Verdriet om je overleden hondje

Wie hebben er ook nog zoveel verdriet om hun overleden huisdier?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Hoe gaan jullie om met het verdriet over je hondje?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Wie heeft er tips, om het verwerken van je overleden hondje makkelijker te maken, het beter te kunnen verwerken?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Vorige Week donderdag kregen wij te horen van de dieren arts , die we om tien uur in de avond moesten bellen voor de bloed uitslag dat het beesje te veel mankeerde om er nog mee verder te docteren ,Ook had ze artrose en kon ineens heel erg slecht lopen je zag ook aan het beestje dat ze niet meer kon , Ik zei tegen de dierenarts dat ik vrijdag terug zou bellen voor een afspraak.
Vrijdag om kwartvoor 12 naar de dieren arts en om 12 uur sta je buiten met Met je trouwe vriendin dood in je armen.We hebben haar die zelfde dag laten cremeren alleen en de zelfde dag stond haar urntje hier op de kast dit doet pijn heel veel pijn , nu hebben we nog een ander hondje deze mist haar heel erg en staat nu al een dag of 3 aan de diaree ze eet wel maar niet veel drinken doet ze ook , zou dit te maken kunnen hebben dat haar trouwe met gezel er niet meer is , ben radeloos wie weet raad

Ik heb nog steeds verdriet om Quinn het is nu negen maanden geleden dat hij plotseling overleed maar ik mis hem nog elke minuut van de dag.

niet raar mijn ene hondje is 3 jaar gelenden overleden daar huil ik nog maar ook de gene die nu bij na een hjaar gelenden is overleden

Gelukkig dat het niet raar is, om nu nog te huilen om ons overleden hondje.

Hoi Sonja,

Nee, ik vind dit niet raar. Zelf heb ik helaas op 19 April (dus ook 2 maanden geleden) mijn lieve westy Rocky in moeten laten slapen en ik ben er nog lang niet overheen. Als ik bepaalde liedjes hoor voel ik de tranen alweer achter mijn ogen branden. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk.Heb een mooi wit mandje waarin ik allemaal spulletjes van hem in heb bewaard (knuffels,kleedje etc.), zodra ik deze open doe ruik ik hem weer en dan komen de tranen...

Van de week ook de rekening gekregen van de verzekering, dan komt alles weer naar boven..

Ook droom ik vaak over hem. Laatst droomde ik dat ik met Rocky over straat liep en iedereen zei: maar jullie hadden Rocky toch in laten slapen? En dan zei ik weer: ja, maar hij is weer bij ons teruggekomen. Hele aparte droom!

groetjes Nathalie

Hoi Nathalie & Rocky+,

Bij ons is het inmiddels bijna twee jaar geleden dat we afscheid van Iggy+ hebben moeten nemen op 26-11-2009, maar ik denk dat het bij ons zo zwaar valt, is het feit dat wij niet bij haar waren toen zij is in geslapen, want de dierenarts heeft ons nooit gebeld, toen hij zag dat het slechter met Iggy+ ging, wij hebben zelf moeten bellen, en op dat moment kregen we te horen dat ze net was overleden, en dat ze nog naar ons heeft gezocht, maar lees anders mijn verhaal maar op mijn page, onder Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar staat haar hele verhaal beschreven.

Raar? Ik zou het eerder raar vinden als je er geen verdriet om zou hebben. Zelf heb ik het nog niet meegemaakt dat één van mijn honden is gestorven, maar wel veel andere huisdieren. Kapot was ik ervan, ik at niet, had nergens zin in, soms alleen om een hamster of konijn. Ik raak heel erg snel gehecht aan dieren, erg moeilijk als ze overlijden. Ook ik huil af en toe om mijn overleden dieren als ik een foto ervan zie of een bepaald liedje.

Heel veel sterkte...

Liefs Lotte.

Dank je wel Lotte en de hele beestenbende.

Het is helemaal niet raar om te huilen ...
Dat is toch héél normaal als je zo van iemand hebt gehouden ?
Mijn hondje is ondertussen al iets meer dan een jaar niet meer bij ons en ik mis hem nog elke dag !
Het heeft gewoon tijd nodig ... Bij de ene al wat meer dan bij een ander ...

