kindje gebeten. gt is geweest pagina 5

Roos.

Een reddingspoging?
waarom?
Het is mijn hond niet en mijn kind niet.

Succes Jaimy

Hele vervelende sfeer mensen, jammer voor TS. En heel jammer dat dit topic gesloten gaat worden. Ik had de vorderingen graag gevolgd.

@Jaimy,

Ten eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!

Ik vind dat je de keuzes goed maakt. Je hebt 8 maanden om keihard te trainen. Iets wat echt niet onmogelijk is. Met mijn herplaatser zijn er in 8 maanden grote stappen gemaakt. Geloof er zeker in dat, dat mogelijk is. Kijk maar eens waar Daisy vandaan komt en wat ze toch geleerd heeft...

Daarbij zie ik haar juist denken aan de veiligheid van haar kindje.

Benchtraning geef jij duidelijk aan dat dit angst opriep. Blijf kijken naar je eigen gevoel en je eigen hondje, jij bent degene die die keuzes maakt. Ik zelf heb me tot 2 keer toe laten beïnvloeden door benchtraning, helaas want had het precies hetzelfde angstige effect.

Nog even over het bijtincident:

Ik herken je gevoel heel goed. Hier ook 2 bijtincidenten geweest met mijn herplaatser. Door, tetanusprik en antibiotica. Kan me dat gevoel helaas nog goed herinneren. Ook het stukje "beet die mij maar".

In het tweede geval betrof het een man in een gebied waar hij los liep. Geen stresssignalen vooraf, normaal ging hij in een boog erom heen of snuffelde voorzichtig aan de benen. Hier ging hij na toe, zonder waarschuwing beet hij. Was een groot veld, dus hij had met een km erom heen gekund. Bij hem waarschijnlijk een opstappeling van verhaaltje. Gevolg was dat hij erna nog angstiger was voor mensen. Waar hij met mijn tante/vader meeging voor een blokje om weigerde hij nu. Grommen, tanden laten zien, angstplassen. Je kunt dan denken, oke we kappen dit af, of even doorzetten. Als we het afgekapt hadden was namelijk ook zijn gevoel bevestigd geworden. Binnen 2 weken ging hij weer "normaal" mee. Dit was ook het advies van de gedragsdeskundige. Evenals hem wel los te laten lopen (waar dit veilig was natuurlijk) en dat vond ik weer heel spannend.

Ik gebruik dat even als voorbeeld omdat ik jou ook ergens zag aangeven dat je Daisy weg hield bij mensen/kinderen en niet meer losliet. Als ik het goed begrepen heb in een ander topic kom je zelden iemand tegen, als zie je dat op grote afstand. Daisy geniet van het loslopen, luistert goed en geniet. Waarom niet meer loslaten? Ik snap het hoor.. maar ik denk dat je situaties afneemt die je helemaal niet hoeft af te nemen. (Hier werd met loslopen duidelijk ontladen, en zeker een grote meerwaarde)

Je gaf zelf aan dat toen ze beet je haar niet in de gaten had. Nu ben je daarop voorbereid, en zul je dat zeker doen. Logisch dat je aandacht naar hus ging, want die was bij het kind, was mij waarschijnlijk ook gebeurd. In mijn ogen is het niet goed haar helemaal weg te houden bij mensen/kinderen. Dan start je straks weer vanaf moment 0, en die ervaring met dat bijten blijft toch. Haar goed begeleiden erin, creëer veilige situaties met je benen enz.

Wat bij mij gebeurde was dat ik in plaatjes ging denken. Dat bijtincident zat er zo in, dat ik dacht ohnee hij zou toch weer niet...

Probeer dat zo min mogelijk te doen bij Daisy, dat zal ze haarscherp aanvoelen. Probeer in positieve plaatjes te denken. Dat was mijn valkuil namelijk... Heeft ook een hele tijd geduurd voordat het vertrouwen daar in terug was, en nog vind ik dat wel eens lastig.

