Dit moet je vooral niet doen

Om jezelf veel teleurstelling te besparen kan je de volgende dingen beter niet doen

- De hond tegen jou (of anderen) laten opspringen

- Ergens zonder toezicht laten springen, blaffen, piepen en janken. Ook in een auto tijdens het rijden. Niet toestaan!

- Met stokken laten spelen, 'boomstammen' versjouwen (gek maken met een stok)

- Steeds aanhalen, knuffelen en na elke beweging voeren en zeggen dat is braaf

Andere mensen toestaan dat zij jou hond overdreven aanhalen, knuffelen en met een hoog stemmetje benaderen "oohh wat een braaf hondjee"

Al deze factoren hebben een zeer grote (negatieve) invloed op de ontwikkeling van het karakter

     Ik laat ze mij ….aanhalen…..

Wat een onzin! Dan kan ik beide honden afschrijven. Fudge speelt uit zich zelf met stokken en sleept liefst het hele bos mee. Maylo is knuffelig met iedereen en beide springen gewoon als het even kan zonder toezicht op het bed of op een stoel. Beide hebben een karakter van goud voor mij, dat telt. 

Ik vraag me serieus soms af wat voor honden jij hebt? Robot honden? Die je aan en uit zit wanneer je er genoeg van hebt?

        Dit is ook een optie, je laten rijden !

         Vast fout mijnheer Pluto,  maar o wat  is dit toch heerlijk zo,n grote knuffel, en laat deze grote berin nu een heel stabiel karakter hebben.  

Mijnheer Pluto……wanneer je van een geliefde hond houdt, hoort verwennen aanhalen je een hoop ontzeggen erbij….—————- 
Maar je kunt een hond opvoeden. Je kan van hem houden met je hele hart. Je kunt hem waarderen en zijn waarde zien. Je hart kan gevuld zijn met zoveel liefde dat het soms pijn doet.

Je baadt hem en maakt een spelletje van hem afdrogen. Altijd stiekem zoenen binnen terwijl hij een troep maakt in je badkamer, terwijl je er niet op let omdat je van dit lieve klompje houdt. Je leest alle voedingsfeiten en onderzoekt het beste voedsel voor hem en zorgt er altijd voor dat hij meer dan genoeg heeft, ook al zijn er goedkopere minder voedingsopties.

Je maakt je zorgen over of hij vrienden heeft, en zorgt er altijd voor dat hij speelafspraakjes kan hebben of een ander maatje om mee te vrienden zodat als je er niet bent weet je dat hij tevreden is.
Jij traint hem. Je leert hem eten, spelen, zindelijk worden en voelt een put in je maag als je hem moet straffen omdat hij de regels niet volgt.

Je plant reizen of dagen weg op basis van wie hem in de gaten houdt als je weg bent, soms vooruitziende reizen omdat je weet dat je niet zo lang bij hem weg kunt zijn. En je houdt ervan om met hem te pronken aan mensen, en opscheppen over hem terwijl je trots foto's van hem laat zien aan familie of vreemden wanneer je weg van hem bent, terwijl je je net zo schuldig voelt dat hij niet bij Je schept op zijn talenten en hoe slim en knap hij is.

Je staat jezelf toe om in meerdere verwrongen posities te slapen terwijl hij zich over je hele bed uitspreekt omdat zijn comfort belangrijker is dan die van jou, en het doet je hart smelten om hem zo comfortabel te zien slapen wetende dat hij zich veilig en veilig bij jou voelt.

Je doet zonder andere dingen in het leven, omdat je liever je geld aan je familie besteed, en hij is je familie. Je plant kerstcadeautjes voor hem, verjaardagsfeestjes, en kiest zorgvuldig elk speelgoed uit waarvan je denkt dat hij het leuk zou vinden.

Je brengt hem op tijd naar de dokter om zeker te zijn dat hij al zijn vaccins heeft, want de gedachte dat hij ziek is breekt je hart. En als hij ziek is, haast je hem naar de dokter of het ziekenhuis omdat je het niet kan verdragen om hem pijn of ongemak te zien, zelfs niet om de nummers vragen terwijl je je creditcard in de hand van de receptioniste duwt.
En je maakt alle opties uit om hem gezond te houden. U eist dat elke test wordt gedaan om alles te diagnosticeren en te behandelen wat mogelijk fout kan zijn. Je vecht met de verzekering om te zien wat er allemaal gedekt kan worden.

