Dag meiden en sterkte Kaatje

Wat een fijne update

Zo.. na 21 pagina's doorlezen en 2100 tranen wegpoetsen van mijn gezicht.. ook maar eens een reactie geven!

Wat baal ik er van dat dit topic geheel aan me voorbij is gegaan. Ik klikte aan en zag meteen de foto van die lieve Engeltjes in hun kistje.

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en raakte ontzettend emotioneel. Ook de foto van het zo mooi en liefdevol versierde kiste, trof me enorm.

Ik las verder en daar stond plots de enorm schokkende mededeling van Baas Kluif. Ik moest gewoon even weglopen van mijn computer om een paar slokken water te nemen..

Onvoorstelbaar.. woorden schieten tekort.. ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen.. ik weet het gewoon niet!

Het is zo veel!! de meisjes te moeten verliezen.. haast je eigen leven ook.. de angst, de pijn, de onzekerheid.. alles door elkaar.

En 'och arme'.. je gezin! Wat een angstige en donkere dagen moeten dit voor hun zijn geweest.

Ik ben blij dat er zachtjes aan ook weer wat positieve berichten achteraan druppelen, wat een vechter ben jij!

Je ziet het niet aan dit bericht,, maar tussen alle zinnen zitten minuten lange stiltes, want wat kan ik nou schrijven?!

Ik ben ontzettend geraakt en echt een beetje van mijn stuk door hetgeen ik gezien en gelezen heb! Het grijpt me aan en maakt me zeer emotioneel.

Ik vind dit alles zo onnoemelijk zwaar voor jullie en het maakt vele gevoelens en tranen in me los.

Uit de grond van mijn Hart: ''Sterkte.. echt zo ontzettend veel sterkte!!! voor jullie allemaal!''

En Kaatje... Dankjewel.
Dankjewel dat je dit alles met ons wilde delen. Dankjewel dat we vanaf de zijlijn, toch zo dichtbij mochten komen.

Jullie zullen de meisjes ooit weer terug zien.
Volgens mij was het de film Gladiator die daar zo mooi mee eindigde: ''Now you're free.. And we will meet again my friend.. but not yet.. Just not yet.

Een dikke knuffel vanaf hier.

 Ik word er gewoon emotioneel van, hoe je het beschrijft. Toen de meisjes er nog waren heb ik regelmatig een traantje gelaten. Zelf heb ik Kaatje en de meisjes wel gevolgd... ook toen de meisjes er nog waren. Ken ze niet persoonlijk maar ik zal de zusjes  vergeten... zó bijzonder dat ze samen zo oud zijn geworden... en dat de baasjes ze samen hebben laten gaan,  niet aan hun eigen gedacht maar aan de meisjes. En Kaatje... haar hart was letterlijk gebroken maar gelukkig gaat het nu wat beter met haar! Wens je heel veel beterschap Kaatje!! Sterke meid ben je! 

Wat een reacties en wat fijn hoe jullie met me meeleven, WOW ik vind dit zo bijzonder en heb hier ook ontzettend veel steun aan: dank daarvoor allemaal!!

Gisteren stond de ambulance in de straat waar ikzelf precies 7 weken geleden in heb gelegen (de standplaats van de ambu is in een dorpje verderop). Hij hoefde niet met gillende sirenes uit te rukken zoals bij mij, maar toch. Het zien van die ambulance was een mokerslag, ik voelde me helemaal gebroken. Tegelijkertijd is het ook goed om het onder ogen te zien en het verdriet eruit te laten gaan.

Maar de manier waarop ik toen van huis moest gaan maakt me nog heel verdrietig. Wat heeft mijn lijf veel moeten verstouwen, dat merk ik nu nog. Ik heb allerlei klachten en klachtjes, mijn lijf is nog helemaal door de war. Maar het belangrijkste: ik ben er nog!

Sinds kort slaap ik 's nachts weer in mijn eigen bed. Maar in dat bed heb ik dood gelegen en op de grond voor ons bed ben ik gereanimeerd. Het heeft erg lang geduurd voordat mijn hart weer zelf begon te kloppen, ze hebben me heel lang moeten reanimeren. Eerst baas kluif en daarna de hulpdiensten met de AED defribillator. Het is een wonder dat ik er nog ben. Dat realiseer ik me elke ochtend weer als ik mijn ogen open doe. Maar die slaapkamer, het voelt er nu niet goed. Daarom ga ik vandaag de kamer (samen met baas kluif, want ik kan nog niet zoveel) goed reinigen en opruimen. Wellicht dat het er dan wat beter gaat voelen? Ik steek ook een kaarsje aan.

De jurk die ik aanhad tijdens de reanimatie moest doormidden worden geknipt. Baas kluif heeft het voor me bewaard. Weggooien wilde ik niet, maar vandaag weet ik wat ik ermee wil doen. Ik vraag aan baas kluif of hij de kleding naast het grafje van onze meisjes wil begraven. Ik ben die avond toch even dood geweest en dit voelt als een ander nieuw leven.

