ervaring buitenlandse asielhond

 Vergis je niet, najagen, alles opeten doen ook honden die hier geboren en getogen zijn.

Aan de andere kant zijn er ook buitenlandse honden die niet najagen of van straat eten. Zelf al hebben ze op straat geleefd

Ervaring, is maar een deel van het karakter. 

Als je een buitenlandse hond hebt, die geen nare ervaring heeft opgedaan, zou ik niet weten waarom die niet net zo kan worden als een in NL geboren hond.

Met een liefde volle duidelijke opvoeding. Vooral heeeeel veel liefde.

Socialiseren is belangrijk, maar een hond raakt gelukkig zijn leven nooit uitgeleerd. Ze kunnen een hoop inhalen.

Ik vind honden geweldig, zo loyaal naar ons mensen toe. Zelf al zijn ze verschrikkelijk behandelt, een hoop geduld en ze leren weer ons te vertouwen, vind ik bijzonder

Faro was 8 jaar toen hij hier kwam, wij zijn zijn eerste echte baasjes, hij is van een jager geweest, heeft gezworven, 3 jaar asiel en dus nog nooit een huis gehad, hij is nu de meest stabiele hond die je maar kan wensen, en dat heeft wat werk en geduld gekost.

En nog steeds leert hij..

 Idd. Een hond gaat niet 'ineens" na 1,5 jaar denken " oja, ik was een zwerfhond en laat ik me zo even gaan gedragen". Ergens is er iets gebeurd bij de hond, in zijn omgeving,  in zijn band met jou of iets dergelijks. Het is geen zonde als men toegeeft dat het niet meer gaat, maar wees wel eerlijk. Anders die je de hond tekort. Het trekken kan je trainen, het loslopen ook, het jagen word wat moeilijker, maar veel is er te trainen. Wil of kan je daar niet in investeren,  prima. Maar nogmaals: wees wel eerlijk. 

 Precies, dat bedoel ik! Mooi voorbeeld.

Zelf een hond met een heel erg trauma. Als je er heel veel tijd in steekt, mijn voorkeur met een gt aan de slag die op een positieve manier werkt, dan kan je een heel eind komen.

Een hond goeft niet perfect te zijn.

Helaas zijn niet alle bazen hier op voorbereid, of kunnen of willen het niet. 

Vandaar dat ik vind dat ze heel selectief moeten zijn met de honden die ze hier heen halen en ook vooral selectief met de bazen moeten zijn.

Heel soms lukt het niet, ondanks alle goede zorg, dat een hond te veel heeft meegemaakt. Dat is sneu en jammer.

Toch vind ik dat voor elke hond , het kost tijd en geduld.

ik denk dat veel honden die volwassen worden niet meer zo graag met andere honden omgaan, dat is heel normaal en moet gewoon goed begeleid worden.

Trekken aan de lijn doen ook veel honden, ook dat moet begeleid worden.

Elke hond heeft zijn eigen speciale manier van verwerken van wat achter hem ligt, daarom is het zo belangrijk om te kijken wat de hond aankan. Kan hij niet met andere honden, trekt hij? Laat merken dat je hem begrijpt.  Ga eraan werken op een manier die past, veel buitenlandse honden zullen misschien nooit leren om de hond te zijn die wij graag zien: ontspannen en vrolijk, alles mee kunnen doen, knuffelbaar  en met alles en iedereen goed kunnen omgaan. Maar veel honden die niet uit het buitenland komen zullen dat ook nooit leren, het hangt van zoveel factoren af hoe een hond zich gedraagt. Neem hem zoals hij is, en probeer door inlevingsvermogen en inzicht de hond een zo leuk mogelijk leven te geven. En ga niet uit wat je zelf graag zou willen zien, maar wat niet mogelijk is, dat is unfair tegenover de hond.

Het is ook gewoon veel geduld en energie er in steken..

Waar een normale hond het binnen 3 stappen heeft geleerd, leert een buitenlandse hond het in 5 stappen bij wijs van spreken. 

Maar die van mij wordt echt niet anders behandeld of opgevoed omdat hij uit het buitenland komt. Regels zijn regels die gelden voor iedere hond.

Darco was in het begin ontzettend bang, en nog steeds af en toe. Maar door hem stap voor stap te leren dat iets niet eng is begint hij het te leren. Onverwachtse bewegingen maken hem nog angstig maar hij hersteld zich snel. 

En ja daardoor trekt hij aan de lijn, maar kan ik wel zeggen ow hij doet dat uit angst.. maar dan stop ik gewoon met lopen en wacht tot hij ontspant en we lopen verder.

We gaan elke avond naar een hondenspeelplaats, waar inmiddels de bekende honden en baasjes komen die we kennen en iedereen zegt wat is hij veranderd.. minder bang, enthousiaster, komt ook meer naar die mensen toe voor een aai. Maar lopen ze naar hem toe is hij weer terughoudend. 

Je moet gewoon niet vergeten dat een buitenlandse asiel hond nooit iets is geleerd, wat eten en drinken krijgt en dat is het.. wordt dan naar Nederland gestuurd en moet bij jou ineens aan alle regels voldoen en mag weer hond zijn..

Hond zijn betekent dat ze zeker na 1,5 jaar gewend zijn aan hun nieuwe thuis en dus hun streken ook gaan vertonen.. iets wat een hond die niks heeft meegemaakt al sneller zal laten zien. Iedere hond heeft een karakter en de één laat die sneller zien dan een andere hond.

Ik vind ook dat je de gevolgen moet in zien wanneer een hond weer herplaatst moet worden wanneer hij net gewend was geworden aan jou regels en omgeving. Nu moet de hond zich weer aanpassen aan iemand anders zijn regels en dat kan ook zeker gevolgen hebben voor de hond. Buitenlandse honden zijn nou eenmaal gevoeliger voor veranderingen. En dat vind ik jammer..

Ook vergeten velen wanneer ze een hond aanschaffen dat op dat moment ze nog niet hun ware karakter durven te tonen en het dus lijkt dat je na een paar maanden een totaal andere hond in huis hebt, terwijl die hond zichzelf dan pas durft te zijn. Dat is een gok die je neemt wanneer je een hond adopteert uit het buitenland waar niets van bekend is. 

Nogmaals veel geduld en tijd er in steken kom je een heel eind mee en verder consequent zijn naar de hond toe. Iedere hond heeft behoefte aan duidelijkheid.. een onzeker twijfelachtig baasje maakt de hond ook onzeker..