Bink

Inderdaad heel mooi gezegd Hein.... spijtig dat we nu hetzelfde ervaren maar alle lieve berichten sterken me. Ik ben blij dat ik Bink 'thuis' heb en hem, samen naast m'n, kan groeten en een kaarsje kan branden. Kan gelukkig inmiddels, niet altijd, zonder tranen naar foto's kijken en een glimlach krijgen. Kleine deugniet was het En nee, vergeten zal ik hem nooit. Dat Bink mij ook heeft geholpen staat als een paal boven water. Hij is niet voor niets op m'n pad gekomen...... Het gaat goed komen......

Jeetj, wat kan het ineens hard binnen komen..... wat mis ik m'n Bink

Hier zijn woorden een moeilijke troost. Dit is een gevoel waar je doorheen moet. Ik weet hoe hard deze tijd is.

Zelf heb ik op zo'n momenten aan de laatste dagen, uren gedacht.

Hoe ik Zorky zag en wat hij mij steeds liet merken. De blik van ik kan niet meer, help me.

Zelf denk ik ook aan HET moment en de rust die ik in zijn lijfje zag komen (na eerder alleen onmacht en strijd gezien te hebben)

Als ik dit weer accepteer(de) dan denk (dacht) ik een hele mooie momenten met hem.

Zo vind ik rust in het verlies. Door de troost dat hij rust heeft en het genieten van de momenten van liefde samen.

Weet dat dit verschrikkelijk is maar laat je gevoel eruit. Vooral het gevoel van de laatste uren en denk aan de rust die hij hierdoor gekregen heeft !!

Dikke knuffel en veel kracht !!

Dank je wel.... ik kan het even niet laten de laatste foto's kijken.... de film is over, de realiteit is daar, heb even gedacht het valt wel mee maar wat een gemis..... geen enkel iets kan het gemis vervangen. Ik weet, het wordt anders maar nu.... ik kan alleen maar foto's kijken, niet willen slapen... ik wil Bink terug

Rot is t ook. Ik zag bovenstaande tekst op de tijdlijn van een vriendin van me, en moest even aan jou denken. 

Sterkte hoor.

Ik had vrij snel Moh na Bambi's overlijden, twee maanden daarna. Dit was voor mij een bewuste keuze want ik miste ook heel erg het hebben van een hondje dus vandaar. Maar oh wat had ik het af en toe moeilijk! Ik miste Bambi zo ontzettend erg!!! En ik mis haar nog steeds heel erg met vlagen. Toevallig vandaag nog naar filmpjes gekeken van Bambi. Kon ik nog maar1 keer haar ruiken en knuffelen/voelen... Dat gevoel!

Ik kan eigenlijk niets voor je doen helaas. Ik kan je verdriet niet wegnemen... 

Sterke! 

sorry voor dit bericht

Is goed, ik weet dat alle mensen hier dierenliefhebbers zijn..... tis alleen zo ellendig als de 'film' over is en de realiteit werkelijkheid wordt

Geen sorry Robert. Het doet gewoon heel erg zeer. 

Toen ik mijn hondje moest laten inslapen ben ik een week in bed blijven liggen. Ik wilde t gemis niet voelen, de lege kamer niet zien.

Dat wil ik nu ook... maar werk gaat door... ik weet ook niet waar deze emotie vandaan komt... tranen blijven maar komen en de vraag, heb ik het wel goed gedaan

Nogmaals, dit moet je ook toelaten.

Heb zelf meer dan 30 jaar altijd 2 honden gehad. Ons Zyrko stierf 4 jaar geleden. Ons Zorky bleef alleen. Kon om medische redenen geen 2e hond bij. Op mijn verjaardag , 2 jaar geleden, heb ik afscheid moeten nemen van mijn Zorky. Tijdens zijn ziekte heb ik al een rouwproces gehad. Maar.......zonder Zorky kon en wilde ik niet meer verder leven......hij was mijn grote liefde......hij was ik en andersom.

Liep met rare plannen rond omdat ik niet zonder hem verder wilde.

Om mezelf te beschermen had ik een kleine 2 weken later ons Zebee. Haar heb ik in het begin veel tekort gedaan. Ik was lief en goed voor haar maar........ik kon niet van haar houden......ZOrky, ZOrky.....

Als ik haar op de bank aaide keek ik naar de foto van de jongens (lees honden), dan barste ik in huilen uit en voelde me zo schuldig dat ik Zebee aaide.

Nu, na 2 jaar, en 2 schatten van honden rijker huil ik nog vaker bij de foto van de jongens.

"s avonds als ik Zabaa en Zebee in de tuin laat dan kijk ik naar 2 sterren boven het huis en iedere avond zeg ik tegen die sterren: jongens ik hou van jullie. ( ja, voor sommige misschien belachelijk of theatraal) Dan voel ik weer een heel warm gevoel door me heen gaan.

