Heel erg bedankt voor je lieve woorden.
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Je ontvlucht je huis, het heeft geen zin je moet weer naar huis, kan Ogin dat ook niet aandoen om haar de hele dag op sleeptouw mee te nemen.......gisterenavond laat gebeld door de fokker van Bams, een goed gesprek gehad, duidelijk en met een traan, haar puppenkind voordat Bams bij me kwam, en de allerlaatste newfoundlander die ze gefokt heeft......ook haar begroot het....en doorgaan voor Ogin.
D Van pup van 4 weken naar volwassenheid. Zusjes van Bams, drie stuks..... Bams en haar zusje Ogin en haar tante..drie maanden oud.. bams, 8 weken oud, en Bams, 4 weken oud...
Wat mooi!!
Ruud,je hebt het ook meegemaakt met jouw Nina, het geeft zo,n groot gemis en verdriet, besef moet doordringen dat ze er niet meer is...haar trouw , haar heerlijke grote lijf, haar aanhankelijkheid voor mij en betrouwbaar voor ieder......je hebt Bams gekend, jouw liefde is daardoor ontstaan voor de newfoundlander.....jij weet als de beste wat Bams voor mij betekende..
Ruud, de geruststelling van jou om Bams op te nemen als mij wat overkomen zou, dat ze bij jou een plekje zou krijgen, was voor mij wel zo,n groot iets. Zal ik nimmer vergeten.
Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor jullie lieve berichtjes , en dat Bams ook bij jullie geliefd was.
Hoe gaat het met jullie? Lukt het een beetje om je dagen te vullen?
Het is graag gedaan, Willemijn. Dat Bams een bijzondere hond was, daar kunnen we niet omheen. Je sprak zo liefdevol en gepassioneerd over haar. Ik hoop dat het verlies van Bams snel een plekje bij je gaat krijgen. Met een lach en een traan. Hetzelfde zal het niet meer worden, want de leegte blijft. Zoals ik al menigmaal schreef, gaan de scherpe kantjes er vanaf, maar het blijft een lege plek die geen andere hond kan vullen. Daar was Bams te uniek voor. Een persoonlijkheid, een karakter, een wezen dat haar eigen plaats innam in jouw leven en dat van anderen.
Als het eventjes niet gaat, schrijf het dan van je af op HP. Hier zijn genoeg lieve mensen die weten wat er in je om gaat.
Bedankt, Hilde en Hans, het heeft tijd nodig, thuis gaat alles op de automatische piloot, alles gaat door en eigenlijk wil je dat niet, het afscheid het besef dat ze lijfelijk niet meer aanwezig is, het thuiskomen en haar plek is ingenomen of leeg...Ogin is van een stuiterbal en rustige hond geworden, ik sta er van te kijken, tijdens de wandeling en ook thuis....volwassen en onverstoorbaar, verdriet voelt ze daar ben ik van overtuigd, af en toe zie ik haar naar me kijken....ik geef haar extra aandacht ga met haar naar andere plekken, we gaan door al zal dat moeilijk zijn , en de tijd zal echt helen, ik weet het.
op slot op verzoek van ts
Dit onderwerp staat op slot, je kunt niet reageren op deze vraag !
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?