Een hond uit het buitenland .... 
Niet dat ik dat wil maar wat ik me daarbij afvraag is , loop je niet een groot risico op een hond met een trauma?
Door de nare ervaringen die de honden daar vaak hebben ...
Alles staat en valt bij goede socialisatie heb ik altijd geleerd ...
Wie heeft er een hond uit buitenland en hoe gaat dat als ze hier zijn?
Gewoon uit nieuwsgierigheid vraag ik dit 
Ervaringsdeskundige hier ja. Ik heb wel wat leesvoer voor je
(Staat ook een linkje in naar het hele verhaal)
Gruul is een spanjaard, naar ons toe heel erg lief maar naar vreemde is hij wat onzeker. Dus visite krijgt regels wat betrekking tot Gruul, anders kunnen er vervelende situaties ontstaan.
Gruul was al in Nederland toen wij hem adopteerde. Zo zijn er al best veel buitenlandertjes in Nederland in opvang gezinnen. Op deze manier kun je een buitenlandertje toch een kans geven maar weet je van te voren wel wat het karakter ongeveer van de hond is. En waar je dus tegen aan kan lopen en waar je rekening mee moet houden. Je kan de hond ook komen bezoeken, dus op die manier kun je veel verrassingen voor zijn.
Hier ook een buitenlander, een Roemeen om precies te zijn.
Wat je vaak hoort bij buitenlandse honden, is dat ze het eerste half jaar perfect zijn. Ze luisteren, leren snel, zijn sociaal.. Maar na dat half jaar worden ze zichzelf en komen de problemen boven drijven...
Ja, en dan is het hopen dat je buitenlander niet teveel traumatische dingen heeft meegemaakt.
De mijne heeft dat duidelijk wel, waardoor ik mijn handen vol heb aan hem.
Dankje magda!
Het is heel erg mooi om een buitenlander te adopteren, maar het echt aanraden aan iedereen.. Je moet er echt goed over na denken want het is een groot commitment wat je aangaat. En het is zeker niet altijd makkelijk en gezellig :)
Volgens mij hebben de meeste een rugzakje. Sommige zijn zelf zo angstig dat ik me afvraag of je er in zo een ernstig geval wel goed aan doet ze dan naar NL te halen.
Ken er zelf een aantal, die het echt heel erg goed doen, afhankelijk hoe lang ze op straat geleefd hebben en wat ze hebben mee gemaakt
Van mij zouden ze meer mogen kijken naar het karakter van een hond, passen ze wel in onze drukke maatschappij. Wat heeft een hele bange hond er aan in die drukte hier te zijn?
Ik heb ook een buitenlander, een Roemeen.
Ze was ongeveer 5,5 maand toen ze hier kwam, en ontwikkelde na een week of 4 steeds meer ongewenst gedrag. Uitvallen naar andere honden (alleen aan de lijn) en bij het uitvallen wilde ze nog weleens richting mij happen.
Na een stevige aanpak en directer corrigeren heb ik dat zo goed als weg gekregen.
De liefde die ik van haar terug krijg is me goud waard, ze is knuffelig, dankbaar en vind werkelijk alles leuk. Ze is lief met kindjes die ze nog nooit eerder had gezien.
Onze andere hond werd direct door haar geaccepteerd en heeft ook erg veel bijgedragen aan het winnen van vertrouwen en het wegnemen van angsten. Ik denk dat ik het zonder hem een stuk moeilijker had gekregen, hij is stabiel en zij volgt hem in alles wat hij doet. Zij trekt zich erg aan hem op, ze kopieert letterlijk heel veel van zijn gedrag.
We hadden al 3 katten toen ze bij ons kwam, die wilde ze in het begin vermoorden maar inmiddels (1,5 jaar verder) ligt ze samen met de poesjes te slapen en zijn het voor haar roedel genoten geworden.
Naar vreemde mensen die hier in huis komen is ze lief, onderdanig en als ze toch geïntimideerd is loopt ze weg. Vreemde mensen op straat vind ze altijd nog erg spannend maar dat uit zich in onderdanigheid.
