Niets doorhebben bij agressief gedrag

Een echte hond-sociale hond heeft daarbij absoluut geen problemen.

Een niet sociale hond zal altijd wel een excuus vinden om uit te vallen naar een andere hond.

De hond van To heeft absoluut niks fout gedaan.

Waarschijnlijk een schat van een hond.

Dan verschillen we hierin van mening. Ik zie niet in waarom een hond die op de grond gaat liggen en op springt bij elke voorbij komende hond socialer is dan een hond die hier op reageert. 

Gewoon logisch denken.

Doen ( normale) honden ook.

Ik ben het hier absoluut niet mee eens.

Een liggende hond die opspringt bij elke hond vind ik niet per definitie meteen vriendelijk.

Wij weten nu ook niet hoe de Golden van TS er bij lag in dat uitlaat veldje en om wat voor ruimte het precies gaat.

Ik kan me goed voorstellen dat een hond zich bedreigt zou kunnen voelen als deze een klein veldje op word geleid met een puberende enthousiaste hond (ook al is deze niet agressief).

Vind dit echt een irritante reactie. Het blijft een forum waar verschillende meningen heel normaal zijn. Dat is het mooie van een forum. Dan hoef je niet zo’n klap na te geven. 

Frappant hoe jij altijd weer met een steek onder water moet komen als iemand het niet met je eens is. Zielig. 

En wat is de volgende " trigger" ( of excuus) voor een aanval van dergelijke honden? 

Een kind dat komt aanrennen? 

Een jogger die langs komt lopen?

Een hond die wat te snel rent naar zijn zin?

En altijd met een " goede" uitleg van de eigenaar natuurlijk.

En dat bedoel ik met logisch denken.

Ik snap het punt van deze discussie niet meer.

Wie wel?

Ben ik niet mee eens eigenlijk :D er zijn genoeg situaties waarbij de ene hond aanvalt waarvan de andere niets aan kon doen en zelfs niet “terug vecht”. 

zo kwam ik in bos eens een verloren hond tegen (alleja niet verloren maar baasje fietste ver voor de hond). Hond komt uit bosjes gesprongen en gaat midden in de weg staan staren. Heb de focus van mijn honden naar mij toe gebracht zodat die hond minst getriggerd zou worden, boogje proberen maken (in maten van het mogelijke). En toch viel die uit. Gelukkig stond ik tussen de honden en kon ze hem van mijn honden weg houden. 

 ik verwacht wel van mijn honden dat ze niet zomaar een andere hond aanvallen omdat die een beetje druk is of dergelijke. Ik verwacht dan wel van mijn honden dat ze eerst andere signalen af geven en niet gelijk er op vliegen. En dat doen ze gelukkig ook. Ik zou dan mijn honden uit zon situatie halen als zon pup/jonge hond  dan blijft afkomen. dus ja vind die herder ook niet correct handelen. Maar goed ik kom dan ook niet in zon hondenweiden dat is altijd misserie. 

Edit: ook niet alle jonge honden komen volledig beleerd uit een nest. Mijn moeder haar beagle pup is 5 maand. Komt uit nest van 10. Pup snapt ook niet wat volwassen honden aangeven. Ze bijt en springt continue op onze honden. Mijn honden geven vriendelijk maar duidelijk aan dit niet prettig te vinden en toch blijft ze door doen. We moeten de pup dan echt aanlijnen om ze te doen stoppen. 

Van wat ik weet is het liggen van een hond meer een “teken van vrede”. Al mijn honden hebben dit tot nu toe gedaan toen ze jong waren. Op de puppycursus werd verteld dat het gelijk staat aan het zwaaien met een witte vlag. De hond wil contact maken maar is nog onzeker, dus gaat hij liggen om aan te tonen dat hij goede bedoelingen heeft. Het is conflictvermijdend bedoeld. Het tegenovergestelde hiervan is een hond die met een hoge staart, haren overeind en zonder het verlies van oogcontact komen aanlopen. Die maken zich juist groot.

ik ervaar een hond die gaat liggen dus juist als beleefd. Het is respectvol naar de oudere hond toe. Gek dat de kijk hierop zo kan verschillen. 

Hierbij wil ik wel een kleine kanttekening maken. Sommige honden liggen op een afstandje al en komen dan opeens aangesprint om jouw hond omver te beuken (welbekend bij de labradors). Dit is gewoon spanning en inderdaad irritant. Ik zie dit vooral bij de honden hier die gewoon erg weinig beweging krijgen. Maar bij jonge honden vind ik dit er heel anders uitzien. Mijn jonge hond blijft gewoon liggen en laat zich besnuffelen. Dan staat ze rustig op om zelf ook te snuffelen. 

