Dag meiden en sterkte Kaatje

Zou ik toch ook proberen nu ik je bericht weer lees,ga met de moeders in gesprek die je leuk vind.

Begin met een praatje kijk waar het op uitdraait.

Zeg niet teveel in het begin wacht een beetje af hoe het de volgende dagen gaat op school.

tis ook rottig

Ach Kaatje... Dat ligt allemaal niet aan jou. Dat ligt eraan hoe mensen tegenwoordig zijn en hoe de maatschappij nu is. Denk alleen al aan sociale media.. Het ikke en wat ik allemaal doe en vind staat centraal. Ikke ikke ikke... Als iemand jarig is wordt er massaal proficiat gewenst via b.v. facebook. Hoe meer hoe beter.. Dat is het enige wat telt de illusie dat je het helemaal gemaakt hebt als dat er enkele honderden zijn. Ik hoop voor je dat je hier wel steun zult krijgen. En natuurlijk van je familie. Weet je uiteindelijk zijn die toch het belangrijkste, mensen van wie je weet dat je er ook echt iets aan hebt! Veel knuffels.. Ik denk dat er maar weinig mensen hier op HP zijn die geen bewondering voor je hebben. De manier waarop jij dit gaat overwinnen en hoe je in het leven staat. Ik hoop voor jou en baas kluif dat jullie over een poos wellicht weer een lieve viervoeter mogen verwelkomen!! En tot die tijd lekker van je gezin genieten en rustig aan weer opknappen. Wat super trouwens dat je nu alweer zo op de been bent. Haha misschien denken mensen daarom ook het zal wel meevallen "wat ze gehad heeft" ofzo. Ze hebben geen flauw idee.. Niemand heeft dat behalve jij zelf. Het is ook niet niets.. Laat jezelf niet gek maken! Echt niet doen hoor je bent super goed bezig!

Lieve kaatje.....wat hard om te moeten ervaren dat veel mensen in je omgeving niet weten hoe ze met je moeten omgaan....

Het voelt voor jou als geen belangstelling hebben, maar in feite zijn mensen nu eenmaal onhandig in de buurt van iemand die iets heel ernstigs heeft meegemaakt......

Men weet niet wat te zeggen en zwijgt dus maar....

Dat heeft dus niets met jou te maken hoor, maar ik kan me zó voorstellen dat het pijn doet.

Het enige wat je er denk ik aan kunt doen is er mee naar buiten treden. Op een klassenavond of zo, vraag dan 10 minuten tijd en vertel kort wat er gebeurd is; in grote lijnen. Dat je dus écht bijna dood bent geweest en dat het herstel langzaam en tijdrovend is. Dat je je soms een wrak voelt en lichamelijk nog niet er bovenop bent. Maar dat je het best prima vind als iemand soms aan je vraagt hoe het gaat, dat je dat geen bemoeizucht vind.....

Weet je, dan leg je wat uit hoe het zit....En zet de deur open.....

Niemand is ongevoelig voor het vragen van enig begrip volgens mij.       Dit kan best helpen

En verder, ja ik denk dat je inderdaad weer aan 4 pootjes in huis  zou kunnen denken...,,die speciale liefde van een hondje is toch- niet te vergelijken.

Lieverd, ik wens je alle sterkte en vele, vele knuffels!

Ja kaatje hou u vast aan u kids en familie die zyn speciaal hebben u nodig tegen my zeiden er mensen ween je daar om het is maar 1 hond maar wy weten. beter daarom moeten we er allemaal doorheen en ons omgeving laten zien en weten dat we er zyn je bent zeer sterk kaatje hou moed veel liefs

Sorry kaatje. Ik ben even niet zo actief door omstandigheden.  Maar begrijp je zo goed. Sterke meid ben je. Hiervoor mijn diep respect. Xxx

Meid wat moet dat erg zijn..
Genegeerd worden terwijl je zo'n strijd hebt geleverd..

Gelukkig heb je een mooi lief gezin, geniet daar van en steek daar je kostbare energie in!

Laat de rest maar aan je voorbij gaan, het is niet belangrijk..
Het verteld meer over hen dan over jou!

Hier is altijd een luisterend oor en ik heb een ongelooflijk respect voor jou en je gezin.

En wie weet ooit weer een klein hondje?
Alles op zijn tijd maar het is je zo gegund!

Veel liefs van hier!