En wanneer je het ergste nieuws krijgt te horen, dat het niet uitmaakt hoeveel je betaalt, waar je naartoe reist, of welke dokter hem ziet, dat er deze keer niet meer te genezen is, je hart breekt. Het verbrijzelt in stukjes en je wereld wordt donker. Je kijkt in zijn ogen die alleen vriendelijkheid en medeleven hebben gekend, en je moet de beslissing nemen. Niemand anders mag het doen behalve jij. Je moet beslissen dat wanneer het zover is, en het komt altijd te vroeg, hij geen pijn zal hebben of lijden. Hij is je afhankelijk. Je koos ervoor om voor hem te zorgen. Je koos ervoor om er voor hem te zijn, inclusief de zware onderdelen.

Dus je plant een hospice in en neemt vooraf contact op met ziekenhuizen om de meest comfortabele manier voor hem te vinden om deze wereld te verlaten, en zet een moedige glimlach op ondanks het feit dat je nog steeds binnen breekt. Je wilt dat hij zo gelukkig en tevreden mogelijk is. En hij voedt zich met jouw energie. Je maakt zoveel mogelijk foto's en video's van hem.

En als het zover is en hij in zijn laatste momenten is, ben je er bij hem. Hou hem vast. Je voelt spijt, angst, angst en angst overspoelen je hele lichaam. Je wilt gillen maar dat doe je niet. In plaats daarvan kijk je in zijn ogen en kus je zijn hoofd, zorg ervoor dat je gezicht... zijn favoriete ding in de hele wereld, is het laatste wat hij ziet, terwijl hij knuffelt met zijn favoriete deken. Je kijkt hoe hij zijn laatste adem uitneemt, en dan laat je eindelijk al je emotie los. Je zit daar te schreeuwen en te huilen, het maakt niet uit hoeveel mensen om je heen je pijn horen. En je houdt hem vast.
Je blijft tot de dokter terug komt en je smeekt en smekt dat het personeel voorzichtig met hem is terwijl ze hem meenemen, en zorgt ervoor dat hij niet alleen is, ook al weet je dat het op dit moment niet meer uitmaakt. En je pakt zijn favoriete deken omdat je amper de deur uit komt zodat je hem kunt bewaren in een luchtdichte zak omdat je bang bent zijn geur kwijt te raken.

En je rouwt. Je huilt veel. Je huilt veel midden in de nacht, want hij is er niet bij je. Je bekijkt foto's en video's waar je in eerste instantie blij van wordt, maar je weer helemaal leeg en bedrogen voelt. Je vermijdt om op straat te rijden waar hij zijn laatste momenten had, want ondanks hoelang het geleden is en hoe goede dag je hebt, zijn er teveel emoties en herinneringen aan die plek verbonden. Je zet een gebied in je huis dat dient als een klein heiligdom voor zijn tijd hier met jou inclusief zijn favoriete speelgoed, zijn tag, zijn afdrukken die je in deeg hebt gemaakt zodat je altijd de grootte en zijn as kunt onthouden.

En je leert zonder hem te leven. Je leert terug te denken aan herinneringen en niet af te breken. Je groeit zijn tijd in je leven te waarderen en bent echt dankbaar voor het type persoon dat je geworden bent omdat je voor hem zorgt. Je viert hem nog steeds op zijn verjaardagen, en zorgt ervoor dat hij zijn sieraad aan de kerstboom heeft, deze keer als een engel. En je kunt reflecteren op je tijd samen terwijl de bitterheid vervaagt en vervangen wordt door waardering.

Is ouderschap een hond hetzelfde als ouderschap een mens? Ik geloof niet dat iemand dat echt denkt. Het verliezen van een mensenkind zou het moeilijkste en moeilijkste moeten zijn wat een ouder ooit kan verdragen. Nee, een hond is niet hetzelfde als een mens. Nee, het verlies is nergens op hetzelfde spectrum. Nee, de relatie kan nooit meer hetzelfde zijn.
Maar soms kleineren sommige mensen anderen omdat ze zichzelf een hondenouder noemen. Het enige wat ik denk is dat deze mensen niet het voorrecht hebben gehad om verbonden te zijn met een van 's werelds meest liefdevolle, oprechte, gelukkige en toegewijde wezens. En ik hoop dat ze op een dag zo'n relatie mogen ervaren, want ondanks het verlies dat we onvermijdelijk tegenkomen, is het een van de meest lonende ervaringen die je kunt meemaken.