Pas vanaf dat ik het meer heb kunnen loslaten konden we ook weer samen groeien... Niet situaties "voorkomen" maar trainen. Bv achter fietsers/joggers aanjagen deed ik zijn lijn om. Uiteindelijk leert hij daar niet veel van want aan de lijn kan hij geen keus maken. Uiteindelijk los getraint, en nu gaat dit heel goed. Goed voor zijn eigen vertrouwen, en trainen werkt naar mijn mening het best.

 Zegt genoeg over de mensen die dat sugereren. 

Zo iets komt toch niet in je op, denken dat iemand zijn eigen kind in gevaar gaat brengen. Belachelijk! 

Jij geeft Daisy niet zo maar op, terecht. Zij is ook je kleintje.

Mijn ervaring is, dat je eigen kindje gelijk eigen is. Reken maar dat ze die in je buik al ruiken, daarom is ze of hij al gelijk onderdeel van de sociale groep van honden. Niet te vergelijken met vreemde kinderen.

Je kan je hond goed bij je baby betrekken, zo krijgen ze gewoon de aandacht, mee luier verschonen, bij je zitten met het voeden, mee wandelen. 

 Precies!

Het zou een hoop uitmaken, als jij jou mening niet zo bij anderen op zou dringen. Respecteer dat hier allemaal volwassenen zijn, met eigen ervaringen en eigen ideën. 

Jou waarheid is geen absolute waarheid, het is slechts jou waarheid. 

En toch is dat tegengeluid wel goed. Als het niet Jaimy maar een gast was durf ik te wedden dat dit topic er heel anders uit had gezien.

Heb er verder weinig op te zeggen, goed dat die GT er is. Snap alleen niet dat het zo lief gaat allemaal, je hond bijt omdat ze geen aandacht krijgt en dan gaan we nee zeggen. Nee zeg je als ze iets van tafel proberen te stelen wat niet mag, niet als er een setje tanden je vlees in willen.

Maar goed dat ben ik, als het niet werkt stuur gerust een PB. Kan me de dagen dat mijn muts zo was ook nog wel herrineren haha. (Ja over een tijdje lach je erom hoor).

Mag ik wat vertellen over kind en hond.

Schoonzoon had een hond fel ding dominant jullie vinden dat geen woord ik wel.

Was ook wel bang en heel bazig.

Dochter krijgt een relatie met hem,,ik wilde dat de hond kennis maakte met mijn honden.

Hij zag daar tegenop.

Achter ons huis,de hond blaffen en lelijk doen,achteraf viel het reuze mee.

Kinderen was hij niet gewend.

Ze zijn nu 6 jaar bij elkaar.

Door de tijd heen kwamen kleinkinderen bij  de hond in de buurt elkaar voorzichtig aan elkaar laten wennen.

Lang verhaal kort.

Het ene kleinkind (niet van de hond)van nu 7 kan veel met de hond doen,de hond komt zelf en vind het leuk om bij het kind te zijn.

het andere kleinkind aait hem en verder is het goed.

Dochter en schoonzoon hebben inmiddels een kind van bijna 2.

Ze houden de hond goed in de gaten want de hond geeft heel goed zijn grenzen aan.

Het kind wordt ook in de gaten gehouden vanzelf.

Als het kind beneden is worden kluifjes enzo opgeborgen

Wonderwel gaat het hartstikke goed, een hond die niks van kinderen wilde weten,best wel een baasje,opletten,maar o wat is at dier veranderd.

Regelmatig gaat het wel goed, dit bedoel ik met wie ook en waar ook,maar ja ogen op steeltjes moet je allemaal hebben met hond en kind.

Wilde ik toch even vertellen hier..

Suzanne , sorry dat moesten 3 doggies zijn.

Sam.

Dat tegengeluid is zeker goed ook daar heb ik goede tips vandaan gehaald.

En ja ik snap de zorgen ook. 

Maar ik zou de baby nooit laten bijten ,door geen enkele hond.