Hoi lieve Kaatje.Ik ben een poosje op vakantie geweest bij mijn dochter in Toulouse ,maar ik vind het verschrikkelijk voor je ,dat de mensen die je tegenkomt ,niet aan je vragen hoe het met je gaat.Dat is toch het minste Wat je kan doen,een beetje belangstelling tonen.Maar zo zit de maatschappij tegenwoordig idd in elkaar,ieder voor zich.Maar het gaat vast goedkomen met je.En natuurlijk mis je je lieve meisjes.Die gaven jou altijd liefde en vertrouwen.En ooit kom je een lief hondje tegen,die alle liefde van jou en je gezin gaat krijgen en jij zelf ook weer een stukje gelukkiger wordt.Maar je bent gezegend met je gezin en zussen en vriendinnen,geniet daar intens van,die zijn toch het belangrijkste.Groetjes Rianne

Bedankt allemaal! Zelf het gesprek openen voelt niet goed voor mij, ik accepteer het zoals het is en verwacht niets meer.

Ik las het laatst in de Happinez, daar stond een leus in de trant van: "mededogen kun je niet afdwingen, het wordt je gegeven of niet".

Zo was ik gisteren bij de huisarts om mijn bloeddruk op te meten, ik wilde weten hoe deze was geworden na het halveren van de bloeddrukverlagers 1 maand geleden. Ik dacht dat de assistente gelijk de bloeddruk op zou meten, maar ze ging rustig zitten en begon een gesprek hoe het met me ging en dat ze in de praktijk erg geschrokken waren wat mij overkomen was. Dat deed me toch zo'n goed dat er even de tijd werd genomen. Bloeddruk was prachtig: niet te hoog en ook niet te laag, precies ertussen in!

Ik heb me wel voorgenomen om het wat rustiger aan te doen. Ik heb in korte tijd veel opgepakt, maar heb het vermoeden dat het nog teveel is. Mijn hart is anders nu, overslagen en hartkloppingen had ik eerder nooit. En ook de bloeddikte is niet goed te krijgen. Dit kunnen zeker signalen zijn dat mijn lijf zegt: "rustig aan doen!". Het is allemaal nieuw voor mij en een balans vinden is nog lastig. 

Ook kunnen mijn benen veel meer aan dan mijn bovenlijf. Op de fiets willen die heel snel, maar dat kan de rest van mijn lijf niet aan. Ik moet dus goed nadenken wat ik doe!

Ondertussen kijk ik soms (dat zou ik beter niet kunnen doen, maar ja) naar Jack Russels bij dierenasielen online. Ik heb al een paar hele leuke gezien, als ik mijn gevoel volgde ging ik er gisteren eentje ophalen maar ik blijf mijn verstand volgen: hoe leeg het nu ook is zonder hond.

Ach kaatje; als er 1 ding, 1 ding maar geleerd is van jouw hele ' avontuur'; dan is het blijkbaar dat je nu echt naar je lijf moet luisteren....

Dat lijkt een wijze les...En jij pakt m goed op !

En , wat goed dat ze in je ha praktijk wat tijd voor je nemen. Ik zou dat normaal vinden, gezien het gebeurde. Maar blijkbaar is het dat voor jou niet, treurig hoor....

Nou, richt je maar op je liefdevolle gezin en de mensen die wél voor je klaarstaan! En heus. Op een dag ben je weer klaar voor 4 pootjes in huis.......

Denk dat dat bezoeken van asielsites niet slecht is. Je kijkt vooruit en dan kijken naar betere tijden wanneer er wellicht weer een viervoeter rondloopt, waarom niet? Dat soort dingen zijn toch fijn. Als je je er weer goed genoeg voor voelt komt het er wel tot die tijd rustig aan doen en lekker fantaseren over je toekomstige hondje toch? Als er eenmaal een hond is gaat het vast sneller beter haha. Ze hebben toch altijd hun manieren om je op te vrolijken en te troosten als dat nodig is zoals niemand dat kan.

Hallo Kaatje,

Ik ken je niet en ik ben een poos niet op het forum geweest.

Zelf heb ik een ziekte die je ook niet zo 1,2,3 aan de buitenkant ziet. Ik ben 49 jaar en afgekeurd. Had een hele fijne baan, leuke dingen deed ik. Alles is weg.

Ruim 5 jaar geleden werd ik  plots ziek. Voor ik het wist lag ik op de hartbewaking...

In de afgelopen 3 jaar zijn ook onze 3 honden overleden.. Kortom alle glorie was verdwenen.

