Margo en Gunno

 Dank je wel Nadine.Zeg dat wel ik wist dat ik veel van hem hield maar zoveel.

Hoe is het met je gaat het al iets beter met je, ik hoop van wel

Warme groet Margo

 Dank je Anneke, soms is zo zwaar en dan juist zijn oogjes maken het moeilijk wat mis ik mijn lieverd, je kan aan zijn ogen zien hoe warm karakter hij had. Jachthond knuffelhond was hij de lieverd.

Wat mis ik hem

Warme groet Margo

 Het is ook heel moeilijk. Je bent eerst deel geweest van elkaars leven en ineens moet je zonder je grote vriend verder. De leegte die hij achterlaat is enorm en niet op te vullen.

Ik begrijp heel goed dat je schrikt van de heftige emoties en het enorme gemis. Hier kun je je niet op voorbereiden en je kunt er ook niet omheen. Je zult er recht doorheen moeten.

Het is heel zwaar en pijnlijk, maar echt: het wordt beter, het wordt draaglijker. Al zul je Gunno altijd blijven missen, het gemis blijft voor altijd.

Met mij gaat het nu heel goed en Hailey's komst naar ons huis heeft ons allemaal goedgedaan.

Hou je haaks!

Ik heb weer mee zitten lezen en weet ook zo goed hoe jij je nu voelt.Ik was ook echt maandenlang kapot van verdriet,heb maandenlang elke dag gehuild,ik had nergens zin in,wilde niet eens op vakantie.Ik miste Bobby zo erg,gewoon bij alle gewone dingen.Ik heb een hele tijd geen makreel gegeten,omdat Bobby dat zo lekker vond en ik het niet alleen wilde eten,omdat ik dan moest huilen omdat ik het niet kon delen met Bobby.Ik heb ook nog steeds niks weggegooid van bobby.Er staan overal foto's in huis.Ik denk weleens,dat ik nooit meer zoveel verdriet zal kunnen hebben dan ik heb gehad met het overlijden van Bobby.Die intense pijn die ik heb gehad.Maar ook mijn Bobby was mijn alles,en neem mezelf na 2 jaar nog steeds kwalijk,dat ik niet eerder zag,dat het niet goed ging met hem,ik had alles willen doen om bobby te helpen,maar dat ging niet meer.Een stukje van mijn hart is gestorven samen met Bobby en ik zal hem nooit vergeten en altijd blijven missen.Maar geloof me,de pijn die je nu voelt,word ooit minder,daar staat geen tijd voor.Ik wilde dat ook niet geloven,maar het is wel waar.Blijf hier over je gevoel praten,wij blijven jou steunen,en ook ik weet dat al onze overleden vriendjes gelukkig zijn,daar waar ze nu zijn en ik hoop dat wanneer het mijn tijd is,dat mijn Bobby me opwacht.heel veel sterkte nog

Weet je wat ik ook heel lang heb gehad,dat ik vond dat ik geen ander hondje mocht nemen,ik dacht altijd wat zal Bobby dan niet denken,zo van,ben ik al vergeten.Alleen de gedachte,dat er een andere hond rond zou lopen,kon ik niet aan.Ik heb me een keer ingeschreven voor een puppy,maar besloot toch dat ik het toen nog niet aan kon,dat is nu alweer meer dan een jaar geleden en ik denk nu geregeld had ik toen maar doorgezet,maar ja,mijn hart liet het toen nog niet toe.Ik zie de bewuste pup vaak op faceboek en het is zo'n mooi,lief beestje.Ook had ik er bijna een geadopteerd ,maar ook toen kon ik het weer niet.Dat is nu 8 maanden geleden,ook die zie ik op Facebook ,hij heeft gelukkig een geweldig baasje gekregen.Maar ik zeg nog altijd,wie weet komt er toch nog een op mijn pad,een herplaatsertje.Ik wil hier mee zeggen,dat je de tijd moet nemen om te rouwen en je voelt vanzelf wanneer je eventueel weer toe bent aan een nieuw hondje,groetjes Rianne

