Margo en Gunno

 Goedemorgen Wilma, Aan de ene kant is het fijne dat je weet wat ik voel en doormaak aan de andere kant gun ik je dit niet. Begrijp me niet verkeerd maar ik had liever gehad dat jij dit verdriet niet voelde. Of je had het een plaats gegeven of je Robbie was er nog. Als ik kon haalde ik Gunno en Robbie terug. Ik kan op moment niet bij zijn grafje zijn ik voel me verloren en de pijn is ondragelijk. Hoe langer het gelden is hoe meer zeer het doet. Ik wacht niet tot de pijn zakt maar ik wacht op mijn Gunno en hij komt niet, iedere dag weer. Ik weet wat je bedoelt Wilma het leven gaat gewoon automatisch door, niemand staat er meer bij stil zie ze denken ohh ja ze had ook nog een hond en .... weer verder. Ik had in het begin een ritueel kaarsjes aan steken foto en nu ben ik alleen maar verdrietig en kan ik het niet opbrengen. Ik kom er niet doorheen.

Wat is het fijn voor jou dat je op die manier het gevoel hebt dat hij bij je is. Dat moet je ook zeker blijven doen hij verdient het ook.

Ik hoop dat ik in een fase zit die voorbij gaat en dat ik ook weer op iets zonnigere manier aan lieverd kan denken.

Veel strekte Wilma dikke knuffel en Warme groet Margo

Lieve Margo, wat zou ik nu graag mijn arm om je heen slaan en je pijn wegnemen. Ik weet  pas sinds 2 weken wat een verdriet het doet je allerliefste vriendje te moeten missen. En het doet zo'n pijn naar een toekomst te kijken zonder haar, ik weet ook niet hoe het verder moet. Gisteren is ze  2 weken geleden over de regenboogbrug gegaan, ik heb gisteren mooie witte en lichtblauwe bloempjes op haar grafje geplant en wierook gebrand, heb gehuild, tegen haar gesproken, duizendmaal vergiffenis gevraagd, o wat zou ik ze ook zo graag in mijn armen sluiten, ik zou er alles voor doen haar terug bij mij te hebben. En het is zo ondraaglijk dat het leven gewoon doorgaat zoals elke dag, terwijl voor mij de tijd stilstaat. Hoe graag zou ik de klok willen terugdraaien.

Lieve Margo, ik hoop voor jou dat je wat rust vind, je tranen wat minder zullen vloeien  en dat je  het stillaan een plaatsje weet te geven, jou lieve Gunno wil dat immers ook, en laten we allen geloven dat we later terug bij onze geliefde schatten zijn, daar probeer ik mij toch aan op te trekken, dat ik ze ooit terug in mijn armen kan nemen.

Heel veel liefs en een dikke knuffel van Nancy

 Lieve Nancy, ik weet niet wat ik moet zeggen dank je wel voor je arm om heen dat geeft een gevoel van begrip.Jij hebt net zo veel verdriet als ik en zo als meerdere hier op HP. Soms is zo moeilijk om te doen of er niets is gebeurd en ik schaam me ook dat ik meer verdriet heb om het verlies van mijn Gunno dan het verlies van een mens maar ik kan er niets aan doen. Gunno's liefde was zo puur en eerlijk zonder twijfel hij was er en dat geld ook voor jou Punto.

Voor jou hoop ik ook dat je rust krijgt en er een plek voor vindt voor je verdriet het is bij jou nog zo kort geleden en ik hoop ook dat er een tijd kom dat ik mijn Gunno weer zie lopen en dat ik jou Punto ook kan zien. Hou je taai meid en dank je voor al je steun Dikke knuffel Warme groet Margo

Heel veel sterkte aan jullie allen ik wou dat ik jullie kon helpen helaas het midden van myn lieve queenie gaat ook niet over ik leef zeer erg met jullie méé dikke knuffels van ons ik mis myn queenie ook zeer erg nog steeds sorry tablet schryft soms verkeerd woord

Goedemorgen Margo.Gaat het al beter als een paar weken geleden,kun je het al een plaats geven ! hoop voor je van wel want het kan lang duren kan er over mee praten.Helemaal weg denk ik niet dat,dat ooit gaat er blijven dagen bij dat het moeilijk is om niet aan te denken.

