Gedichten over overleden huisdieren

dit heb ik een tijdje geleden geschreven voor onze twee oudjes ,,, ze zijn er nog gelukkig , maar ja het zijn /worden hondjes van de dag

baasje ,als ik nu eens oud wordt en ziek

zeg baasje , als ik nu eens oud wordt en niet zo snel meer kan lopen ,mag ik dan even goed nog bij je zijn ?
mag ik dan evengoed nog op je schoot , ook al ruikt mijn vachtje niet meer zo lekker als vroeger ?
mag ik ook bij je zijn als ik mijn plasje niet zo goed meer op kan houden ?
ben ik erg lastig als ik s,nachts ook weleens wat vaker moet ?
blijf je dicht bij me baasje als ik je niet meer zo goed hoor en zie ?
mag ik ook blijven als ik vaker naar de dokter moet ?
en baasje als ik nu eens wat banger wordt omdat ik niet zo goed meer alleen kan
laat je me dan niet bang zijn
en baasje blijf je echt bij me als ik niet meer kan
laat me niet alleen
ook niet als ik naar de hondenhemel ga , het enigste wat ik dan nog vraag is een laatste knuffel

Wat een PRACHTIG gedicht, kreeg tranen in me ogen!
Echt super mooi! Heel veel sterkte met het verlies!

Wat een prachtige gedichten heel ontroerend

Wie hebben er nog meer mooie geschreven gedichten?
Ik heb er nog één, geschreven toen Iggy+ nog bij ons was:

Iggy en Chelsea,

Wanneer we thuis komen, rennen jullie ons altijd tegemoet.
We hebben het misschien nooit gezegd, maar dat doet ons goed.

We zijn weer thuis, wat zijn jullie blij.
Jullie ogen kijken vragend, hebben jullie tijd voor mij.

Jullie springen op mijn schoot, alsof we jaren zijn weggeweest.
Deze momenten denken wij, wat zijn jullie toch een lief beest.

Jullie staartjes kwispelen, jullie ogen stralen, jullie rennen heen en weer.
We moeten jullie aaien, telkens weer.

Jullie mooie oortjes jullie kleine neusjes, jullie oogjes van trouw.
Lieve Iggy en Chelsea, we houden ontzettend veel van jou.

Jullie beginnen te rennen en te springen, wanneer we jullie riempjes pakken.
Jullie weten dan al genoeg, jullie mogen daar buiten gaan kakken.

Onderweg kijken jullie telkens achterom, naast de bomen.
En kijken of wij jullie wel achterna komen.

Wees maar niet bang Lieve Schatten, wij volgen jullie altijd.
Wees maar niet bang, we raken elkaar nooit kwijt.

Deze heb ik geschreven, kort voordat we Iggy gingen halen bij de fokker, het gaat zo:

MIJN HONDJE,

Toen ik mijn hondje zag voor de aller eerste keer.
Ging mijn hartje vreselijk te keer.
Zo´n lief hondje, wie had dat verwacht.
Haar oogjes, zo donker als de nacht.

Wat is er mooier in het bestaan,
om met een hondje wandelen te gaan.
Het geeft me vreugde en plezier,
daarom houdt ik ook zoveel van mijn dier.

Als ik haar vraag, geeft ze mij een poot,
tevreden kruipt ze dan bij mij op schoot.
Er wordt dan geknuffeld en gelikt,
zelfs als het mij niet schikt.

Met een blik kijkt ze me dan aan,
zullen wij nu niet eens naar buiten gaan.
Dit had ik niet gedacht,
wie had zo iets verwacht.

Snuffelend loopt ze in het rond,
haar neusje over de grond.
Vragend kijkt ze me dan aan,
wat heb ik nu weer gedaan?

Gravend met haar kleine pootje,
snoept ze iets weg uit het gootje.
Alhoewel ze dat niet mag doen,
krijgt ze van mij een dikke zoen.

