Terug naar af... Gioia aangevallen - Update 25/07

Is maar goed dat we niet allemaal zoals jou denken Didy Ik zou aan het probleem werken en er alles aan doen dat ze wel weer door 1 deur kunnen . Mijn honden vlogen elkaar naar de strot ( zelfs 2 x) maar er is geen 1 keer in mij opgekonen om er 1 weg te doen !gelukkig ook maar want ze slapen weer op elkaar en spelen weer samen ! Ik heb respect voor Martine dat ze in ieder geval eraan werkt of het ooit weer vriendjes zullen worden zal de toekomst moeten uitwijzen . Desnoods met aanpassingen zolang de honden maar weer rust vinden en krijgen is er niets mis mee .

"  We zetten ze ook tijdelijk apart, en groeien zo terug naar samen, behalve natuurlijk als er niemand thuis is .
Het is wel zo dat ik me voorlopig niet in staat voel om nog zo iets aan te kunnen.
Ik ben er drie dagen onwel van geweest... na zondag gaat het beter, maar écht vertrouwen dat ik het aankan, heb ik nog niet...
Het was écht werken voor me, ze zijn groot en zwaar en vastbesloten. "

Martine

Op mijn oude werk (asiel) ging er eens een knop om bij een cane corso, hij stortte zich op een kleine herder mix (ze kennen elkaar erg goed en waren leuke maatjes van elkaar). Met 3 man zijn we denk ik wel een half uur bezig geweest om hem los te krijgen... (het leken wel uren)

De herder teef was open gescheurd van haar oor tot en met haar voorpoot. Ze heeft het wel overleefd hoor. 

Maar ik ben zo ziek geweest van dit voorval, en nog als ik eraan denk begin ik te rillen. Ook bij bepaalde manier van grommen van honden gaan nu mijn nekharen overeind staan en schiet ik meteen in de stress. Het voorval is denk ik al 10 jaar geleden. 

Dus ja ik snap precies hoe je je voelt en hoe ziek je je ervan kan voelen. Toen ik je begin post las voelde ik de stress ook weer en dacht alleen ''oh nee daar gaat een knop om''... Gelukkig is het je toch gelukt om Nike van Gioia af te krijgen, als hij echt echt had gewild was je nergens geweest in je eentje.

Heel veel sterkte voor Gioia en voor jou ook. En pas maar heel goed op voor je het weet gaat de knop misschien wel om...

Ik zou een gt laten komen.
Die kijkt als buitenstaander op een neutrale manier. Ziet dingen, wat je zelf soms niet meer ziet, of nooit gezien hebt.
Suptiele signalen, wat je als eigenaar gewoon vind.

Die kijkt vooral ook naar de interactie, baas hond.

Een hond herplaatsen, zou ik zeker nog niet doen.

Heel hard met een gt aan de slag gaan, er alles aan doen om nog een incident te voorkomen.

Ik denk wel dat er een verschil is in de type honden. Jij hebt twee honden die gelijk waardig aan elkaar zijn dus als er1 begint verdedigd de ander zichzelf zonder angst. Als het gevecht over is en er weer wat rust is dan heb je nog steeds twee honden die gelijkwaardig zijn en dus is de1 niet bang voor de ander. Dit kan natuurlijk wel weer voor nieuwe gevechten zorgen.

Maar zoals hier heb je een gezonde dogo die meteen heel fel reageert zonder corrigeren en een oudje wat zichzelf niet eens kan verdedigen tegen zo'n hond. Je hebt hier dus een hond wat steeds banger zou kunnen worden want zijn eigen grenzen aangeven kan al betekenen dat er een heftige reactie op komt. Je hebt dus kans dat zo'n hondje soort van onzichtbaar probeert te worden en heel timide en voorzichtig in huis rondloopt of zeer angstig wordt. Als dit gebeurd dan moet je je afvragen of zo'n hondje een leuk leven heeft, het kan namelijk niet eens zijn blije zichzelf zijn. 

(Ik wil met dit voorbeeld absoluut niet zeggen dat Gioia zichzelf niet is hoor, ik benoem dit puur als voorbeeld)

Met andere woorden het ligt heel erg aan de roedel en aan de karakters van je honden of je ze wel of niet moet herplaatsen denk ik. 

