Faro update slecht nieuws pagina 28

pff 8 maanden het gevoel hebben dat je er niks meer aan vind, dat gaan wij niet doen, er komt zeker en vast weer een hond, wanneer? kan heel snel gaan of niet, ik weet dat ik nooit meer een Faro krijg.

Faro was mijn eerste hond, en zo bijzonder, als ik 100 word dan heb ik het nog over hem, ik zal hem nooit vergeten.

Faro zou ook willen dat ik weer een hond uit een asiel haal, welk asiel maakt niet uit,

Ik heb nog bakken vol liefde om aan een hond te geven, het liefst geef ik het aan Faro, maar ja dat kan niet meer.

Mijn man wil snel, maar dan moet ik echt wel een hond vinden die mij ook bijzonder lijkt, hij moet een blik in zijn ogen hebben.

Omdat we eigenlijk een tweede hond wilde, maar het niet gedaan hebben voor faro, heb ik echt een paar honden al een tijd opgeslagen, waarvan we toen heel blij van werden , maar of ze er nog zitten?

Er zaten ook veel oudjes bij, maar dat doe ik mezelf niet nog een keer aan.

Liever heb ik Faro gewoon terug, kon het maar.. of werd ik maar wakker van een enge droom.

Ja dan snap ik.

Dat geloof ik 

Natuurlijk krijg je nooit meer een Faro. Ik krijg ook nooit meer een Lobbes of een Lady. Maar dat is niet zo erg elke hond heeft nieuwe dingen om van te houden (..of om je aan te ergeren heel, heel soms) Dat heeft Obi ook, hij steelt altijd was van ons, liefste ondergoed b.v.  (damn you, Obi). Obi is weer compleet anders dan de rest van de honden die ik gehad heb. Maar niet minder of meer, gewoon anders. 

Maar nieuwe hond, nieuwe "probleempjes" en streken is weer een compleet nieuw avontuur. Over een poos als het weer beter gaat tovert 1 van hen vast weer een glimlach op je gezicht. Al lijkt zo'n  moment voor nu voor altijd weg.  Ik zou gewoon rustig aan doen en wanneer je je weer beter voelt eens rond gaan kijken. Te snel of te langzaam bestaat niet dat is voor iedereen anders. Gewoon doen waar je je goed bij voelt...

Ik droom zelfs overigens zeer regelmatig over mijn overleden honden. Dan spelen ze allemaal met elkaar en met Obi. Ook al zijn sommigen bijna 20 jaar dood en hebben ze Obi nooit gekend. Die dromen zijn altijd vrolijk kwa tone of voice. Het geeft me ergens een fijn gevoel dat zelfs in mijn onderbewustzijn ik ze nooit zal vergeten. 

En een 2e hond is nooit in de plaats van....Toen Tosca er niet meer was compenseerde Vigo niet het verlies,het verdriet was bij mij niet minder omdat Vigo er was,integendeel alles deed pijn de 2 eenheid was kapot.

Vigo alleen in zijn mand,niet meer samen wandelen....wat had ik een verdriet.

Alleen het hebben van nog een hond gaf mij afleiding,ik moest gaan wandelen,ik moest eten geven maar geen moment was mijn verdriet minder,Ik kon niet in mijn verdriet blijven hangen zou oneerlijk zijn geweest tegenover Vigo.

De tijd heelt al wonden, niet het hebben van een 2e hond, die verzacht alleen de pijn.

Ik denk dat ik heel mijn leven wel aan Faro blijf denken, als ik jullie berichten lees, vergeet je je honden nooit, en zal je altijd nog momenten hebben dat je je overleden hond mist.

Ik heb geen afleiding nu, we deden eigenlijk best veel saampjes, ook al waren we binnen, elke keer als ik op sta om iets te pakken of gewoon koffie drinken gaf ik altijd Faro een kroeletje, of praatte tegen hem.

Tis zo leeg hier, dat vind ik zo moeilijk.

Ik kan me niet voorstellen dat je van een andere hond ook zoveel kan houden, maar je krijgt natuurlijk een heel andere karakter, dus misschien wel andere glimlachen en ergenissen.

Mijn man zei gisteren, moet je je voorstellen, als we weer een hond hebben, dan moeten we altijd poepzakjes bij ons hebben want we krijgen dan een hond die zelfstandig kan kakken. Als het aan hem ligt hebben we zo weer een hond.

Ik weet niet, ik wil ook niet respectloos zijn naar Faro, zo voelt het als je al snel aan een nieuwe hond neemt.

Alsof hij zo te vervangen is, maar dat is natuurlijk niet zo.

Dat had ik als queenie weg was ik liep wenend over straat in het begin ging ik nergens ik weende en weende ben echt ziek geworden mijn man wou een ander nu ben ik wel blij met lilly ze is queenie niet zal ze nooit zijn maar ze geven toch ook veel als je naar hun snuitje en die ogen kijkt ze hebben je nodig en jij ook vervangen doen ze nooit queenie was ook altijd bij mij  nu lilly vraagt veel aandacht dus is er iemand waar ik méé bezig ben maar queenie voor altijd in mijn hart heel diep

Je moet eraan beginnen wanneer je er klaar voor bent beide. 

