Verdriet om je overleden hondje

niet raar hoor.

ik kan nog steeds huilen om wodan. hij is op 28-08-2008 heen gegaan.
als ik dan kijk hoe diego zoveel trekjes van zijn ouwe heer heeft . dan krijg ik een brok in me keel.
elke dag kijk ik naar zijn foto naast zijn urn met zijn as erin en zijn piepiep .
de dag dat ik hem moest laten inslapen staat als gister in mijn geheugen. op het moment dat ze de spuit gaf. had ik spijt . op dat moment wist ik dat hij nooit meer bij me zou zijn. liefst wou ik schreeuwen dat ze het er weer uit moest halen maar dat ging niet....pff zit er nu weer oom te huilen. was een beest van goud. we hebben die dag rustig gezocht naar een crematorium en een hele fijne gevonden. daar voor ie de oven in zou gaan heb ik hem nog fijn geknuffelt en goed aan hem geroken en zijn manen gevoelt.
sorry dat ik heel mijn verhaal hier zet maar kwam er ineens uit.
wil er alleen mee zeggen dat het niet raar is en ik het juist heel mensenlijk vindt.
sterkte nog

Sterkte Sonja ,ik heb je verhaal ook gelezen in het dogboek En dat je daar nog altijd veel om huilt dat is volgens mij normaal , je hebt je hondje lang bij je gehad en je behandeld dat als een kind en je krijgt daar zoveel vriendschap en liefde van en als je het dan moet afgeven doet dat verschrikkelijk veel pijn En in jou geval dat hij n thuis niet is overleden maakt het nog pijnlijker...Mijn hondje is nu 15 dagen geleden overleden en ik mag er niet aan denken of ik sla aan't huilen en dan het schuldgevoel er nog bij..van had ik dit maar en had ik dat maar Hij ligt hier begraven in een kistje in de tuin .. omdat mijn vriend dat zo wou ...Ik had hem liever laten cremeren omdat ik in een huurhuis woon verdorie kon ik de tijd maar terug draaien

Groetjes Arlette

Weet je wat het moeilijkste is vind ik, dat je zoveel liefde van hen ontvangt. Niet alleen geeft, maar ook krijgt. Zij zijn en blijven je zo dankbaar altijd.

Dat is voor mij wat mens en dier van elkaar scheid.
Ik mag dit niet zeggen misschien maar als een familielid overlijdt heb ik er niet zo veel moeite mee. Bij mij is er ook al een jaar over heen en geloof me, er is geen dag die ik doorbreng zonder een traantje te laten als ik zijn foto zie op mn bureau.

Men denkt dat men overdrijft, er zijn ook mensen die denken het is maar een hond. Maar je deelt zo veel, je brengt samen leuke jaren door en je hond is en blijft je altijd dankbaar. Het is gewoon je maatje die altijd gehecht aan je blijft en je nooit zal laten gaan..

iedereen verwerkt het op zijn eigen manier, de een huilt er een hele tijd om en de ander schaft direct een andere hond aan om afleiding te zoeken.(dit laatste heb ik in mijn omgeving meegemaakt, ze was de overleden hond niet vergeten, maar wilde er niet te veel aan denken... ook dat vonden sommige onbegrijpelijk, maar iedereen gaat op een andere manier om met verlies en dat is geen schande)

Hoi Dunja en de rest,

Dank je wel dar je het niet raar vindt, alleen waren wij er helaas niet toen onze Iggy was overleden, ze was op dat moment bij de da ter observatie, lees anders mijn verhaal maar, dat staat op dogboek onder :Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar heb ik het helemaa in uit gelegd.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Arlette,

Ik weet precies hoe jij je voelt, alleen hebben wij er gelukkig we voor gekozen om Iggy te laten cremeren, wij wonen ook in een huurhuis, maar onze huizen worden afgebroken, ze staan op de lijst hiervoor.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Naomi,

Je hebt helemaal gelijk, dat zeg ik ook, en wat andere mensen er over denken, moeten hun maar weten.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Carla & Spike,

Je hebt helemaal gelijk, dat is ook zo, wij nemen in ieder geval geen nieuw hondje meer, voor ons is dit te pijnlijk, lees anders mijn verhaal maar op dogboek: Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar heb ik alles in uit gelegd.

Groetjes Sonja Vissers.

Yenna is in april 2008 overleden. Pas nu kan ik naar foto's, filmpjes kijken zonder te huilen, maar ng met een brok in mijn keel.

Ik dacht ook nooit meer dit meemaken, afscheid nemen, maar nu kwispelen er hier 2 energieke honden door het huis.

Ze was zo'n schat, zo lief en makkelijk, maar wel vaak ziek.
2 nieuwe honden, kunnen haar plek niet innemen, maakt haar alleen maar nog unieker.

Sterkte, Liesbeth

Hoi Liesbeth,

Dank je wel je reactie.