Ik zou echt een tijdje muilkorven. Maar de beste stuurlui staan aan wal. 

Foutje verkeerde quote

Sorry bedoelde plusje voor Susanne die zei om een gt in te schakelen Van muilkorven ben ik niet geeft teveel onrust en spanning .

 Billie Jean, je hebt gelijk.  Athena had een gezwel aan de milt en een vergroot hart, ze was dus ziek.  Dat gezwel daar weten we niet van hoelang dat er zat, dat kan heel snel groeien.  Haar hart, is iets anders, daar is ze mee geboren maar de DA heeft dit gemist.

Ook Gioia is recent nagekeken (bloedonderzoek) haar bloed is goed, ze is kerngezond maar, ze heeft beginnend cataract, ze ziet dus niet goed meer en dat merk je aan haar.  Doordat ik dat zag, heb ik haar laten onderzoeken.  Het waren kleine signalen, maar duidelijk genoeg.

Het kan dus zijn dat Niké inderdaad, daarop reageert.  Misschien goed om op te letten als ze ooit op Nahla zo zal reageren...

Ik heb er nooit bij stilgestaan omdat Niké altijd wel problemen had met andere honden...

 Beste Didy,

Bij Niké's voerbak kan niemand komen, zij eet altijd in de bench. 

Ook Nahla en Gioia eten gescheiden, één in de keuken en één in een ander vertrek. Het was echter bij Nahla's voerbak, haar eten was op en ze was aan het drinken, toen Gioia terug binnengelaten werd en aan Nahla's bak ging snuffelen.  Het was een onachtzaamheid van mij omdat ik niet had verwacht dat zij zou gaan snuffelen en dat Nahla zou reageren op een lege voerbak.  Vanaf dan neem ik eerst alle bakken weg, voor er iemand bij de ander kan.

Gioia is niet doof hoor, dat is Nahla

Ik begrijp ook dat je ongerust bent, ben ik ook, maar minder nu ik zie dat Gioia zich herstelt.  Natuurlijk weet ik dat er misschien weer een keer iets kan gebeuren (ik hoop dat ik het altijd kan voorkomen, zoals we het ook kunnen voorkomen op wandeling als Niké losloopt), we zijn echter vastbesloten Gioia te beschermen en de routine komt er nu in.  Het moet een tweede natuur worden zoals op wandeling. 

Ik denk dat ik, van jullie allemaal, degene ben die het meest om Gioia geeft, ik zie het als het beschermen van je kind, er komen onvoorziene dingen op je pad, en je moet je aanpassen en vechten voor de veiligheid van je kind (familie).  Maar net zoals ouders van een ziek, gehandicapt kind niet opgeven, zal ik dat ook niet doen.  Mijn honden zijn mijn familie/kinderen.  We zitten hier niet in onze zetel af te wachten, maar werken aan verschillende dingen met elke hond, zonder dat ze "getyranniseerd" worden.  Het zijn kleine dingen die we doen, maar die wel hun invloed kunnen hebben op hun reacties.

We zijn geen slachtoffers van de omstandigheden, maar we handelen naar best vermogen, we blijven niet bij de pakken neerzitten. 

We bekijken verschillende opties zoals bv. een muilband voor de eerste "ontmoetingen" tussen Gioia en Niké wat niet wil zeggen dat we dit gaan uitvoeren, we bekijken gewoon de mogelijkheden en brainstormen hier samen over. 

Wat ik moet doen is zorgen dat ik niet panikeer als er een grommetje komt, maar mijn verstand erbij houden.  Ondanks mijn angst, zal ik echt wel ten koste van alles zorgen dat ze alledrie veilig en gelukkig zijn.