Mijnheer pluto, verwennen mag, speel met je hond in een bos, laat de hond heerlijk met grote boomstammen sjouwen, en als jij op een bankje gaat zitten en je hond kruipt bij je, laat dat toe, ook al gooit tie je soms omver met zijn haar gewicht, geniet van het lompe en ziet niet alles zwart wit….    Al je topics duiden op grote frustraties van jezelf, genieten van je honden als je die hebt zie ik niet van je langs komen, gereel en discipline is een vereiste van je, zie de zon eens in het water schijnen ook al doet de hond eens een poot verkeerd opzij. 

Wat je mijn inziens vooral niet moet doen is luisteren naar mensen die denken de honden-wijsheid in pacht te hebben en geheel ongevraagd pogen mensen te scholen terwijl ze geen enkel relevant certificaat of diploma hebben en hun kennis vooral komt van "ervaring" (meestal uit een tijd dat honden vooral werd gezien als een slaafs stuk gereedschap en niet als uniek individu) en alles behalve wetenschappelijk onderbouwd of actueel is.

Dit moet je vooral niet doen Pluto: voor de zoveelste keer een topic openen met teksten over je antieke inzichten in honden- en mensengedrag. Heb je onder een steen geleefd?

Het lijkt elke keer of je ChatGPT je teksten laat schrijven met de opdracht naar de inzichten van ca. 30 jaar geleden te schrijven.

Ik dacht dat er afgesproken was om sowieso helemaal niet meer op deze persoon te reageren?

Dat kan je blijven zeggen, maar daar is niet iedereen het mee eens... Ook al zit ik ook niet op zijn bs te wachten. 

Hier moet mij toch even van het hart dat ik teleurgesteld ben in sommige leden. Kennelijk denken zij alleen aan zichzelf en lijken niets te geven om anderen die wél moeilijkheden met hun hond kunnen verwachten

Natuurlijk kunnen wij ons allemaal op de borst kloppen van: oh wat doen wij het goed. Maar is dit wel zo? Zij vergelijken hier gemakshalve wel even een sullige newfoundlander teef met een alpha Koningspoedel

Deze tips zijn natuurlijk niet bedoeld voor mensen die met hun honden geen probleem hebben. Maar voor beginnende hondeneigenaren die, als ze in het bezit komen van een karakter hondje die op de voorgrond wil treden, grote moeilijkheden tegemoet gaan. ()

Van hondjes rond 10 kilo heb je niet veel te vrezen en kan je deze tips gemakkelijk veroordelen.

Wat is trouwens hun bijdrage aan dit soort problematiek?

Kunnen zij alleen maar klagen?

namen van forumleden weggehaald door modteam ivm respect

Oei, een sullige newfoundlander, kijk dat is toch wel een negative beoordeling, wel reageer je eindelijk in een topic van jezelf, ondanks dat het wel erg negatief van je is.  Zou je gewoon mee forummen dan zijn er zeker forummers die jouw reacties zeker op prijs stellen.  Je oordeel over de sul van een newfoundlander , dan ken je het ras niet, klopt dat het goedaardige honden zijn, maar sullen zijn het niet.   Moeten ook goed opgevoed worden. 

Ik zal dan wel de knuppel in het hoenderhok gooien maar ik vind dat topicstarter niet altijd met onzin komt.

Een hond bewust met stokken laten spelen kan vreselijk mis gaan iets dat iedere dierenarts zal kunnen beamen.

Mijn hond Mowgli heeft haar bek ooit verwond aan een tak en ik kan je verzekeren dat dit schrikken en niet leuk is.

Gelukkig viel de schade mee (dit is helaas vaak niet zo) en moest het uit zichzelf herstellen maar je snapt dat we er alles aan deden om haar niet meer met stokken te laten spelen.

Ook laat ik mijn honden zeker niet tegen andere mensen opspringen, niet iedereen is hiervan gediend.

Wel knuffel ik mijn honden heel veel en mogen anderen Lotus wel aanhalen, vooral van kinderen kan ze een knuffel erg waarderen terwijl Balou laten knuffelen door vreemden een slecht idee is.

Ik vind zeker ook niet dat TS altijd met onzin komt.

Hij brengt het alleen zo zwart/wit.

Alsof een hond geen gevoel heeft, geen liefde nodig heeft.

Iedere hond heeft een ander karakter en vergt een andere aanpak. 

Ik ben  zelf opgegroeid met verschillende rassen, type waakhond.

