Kaylin en haar epilepsie ( 3 weken aanval vrij )

Wat goed zeg! Van harte gefeliciteerd! 

Gefeliciteerd Kaylin.

Gefeliciteerd! 

Fijn gefeliciteerd 

Vandaag op eerste kerstdag kan ik vrolijk vertellen dat Kaylin nog steeds aanval vrij is, vandaag alweer 13 maanden.

Wij wensen iedereen die hier meeleest een vrolijk kerstfeest.

" Vandaag op eerste kerstdag kan ik vrolijk vertellen dat Kaylin nog steeds aanval vrij is, vandaag alweer 13 maanden.
 
Wij wensen iedereen die hier meeleest een vrolijk kerstfeest. "

Danielle, Kyra †, Kaylin en Djaira

Ik zat al op dit bericht te wachten!

Ook nog een fijne kerstdag en een gezond nieuwjaar!

Super! 

Ondertussen zijn we oud en nieuw gepasseerd, welke wij, en vooral Kaylin erg rustig doorheen gekomen is.

Op oudjaarsdag vertrokken we om 10.45 naar het strand van Noordwijk voor een heerlijke strandwandeling met in totaal 13 honden en hun baasjes ( voornamelijk Australian shepherds ), we waren rond 15.00 weer thuis, toen zijn de honden gelijk met mijn moeder mee naar huis gegaan, daarvoor je de knallen iets minder dan bij mij.

Het leek wel oorlog, maar in huis trokken de honden zich er weinig van aan, ze wilde alleen niet meer naar buiten ' s avonds,  en dat hebben we dus maar zo gelaten.

Ondertussen zijn we ook weer een halve maand verder, en is Kaylin nog steeds aanval vrij.

Vrolijk rennen over het vuurwerk vrije strand.

" Ondertussen zijn we oud en nieuw gepasseerd, welke wij, en vooral Kaylin erg rustig doorheen gekomen is.
 
Op oudjaarsdag vertrokken we om 10.45 naar het strand van Noordwijk voor een heerlijke strandwandeling met in totaal 13 honden en hun baasjes ( voornamelijk Australian shepherds ), we waren rond 15.00 weer thuis, toen zijn de honden gelijk met mijn moeder mee naar huis gegaan, daarvoor je de knallen iets minder dan bij mij.
 
Het leek wel oorlog, maar in huis trokken de honden zich er weinig van aan, ze wilde alleen niet meer naar buiten ' s avonds,  en dat hebben we dus maar zo gelaten.
 
Ondertussen zijn we ook weer een halve maand verder, en is Kaylin nog steeds aanval vrij.
 
Vrolijk rennen over het vuurwerk vrije strand.

 
  "

Danielle, Kyra †, Kaylin en Djaira

Wat fijn ze nog aanval vrij is hoop zo blíjft 

" Ondertussen zijn we oud en nieuw gepasseerd, welke wij, en vooral Kaylin erg rustig doorheen gekomen is.
 
Op oudjaarsdag vertrokken we om 10.45 naar het strand van Noordwijk voor een heerlijke strandwandeling met in totaal 13 honden en hun baasjes ( voornamelijk Australian shepherds ), we waren rond 15.00 weer thuis, toen zijn de honden gelijk met mijn moeder mee naar huis gegaan, daarvoor je de knallen iets minder dan bij mij.
 
Het leek wel oorlog, maar in huis trokken de honden zich er weinig van aan, ze wilde alleen niet meer naar buiten ' s avonds,  en dat hebben we dus maar zo gelaten.
 
Ondertussen zijn we ook weer een halve maand verder, en is Kaylin nog steeds aanval vrij.
 
Vrolijk rennen over het vuurwerk vrije strand.

 
  "

Danielle, Kyra †, Kaylin en Djaira

Wat fijn ze nog aanval vrij is hoop zo blíjft 

ontzettend goed en bijzonder, nu al zo lang aanvalvrij

en kijk ze eens genieten

Echt bijzonder ja

Heel bijzonder.