Groetjes Sonja Vissers.

sonja het is heel normaal dat je zoveel verdriet van je maatje hebt.ik heb mijn lieve meissie kaylee in november in moeten laten slapen. 14 jaar lief en leed met haar gedeeld. elke dag huil ik om haar en af en toe zie ik het beeld voor me hoe ze insliep. jeetje wat mis ik dat meissie. we hebben nu een pup rond lopen, die we bij mensen hebben weggehaald. als ik booster zie lopen voel ik me blij maar soms ook o zo schuldig.hij zal het plaatsje van kaylee nooit kunnen vervangen.ik heb een mooi plekje voor kaylee gemaakt met haar urn, fotoos en een mooie kist met haar spulletjes. en elke dag kijk ik daar naar, dat doet me goed. ik weet dat ze nog steeds bij me is. groetjes erica

Hallo Sonja zal ik je eens wat vertellen, mijn 1e hond een dwergpoedel van 11 jaar is nu 9 en half jaar geleden overleden en als ik naar zijn foto kijk springen nog de tranen in mijn ogen. Gisteravond is mijn derde hondje overleden en het verdriet is zo groot dat je dat nooit kan vergeten. Koester de mooie herinneringen en schaam je nooit voor je verdriet, honden zijn nou eenmaal net je kinderen, daar blijf je toch om treuren. Ik hoop van harte dat de tijd de wonden heelt maar vergeten kan je nooit.

sterkte hoor
groetjes van Ria

Verdriet moet je echt toelaten in je leven.
Ik ben mensen verloren, waaronder mijn vader, waar
ik zielsveel van hield.
Ik heb gehuild, echt dagen, ik hoefde maar een plaat
te horen, en ik schoot vol.
Je mag huilen om een vriend die je verloren bent.
Iemand die zoveel jaren in je leven is geweest,
waarmee je zoveel gedeeld hebt, waarvan je zoveel gehoudeh hebt, kun je niet vergeten en mag je niet
vergeten.
Als ik hier op een ander item iemand een reactie
zie geven, dat een zieke pup na twee kuren eigenlijk
al terug moet naar de fokker, dan breekt mijn hart.
Vanaf de eerste minuut dat ik mijn jongens in mijn
huis had, zaten ze in mijn hart.

Hoi Erica,

Dank je wel voor je reactie, jammer genoeg is onze Iggy gestorven door 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd, ze is helaas maar 10,5 jaar oud geworden, ze is helemaal alleen gestorven, lees anders maar mijn verhaal onder dogboek: Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar heb ik haar hele verhaal beschreven.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Ria,

Aller eerst heel veel sterkte met het verlies van je hondje, ik hoop dat jij ook mooie herinneringen hebt aan je hondje, en ja, ze zijn net als je kinderen voor je, voor ons in ieder geval wel.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Machtel,

Wat zeg je dat mooi zeg, je woorden ontroeren me helemaal, je hebt helemaal gelijk.

Groetjes Sonja Vissers.

Doktoren die het kunnen weten, hebben aangetoond
dat een hond heel goed is voor de gezondheid van het baasje. Het is goed voor het hart, voor zijn
geestelijk welzijn. De baas voelt zich blij.
Er is zelfs aangetoond dat de baasjes langer leven
door de aanwezigheid van een hond.
Maar dan wordt een hondje ziek, sterft en dan is
het heel anders.
Mensen krijgen zelfs hartproblemen door het afscheid.
Worden ziek. Ik vind dat niet vreemd.
Je krijgt zoveel terug van een hond, zoveel liefde,
blijdschap, vriendschap en bovenal die onvoorwaardelijke trouw voor het baasje.
Ook al geef je hem niet te eten, hij is altijd blij
als je thuiskomt.
Ik zou het zelfs vreemd vinden, als je al die jaren
van vriendschap en trouw zomaar zou verwerken.
Er zijn wel eens mensen die mij vragen, hoe ik
een gevecht durfde aan te gaan met een pitbullachtige, om mijn Luca te redden van de dood.
Dat ik niet nadacht dat hij mij ook wat aan zou kunnen doen.
Ik heb gevochten, mijn jeans,mijn jas, alles was kapot, mijn hakken afgebroken,mijn knieen kapot en het deerde me niet. Luca moest gered worden.
Ik weet zeker dat hier de baasjes dat kunnen begrijpen.
Beter kan ik mijn liefde voor honden niet omschrijven.
Ik zou het weer doen.

Hoi Machtel,

Ik zou precies het zelfde doen, ik heb ook in zo´n situatie gezeten, onze Chelsea werd aan gevallen door een hond die door de poort was gevlucht, toen zijn baasje iets weg wou gooien, die hond greep Chelsea, zonder dat Chelsea iets deed, wij kwamen toevallig voorbij gelopen, ik ben toen ook tussen beide honden gesprongen, dacht toen ook niet na, wat die hond kon doen, maar er gelde voor mij maar 1 ding, Chelsea daar weg te halen, Chelsea heeft er gelukkig niks aan over gehouden, maar je weet maar nooit.
Wat ervoor zei, je hebt er helemaal gelijk in, je kunt het echt mooi onder woorden brengen, daar heb ik veel respect voor.