In huis is zij voor iedere bezoeker een gevaar,
dan zeg ik: Let op, doe geen gebaar.
Zij meld haar aanwezigheid met geblaf,
soms toont ze haar tanden op de persoon af.

Ik zie jullie denken,
waarom zoveel aandacht aan haar schenken.
Ik ben een West High Land White Terrier met trots en eer,
daarom gaat mijn staartje vriendelijk heen en weer.

Ik ben haar trouwste vriendin,
bij haar heb ik het ontzettend naar mijn zin.
Het is een wonder om met haar te mogen leven,
geen ander kan mij zoveel liefde geven.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Deze heb ik ook nog geschreven, het gaat zo:

Die foto op mijn bureau.

Op mijn bureau is het een enorme troep,
hij ligt vol met pennen, klappers en snoep.
Ook ligt er een foto, bedolven onder een prop,
het is een belangrijke foto, want jij staat erop.

Het is een foto van toen jij nog bij ons was,
toen je nog leefde, in plaats van een hoopje as.
Soms als ik me eenzaam voel, haal ik hem onder die troep
vandaan,
als ik mijn ogen dan sluit, zie ik je ineens weer voor me
staan.

Soms rolt er stiekem een traan over mijn wang,
dan merk ik pas, hoe sterk ik naar je terug verlang.
Normaal denk ik niet zo veel aan je, want ik weet dat het me
heel veel pijn doet,
maar door die foto zal ik je nooit vergeten, dat is juist
goed!

Er ligt een foto op mijn bureau, met jou gezicht,
het mooiste vindt ik die gedroogde roos, die naast jou
ligt.
Die belangrijke foto, ligt tussen alle troep op mijn bureau,
Lieve Iggy, deze foto gaat nooit weg, want ik mis je zo!


Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Bij deze krijg ik nog steeds tranen in mijn ogen, het gaat zo:

EENZAAM,

Eenzaam...ik wist niet wat men daarmee bedoelde,
totdat mijn leven op zijn ’’kop´´ stond.
En het begrip eenzaam, door het plotseling wegvallen,
van jou jonge leven uitvond.

Één van de belangrijkste personen uit mijn leven.
Mocht hier bij mij haar liefde niet meer geven.
Zomaar ineens verdwenen, echt voor altijd!
Niets te vertellen of aan te doen, ik ben je voor altijd kwijt.

Niemand van mijn leeftijd in de buurt,
om te delen, wat een pijn dit doet.
Niemand die kan vertellen,
hoe het nu zonder jou verder moet.

Ik doe mijn best,
om alles aan jou te onthouden, voor altijd!
Herinneringen in mijn hoofd,
in mijn hart tot in de eeuwigheid.


Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Wie hebben er nog meer mooie gedichten?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Hier heb ik nog een gedichtje, deze schreef ik toen ik allebei mijn hondjes nog had:

Mijn lieve hond:

Je bent zo lief, zo eindeloos goed.
Je bent de kleurstof in mijn bloed.

Jou trouw is van het beste soort.
Ik weet dat jij mij toe behoort.

Als ik je aanraak, wordt ik stil.
Het is alsof ik dan niets anders wil.

Jou blik is dieper dan de zee.
Je loopt in al mijn dromen mee.

Je bent zo ongeevenaard.
Je maakt mijn leven, levenswaard.

Als mijn geestkracht soms gaat kwijnen.
Wil ik door jou de zon zien schijnen.

Jou zieltje is aan mij verwant.
Het verschil zit aan de buitenkant.

Door jou voel ik me gezond.
Jij bent mijn vriendin, mijn allerliefste hond.



Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Of deze:

Mijn beste vriendin Chelsea:

Een traan valt naar beneden,
jij vangt hem dan op.
Je geeft me dan een lik,
ik aai over je kop.

Niemand kan me begrijpen,
zoals jij dat doet.
Door naar me te kijken,
lijkt alles weer goed.

Je luistert naar mijn verhaal,
tegen spreken doe je niet.
Je blijft rustig zitten,
je luistert naar mijn verdriet.

