kindje gebeten. gt is geweest pagina 5

 Wat bedoel je nu met 'gewoon bijt'?

Een hond bijt nooit gewoon..daar is een reden voor.In haar geval tig redenen..opstapelingen van maanden van verandering en stress.

Nu ging het al aardig goed,maar vandaag was het weer even een glas volledig vol...er kon niks meer bij qua spanning.

Dat is toch niet moeilijk te begrijpen,als je álles van haar leven bekijkt,hoe haar levensloop tot nu toe is,nu in de pubertijd zit.

Je hebt gewoon een hond die je niet aan té veel moet blootstellen.

En wat te veel is bepalen wij als mens niet,dat 'bepaald' een hond,die laat dat zien,zoals vandaag.

Ken je dat artikel over het glas vol bij de hond?

Feit dat ze geen gaten heeft gemaakt zegt iets over haar goede bijtgrens,en dat ze de onrust wilde stoppen,onrust van het kind-hus-de gehele situatie,de onrust in haar eigen koppie.

Als ik met mijn hond stoei,en haar tand raakt mij,heb ik meteen een buts en een blauwe plek/bolletje,de mensenhuid is teer.

Natuurlijk begrijp ik haar.
Ik pas niet voor niks mijn hele leven aan aan de honden.
Dat is niet uit onbegrip hoor.
Anders had ik wel een pup genomen die je alles zelf kan leren en.geen.herplaatser met verleden.

 Mooi zo  Dan kun je dit voorval loslaten tot de GT er weer is en in de tussentijd blijven ademhalen en ontspannen.

Je geeft nu aan,te snappen wat er gebeurd met je herplaatser,dus dat is wat het is,een herplaatser met een rugzakje,er gebeuren dingen,het is vallen en weer opstaan.Twee stapjes vooruit en weer 1 stapje terug.

En ondertussen leven jij en Daisy gewoon je leven,komt goed,er zal rust komen in jou en Daisy 

Sommige reacties komen echt over alsof ik geen flauw idee heb van honden , hondentaal en herplaatsers.

Ik vind dat erg jammer daar ik alleen maar herplaatsers heb gehad.

Jet komt net over alsof ik alles tegelijk wil trainen , laten luisteren , dat ze maar moet volgen ,
Zo is het helemaal niet.
Ze krijgen de tijd.
Ze moeten wennen aan de nieuwe omgeving.

Luca snapt ook. Maar niet naar bekende. Voor haar zit daar een heel groot verschil in.
Wat ik doe, voorkomen, kinderen uit de buurt blijven en mannen die aan het werk zijn, bouwvakkers, mijlen ver uit de buurt blijven.
Oudere kinderen, vrouwen en mannen die niet werken heeft ze geen problemen mee.
Je kan zeggen, ze mag niet bijten. Je kan ook denken, naar vreemde bijt ze, dit gaan voorkomen.

Uiteraard met een gt aan de slag. Alles wat verbeterd is mooi meegenomen.
Naar jullie gaat het nu goed, jullie zijn nu eigen. Daar zit echt een enorm verschil in.

Misschien heb je nog teveel last van paniek door de schrik en zeg je daarom wat dingen door elkaar...bij jou is tenslotte nu ook bakken met stress hormonen aangemaakt,door dit voorval.

Je zegt haar te begrijpen,maar weet niet waarom ze bijt en in je opening schrijf je dat je vertrouwen in haar in gereduceerd tot 0.

Kalmeer,laat het even goed los en zet het samen (dinsdag) eens op een rijtje met de GT,over wat er nu gebeurt is en hoe zoiets zich eventueel heeft opgebouwd aan spanning bij Daisy.

Het vertrouwen in haar hoeft niet weg te zijn,wat zij deed is een verklaring voor.

 Bij mij komt het over als dat iedeen met veel bewondering kijkt naar hoe je het doet met Hus, Penny en Daisy. Overbodige tips kun je naast je neer leggen.

Daarbij blijft t een forum. Als we je dagelijks zouden zien was het plaatje completer.

Dat opsplitsen van Gea vind ik ook wel een goeie.

Niet onzeker worden meis, jullie doen t super.

Dat bedoel ik te zeggen, je doet het hartstikke goed.