Zelfs Hus die een echte kinderliefhebber is die zal ik nooit een seconde uit het oog verliezen als die met een kindje staat. 

Hond en kind laat je zo wie zo nooit alleen.

@Suzanne en Luca..

Ik vind dit er een beetje jammerlijk uitzien.

Als je van stoken houd moet je een houtkachel nemen.


Je zit met je quotes en reacties olie op een vuurtje te gooien, terwijl je 1 pagina terug kunt lezen dat er miscommunicaties worden opgehelderd en er verontschuldigingen worden gemaakt.

Je vond het gister zo jammer dat het topic op slot zou gaan? Nu deze nog open staat maak je echter direct van de gelegenheid gebruik om nog even een paar figuurlijke trappen na te geven.

Als de mening van Dirk je niet zint, lok hem dan ook niet uit zijn tent met je aantijgingen. Volgens mij doe je het er echt om.

En als het topic dan op slot gaat zeker roepen: ''Ah' wat triest, wat een kinderachtige mensen hier zeg! Ja,ja,ja

Pot verwijt de ketel...

Helaas kan het ook andersom. Ik ken een hond die rond deze leeftijd precies hetzelfde gedrag vertoonde en die uiteindelijk toch is herplaatst naar een ouder echtpaar waar heel veel structuur en duidelijkheid was en geen kleine kinderen. Daar gaat het goed. Je kunt heel veel trainen maar soms moet je een hond gewoon uit een situatie halen die te moeilijk voor hem is. of niet veilig genoeg voor de gezinsleden. Maar goed, dat zegt niets over deze situatie. Ik hoop gewoon dat jullie de komende maanden heel ver komen. Maar als je uiteindelijk tot de conclusie komt dat herplaatsen toch beter is, laat dat dan alsjeblieft niet voelen als falen. 

Ik denk dat alleen het doorzettingsvermogen en wilskracht respect waardig is.

En Jaimie met Daisy wil door zoeken en werken ondanks er een kleintje op komst is en ondanks dat daisy onaanvaardbaar gedrag heeft laten zijn.

Ik ben er van overtuigt dat ze er samen alles aan doen om in de komende maanden te bereiken dat Daisy kan blijven en het veilig is voor het kindje. Ik ben er ook van overtuigt dat als Jaimie twijfelt of het goed gaat heus zal kijken voor een herplaats optie. Jaimie heeft een vechtlust om er samen uit te komen das super positief, maar wel degelijk ook het besef op tijd te erkennen dat het niet is gelukt mocht het niet lukken. 

Ik vind het alle lof waard dat ze het probeert, en probeert samen met Daisy de juiste weg te vinden. Ik hoop en duim keihard mee dat dat ze samen met die wilskracht en doorzettingsvermogen slagen en dat de toekomst er zowel voor Daisy als voor de kleine als voor Jaimie en vriend er goed uit ziet.

Ik vind dit trouwens wel een leer moment voor ons allemaal. Hoe vaak roept iedereen hier dat ze nóóit een hond zouden herplaatsen? Niet voor een relatie, en ook niet voor een kind.

Jaimy voelde vast hetzelfde. En er het vér voor het kind geboren wordt iets van gevaar zou kunnen dreigen komt de -eventuele- optie van herplaatsen toch snel op tafel. Waarom? Mensen hebben óók instinct, en tegen het ouder instinct kan weinig op. Ik denk dat we ons dat allemaal goed moeten realiseren, mocht er iemand op het forum in de toekomst voor dat dilemma staan.

Bijna iedereen hier weet wel hoe ik over herplaatsing denk.....

Natuurlijk wil ik er nu nog niet aan denken.
De gedachte alleen al verscheurd me
Ik heb niet voor niks alleen maar herplaatsers gehad.

Maar de optie is er wel als het ons met een gt niet lukt.
Maar Jeetje laat het ons eerst op alle mogelijke manieren proberen!!
We hebben nog tijd.
Het kindje is er nog niet.

