Update beelden oppas 
Hallo,
Enige tijd geleden heb ik een topic gestart omdat ik dacht dat Hummie verlatingsangst had. Ik kan het topic niet meer terugvinden, daarom hier het vervolg. Ik heb toen wat problemen gehad met camera etc. Voor nu heb ik dus de eerste beelden. Ik ben van ongeveer 20.00 tot 22.45 weggeweest.
Beelden zien er als volgt uit:
Eerste paar minuten wat heen en weer geloop
Na 15 minuten ongeveer gaat hij liggen, is nog alert maar gaat vervolgens slapen op de deurmat bij de voordeur. Ook in zijn relaxte slaaphouding, op zijn zij (Hij kan door het glas van de voordeur kijken) Hier staat ook zijn mandje.
Vervolgens wisselt hij af en toe van houding / gaat in zijn mand liggen. Doet hij ook vaak als ik thuis ben, dus dat is niet uitzonderlijk
Na 2,5 uur begint hij wat onrustiger te worden, wat heen en weer geloop, aan de jas trekken (ruikt waarschijnlijk wat lekkers, doet dit ook wel eens als ik niet oplet)
Op een gegeven moment blaft hij, gevolgd met huilen. Helaas stopt het filmpje, en kom ik ook na 5 minuten thuis. Hopelijk niet met als gevolg: ik joenk, baasje komt weer binnen. Hij hoort namelijk eerst de tussendeur opengaan.
Helaas heb ik dus niet kiezen zien hoelang hij huilt. Hummie is een herplaatser met een rugzakje, nog erg bang voor vreemden mensen helemaal in een vreemde omgeving. Hij is maximaal 7 uur per dag alleen: Dit is altijd verdeeld bv 4 uurtjes alleen, dan mee met de HUS voor ongeveer 2 uur, dan nog 3 uurtjes alleen. Qua beweging / kong / kluif is er meer dan voldoende. Hij loopt zo'n 2,5 tot 3 uur per dag.
Ik ben de komende periode ziek thuis, dit zal ook nog wel een tijdje duren. Hopelijk kan ik wel werken aan het alleen zijn. Aanstaande dinsdag ga ik naar de sauna, hij is dan van 9.30 tot 16.30 alleen, met 2 uur HUS. Waarschijnlijk heb ik dan nog meer beelden. Omdat ik ziek thuis ben, probeer ik wel paar keer in de week hem alleen te laten, omdat ik niet wil dat hij hieraan went. Dit is echter wel een stuk korter dan als ik werk.
Toen ik hem pas had, begon hij s'nachts ook na ongeveer 2 uur te huilen.
Het heen en weer geloop heeft hij heel lang gedaan. Waar hij vandaan kwam, deed hij dit neurotisch veel stress. Hij had toen ik hem pas had, weinig rust. Constant in beweging. Dit is wel bekend gedrag dus, maar als ik thuis ben al een heel stuk eruit.
Doel:
Ik wil uiteindelijk dat Hummie goed alleen kan blijven. Dit met zo min mogelijk stress te ervaren, en zonder huilen/blaffen. Hij moet 5 uurtjes achter elkaar alleen kunnen blijven, met een uitzondering van 6 uur.
Met avonddiensten: Komt oppas, of tante: Hopelijk tegen zomerperiode meer mee bij mijn tante thuis.
Met ochtenddiensten: Komt de HUS
Zelf lijkt me dit geen verlatingsangst. Naar mijn weten jankt een hond die verlatingsangst heeft vanaf het begin, en doet dit aan een stuk door. Meer dat hij het er niet mee eens is / zich verveeld (kan eigenlijk niet, had 1,5 uur gewandeld en weinig geslapen erna).
Als ik thuis ben is hij meestal in mijn beurt. Sinds kort als ik bv ga douchen gaat hij bv in de woonkamer liggen, dat is al een behoorlijke stap. Toen ik hem pas had, ging hij letterlijk mee naar het toilet als ik s'nachts opstond. Vanuit gedragsdeskundige is gezegd laten gaan, hond heeft totaal geen vertrouwen, dit wordt vanzelf een stuk minder. Dus hier beperk ik hem ook niet in.
Hij heeft de keuken slaapkamer woonkamer en gang tot zijn beschikking. Nu twijfel ik toch wel: Is deze ruimte niet teveel voor hem? Hij ligt meestal in het gangetje bij de voordeur: Toch op mij te wachten, ondanks dat hij hier slaapt. Vanuit gedragsdeskundige is ook gezegd geen tussendeuren dicht te maken. Dit omdat hij zo kan zien waar geluiden vandaan komen (reageert hier niet op, kijkt wel) en mij echt de deur ziet uitgaan / weer ziet binnen komen.