Ik denk dat het vriendje van Sammie is ingeslapen, ik had nog doorgegeven en verteld over jou, dat Mandigers een heel goede arts is, maar ze vonden het zielig, en ik heb ze al een tijd niet gezien, dus ik ben bang dat ze het opgegeven hebben..

Ik hoop maar dat ze wel de moeite hebben genomen, maar ja, dan zou ik ze wel tegen zijn gekomen.

Super zeg! 

Wie had dat gedacht toen meid, het is gewoon geweldig!

Echt super fijn dat jouwhondje aanvalvrij is! En ik weet dat yoop het waarschijnlijk niet zo bedoelt maar die woorden doen pijn. Mensen van wie de hond is ingeslapen geven het niet op. Die maken een hartverscheurende beslissing. Soms geven we elkaar onterecht het gevoel dat je niet genoeg doet als je niet juist die arts, dat medicijn of die methode heb geprobeert. Maar helaas kont er bij deze ziekte ook een portie geluk kijken. Het slaat aan of het slaat niet aan. En het ene geval is nooit te vergelijken met het andere. Mensen bij wie de hond het niet gered heeft houden toch altijd al het gevoel van had ik maar.... . Ook hondjes die wel naar Wageningen gaan halen het vaak genoeg niet en niet iedereen wil tot het uiterste gaan als de aanvallen echt te heftig worden. Rest mij te zeggen dat ik superblij ben dat deze hond aanvalsvrij is en ik hoop dat ze heel oud mag worden. Geniet van elkaar!

Heel eerlijk gezegd had ik nooit verwacht dat ik deze meldingen kon maken, ik had verwacht dat ze de 8 jaar niet zou halen, zoals het er in het begin voorstond ( elke 2 á 3 weken 4 aanvallen en soms meer ).

Een spoed maag operatie en een nachtje opname heeft ze ook al gehad ( ze leek er na 2 dagen nog steeds niet uit haar zelf uit te komen ), na die spoed opname ben ik haar medicatie in 3 keer gaan geven en is ze aanval vrij.

Ga nu 1 keer per 3 maanden ook nog met haar naar een holistische dierenarts, waar ze accupressuur, en laser acupunctuur krijgt.

Jawel, zo bedoel ik het (in dit geval) wel, het hondje heeft het nog niet zo lang, dus ik vind dat ze het veel te snel op hebben gegeven, niet naar een specialist, maar naar de plaatselijke veearts hier, dat vind ik dus te snel opgeven.

Natuurlijk zijn er mensen die met pijn in hun hart hun dier in laten slapen, daar hoor je mij niet over hoor.

Er zijn ook mensen die het gewoon niet kunnen betalen, maar dan zeg ik, verzekeren..

Maar dit is volgens mij een heel bijzonder verhaal, Danielle ken je meer honden die het zo goed doen?

Toch is het niet aan jou om zo hard te oordelen als je feiten niet kent. Was het maar zo simpel dat geld of je verzekering je hond weer beter maakte. Leven met een hond met epileptie is lastig. Zeker met kleine kinderen, werk, geen familie om de hoek die kan bijspringen. Ik ken veel honden die net zo als bij Danielle beter zijn geworden. Ik ken ook een paar gevallen waar de hond is ingeslapen. In de meeste gevallen na net zo’n traject als Danielle. Soms omdat baasjes andere keuzes maakten omdat de hond bijvoorbeeld na een aanval een kind vrij ernstig had gebeten. In alle gevallen was het een worsteling. Misschien als je die mensen weer eens ziet gewoon het gesprek aan gaan. Ik vind succes verhalen super fijn om te horen en oordeel niet over de anderen. Iedereen houdt van zijn dier op zijn manier en maakt zijn eigen keuzes. Ik ben net als Danielle door de hele molen gegaan, mijn hond heb ik moeten laten gaan toen het leven echt niet leuk meer was. Ik zit weer met de twijfel of ik te lang ben blijven proberen en hem heb laten lijden. Zo heeft iedereen zijn wat als.  Mensen oordelen vast ook over mij, net als jij over anderen. Ik vind dat onnodig, laat iedereen zijn eigen keuzes maken. Het is al moeilijk genoeg. Enne blijf erbij, fijn om dit succesverhaal te lezen. Al doet het ook pijn. 

