Bink

Wederom dank allemaal, zie het weer een beetje 'luchtiger' dankzij jullie lieve reacties..... tijd heelt alle wonden, dat weet ik maar zoals bij alles wat je voor een eerste keer doet vraag je je af of het goed was..... Helaas bij dit dan ook. Het advies de DA nog eens te bellen ga ik zeker opvolgen, goed idee... Dank allemaal

Geen dank, en kom gerust schrijven op mindere dagen!

Ja Robert als het nodig is kom schrijven

Je verdriet niet alleen verwerken Robert,we zijn er hier allemaal voor jou.

Ikke ook

Ja manon met zyn allen we weten hoe het voelt en niet gemakkelijk is

Hoi Robert, 

ik zelf persoonlijk vind , dat je zelf voelt als het nodig,zo iets wordt je in gegeven. Wij hebben het pas met onze maxi mee gemaakt, hij had al veel eerde ingeslapen moeten worden , maar maxi had het nog erg naar zijn zin. Dat voelt je als baasje aan.Het is heel moeilijk om over een leven van een beest te beslissen.Wij hebben een week van tevoren een  afspraak gemaakt met de DA,dat maxi thuis zou worden geeuthanaseerd  konden we goed afscheid nemen van hem,en wij hopen ook de goede beslissing te hebben genomen. Want het blijft vedomdt moeilijk. Robert heel veel sterkte met je beslissing.

Hoe gaat het nu met je Robert?

Wat een gemis, ik wens je heel veel sterkte toe!!

Beetje bij beetje beter..... Heb er wel vrede mee, maar er zijn momenten die je overvallen.... het is nog te kort om er echt vrede mee te hebben...

Het heeft tijd nodig, Robert.

Neem je tijd.

En hier is altijd wel iemand die je begrijpt.

Sterkteknuffel!

Dat weet ik en dat is fijn.... Ik ervaar hier veel troost

Het gemis zal altijd blijven. Ik mis mijn Bambi ook nog steeds heel erg. Ik zou willen dat ik haar nog een keer kon zie, kon ruilen en voelen. Het is naar om te merken dat ik me niet meer kan indenken hoe ze ook alweer aan de lijn liep. Ik ben ondertussen zo gewend aan Moh haar kontje aan de lijn dat ik Bambi me niet meer zo duidelijk voor de geest kan halen. Ook weet ik niet meer hoe haar zweterige voetjes roken als ze weer eens over mijn dekbed lag en het stiekem veel te warm had. Eigenlijk mis ik Bambi nu stiekem meer omdat ik me haar niet zo goed meer kan herinneren. Al zijn er altijd dingen die me juist wel weer aan Bambi doen denken. Vanmorgen liep ik met Moh buiten en toen hoorde ik een specht. Bambi was als de dood voor het geluid wat de specht maakt. Vroeger vond ik het ook echt heel erg als we de specht hoorde want dan was Bambi weer hele dag van slag. Maar nu als ik het hoor glimlach ik en zeg ik '' Bambi ik hou van je''

Missen zal je je Bink altijd blijven doen, alleen het enorme verdriet wordt gelukkig wel minder. 

" Dat weet ik en dat is fijn.... Ik ervaar hier veel troost "

Robert

 Heb het al eerder geschreven maar daar zijn we "forum vrienden" voor met allemaal dezelfde liefde !!!!! Honden

Ja we maken dat allen mee en weten goed hoe het voelt sterkte verder

Niet in je eentje blijven piekeren Robert,we zijn er voor jou,ook al is het schriftelijk. Sterkte verder

Het valt niet mee hè Robert,het doet zo vreselijk pijn en hetgemis,de stilte,ik denk aan je,weet nog zo goed hoe ik me voelde.Blijf hier gewoon van je afschrijven,sterkte.

Ja het is leeg en ondanks dat ik weet dat het nu veel beter voor hem mis blijf ik me schuldig voelen.... het thuiskomen is het meest erg, geen vrolijke begroeting, gewoon niets.... maar zoals ik eerder zei, Bink is beter af, het kon niet leuker of beter worden voor hem... maar toch.... zal er ongetwijfeld aan 'wennen' maar had nog zoveel met hem willen doen.... Misschien maar beter even geen foto's te kijken of zo.... we doen het allemaal op onze eigen manier, maar weet dat elke reactie zeer gewaardeerd wordt

Waar voel je je precies schuldig over?