De mensen in mijn omgeving hadden geen idee hoe ik me voelde. Ik liep met een donkere bril omdat ik ook een ziekte aan de ogen had ontwikkeld waardoor ik last had van licht intolerantie ...

Veel "vrienden"zijn we verloren maar de kern die over is gebleven is juist nog hechter.

Ik wil je daarom een opkikker geven. Doe je eigen ding. Mensen hebben geen tijd voor je verhaal/ hebben geen oprechte interesse. Focus je op je gezin en vrienden die het wel begrijpen.

Ik ben 2 jaar heel depressief geweest omdat ik niet begrepen werd. Nu klim ik uit het dal ( mede door hulp van psychiater en psycholoog) en heb me voorgenomen om, dat wat ik nu aan het opbouwen ben, niet weer te laten afpikken.

Steek geen energie in dingen waar je toch geen vat op hebt maar geniet van de kleine dingetjes om je heen...soms zie je ze niet maar ze zijn er wel...

en luister naar je lichaam... op tijd rusten. 

Kortom er komen echt weer andere tijden maar op dit moment moet je om jezelf denken!!!

Wees eerlijk als mensen oprecht interesse tonen. Daar hebben ze recht op en op die manier kunnen ze meeleven.

betterskip,

Ingrid

 Heel mooi gezegd. Ik ben ook 49 had een hele leuke baan, versleten heup en verloor mijn beste maatje. Heb ook heel diep gezeten.... maar na een hele lange tijd heel beperkt te zijn word ik geopereerd en heb weer een lief beestje om me heen. Sterkte kaatje en als de tijd rijp is weer een lief hondje.... 

bedankt voor je reactie.

Ik ben 2 jaar terug aan mijn ogen geopereerd. Ze hebben tijdens de operatie mijn oogkassen moeten breken ( kaakchirurg) en ook kauwspieren etc waren kapot. Helaas zijn niet alle functies evengoed hersteld.

Zo maakt ieder persoon zijn eigen portie "ellende" mee. Maar we kunnen elkaar de put in praten maar dat is nou juist niet de bedoeling.

Ik wil graag doorgeven aan anderen dat hoe zwart en diep het dal is, je op een gegeven moment weer uit dat dal komt. Ik heb hulp gezocht. Een ander doet het weer op zijn eigen manier.

Hoe dan ook, we moeten elkaar moed inspreken.

Op dit moment hebben we weer 2 honden. Ik moet er dus elke dag uit. ( grote honden dus een rondje om de kerk is niet voldoende). Maar dit hebben we langzaam op gebouwd en ik kan nu alweer bijna een uur wandelen. 

Dus, lieve mensen... neem je tijd en geniet van de kleine dingetjes.

( ik heb destijds mijn eerste 40 meter zelfs op fb gezet...!!! was zo blij met deze vooruitgang)

Fijn , die aandacht en dat gesprekje met de doktersassistente Kaatje.  En zeker ook de goede uitslag i.v.m. bloeddruk!

Wat de dikte van je bloed betreft :  Echt alle moeite doen om heel stipt op te volgen wat voorgeschreven is!  Geen enkel keertje vergeten, nooit per ongeluk meer.  Het duurt echt een tijdje eer het goed zit en de dr moet er volledig op kunnen vertrouwen dat hij uitgaat van de correct genomen waardes.

Stap voor stap en beter en beter en natuurlijk ook nog eens terug een JR-tje in huis.  Dat wens ik je.

De bloedwaarden gaan goed met de andere bloedverdunners: van het dieptepunt 1.1 (dat is feitelijk een waarde van iemand die geen bloedverdunners neemt) tot gisteren 3.1 en dat is een prima waarde! Wel veel last van bloedneuzen.

Eigenlijk zou ik sinds kort naar de trombosedienst gaan op de fiets (tot nog toe kwamen ze thuis prikken), maar dat doe ik alleen nog 1x per week. Het is te heftig. Degene die thuis weer kwam prikken vond me maar een aanstelster, dat voelde ik zo duidelijk. Zo van: "je bent toch een jonge vrouw en je ziet er goed uit: hopla op de fiets". Heel akelig.

En dat terwijl ik juist rustiger aan ben gaan doen omdat mijn hart raar doet. Ik heb hartkloppingen, overslagen en soms een onregelmatige hartslag. Dat voelt toch zo naar, je wordt er helemaal ellendig en angstig van! In overleg met de cardioloog zal ik de medicijnen weer moeten verhogen als de klachten lang aanhouden.