Wat ik wil zeggen is dat ik je begrijp. Er is een stuk van jezelf mee gestorven. Wij kunnen luisteren en onze ervaringen met je delen maar........het gevoel moet jezelf op jou manier verwerken.

Ik heb het gevonden in de 2 sterren boven het huis. Even een "contact".

Bink kan niet meer terug komen maar je gevoel voor hem zal altijd "je beste vriend" blijven. Koester dat en ooit ga je daarvan genieten. ( ook al kun je dat nu waarschijnlijk niet begrijpen).

 Die vraag is nooit te beantwoorden. Je hebt in het belang van je hondje een besluit genomen. Dan is t goed. Samen met je da, neem ik aan.

Toen wist je nog niet wat je nu zou voelen.

Ik denk dat Bink je dankbaar is, dat je hem verder lijden bespaard hebt. En dat je hem de oudjaarsstress niet hebt laten meemaken.

Laat die tranen maar lekker stromen.

Ik denk dat we bijna allemaal met de vraag rondlopen : heb ik het wel goed gedaan.

Maar op momenten dat we nuchterder (fout woord maar weet even geen ander) zijn weten we dat we het goed gedaan hebben.

Het is zo mooi dat je een hond het ergste lijden kunt en mag besparen.

Dat hoort bij houden van.

eens zijn het besef wel komen, voor nu verdiet en vooral schuldgevoel

Dank weer..... voor dit moment weinig waard, Bink komt niet meer terug, Bink al altijd in de hemel zijn, ik ga er vanuit zonder pijn, maar toch.... ik heb ff tijd nodig

Ja tuurlijk, het is ook nog maar zo kort geleden. Neem je tijd.

hoe kom je van je schuldgevoel af

Hij heeft een geweldig leven gehad, daar hoef je geen schuld over te hebben.

Je hebt hem moeten laten gaan, dat is iets waar je juist geen schuld over zou moeten voelen.

Wij mens overleven onze lieve vriendjes, daarom kunnen wij voor ze zorgen, tot het laatst.

Je zou je schuldig moeten voelen, als je hem niet had laten gaan.

Heb je een goede huisarts? Misschien een dubbele afspraak met hem maken? Het is niet de bedoelong, dat het nu niet goed gaat met jou!

Kop op Robert, Binky zou dit niet gewilt hebben.

 Door dat de tijd die verstrijkt wordt het minder echt.. alleen dat duurdt nog een tijdje.                                                   

Onze jrt hebben we bij de d.a. gebracht ze was niet ziek maar oud en op. 2 jaar geleden. Schuldgevoel. Iedere keer dacht ik doe ik het wel goed, ja je doet het goed. Ik denk nog steeds aan het moment dat ik haar achterliet ze was al ingeslapen. Met weggaan keek ik door het raampje van de deur. Daar lag ze eenzaam stil..zonder mij. Een rotgevoel. Het wordt minder, je vergeet haar nooit.                                                

Ooit denk je met een glimlach terug aan je grote vriend en denk je aan zijn gekke streken, nu nog even niet. Een ander ritme vinden, leeg huis als je thuis komt.. ooit heb je rust..nu nog even niet. Sterkte nog..

Robert je hebt altijd van bink gehouden dat wist hy en weet hy toen ik myn lieve queenie moest laten inslapen ben ik er heel ziek van geweest en zelfs een grote depressie gehad toen ik berichten kreeg en ook myn man zei we gaan terug een pup nemen anders ga jy in het ziekenhuis landen want ik wou gewoon slapen en niet meer dan dat ik was myn kindje kwyt ik heb dan toch een pup gekocht het is beter omdat ik voor haar moet zorgen doch blyft de pyn en het gemis van myn schatje en nu en dan moet ik over haar schrijven je moet je niet verontschuldigingen maar shryf van je af

 Het hielp mij door er nog eens met de dierenarts over te praten.

Het is een rotgevoel, naast het grote gemis, dat schuldgevoel, heb ik het wel goed gedaan?

Maar we hebben het goed gedaan. We hebben ze een heerlijk leven gegeven, veel van ze gehouden en zij van ons.

En die laatste beslissing, hoe zwaar ook, was er een uit liefde.

Hoeveel liever hadden we ze niet voor altijd bij ons gehouden?

Het wordt minder, maar het duurt een tijd.

Pas als je voor het eerst weer lacht om iets geks, om een mooie herinnering is er het begin van herstel.

En die momenten gaan op een gegeven moment overheersen.

En dan weet je, het was goed.

Sterkte Robert xxx

Ik heb ooit onze eerste hond Jerry moeten laten inslapen, vanwege veel pijn en het gevoel dat hij echt op was. Mijn toenmalige dierenarts heeft nadat onze Jerry was ingeslapen meerdere keren gebeld om te vragen hoe het met me ging, en ook aangegeven dat het een moeilijke maar voor Jerry hele goede beslissing was.