 Lieve Rianne, ik weet wat je bedoeld er is ook een stukje van me gestorven en het is net of ik de draad niet op kan pakken dat ik wegglip zonder hem. Ik kan geen popcorn meer zien of ruiken dat was ons gezellig avondje filmpje en samen popcorn eten om de beurt. Hij wachtte rustig af. Maar wat gelezen heb over jou Bobby kan ik alleen maar 1 conclusie trekken en dat is liefde heel veel liefde voor jou Bobby. IK denk dat hem daar ook in zit wat je echt lief hebt wil je niet loslaten ook niet na 2 jaar. Ik heb meerdere honden gehad maar ik heb nog nooit zo'n band gehad als met Gunno. Mijn Vislar Joey is 20 geworden maar die band was niet gelijk zoals die met Gunno. Jij weet wat voor band ik bedoel je voelde die net zo met Bobby. Ik hoop dat je gelijk hebt ik wil hem absoluut niet vergeten maar ik zou wel minder hartzeer willen en normaal mijn werk kunnen doen. Maar de pijn dat ik hem nooit meer zal zien en voelen doet erg veel pijn. Dank je wel voor je steun en jij ook een veel sterkte Warme groet Margo

Dag Margot hoe gáát het vandaag nog steeds niet té bést zeker. Hier veel regen niet om buiten te gaan ik wens je nogmaals véél sterkte hoor onze lieverds zy?n samen voor ltyd in ons hart nog hele véél sterkst weet wel dat het zeer lang kan duren maar herinner je vooral de mooi jaren en momenten dikke knuffels van ons

Dank je wel Nadine, het gaat en hoe gaat het met jou, hoop dat het elke dag iets beter met je gaat. Hier regent het ook de hele dag. Het is zo moeilijk om om terug te denken aan de mooie momenten juist dan weet ik wat ik mis, slechte momenten waren er nu eenmaal niet want het zorgen voor hem toen hij ziek was deed ik met liefde en plezier, het liefst verwende ik hem. Ik mis hem iedere seconde, het vervelende is dat ik mijn werk niet goed kan doen het heeft teveel invloed en iedereen vindt dat het nu wel genoeg is. Maar verdriet daar zit geen tijd aan verbonden. Soms geloof ik niet in de regenboog brug en dat hij me kan zien, hij zou me iets laten weten dat het goed was. Ik mis hem heel erg Nadine.

Veel beterschap en sterkte ik stop nu want de tranen komen weer en ik ben op het werk. Warme groet en een dikke knuffel voor jou en Lilly Margo

Ja dank je Margot denk nu een beetje aan het werk al is het moeilijk we begrijpen het hoor sterkte nóg

moeilijk he,

ik vind dit ook altijd wel een troostend gedichtje

Do not stand at my grave and weep
I am not there; I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sun on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.

When you awaken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there; I did not die.

Foto van Denver die ook zo kijkt Margo,al een half jaar overleden.We moeten het nu doen met de foto,s  en video,s en dat valt tegen veel harder dan dat je vooraf kunt bedenken.Veel sterkte en het word een keer beter.Hoop ik voor een ieder die dit meemaakt.

 Wat een lieverd was Denver toch ook jij hebt nog steeds verdriet, ik denk zelf dat het met de liefde te maken heeft wij hebben van onze vrienden vaak meer liefde en begrip ontvangen dan van onze medemens, zeg niet dat dit bij een ieder zo is maar aan een hondenvriend als zo mijn Gunno was en wellicht ook jou Denver en zoveel anderen die hun hondenvriend hebben verleren was vaak een blik van je ogen een woord een gevoel genoeg en ze stonden aan je zijde al was je nog zo boos geweest daar was toch weer die blik die kwispel want hij was blij je te zien aan hem had je steun. Ik wil niemand kwetsen maar ik denk wel eens een dier begrijpt een mens beter dan een mens. Jij ook nog veel sterkte Jan en veel dank voor je steun Warme groet Margo

" moeilijk he,
 
ik vind dit ook altijd wel een troostend gedichtje
 
Do not stand at my grave and weep I am not there; I do not sleep. I am a thousand winds that blow, I am the diamond glints on snow, I am the sun on ripened grain, I am the gentle autumn rain.
 