Direct van pup af aan werden die streng en consequent opgevoed. Tijdens de wandeling liepen allen kort aangelijnd en "aan de voet". Dat noemt men tegenwoordig ouderwets. Maar daar was niks mis mee. 1 "blijf" was genoeg om stokstijf te blijven staan en 1 "hier" om te komen.

.Eenmaal op plek van bestemming kregen ze de ruimte en (beperkte) vrijheid. Maar onderweg naar huis, weer kort aangelijnd.

Nooit heb ik, nog mijn familie deze honden op welke manier dan ook fysiek moeten corrigeren in de zin van slaan, schoppen of welke vorm van mishandeling dan ook.

Beloningen in de zin van snoepjes waren niet nodig, de honden werden beloond met een aai, klopje en een goed gedaan.

Wel heel consequent blijven wat wel en absoluut niet mag. Kortom een "strenge" en duidelijke opvoeding waar zowel de baas als hond de vruchten van plukte de rest van zijn/haar hondenleven.

Ik vind de juiste opvoeding bij de potentieel "gevaarlijke" rassen  heel belangrijk. Ook voor de veiligheid van de omgeving.

Ik ben ook van mening dat niet iedere persoon geschikt is voor de opvoeding van een dergelijk ras. 

Je moet enigszins sterk in je schoenen staan en de hond kunnen leiden/begeleiden. 

Zit dit niet in de persoon, is de persoon te zacht van karakter , niet consequent en "streng" genoeg. Dan voelt een hond dat feilloos aan. 

Een hond met een dominant karakter past in dit geval simpelweg niet bij de persoon.

Bijvoorbeeld;

Hier in de buurt een hond die met zijn baas aan de wandel gaat..potentieel gevaarlijke hond ..loopt met een tuigje aan de flexi. Er is hem wel eens gevraagd of het niet verstandiger is om de hond kort aan te lijnen en een halsband te gebruiken...zijn antwoord; nee, dat wil hij (de hond) niet..dat vindt hij ook zielig.

Ondertussen bungelt de beste man gewoon achter zn hond aan.

Tja, dan krabbel ik mij ook even achter de oren en vraag mij af of dit wel goed gaat komen...

Ik wil overigens ook niet dat mijn hond tegen mensen op springt. Al heb ik nu een hondje van 7 kilo, dus ze zou niemand omver springen. Maar zoals hier eerder gezegd; niet iedereen is ervan gediend.

Wat mij betreft bestaat er geen speciale behandeling voor een speciaal ras. Wie dit beweert, vergist zich in de psyche van de hond. Wel bestaan er diverse aanpassingsmethoden voor verschillende hondenkarakters

Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat een rottweiler heel makkelijk handelbaar is ondanks zijn oorspronkelijke agressieve karaktereigenschappen en een poedel een schrik en gevaar voor de hele straat blijkt te zijn, terwijl een andere rottweiler voor geen cent bij vreemden te vertrouwen is en een andere poedel een werkelijke clown en allemansvriend blijkt te zijn

Over het algemeen wil men er te makkelijk vanaf komen, en zeggen ze dat dit of dat aan het ras ligt.

Natuurlijk is niet iedere hond hetzelfde, maar het komt er altijd op aan hoe de eigenaar is, en over welke capaciteiten deze beschikt om een juiste opvoeding te geven

Wie krijgt de schuld als er moeilijkheden met kinderen zijn? …. de ouders die de opvoeding in handen hebben. En ongeveer hetzelfde is het met honden. De oorzaak van het onprettige gedrag of juist hun buitengewone prestaties moet altijd gezocht worden in hun afstamming (hoeft niet perse ras gerelateerd) en verder bij de eigenaar van zo'n hond

Deze eigenaar verdient dan hulde voor het goede gedrag of de fraaie prestatie van zijn hond, maar ook de afkeuring voor de door zijn hond veroorzaakte lasten. De verantwoording blijft altijd bij de mens berusten. De mens heeft de opvoeding van zijn vriend, de hond, volkomen in handen en bepaalt zijn gedrag met alle verantwoordelijkheid ervan

Er zijn meer ongeschikte mensen dan ongeschikte honden en het is eenmaal een feit, dat niet alle mensen die van honden houden, geschikt zijn om met ze om te kunnen gaan. In de overtuiging dat zij hun best doen, handelen zij onbewust verkeerd

Laten wij deze mensen helpen door ze op de juiste manier te informeren. Of ze hiernaar handelen hebben wij natuurlijk niet in de hand

Ligt daar niet net de kern van het probleem? Dat je dat niet ziet, of wil zien?