Ja maar, misschien leg ik het niet genoeg uit,  deze hond ken ik, het baasje ken ik, die heeft geld genoeg, alleen het gedoe hebben ze geen zin in, en dan maar een spuitje.

Helaas zijn er meer mensen die er zo over denken, zoiets van, we kopen wel een nieuwe.

Daarom was mijn vraag ook aan Danielle, zijn er nog meer van zulke ongelooflijke succes verhalen.

Ik twijfel niet aan mensen die wel hun best hebben gedaan en dat het niet meer te doen was voor de hond en/of baas, natuurlijk begrijp ik wanneer mensen hun hond in laten slapen.

Ik heb in April zelf mijn hond in laten slapen, nu was het wel echt einde verhaal bij he, , maar we hebben hem jaren verzorgt, helpen met poepen, klysma's geven, buik leeg maken, ik weet nu al dat Sam ( de hond die we nu hebben) dat niks zou vinden, Faro vond het niet erg, die ging er voor staan, doe maar baasje, we hebben alles gegeven al ons geld op, spaargeld op, schulden, maar hij was het waard en had nog zo een leuk leven.

Nu verwacht ik niet van mensen dat ze zich zo in geldnood brengen voor hun hond, ik heb geen kinderen dus misschien is het dan anders, ik begrijp dat niet iedereen dat wil en kan.

Ik heb respect, ook voor jouw verhaal, dat je dan kiest om je hond in te laten slapen, en heel veel mensen die het met pijn in hun hart doen.

Ik heb geen respect voor mensen die een hond wel kunnen helpen, maar het niet eens proberen, omdat het teveel moeite is, geen zin hebben om 2 uur te reizen met hun hond, gewoon te veel gedoe, dat vind ik erg.

Nu zeg ik het heel zwart/wit, dat ben ik niet, ik denk ook grijs...jij vind dat ik oordeel over anderen, maar ik blijf erbij, je zorgt voor je hond totdat het niet meer kan, en alle reden die jij net noemt begrijp ik, daar oordeel ik ook niet over.

Ik hoop dat je me nu wat beter begrijpt, soms is typen moeilijker dan praten en kan het verkeerd over komen, of vergeet ik dingen te zeggen die er toe doen.

Wat ik nog wil zeggen, het feit dat je nu nog twijfelt of je het wel goed hebt gedaan zegt genoeg over hoe jij je beslissing hebt genomen, weloverwogen, daar kan ik alleen maar respect voor hebben..

Er zijn op de Facebook groep nog veel meer succes verhalen, zit er zelf 1 met een border collie die al bijna 4 jaar aanval vrij is, de hond heeft in totaal 6 jaar epilepsie.

Helaas lees je wel meer de slechte kant/ verhalen, totdat er eens iemand een bericht aanmaakt dat het zo goed gaat, en dan komen er meer reacties over honden waar het zo goed mee gaat.

Danielle fijn dat het zo goed gaat. Paddy had net na de kerst wat kleine aanvalletjes maar verder gaat het met hem ook al heel lang goed. Na die eerste enorm zware aanval heeft hij nooit meer zo'n zware aanval gehad. Hij doet t nog steeds goed op de Pexion.

" Danielle fijn dat het zo goed gaat. Paddy had net na de kerst wat kleine aanvalletjes maar verder gaat het met hem ook al heel lang goed. Na die eerste enorm zware aanval heeft hij nooit meer zo'n zware aanval gehad. Hij doet t nog steeds goed op de Pexion. "

Kees

Fijn dat het bij Paddy ook zo goed gaat en de zware aanvallen wegblijven.