We doen t inderdaad allemaal op onze eigen manier, en niks is fout of verkeerd.

Ik voelde my ook schuldig in het begin ik dacht kon ik niet meer doen maar nu weet ik dat ze uit haar leiden verlost is hoewel ik alle dagen aan haar denk en nog steeds mis hoewel ik nu een pup heb het is geen vervanging van myn lieve queenie maar er is weer leven in huis

Je hoeft je echt totaal niet schuldig te voelen, laat dat onterechte schuldgevoel snel van je afglijden hoor! Het is wat je schreef: het leven van Bink kon niet leuker of beter worden. Zijn tijd hier was helaas op, alles wat kon in die tijd is gedaan. Nu is hij verlost.

Dit is ook waar ik me aan vast klamp ten opzichte van Speedy en Tessa, we hebben alles eruit gehaald wat erin zat. Speedy kon niet meer zien en daarom keek Tessa ons aan met haar lieve zeehondenogen dat ze niet meer konden. Met haar oogjes vertelde ze dit ook voor haar stoere zus en dat we ze moesten laten gaan.

De wetenschap dat ze verlost zijn van hun arme geteisterde lijfjes is een grote troost en houvast.

Hopelijk vind je ook houvast en we zijn je heel graag tot steun, schrijf alles maar lekker van je af. Hier weten we als een ander hoe verschrikkelijk het is om je hond te moeten laten gaan.

Sterkte en dikke knuf!

Mee eens kaatje

Schuldgevoel om het besluit, denk veel dat het nog wel 'even' had gekund... zag ik het verkeerde in z'n ogen, gedrag. Maar ik weet ook wel dat geen enkele DA een hond laat inslapen waar nog hoop voor is. Zal ook wel een kwestie zijn van een nieuw ritme vinden. Ik geloof er in dat dat gaat lukken, maar ik kan er nog niet aan toegeven. Ga nog op dezelfde tijd naar huis met het idee dat we gaan lopen. Eigenlijk is dat het moment van de dag wat ik het moeilijkst vind. Met dat idee naar huis en vervolgens geen vrolijk hondenrondje... of in het weekend opstaan en je realiseren dat dat niet meer zo vroeg hoeft. Ik heb nu bewust wat afspraken na werk gemaakt om te ervaren hoe dat is, het niet meer 'hoeven'. Pffttt....

Ik begrijp wat je bedoelt.

Begrijp zeker wat je bedoeld.

Dat hebben we , denk ik, allemaal meegemaakt. Daar zijn we mensen voor. (altijd iets overwegen en gaan twijfelen)

Diep van binnen weet je dat je het goed gedaan hebt en je schat de verdiende rust heeft maar.........wij mensen gaan dan alles overdenken en dan ga je je schuldig voelen.

Dit is een heel naar gevoel.......wordt minder (daar heb je nu niks aan).......maar door de  jaren heen vraag je je het toch weer af........nogmaals terwijl je van binnen weet dat het goed was.

Kop op.........rouw om Bink.........en vindt er later rust in.

Bink heeft zijn verdiende rust en hoeft niet meer te lijden. Want.... nog even.....was ook lijden geweest.

Jij kent Bink het beste en wat je in zijn ogen las daar heb je naar gehandeld. 

Maar het is een vreselijk akelig besluit, je verstand moet het opnemen tegen je gevoel. Verstandelijk weet je dat je juist hebt gehandeld en inderdaad: als er ook maar een sprankje hoop was geweest had de dierenarts Bink niet in laten slapen.

Gevoelsmatig blijft het heel moeilijk, onterecht schuldgevoel ligt al snel op de loer. Want je hebt alles voor Bink gedaan wat je kon, ook die laatste beslissing was er een voor hem.

En dat is wat overblijft, hou je daar aan vast: de onvoorwaardelijke liefde voor jouw Bink. Je hebt hem vanuit die liefde losgelaten en veel leed bespaard.

Hoi Robert,

ik ken dat gevoel, was bij mijn hondje maxi ook zo,het is nu bijna zes weken geleden, maar ik heeft het nog,het is echt een heel rot gevoel, ik denk nog vaak had ik niet even moeten wachten, maar dan kijk ik naar een filmpje en dan ziet ik dat het beter was voor maxi.Maar o, wij missen hem zo.sterkte 

Veel sterkte nog Robert by my is het 8 maand en nog mis ik haar zo erg