Ooit heb je de beslissing genomen om bij een instabiele hond een dove pup te nemen, terwijl je al twee honden had rondlopen. Inmiddels heb je een hond die niet hond sociaal is, een dove volwassen hond die hondentaal niet goed oppakt en een klein ouder hondje die kwaaltjes aan het krijgen is.  Ook al pak je het als baasje nog zo goed aan, dat levert een roedel op waar de vlam makkelijk in de pan kan slaan. Ik denk heel eerlijk zelfs dat een GT daar niet veel aan kan helpen. Voor mij, maar ik ben jou niet en ken je honden natuurlijk ook niet, zou herplaatsen een optie zijn. Je honden hebben elkaar niet gekozen. Jij het ze bij elkaar gezet. En het is echt niet erg om tot de conclusie te komen dat het niet werkt. Ik zou het juist heel sterk van je vinden als je kiest voor het welzijn van je dieren. Maar nogmaals die keuze moet je zelf maken en kan een ander je nooit opdringen. Ik vind het heel knap van je hoe kwetsbaar je je opstelt in dit forum en hoe open je staat voor hulp. En wens je veel wijsheid en sterkte toe. 

 Mooi gesproken ,ik ga misschien teveel van mijn eigen roedel uit en ergens  vind ik de roedel van Martine bij lange na niet stabiel en is het idd niet goed om dat met mijn honden te vergelijken die wel stabiel zijn maar even door hormonen in onbalans waren .

Bovendien zijn wij ook 2 verschillende personen met ieder een eigen kijk en aanpak . Je hebt me toch mijn ogen wat anders geopend gast ,maar beter laat dan  nooit

Ik zou hier toch even willen op inpikken.

Heel deze situatie wordt door vele emotioneel bekeken. Heel veel mensen staan hier klaar met hun mening en hun oordeel. Je door emoties laten leiden is geen goed vertrekpunt.


Zaken worden erger voorgesteld dan ze zijn, lichtelijk uit de context gehaald, door het laten leiden van emoties ipv kennis.

Martine is goed bezig. En ik weet dat ze, nu zij dit heeft ervaren, samen met haar inzicht dat ze al had, dit naar de toekomst toe nog beter gaat geleiden.
En kan ik alleen maar Esther volmondig bijstaan betreffende het punt hoe Martine hier op iedereen reageert.

Inderdaad, hoedje af, Martine

 In die dove hond vergis je je wel hoor.  Omdat ze niet hoort, wil dit niet zeggen dat ze geen lichaamstaal begrijpt.  Die begrijpt ze wel.

Aan de andere kant is ze natuurlijk een Dogo, een Dogo zal niet terugwijken als er een uitdaging is, maar dit wil niet zeggen dat ze als een wilde elke andere hond gaat aanvallen.   Ze is nieuwsgierig en niet bang om op ontdekking te gaan, zoals het een Dogo betaamt . 

Nahla is ook een stabiele, zekere hond, een eerlijke hond, ondanks haar handicap ook een sterke hond qua karakter.

Dat zij ging "helpen" is een bekend fenomeen bij honden, ik heb het al zoveel keer gezien.  Twee honden krijgen ruzie en voor je het weet zit er nog een ander tussen.  Dat kunnen vreemden zijn of honden van dezelfde familie.

Ik heb zo dikwijls gezien dat één van mijn vorige Dogo's, Ylena, voor een hond stond die naar haar gromde, voor je het wist, was Evita (onze andere Dogo) erbij en ging zij voor Ylena staan tot de ander afdroop.  Ze deed niks, viel niet aan, staarde hem alleen maar aan tot hij wegging. 

Toen waren we beginners en hadden we niet door wat een geluk we hadden met Evita, die zelfzeker en stabiel was.  Voor hetzelfde geld hadden ze inderdaad beginnen vechten... wat nooit is voorgekomen in hun leven.

Met Niké vielen we van de ene verbazing in de andere, we hadden nooit zo een hond gekend of gehad.  Het vraagt tijd om hiermee om te leren gaan, om te letten op de kleine tekenen van haar lichaamstaal, het is ons gelukt.

Spijtig genoeg, waren ze achter me toen dit gebeurde en had ik er geen idee van dat ze me gevolgd waren, ik was te hard gefocust op Ares, mijn poes.  Dat zal me niet meer gebeuren, net zoals we geleerd hebben uit Evita en Ylena, heb ik hier ook uit geleerd.

