Dag meiden en sterkte Kaatje

We denken met een lach en een traan aan onze meiden terug: wat waren ze bijzonder en wat hebben ze veel voor ons gedaan. Ik weet zeker dat ze de pure liefde hebben mogen ervaren die wij over ze uitgestort hebben elke dag.

Ik merk dat ik elke dag een stukje sterker word. Wat een verschil tussen nu en toen ik net thuis was uit het ziekenhuis. Ik voelde me toen echt een wrak en nu steeds een beetje meer mens.

Binnenkort start de hartrevalidatie, maar ik merk dat ik twee kanten opwerk. Aan de ene kant werk ik aan mijn herstel, aan de andere kant wil ik dingen vastgelegd hebben voor het geval ik alsnog jong kom te overlijden.

Als ik dit niet had overleefd was ik nooit meer thuis gekomen, ook niet om opgebaard te worden. En daar word ik toch zo verdrietig om, het lukt me niet om daarmee te leven. Ik hou zo van ons kleine oude huisje en had terug willen gaan naar mijn gezin.

Daarom wil ik in overleg met Baas kluif op papier zetten hoe ik het graag zou willen. Tevens ben ik bezig met de donor registratie. Ik ben al sinds het geboortejaar van Speedy en Tessa (1998) donor. Maar nu mijn hart zo kapot is kan deze niet meer gebruikt worden, daarom heb ik deze uit de lijst gehaald. Voor de rest mogen ze het meeste gebruiken. Een troostend idee dat een stukje voortleeft als je zelf bent overleden.

Je leventje is overhoop gehaald,jullie leven.

Daardoor ga je nadenken,ook aan dingen waar je eigenlijk niet eens bij stilstond,ja even in gedachte verder niet,stel ik me zo voor.

Je hebt nu alles van de andere kant gezien als ik het zo mag zeggen.

Je meiden waren heel belangrijk zijn ze nog voor je en dat mag.

Als je veel wil regelen voor de toekomst misschien is dat wel goed , misschien werkt dat ook mee aan je herstel.

Je bent er nog niet maar iedere dag een paar stappen verder en je koppie wordt dan ook sterker.

Veel succes met wat je doen moet en doen wil

Hoi Kaatje.  Fijn dat je sterker wordt... En als je door hetgeen je meegemaakt hebt en door het nadenken vindt dat je "nu" dingen moet regelen... Doe dat dan maar.

Veel kans dat het de "paraplu" terwijl de zon schijnt wordt ;-)  Maar misschien voel je je er beter door... Dus... Volg je hart...

Nog veel beterschap en uiteindelijk volledig herstel gewenst !

Ja lieve kaatje, je hebt de dood in ogen gezien en dat verandert je compleet. Je moet weer leren vertrouwen te hebben in jouw lichaam en dat kost tijd. Je moet gewoon doen wat je gevoel je in geeft. Je bent er nog lang niet maar ik heb er alle vertrouwen in meis. Jij bent zo'n vechter.... sterkte met het herstel xxx

Voor mij zijn zo veel dingen herkenbaar. Ik heb inmiddels ook dingen geregeld voor wat als.... Ik heb geen partner, en wil mijn kinderen er niet mee opzadelen.

Je wordt een ander mens als je zo iets meemaakt he?

Fijn dat je lichaam zich langzaam herstelt. Heel veel succes met de revalidatie.

Hoi,Ik denk nog veel aan je,zoveel meegemaakt en ja ,dan denk je weleens aan wat als,Ik kan het me goed voorstellen.Je moet doen waar je ,je goed bij voelt.Geniet van het leven,samen met je gezin en familie.En je weet het,de meisjes,kijken van boven mee en zijn vast trots op jouw,hoe je het doet.Lieve groet Rianne.

Bedankt allemaal!

Vandaag een emotioneel moment, vooral baas Kluif was even helemaal van de kaart.

We vonden twee plukjes haar van Speedy en Tessa. Op de dag dat ze ingeslapen zijn heb ik 's middag bij allebei een plukje haar afgeknipt. Helemaal niet meer aan gedacht tot baas Kluif me de plukjes liet zien, nu herinner ik het me weer.

Een plukje met de rulle haartjes van Speedy en een plukje met de zachte haartjes van Tessa. Ze leken zo op elkaar en waren toch zo verschillend, zelfs qua vacht.

Wat ben ik blij dat ik eraan heb gedacht om iets van ze te bewaren. Ze blijven in elk opzicht heel dicht bij ons.

Oei door alles eromheen ben je dat natuurlijk even vergeten.
Wat mooi dat je dat bewaard hebt.
Misschien kan je de plukjes in een soort schilderijtje doen.

Mijn neef heeft een stuk glas van de deur met de pootafdruk van zijn hond bewaard.

Och kaatje toch. Wat jij allemaal meegemaakt hebt komt in de meeste mensenlevens niet eens voor....