En ik weet dat jij ook je ruime ervaring met herplaatsers met een rugzak hebt.

En dat ook jij met je kunt lezen en schrijven.

Dit komt ook goed

Ja hoor, je doet het echt goed, en nu je het niet meer weet haal je hulp, een GT, wat kan je nou beter doen?

precies, je bent een goed hondenbaasje!

Tips kan ik je niet geven. Maar wel van harte met jullie wondertje.
Gisteren is mijn dochter bevallen van een meisje. Wat blijf het mooi zo een klein frummeltje.

 Je 1e kleinkind? Gefeliciteerd, een wonder blijft het zeker! 

Wat een schrik!!! Wat ontzettend naar dat dit je moest overkomen.

Ik ben heel blij dat je wel de ernst van de situatie inziet.. ik wil je niet ontmoedigen, maar dit is natuurlijk niet niks.

Je hond werd niet in het nauw gedreven, beplukt, lastig gevallen e.d.

Ze koos er bewust voor naar de peuter toe te gaan en haar een hap te geven. Dit komt op mij zeker niet over als een onzekere of angstige hond... maar als een hond die eens even orde op zaken kwam stellen..

Dit mag natuurlijk nooit meer gebeuren. Super goed dat jullie direct aan de gang gaan met een GT.

Ik wil je ook even sterkte toewensen, want dit moet als een mokerslag in je gezicht geweest zijn.

Weet je, ik wil je toch nog even een hart onder de riem steken.

Wij hebben bij Boy een kruising boerenfox gehad. Hij is inmiddels overleden aan een tumor in zijn rug, maar dat is een ander verhaal.

Laika had een enorme hekel aan kinderen en alles en iedereen die hij niet kende. Ook was het een angstig en onzeker hondje. Maar onze eigen kinderen waren heilig! Als ze iets deden wat hij niet leuk vond bromde hij en liep weg, maar nooit heeft hij ze gebeten of zo. Andere kinderen daar in tegen heeft hij verschillende keren proberen te grijpen. 

Tijdens mijn zwangerschap reageerde hij extra heftig op alles en iedereen die bij mij in de buurt kwam, maar eigen roedel heeft hij zelfs op het eind toen hij erg veel pijn had nooit wat gedaan.

Ik denk dat als je Daisy straks rustig voorbereid op alle veranderingen, zoals een box in de woonkamer e.d. En haar ook de aandacht geeft samen met de baby, het echt allemaal wel goed komt.

Natuurlijk is de GT erg goed om erbij te halen, maar ik weet zeker dat jullie er gaan komen.

Dezelfde gedachten als die van Soraya speelden door mijn hoofd.  Ik wist het alleen niet onder woorden te brengen. 

Het is niet negatief bedoeld.  Maar een bepaald gedrag gaat echt nietaltijd  in enkele weken over.  Het heeft zich opgebouwd en kan nog heel lang nu en dan de kop opsteken.

Blijf erin vertrouwen dat het goed komt, maar aanvaard dat het "probleem" er is en blijf er (nog lang) rekening mee houden.  Komt goed, want je bent een doorzetter... Maar besef dat dit tijd vergt en begrip natuurlijk ook Jaimie.

vallen en opstaan hoort erbij.

en terugval hoort bij vooruitgang..het eerste jaar is het elkaar in elke nieuwe situatie beter leren kennen en leren vertrouwen.

Jaimie doet alles voor haar honden en kijkt goed,

maar zwangerschap zal zeker dingen teweeg brengen ,bij een gevoelige herplaatser

das niet erg daar krijgt ze levens ervaring door.

Ik ben ook een grote voorstander van " less is more "bij herplaatsers.

maar ik woon dan ook heel anders dan jaimie..in de stad met de meest winderige dijk

Ik zie daisy mooie stappen maken..weet allang dat jaimie met hele gevoelige blik naar het leven van haar hond kijkt.

je komt nogal niet wat tegen

Ik ben het eens met Jaimie dat Daisy dringend levenservaringen nodig heeft..en zonder proberen kan je niks uitvinden

Ik herinner me mijn eerste jaar met de honden nog levendig...wat heb ik veel geleerd in dat jaar

het is top sport om continu die balans te vinden.

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat er gewonden vallen op het 'pad der levenservaringen!'