Het is ook niet zo dat ze bij elke bel of elk geluid als wilden te keer gaan, nu was dit wel zo, waarom, dat kan ik niet zeggen, daarvoor had het gefilmd moeten worden, zodat we beeld per beeld terug konden kijken waar het misging.

Helaas was ik te erg van streek om iets op te nemen, ik weet niet eens of Gioia gromde of niet, ik dacht van niet, maar het gaat allemaal zo snel en als je dan met dat kluwen zit, gaat er maar één ding door je hoofd; "ik moet Gioia redden..."

Ik wist dat ik Niké eerst eraf moest halen, en ik wist dat Nahla veel lawaai is maar weinig of geen verwondingen zou geven.  Nahla heeft een afschrikwekkend geluid (omdat ze doof is, is dit echt ongecontroleerd) maar ik probeerde het buiten te sluiten.    Al die dingen schieten in een fractie van een seconde door je hoofd, een teken dat je in normale omstandigheden, als je nog wél tijd hebt om in te grijpen, de juiste beslissingen kan nemen.

Daar reken ik op, dat ik vanaf nu, de voortekenen zal zien, en op voorhand kan ingrijpen.  Ik weet nu dat dit kan gebeuren en ik zal dan ook zorgen dat ik het al zie voor er iets kan gebeuren.

Ik ben erg blij dat jullie met me meedenken en dank jullie allemaal dan ook hiervoor.

 En of een goede gt kan helpen.

Honden zijn erg duidelijk met hun taal, ze laten precies zien hoe ze zich voelen en wat ze willen.

Een gt zien ongetwijfeld dingen, die wij als baas niet meer zien, of nooit zagen. Een gt zal oplossingen hebben, waar je zelf niet opkwam.

Een buitenstaander, die met een frisse blik met je meekijkt.

Doordat honden zo duidelijk comminiceren, kan je er op inspelen.

Wij als baas, zijn soms te laat.

Als er nu iets met de kat is, Gioia even in de bench, en dan naar de kat, of de deur bel.

Voorkom, dat als er een stres moment is, dat de stres kan oplopen.

Dat is volgens mij wat er gebeurd is. Te hoog oplopende stres.

Een goede gt ziet die dingen veel eerder dan wij, die kan je daarmee heel goed helpen.

De grote doggo's sowieso apart houden als je er niet bent en ook op sommige andere momenten.

Ik zou denk ik zelf buiten een grote ren maken voor de doggo's. Die hebben elkaar. Weet niet of ze goed samen kunnen?

Heel goed begeleiden, niets aan het toeval overlaten, er continu boven opzitten. Is heel,hard werken, maar het moet kunnen in mijn ogen.

Bij het eerste stres moment, ze gelijk uit de situatie halen.

Een oudje herplaatsen, vind ik veree weg van ideaal.

Hoe gaat het nu met gioia?

En met jullie? 

" Hoe gaat het nu met gioia?
En met jullie?  "

Yara

Hoi Yara, dank je wel voor je belangstelling

 Gioia is al een stuk rustiger nu als Niké in de buurt is.  Bij Nahla blijft ze grommen, maar minder hevig en minder lang.

De meeste wondjes zijn genezen, enkel de twee diepste zijn nog open maar groeien langzaam dicht .

Ze zitten tijdens de dag nog steeds afwisselend gescheiden, 's avonds als mijn man er is, zitten ze los bij ons.  Komt er te veel beweging, laten we Gioia even terug de bench in en Niké of Nahla in de ren.  Na een paar minuten zijn ze terug kalmer en kunnen ze terug de kamer in.

Mijn angst is ook verminderd, helaas vertrouw ik ze niet echt meer met Gioia, dus krijg ik regelmatig wel een hartkloppinkje bij een bepaalde blik .

's nachts gaat Gioia mee slapen met ons en dan is ze een stuk rustiger, dat zijn dan toch echt wel haar rustmomenten.

Vandaag is ze volledig geschoren, overal dezelfde lengte (2mm), het is een raar zicht maar zo kan er geen haar in de wondjes komen, en zo groeit het haar ook wat regelmatiger terug aan.