Lieve Margot we blyven je steunen zoals je weet ik denk ook het gaat nooit helemaal óver maar wens je toch verder veel sterkte toe allen sterkte

 Goedemorgen Jan,

Vandaag gaat het iets maar er zijn van die dagen dan huil ik de hele dag. Ik kan het net zo als jij niet uit mijn lijf weren bij alles wat ik doe mis ik hem omdat hij altijd bij me was ook op het werk. Ik betrap mer er zelfs op dat ik gewoon hondenvoer en kalfs- oren heb gekocht terwijl hij er niet meer is. Dan zit je in de auto en besef je dat weer er vanuit gaat dat hij bij je blijft. Ook helemaal geen behoefte om te gaan wandelen of iets leuks te gaan doen. Gewoon doen wat je moet doen en niets eens een gesprek aan gaan. Maar nooit had ik verwacht dat ik hierdoor zo uit mijn veld geslagen zou zijn. Ik zou mijn rechterarm willen geven als mijn Gunno terug zou komen en net zo lang zou leven als ik. Omdat dit niet mogelijk is moet ik door wat inderdaad zoals je zegt gewoon soms helemaal niet kan. Ik wens jou ook veel strekte en hoop dat jou leegte die voelt dragelijk is. Dikke knuffel en warme groet Margo

(Maar nooit had ik verwacht dat ik hierdoor zo uit mijn veld geslagen)

Dat had ik ook nooit verwacht als ik dat had geweten had ik het niet gedaan en was dan de volgende dag naar het MCD in Amsterdam gegaan om daar nog te laten kijken of ze wat konden doen.Maar dat is te laat en is niet meer te veranderen.Denk je er nog over om een andere hond te kopen ?

 Je blijft ze missen

 Goedemiddag Jan, precies als ik had geweten had ik het einde van wereld met hem afgereisd om zijn leven te verlengen, maar inderdaad het is te laat. Soms wordt ik bang van mijn eigen gedachten waarom betekend mijn Gunno zoveel meer dan andere mensen die ik heb verloren daar loop ik wel tegen aan. In oktober is Myrte van de kennel waar Gunno is geboren misschien zwanger. Maar hoe dichter ik bij oktober kom hoe meer angst ik krijg en het gevoel krijg dat ik mijn lieve Gunno verraad. Dus ik weet niet wat ik ga doen als ik werkelijk bericht krijg, ga ik overstag of haak ik toch af. De liefde voor mijn Gunno zit zo diep zoals jij die voelt voor Denver Heel veel sterkte Jan je hebt het ook nog steeds nodig het valt niet mee en het lijkt hoe verder het gelden is hoe erger het gemis wordt. Warme groet Margo

 Wacht gewoon af tot je spontaan die beslissing kan nemen mocht Myrte zwanger zijn.

Ik had dat gevoel ook hoor dat ik mijn hond zou verraden als ik een nieuwe hond zou nemen, maar toen las ik eens een heel sentimenteel gedichtje genaamd Testament van een hond en ineens voelde ik hoe waar dat was en was ik klaar voor een nieuwe hond, juist ook om de nagedachtenis van de overleden hond te eren.