Bench is geen optie: Is opgesloten bang, en raakt in paniek. Persoonlijk ben ik hier ook geen voorstander van. Bench is wel uitgeprobeerd.
Sorry voor mijn ietwat lange verhaal, maar ik wilde het zo concreet mogelijk beschrijven.
Heel graag jullie reacties, tips adviezen!!
Ik heb eigenlijk maar 1 advies en waarschijnlijk ook het allerbeste advies. LAAT JE HOND NIET alleen als hij dit niet aan kan.
Je kunt een hond die moeite heeft met alleen zijn niet een hele dag alleen laten. Je wist dat je een hond met een rugzakje in huis haalde, dus je zult daar ook rekening mee moeten houden. 7 uur is overigens voor alle honden heel erg lang en zeker op regelmatige basis. Een uitlaatservice kan voor sommige honden prima werken, maar een hond die zo aan jou hangt maakt die paar uurtjes uitlaatservice echt niet uit. En als je hond al moeite heeft als je alleen al gaat douchen dan ben je nog heeeeeeeeeeeeeeeel lang niet toe aan 7 uur alleen laten.
Oh wat jammer dat het filmpje nou net daar stopte... toen je bij de deur was, hoorde je hem toen ook?
Kan hij niet buiten wat gezien of gehoord hebben wat het uitlokt? En kat of een andere hond ofzo?
Succes ermee, hopelijk komen er nog goede adviezen voor je :)
Rachelle, sluit me aan bij bassie. Je leert een hond niet simpelweg wennen aan alleen zijn door hem steeds langer/meer alleen te laten dan hij aankan. Elk mislukt alleen zijn (ongemak, huilen, onrustig) zorgt alleen maar voor meer mismoedigheid en daart leert je hond geen vertrouwen door krijgen. Dus wat jij wilt bereik je zo niet. Ik begrijp dus ook niet goed dat je hem dan een hele dag alleen laat ivm saunabezoek. Trainingstechnisch heeft dit echt geen enkele waarde.
Je zou gewoon weer vanaf de basis moeten beginnen. En dan maar hopen dat hij kan bereiken wat jij graag wilt. Maar zou toch echt op zijn geleide gaan.
Vanaf de basis is dus eerst van al beginnen in en om huis. Dat hij daar vertrouwen leert krijgen in op z'n eigen pootjes staan terwijl jij aan het douchen bent, op de wc zit, was ophangt, huisvuil buiten zet etc. Pas als dat lukt de stapjes uitbouwen in zijn tempo.
Wauw, 2,5 uur en dan lekker liggen te slapen. Dat klinkt idd niet echt als verlatingsangst. Elke hond heeft een grens qua alleen zijn en dan kan je als eigenaar wel willen dat ie langer kan, maar meestal werkt dat juist averechts en wordt het alleen maar korter naarmate deze grens steeds bereikt of overschreden wordt. Dit hoeft niet, maar kan wel. Ook hebben honden vaak een ritme. Dus stel dat jij doordeweeks heel vaak rond 23 uur de hond voor de laatste ronde uitlaat, dan is het wel logisch dat ie daar nu klaar voor was en dus wakker werd.
Ik denk ook dat je alleen maar wer opnieuw kan gaan trainen
die 2.5 uur kan hij dus wel
daar boven dus niet
Verlatingsangst zet zich regelmatig om in overmatig hechten door onzekerheid (ik wil niet dat mijn steunpilaar weg is)
Het is protest en daarna volgt de paniek weer
Je zal dus vanaf 2 uur moeten trainen (helaas de sauna dag is niet educatief verantwoord)
Het is een goed teken dat je hond begint te bgrijpen dat je na douchen terug komt en niet meer met je mee gaat
Ik zou de hond dus niet op de deurmat laten liggen wachten (want dat is hij aan het doen)
Ik zou de hond in de woonkamer in de mand laten blijven en de woonkamer deur dicht doen
Dat kan je ook binnenhuis gaan trainen..jij blijft hier en ik ben in de keuken en ben zo terug
De eerste periode is volgen niet zo erg maar ze moeten wel leren vertrouwen dat als jij iets doet uit zicht er niks verschrikkelijks bebeurd
dus daar zou ik mee gaan trainen
meer onafhankelijkheid ook binnenshuis
Waldo vind het verschrikkelijk als ik de voordeur uitloop en hij het ziet
Dan gaat hij blaffen
is de woonkamer deur dicht...dan meestal niet
terwijl ik wel aankondig dat ik wegga
Hij loopt dan ook niet achter me aan maar blijft liggen
ziet hij me naar buiten dan gaan springt hij op
Bij Vera was het duidelijk verlatingsangst, die begon onmiddelijk zodra ik de deur uitwas.Bij haar kwam het door haar traumatisch verleden als kettinghond.