Zo krachtig hoe je er mee omgaat. En ook sterk dat jij nu hebt geregeld voor ' wat als'....

En dan die plukjes haar. Ach toch. Daar schiet je toch weer helemaal vol van.  

Ik zag laatst in het crematorium dat je zelfs sieraden kunt kopen waar je een beetje as of een plukje haar in kunt doen. Toch wel mooi.

Ik heb ook van elke hond wel wat. Van Lady heb ik haar favoriete speeltje. Een klein schatje hondje wat een kluifje vast houdt voor mij is dat het meest bijzondere item. En haar riempje, haar revalidatieschoentjes, haar tuigje en flexlijn. Van Lobbes heb ik ook nog wat haar.. en z 'n tuig, riem etc. Dat van Lobbes ruikt nog steeds sterk haha. En hij staat nu naast de monitor in een mooie foto. Boven in de slaapkamer hangt Lady met foto. En Lobbes eronder. Lady heeft zelfs een sjiek roze (echt Lady-like) doosje waar ik al haar spulletjes in bewaar, met glittertjes erop.

Lieve Kaatje .....weer zo'n emo momentje pffff moeilijk maar jij bent een vechter en jij komt er wel met al je liefde die je geeft aan iedereen die het nodig heeft.

Ach Kaatje weer zo een emotioneel moment,ik denk aan jullie.

Ja, ik had 's avonds ook echt hartpijn. Precies op dezelfde plek als waar eerder het aneurysma en het hartinfarct was. Heel eng. Ik was verlamt van angst, was bang dat het weer foute boel was. Mijn hart ging op hol en sloeg over, was niet meer rustig te krijgen. Ik durfde mijn ogen niet dicht te doen om te gaan slapen, ik was zo bang dat ik niet meer wakker zou worden.

Nog een tijd gepraat met baas Kluif dat ik nog zo worstel met de laatste ogenblikken van Speedy en Tessa. Bij Speedy kwam heel veel bloed vrij toen ze de prik bij het hart kreeg en Tessa was aan het happen naar adem. Het was gewoon afschuwelijk, maar ik wilde overeind blijven staan uit respect voor onze meiden.

Nu komt alles weer terug, pas nu is er tijd voor. En het doet pijn, letterlijk fysiek pijn.

Probeer het asjeblieft te vergeten. Daar maak je jezelf helemaal gek mee. Heb ik ook gedaan. Raffi kreeg haar prik en toen piepte ze zo hard en rende weg. ... verschrikkelijk.  En toen kon ze er niet goed bij en moest ze in haar hart prikken.  Gelukkig was ze toen al in diepe slaap. En toen we haar naar het crematorium gingen brengen. Kregen we te horen dat ze 3 dagen in de koeling moest. Echt verschrikkelijk was dat. Maar ik heb dat echt los moeten laten... sterkte xx

Jij komt nu pas aan verwerken toe, lieve Kaatje.

Maar denk vooral nu ook om jezelf, niet teveel tegelijk.

Sterkte lieverd!

Heel veel sterkte kaatje 

Ohh kaatje toch daar moet je allemaal niet zoveel bij stilstaan.. je maakt jezelf gek. Ik heb mezelf ook gek gemaakt na het verlies van Lobbes maar je moet door! En ik.. ik had niet half (wat zeg ik... 1% ) zoveel meegemaakt als jij. En voor jou... het is het allerbelangrijkste dat je nu eerst aan jezelf denkt. Ga als je lijf het toelaat, zoveel mogelijk leuke dingen doen. Zodat je het achter je kunt laten. De tijd zal het verlies draagzamer maken. Tot die tijd... goed voor jezelf (laten) zorgen.

Vind ik ook.

Denk aan de fijne dingen van je hondjes en probeer het andere een plek te geven.

Helaas worden honden niet zo oud als wij.

Alles is opgestapeld bij probeer sommige dingen los te laten.

Ik weet..dat is heel moeilijk.

Misschien * moet* je wel want je moet door..hoe rot het ook is.Hoewel.er komen ook vast weer dingen voorbij waar je weer blij van wordt.vast wel

Kaatje ik heb er oo erg ziek geweest Door verlies van myn hondje ze was zo lief ik mis haar nog elke dag ik ween soms nog maar ik heb nu een pup gekocht en er moet voor gezorgd worden dat geeft terug moed om iemand te willen geluk geven alhoewel het nooit myn lieve queenie zal vervangen ik vergeet ze nooit maar wel moeten erdoorheen hou je sterk kaatje voor je gezin

Het probleem is Kaatje, dat je beide afschuwelijke, vréselijke gebeurtenissen tegelijk hebt gehad....

Het moeten laten inslapen van jullie 2 lieverds én een zware, bijna fatale hartaandoening.

Die 2 gebeurtenissen zijn nu mentaal bij jou met elkaar verbonden en versterken elkaar. Dus verdriet om het overlijden en hoe dat ging triggert echt fysieke pijn aan je hart....En andersom......