"  Wacht gewoon af tot je spontaan die beslissing kan nemen mocht Myrte zwanger zijn.
Ik had dat gevoel ook hoor dat ik mijn hond zou verraden als ik een nieuwe hond zou nemen, maar toen las ik eens een heel sentimenteel gedichtje genaamd Testament van een hond en ineens voelde ik hoe waar dat was en was ik klaar voor een nieuwe hond, juist ook om de nagedachtenis van de overleden hond te eren. "

Dobry

 Goedemorgen Dobry, Dank je wel voor je ondersteunende woorden en je advies dat zal ik zeker doen en misschien geeft dan mijn hart ruimte voor een hond al hoewel ik bang ben omdat ik weet dat je nooit het zelfde zijn maar zo als je al aangeeft misschien krijg ook wel een teken. Ik hoop het want de pijn in mijn hart en het verdriet blijven als lood op mijn schouders drukken. Ik wacht af het is al bijna oktober dus wie weet. dank je wel Dobry Warme groet Margo

 geen dank hoor.

Nee hetzelfde wordt het nooit meer, maar je gaat een nieuw avontuur aan met een nieuwe hond. Gunno blijft daar altijd bij, en het zal goed zijn voor hem.

 Ik heb al 2 keer op het laatste moment afgehaakt

Ik heb ook een keer op een lijst gestaan voor een westiepuppy,maar ik heb toen ook afgezegd ,omdat ik het niet kon.Mijn verdriet om bobby was nog veel te groot,nu na 2 jaar,heb ik nog steeds geen hondje.Ik mis hem nog elke dag.Jullie nog heel veel sterkte,maar ooit,maakt niet uit wanneer,word de pijn wel minder

Ik blyf ook myn queenie missen ben wel bly met lilly toch mis ik haar nog zeer erg ik denk dat het nooit helemáál over gaat je bent wel bezig met het nieuwe je geeft het een goéd thuis maar je lieverd zit diep in ons hart voor altyd sterkte verder

Goedemorgen lieve Nadine,

Ik weet wat je bedoeld daarom ben ik ook zo bang dat ik nniet kan wennen aan die andere pup maar ik heb nog niets gehoord van het Kennel dus we wachten af. Maar Gunno zit inderdaad helemaal in mijn lichaam en geest en het is moeilijk na bijna 12 weken dit een plaats te geven. Jij ook sterkte Nadine Warme groet Margo

 Goedemorgen Rianne, daar ben ik dus ook bang voor dat ik alleen maar Gunno zie als ik naar een pup ga kijken en het niet op kan brengen en wat als ik het toch doen zou dan ook van deze pup gaan houden ik weet het niet ik weet ook heel goed dat niet iedere hond hetzelfde is en dat maakt me ook bang dus wacht ik af en laat als ik iets hoor het over me heen komen en ga ik handelen vanuit mijn hart want wie weet wordt ik gelijk verliefd op de kleine pup. Ik hoop dat we het ooit een plekje kunnen geven jij ook heel veel strekte gewenst Warme groet Margo

 Goedemorgen beste Jan,

Daar ben ik ook bang voor dat ik het net niet kan opbrengen en weer door een dal van verdriet moet. Makkelijk is het niet maar ik ga doen wat mijn hart zegt. Veel strekte Jan Warme groet Margo

Dag lieve Margo, je moet inderdaad je hart volgen, je hart is groot genoeg om van een nieuw pupje te gaan houden en van je lieve Gunno te houden. Hij zal altijd dat speciale plekje in je hart blijven houden, dat heeft mijn Punto ook, en Gunno wil zo graag dat jij je terug wat gelukkiger en minder eenzaam gaat voelen, dus volg je hart en zie het vooral niet als verraad mocht je beslissen een nieuw hondje te nemen want dat is het absoluut  niet. Je lieve Gunno zou zo ontzettend graag terug een lach van jou zien. 