Gelukkig doet hij het wel goed op pexion, bij Kaylin werkte dit averechts.

Op een ander forum ben ik verrot gescholden omdat ik niet meteen met mijn hondje naar een neuroloog ging om een scan van de hersenen te laten maken. Eén iemand bleef maar drammen en de beheerster deed goed mee, ik kreeg zelfs te horen dat ik mijn geld niet aan mijn hond wilde besteden. Dat mens besefte blijkbaar niet wat ik allemaal al aan onderzoeken en medicatie besteed had. En nog minder kreeg ik aan haar "verstand" dat ik, herstellend van een gebroken voet, niet zomaar overal kon geraken. Inmiddels ben ik bij twee neurologen geweest (bij de eerste had ik geen goed gevoel) en beide vonden een hersenscan niet nodig aangezien er binnen de foklijn meer gevallen bekend zijn van epilepsie. Mijn eigen DA doet echt haar best om zoveel mogelijk bij te leren over epilepsie en uiteindelijk heb ik bij de neuroloog weinig of niets nieuws vernomen. Maar als ik niet gegaan was en het liep fout met mijn hond, dan was ik toch wel de slechte baas geweest die op haar geld zat. Oordelen over anderen in een situatie die je zelf niet voorhebt, het is zo gemakkelijk. 

Het is in elk geval fantastisch te lezen dat deze hond het al zo lang zo goed doet, zonder aanvallen! 

Ik kom hier weer eens kijken voor het eerst in ongeveer 5 jaar. Maar ik zie hier weer bevestigd wat me al eerder opviel, niet alleen hier, maar tussen hondeneigenaars in het algemeen: er wordt zo makkelijk geoordeeld, en iedereen weet het allemaal zo goed voor een ander, gelooft zo hard in zijn of haar eigen keuzes of gelijk dat als een ander anders beslist dat hard veroordeeld wordt (of het nu om voer of andere dingen, zoals hier medische beslissingen etc, gaat). Het lijkt wel de kapsalon roddeltafel.

Ik heb afgelopen weekend met pijn in het hart afscheid moeten nemen van onze husky reu met epilepsie. De medicijnen hebben ruim drie jaar lang goed hun werk gedaan. Of hij aan de indirecte gevolgen van epilepsie is overleden weten we (nog) niet, de lichamelijke klachten waar hij aan leed, en de degeneratie van zijn gezondheidstoestand gingen te hard omlaag om tot een (medische) diagnose te komen. Ik wacht nog op de laatste resultaten. Maar dat is hoe dan ook mosterd na de maaltijd.

Natuurlijk slaat de twijfel af en toe toe of we hem te vroeg in hebben laten slapen, maar dan realiseren we ons weer hoe hij op het laatst leed onder de onstopbare reeks aan spasmen die gepaard gingen met pijnlijke kreten (of hij echt pijn had weten we niet, maar het klonk wel zo). Dat hij met de uren gedurende de laatste drie dagen steeds minder kon lopen, of staan, en al een paar dagen niet meer zelfstandig kon opstaan. Dat de dierenarts nog bezig was met diagnose. Dat de weekend dierenarts vaststelde dat de hart en longtoestand al verslechterd waren, de bloeddruk laag. Hoe snel hij weg was toen we hem vredig in onze armen op zoek lieten gaan naar zijn vriendjes die al niet meer bij ons waren.

Het leven was voor hem nog te kort, hij was er tot de laatste twee uur mentaal niet klaar voor om op te geven, maar het lichaam vertelde echt wat anders. En dat zullen we moeten accepteren.

Wat verschrikkelijk, maar twijfel maar niet aan jezelf, als hij niet eens meer op zijn pootjes kon staan voor langere tijd, dan heb je gewoon uit liefde gehandeld.

En hart en longen verslechterd, dan heb je geen keus meer, dus niet twijfelen.

Waar ik het eerder over had ging over een nog vrolijke fitte hond, helemaal niet vergelijkbaar.

Heeeel veel sterkte.