Ik bedoel alleen maar te zeggen dat alertheid en dit incident serieus nemen, een grote prioriteit moet zijn.

''Levenservaring opdoen, proberen en uitvinden... de meeste ouders van een kind dat gebeten is zullen daar weinig boodschap aan hebben.

Veiligheid boven alles.

 dat dedoel ik ook niet.

 in het leven kom je onverwachte dingen tegen, en niks nieuws is zonder risico.

hoe bewust je ook bent...een leven zonder risico bestaat niet.

we doen ons best om ze te minimaliseren.

Jeff ging altijd zelf met mensen kroelen toen ik hem net had..en als hij half in slaapviel van ontspanning viel hij naar ze uit.(schramp schot naar de kroelende hand)

Je bent elkaar ook nog aan het leren kennen

dus soms...mis je iets en gebeurd er toch iets.

Jeff heeft dit gedrag al lang niet meer maar toch...leer ik iedereen en zeker kinderen, dat ze hem noot mogen aanraken als hij slaapt of zonder toestemming.

dus nu gebeurd het niet meer

maar in het eerste jaar kan je je makkelijker vergissen.

 Gelukkig neemt Jaimie t een stuk serieuzer dan de moeder van t kind.

Heb je nog contact gehad met moeder of kind, Jaimie? 

Ja ik heb haar nog gezien.
De blauwe plekken op de arm zijn een.beetje gelig maar niet erger geworden.
Maar het kindje is gelukkig niet bang van.honden.

En de moeder is niet kwaad omdat we het allemaal niet zagen aankomen.
We waren eigenlijk op Hus aan het letten.

Dit is een mooie link over bijten en bijt levels:
http://drsophiayin.com/blog/entry/was-it-just-a-little-bite-or-more-evaluating-bite-levels-in-dogs

Plaatje komt ook van Sophia Yinn(hopelijk leesbaar als je vergroot met Ctrl+ )

Nee jammer tekst bij de plaatjes is niet leesbaar,maar de Bite-Levels staan ook in de link.

Hoe gaat het nu met je Jaimie??

Prima.....

Ben je gewoon kort van stof of heb ik je geirriteerd met hetgeen ik geschreven heb? Ik hoop het niet?

Of lekker zwanger en moe? :-)

Maar het zou ook zomaar kunnen dat we er geen grotere heisa van moeten maken dan het is.

Daisy heeft veel niet geleerd en o.a. hoe je ( niet) met kleine kinderen moet omgaan.

Daar is jaimie nu achtergekomen en daar werkt ze aan.

Prima toch?

Er is niet echt gebeten maar meer gehapt. Omdat daisy de regels nog niet kent.

Dat komt met goede bijsturing vast helemaal goed. Geen drama.

K heb er alle vertrouwen in!

Ik ook hoor, komt wel goed met Daisy. Ik geloof ook niet dat honden bewust iets doen, ze reageren in het moment.

Ik geloof dat iedereen hier een analyse voor Daisy heeft of bijna in haar hoofdje meent te kunnen kijken.. met als samengevatte conclusie: ''ongelukje, ze weet het nog niet, onbewust, valt wel mee en komt wel goed''

Ik vind dat een beetje gevaarlijk om eerlijk te zijn.


Dit zijn situaties die niet zomaar in een vakje geplaatst kunnen worden. Daarom is het heel fijn en broodnodig dat er deskundige hulp is ingeschakeld.

De naakte feiten zijn, dat Daisy bekend is met bijten en happen.. en nu betrof het een peutertje.

Bewust, onbewust, reageren in het moment,, de regels nog niet kennen... wie zal daar boodschap aan hebben. Geen ene krant, geen ene ouder.

Dramatiseren? Nee, heb je niks aan.

Maar pas op het niet te begatelliseren. Je kunt zoiets pas echt goed aanpakken en in de toekomst voorkomen.. als je de ernst erkent. Dat is vaak het moeilijkst bij je eigen hond. Peptalk is prima, gemotiveerd zijn is belangrijk.. geloven in je hond is bijna noodzaak. Maar dat is iets anders dan een rozig gekleurd brilletje. Pas daar mee op. Anders is het straks: ''dat doet ie anders nooit hoor!''