Je hebt zeker niet het artikel van gabber gelezen? Nogmaals:

KLIK

Geloof me, mijn hond is één en al vriendelijkheid en echt puur en alleen een goedzak. Hij wilde alleen spelen en stelde zich ook afwachtend op. Misschien was het liggen een trigger, maar dan was dit alleen bij deze herder het geval. Deze herder is namelijk de enige hond die zo reageert op dat liggen, terwijl mijn hond dit altijd doet en bij elke hond en dat gaat, behalve die keer, altijd goed. 

Ik geloof je ook wel en zeg helemaal niet dat het meteen de schuld is van je Golden, maar ik probeer meer aan te geven dat het een trigger KAN zijn voor andere honden en dat dit iets is waar je rekening mee zou kunnen houden, of niet. Dat is aan jou.

Of het alleen bij die herder zo was, is misschien tot nu toe. Dat betekend niet dat als je hond eenmaal ouder is, verder in zijn puberteit is of er zelfs al vanaf is, dat andere honden het misschien nog minder gaan pikken. Het zijn allemaal WAT ALS scenario's en meer bedoeld om je te laten nadenken, zonder iemand meteen de schuld te geven.

Is een aanname maar misschien is de herder in het verleden op deze manier vaker omver gebeukt door een hond die eerst op de grond lag. Als hij dat vaker heeft meegemaakt zal hij vast de ervaring hebben dat bij liggende honden bepaalde signalen niet werken en heeft hij zichzelf aangeleerd om er maar gelijk op te gaan. 

Je kan als baasje nooit weten wat een andere hond heeft meegemaakt tenzij je de hond kent. Daarom zou ik er zelf nooit voor kiezen om mn hond met een onbekende hond te laten spelen. 

De reden dat het liggen voor sommige honden een trigger kan zijn komt, denk ik, omdat sommige honden na het liggen ineens opspringen. Dan is er ook geen tijd meer voor signalen of lichaamstaal omdat een hond volledig overdonderd word aangezien ze in de hondentaal met liggen eigenlijk tijd willen winnen om te kijken hoe een andere hond is. 

Maar ik denk nog steeds dat de golden van TO gaat liggen omdat hij het spannend vind, precies zoals in het artikel beschreven staat. 

Tja, liggen kan een trigger zijn. En als hij stond? Dan kon dat zeker ook een trigger zijn. Dan stonden de oren weer niet ver genoeg naar voren, de staart niet ver genoeg omhoog of de poten niet genoeg uit elkaar.. 

Ik kende het artikel al. En dat bedoel ik met het laatste stukje uit mijn reactie (drukke labrador die je omver komt beuken). Dat is spanning. Eigenlijk houd ik niet zo van het plaatsen van artikelen als “bewijs”. Want je kan voor de meest verschrikkelijke opvoedmethodes wel een artikel vinden die het beaamt. Mijn instructeur zegt dat het liggen een “vredesteken”. Dus wat nu? Er is geen bewijs wie gelijk heeft. Het enige wat vaststaat is dat we er op een verschillende manier naar kijken. Ik zie wel degelijk verschil tussen het fixerende liggen, en het liggen wat een pup of jonge hond doet.

Uiteraard spreekt iedereen vanuit zijn eigen ervaringen. Maar dat kan net zo leerzaam zijn; dat je van mensen met een ander ras dingen hoort waarvan je dan denkt:oooh, zit het bij die hond/dat ras zo? En hoe bewuster je daarvan bent, hoe makkelijker je incidenten kan vermijden.

Want de meest gebruikte zinnetjes bij een incidenten zijn toch nog altijd: "dat doet hij nu nooit!", "mijn hond deed niks." of "het was maar om te spelen." 

Ik zal je een voorbeeld geven over iets heel anders, zodat Danielle zich hier niet aangesproken hoeft te voelen:

Ik loop met mijn malamute in het bos en uit de andere richting komt een meneer met een border collie. Die man zegt "voet" en zijn hond zet zich prompt naast zijn been. Vervolgens zegt die man: "kom maar door, mijn hond doet niks."