Dat is een heel moeilijke situatie waar je eigenlijk toch hulp bij moet hebben om die 2 drama's los van elkaar te gaan zien en ze elk hun eigen plek te kunnen gaan geven.....

Ik zou je die rust- berusting- zo graag gunnen!

Dat lijkt me heel naar om te zien. Toen mijn jonge hondje werd ingeslapen kreeg hij eerst een slaapmiddel, en daarna, toen hij sliep, een spuit in zijn pootje. Dat ging heel anders.

Na de liefdevolle zorg waar jullie ze mee omringd hebben lijkt me dit laatste moment heel moeilijk voor je.

Vergeten kun je dat niet. Maar ze hebben jullie liefde wel de hele tijd gevoeld, en nog steeds.

Lieve Kaatje, sterkte met de verwerking. Het lijkt of je daar nu aan toe bent. En ook dit gaat je lukken. Wat overblijft zijn de vele, vele mooie herinneringen aan je dametjes....

Ow lieve Kaatje ....laat alsjeblieft deze gedachte los je wint er niets mee je kan het ook niet terug draaien en niemand ook jou lieverdjes zijn daar niet mee geholpen. ik begrijp je heel goed hoor maar je kan er niks mee. Mijn zoon zegt altijd ...mam vergeet de dingen waar je niks mee kan want dat is verloren ruimte voor de juist mooie herinneringen.

Kaatje, is allemaal veel te veel geweest de laatste tijd voor je.

Probeer een voor een te doen. Nu beginnen rouwen om je honden. Tijd nemen. Laat de beelden komen en babbel met baas Kluif.

Je hart zal zich herstellen, emotioneel en fysiek. Sterkte

Kaatje ik denk hetzelfde als Kiki,ik wens je sterkte toe.

Oh Kaatje,Ik begrijp je heel goed,dat je het nu pas kunt gaan verwerken,dat je echt hartzeer hebt.Maar je hebt zoveel voor je meisjes gedaan,daar moet je aan blijven denken,Ik snap ook dat die laatste beelden moeilijk te verwerken zijn,maar je moet aan jezelf en je gezin denken.Maar praat er zoveel mogelijk over,het verdriet moet eruit,laat je tranen lopen.Ik blijf het zeggen,de meisjes hadden geen mooier,gelukkiger leven kunnen hebben dan bij jou en baas kluif.Heel veel sterkte nog xx

Ik ben benieuwd hoe het met je gaat Kaatje. Heb het even teruggelezen en het is niet niks wat je allemaal hebt meegemaakt en nog steeds meemaakt. Hoop dat je je wat beter voelt, en dat de controle's ook allemaal goed zijn. Ik snap ook dat die laatste beelden je  bij blijven als het zo afschuwelijk geweest is, maar hebben ze niet eerst een prikje gegeven waardoor ze in slaap vielen? Zo is het bij mijn hondje wel gegaan, zij heeft er helemaal niks van mee gekregen gelukkig, anders was ik waarschijnlijk helemaal in paniek geraakt. Een tijdje na dat mijn meisje ingeslapen was, ben ik de kast gaan opruimen en kwam ik haar borstel tegen met allemaal witte haartjes, ik werd er zó emotioneel van. Heb hem boven bij de rest van haar spulletjes, die haartjes gaan er nooit meer uit. Ik had al wel haartjes afgeknipt toen ze er nog wel was, want ik wist dat het niet zo heel lang meer zou duren. Ik vind het zelf nog steeds moeilijk om foto's te kijken, ondanks dat het in maart alweer drie jaar geleden is, kan het me haast niet voorstellen dat het alweer zo lang geleden is. Mis haar nog steeds en ze zal voor mij altijd heel bijzonder blijven net als Tessa en Speedy voor jou. Net als wat hierboven gezegd werd, ik denk dat jullie nu pas echt met de verwerking bezig zijn. Ik hoop dat het wat beter met jullie gaat. Speedy en Tessa zullen altijd in jullie harten voortleven..  

Bedankt allemaal voor de lieve berichtjes!

Speedy en Tessa kregen eerst een prik waarmee ze in slaap vielen en met die prikken gebeurde het juist. Ik had dit niet verwacht en schrok er heel erg van.

Om met de emoties om te kunnen gaan zijn baas kluif en ik bezig geweest met het dakje boven hun graf. Hierin hangt hun canvas foto en 2 lantaarns met kaarsen erin. Zo kunnen we ze ook in het donker blijven zien en de lichtjes bieden troost.

Foto met flits, voor hun grafje een hoog hekje zodat onze loslopende kippen er niet in springen:

Foto zonder flits:

Veel sterkte Kaatje. Je maakt een moeilijke tijd Door. Ik loop zelf ook met een aneurysma rond hoop dat het bij mij niet scheurt. Herken wel de schrik als je pijn op je borst voelt

Wat een onwijs mooi grafje hebben jullie er van gemaakt. Echt prachtig!