Soms ben je wel eens stout,
verlies je heel veel haar.
Maar het maakt me niks uit,
want jou liefde is onbetaalbaar.

Ook al ben je dan een dier,
je geeft me zoveel geluk.
Veel meer dan de meeste mensen,
want die maken alles stuk.


Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Wie hebben er nog meer prachtig geschreven gedichten?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Wie schrijven er ook gedichten over hun overleden huisdier?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Ik heb het volgende gedicht geschreven voor Tito die overleden is aan epilepsie.
Hij beschrijft de korte tijd die hij in ons leven is geweest van begin tot eind.

Van donder naar geweld

Zomerzon in Augustus
Water, warm, zwemmen in zwavel

Een zoektocht naar geluk
een blaf een blik een klik

Geen twijfel in gevoel
rationeel gedoe
Donder binnen ons geluk
maken ons geluk haast stuk

Gevoel is sterker dan verstand
neemt gelukkig de overhand
Verstand, vertrouwen, verliefd.
Zomerzon in je hoofd

Overgave, opvoeden, ontwikkelen
Een blaf een blik een band

Donder in je kop
Zet de wereld op z’n kop
Zorgen, zwijgen, houden, hopen
Een regenbui of donderstorm

Zomerzon naar de achtergrond
Onvoorwaardelijk vertrouwen
Pijn, angst, afwachten
Donder wordt geweld
Vertrouwen wordt geveld

Rust, ruimte, overgave afgelopen
Verlies, verloren, verdriet

Nog één keer donderend geweld

Beste vriendin... tot ziens.

Ik hoop dat je gelukkig bent in jouw wereld...
Waar je op jouw manier gelukkig bent.
We hebben samen nare maar vooral fijne tijden gekend. De dierenarts vertelde dat je niet meer beter kon worden...
Woorden die veel pijn veroorzaken...
Vanavond besloot ik dat je beter in jouw wereld kon zijn.
Niet met een strijd maar op een zachte wijze...
De dierenarts kwam en gaf je een prik.
Je voelde hem niet eens.
Je ging liggen met je hoofd in mijn schoot.
En keek me aan met de liefste blik die ik ooit had gezien.
Toen sloot je je ogen...
Even later ademde je niet meer...
Nog lang heb ik bij je gezeten.
Zag je leven van het begin tot het einde in mijn gedachten.
Vaarwel lieve vriendin, en tot ziens..

Hou van jou mijn meisje!!!

Voor Indy

Hoi Arno,

Wat een mooi gedicht zeg, zat het met tranen in mijn ogen te lezen.

Hoi Wilma,

Wat mooi geschreven, zat met tranen in mijn ogen het te lezen.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Hoi Allemaal,

Dit gedicht heb ik ook nog geschreven, en zelf bedacht:.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Ik zie dat er nu meerdere forums geopend zijn onder dit onderwerp, dus heeft er nog iemand een mooi gedicht die je wilt delen met andere forumleden?

wat een prachtige gedichten

x

de gedichten zijn een voor een prachtig,ze brengen me wel aan het huilen hoor,maar ze zijn prachtig omdat ze de waarheid zijn

Niet van mijn hand, maar van de beroemde Nederlandse dichter Jan Hanlo. Toch het plaatsen waard, zo dacht ik... Vond het zo mooi.


Hond met bijnaam Knak

God, zegen Knak
Hij is nu dood
Zijn tong, verhemelte, was rood
Toen was het wit
Toen was hij dood
God, zegen Knak

Hij was een hond
Zijn naam was Knak
Maar in zijn hondenlichaam stak
Een beste ziel
Een verre tak
Een oud verbond
God, zegen Knak

wauw wat een mooi gedicht!
sterkte

Wie hebben er nog meer mooie gedichten, waar ze emotioneel van worden, het mag een bestaand gedicht zijn, maar ook een gedicht wat je zelf bedacht hebt.
Iemand een mooi gedicht?

wat een mooie gedichten allemaal krijg er tranen van in mijn ogen zo mooi en verlies van je touwe vriend vergeet je nooit ze leven verder in ons hart en gedachten

Dit gedichtje heb ik geschreven toen we Joop weer in het dierenziekenhuis in Utrecht moesten achterlaten. Dit is twee dagen voor zijn overlijden. Ik moet er weer om huilen als ik het zo lees.