Manlief is al zover maar jij nog niet dus geef het eerst allemaal een plek. 

Klinkt misschien heel lullig maar jij bent het meest bij de hond je man is werken. 

Vervanging voor Faro bestaat niet. 

Net zoals er geen vervanging is voor Senna of Tosca of mijn Hus. 

Oh ik ben altijd klaar voor een hond, maar ik ben bang dat ik ga vergelijken met Faro, ik heb geen ervaring in een hond verliezen, als ik een hond neem wil ik de hond wel gelukkig maken en mijzelf.

Ik was net weer een beetje aan het wandelen, met mijn rug natuurlijk, faro hielp me daarbij, nu doe ik niks.

Het is niet respectloos naar Faro. Faro zou dat zeker begrijpen. Iedereen gaat er op zijn manier mee om. Dat je al snel een nieuwe hond neemt of net heel lang wacht, heeft niets te maken met hoeveel je van je hond hield. Dat heeft alleen te maken met de manier waarop je het verdriet verwerkt en ermee omgaat. Doe waar jij je het best bij voelt. 

Na het overlijden van mijn eerste hond ben ik 's avonds nog naar de bioscoop geweest. De dag nadat mijn vader overleden is, ben ik gaan shoppen. Sommige mensen zullen dat respectloos vinden. Maar dat betekent niet dat ik minder van hen hield. Ik wilde gewoon niet huilend thuis zitten. Ik wilde mijn gedachten verzetten, iets doen, afleiding. Iedereen gaat er op een andere manier mee om en dat is prima. Doe wat voor jullie goed voelt. 

Er zullen vast momentjes zijn dat je iets vergelijkt. 

Maar dat is niet raar.

Dat deed ik bij Beauty met Tosca en bij Sadi met Beauty.

Maar ik had wel steeds een Berner en die hebben nu eenmaal typische Berner trekjes.

Maar juist ook mooi om te zien hoe ze hun eigen karakter hebben.

Maak je daar maar niet te veel zorgen over. Elke hond is uniek.

Als je zou vergelijken kom je er snel genoeg achter dat je maatje geen Faro is. 

Ik weet trouwens zeker als er weer een hond komt dat je die met open armen en veel liefde ontvangt. 

En Faro weet heelt goed dat het geen vervanging is. Faro weet dat jullie een viervoeter om jullie heen nodig hebben. 

Toepasselijk, toevallig zag ik hem gister voorbij komen..

Faro was zoals elke hond uniek. Geen enkele hond kan dat vervangen of een vervanger zijn. Een andere hond kan wel een nieuw, ander vriendje zijn. 

Vergelijken doe je altijd maar is denk ik is niet perse erg. Mijn eigen conclusie is namelijk altijd dat ze allemaal goede- en slechte eigenschappen hebben. 

Raffi was ook mijn eerste hond en was de hele dag met haar samen. En ja ik voelde het als verraad naar haar toe en wilde niet eens aan een andere hond denken. Ik kon me ook niet voorstellen dat ik daar weer net zoveel van zou kunnen houden. Maar het is me weer gelukt haha.... Ben weer zo verliefd op haar...en weer zo gelukkig. Heb voor hetzelfde ras gekozen en ze is Zo anders maar dat maakt het weer zo leuk. 

Ja Soraya ik kwam dat gedicht gisteren ook tegen, zomaar ineens, toen moest ik wel even slikken.

Ja verraad, zo voelt het een beetje.

Ik weet maar 1 ding zeker Yo. 

Faro wil dat jullie gelukkig zijn. En verder kunnen.

Een andere hond kan daarbij helpen (is mijn eigen ervaring).

Ja dat zou Faro zeker willen.

Maar dat dat nu dubbel voelt begrijp ik heel goed.

Maar misschien als je kijkt naar wat Faro graag voor jullie zou willen. 

Dat dat kan helpen om iets makkelijker te kijken naar wat jullie nu nodig hebben om toch weer wat vooruit te kijken.

En alles wat je met Faro en door Faro hebt geleerd neem je mee op een nieuwe rode draad.

Met Sadi heb ik veel meegenomen wat ik met en door Beauty had geleerd.

En met en door Sadi heb ik weer nieuwe dingen geleerd. Op een andere manier.

Zo groei je verder. En alle herinneringen met Faro die blijven gekoesterd.

Weet je Yo.... 

Ik ga je niet gaan vertellen dat je een andere hond moet nemen, of wanneer, want dat moet je zelf doen. 

Maar vergeet niet dat je als je de keus had gehad je Faro nig had gehad. 

Je ruilt hem niet in voor een ander. 