When you awaken in the morning's hush, I am the swift uplifting rush Of quiet birds in circled flight. I am the soft stars that shine at night. Do not stand at my grave and cry, I am not there; I did not die. "

Dobry

 Als dat een waar was Dobry dan kon ik verder maar ik ruik mijn lieverd nog steeds op zijn kussen zit nog zijn geur, het ligt aan mezelf ik kan niet loslaten en dat maakt me verdrietig ik wil dat hij vrij is en geniet maar ik zie alleen voor mijn ogen een Gunno die dood is en niet reageert ik wil hem uit zijn graf halen maar dat mag ik niet. Ik had niet verwacht dat ik zoveel pijn in mijn hart zou hebben deze pijn heb ik zelfs niet gevoeld toen mijn vriendje toen ik 16 was zelfmoord pleegde daar speelde schuld gevoel de boven toon had ik de verkering maar niet verbroken, maar mijn Gunno mis ik echt mijn steun en toe verlaat. Dank je voor je steun Dorby Warme groet Margo

ik had dat ook hoor, en volgens mijn vriend blijft een hond zo lang bij je als je hem nodig hebt

Dat denk ik ook dobry soms is het net of queenie er ook nog is ik spreek ook tegen haar fotos en net of ze me zegt ik weet dat je my nóóit vergeten zal we zien ons ooit terug veel sterkte nóg Margot dikke knuffels van ons

Dag Margot ik ben wát later op hp maar ik wil je een verdere dag steunen ik hoop dat je momenten hébt dat het een beetje gaat ook op je werk by ons geeft het niet we zyn thuis maar ik wens je al nog maar veel sterkte toe liefs nadine knuffel van lilly

 Goedemorgen lieve Nadine dank je wel maar jij moet nu aan je rust denken is ook goed voor Lilly als je weer snel opknapt.

Ik heb wat problemen op het werk men vindt dat ik mijn verdriet los moet laten het zou een staartje kunnen krijgen en dan zit ik zonder inkomsten want als zelfstandig ondernemer heb je geen vangnet van uitkeringen, dus ik moet oppassen ander verlies ik klanten. Mijn Gunno zou niet willen dat ik in de problemen kom.

En mooie rustige dag voor jou en Lilly hoop dat je snel beter wordt Dikke knuffel voor jou en Lilly, Warme groet Margo

 Lieve Kaatje wat fijn voor je dat Hailey in je leven is gekomen ik hoop dat ik de kracht blijf houden om door te gaan. Soms wil ik bijna de moed opgeven als ik zeker wist 100% dat bij hem zou kunnen zijn dan .... maar dat durf ik niet te zweren. Daarom ben ik zo blij met jullie allemaal,jij Nadine Anneke Jan en nog vele anderen maken het voor mij iets dragelijk omdat ik weet dat jullie dit allemaal ook door maken ieder heeft net zo'n lieverd gehad als mijn Gunno. En ik voel me zo verbonden met jullie allemaal en dat is zo fijn. Ik hou me vast aan jou woorden dat het beter wordt ooit komt er een dag dan kan ik genieten van de foto's van hem en dat ik niet meer huil maar lach Dank je Kaatje voor je steun Warme groet Margo

" ik had dat ook hoor, en volgens mijn vriend blijft een hond zo lang bij je als je hem nodig hebt
 
  "

Dobry

Ohh Dobry dan was hij gebleven, hij wilde niet gaan de DA heeft hem na het eerste roes 3x in moeten spuiten, de laatste recht in zijn hartje toen is hij vertrokken en heeft mijn hart meegenomen.

Het verdriet is zo groot dat ik me niet kan voorstellen dat hij me achter zou laten met zoveel verdriet. Hij was er voorheen altijd voor me. Ik moet echt gaan denken dat het beter voor hem is zonder pijn anders verdrink ik in verdriet en schuld gevoel.