Maar vanuit ons standpunt doet die hond héél veel! Want hij staat in die typische benepen sluiphouding die je wel vaker bij border collies ziet. Of dat nu naast het been van die man is of niet. Voor mijn hond (oertype) is dat: gevaar! Zij interpreteert die houding van de collie als prooisluipen, en zij pikt het niet als prooi beschouwd te worden. Als ik op dat moment haar zou dwingen om door te lopen, dat gaat mijn hond lelijk doen naar de collie, want voor haar is de collie een ernstige bedreiging die zij wil counteren en zeker niet wenst te ondergaan.

Conclusie: het is niet de schuld van de collie, het is niet de schuld van mijn hond, dat ze doen wat ze doen. Het is aan de mens van de collie om te begrijpen dat de houding van zijn hond niet neutraal is maar wel degelijk iets uitstraalt, en het is aan mij om mijn hond te kennen en daar dus naar te handelen.

En dus loop ik om. Of die man me dan een belachelijke kip vindt of niet (want zijn hond 'doet toch niks'?), interesseert me geen hol. Ik wéét dat deze situatie niet prettig zal aflopen, en dus vermijd ik ze.

En dat vind ik dus het punt: het gaat hier niet over schuld en fout, het gaat over inschatten en hoe snel dat mis kan gaan (door alle partijen, mens én hond). Want uiteraard: de border collie heeft niet de intentie mijn hond daar ter plekke aan te vallen en te verscheuren, maar toch leest mijn hond die houding zo, vanuit haar eigen aard en oorsprong.

En dat is wat ik bedoel met: er is niet één enkele hondentaal die door alle honden wordt gesproken en op dezelfde manier kan geïnterpreteerd worden. Er is een basis hondentaal, maar daarnaast zijn er heel verschillende dialecten.

Wij mensen kijken met een gekleurde bril, maar ook de honden zelf kijken ook vanuit hun eigen aard, ervaringen, opvoeding, e.d.

Tja, misschien was de situatie dan wel anders verlopen, dat weet je niet.

Maar ik zou niet zomaar alle adviezen hier aan de kant schuiven puur omdat ze niet aansluiten bij je eigen beeld van je hond. Er zijn genoeg ervaringen gegeven vanuit verschillende hoeken. Doe er mee wat je wilt.

Nee hoor, er zijn zeker veel goede tips gegeven! Dat kun je zo teruglezen dat ik daarop reageerde :) 

Ten eerste een hond denkt niet en Tosca werd bloedlink van borders die gingen liggen dan opeens opsprongen en op haar afvlogen meestal nog grommend ook,zij was dan ook aangelijnd en het werd knokken.

Een goedzak van een labradorteefje altijd liggen en piepend geen kwaad in de zin,die van mij had er dus een bloedhekel aan en ik merk bij al mijn honden ongeacht het karakter dat een bange hond opgejaagd moet worden als ze de kans krijgen.

Een kind,een jogger,een hardrennende hond interesseerde haar niet,veel betrouwbaarder naar mensen dan menig ander hondenras.

Het is een beetje dom om aan te nemen dat een hond waarvan wij niet altijd de hondentaal begrijpen hetzelfde gedrag vertoont naar mensen.

" Ten eerste een hond denkt niet en Tosca werd bloedlink van borders die gingen liggen dan opeens opsprongen en op haar afvlogen meestal nog grommend ook,zij was dan ook aangelijnd en het werd knokken.
Een goedzak van een labradorteefje altijd liggen en piepend geen kwaad in de zin,die van mij had er dus een bloedhekel aan en ik merk bij al mijn honden ongeacht het karakter dat een bange hond opgejaagd moet worden als ze de kans krijgen.
 
Een kind,een jogger,een hardrennende hond interesseerde haar niet,veel betrouwbaarder naar mensen dan menig ander hondenras.
 
Het is een beetje dom om aan te nemen dat een hond waarvan wij niet altijd de hondentaal begrijpen hetzelfde gedrag vertoont naar mensen. "

Monique

Het was maar een voorbeeld van een " trigger".

Mijn honden denken wel, niet zoals een mens, wel zoals een hond.

Als jouw hond " bloedlink" wordt van een hond die ligt, dan heeft jouw hond een probleem en niet de andere hond.

Wil dat dan zeggen dat al die andere honden die je tegen komt niet mogen gaan liggen?

Nee,maar omdat ik de hondentaal niet altijd goed begrijp leek het mij verstandiger om mijn hond aan te lijnen als er een hond lag.

En de honden liggen niet bij bosjes plat,de meeste honden lopen normaal op 4 pootjes rond,dat vind ik dus weer normaal, beter dan zo een onderdanig onderkruipsel.