Oogjes vol liefde....

Uitgeput ben je... je bent zo ontzettend moe... Slapen is alles wat je wilt, maar je verstopte neusje staat het niet toe...

Alweer Intensive Care...onpersoonlijk alleen en kil..........De artsen zorgen goed voor je, maar is dit wat ik voor je wil?

Je bent je laatste gevecht aan het voeren..... nog één keer trekken we alles uit de kast...

Al maanden draait je lijfje op volle toeren... het is gewoon een te zware last.

Als een tijger ben je aan het vechten en wij met jou...keer op keer....

Ons hart is gebroken....'t doet zo ontzettend zeer....

Maar als het moment daar is geven we je een kus en al onze liefde mee en brengen we je naar de Regenboogbrug en ooit zien we elkaar dan weer.....

Hoi Brigitte,

Wat mooi geschreven zeg, zo gevoelig.
Mooi gedicht.

Wie weten er nog meer gevoelige gedichten, over dieren.

Als ik op een dag weer is aan jou zit te denken,
en de liefde dat jij mij altijd wou schenken.
Dan word ik bang... bang dat eens jij of ik jou moet verlaten,
dat we elkaar dus los moeten laten.
We zien elkaar dan weer terug,
daar hoog in de hemel bij de regenboogbrug.
Mijn liefde voor jou blijft altijd,
ook al zal het eens zijn wat je noemt... mijn tijd.
In mn hart neem ik jou... Mijn hondenkindje mee,
ook al is het overzee.
Tegen jou wil ik graag zeggen dat ik van je hou,
voor je troost en liefde en onvoorwaardelijke trouw!

Vaarwel lieve Tessa

Heel mooi gedaan

Wat staan hier mooie gedichten!
Heb al heel wat tranen weg moeten vegen tijdens het lezen!
Ik zal later hier ook wat posten. Her en der staan er wel al wat op het forum, maar misschien handiger om alle gedichten in één topic te zetten.

Hoi Allemaal,

Ik heb er zelf ook nog ééntje, lees maar:

We missen je,

We roeren door onze thee, kijken wat tv,
maar in gedachten zijn we bij jouw.
Dan sluiten wij onze ogen, en zien we je voor ons,
oh wat was jij ons trouw.
We weten nog zo goed, hoe jij voor ons stond,
met je grote ondeugende ogen.
Wat zijn al die jaren, die je nog bij ons was,
toch zo snel voorbij gevlogen.

We zien je nog lopen op het strand, langs het water,
maar het liefste ging jij wandelen in het bos.
Daar waren wij dan alleen, kon jij je gang gaan,
want daar lieten wij je altijd los.
We namen dan de bal mee, waarmee we dan gingen gooien,
jij haalde de bal dan weer op.
Je legde de bal dan voorzichtig tussen onze voeten,
de beloning was dan een aai over je kop.

Als we zo aan je denken, voelen we de tranen branden,
dan rollen ze weer over onze wangen.
We kijken dan naar je foto´s en van ons samen,
die we vol trots thuis aan de muur hebben gehangen.
Soms denken we eraan, om weer een hondje te nemen,
maar alleen al die gedachten maakt ons triest.
Want we zijn bang om ons toch weer flink te hechten,
aan een hondje die je uiteindelijk ook weer verliest.

Dit gedicht heb ik ongeveer 6 maanden na de dood van Iggy+ geschreven, maar het einde klopt nu eigenlijk niet meer, want zo als jullie weten hebben we sinds 6 juli 2010 toch weer een Westy pup genaamd Amy in huis, en we zijn inmiddels al zo gehecht aan haar, dat ze nu ook volledig bij ons gezinnetje hoort.