Verdriet om je overleden hondje

Hallo Allemaal,

Ik wilde weten, of het raar is om nog steeds te huilen om je hondje, die nu ongeveer 2 maanden geleden overleden is, wij hebben onze Westy Iggy 2 maanden geleden af moeten geven, na de gevolgen van 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd.
We huilen nog iedere dag bij het zien van haar foto, of de herinneringen aan haar, we hebben haar tenslotte 10,5 jaar lief gehad en verzorgd.
Ze is in het totaal 5 keer geopereerd geweest in haar hele leventje, dat is bijna 1 operatie om de 2 jaar.
Graag wil ik hier echte antwoorden op, van mensen die het zelfde meemaken.

Groetjes Sonja Vissers.

he sonja huilen is niet om beschaamd te zijn huilen moet zo kan je het allemaal beetje b ij beetje vewerken bij ons is het al van oktober 2008 en het is nog altijd moeilijk hoor maar ja en daarom traantje laden vloeien is goed groetjes

Hallo Rambo,

Dank je wel voor je reactie, het doet mij goed, dat ik niet alleen dat met die gedachten zit, ik dacht dat het ongewoon was, om zo lang te treuren.

Groetjes Sonja Vissers.

nee hoor
zelf ik na 3 jaar huil nog wel eens
laat je lekker gaan dat lucht op

sommige mensen begrijpen het niet maar ik voel mij er goed bij om soms lekker een potje te huilen

groetjes Lisa

Hallo Lisa & doggs,

Allereerst, dank je wel voor je reactie, ik begrijp je helemaal, dus het is niet gek om nog steeds te huilen om je hondje, die je verloren hebt, dat is goed om te weten.

Groetjes Sonja Vissers.

nee hoor
ik zie altijd de foto van layka staan en dan hebben we het er over en daar komen de tranen dus huil maar fijn hoor lucht je op

groetjes Lisa

sonja

het is nooit vreemd om te huilen om je maatje
ook bij ons lopen de tranen nog wel eens over onze wangen ,bij ons is het nu 1,5 jaar geleden

gr angelique en lana

Hallo Sonja,

ik weet dat je had gevraagd om mensen met 'ervaring'. Nu heb ik dat niet, maar wil toch ff reageren als 't mag...

2 maand is nog maar kort geleden! Je mag daar zeker om treuren! Ik zou er kapot van zijn als 1 van mij hondjes heen zou gaan!
10,5 jaar samen is niet niks! Je hebt een band met haar opgebouwd... Die kan toch niet zomaar ineens verbroken zijn! Je moet je verdriet niet weg stoppen... Het is heel normaal dat je verdriet hebt om je maatje!

Ik wil je veel sterkte toewensen!

Liefs Ellen

raar ? nee integendeel. vind het heel normaal als je honden hebt gehad waar je zoveel liefde van hebt ontvangen , om die je hele verdere leven in je hart te bewaren, en er met oprechte dankbaarheid aan terug denkt.

de pijn wordt minder naar het langer gaat duren dat je hond er niet meer is, de herinneringen blijven bewaard, en dan is het heel logisch dat je tranen dan vanzelf komen. er wordt niet voor niets gezegd.


als iemand dood gaat, wordt er een herinnering geboren, en zolang die toch altijd nog in je hart is, heeft tie niet voor niets geleefd.

Hallo Lisa en doggs,

Dank je wel voor je reactie, wij hebben een foto van Iggy naast haar urntje staan, samen met een kaarsje, die we iedere dag aansteken, mits we thuis zijn dan. Je kunt er een foto van bekijken, op mijn pagina, bij mijn andere foto´s.

Groetjes Sonja Vissers.

Hallo Angelque,

Dank je wel, voor je reactie.

Groetjes Sonja Vissers.

Hallo Ellen,

Dank je wel voor je reactie, ik zit nu met tranen in mijn ogen om de woorden die je schrijft, en je hebt helemaal gelijk hoor.