Een nieuwe kans, veel dingen proberen anders en beter te doen. Meer intens genieten van de kleine dingen, bijvoorbeeld van een bijzondere wolk die overdrijft en waar ik een zwaaiend meisje in zie. Het leven zal voor mij altijd heel speciaal en extra waardevol zijn.

Elke dag is er één!!

Ik zag net deze nieuwe pagina en dacht: even bijlezen.

Suzan, wat heb je dat prachtig kunnen verwoorden. 

Kaatje, het is een gave om alles zo goed te kunnen opschrijven. Daar getuigt natuurlijk het hele topic al van, en de topics van jou hiervoor, toen de zusjes nog leefden. Het is intens, recht uit het hart en heel bijzonder. Een ander nieuw leven. Hier lopen de tranen. Ik hoop zo van harte dat er nog heel veel speciale en extra waardevolle dagen voor jou en je gezin zullen zijn.

Kaatje wat mooi, je eigen ritueel! Ik kan me zo goed voorstellen dat je dat nodig hebt. Knuf.

Hoi Kaatje,blij om te lezen dat het beter met je gaat,wel rustig aan blijven doen,en goed dat jullie samen over de meisjes praten,dat is goed.Groetjes rianne

Jee, Kaatje, wat heb je dat mooi afgesloten, zo symbolisch, ik geef je helemaal gelijk.

Suzan, prachtig verwoord. En dat citaat uit Gladiator, ja, vaak gebruikt, maar nog steeds springen de tranen ervan in mijn ogen, zoals ook nu.

Knuffels ook van ons, Kaatje!

Kaatje heel veel sterkte met het verwerken van alles.

lieve groet Jo

Jeetje elke keer als ik die verhalen lees van je Kaatje dan krijg ik toch echt een brok in m'n keel. Ik snap hoe raar dat moet voelen weer in die slaapkamer te komen en te slapen. Ik heb dat soort dingen zelf ook heel snel met ruimtes, zelfs als ik flink verkouden geweest ben en me er een aantal dagen ellendig heb gevoeld. Of toen Lobbes zo ontzettend ziek was of het zo slecht ging met Lady. Het gaat wel altijd weer voorbij.. maar dat heeft tijd nodig. En anders gewoon eens even lekker een andere lik verf op de muur ofzo en alles weer helemaal fris maken. 

Ik blijf ook elke keer denken wat is het toch knap geweest van die baas Kluif. Niet iedereen doet hem dat na, het moet fijn ijn om zo iemand bij je te hebben! Trouwens super goed van je dat je weer fietst! 

Poeh, snik, traan.........

Kaatje, wat mooi geschreven , jou laatste stukje.

Heb bewondering voor jullie.

De 2 kleine meisjes waren enorm sterk

En jij bent enorm sterk.

Compliment !!!!!!!!!

Dat Suzan goed kan neerzetten wat ze voelt weten we allemaal 

ze heeft ook al genoeg bagage meegedragen, warmvoelend mens is ze.

Spijtig Kaatje maar het is het leven dat je ....maakt, kneedt...en alle pijn of verdriet dat je deel is , maakt je ook dat fijne gelouterde mens dat je nu bent. 

Natuurlijk is het rustigaan weer je gewone leven aanvatten.

Maar wat een fijne update.. weer zekerder en "los" kunnen gaan en fietsen. Echt blij voor je!

Ach... wie weet ben je even op bezoek geweest bij je meisjes. We weten eigenlijk toch maar weinig met zekerheid. Maar nu weer helemaal hertellen hoor en genieten van samenzijn met de kinderen en baas Kluif.

Ik heb me in mijn eerdere reactie een beetje laten gaan...

Ik hoop dat niet dat mensen dit als storend hebben ervaren want uiteraard gaat het in dit topic geenszins om 'mijn persoon!'

Ik weet niet wat er precies gebeurde maar bij het doorlezen van dit topic, leken het verdriet en de zorgen bijna voelbaar.

Zoveel klappen in 1x, zo heftig.. ik kon de pijn haast proeven. Het trof me recht in de ziel.

Waar ik schreef dat ik er zo emotioneel van werd, dat was echt zo!

Misschien gek omdat ik Kaatje en haar Engeltjes zelfs nog nooit heb ontmoet.. maar er leek een luikje bij me open te gaan waar velen tranen in verstopt zaten.

Sommige verhalen kunnen iets in je los maken, naar boven halen.. dat was in dit topic zeker het geval.

Gevoelig, maar zeker ook weer heel mooi.

Dit geeft maar weer eens aan dat lang niet alles op internet onzinnig tijdverdrijf is, en mensen uit alle windstreken, ook heel dicht en intens met elkaar in contact kunnen komen en zelfs een vertrouwensband kunnen opbouwen.

Dat is in deze 'harde tijd' toch ook wel weer een heel warm gegeven.

Beste Kaatje, ik geloof dat jouw figuurlijke rugzak sinds kort echt weer kilo's zwaarder weegt, maar je optimisme en vechtlust inspireert mij en (ik weet zeker) vele anderen.

Ook je opmerking: ''ik wil mijn kinderen volwassen zien worden'' was bij mij een voltreffer!

Echt een kreet uit een warm moederhart,, de kinderen gaan voor!