Voor jij het zegt,de hond leek op de baas 

Duidelijk voorbeeld van een hondeneigenaar en hond die ik op wandeling liefst niet tegen kom....

Misschien dat TS zich een beetje overdonderd voelt n.a.v. haar vraag?

Maar het is van mijn kant totaal niet persoonlijk. Niet naar haar jonge vrolijke hond en niet haarzelf.

Het enige wat ik probeer te verduidelijken dat situaties niet zomaar uit te duiden zijn met zwart en wit.

Er vanuit gaand dat de herder eigenaresse ook volkomen  ter goede trouw was, is er iets gebeurd wat een trigger is geweest. Al dan niet bewust. Wat we als mensen vaak vergeten is dat honden in een andere wereld leven wat betreft waarneming. Hun eerste is reuk en dat deel missen wij uberhaupt al totaal, wat het soms moeilijk maakt gedrag te begrijpen.

Alaska omschrijft heel mooi een situatie waarbij het makkelijk fout kan gaan en toch beide honden gewoon alleen maar doen voor wat ze zijn.

Ik wil er wel 1 aan toevoegen, meer gelinkt aan wat TS vraagt.

Ik had een jonge reu, een vrije hond, goed ingeprent, uit de waak-en verdedgingsserie, stond stevig in het leven maar zeker niet agressief, en leefde samen met mijn andere reu zonder enig probleem.

Hij had een vriendje in het park, een kruising Staby reu, iets ouder dan hij, ook een stevige jongen, maar ze groeiden samen op en hoewel er wel wat concurrentie was losten ze dat samen prima op. Ook met de eigenaresse was niks geen probleem, geen vriendin, maar prima.

Op een avond doet mijn man het laatste rondje met onze reuen, aangelijnd zoals altijd in het donker. En opeens staat de Staby erbij, zeer gespannen, staart stijf, stijve poten, hoge houding en hij gaat over onze jonge reu leunen, bek op zijn schoft. Nou, als dat geen uitdaging is tot een fysiek gesprek wat dan wel? Maar mijn man spreekt onze hond stevig toe: geen gezeur, rustig. En onze hond laat het zich zeggen. De Staby druipt af. .... Om 5 minuten later uit het niets boven op onze jonge reu te springen en er ontstaat een lelijk gevecht. Een gevecht wat ergens om ging. Mijn man, na behoorlijk wat honden ervaring, wacht even af tot hij veilig de honden kan scheiden, de eigenaresse van de Staby niet, die pakt haar hond aan zijn halsband midden in het gevecht. Gevolg: een enorme bijtwond in haar hand (en goed ook hoor). Mijn man kan paar seconde later met hulp van een voorbijganger de honden vrij eenvoudig scheiden. Hele toestand uiteraard, de vrouw totaal door het lint over onze valse hond, ook weer zo'n kl*** h*r*er. En hij had haar nog gebeten ook,  en haar hond zou ook wel gewond zijn. Tot de voorbijganger zegt : "maar waarom heb jij in vredesnaam ook je loopse teef erbij lopen"...........

Tja, dan is het gelijk duidelijk. Jonge reu, zijn loopse teef (woonde sinds kort bij hem in huis en de eigenaresse vroeg: hoe kan ik zien dat ze loops is dan") komt een concurrerende jonge reu tegen, staat stijf van de spanning, onze hond ruikt die loopse teef ook, zal daar ook op hebben gereageerd en bam.... 1 grote clahs.

Was er een hond fout of vals: nee, ik heb het de Staby niet kwalijk genomen hoor, hoe vervelend het ook afliep. En ik heb ook geen oordeel over wie de vrouw in haar hand beet. Nooit je honden tussen vechtende honden steken, die voelen iets en reageren, kan haar eigen hond net zo goed zijn geweest als de onze. En ook het loopse teefje, wat 5 meter verderop het geheel rustig had staan bekijken treft geen schuld. Niks geen rothonden, vals of asociaal. Maar een zeer onwetende eigenaresse, die dat moest bekopen met een heel zwaar verwonde hand.

De reuen konden nooit meer bij elkaar, en mijn hond had daarna bedacht dat de eerste klap een daalder waard is. Die werd dus niet bang, die ging bij twijfel makkelijk een fysieke krachtmeting aan. Iets wat ik nou net niet wilde zien. En dat is heel moeilijk om te buigen. De honden overigens mankeerde niks, het was duidelijk zo'n ritueel reuen gevecht, veel lawaai weinig wol.