Groetjes Sonja Vissers.

ja ik heb gekeken
wij hebben ook een urn met haar foto en een plukje haar van der en ook staan er altijd bloemen bij haar
een eigen plekje

Hallo Willemijn,

Dank je wel voor je ontroerende woorden, ik ben ontroerd, nogmaals dank je wel.

Groetjes Sonja Vissers.

Hallo Lisa en doggs,

Dank je wel, wij hebben ook nog een plukje haar van Iggy, en we hebben ook nog een poot afdrukje van haar, die is gemaakt, net voor dat ze gecremeerd werd. Verder zetten we iedere week een verse witte roos bij haar urntje neer, dat heeft ze zeker verdient.

Groetjes Sonja Vissers.

sterkte

Hallo Lisa & doggs,

Dank je wel voor je reactie.

Groetjes Sonja Vissers.

Ik heb mijn Yorkje vorig jaar mei in moeten laten slapen,hij was 16 jaar geworden.
Wat een verdriet om je grootste vriend,je maatje je allesie te moeten missen.
Ik ben er echt kapot van geweest,zo erg miste ik hem.
Ik heb een urntje,een foto en een kaarsje bij hem staan,en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk.
Ik heb inmiddels een nieuw Yorkje,bij de zelfde fokker vandaan als mijn eerste hondje,en ik ben weer helemaal gelukkig.
Ik vond het eerst een akelig idee om weer al je liefde aan een ander hondje te geven,maar het geeft weer zoveel voldoening en je krijgt weer zoveel vreugde er voor terug.
En mijn eerste hondje zal ik nooit vergeten,die zit voor altijd in mijn hart,en mijn pupje kan ook nooit zijn plaats innemen,maar heel veel verdriet heeft hij in de loop van de tijd wel weggenomen.
En als ik naar mijn overleden hondje kijk (op foto of op film)dan vloeien er nog steeds tranen hoor.
Dat is heel normaal,hij was immerseen deel van je leven.
Heel veel sterkte met het gemis.

Hallo Els,

Ik weet precies hoe jij je voelt, wij zijn onze westy ook vorig jaar verloren, aan de gevolgen van 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd, met in combinatie met een hersenbloeding, ze is op 26-11-2009 overleden. Ook wij hebben een urntje met haar foto op de schouw staan, zo kunnen we iedere dag nog even aan haar denken.

Groetjes Sonja Vissers.

Hallo Allemaal,

Het gaat nu gelukkig iedere dag een beetje beter, we kunnen ons verlies steeds beter een plekje geven, we hebben er nog steeds wel momenten bij, dat we haar erg missen, vooral als we over straat lopen, en we een Westy zien, dan denken we, waarom is ons dat niet gegund, dat onze Iggy niet langer mocht leven, dan rollen er weer tranen over onze wangen, een momentje later gaat het wel weer beter, zo gaat het iedere dag een klein beetje beter.

Groetjes Sonja Vissers.

jack is 4dec jl ingeslapen,
zijn urn en foto staan in de kamer,
zo hoort hij nog steeds bij ons,
maar huilen,hoeveel ik ook van hem hield en hou,
kan ik niet,ik mis hem wel,
maar kan moeilijk huilen,ik verdring het...
onze rottweiler max,is al 6jaar dood,
en we hebben het nog vaak over hem.
zijn prijzen van wedstrijden staan op de pc kast.
al mijn honden die zijn overleden,
hebben een plekje in mijn hart.

Hoi Wil, Sjaida en Rex,

Ik weet precies wat jullie voelen, alleen moet je het niet verdringen, ik deed dat ook, maar op den duur komt het er toch wel uit, wij huilen bijna nog iedere dag, je kan op dogboek mijn verhaal lezen over het overlijden van onze Iggy, het verhaal heet: Het trieste verhaal van onze Westy Iggy, je mag het lezen, maar het hoeft niet.

Groetjes Sonja Vissers.

Onze hond(yorkshire Terrier) is al 5 jaar dood maar soms ben ik er nog steeds verdrietig om....weet ook niet of dat ooit weg gaat. Ik was erg gehecht aan haar.
Sterkte!