Je hebt hem een bijzonder leven gegeven waar menig hond alleen van droomd. 

(Ik bedoel hoeveel mensen zouden klisma's geven?! , ik gok bar weinig) 

Faro heeft een mooie leeftijd gehaald en zelf je allerlaatste daad was zorgen dat hij heen ging zonder paniek van benauwdheid of erge pijn. 

Er is geen sprake van verraad of inruilen 

Weet je voor sommigen is het een troost weer een hond nemen.

Dat geld zeker voor mij.

Je vorige hond vergeet je nooit.

Ik dacht de speeltjes bedjes van de vorige hond gebruik in  niet en koop andere.

Even later gebruik ik het toch.

Een soort van herinnering waar de nieuwe hond mee mag spelen en op mag slapen.

Onze spaniel is nu anderhalf jaar over de regenboogbrug.

We hebben meerdere honden in laten slapen.

Maar over deze spaniel heb ik het het minst over gepraat bang om een traantje te laten.

De kleine kleinkinderen zeggen  nog wel eens wat dan hou ik het ook niet droog.

Je vorige hond vergeet je nooit en van je toekomstige hond mag je weer geweldig van gaan houden.

Vergelijken?Dat doe je toch ongemerkt.

Oh de vorige hond deed dit en deze doet het zo.

Meem jullie tijd,als je tegen een liefje aan loopt en het klikt ,doen.

Faro zal naar beneden kijken en blij zijn dat jullie nog liefde over hebben voor een maatje in jullie huis.

Faro stuurt vast gauw een vriendje op jullie pad.

wat beschrijf je dat mooi dat bedritueel,

soms even dat oogcontact samen 

toen mijn eerste hond overleed duurde het lang voordat ik dacht aan een andere hond, ik wilde heel naief wachten tot ik het gemis niet meer voelde en ook vanwege het gevoel van verraad naar haar. Totdat ik besefte dat het gemis nooit helemaal weggaat, en tegelijk ook een gedichtje over een herplaatser tegen kwam en toen kwam Lola. Achteraf ook het gevoel dat ik veel te lang gewacht heb. Ze had een jaar korter in het asiel kunnen zitten. Toen zij overleed wist ik dat ik haar voor altijd zou missen en dat dit nooit meer zou overgaan en kwam Jenna al vrij snel op ons pad. 

Ik vond dit ook altijd een troostrijk gedichtje

Doe rustig aan Yooop...ga niet te snel, rouw rustig, ik zal nimmer zeggen niet direct een nieuwe hond in huis halen, de pijn verzacht het verlies, van een andere hond, maar rustig aan.....geef het echt de tijd.

" wat beschrijf je dat mooi dat bedritueel,
 
soms even dat oogcontact samen 
 
 
toen mijn eerste hond overleed duurde het lang voordat ik dacht aan een andere hond, ik wilde heel naief wachten tot ik het gemis niet meer voelde en ook vanwege het gevoel van verraad naar haar. Totdat ik besefte dat het gemis nooit helemaal weggaat, en tegelijk ook een gedichtje over een herplaatser tegen kwam en toen kwam Lola. Achteraf ook het gevoel dat ik veel te lang gewacht heb. Ze had een jaar korter in het asiel kunnen zitten. Toen zij overleed wist ik dat ik haar voor altijd zou missen en dat dit nooit meer zou overgaan en kwam Jenna al vrij snel op ons pad. 
 
Ik vond dit ook altijd een troostrijk gedichtje

  "

Dobry

Dit helpt mij heel erg, we kijken al heel lang naar een hond, om als 2de te nemen wat we niet hebben gedaan, hoe langer ik wacht hoe langer hij in het asiel zit, ik weet ook als ik weer een hond uit een stichting haal, dat het best nog lang kan duren voordat hij in Nederland is.

Stof tot nadenken, ik zal altijd Faro missen, hij was wel ons hondenkind.

" wat beschrijf je dat mooi dat bedritueel,
 
soms even dat oogcontact samen 
 
 
toen mijn eerste hond overleed duurde het lang voordat ik dacht aan een andere hond, ik wilde heel naief wachten tot ik het gemis niet meer voelde en ook vanwege het gevoel van verraad naar haar. Totdat ik besefte dat het gemis nooit helemaal weggaat, en tegelijk ook een gedichtje over een herplaatser tegen kwam en toen kwam Lola. Achteraf ook het gevoel dat ik veel te lang gewacht heb. Ze had een jaar korter in het asiel kunnen zitten. Toen zij overleed wist ik dat ik haar voor altijd zou missen en dat dit nooit meer zou overgaan en kwam Jenna al vrij snel op ons pad. 
 
Ik vond dit ook altijd een troostrijk gedichtje

  "

Dobry

Ja het naar bed gaan ritueel, was heel bijzonder, ook onze hoofden die tegelijk omhoog kwamen, oog contact en dan gaan slapen, dat zijn de zware momenten voor ons , vooral voor mij nu.