Mijn enige oplossing bij haar was een hond erbij en dat werd Lexi, de reddende engel.
Later kwamen daar Mara en Pien bij en ik kon ze gewoon alleen laten, ik was zo blij.
Nu heb ik Lexi, Mara en Pien nog over en ging ook goed.
Tot... ze ergens door getriggerd werden, herrie bij de buren, volgens mijn andere buurvrouw die voor mij een oortje in het zeil houdt.
Het zijn de kleintjes, niet Lexi, en niet alleen blaffen maar het gaat over in janken. Daarvoor wist ik niet eens hoe mijn honden klonken als je janken.
Ik ben er mooi klaar mee even, kan geen kant op.
Nu ben ik momenteel thuis, maar het is zelfs als ik even een uurtje wegga. Als er nu vreemde geluiden zijn om het huis, begint het..
Sorry, ook lang verhaal. Maar bij Vera dus verlatingsangst en inderdaad, dat begint meteen, niet na een paar uurtjes.
En bij de kleintjes dus nu triggers van buitenaf.
Zit er een brievenbus in de voordeur?? Zorg in ieder geval dat hij daar niet onder kan liggen of maak een buitenbrievenbus. Er kan wat hards op hem vallen terwijl hij slaapt (catalogus, briefpakket, folder of iets met scherpe rand....).
Zag dat je goede adviezen krijgt maar terwijl ik je topic las schoot me dit te binnen en wou het je gewoon zeggen.
Jip zit bij een vaste oppas als ik een dag weg ben. Hij zit de hele dag 'op wacht' 
Oké, tegenwoordig durft hij een 'quick nap' te doen, maar hij wacht, en wacht, en wacht.... Geen gehuil, geen gekwijl meer, geen aanhoudend trillen...maar ook geen hond die op z'n gemak ligt te chillen en mij als storende factor in z'n ontspannen momentje ervaart als ik weerom kom.
Thuis gaat hij inmiddels op een specifieke plek (anders dan z'n gewone ligplekken) liggen wachten...en wachten...wachten, als ik ga douchen en op een andere specifieke plek (ook anders dan z'n gewone ligplekken) liggen wachten...en wachten...en wachten ... als ik een snelle boodschap doe. Geen gehuil, geen gekwijl meer, geen getril meer, maar ook zeker niet een hond die het wel chill vindt om even z'n eigen rust te hebben zonder dat vrouwmens.
Hij is dus gewoon niet ontspannen op z'n gemak in z'n uppie en een andere hond helpt daar niets aan. Hij zal dit, relatieve rustig ondergane wachten, dus ook niet zo lang vol kunnen houden zonder op bepaald moment toch echt de rek eruit te hebben en om te slaan in paniekerigheid.
Helaas, wat ik wil gaat dus gewoon niet. En ik heb er echt heel erg veel aan gedaan, linksom en rechtsom vanaf de basis en wij hebben verhoudingsgewijs al heel erg veel bereikt. Het zit in hemzelf, z'n onvoldoende op eigen pootjes kunnen staan, is dat dan een (vroeg)scheidingstrauma, een gemis aan basis in hemzelf?? Zeg het maar. Feit is dat hij mij kennelijk nodig heeft om z'n wereld hanteerbaar te houden. Dus werk ik ook stug door aan zijn zelfvertrouwen en zelfredzaamheid dmv uitdagingen daarin op zijn niveau. Maar wat er niet in zit komt er ook niet uit. Heel heel langzaam zie ik de minimale (voor mij) en de maximale (voor hem) verbeteringen in z'n zelfvertrouwen, en dat is vooral enorm fijn voor hemzelf. Ik heb er weinig baat bij i.v.m. eigen 'vrijheid' van gaan en staan. Dat is dan .... pech, voor mij en accepteer de taks van wat kan.
Je kunt een hond die moeite heeft met alleen zijn niet een hele dag alleen laten. Je wist dat je een hond met een rugzakje in huis haalde, dus je zult daar ook rekening mee moeten houden. 7 uur is overigens voor alle honden heel erg lang en zeker op regelmatige basis. Een uitlaatservice kan voor sommige honden prima werken, maar een hond die zo aan jou hangt maakt die paar uurtjes uitlaatservice echt niet uit. En als je hond al moeite heeft als je alleen al gaat douchen dan ben je nog heeeeeeeeeeeeeeeel lang niet toe aan 7 uur alleen laten. "
Sorry hoor, maar ik vind je reactie een beetje vervelend.
Je interpreteert meteen dat ik niet nagedacht heb toen ik mijn hond aanschafte. Daarbij zeg je dat ik geen rekening hou met mijn hond.