Hoi Chicootje,

Dank je wel voor je reactie, wij waren ook erg gehecht aan onze Iggy, ze was voor ons net als een kindje voor iemand anders is, voor ons was onze Iggy ons kindje, een ander zou daar heel raar op reageren, maar voor ons betekende ze echt zoveel voor ons. Dus zal ik haar echt nooit vergeten.

Groetjes Sonja Vissers.

Twee maanden geleden.... meid dat is nog zo dicht bij.
Natuurlijk huil je dan nog heel veel. En alleen de tijd kan de wonde helen. Mijn schnauzertje overleed in 3 dagen tijd (hartfalen) en dat was in 2004. Maanden en maanden heb ik gehuild, want zij was mijn oogappeltje. En als ik er nu nog aan denk of haar foto zie komt alles weer boven. Verdriet om je maatje kan je zo maar niet wegsteken of verdringen. Iedereen hier heeft dit al meegemaakt en iedereen blijft het er altijd moeilijk mee hebben. Het was tenslotte je onvoorwaardelijk trouwe maatje....

Hoi Jacqueline,

Ja, je hebt helemaal gelijk, wij zijn onze Westy Iggy verloren in 3dagen tijd aan 15 zware epileptische aanvallen, ik heb het helemaal uitgelegd op dog boek, onder het verhaal: Triest verhaal over onze Westy Iggy, je kan het verhaal lezen, dan begrijpen mensen het beter, maar je hoeft het niet te lezen als je het niet wilt, is het niet raar om te zeggen dat ze ons kindje was?

Groetjes Sonja Vissers.

Sonja het is helemaal niet raar of gek hoor verdriet hebben om je maatje waarop je gek was
het zegt toch ook iets over jullie ? jullie die veel van jullie westie hebben gehouden en er gehecht aan waren ,en weet je wij hondenvrienden begrijpen dat als geen ander
ik durf je rustig te vertellen dat ik om mijn langst geleden overleden reu nog regelmatig een traantje laat ,ik neem zijn foto mee als we op vakantie gaan en ik praat nog elke dag tegen zijn foto ,elk jaar komt er weer die verjaardag en die sterfdag en die dagen blijven moeilijk ,en zo is het met al onze overleden honden ,de scherpe kantjes gaan er wel af maar vergeten kan en doe je ze nooit

Hoi Hondengek, Reny,

Dank je wel voor je woorden, ja we waren echt heel gek op Iggy, ik heb haar hele verhaal op dogboek gezet, onder het verhaal Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar staat het helemaal uit gelegd, dat verhaal kun je lezen, als je dat wilt. Sommige mensen begrepen het in het verleden niet helemaal. Vandaar deze uitleg.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Sonja,

Ik snap ook dat jij nog steeds verdriet hebt om Iggy. Ik heb het verhaal op je dogboek gelezen en het lijkt me verschrikkelijk om je hond op zo'n manier te moeten verliezen. Misschien dat dat het nog wel moeilijker maakt, de wetenschap dat je er niet voor haar was toen ze stierf. Wat dat betreft heb ik het geluk gehad dat ik heel bewust afscheid heb kunnen nemen van Dribbel en dat hij in mijn armen gestorven is.

Verdriet kan lang duren, er is ook geen vaste tijd voor. Bij de een heeft het meer tijd nodig dan bij de ander. Uiteindelijk zal het slijten, maar neem gewoon de tijd voor je verdriet. Laat het er zijn en probeer het niet weg te drukken, omdat 'het niet te lang mag duren'. Zolang het er mag zijn en zolang je je verdriet die aandacht geeft die het nodig heeft, komt het allemaal wel goed. Er komt vanzelf een dag dat het minder wordt en dat is ook niet erg.

Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik probeer te zeggen. Heel veel sterkte nog de komende tijd!

Lieve groet Thera

Hoi Thera,

Dank je wel voor je woorden, ik begrijp het volkomen. Jij ook veel sterkte met je verlies van Dribbel, als je iets kwijt wilt, dan mag je me gerust een pbtje sturen, of een reactie. Misschien kunnen we elkaar helpen.

Groetjes Sonja Vissers.