Tja, alleen is maar alleen, dan ben je toch wat voorzichtig, alles op slot, en er brand de hele nacht licht in huis.
Je bent niet alleen....volgens mij loopt er nog ergens een grote beer rond en mensen met slechte bedoelingen weten niet wat je hond zal doen.
Ik denk dat men toch eerder kiest voor een huis zonder hond.
Maar ik begrijp je,je bent nu niet mobiel dan zou ik ook geen risico's nemen,hond of geen hond.
Dat is het Monique , lig ik op bed .....hoe kom ik eruit . ?? Als er iemand zomaar in je huis staat.....vandaar snachts licht aan in huis....op ee slaapkamer naast me heb ik een lamp die bepaalde kleuren steeds voortbrengt, net een tv........kijk dan denken ze, die is nog op.
dat laatste zou ik dus vervangen voor een lamp buiten met bewegings sensor.(of een paar)
Is net zo effectief en veel beter voor het milieu en je energie rekening
Verder nog even volhouden willemijn...nog een weekje en je mag hopelijk verder gaan belasten
toi toi toi nog even van ons
Amsterdam houd jullie in de gaten
al laten we niet altijd wat horen..we duimen er niet minder om
Moet je na die week eerst nog een foto laten maken om te kijken hoe het er nu uit ziet Willemijn? Of hoe gaat dat ?
Ik heb een buitenlamp, brand de hele nacht.....en binnen heb ik overal spaarlampen van 3 watt.....een nachtlampje is 7 watt, ben wel milieu bewust......vier daagjes nog.
Komt steeds dichterbij.
Joepie.
En hier gaat geduimd worden voor een goede uitslag.
De mri in, kijken of de botten aan elkaar zitten......de pijn van de rest dat zal maanden gaan duren, maar als ik mag lopen neem ik dat op de koop toe.
Uhhh dat zeg ik nu, heb genoeg ervan van iedere dag pijn.....vandaag zeven weken, en tuurlijk is de wanhoopspijn een eind vermindert, maar iedere stap die ik doe doet pijn, genoeg ervan.
Snap ik. Des te meer als je t bij elke beweging voelt. Hoop echt dat de boel voldoende is aangegroeid en ookal kan t nog maanden duren voor de pijn helemaal weg is, t wel snel dragelijker gaat worden.
Ja het belangrijkste is dat je wat meer vrijheid hebt en niet zo met handen en voeten aan huis bent gebonden.
Nog een paar dagen geduld en dan hopen op goed nieuws.
Goedemorgen Willemijn,weer een dagje afstrepen op de kalender.
Ik denk dat we hier allemaal op hp fanatiek gaan duimen voor je dat er verbetering is als je de mri in moet.
Hopelijk kan je spanning aan van het wachten? Probeer toch zoveel mogelijk te ontspannen,want spanning in je lijf is het laatste wat je kan gebruiken.
Die pijn ik hoop dat het zoveel minder wordt,dat je met genoeg pijnstillers het leefbaar kan maken de komende maanden.
als ik weer kan en mag sporten zou al een hoop schelen, en... ogin terug.
Gewoon een wandelingetje met je beren dat is voorlopig het hoogst haalbare maar dat zou al geweldig zijn.
Gewoon weer kunnen lopen,dat zal je genoeg kracht kosten.
Het verbaasd mij altijd hoe iemand die lange tijd niet kan lopen,zo vlug spiermassa verliest en dan het opnieuw lopen. Dan ben je gewoon uitgeput en merk je dat je dit weer moet opbouwen maar dat is niet zo erg. Je bent dan moe,kan goed slapen en hard aan het werken om weer mobiel te worden dat is al een zware sport op zich.
He Willemijn,
Hoe is het vandaag met je? Hopelijk is de pijn vandaag weer een beetje minder. Nog een paar dagen en dan eindelijk de mri. Ik duim voor goed nieuws
Heel veel sterkte, hopelijk mag je gauw weer aan de wandel!
Willemijn
Waar zit je meid, je bent zo stil. Gaat het niet
Ik denk aan je
dubbel
In seizoenentopic , werd ook ongerust, dacht ff checken
Ben het een beetje veel zat....nimmer zonder pijn, iedere stap pijn....morgen woensdag, vrijdag de mri, maar en dan ? Door de mri te gaan zal de pijn niet verdwijnen...het bot zal zeker aan elkaar groeien maar er is meer, pijn als ik maar een stap doe, hoe lang nog ? Heb weer een lading medicatie aan pijnstilling, maar zelfs dat helpt niet...en als je dan alleen zit, om moedeloos van te worden, de tijd dringt.....1 april wil ik dat Ogin terug komt, langer is niet verantwoord, ze wordt groot , het is straks geen pup meer............iedere ochtend een teleurstelling, de pijn is er , en daar moet ik het mee doen.....ben het zat.
Ik snap helemaal dat je het zat bent.
Dikke knuffel Willemijn.
En van Nala en Simba een lebber.
Vrijdag duim ik voor een goede uitslag.
En ik hoop ook voor je dat de pijn minder wordt.
Snap dat je het zat bent Willemijn.
Balen dit, van de week leek de ibuprofen wat te werken tegen de pijn.