Toen ik hem kocht, zou hij naar mijn tante gaan. Daar is hij echter zeer onrustig wat dus geen optie was. Hij gaf zelf aan thuis te willen zijn. De laatste keer ging dit weer beter, maar ook dit moet weer opgebouwd worden.
Ik hou in alles wat ik doe rekening met mijn hond, in alles. Ik kan moeilijk niet meer gaan werken? Nu is de tijd om het weer opnieuw op te bouwen, maar erna zal het toch moeten... hoe dan ook.
Ik ben honderden euro's kwijt aan opvang per maand, alles draait om hem. Als ik werk ben ik de rest van de tijd met hem bezig. Dus nee absoluut niet correct dat ik rekening met hem dien te houden.
Je zou gewoon weer vanaf de basis moeten beginnen. En dan maar hopen dat hij kan bereiken wat jij graag wilt. Maar zou toch echt op zijn geleide gaan. "
De dag sauna is geeneens vergelijkbaar met een dag werken. Ik heb nu 1 keer wat op beeld. Om een juist beeld te krijgen, moet ik ook duidelijk op beeld hebben wat ik zie, en wanneer hij begint met janken/blaffen. Daarom gebruik ik deze dag. Even vanuit gaand dat hij 2,5 uur alleen kan zijn. Ik ga weg die dag, is 2,5 uur alleen 2 uur mee met HUS weer 2,5 uur alleen.
Zag dat je goede adviezen krijgt maar terwijl ik je topic las schoot me dit te binnen en wou het je gewoon zeggen. "
Nee ik woon op een appartement. Maar bedankt voor je reactie :)
"
Maar je weet nu toch al dat hij het niet kan? Evenals hij het niet trekt dat hij alleen zit gedurende je werktijden. Dat ga je niet even 'leren', als dat al binnen het bereik van hem ligt op termijn.
Je hebt in feite maar enkele opties;
-Hem dan toch maar gewoon alleen laten en alle gevolgen (in hem en, geblaf (en wat meer) voor lief nemen.
-Hem door voortdurende blootstelling gewennen aan het verblijven bij een oppas en daar genoegen mee nemen.
-Hem herplaatsen bij iemand die niet werkt.
Doelen zijn leuk en het streven waard, maar soms sluiten jou belangen niet aan bij de belangen van het dier, of in elk geval niet in die vorm en tempo.
Je interpreteert meteen dat ik niet nagedacht heb toen ik mijn hond aanschafte. Daarbij zeg je dat ik geen rekening hou met mijn hond.
Toen ik hem kocht, zou hij naar mijn tante gaan. Daar is hij echter zeer onrustig wat dus geen optie was. Hij gaf zelf aan thuis te willen zijn. De laatste keer ging dit weer beter, maar ook dit moet weer opgebouwd worden.
Ik hou in alles wat ik doe rekening met mijn hond, in alles. Ik kan moeilijk niet meer gaan werken? Nu is de tijd om het weer opnieuw op te bouwen, maar erna zal het toch moeten... hoe dan ook.
Ik ben honderden euro's kwijt aan opvang per maand, alles draait om hem. Als ik werk ben ik de rest van de tijd met hem bezig. Dus nee absoluut niet correct dat ik rekening met hem dien te houden. "
Ik sluit mij hier totaal bij aan. Ze steekt zoals ze al zegt alle aandacht in haar hond waar vele mensen wereldwijd dit niet eens doen. De hond kan best leren om alleen te zijn voor een 2 tot 3 uur, maar dat zal je moeten opbouwen. Wij zijn ook begonnen met de hond beneden laten terwijl wij boven zijn daarna winkelen en zo steeds iets langer en het gaat perfect, waarom zou een hond niet een poos alleen kunnen zijn. Rachelle zoekt gewoon een goede manier om dit op te lossen en dan is zon reactie verre buiten meedenken, terwijl alle inzet van haar 100% hond gericht is want hoeveel mensen regelen voor 100e euros opvang. Ik vind dat je het goed doet Rachelle en ben er van overtuigt dat je een oplossing vind.
Het liefst had ik een vaste oppas. In ieder geval voor de weekenden en avonddiensten waar hij gewoon lekker de dag kon vertoeven.
Maar wat voor onrust doe ik hem hiermee aan? Degene zal ontzettend veel energie erin moeten stoppen in het begin... Vind zo iemand maar eens... Ik vind dit ook ontzettend vervelend, en moet zeggen dat de reacties er niet bij helpen.
Ik moet kiezen uit 2 "kwade". Bij iemand anders wilt hij niet zijn, maar hij wilt ook niet alleen thuis zijn voor telang. Het is een beetje het gevoel alsof ik met mijn rug tegen de muur sta. En dat heeft niets te maken met niet willen, ik heb altijd naar opties gezocht.