Dat ik in mijn omgeving weinig tot geen medemenselijkheid tegenkom is nog tot daar aan toe. Maar dat iemand die hier thuiskomt om me te prikken zo tegen me doet vind ik echt moeilijk om mee om te gaan. Ze zou putjesschepper moeten worden!

Gisteren de jurk die ik aanhad tijdens de reanimatie begraven naast onze meiden. Ik heb de jurk (en tegelijk mijn oude ik) een knuffel gegeven en vaarwel gezegd. En natuurlijk ook onze meiden herdacht, wat missen we ze en wat mis ik mijn gezonde hart die altijd zo sterk was. 

Hoi Kaatje, fijn dat de bloedwaarden weer goed zijn, dat is al een opsteker! 

Zo jammer dat juist iemand van de trombosedienst niet de empathie heeft die je zou verwachten. Niet aan iedereen is aan de buitenkant te zien wat er van binnen mankeert. Je moet niet voor niks geprikt worden. Ik noem het kortzichtigheid. En ik snap je pijn daarom. 

Met het begraven van je jurk nam je ook afscheid van je oude ik. Een hoofdstuk dat is afgesloten maar nog niet verwerkt. Ik vind het dapper van je, je gaat ervoor om het nieuwe hoofdstuk open te slaan, hoe zeer je de meisjes ook mist. 

Ik denk vaak aan je, en wens je weer veel goeds op het volgende stukje van het pad.

tjongejonge, wat een enorme kortzichtigheid van dat mens zeg, ze is haar beroep niet waard. Sterkte hoor Kaatje, ik heb enorm respect voor hoe je jezelf hierdoorheen sleept.

 Jeetje wat een ***&6^% van de trombosedienst zeg! 

Je moet goed naar je lichaam ( hart ) luisteren.

Kijk gewoon zelf hoever je kan gaan.

Je lichaam heeft een enorme klap gekregen en dat ben jij mentaal wel grotendeels te boven , maar fisiek nog helemaal niet.

Je hebt al enorme vooruitgang geboekt! 

Rauw zit nog diep en is nog vers.

Je hebt helemaal geen kans gekregen om te rauwen om je 2 meiden.

Doe het rustig aan en wederom van  hier weer een dikke knuffel voor jullie!!

"  Jeetje wat een ***&6^% van de trombosedienst zeg! 
Je moet goed naar je lichaam ( hart ) luisteren.
Kijk gewoon zelf hoever je kan gaan.
Je lichaam heeft een enorme klap gekregen en dat ben jij mentaal wel grotendeels te boven , maar fisiek nog helemaal niet.
 
Je hebt al enorme vooruitgang geboekt! 
Rauw zit nog diep en is nog vers.
Je hebt helemaal geen kans gekregen om te rauwen om je 2 meiden.
Doe het rustig aan en wederom van  hier weer een dikke knuffel voor jullie!! "

Roedel van het noorderlicht

 sluit me hier bij aan

Kaatje meid ik antwoord niet vaak, maar denk wel aan je.

hou je taai meid en wat een prachtige symboliek om je oude ik naast de meiden te begraven..dat ontroerde me  diep 

meid je bent een taaie en al heel ver gekomen

Dikke knuffel en ga zo door!

Lieve Kaatje waarom trek je je mond niet open tegen dat trombose loeder. Ga nu niet weer van je hart een moordkuil maken.

Dat mens snapt er gewoon geen deuk van en dat maakt het niet makkelijker voor je maar al zie je niks aan de buitenkant wil het niet zeggen dat er van binnen niks is.

Ik vind dat je heel goed bezig bent en kan alleen zeggen dat ik je een dappere stoere vrouw vind lieverd

Hele dikke knuffel van mij meid

Ik lees al de hele tijd mee, en hoewel ik niet veel reageer, wilde ik je nu toch weer even een hart onder de riem steken. 

Blijf sterk en verlies jezelf niet Kaatje. 

Wees ook niet bang om in alle rust iemand te vertellen dat ze zich anders op moeten stellen, want de negativiteit die je van bijvoorbeeld de zuster van de trombosedienst krijgt, die heb je niet nodig en kun je nu al helemaal niet gebruiken.

Veel kracht toegewenst

Dan is er nog niet veel veranderd bij de trombosedienst.