Ik heb de indruk dat je allerlei dingen op één hoop gooit en dan schaart onder opvoeding. Maar rasspecifieke behoeften, opvoeding, maatschappelijk acceptabel gedrag, huiselijk samenleven met een hond.. het zijn allemaal verschillende facetten. Uiteraard kunnen ze raakpunten hebben, maar vaak ook helemaal niet. 

Het is niet omdat je tegemoet komt aan de noden van een ras of een individu, dat je niet goed zou opvoeden, of dat de hond een probleem zou betekenen voor de samenleving. Integendeel zelfs: een ontevreden hond, gefrustreerd omdat ie niet kan zijn wie ie is en waarbij zijn oorsprong en aard verloochend wordt, geeft meer kans op inacceptabel gedrag in de samenleving. 

Dus m.i. is het een heel slecht idee om alle honden in hetzelfde potje te willen stoppen. Dat is voor mij pas écht een teken van onkunde. Niet iemand die onzeker is, op problemen botst of hier vragen stelt en bereid is om iets te herbekijken.

Niets toe te voegen aan de reactie van Alaska's Finest.
Behalve dat ik helemaal niet meer ga reageren op de maar half onderbouwde tot geheel niet onderbouwde te vaak onkundige stierenkak van TS.
En dat ik niet begrijp, dat TS met dergelijk inzicht en kennis, waarin hij/zij tevens nog eens best wat denigrerend doet gericht tot medeforummers, alsnog 10 waarderingen gescoord krijgt.

Ik hoop dat TS nog veel zal leren en begrijpen, want het heeft nog heel wat te leren en begrijpen.

Fijne avond iedereen

Heel belangrijk is genieten met je hond wat een ander ook tegen je zegt…..                                

Leven met onze geliefde Newfoundlander

In Little Black Giants voeden we niet alleen Newfoundland honden op; we delen ons leven met hen. Het zijn deze momenten die ons inspireren, die onze passie en gedrevenheid voeden. Momenten als spelen bij het meer, waar de tijd stil lijkt te staan.

Maar nu gaat het om leven in het heden, om genieten van de eenvoud van het spelen. Ze heeft dit zorgeloze moment verdiend, rennend langs de waterkant, en hierin vinden we pure vreugde.

Met elke plons en elke kwispelende staart worden we eraan herinnerd dat de meest kostbare momenten van het leven de momenten zijn die we doorbrengen met onze trouwe metgezellen. ………geniet van je hond ook al zeggen anderen dat een dansje met zo,n grote lobbes niet kan…..

Een goed opgevoede hond heeft echt niet veel nodig, zij passen zich uitstekend aan de meeste situaties aan. Het zijn 'gewoonte dieren'

Veel oprechte hondenliefhebbers - zien van de aanschaf van een hond af omdat zij denken, dat zij de hond van hun keuze niet voldoende beweging zouden kunnen geven ( of de noden) De meeste mensen geloven dat een hond dagelijks uren lang rennen en ravotten moet, en dat een vierkamerflat voor een hond geen geschikte huisvesting is.

Dit is een fabel. De grootte van de hond en de tijd die men wil en kan opbrengen om hem voldoende uit te laten, spelen hierbij een belangrijke rol. Voor kleine hondjes is dit niet van toepassing, die hebben in een normale woningbeweging zoveel zij willen. Tijdens het gewoon uitlaten hen wat te laten rennen is voldoende, waarna zij met hun tong uit hun bekje al snel weer bij je komen. Hijgend willen zij dan gedragen worden, nog afgezien van de weersomstandigheden van dat ogenblik.

Een grotere hond van ca. 40 à 45 cm - ras of geen ras, dat speelt geen rol - heeft in een normale woning ruimte genoeg, vooropgesteld dat hij keurig opgevoed is en niets vernielt, zodat hij zich normaal in alle vertrekken kan bewegen. Tijdens het uitlaten krijgt hij dan gelegenheid om te rennen als hij er zin in heeft. Natuurlijk is af en toe wat rennen voor de hond goed, maar het is niet zo, dat hij dagelijks zo veel moet rennen dat hij er bij neervalt (wat vaak genoeg gebeurt).

Iemand vertelde mij dat ondanks zijn drukke werkzaamheden hij iedere morgen van ó.00 tot 7.30 uur, tussen de middag minstens een uur en savonds van 5 uur tot half 7 met de hond wandelt om de hond de nodige beweging te gunnen. Toen ik dit een beetje overdreven vond, was hij verontwaardigd. Daarom ben ik een keer met hem meegegaan.