Als die man die er bij kwam niet had geweten dat die teef er ook liep en loops was, hadden we vanalles gevonden. Maar dat was dus wel degelijk de trigger, en ik ga er ook zomaar vanuit dat onze helemaal niet zo verlegen reu iets heeft uitgestraald van "kom maar op" al was dat op het oog niet door mijn man waargenomen.

Moraal van dit verhaal: de vraag "hoe weet je dat" is echt een heel interessante vraag. kijk goed, bedenk wat voor hond je hebt, uit welk perspectief deze dingen ziet en waarneemt (heel anders dan wij) en leer, vooral leren. Ik zal nooit een hond los laten op een beperkt terrein waar al een hond is. Is ze asociaal.. in het geheel niet. Ze heeft een groepje bevriende honden die zelfs (en dat is voor een kuddebewaker best bijzonder) in haar tuin mogen, maar als het goed is bij haar, is het ook goed. Dat is wie zij is. Verder negeert ze alles, en wat mensen daar van vinden. haha, die vinden haar arrogant en mij erbij, het zal me worst wezen. Ik ga daarin al jaren mijn eigen weg.

" Uiteraard spreekt iedereen vanuit zijn eigen ervaringen. Maar dat kan net zo leerzaam zijn; dat je van mensen met een ander ras dingen hoort waarvan je dan denkt:oooh, zit het bij die hond/dat ras zo? En hoe bewuster je daarvan bent, hoe makkelijker je incidenten kan vermijden.
Want de meest gebruikte zinnetjes bij een incidenten zijn toch nog altijd: "dat doet hij nu nooit!", "mijn hond deed niks." of "het was maar om te spelen." 
 
Ik zal je een voorbeeld geven over iets heel anders, zodat Danielle zich hier niet aangesproken hoeft te voelen:
Ik loop met mijn malamute in het bos en uit de andere richting komt een meneer met een border collie. Die man zegt "voet" en zijn hond zet zich prompt naast zijn been. Vervolgens zegt die man: "kom maar door, mijn hond doet niks."
Maar vanuit ons standpunt doet die hond héél veel! Want hij staat in die typische benepen sluiphouding die je wel vaker bij border collies ziet. Of dat nu naast het been van die man is of niet. Voor mijn hond (oertype) is dat: gevaar! Zij interpreteert die houding van de collie als prooisluipen, en zij pikt het niet als prooi beschouwd te worden. Als ik op dat moment haar zou dwingen om door te lopen, dat gaat mijn hond lelijk doen naar de collie, want voor haar is de collie een ernstige bedreiging die zij wil counteren en zeker niet wenst te ondergaan.
Conclusie: het is niet de schuld van de collie, het is niet de schuld van mijn hond, dat ze doen wat ze doen. Het is aan de mens van de collie om te begrijpen dat de houding van zijn hond niet neutraal is maar wel degelijk iets uitstraalt, en het is aan mij om mijn hond te kennen en daar dus naar te handelen.
En dus loop ik om. Of die man me dan een belachelijke kip vindt of niet (want zijn hond 'doet toch niks'?), interesseert me geen hol. Ik wéét dat deze situatie niet prettig zal aflopen, en dus vermijd ik ze.
 
En dat vind ik dus het punt: het gaat hier niet over schuld en fout, het gaat over inschatten en hoe snel dat mis kan gaan (door alle partijen, mens én hond). Want uiteraard: de border collie heeft niet de intentie mijn hond daar ter plekke aan te vallen en te verscheuren, maar toch leest mijn hond die houding zo, vanuit haar eigen aard en oorsprong.
En dat is wat ik bedoel met: er is niet één enkele hondentaal die door alle honden wordt gesproken en op dezelfde manier kan geïnterpreteerd worden. Er is een basis hondentaal, maar daarnaast zijn er heel verschillende dialecten.
Wij mensen kijken met een gekleurde bril, maar ook de honden zelf kijken ook vanuit hun eigen aard, ervaringen, opvoeding, e.d.
 
 
  "

Alaska's Finest!

Ik kom net terug van een wandeling met de hond en heb dit onderwerp eens overdacht; grappig dat jij het over verschillende talen van honden hebt want ik heb weleens gelezen (volgens mij in boekje Kalmerende Signalen van Turid Nogwattes) dat honden overal ter wereld dezelfde taal spreken. Maar zoals jij al illustreert; dat is niet helemaal zo. En dan gaat het niet er om dat Aziatische honden anders reageren dan Afrikaanse maar natuurlijk verschillen tussen de hondenrassen. 