Yep! En ook daarom is het fijn dat HP bestaat, we kunnen van elkaar leren

Precies :) 

 Voel je je soms aangesproken?

Ik vermoed dat het topic toch open blijft.
Op zich niet erg als maar niet de veiligheid van ons kindje in twijfel word genomen.

Dat is de enige vraag die ik stel.
Verder sta ik gewoon open voor commentaar

Mooi omschreven Wilma. Er speelt ongetwijfeld een groot moederinstinct mee.

De beschermingsdrang speelt al op, ruim voordat het kindje daadwerkelijk geboren wordt.

Een normale en gezonde zaak denk ik zo.

Zie maar eens hoe zwangere vrouwen temidden van een mensenmassa als automatisch hun armen en handen om hun buik slaan,.. bescherming.

Ik geloof zeker dat maar weinig op kan tegen dit instinct. Wellicht zal daardoor Jaimie snel genoeg weten welke keuze ze zal moeten maken..

Mijn zwangerschap van de 2e gaf bij mij in elke geval wel de doorslag. Ik wist al dat ik het niet kon opbrengen om 24/7 als een hyena over 2 kinderen en een hond te waken,, een hond die al wat hechtingen en gaasverbanden op zijn repertoire had staan.

Op een gegeven moment hoor je als moeder de grens te kennen.. te weten wanneer geduld, inzet en goed vertrouwen eigenlijk gewoon spelen met vuur is geworden.

Maar Jaimie heeft al herhaaldelijk aangegeven dat ze haar kindje nooit aan een risico zal willen blootstellen.

Dan rest ons niet veel anders dan haar op haar woorden te geloven en er op vertrouwen dat zij zal kunnen inschatten wat uiteindelijk de juiste beslissing zal zijn.

oke, genoeg is genoeg, mensen zijn mensen en soms botst dat even, en dat terwijl iedereen nu met de neus dezelfde kant op staat, dus laten we nu weer allemaal gewoon doen.

Mensen vechten jullie ff alles uit via pb ofzo

En Jaimie ik twijfel echt niet aan je hoor je had het zelfs al gezegd.

Maar goed 8 maanden zijn nog ver sterker nog dat is pas volgend jaar.

Ik wil je even wat hoop geven door te zeggen dat ik 2 bijtertjes heb gehad en die zijn allebei "genezen". Met de juiste begeleiding gaan jullie er ook echt wel komen en kunnen jullie gewoon van je gezin blijven genieten.
Je bent er nu vroeg bij voordat de kleine komt en ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen.

Ik kan me je openingspost ook goed voorstellen hoor. Het is erg naar om te zien dat je hond iemand bijt, wij hebben het 1x met een kindje meegemaakt. Nou was die totaal niet onder de indruk en wilde 5 minuten later weer knuffelen met de hond. Maar ik was zoals jij, dat kindje komt niet meer bij de hond in de buurt. Of de hond bij het kind, net hoe je het wil.
Een van die honden is geadopteerd door mijn ouders, daar loopt mijn neefje van 3 rond. Mijn neefje kan het een stuk beter met Romeo vinden dan de hond die daar al 6 jaar rondloopt. Dat zegt best veel denk ik :). Ik kan ook moeilijk beschrijven hoe trots dat me maakte.

Er is nog helemaal niks verloren, heel veel succes de komende tijd en ik hoop dat we nog veel positieve berichten gaan horen!

Er valt niks uit te vechten hoor Ik heb al geuit wat me tegen de borst stuitte. prima zo

Jaimie, je zwangerschap is nog uiterst pril en kwetsbaar.... wees nog even voorzichtig met het maken van grootse plannen, in welk opzicht dan ook.

Neem even rust. Stress is in veel opzichten een grote boosdoener.

dit topic gaat op verzoek van de ts op slot.

Tzt zal over Daisy haar vorderingen een nieuw topic aangemaakt worden.