Het ging hier over een Dobermannpincher en iedereen zal denken, ja als één hond veel beweging nodig heeft dan... Wij waren ruim 1,5 uur aan het wandelen, de hond liep wat om ons heen en werd tientallen keren aangemoedigd 'ga maar lekker lopen, ga maar lekker spelen' enz. Toen begon de baas wat met een stokje te spelen, om nog meer te laten bewegen (ondanks mijn afwijzend advies, dat je daarmee alleen de hond stok gek maakt en vele moeilijkheden in de hand werkt). Na nog geen l0 minuten was de hond al bek af en hijgend tippelde hij achter ons aan, maar wij moesten nog bijna een uur naar huis toe lopen.

Nu was deze cliënt er eindelijk van overtuigd dat deze lange wandelingen toch wel wat overdreven waren en na een vriendschappelijke discussie is gebleken, dat hij zelf van lange wandelingen hield en dat de hond hierin alleen als 'reden voor thuis' was.

Natuurlijk is het goed voor iedere hond om af en toe flink te rennen en te ravotten. Maar het is in veel mindere mate nodig dan de meeste mensen denken, althans bij honden van normale grootte tot labradors of Herdershonden.

Bij de grootste rassen, de Sint-bernard, Duitse dog of New Foundlander etc, ziet de zaak er wat anders uit en kunnen wij gerust ook het verstand van de betreffende eigenaar aanspreken. Deze grootste hondensoorten die een 2 x grotere ruimte dan een mens nodig hebben om zich gewoon te kunnen bewegen, behoren niet in een woning te worden gehouden of het zou een grote villa moeten zijn, dan is er automatisch een grote tuin bij.

Dat wat deze grootste hondenrassen normaal aan beweging nodig hebben kan iemand op een rijtjeswoning of nog minder ze niet geven en waar is nog gelegenheid om zorgeloos een paar honden vrij rond te laten rennen? Daarom zien verreweg de meeste van deze grootsten er ook beroerd uit. Ondervoed met kromme ledematen, versuft, lusteloos, althans zo zie lk ze hier in Haarlem en Amsterdam lopen (eerder waggelen van ellende).

Voor de eigenaren van ren-hondenrassen, dat is een klasse apart, is een normale woning geen belemmering. Deze honden worden regelmatig getraind op de speciale hondenrenbaan, of de baas gaat met deze honden in de auto ver naar buiten waar dit trainen mogelijk is (liefst achter een haasje aan)

Meer problemen bieden de grote jachthondensoorten. Hoewel van echt jagen bijna geen sprake meer kan zijn, werkt hier het sterk ontwikkelde jachtinstinct nogal mee aan het verlangen af en toe achter iets aan te willen zitten en meestal moeten de katten in de omgeving het dan ontgelden. Maar voor deze jachthonden is de grootste woning nog te klein, en de 'goede' opvoeding bewijst hier ten volle zijn waarde.

De z.g. gebruikshonden - (diensthonden) rassen waarmee de eigenaren serieus oefenen, kunnen zonder enig bezwaar in de woning gehouden worden. Deze honden komen bij elke gelegenheid naar buiten of naar het oefenterrein of de speurvelden en regelmatig is de baas met hen bezig. Deze afgerichte of in africhting zijnde honden zijn, dank zij een goede opvoeding, thuis ook helemaal niet lastig en meestal zijn ze blij dat ze thuis zijn en wat kunnen uitrusten. Vanzelfsprekend spelen ook in dit geval - en dat geldt voor alle honden, de huisregels, de belangrijkste rol. Een klein lastig en vervelend hondje is en blijft lastig en vervelend, ook al is de woning nog zo groot, desnoods met een grote tuin erbij.

Daartegenover leeft een goed opgevoede Duitse Herdershond of Dobermann etc, gewoon in een woning als of er nooit iets anders bestaan heeft en de vraag 'beweging' telt niet mee.

Dus behalve de allergrootste hondenrassen en soorten die echt niet in een gewone woning thuishoren, is er niets op tegen de honden in een woning te houden en met een regelmatige uitlaat, wandelingen of af en toe een zwempartijtje komen zij wat beweging betreft niets te kort. De hond is van jongs af aan al aangepast, dat hij niet beter weet en aan de bewegingsmogelijkheden en hoeveelheid gewend is geraakt, waaronder hij echt niet lijdt

Naar mijn mening haal je karakter en gedrag door elkaar.