Nog heel veel sterkte en een dikke knuffel Nancy

Lieve Nancy, dat ga ik ook doen maar in mijn hart woon Gunno en ik ben zo bang dat er geen ruimte is voor een pup. IK wordt zo verdrietig en ik ben inderdaad eenzaam zonder hem het is net of een deel van me weg is het letterlijk afgestorven is. Mijn lieve grote man gaf me zoveel liefde, weetje ik ben me echt kapot geschrokken dat dit zoveel met me doet na bijna 12 weken huil ik nog dagelijks om mijn vriend ik mis niet de gewoonte zoals het uitlaten en spelen maar ik mis hem als zou hij biet kunnen lopen al moest ik hem voeren en verschonen als hij pijn zou hebben zou ik alles voor hem over hebben om hem terug te halen zo mis ik hem. Ik voel het ook niet als verraad maar mijn Gunno was mijn Gunno hij had mij ook gekozen en ging voor mij door het vuur. Daar zit geen garantie op met een nieuwe pup. Voor Gunno heb ik ook honden gehad maar nog nooit zo een als hij en daarom twijfel ik zo soms zegt men je mag geluk hebben als je 1x in je leven zoiets tegenkomt en dat geluk heb ik gehad ik weet niet of het mogelijk is dit nogmaals mee te maken. Jij ook nog veel sterkte meisDikke knuffel en Warme groet Margo

Nu my is het ook zo min queenie was een specialeke dat doet zeer pyn toch ben ik bly met lilly ze heeft sommige dingen graag zoals queenie had ze slaapt nu ons op de plaats ongeveer waar queenie lag tussen ons in en nog ánder dat ik dikwijls zeg net ons queenie ze is ook lief ze knuffel graag dat doet wel goed het is zeer moeilijk in het begin maar het went geen hondje in huis is leeg niemand die je verwelkomt gunno zal altyd speciaal plaats in je hart hebben dat hebben we nog by onze lieverds verdriet gaat niet rap over maar een ander helpt wel veel sterkte lieve Margot we begrypen heel goed wat het is onze lieverds zyn allen samen

 Lieve Margot, ik begrijp wel hoe jij je voelt, en dat het  moeilijk voor je is een nieuwe pup te nemen, je lieve Gunno is onvervangbaar  en   zo uniek,  en ik weet dat het ondraaglijk zwaar voor je is hem zo te moeten missen en dat je er alles voor over zou hebben hem terug dichtbij jou te hebben, ik zou soms ook het liefste in de grond kruipen om bij mijn Punto te zijn. 

En ik heb misschien wel gemakkelijk  zeggen want ik heb nog 3 hondjes en zal dus ook niet voor de keuze gesteld worden een nieuwe pup te nemen.  En ze geven mij wel een duwtje in de rug om verder te gaan, maar tegelijkertijd herinneren ze mij constant aan Punto, want alles wat ik met hen doe, deed ik ook met haar en zij  is er niet meer bij en dat doet pijn. En ik voel mij ook soms best schuldig als ik hen knuffel en haar niet meer in mijn armen kan nemen, maar ik moet er ook zijn voor hen.

Het is zoals Nadine schrijft, zij blijft haar Queenie ook heel hard missen  en het verdriet om haar zal nooit helemaal overgaan, maar Lilly verzacht toch wat haar pijn en geeft haar terug wat levensvreugde.

Lieve Margo, ik hoop zo dat je je ook wat beter gaat voelen , veel sterkte nog, warme knuffels Nancy

na het overlijden van mijn eerste hond wilde ik eerst ook geen andere hond meer, maar toen ik dus dat gedichtje las, en me eens ging verdiepen in de wereld van asiels en stichtingen en al die honden zag die daar aan het wegkwijnen zijn in hun ellende, kwam er een punt waarop ik dacht: ik zal nooit meer zoiets krijgen als ik had, maar ik heb de ruimte om een herplaatser een veilig plekje te bieden, waarom zou ik dat eigenlijk niet doen....

Ik kon geen reden bedenken en ben toen op zoek gegaan naar een hond die me echt nodig had en uiteindelijk werd dat Lola, nog altijd met de gedachte dat ik nooit zo'n band met haar zou kunnen opbouwen als met mijn eerste hond.