Bij mijn tante zijn is ook een max van 4 uur, en niet altijd mogelijk. Af en toe met een avonddienst.
Hummie komt van echt ver... en we hebben al heel veel bereikt samen. Als ik hem overdag naar een oppas doe, kan hij niet meer mee met de HUS. Waar nu na bijna een jaar een vertrouwensband aan het ontstaan is. Hij loopt zelfs stukken mee met de roedel.
Iemand maakte de opmerking dat hij 7 uur alleen is. Dit is hij nooit aan een stuk, altijd onderbroken.
Als ik ga douchen, kan hij gewoon goed ergens gaan liggen... Heeft hij geen moeite mee. Toen ik gister in de keuken zat, ging hij uitzich zelf op de bank liggen. Andere ruimte waar hij mij niet ziet, knap van hem.
Maar je weet nu toch al dat hij het niet kan? Evenals hij het niet trekt dat hij alleen zit gedurende je werktijden. Dat ga je niet even 'leren', als dat al binnen het bereik van hem ligt op termijn.
Je hebt in feite maar enkele opties;
-Hem dan toch maar gewoon alleen laten en alle gevolgen (in hem en, geblaf (en wat meer) voor lief nemen.
-Hem door voortdurende blootstelling gewennen aan het verblijven bij een oppas en daar genoegen mee nemen.
-Hem herplaatsen bij iemand die niet werkt.
Doelen zijn leuk en het streven waard, maar soms sluiten jou belangen niet aan bij de belangen van het dier, of in elk geval niet in die vorm en tempo. "
Als jou kind ergens bang voor is zoek je toch ook een oplossing ga je toch ook niet zomaar toegeven. Dit is zeker op te lossen op de lange termijn ze zoekt gewoon een goede oplossing en niet wat ze allemaal fout doet.
https://m.youtube.com/watch?v=2sP-ATqvf2k
Deze documentaire is de moeite waard om te kijken. Een onderzoek naar het alleen zijn van honden. De meeste bazen dachten dat hond hond prima alleen kom blijven. Ze werden gefilmd tijdens het alleen zijn en bleek de meeste honden hadden moeite met alleen te zijn.
Omdat de honden niet jankte of sloopte, hadden de bazen het niet door.
Een hond met verlatings angst kan dit op allerlei manieren uitten, dus niet alleen met janken.
Baas gaat de deur uit. Is 6 uur weg en de hond is die 6 uur heen en weer aan het lopen van de voor deur naar de achter deur en terug, 6 uur lang! De hond hoort de baas in de verte aankomen en ploft uitgeput in slaap. Baas komt binnen en denk: ach die ligt lekker.Een andere hond bleef strak naar de voordeur kijken, uren lang.
Jou hond kijkt naar de voordeur, lijkt relext, is dit zo?
Wellicht houd hij de voordeur strak in de gaten. Hoe dan ook, alleen zijn vind hij niet fijn.
Hoe kan je dit oplossen: neem een speciaal kleedje en een kong, je geeft je hond de kong op het kleedje en blijf er bij. Kleedje en kong ruim je op als t op is. De herhaal je elke dag. Dan als geef je de kong en loop naar de deur en weer terug. Dit herhaal je een paar dagen. Als je hond niet meer reageert als je naar de deur loopt, geef je de kong en doe je de deur open en dicht. Herhaal dit elke dag tot je hond niet meer reageert op de deur open doen.
Dan ga je 10 seconden de deur uit, herhaal dit tot je hond niet meer reageert.
Zo kan je het alleen zijn stapje voor stapje opbouwen. Dan kan hij over een jaar ik denk een uurtje alleen blijven.
Succes!
Maar je weet nu toch al dat hij het niet kan? Evenals hij het niet trekt dat hij alleen zit gedurende je werktijden. Dat ga je niet even 'leren', als dat al binnen het bereik van hem ligt op termijn.
Je hebt in feite maar enkele opties;
-Hem dan toch maar gewoon alleen laten en alle gevolgen (in hem en, geblaf (en wat meer) voor lief nemen.
-Hem door voortdurende blootstelling gewennen aan het verblijven bij een oppas en daar genoegen mee nemen.
-Hem herplaatsen bij iemand die niet werkt.
Doelen zijn leuk en het streven waard, maar soms sluiten jou belangen niet aan bij de belangen van het dier, of in elk geval niet in die vorm en tempo. "
Sorry hoor, hem herplaatsen?? Dat is echt serieus belachelijk. Dat zou hem veel schade aandoen. Mensen vertrouwd hij totaal niet, alleen mij en bij de HUS/tante langzaam een vertrouwensband.