Vindt het nu niet meer raar dat je verdriet hebt om je maatje,en dat er veel tijd over heen gaat om het een plekje te geven.
Voordat onze Kira overleed hadden wij altijd katten en ook daar was vooral ik erg gek op.En ook daar heb ik verdriet over gehad maar toen Kira ziek werd en overleed voelde het alsof er een stukje van mijzelf doodging.Wat heb ik een verdriet gehad,de eerste weken at ik niet of nauwelijks en de hele wereld kon me even gestolen worden.Deed niets anders als de wandelingen herhalen en iedereen vertellen wat er was gebeurd met ons grietje.Maar na enige tijd moest ik toch de draad weer oppakken en dat doen we ook ,maar dagelijks is ze in mijn gedachten en vaak pink ik een traantje weg.
overal hebben we foto,s en nu kan ik er ook naar kijken met een blije herinnering aan ons mooie meisje.een lang verhaal maar ik begrijp het verdriet van een ieder die dit meemaakt en zit hier op het forum dan ook vaak mee te snotteren.

@Helene, wat je schrijft over je katten en dan de hond, vind ik heel herkenbaar.
Toen ik Wodan kreeg was ik me niet bewust van de impact van zo'n dier. Ik had daarvoor een kat van 17 jaar gehad en vond het toen verschrikkelijk. nu ik Wodan moet missen, is het verdriet onbeschrijflijk.
Voor niet hondenbezitters komt dit soort verdriet raar over, of aanstellerig, maar als je eenmaal een hond hebt gehad, dan weet je hoe bijzonder die relatie is. Ik ben hier toevallig op deze site beland, en ik voel het therapeutische effect dat ervan uit gaat. Je mag hier dag en nacht je verdriet uiten, en dat voelt goed.
Voor iedereen die dit leest, en een dierbare vriend moet missen, wens ik veel sterkte.

Dank jullie wel allemaal.
En ja, ik herken veel uit jullie verhalen, en het klopt helemaal.
En ja, je kunt hier altijd terecht, en voor veel mensen die het ook mee gemaakt hebben, weten waar ze over praten, en dat doet zeker goed, dat je er over praal bedoel ik.
Maar helaas is ons een heel stuk ontnomen, namelijk het afscheid nemen van Iggy+ voordat ze overleed, de dierenarts heeft ons helaas nooit gebeld toen Iggy overleed, we moesten helaas zelf bellen, om te horen dat ze net was overleden, en dat stukje doet me nog het meeste pijn van alles, maar ik heb het allemaal beschreven op mijn page, onder Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar staat alles in uit gelegd.

Ik huil ook nog bijna elke dag om Wendy...8 juli dit jaar.
heb er zo ontzettende moeite mee, ook al was ze 14, dat maakt niet uit.
Ze was bijzonder, net als mijn andere kleintje, haar nichtje twee jaar geleden.
Allebij een soort van Crohn ziekte, Lizzy nog erger, en Wendy een dubbel hartpatientje de laatste 5 jaar.
Ik was zo intensief met haar bezig de laatste jaren...
De een is gevoeliger dan de ander, dus heeft de een er nog meer last van als de ander en huilen we elke dag.
iedereen doet t op zijn manier...het maakt niet uit....laat t gaan...het moet slijten..
Sterkte..

Dank je wel Sylvia.

Mijn lieve Franse Bulldog Bandit is dinsdag 3 januari (3 dagen geleden) overleden. Hij had al wel wat klachten waaronder chronische diarree. We waren al maanden bezig om erachter te komen waarom.

Hij kreeg 1 januari een longontsteking. Hij reageerde op geen enkele medicatie. ze probeerde nog prednison omdat antibiotica niet werkte. Hij lag in een zuurstofcabine en toen ze net met een ander patiëntje bezig waren en wij in de wachtkamer zaten te wachten tot we werden gehaald is hij alleen gestorven. Toen ik bij hem mocht was hij ook nog warm, ik was net te laat.. Ze zeggen dat het voor mij niet goed was geweest om het te zien.. maar jarenlang zorg je voor hem en nu voelt het alsof ik hem alleen heb laten dood gaan.. Wat een ontzettend verdriet..