Morgen terug naar DA voor controle, dan weet ik meer over de laatste wondjes, of ze goed genezen of niet, ik vind van wel, maar ik ben geen dokter .

Helaas stonden we op de lijst voor nog een dogo-pup... dit is nu afgeblazen.  We hebben besloten te wachten met nog een pup tot Niké er niet meer is (hopelijk duurt dit nog lang, ik wil haar niet kwijt, ondanks haar kuren).  Het is wel spijtig want het zijn prachtige pups (lekker fors) .

Fijn dat het goed lijkt te genezen, ik hoop dat de da vandaag hetzelfde zegt!

En spijtig van de pup, maar ik denk op dit moment zeker de juiste keuze. Een eventuele nieuwe 'stoorzender' kan je er nu niet bij hebben. 

Even uit nieuwsgierigheid, stonden jullie op de lijst voor een teef of een reu?

Logisch dat jouw hart nog verspringt bij bepaalde blikken. Het is ook niet niks wat je gezien hebt. Ben bang dat het nog wel even gaat duren voordat dat afzwakt .

Merk je dat jouw man daar minder last van heeft? Aangezien hij het niet gezien heeft. 

Veel succes vandaag bij de dierenarts! 

" Fijn dat het goed lijkt te genezen, ik hoop dat de da vandaag hetzelfde zegt!
 
En spijtig van de pup, maar ik denk op dit moment zeker de juiste keuze. Een eventuele nieuwe 'stoorzender' kan je er nu niet bij hebben. 
Even uit nieuwsgierigheid, stonden jullie op de lijst voor een teef of een reu?
 
Logisch dat jouw hart nog verspringt bij bepaalde blikken. Het is ook niet niks wat je gezien hebt. Ben bang dat het nog wel even gaat duren voordat dat afzwakt .
Merk je dat jouw man daar minder last van heeft? Aangezien hij het niet gezien heeft. 
 
Veel succes vandaag bij de dierenarts!  "

Yara

 Net terug van DA.  Alles geneest goed, ik moet nu niet meer terugkomen.  Ze had ook een beschadiging aan een spier, maar ook dat is veel beter en zou binnen een dag of twee drie volledig weg moeten zijn.

We stonden op de lijst voor een teefje en we hadden al een naam : Jolene (little miss Jo of JoJo).

Nou ja, dat is dan voor later...

Dirk heeft dit al meegemaakt, hij is ook koelbloediger dan ik, ik ben een paniek-mens + dat ik alleen was.  Toen het bij Dirk gebeurde waren het de twee groten en was ik erbij, hij haalde ze uit elkaar en ik hield er ééntje tegen en duwde ze weg en hij Niké, zij gebruikt echt al haar kracht.  Nu moest ik het proberen op te lossen en ik was zooo bang dat ik haar niet kon tegenhouden, dat ik moest lossen...

Het is meer de gedachte van : wat als het een volgende keer weer gebeurt als ik alleen ben... wat als ik Niké niet kan stoppen...

Meer doemdenken dus

Dat kan ik heel goed begrijpen, die gedachte van: wat als het een volgende keer gebeurt.

Wel heel erg jammer dat de puppy niet meer doorgaat, helemaal omdat je er al zo naar uitkeek.

Maar het is fijn dat het verder allemaal beter gaat gelukkig en dat Gioia minder angstig is.

Fijn dat de wonden goed helen en je niet meer terug hoeft naar de dierenarts!!

Jammer van de pup ja maar een goede beslissing lijkt me

Ik lees dat je bang bent voor een eventueel volgende aanval op Gioia?

Dat risico mag je m.i. niet meer gaan nemen. Het mag gewoon niet meer voor kunnen komen dat zij nog eens aangevallen wordt.

Hoe kan het dat ze nog gromt? Ik zou Nahla dan op grotere afstand houden van haar, het betekend dat ze zich toch nog bedreigd voelt lijkt me?

Je bent goed bezig. Idd de bench in, als nodig. Voor hun heel duidelijk: ga je te ver, time out.

Als die blik er is, zou ik proberen haar af te lijden. Op de plek met iets lekkers, of een knuffel, voor haar langs lopen, of iets om die blik te doorbreken.