Hij heeft bij mij, op het alleen zijn na een gouden mandje. Zoveel mensen die mij voor gek verklaren, wat ik allemaal doe, en wat ik allemaal laat. En dat doe ik met liefde.
Hij is van een superbang onzeker ding uitgegroeid naar een hond, die hond mag zijn. Die geniet van onze heerlijke boswandelingen, en alles erom heen. Jou opmerking doet me serieus pijn, en vind ik echt misplaatst. Maakt me zelfs verdrietig.
Even ingaande op je opmerking over de sauna:
Zoals ik al eerder zei lijkt hij 2,5 uur gewoon aan te kunnen. Dus dat ligt wel binnen zijn bereik. Daarbij zal ik ook meerdere beelden moeten hebben om te kijken wat überhaupt binnen zijn bereik ligt.
Ik krijg zeer sterk het gevoel dat ik me moet verdedigen, niet goed voor mijn hond zorg, en opzoek moet gaan naar een ander plekje.
Mijn leven is volledig aangepast aan de hond. Keihard geknokt om te komen waar we nu staan.
Als ik vandaag een oppas vond, die dit zou willen zou ik hier direct mee aan de slag gaan. Maar helaas een oppas voor honden met rugzakjes is niet 123 gevonden hoor..
Gelukkig Rachelle (geen gevaar van de brievenbus).
Al heeft je hond een rugzakje dan nog gaat dit wel lukken als je maar geduld en tijd ervoor neemt. Het is voor je hond een kwestie van vertrouwen dat je gewoon weer terug komt (voor je hond is het letterlijk jou kwijt zijn "voor altijd"....en zo voelt je hond dit ook). Toch verandert dit naarmate het vertrouwen groeit dat je gewoon terug komt.
Begin altijd kort (minuutjes weggaan) en langzaam wat uitbreiden. Niet te vaak en neem er de tijd voor (weken tot maanden als het kan).
Komt echt wel goed hoor.
Ik zat te denken, heeft hij je niet al buiten gehoord toen hij begon te blaffen?
je woont op een appartement geloof ik? Stel je loopt buiten en je hoest, kan best dat hij je dan al gehoord heeft
gijs doet dat ook al papa terug komt van fietsen, dan hoort hij die klikpedalen en gaat al bij de deur zitten en dan kan het nog best even duren totdat hij boven is en dan blaft hij soms ook een keer
Deze documentaire is de moeite waard om te kijken. Een onderzoek naar het alleen zijn van honden. De meeste bazen dachten dat hond hond prima alleen kom blijven. Ze werden gefilmd tijdens het alleen zijn en bleek de meeste honden hadden moeite met alleen te zijn.
Omdat de honden niet jankte of sloopte, hadden de bazen het niet door.
Een hond met verlatings angst kan dit op allerlei manieren uitten, dus niet alleen met janken.
Baas gaat de deur uit. Is 6 uur weg en de hond is die 6 uur heen en weer aan het lopen van de voor deur naar de achter deur en terug, 6 uur lang! De hond hoort de baas in de verte aankomen en ploft uitgeput in slaap. Baas komt binnen en denk: ach die ligt lekker.Een andere hond bleef strak naar de voordeur kijken, uren lang.
Jou hond kijkt naar de voordeur, lijkt relext, is dit zo?
Wellicht houd hij de voordeur strak in de gaten. Hoe dan ook, alleen zijn vind hij niet fijn.
Hoe kan je dit oplossen: neem een speciaal kleedje en een kong, je geeft je hond de kong op het kleedje en blijf er bij. Kleedje en kong ruim je op als t op is. De herhaal je elke dag. Dan als geef je de kong en loop naar de deur en weer terug. Dit herhaal je een paar dagen. Als je hond niet meer reageert als je naar de deur loopt, geef je de kong en doe je de deur open en dicht. Herhaal dit elke dag tot je hond niet meer reageert op de deur open doen.
Dan ga je 10 seconden de deur uit, herhaal dit tot je hond niet meer reageert.
Zo kan je het alleen zijn stapje voor stapje opbouwen. Dan kan hij over een jaar ik denk een uurtje alleen blijven.
Succes! "
Ik heb de beelden van 2 uur en 3 kwartier. Hier ligt hij 2 uur gewoon van te slapen. Op zijn zij, duidelijk in diepe slaap.
Ik ken het filmpje, heb het ook al vaker bekeken. Dit is dus absoluut niet het geval bij Hummie. Ik snap niet waar je dit terug ziet?
Dat hij dan over een jaar een uurtje alleen kan zijn, klopt dus ook niet.
Je tip met de kong ga ik zeker mee aan de slag. Dankjewel.