Mijn golden ging liggen toen we in een periode van enkele weken bijna constant border collies tegenkwamen die dat deden. Hij was toen een maand of 4-6. Gevolg was dat hij vanaf toen dat ook is gaan doen. Dat is overigens een aanname; misschien zou hij dat sowieso wel gaan doen. Mijn hond is een rustige goedzak (jaja!) en vermijdt conflicten en ruzie. Loopt weg als dat kan, draait zijn hoofd weg, oortjes zachtjes naar achteren. Zelf denk ik dat hij dat liggen doet om zich klein te maken en het inderdaad als witte vlag gebruikt. Jammer en vervelend dat andere honden dat als provocatie zien.

Misschien moet ik leren dat recht naar een hond sluipen met gefixeerde blik dan ook jammer en helaas voor mijn blije golden is maar dat dat nu eenmaal herdertaal is waar we mee moeten dealen. Ik vraag me dan wel af wat nu wel als vervelend en agressief gedrag gezien wordt wat we met zijn allen niet tolereren? Bijtwonden waar bloed bij komt kijken?

Ik zou je hond ook vaak genoeg alleen mee op pad nemen en niet te vaak of alleen maar met een roedel. Als wij twee of meer honden tegenkomen die elkaar al goed kennen dat merk je dat vaak meteen; die honden uit de groep voelen zich heel sterk en de 'enige' hond staat een stuk zwakker. Ik kan me voorstellen dat je hiermee overmoedige honden kweekt die zich heel sterk opstellen maar zodra ze een keer alleen lopen zich vergalopperen of niet weten hoe ze dingen alleen moeten oplossen. 

Ik zeg hiermee niet dat jij dit doet, he ;-)

Je moet juist blij zijn met mij,ik lijn mijn hond aan,hoe veilig wil je het hebben,nooit geen ruzie met mij?

Laten we deze discussie hondgerelateerd houden en niet persoonlijk dat is toch altijd een teken van zwakte om op de man te gaan spelen als je het oneens bent.

" Ik zou je hond ook vaak genoeg alleen mee op pad nemen en niet te vaak of alleen maar met een roedel. Als wij twee of meer honden tegenkomen die elkaar al goed kennen dat merk je dat vaak meteen; die honden uit de groep voelen zich heel sterk en de 'enige' hond staat een stuk zwakker. Ik kan me voorstellen dat je hiermee overmoedige honden kweekt die zich heel sterk opstellen maar zodra ze een keer alleen lopen zich vergalopperen of niet weten hoe ze dingen alleen moeten oplossen. 
Ik zeg hiermee niet dat jij dit doet, he "

Louise1972

Ik snap wat je zegt! De roedelwandelingen zijn ongeveer 1x in de twee weken. De rest van alle wandelingen lopen we samen, zonder andere honden erbij en leer ik haar onbekende honden te negeren. Ik vind de roedelwandelingen vooral belangrijk omdat ze daarin de taal gaat begrijpen en ze gecontroleerd gecorrigeerd kan worden. Ik heb namelijk liever dat mijn mega puber gecorrigeerd wordt door een stabiele hond die ik ken, dan door een onbekende hond waar ik de achtergrond niet van weet. 

Wat ik de afgelopen maanden vooral geleerd heb is dat mensen hun eigen hond verschrikkelijk verkeerd inschatten. Zo wilde een collega van mijn vriend een keer met zijn hond mee wandelen met ons. Hij verzekerde ons dat zijn hond goed met puppy’s om kon gaan. Niets bleek minder waar en hij corrigeerde maui op een belachelijke manier. Vervolgens blijkt later dat hij dit vaker doet. 

Vind ik jammer, dus dan maar alleen maar honden die ik ken. 

" Je moet juist blij zijn met mij,ik lijn mijn hond aan,hoe veilig wil je het hebben,nooit geen ruzie met mij?
Laten we deze discussie hondgerelateerd houden en niet persoonlijk dat is toch altijd een teken van zwakte om op de man te gaan spelen als je het oneens bent. "

Monique

Misschien dan niet strooien met termen als onderdanige onderkruipsels. Al is dat hondgerelateerd; het is nog steeds geen fijne manier van discussiëren. 

Op mijn andere reacties werd niet inhoudelijk gereageerd,dat valt dus wel op