Ik weet dat jij me steunt en eer voor me bent en dat doet goed.

Dank je wel hiervoor Warme groet Margo

Nu my was het ook zo als ze is ingeslapen is ver een heel groot deel van myn hart méé gegaan hopelijk komt ik ze ooit terug tegen hou je sterk we zyn er voor je knuffel voor je

Margot zo begrijpelijk allemaal en ik heb echt hetzelfde gevoel gehad. Niets had zin meer. Zoveel mooie dingen in het vooruitzicht maar het boeide me niet. Ik zou gaan trouwen, we hadden een nieuwbouw huis gekocht. Niets boeide me... zo ver in mijn verdriet..... maar pas op..... jouw Gunno zou zeker niet willen dat je hier onderdoor van gaat. Soms moet je ook even streng tegen jezelf zijn. Hij kijkt met je mee en Let nog steeds op jou. Wat hij altijd deed.....hou je sterk meis.... ook voor Gunno.... jezelf niet verliezen... 

Liefs anneke 

 daarom is hij ergens toch nog vlakbij totdat jij hem kan laten gaan waar hij zijn rust heeft en jou gerust kan achterlaten (zo ziet mijn vriend het, en het is een troostrijke gedachte)

Je hebt gelijk dat het inslapen het beste voor hem was ook al wilde niemand dat, ook heb je gelijk dat Gunno niet zou willen dat je jezelf kapot maakt van verdriet en ook voor hem, zijn nagedachtenis ter ere door moet, hoe moeilijk ook. Misschien kan je energie uit putten aan de gedachte hoe sterk hij was, wat voor speciale band jullie hadden en dat je dit hebt mogen meemaken. Zoveel mensen die nooit een hond hadden (zoals op je werk begrijp ik) die dit nooit hadden en ook nooit kunnen begrijpen.

Dag Margot hopelijk lukt het een beetje nu en dan mensen uit myn straat die ik goed ken gisteren ook hun lieverdje laten inslapen zo verdrietig móest ook terug Wenen hy was 11j veel sterkte verder hoop dat het beetje gaat liefs nadine knuffel van lilly

 Goedemorgen lieve Nadine had je al een berichtje gestuurd was benieuwd hoe het met jou gaat. Wat verdrietig voor je buren en dat is nog niet echt oud 11 jaar, ik hoop dat ze net zoveel steun krijgen als dat ik krijg hier op HP. Vandaag gaat het niet zo best, het komt er steeds meer op neer dat ik los moet laten anders verdrink in verdriet en gaat er nog meer mis dan alleen mijn Gunno verliezen.
 Ik ben ontzettend moe en heb een heel kort lontje en ik sta er alleen voor want in mijn directe omgeving krijg ik geen begrip het is genoeg geweest dat huilen en in eigen verdriet verdrinken wordt als last ervaren. Dus moet ik het zelf doen, al ben ik er nog niet helemaal hoe. Pas jij goed op jezelf. dikke knuffel voor jou en Lilly Warme groet Margo
 

Hooi Margo! Gaat t al wat beter? T is nu vakantie bij ons dus waarschijnlijk bij jullie ook.. Ik hoop dat je de vakantie een beetje doorhaalt.. Heel veel sterkte en hoop dat je leuke dingen gaat doen ! dikke knuffel kaitlinn

Ja Margot doe je bést zeggen ze maar moeilijk eh maar proberen te denken aan de mooi momenten ik weet dat hét moeite kost loslaten gaat niet zomaar veel sterkte hoor dikke knuffels van ons

 Ja, het wordt echt beter! Bij ons werd de rouw na 2 dagen doorbroken en in het ziekenhuis lag ik zo in de kreukels dat ik eerst niet kon huilen. Het waren stille tranen die over mijn wangen stroomden. Pas bij thuiskomst kwam de dreun extra hard aan: daar hing hun foto boven hun graf. Ik zakte bijna door mijn knieën en liep nog wel met een rollator. 