En dan nu nog even een praktische opmerking (want zo ben ik dan ook weer)

Ik zeg wel eens dat je een vieze nasmaak moet proberen weg te spoelen. Het gevoel dat de slaapkamer jouw geeft is heel begrijpelijk.

Wat goed dat je de jurk begraaft. Bewaren lijkt me niet fijn maar in de container gooien lijkt me net zo vervelend en raar. Dat klopt dan op de een of andere manier ook weer niet.

Door het te begraven neem je er inderdaad afscheid van maar blijft het toch ook weer een soort van 'deel van jullie'. Je zult ongetwijfeld begrijpen wat ik bedoel.

En als het even kan,, kwak een ander kleurtje tegen de muur op de slaapkamer, of een ander behangetje op een wand. Maak het 'net even anders' zodat het niet meer exact diezelfde omgeving is waar het allemaal gebeurde.

Tot slot wens ik weer je veel sterkte toe. Je bent een bikkel, dat is wel duidelijk. Geniet van je gezin. Mijn grote respect en waardering voor jou!

Take care

 Lieve Suzan,

Ik vond jouw reactie juist zo fijn!! Voel je daar alsjeblieft niet bezwaard om, ik heb het juist zo gewaardeerd. Er spreekt zoveel mededogen en warmte uit, dat sterkt me heel erg.

Bedankt!!

Vandaag weer naar het UMC in Utrecht geweest. Vanochtend naar de heelkunde, het was bij de chirurg die mij geopereerd heeft aan mijn buik. Hij was aangenaam verrast hoe het met me ging, "wat zie je er goed uit" was het eerste wat hij zei.

De kritieke fase van de lever is voorbij, het ziet ernaar uit dat deze helemaal dicht is en niet meer lekt. Ook de ribben gaan goed, ze doen minder pijn en zijn aan het helen. De chirurg verwacht me niet terug te zien!

's Middags bij de reumatologie om problemen met het bindweefsel uit te kunnen sluiten. Een lang onderzoek van 1 uur met heeeel veel vragen en onderzoekjes. Over 2 weken volgt een telefonisch kontakt om te kijken of er iets is uitgekomen. Hun bevindingen leggen ze eerst voor bij de cardioloog en bij genetica.

Daarna doorgereden naar het dierenasiel in Zeist om de spulletjes (benches, manden en alle kussens + hoesjes) van Speedy en Tessa te brengen. Ze waren er heel blij mee en het gaat een goede bestemming krijgen.

Ook hadden we voer en pakken met kluifjes. Een moeilijk moment. Baas kluif heeft daarna zo vreselijk gehuild, vooral om die kluifjes weg te geven. Dat gaf hij altijd zo graag aan onze meisjes en Tessa wachtte elke avond op het kluivenmoment.

Super dat je zo een goede uitslag hebt,ik ben echt blij voor jullie.Leuk dat jullie de spulletjes allemaal aan een dierenasiel gegeven hebben,baas kluif ik kan me voorstellen dat het een zeer moeilijk moment was.Maar je hebt nu andere beestjes gelukkig gemaakt en ze zullen jou er heel dankbaar voor zijn.
Ik wens jullie het allerbeste toe in de toekomst en ik leef met jullie mee.

Hey dat klinkt goed Kaatje
Hoe gaat het met lopen nu?
Lukt dat al iets beter.


Wat een moeilijke stap moet dat geweest zijn naar het asiel.
Hier hebben ook tranen gevloeid hoor toen we bij het asiel wegreden.

Maar je weet inderdaad dat het goed terecht komt.

Wat fijn dat het steeds beter met je gaat.En wat zal het moeilijk voor jullie geweest zijn,om de spulletjes van de meisjes weg te doen,maar zoals Ingrid zegt,andere hondjes zijn er blij mee.Blijf rustig aan doen en geniet van je gezin.Je weet het hè,dat de meisjes van boven over je waken en willen dat jij en baas kluif weer gelukkig zijn.Liefs rianne

Fijn om je laatste reactie te lezen. Blijkbaar heeft je lichaam voldoende capaciteit om snel te herstellen, dat is zeer positief en geeft goede moed voor de toekomst.

Heftig... de spulletjes naar het asiel. Maar wat een mooi gebaar.

En ach.. baas kluif brak door de kluifjes

Alleen maar goed dat hij zijn emoties de vrije loop gaf.. dat hoort er gewoon bij.

Huilen is net zo'n gewone, menselijke reactie als lachen.. alleen bij het eerste is men snel geneigd zich ervoor te verstoppen, te generen, of opgelaten te voelen.

Nergens voor nodig!, zulke ontladingen dragen juist bij aan het herstel.. de verwerking!
Slechts een kleine aanleiding of herinnering kan dit al teweeg brengen, en nogmaals: dat hoort er gewoon bij.

En hoe is het nu met jou Kaatje? Los van wat doctoren zeggen... hoe voel jij je?

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe

Nog veel sterkte kaatje by my 4maand geleden myn lieve queenie moeten laten inslapen aan hartfalen en zo rap gegaan ik wens jullie het beste en sterkte toe