Als ik nu aan Jerry terugdenk, dan doe ik dat met een dikke glimlach op mijn gezicht vanwege een overvloed aan mooie momenten.

Dit moment van die glimlach gaat ook bij jou komen Robert.

En ga er maar vanuit dat je beslissing goed was, en dat een schuldgevoel er mag zijn, maar zeker al lang weggeblaft is door Bink.

Robert,het schuldgevoel moet je van jou afzetten er is geen schuldgevoel.Ik heb er ook lang mee gevochten maar we hebben onze schat verlost van de pijn.Jou leven gaat nu verder,de pijn zal minder worden maar vergeten zul je Bink niet.Hou je sterk en weg met de schuldgevoelens.

Hoi Robert,ik heb ook heel lang een schuldgevoel gehad,misschien heb je mijn profiel weleens gelezen.Tot iemand mij een verhaal vertelde over een vrouw, die altijd heel veel van haar hondje had gehouden en waar ze altijd alles met en voor gedaan had en dat hondje was ziek geworden en moest ingeslapen worden en of ik vond dat het haar schuld was dat dat hondje nu dood was.En nee,natuurlijk vond ik dat niet haar schuld,maar het was natuurlijk ook gewoon mijn eigen verhaal.Dat heeft mij wel een stukje geholpen om van mijn schuldgevoel af te komen.En ik moest van die persoon,ook elke dag een paar keer zeggen,dat het niet mijn schuld was ,dat bobby dood was en dat ik echt altijd alles voor hem gedaan had en echt ,je zal het nu nog niet geloven,ook dat heeft op den duur geholpen.Maar het heeft bij mij ook echt heel lang geduurd voordat ik zover was om in te zien,dat het niet mijn schuld was.En ik moet zeggen,ik denk nog weleens,wat als.Ik heb zeker een maand of 8 elke dag heel veel gehuild,nu na bijna 18 maanden,vind ik het nog steeds heel erg en mis bobby elke dag.Maar ik kan er tegenwoordig gelukkig wel goed mee omgaan ,hoewel ik nog vaak een traantje laat,dus het is normaal dat je nog een hele tijd pijn en verdriet zult voelen,maar eens gaat het beter.En Bink zit voor altijd diep in je hart,heel veel sterkte,sorry voor het lange bericht.

Robert... Als je van een mens of dier houdt en je moet op een bepaald moment een keuze maken... dan kies je voor wat je het beste lijkt voor die mens of voor dat dier.  Je zet het effect wat het op jou zal hebben aan de kant en probeert de ander te helpen.

Het heeft dus geen zin om achteraf schuldgevoelens toe te laten.  Je stond er toen middenin.  Je wist wat je zag, wat je voelde en wat Bink aangaf.  

Bink heeft een heel mooie tijd samen met jou gehad.  Dat hij last kreeg, intriest werd en niet meer vrolijk leefde is iets waar noch Bink, noch jij iets aan konden doen.  Maak je nu geen voorstellingen dat alles goedgekomen was als je een andere keuze gemaakt had.  Het zit er veel meer in dat Bink er nu nog ellendiger bijliep.  Dat je nu nog de keuze moest maken en schuldgevoelens kreeg omdat je het niet eerder deed.

Probeer blij te zijn met de jaren die jullie hadden.  Die neemt niemand jou of Bink nog af.

Sterkte nog.

Weer mooi gezegd Kylie. .... als bink nog had geleefd denk ik dat je terecht schuldgevoel had gehad. Dan had je alleen aan jezelf gedacht, en nu heb je voor bink gekozen. Ik weet hoe moeilijk die beslissing is geweest ik heb er ook voor gestaan. Ik heb me ook zo schuldig gevoeld. Maar als ik echt terug ga denken ... heb ik zo juist gehandeld. Alleen maar aan mijn meisje gedacht en niet aan mezelf. Ik had nog wel even door kunnen gaan. Zij niet. ... schuldgevoel hoort er denk ik bij. Omdat jij die macht hebt op dat moment. Wees blij dat het kan.... heel veel sterkte.

Als twee bruine ogen je vragen, help me want ik voel me niet fijn. mag je dan,omdat je voelt dit is het einde, egoïstisch zijn? als je van de dierenarts hoort , dit komt nooit meer goed, en hij krijgt steeds meer pijn . mag je dan,omdat je hem niet kunt missen, egoïstisch zijn? als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed, en je zonder hem naar huis moet. met een halster in je hand , en je hart vol pijn . dan probeer je jezelf te overtuigen, ik mocht niet egoïstisch zijn. al die tijd met zen tweetjes, elke dag was het een feest . en in al die jaren is hij zelf niet 1 keer egoïstisch geweest.

Mooi en waar, Anneke

Mee eens