Een hond die terughoudend is van karakter, gaat geen allemansvriend worden door aangesproken te worden in een hoog stemmetje, zelfs al wordt dat door vreemden gedaan.
Een hond die veel meer een allemansvriend (karakter) is gaat mogelijke wél om aandacht vragen (gedrag) als dat door veel vreemden gegeven is.

     Dit verhaal heb je al eens aangehaald, hier honden van het ras newfoundlanders, gemiddeld 75 kiloos, worden gewoon gehouden in een normaal huis met tuin, hebben geen kromme poten en waggelen ook niet, zijn geen dikke tantes integendeel, je aanneming is betreurenswaardig, om zo aan te vallen, over het houden van honden.

Ik vind de topics van TS interessant. Er worden punten benoemd waar ik het mee eens ben en waar ik het helemaal niet mee eens ben, maar dat is vaker zo op een forum. Ik zou vaker willen reageren in zo'n topic maar ik heb tegelijkertijd een beetje moeite met de mate van respect van TS naar zijn/haar medeforummers toe. Maar dat terzijde... Voor mij is opvoeden, net als het leven zelf, niet zwart wit. Er is heel veel grijs (en heel veel soorten grijs ook). Voor mij gaat het leven samen met een hond niet over prestaties, maar als je puur kijkt naar prestaties dan kan die hond van mij wel wat. En dat heb ik niet bereikt met een opvoeding zoals TS die aanbeveelt (al komen enkele punten overeen). Toch krijgt ze een goede opvoeding, dat blijkt wel. Het is niet altijd vlekkeloos gegaan, maar je groeit met vallen en opstaan en weer verder te leren. Wat mij betreft werkt een andere aanpak dus ook uitstekend. Tot slot kan ik de logica van TS niet altijd volgen. Eerst praat TS nog over dat je een sullige Newfoundlander teef niet kan vergelijken met andere pittige karakters, om vervolgens te vertellen dat men zo'n groot ras niet zomaar houden kan omdat zo'n hond nu eenmaal heel veel (bewegings)ruimte nodig heeft. Doordat er zo vastgehouden wordt aan een bepaalde routine voor alle honden, en er veel tegenstrijdigheden zijn in het advies/aanbeveling, ben ik geneigd om deze teksten lekker naast me neer te leggen en niet meer serieus te nemen. Ergens is dat jammer, want de punten die TS aanhaalt zouden juist mooie openingen kunnen zijn om ervaringen te delen, of om leerzame discussies te voeren.. 

Oh kijk, het verhaal van de Dobermannpincher! De letterlijke tekst die ooit onder de naam 'Dutcheye' verscheen.

Wel wel wel... 

"  
Oh kijk, het verhaal van de Dobermannpincher! De letterlijke tekst die ooit onder de naam 'Dutcheye' verscheen.
Wel wel wel... 
  "

Alaska's Finest!

Oooooo, ja dat klopt, Dutcheye heeft deze tekst ook al eens aangehaald…..heel deze tekst van de mijnheer pluto….is dus van Dutcheye !,    Heb je al eens geantwoord, toendertijd je dat topic opende onder de naam dutchaye.     Niet zomaar wat uit je duim zuigen Dutcheye, denk dat eigenaars die klein behuisd zijn meer doen met hun grote honden dan een eigenaar met een kleine hond, door weer en wind gaan ze er op uit, weersomstandigheden deren deze honden niet, terwijl de kleintjes bibberend de koude trotseren en een plas en poeprondje heel snel te einde maken en snel weer bij de kachel zitten......en grote honden veel rustige zijn en binnen een plek opzoeken waar niemand er last van heeft....je bewering slaat nergens op, ook heel denigrerend, dat je aan deze mensen hun verstand twijfelt....      niet naar mij kijken, ik heb de ruimte waar mijn honden heerlijk loslopend iedere dag hun ronde kunnen maken in een gebied waar de hond mooi zijn gang kan gaan....wat in een stad minder is, maar zeker weten dat deze honden ook aan hun beweging komen....die verantwoording nemen ze echt wel, zou eens zeggen ga eens mee met een wandeling van een groot ras..en tuurlijk zijn er honden bij die wat zullen hebben, maar dat is ook bij jouw ras net zo goed aanwezig...       ik kijk alweer uit naar je volgende topic ...