Ik vind sommige reacties ook een beetje vreemd,als ik lees wat jij doet voor hem kan ik me voorstellen dat je je een beetje aangevallen voelt en dat vind ik niet terecht want je doet het juist hartstikke goed
@DennisD & Blaise bedankt voor jullie reactie. Geeft me in ieder geval weer wat moed. En niet het gevoel dat ik alleen maar aangevallen wordt, en een slecht baasje ben....
Bah, van sommige reacties krijg ik echt tranen in mijn ogen.
Iemand ervaring met Skype, die dit nog goed een keer kan uitleggen?
je woont op een appartement geloof ik? Stel je loopt buiten en je hoest, kan best dat hij je dan al gehoord heeft
gijs doet dat ook al papa terug komt van fietsen, dan hoort hij die klikpedalen en gaat al bij de deur zitten en dan kan het nog best even duren totdat hij boven is en dan blaft hij soms ook een keer
"
Ik hoorde ergens een hond blaffen... Geen idee waar het vandaan kwam. Het lijkt ook dat hij hier op reageerde. Echter was het avond, en de beelden niet heel helder.
De tv stond aan (radio stoort deze staat normaal aan) daarom kon ik het niet goed horen.
Vind hij een radio/tv echter wel fijn? Denk dat ik deze ook even uitlaat voorlopig en een beetje mee ga spelen, zodat ik kan ontdekken wat hij wel of niet fijn vind.
Maar wat voor onrust doe ik hem hiermee aan? Degene zal ontzettend veel energie erin moeten stoppen in het begin... Vind zo iemand maar eens... Ik vind dit ook ontzettend vervelend, en moet zeggen dat de reacties er niet bij helpen.
Ik moet kiezen uit 2 "kwade". Bij iemand anders wilt hij niet zijn, maar hij wilt ook niet alleen thuis zijn voor telang. Het is een beetje het gevoel alsof ik met mijn rug tegen de muur sta. En dat heeft niets te maken met niet willen, ik heb altijd naar opties gezocht.
Bij mijn tante zijn is ook een max van 4 uur, en niet altijd mogelijk. Af en toe met een avonddienst.
Hummie komt van echt ver... en we hebben al heel veel bereikt samen. Als ik hem overdag naar een oppas doe, kan hij niet meer mee met de HUS. Waar nu na bijna een jaar een vertrouwensband aan het ontstaan is. Hij loopt zelfs stukken mee met de roedel.
Iemand maakte de opmerking dat hij 7 uur alleen is. Dit is hij nooit aan een stuk, altijd onderbroken.
Als ik ga douchen, kan hij gewoon goed ergens gaan liggen... Heeft hij geen moeite mee. Toen ik gister in de keuken zat, ging hij uitzich zelf op de bank liggen. Andere ruimte waar hij mij niet ziet, knap van hem.
"
Ik herken me precies hoor. Dus snap je gevoel van 'met je rug tegen de muur staan'. En dat is precies wat het is. Ik hoop dat je mijn schrijven gelezen hebt. Het is niet mijn intentie om je aan te vallen, maar wel om je er bewust van te maken dat hetgeen jij wilt wellicht helemaal niet mogelijk is. En tja... dan zul je dus op een gegeven moment een acceptatie aan moeten gaan en dealen met de feiten zoals ze moment nu zijn.
Jip kan nergens zijn/heen. Is nu d.m.v. gewenning gewend aan 1 oppas. Dat is mijn moeder, dus geen vreemde. Zij heeft er haar handen vol aan gehad. De eerste drie jaar alleen maar trillend op de uitkijk zitten. Met niets daar uit te halen. Na 3 jaar wilde meneer wel even z'n 'ritueel' onderbreken voor een lekker hapje (joehoe, overwinning) en na 5 jaar durft hij nu ook af en toe een snelle tuk te doen. Dus nee, een succesverhaal is het niet. En het alleen zijn thuis ook niet. Ik kan wel van alles willen, maar kan hij het ook? Sommige honden dus gewoon niet.
Toen Jip hier in huis kwam heeft hij pas na een half jaar normaal geslapen. Daarvoor was het half rechtop met een oog op een kier (was ik gewoon in huis hoor). De nachten bracht hij ijsberend door. Heel lang duurde het voordat hij diep weggekropen in mijn armen zich durfde overgeven aan een diepe slaap en droomde voor het eerst schokkend en gillend.
Als je ziet waar je vandaan komt en nu bent en je ziet de stapjes vooruit dan ben je al supergoed bezig. En je commitment is oneindig. Maar wees ook reëel, jij zult hem in zijn kunnen moeten volgen en niet andersom.
Je interpreteert meteen dat ik niet nagedacht heb toen ik mijn hond aanschafte. Daarbij zeg je dat ik geen rekening hou met mijn hond.