Pas toen kwam het besef: nooit meer. Ik zie ze nooit meer, kan ze nooit meer knuffelen en aanraken. Ik kan niets meer voor ze doen. Missen en afscheid nemen doen zo'n pijn, het gaat door merg en been. Het lijkt of de pijn nooit op zal houden, maar dat doet het wel uiteindelijk.

Er is nu voornamelijk dankbaarheid: wat ben ik blij dat ze onze honden waren en dat we ze hebben gekend. En achteraf besef je ook nog meer wat je hond(en) voor jou hebben gedaan.

Postuum heb ik Speedy bedankt voor haar stoere lieve zijn, ons lieve leeuwtje die zo van de zon hield. Als de zon schijnt wil ik haar nog altijd roepen. En onze kleine pittige Tessa, ik heb haar bedankt voor al haar lieve hulp. Ze "hielp" me altijd met strijken en de was ophangen, dan was ze er gewoon, punt. En als ik verdriet had kwam ze naar me toe lopen om me te steunen. Zelfs toen ze stokoud en krakkemikkig was deed ze dat nog. Met klapperende tandjes en een schokkend lijfje kwam ze naar me toe om me bij te staan. Het was zo lief dat het pijn deed. 

Ik heb heel veel foto's en filmpjes gekeken, heel veel over ze gepraat met baas kluif. Herinneringen opgehaald, steeds weer. Al die pijnlijke liedjes keer op keer geluisterd van toen ze er nog waren en ik wist dat het afscheid komen ging. 

Maar het ging steeds wat beter. Af en toe overvalt het verdriet me nog, maar ik kan ook met een glimlach terugdenken aan die twee kanjers van ons. Ze waren zo leuk met zijn tweetjes, onvergetelijke meiden.

Geef tijd de kans om het verdriet wat te verzachten. Het verdriet en gemis zijn nu zo groot dat het je overspoelt en dat is heel begrijpelijk. Weet dat voor jou ook betere tijden aan zullen breken, helaas moet je hier eerst doorheen.

Sterkte!

Ik wil je ook nog even bijstaan,ik voel zo met je mee.Ook ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen lachen,nooit meer iets zou leuk vinden en dat heeft echt lang geduurd.Ik wist altijd,dat wanneer mijn bobby zou overlijden,ik verdrieT zou hebben,maar Dat ik zoveel verdriet zou hebben en zolang,dat had ik niet verwacht.Ik heb echt geleden,wist niet dat iets missen,zo zeer kon doen.Huil zoveel je wilt,dat lucht altijd even op en hier mag je altijd vertellen hoe jij je voelt.Maar zoals Kaatje zegt,op een dag,maakt niet uit hoelang dat duurt,zal je met een lach terugdenken aan Gunno.Blij zijn dat Gunno jouw hond was en aan de mooie tijd samen terugdenken.Vergeten gaan we onze vriendjes nooit en dat zou ook niet goed zijn en ja ,het gemis zal ook altijd blijven,maar ooit kan ook jij het een plaatsje geven.Ik laat nog steeds geregeld een traan om Bobby ,ook dat is niet erg,maar de felle pijn is voorbij.Heel veel sterkte

Ik ben ruim 7 maanden verder....zonder mijn Blues. Het gemis blijft dat kan ik je wel vertellen. Ik kan nu beter over hem praten dat wel maar de pijn van het definitieve afscheid doet zo zeer. Dat blijft maar in mij hangen en kan het niet los laten. Dat koppie, die mooie bruine ogen, dat blijft mij goed bij. Maar wat hebben we toch aan onze honden trouwe, eerlijke, lieve, aanhankelijke kameraden gehad. We zullen ze nooit en te nimmer vergeten. Ik ben nog niet toe aan een andere hond maar ik mis alles van mijn grote vriend. 

Ik wens je heel veel sterkte bij het verwerken van je overleden schat.

Er zullen nog veel tranen vloeien maar dat is zo logisch.

Ja dat is zo brenda voor ons allemaal veel sterkte Margot en brenda by my 15maand al