Pluto, ten eerste fijn dat je een keer reageert in je topic. Ik ben het met veel punten niet helemaal eens en dat merk ik vaak in jouw teksten. De onderwerpen die je aanhaalt zijn soms best interessant maar er mist vaak een hoop nuance, het zou fijn zijn als alles zo zwart wit is (lekker duidelijk) maar zo werkt het naar mijn idee niet, en zeker niet als het om dieren gaat. Ik ben het wel met je eens dat opvoeden ontzettend belangrijk is, er zijn alleen meerdere wegen naar Rome en die zijn niet perse goed of fout, soms zijn er gewoon andere mogelijkheden.

Ik ben het zeker niet eens met de stellingen die je vaker verkondigt over kleine hondjes (over de rest van die indeling ook niet maar beperk het even op de kleine honden), ik ben dan ook wel benieuwd naar je eigen ervaringen met kleine honden, heb je die zelf ook (gehad)? Wij hebben een klein hondje en een grotere en het kleine hondje heeft toch ook echt best wat beweging uitdaging en training nodig. De kleine is nu wat ouder en de grote is een jonge hond dus momenteel heeft de grote hond wat meer uitdaging nodig dan de kleine maar dat is vooral leeftijdsgebonden. Met ons kleine hondje heb ik in het verleden ook afstanden van 50km gelopen, inderdaad omdat ik zelf van wandelen houd en dat is geen noodzaak maar met rustig opbouwen liep ze met plezier met me mee, daar was geen aanmoediging voor nodig. Ook canicrossen en trailen is voor deze kleine hond een prima activiteit, waarbij ze alleen onderdoet voor grote honden qua trekkracht maar ze kwam vaak fitter over de finish dan andere grotere honden. Ook geniet ze ontzettend van onze ruime tuin. Voorheen had ze het inderdaad ook naar haar zin in een appartement met voldoende uitdaging buitenshuis. Mits een klein hondje gezond gebouwd is (en daar schort het soms helaas wat aan maar dat is een medisch probleem en geen eigenschap van kleine honden) kunnen kleine honden ook een hele hoop en hebben ze het dan ook nodig om als volwaardig hond behandeld te worden. Het opvoeden van een kleine hond is voor de omgeving trouwens ook erg prettig, bij agressie is de schade natuurlijk kleiner maar iedereen hier weet waarschijnlijk wel hoe irritant kleine onopgevoede hondjes kunnen zijn. 

Verder schrijf je eerst dat er geen rekening gehouden moet worden met ras eigenschappen en later verdeel je honden op basis van rastype. Bedoel je hiermee dat het type wel van belang is maar het er niet toe doet of het dier helemaal rasecht is? Ik denk inderdaad dat het qua gedrag niet uitmaakt of een dier raszuiver is maar het type hond wel van belang is, daar heeft de mens nou eenmaal eindeloos op doorgefokt. Een excuus zou het inderdaad niet mogen zijn om een hond niet op te voeden maar sommige type honden vergen op bepaalde vlakken nou eenmaal meer werk, hebben aanleg voor bepaalde activiteiten (waar ze vaak ook meer behoefte aan hebben) en sommige karaktertrekken moet je er niet uit willen trainen, daar neem je immers zo'n type hond voor. 

Je spreekt over een cliënt, ben je zelf actief als trainer? Misschien is het ook fijn als je wat meer over jezelf vertelt, je verkondigt alles erg stellig alsof je andere hier de les leest en in zo'n geval is het natuurlijk interessant om even aan te geven op welke ervaring en opleidingen je dit allemaal baseert.

Ook kleintjes hebben uitdaging beweging en training nodig... Ze oogt wat groter maar is toch echt maar een hondje van 9kg. 

Ik vind June echt een leuk hondje om te zien! Ik ben het verder met je eens. Een goede vriendin van mij heeft een Parson Russel Terriër (als ik het ras goed onthouden heb). Dat is een klein hondje, maar ook echt een pittig ding hoor, qua speuren doet ze absoluut niet onder voor de mechelaars. Qua opvoeding geloof ik zelfs dat het een tandje pittiger geweest is, want zo'n terriër reageert eerst voordat ie nadenkt, dan zijn die grotere rassen (waar ik dan ervaring mee heb gehad) toch wel wat relaxter.. En qua beweging kom je dan ook niet weg met standaard hetzelfde rondje in de wijk. Je kunt simpelweg niet baseren op de grootte van een hond wat deze nodig heeft. 

https://www.hondenpage.com/hondenforum/231685/hoeveel-beweging-heeft-een-hond-nodig?.php