels drie jaar, echt alleen ben ik nu een jaar, en zelfs als bamse er niet meer is, zou ik dus niet meer terug kunnen, bij mij is er veel wrok ontstaan dat iemand dat van je kan eisen.

als ik ooit een andere man zou tegen komen, die moet voor mij en voor bamse zijn zo niet, dan zou ik dus nimmer aan een relatie denken.

Als mijn vriend mij voor die keuze stelt terwijl we samen voor een hond gekozen hebben dan ga ik eruit INCLUSIEF de hond. HAHA!
We hebben deze discussie al eens gevoerd omtrent zijn kat. Die had hij al voor we een relatie kregen en ik ben niet zo gek op katten. Uiteindelijk natuurlijk toch besloten dat hij gewoon mag blijven en inmiddels ook best een band opgebouwd. Dus ik ga er vanuit dat er over de hond geen discussie komt!

kijk en in deze situatie zit ik !!!!!!!!!
en ik weet nog steeds geen uitkomst!! ik wil niet dat de hond weg moet maar ik wil de kinderen ook hun vader niet afnemen en hij probeert de kinderen om te kopen met een wii schijnbaar niet het besef dat het hondje meer is als gewoon een hond!

ik heb het hier eens allemaal doorgelezen maar is er hier uberhauipt iemand met kinderen???? dan is het wel een erg lastige keuze he mijn man wil de hond niet meer zegt ik er uit of de hond wie zouden de kinderen liever zien vertrekken de hond of papa vraag het ze eens!!!!

poehhhh...gelukkig niet aan de orde bij ons.

is wel een heel vervelend dilemma natuurlijk.

ik zou de keuze moeilijk vinden (hi hi ,laat het m'n man 't maar niet horen!!)

gelukkig zijn we beide stapel op onze lab

mijn vriend gaat dan zeker de deur uit hoor

Jee Willemijn, ik weet even niets te zeggen hoor.
Wat een dapper besluit heb je genomen zeg, ik heb respect voor je.

Zoey, Wendy enz...
Wat een vervelende situatie.
Ik ken je verhaal niet en kan je geen advies geven maar wil je wel veel sterkte wensen hiermee.

Ik wilde juist heel graag een kat toen we gingen samen wonen en dat vond mijn man goed.Het werden er meteen 2 (een vinger/hele hand etc) .
Nu is de overgebleven poes 16 jaar en ziekjes,man baalt er weleens van maar zal haar nooit weg willen doen (voorheen ook niet hoor) alleen al om het feit dat ik knetter ben op het beestje.

Hier lijkt het me ook een strijd te gaan worden wie de doggies zou houden als het ooit zover zou komen.
Ga er vanuit dat dit nooit zal zijn