Vooral niet verslappen als alles straks weer goed loopt. Dat kan een valkuil zijn.

Verstandig, nu even geen doggo erbij. Je hebt nu al je handen vol.

Bemieuwd wat de da van de wondjes vind. Zal wel goed zijn lijkt me.

Hoe gaat het nu bij jullie? 

Gioia lichamelijk alweer helemaal de oude? 

En de spanning bij jou ook weer wat afgenomen? 

" Hoe gaat het nu bij jullie? 
Gioia lichamelijk alweer helemaal de oude? 
En de spanning bij jou ook weer wat afgenomen?  "

Yara

 Hier denk ik ook vaker aan.

Ben heel benieuwd naar een up-date

Hier een kleine update :

Gioia is nu genezen, ze lijkt wel een mug nu met dat spitse snuitje .  Ze is een vijftal dagen na haar "botsing" helemaal geschoren om de haren uit de wonden te houden.  Het is gelukkig al een beetje gegroeid.

Geestelijk is ze stabieler geworden terug meer de oude Gioia.  We houden ze nog steeds gescheiden als we weg zijn, dat zal niet meer veranderen en als de anderen te actief zijn, zit ze ook gescheiden.  Ook als ik alleen thuis ben, zijn ze gescheiden en worden ze afwisselend "vrij" gelaten.  Enkel Niké en Nahla mogen soms samen bij mij alleen zijn, als ze rustig zijn.

Het onophoudelijk grommen als één van de honden in de buurt komt is helemaal over als Niké in de buurt komt, ze passeren mekaar ook 's avonds zonder problemen, enz.  Als Nahla in de buurt komt is ze nog knorrig af en toe.  We laten ze ook mekaar passeren, maar steeds met één van ons ertussen.  Maar ook hier is de situatie een stuk rustiger geworden.

Raar, maar met Niké loopt ze ook samen naar de tuin, ze heeft totaal geen angst van haar, terwijl zij degene was die haar als eerste besprong en zo toegetakeld heeft.  Ze ontwijkt Niké niet, terwijl ze, bij het wisselen van de wacht, steeds een boogje maakt rond Nahla...

's Morgens begroeten ze mekaar steeds door mekaar om beurt te besnuffelen, Nahla wil ze niet begroeten.

Momenteel zijn we weer extra op onze hoede doordat mijn moeder in het ziekenhuis ligt en haar hondje, een Jack Russel, is een lelijke draak die makkelijk problemen maakt met andere honden.

Hij is nu een week bij ons, gelukkig heeft Niké geen bezwaar, ze wil er zelfs mee spelen, de gekke meid.  Hij, Blackie, heeft wel bezwaar tegen Nahla en mijn poezen... hij heeft al wel geleerd om ze met rust te laten, maar hij móet en zal blaffen als hij de poezen ziet, waarop we moeten zeggen dat hij moet zwijgen.

Voor nu blijft hij enkel 's avonds bij ons, maar als blijkt dat mama, niet meer naar huis kan, zal dit permanent worden, en moeten we écht gaan trainen met hem.

Hij heeft Dirk al gebeten... de kleine slang, en hij is gisteren met de groep mee gaan wandelen en ook daar viel hij een Oudduitse Herder aan.  

Nu ja, dat zal allemaal wel beteren met de tijd.  

Allereerst uiteraard sterkte met je moeder. 

Fijn dat het erop lijkt dat jullie een routine gevonden hebben en dat de rust weer terugkeert.

En balen van het (hopelijk tijdelijke ) logeerpartijtje. Want buiten het feit dat de reden niet leuk is, is de timing ook niet heel gunstig. 

Hoop dat de kleine niet de hele boel in de war schopt

Fijn om weer even een update te lezen. 

Dank je Yara .

Met mama is het afwachten... het monster kan voorlopig gedurende de dag naar huis maar mocht mama niet meer naar huis kunnen (wat ik niet hoop) moeten we inderdaad een oplossing vinden om die druktemaker in te tomen.

Echt waar, ik heb 1000x liever mijn Argentijnen, die ook geen lammetjes zijn, dan die kleine krokodil.