Wat had ik me vergist....... ja we moesten wennen aan elkaar, en nee het was niet makkelijk.... maar wat had ik een spijt dat ik zo lang gewacht had, ze had een jaar minder in het asiel kunnen zitten als ik eerder dat inzicht had gehad. Daarom heb ik na haar dood al na drie weken Jenna laten komen. Omdat ik wist dat het gemis zowiezo niet weggaat ook al komen er 10 nieuwe honden in huis.

Mijn Lieve Gunno vandaag ben je 3 maanden naar de regenboogbrug en ik mis zo. Het leven is zo anders zonder jou gezelschap en je steun. Bij moeilijke momenten ben je er niet om me tot rust te brengen en bij leuke dingen die dan toch een schaduwzijde hebben omdat ik het niet kan delen met je. Zaterdag is in Lochem de jaarlijkse DS dag maar ik kan het niet opbrengen er naar toe gaan. Stel dat er een hond is die een beetje op je lijkt, ik kom dan zonder en ga zonder jou naar huis dat is vreselijk. Jij genoot altijd zo van de dagjes weg vooraan in de bus zitten dat was echt een feest voor je al uren van te voren zat je er al in, je was er klaar voor om te gaan. Naar zee naar de bossen als je maar mee mocht. Ik mis lieve dappere grote kanjer. Geen enkele dag is meer zoals voorheen ik zou je graag knuffelen of een lange wandeling met je maken je slagroomsoesjes geven me verstoppen zodat je me weer kon vinden. Maar ik zoek en zoek en ik vindt je niet en dat geeft zoveel verdriet. Via deze weg wil ik je zeggen ik ben je niet vergeten je zit nog steeds in mijn hart en dat zal altijd zo blijven al hoop ik dat er een dag komt dat ik bij je ben en ik je alleen met liefde en een lach kan aankijken zonder een traan van verdriet. Mijn grote vent ik mis je voor altijd in mijn hart. Warme groet Margo

Lieve Margo, je verdriet voor je allerliefste Gunno blijft na 3 maanden zo hartverscheurend groot, het is idd zo moeilijk dingen doen die hij zo leuk vond of mooie herinneringen ophalen aan de  tijd samen toen alles zo vanzelfsprekend was, dan wordt het gemis nog groter. Ik ken dat gevoel intussen maar al te goed. Ik zou ook zo graag mijn kleine Punto kunnen knuffelen en samen met haar en de andere hondjes leuke dingen doen. Maar onze lieverds zijn nu samen, wees daar maar gerust in en laat het een beetje een troost zijn. Ik hoop ook zo voor jou dat je verdriet een beetje minder wordt en dat je met een glimlach en zonder traan aan hem kan denken. Je liefde voor hem zal altijd blijven en dat voelt hij maar al te goed, nog veel sterkte en een dikke knuffel Nancy

 Lieve Nancy dank je wel voor jou steun terwijl jij het zelf zo nodig hebt. Ik zou nog zo net als jij zoveel willen zeggen tegen mijn Gunno dat ik zoveel van hem hou dat ik hem mis dat het zo anders is zonder hem dat het geen plekje krijgt en ga zo maar door.

Jij ook veel sterkte meid en ik hoop dat Punto en Gunno opeen plek zijn waar ze gelukkig zijn.

Dikke knuffel en warme groet Margo

Lieve Margot, wat mis jij Gunno ook zo vreselijk! Ik weet het, het doet bij mij naar 8 weken nog steeds zo veel verdriet. Mijn 2 jarig werkcontract wordt niet verlengt en juist die twee werkdagen gaven me afleiding. Nu mis ik mijn Ronnie nog meer, hij was mijn steun en toeverlaat en dan had ik meer leuke dingen met hem kunnen doen. Maar hij is er niet meer en dat valt zo zwaar. Eens zal het beter gaan, ook voor jou Margot. Ze zeggen tijd heelt alle wonden maar het kan lang duren. En ik kan nog niet aan een ander hondje denken, dat wil ik nog niet. Maar wie weet ooit. Ik hoop dat we het een plek kunnen geven in de toekomst Margot en dat dit verdriet gaat slijten. Liefs Wilma