Heel lang geleden na bevalling trombosebeen moest ik ook maar weer bloed gaan prikken zij vonden dat nodig.

Ik die geen auto kan rijden met een baby van een paar weken.

Kon niet lopen.

Denk dat ze dit zo snel mogelijk niet meer willen doen.

Je lost het zelf maar weer op.

Alweer iets Kaatje waar je voor jezelf op moet komen.

Valt niet mee maar je moet

Sucees met vanalles en nog wat hoor.

Afgelopen maandag kon ik dat vervelende mens even ontlopen, want ik had de inspanningstest in het Umc en kon niet geprikt worden door de trombose dienst. Die test viel nog niet mee, op het laatst kon ik niet meer. Maar mijn hart deed het goed! De bloeddruk bleef stabiel en mijn hart had geen overslagen. Wat heeft me dat een boost van vertrouwen gegeven: super.

Komende maandag moet ik wel weer geprikt worden, maar ik laat me niet nog een keer zo behandelen. Nu ben ik voorbereid en dat scheelt, ik was de vorige keer overbluft en wist niet hoe te reageren. De bloedwaarde schiet omhoog en zit nu op 4.1. Hoger hoeft deze nu niet te worden. Zo sta je ineens aan de andere kant van de lijn, heel apart.

Ondertussen mis ik onze meiden en ben ik het foto archief ingedoken, ik kwam nog hele mooie foto's tegen.

Ik mis onze stoere Speedy, onze avonturierster die zo graag op onderzoek ging. Ze was zo stoer, ze was net een man!!

En ik mis onze Tessa, ons pittige binnenhuishondje. Ze hielp me altijd met de was en als ik ging strijken kwam ze steevast bij me staan, zo speciaal vond ik dat altijd.

Ik kan gewoon nog niet geloven dat ze er echt nooit meer zullen zijn.

Je bent goed bezig, je luistert naar je lichaam, en het zal je best niet meevallen dat je niet meer onbevangen alles kan doen waar je zin in hebt. Dan heb je geen trombosetrien nodig om dat er nog eens in te wrijven.

Hoewel je nog steeds een lange weg te gaan hebt, ben je nu stabiel, de onmiddellijke angst voor jezelf ebt stilaan weg. Daardoor heb je weer meer oog voor je omgeving en dus mis je je meiden. (Voorheen zat je in survival modus) Je meiden hebben een prachtig leven bij jullie gehad. Natuurlijk mis je ze, ze hebben ook zo lang deel uit gemaakt van jullie leven. 

Ik blijf duimen voor goed herstel.

Fijn dat het zo goed gaat met je hart!

en super goed dat je je voorbereid om je niet meer af te laten bluffen door een of andere bloedzuiger 

Wat een mooie foto's van Speedy en Tessa en zo liefdevol weer hoe je over ze schrijft.

Hoe je ze beschrijft tovert een glimlach op mijn gezicht.

Tuurlijk mis je ze..juist die doodnormale kleine dingen worden zo vertrouwd en gewoon in je leven.

Het is goed dat je even de herinneringen opzoekt

Sterkte meid en dikke knuffel

Wat fijn, zulke goede berichten Kaatje!

En natuurlijk mis je je meisjes, je hebt ook nog een stuk rouwproces in te halen met alles wat tegelijk gebeurde.

Maar wat een mooie fotoos, koester de mooie herinneringen maar van zoveel jaren.

Hoi,fijn om te lezen dat het een beetje beter gaat met je gezondheid. Blijf vooral aan jezelf denken en neem je rust.En Wat een lieve fotos van speedy en tessa ,natuurlijk mis je ze nog,je hebt zoveel van ze gehouden,ze waren er altijd voor je.Dat gaat ook nog een hele tijd duren en helemaal over gaat het gemis niet,je zal altijd aan ze denken,nu met een traan,later met een lach.Maar Wat hebben ze een geweldig mooi leven gehad,Probeer daar altijd aan te denken,je hebt tot de laatste minuut,zo liefdevol voor ze gezorgd.Lieve groet rianne.

Je bent goed bezig and you know it!

Wat een goed nieuws Kaatje! Super! Je bent echt zo goed bezig focus je daarop laat dat nare mens maar. Weet je... Ze vertrekt toch elke keer weer en op den duur zul je der helemaal niet meer zien. Dat is ook een mooi vooruitzicht toch?

Doe zo verder Kaatje,mooie foto's van Speedy en Tessa,ze leven in jou hart verder.