Groetjes Sonja Vissers.

Dank je sonja.
Ik meen alles wat ik schrijf.
Zo zit ik in elkaar.

Hoi Machtel,

Ik meen wat ik zeg, ik heb daar echt respect voor, er zijn mensen die het verliezen van een hondje niet zo erg vinden, maar dat zijn volgens mij dan geen dierenvrienden.

Groetjes Sonja.

Hoi Sonja

Rouwen is de tijd nemen om je lieverd in je hart vast te houden.Niets is raar in het rouwproces. Het is jouw proces en van niemand anders. Alles is geoorloofd in rouw. Bijv. het schrijven van een briefje, het neerleggen van bloemen, of de knuffels van je hondje nog eens vasthouden.
Liefde voor dieren is zo intens, zo dankbaar en zo vol emotie, dat huilen daar ook bij hoort.
Soms zeggen mensen , "het is genoeg, het heeft lang genoeg geduurd", maar dat bepaal jij altijd alleen!
Via dit stukje tekst willen wij je lieve gedachten en krachten toezenden en denken ook aan jullie.
liefs Gioia

Hoi Gioia,

Dank je wel voor je lieve woorden, het betekent veel voor ons, ja we missen haar nog iedere dag, misschien ook omdat we helaas niet bij haar waren, toen ze uit eindelijk overleed, lees anders mijn verhaal maar op dogboek: Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar staat haar hele verhaal in uit gelegd.

Groetjes Sonja Vissers.

hallo sonja,

nee hoor dat is helemaal niet raar,heb zelf twee jaar geleden mijn hond verloren die dertien jaar bij mij heeft mogen zijn.
Heb er nooit om kunnen huilen,terwijl ze mijn hart was.
dus lieve sonja rouw maar gerust zolang als dat je nodig hebt.
alleen honden liefhebbers kunnen dit begrijpen.

heel veel sterkte, kitty

Hoi Kitty,

Dank je wel voor je begrip, je hebt helemaal gelijk, over dat alleen honden liefhebbers dit verdriet begrijpen.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Allemaal,

We hebben vandaag weer een emotioneel moment gehad, we zaten op de page te kijken, en een westy die op de page stond, leek zoveel op onze Iggy, dat we allebei in tranen zaten bij die foto, die persoon weet wie ik hier mee bedoel, ik hoop dat ze nog heel lang van haar hondje mag genieten, en heel veel liefde mag ontvangen, net zo veel als wij van onze Iggy mochten ontvangen in die 10,5 jaar dat ze bij ons mocht zijn.

Groetjes Sonja en Chelsea.

ik heb mijn hondje vanmorgen moeten laten inslapen zijn hartje was op al het mogelijke heb ik de voorbije weken gedaan om zijn leven te verbeteren maar tevergeefs nu heb ik nog zijn zusje maar ze mist hem nu al ik ben er kapot van

Hoi Yvette,

Aller eerst sterkte met dit verlies, ik weet hoe je je voelt, ik voel met je mee.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Ja Sonja
het verdriet blijft eerst in 2007 onze berner Layka en dan nog geen 3 jaar later onze golden Donja
dat ging heel snel met Donja binnen 3 weken moest het gebeuren
konden nog geen eens de uitslag afwachten
het verdriet blijft maar vermindert wel nu ik 2 donderstenen hem die het verzachten

maar ze blijven altijd in je hard
groetjes en pootjes van Sascha en Amy

Hoi Sonja,

Ik heb net je hele verhaal op dogboek gelezen, wat vreselijk zeg.... ik kan me heel goed voorstellen dat het feit dat jullie lieve Iggy alleen gestorven is diepe sporen achterlaat.
Ook is het heel normaal om er nog verdrietig over te zijn, het zegt alleen maar over jullie dat jullie zielsveel van je maatje gehouden hebben..
Bij ons is het nu 3 maanden geleden en ik moet zeggen dat de scherpe kantjes ervanaf zijn, maar het is op heel onverwachte momenten dat de tranen weer komen..het is echt een rouwproces...je hebt een gezinslid verloren en dat is vreselijk..!
Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen en hoop dat Chelsea nog heel lang bij jullie zal zijn!

groetjes,
Mariska

Neen haat Sonja ons Smurf is nu één jaar dood ban 27/04/2009 en huil daar nog veel voor hoor!ze word nog dagelijks vernoemd en haar urne staat hier bij ons samen met haar foto en bloemen er staat ook een digitale kader met 400 bewerkte foto van ons drie hondjes ons twee ventjes nemen veel verdriet weg maar Smurf zullen we nooit vergeten hoor! liefs van ons alle vier