Ik dacht vanochtend dat ik me iets beter voelde tot ik me besefte dat ik niet naar de bakker durfde omdat ik bang was dat ze zouden vragen waar Bandit is.. Hij is 10,5 jaar geworden.. vanmiddag om drie uur mag ik zijn as ophalen..

Groeten en aan iedereen die dit gevoel kent, sterkte.
Floor

Heel erg veel sterkte Floor! Ik weet precies hoe je je voelt. Mijn bull is 3 weken geleden gestorven

Ook ik heb nog iedere dag verdriet, het is ook nog wel niet zo lang geleden, maar ik weet wat jullie allemaal voelen

mijn oppashondje is al 2 jaar dood en ik mis hem nog steeds verschrikkelijk,
het is niet raar hoor, heelveel sterkte

Ik ben charlotte van oostkamp
heb ook mijn mechelse herder over 14 verloren hij had kanker in lever en mild
maar ik weet een ding dat het heel hatd is om rakki te verliezen zo een schat van een hond ik geraak niet over zijn verlies ik huil ook veel kan er niks aandoen

Floor, het zo moeilijk om afscheid van je lieve maatje te moeten nemen. Dit doet ongelooflijk veel pijn en het gemis is ontzettend groot.
Bij mij is het 7 mnd geleden en nog huil ik regelmatig en er is geen dag dat ik niet aan haar denk. Als je zoveel liefde voor je hond hebt gevoeld, zoals velen hier, dan ga ga je door een rouwproces heen.

Jouw liefde heeft Bandit altijd gevoeld, en die liefde voelen is zo belangrijk voor een hond. Wens je echt heel veel sterkte toe.

@Charlotte, ook heel veel sterkte toegewenst met het verlies van jouw hond.

inmiddels is het al bijna 4 maanden geleden dat Bandit overleed. ik denk inderdaad nog elke dag aan hem. gelukkig gaat het al wel beter. Ik huil niet meer iedere dag. Ik heb een kat uit het asiel gehaald. Het is een lieverd en het maakt het in huis een stuk gezelliger. Het klopt dat dit het gemis dragelijker maakt. maar toch...

Soms, net als nu overvalt een enorme leegte me ineens.. Toen Bandit net overleed draaide ze een bepaald liedje veel, wat in mijn hoofd rond spookte toen ik hem naar het crematorium bracht. Dat liedje is nu voor mij de vertaling voor het gevoel dat ik toen had. Vandaag sta ik in een meubelzaak naar een urn te kijken (was al apart, in een meubelzaak) en ja hoor, komt dat nummer op de radio! Toeval bestaat niet zeggen ze soms..

ik vraag me af of ik ooit naar dat liedje kan luisteren zonder in huilen uit te barsten..

Bedankt voor jullie berichten van steun. Ik wens jullie ook alle sterkte met jullie verdriet toe.

Groet, Floor

Hoi Sonja,

We hebben elkaar al eens eerder gesproken. Mijn hondje Jay had ook epilepsie. Het is nu 9 maanden geleden dat ik hem in moest laten slapen. En lieve Sonja, ik huil nog elke dag om mijn lieve Jay. Hij was gewoon mijn allerbeste vriend. Wij waren zo op elkaar ingesteld; we wisten van elkaar altijd precies hoe de ander zou reageren. Niemand begrijpt mijn band die ik had met Jay, daarom hou ik het verdriet meestal ook voor mezelf, anders moet ik dingen uit gaan leggen die een ander toch niet snapt. Dat is wel heel eenzaam hoor. Weet je wat het is, Sonja, iedereen rouwt op zijn eigen manier, in zijn eigen tempo, ook jij. Er is niemand die bepaalt hoe lang zoiets mag duren. En als jij verdriet hebt, laat je tranen de vrije loop.
Wat ik je nog wil vragen; hoe kom je aan die mooie teksten met daarin ook nog een foto van Iggy? (op jouw pagina bij de foto's) Ik zou dat graag ook van Jay willen.
Alvast bedankt en héél veel sterkte

saskia