Toen ik hem kocht, zou hij naar mijn tante gaan. Daar is hij echter zeer onrustig wat dus geen optie was. Hij gaf zelf aan thuis te willen zijn. De laatste keer ging dit weer beter, maar ook dit moet weer opgebouwd worden.
Ik hou in alles wat ik doe rekening met mijn hond, in alles. Ik kan moeilijk niet meer gaan werken? Nu is de tijd om het weer opnieuw op te bouwen, maar erna zal het toch moeten... hoe dan ook.
Ik ben honderden euro's kwijt aan opvang per maand, alles draait om hem. Als ik werk ben ik de rest van de tijd met hem bezig. Dus nee absoluut niet correct dat ik rekening met hem dien te houden. "
Jij vindt mijn reactie vervelend? Kun je voorstellen hoe je hond het vindt als jij weg gaat? En ik zeg niet dat je geen rekenening houdt met je hond. Ik zeg alleen dat hij nog lang geen 7 uur alleen kan zijn. Met of zonder uitlaatservice. En dat zeg ik niet alleen, dat zegt vooral je hond. Door hem te laten janken gaat het echt niet minder worden. Hoe graag je dat ook zou willen, dat gaat hoe dan ook niet gebeuren. Opbouwen doe je vanuit rust en niet vanuit janken.
Ik hoorde ergens een hond blaffen... Geen idee waar het vandaan kwam. Het lijkt ook dat hij hier op reageerde. Echter was het avond, en de beelden niet heel helder.
De tv stond aan (radio stoort deze staat normaal aan) daarom kon ik het niet goed horen.
Vind hij een radio/tv echter wel fijn? Denk dat ik deze ook even uitlaat voorlopig en een beetje mee ga spelen, zodat ik kan ontdekken wat hij wel of niet fijn vind. "
Mijn schoonouders zetten altijd de radio aan voor hun beagle en dat helpt super en het dempt andere geluiden tot een bepaald niveau
Jij vindt mijn reactie vervelend? Kun je voorstellen hoe je hond het vindt als jij weg gaat? En ik zeg niet dat je geen rekenening houdt met je hond. Ik zeg alleen dat hij nog lang geen 7 uur alleen kan zijn. Met of zonder uitlaatservice. En dat zeg ik niet alleen, dat zegt vooral je hond. Door hem te laten janken gaat het echt niet minder worden. Hoe graag je dat ook zou willen, dat gaat hoe dan ook niet gebeuren. Opbouwen doe je vanuit rust en niet vanuit janken. "
En jij hebt dan ook een oplossing? Een oppas die me wilt helpen? Mijn baan opzeggen en toch niet op straat hoeven te zwerven?
Ik herken me precies hoor. Dus snap je gevoel van 'met je rug tegen de muur staan'. En dat is precies wat het is. Ik hoop dat je mijn schrijven gelezen hebt. Het is niet mijn intentie om je aan te vallen, maar wel om je er bewust van te maken dat hetgeen jij wilt wellicht helemaal niet mogelijk is. En tja... dan zul je dus op een gegeven moment een acceptatie aan moeten gaan en dealen met de feiten zoals ze moment nu zijn.
Jip kan nergens zijn/heen. Is nu d.m.v. gewenning gewend aan 1 oppas. Dat is mijn moeder, dus geen vreemde. Zij heeft er haar handen vol aan gehad. De eerste drie jaar alleen maar trillend op de uitkijk zitten. Met niets daar uit te halen. Na 3 jaar wilde meneer wel even z'n 'ritueel' onderbreken voor een lekker hapje (joehoe, overwinning) en na 5 jaar durft hij nu ook af en toe een snelle tuk te doen. Dus nee, een succesverhaal is het niet. En het alleen zijn thuis ook niet. Ik kan wel van alles willen, maar kan hij het ook? Sommige honden dus gewoon niet.
Toen Jip hier in huis kwam heeft hij pas na een half jaar normaal geslapen. Daarvoor was het half rechtop met een oog op een kier (was ik gewoon in huis hoor). De nachten bracht hij ijsberend door. Heel lang duurde het voordat hij diep weggekropen in mijn armen zich durfde overgeven aan een diepe slaap en droomde voor het eerst schokkend en gillend.
Als je ziet waar je vandaan komt en nu bent en je ziet de stapjes vooruit dan ben je al supergoed bezig. En je commitment is oneindig. Maar wees ook reëel, jij zult hem in zijn kunnen moeten volgen en niet andersom. "
Maar wat moet ik dan? Ik probeer met alles binnen mijn kunnen rekening te houden.
En nogmaals laat voorop staan dat herplaatsen absoluut geen oplossing is. Daar zou hij alleen maar doodongelukkig van worden. Weer schade in zijn vertrouwen aanbrengen. Hij blijft bij mij, tot het einde.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?