In beide gevallen zal de patiënt, wanneer hij weer mag belasten, enige tijd een looprek of krukken nodig hebben. Het duurt gemiddeld drie tot zes maanden vooraleer de patiënt weer pijnvrij kan lopen. Bij gecompliceerde breuken kan herstel nog langer duren. Soms moet de patiënt enige tijd opgenomen worden in een revalidatiecentrum...................er is te veel gebroken, en rondom ook.....soms is er twijfel van ben ik op tijd voor Ogin ? Opgenomen in een revalidatiecentrum wilde ik niet, met het oog op Bams, je doet dan toch snel te veel....en pijn okee, dat aanvaar ik, maar heb er nu genoeg van.
Ik hoop met je mee dat het scenario voor jou anders uitpakt.
Neem je nu andere of minder pijnstilling dan van de week Willemijn?
Je had van de week een dag, toen je de ibuprofen had genomen, dat het beter ging.
EiGen schuld ? Misschien wel, nu zeven weken en een dag, zitten en liggen, ik doe niets, vandaag gestofzuigd en gedweild, gesjouwd, kamer wat veranderd, moet wat doen, en te veel gedaan ? Ja dan is iedere stap er een teveel........en tuurlijk achter de rollator aangesjeesd, maar toch teveel .......en nu ? Ben het zat........en dan nog iedere ochtend met het uit bed komen tot de ontdekking komen, weer niet pijnvrij.....de moed zakt.....
Blessures aan pezen en banden doen ook zeer, en duren lang. Wacht de mri maar even af, misschien valt de uitslag mee.
Willemijn, sterke lieverd, met alle respect dat ik voor je heb:
Je kunt nu niet gaan stofzuigen en dweilen en de kamer veranderen. Snap dat nu.
Ben ik streng voor je? Misschien wel.
Ik heb je vergeleken met mijn papa, die was net zo, die deed het onmogelijke, die ging nog even met zijn doodzieke lijf en zijn 40 kilootjes (mijn ooit sterke Popeye Papa) alles wel even zelf doen. Theoretisch gezien kon hij niet eens meer lopen. Maar papa wel.
Denk je dat ik niet ook zo tegen papa heb gepraat?
Boos ben ik op hem geweest, ook al begreep ik zo verschrikkelijk goed zijn machteloos gevoel. En zijn kracht, want ik weet waar die vandaan kwam.
Je hebt de hele boel gebroken, mensen die veel minder mankeren doen niet wat jij loopt te doen.
Sorry meis, in deze vind ik je echt te eigenwijs.
Ik snap dat je gek wordt van niets kunnen en niets doen en niet sporten.
Maar de dingen die je nu doet, daar werk je je herstel mee tegen.
Ik snap dat het frustrerend is die pijn.
Maar wat Manon zegt.
Je moet je lichaam rust gunnen.
Ik weet nog wel toen ik anderhalf jaar terug van de trap viel.
Dochterlief had een jas op de trap laten liggen en daar gleed ik over uit.
Ik kwam keihard op mijn borst terecht.
Middelste stuk gekneusd.
Niet naar de dokter geweest, kan toch niks aan gedaan worden.
Maar als ik dan teveel deed merkte ik het gelijk.
Gelukkig gebeurde het in de zomervakantie.
Dus ik kon mezelf de rust gunnen.
Amen!
Ik had het niet beter kunnen verwoorden Manon.
Willemijn, denk echt even aan je herstel en loop niet zo te kloten met een stofzuiger en een dweil. Je kan beter de boel laten liggen en wachten tot Loes er weer is. Die kan dan voor je schoonmaken, dat vind ze echt niet erg.
Ik wil dat het beter gaat.....als ik dat wil dan gaat het ook beter.....ibuprofen heb ik weer genomen, even hielp het, maar er moet meer en meer weer ingenomen worden, veel maag pijn en ja dan voel je je rot en dan zakt de moed in je schoenen.
Soms kan het niet anders.
Ik kneusde mijn enkel, zat hier met 4 honden, liep op krukken.
Hoe 4 honden uitlaten? Niet, gelukkig paar mensen uit de flat kunnen charteren om ze gezamenlijk uit te laten, tot mijn zoon terug zou komen van bivak.
En die zag ik hier het vlak in komen strompelen, met zijn volle bepakking, helemaal kreupel.
Die had dus zijn knie volledig kapot gelopen. Een verwaarloosde meniscus, door een fijne lakse huisarts.
Die was er nog veel erger aan toe als ik.
Operatie gehad, nooit helemaal goed gekomen, weg zijn opleiding, zijn droom om marinier te worden. Een jaar gerevalideerd, rolstoel en al, een jongen van 17. Heeft zich terug gevochten, een andere opleiding en carriere gekozen. Topgozer, zo trots op hem.
Maar hij kon nog minder lopen als ik. Dus mijn krukkels gingen aan de kant. Enkel nooit meer helemaal goed gekomen.
Maar wat moet je?
Maar stofzuigen en dweilen en de kamer verbouwen HOEF jij nu niet te doen, meis.
Doe die dingen dan alsjeblieft niet.
Verder begrijp ik volkomen je frustratie, natuurlijk!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?