Ze bleek incontinent wat sommige dagen nog steeds een behoorlijke last is. Volgens de dierenarts komt het door te vroege sterilisatie, de sluitspier van haar blaas is daardoor niet volledig ontwikkeld. Er valt goed mee te leven maar op de erge dagen betekend dat voor haar dat ze niet op de bank mag en wat vaker haar blaas moet legen om het druppelen in huis te beperken.
Kortom, ik zou het zo weer doen. Het is een jaar hard werken geweest en we zijn nog steeds niet helemaal waar we moeten zijn maar het is voor ons onbetaalbaar.
Let goed op bij welke stichting je een hond wil adopteren, vraag desnoods waar het adoptiegeld aan word gespendeerd en of je inzicht mag krijgen in de documenten daarvan. Waar Ayla vandaan komt zijn de meningen verdeelt over, je hebt veel pro's maar ook veel no's. De stichting gebruikt het adoptiegeld deels om sterilisatie projecten in Roemenie te organiseren, iets wat ik toejuich omdat je daar de kern van het probleem mee aanpakt.
Verwacht veel negatieve reacties uit je omgeving, dat hebben wij ook gehad. De meest gestelde vraag is: "waarom een buitenlander als de nederlandse asielen bomvol zitten". T'ja, dat is voor iedereen een ander antwoord. Voor ons was er in de Nederlandse asielen geen match voor ons omdat we al een hond en 3 katten hadden en we geregeld de kinderen van mijn zus over de vloer krijgen en omdat een vriendin van mij bij de stichting werkte kwam Ayla op ons pad.
Hier ook een buitenlander, van Malta. Een behoorlijke handenbinder, maar onmisbaar.
Kan nu niet goed reageren, typen op tablet gaat niet zo makkelijk namelijk.
Zal morgen beter reageren.
Ik heb zelf twee Spanjaarden en heb inmiddels ook twee Spanjaarden opgevangen, eentje daarvan is hier nog, zoekt nog een huisje.
In hoeverre zijn zij "anders" dan een hond uit een Nederlands asiel..
Cosmic heeft het, vanwege haar Spaanse roots, altijd koud. Zo rond de 5 graden krijgt ze een t-shirtje aan, onder het vriespunt een jas of trui. Cosmic is schrikachtig bij harde geluiden of plotselinge bewegingen, wanneer er iets uit een kastje in de keuken valt, o.i.d. Ook is ze wat bang voor groot verkeer.
Wispa heeft vooral fysiek geleden, ze heeft veel littekens over haar hele lijf en is blind. Ook Wispa is schichtig bij harde geluiden en onverwachte dingen. Ook kan Wispa nogal schrikken van mensen die haar ineens aanraken, maar goed, beetje begrijpelijk als je ze niet aan ziet komen..
Luca, mijn huidige opvanger, heeft het ook snel koud. De eerste dagen was hij zo bang dat hij alleen maar onder de tafel zat te rillen. Twee maanden later is hij een dapper ventje, maar nog wel wat terughoudend naar vreemden. Waar mijn dames ervoor kiezen om te vluchten of weg te kruipen, probeert Luca in eerste instantie te intimideren door te blaffen/grommen. Lukt dat niet, dan vlucht hij.
Het grootste "probleem" hier is het jachtinstinct. Mogelijk zijn mijn honden actief gebruikt voor de jacht in Spanje. Zelfs bij mijn Blinde Wispa, of VOORAL bij haar, zit het er dusdanig diep in dat ze eigenlijk niet los kan lopen. Honden in Nederlandse asielen zijn nagenoeg altijd gezelschapshonden geweest. Deze honden zijn mogelijk gebruikt waarvoor ze gefokt zijn, en zo'n instinct zit behoorlijk diep.
Maar dit soort dingen vind ik meer ras-gebonden dan afkomst-gebonden, eigenlijk..
Hier ook een Spanjaard die vanaf moment 1 eigenlijk een voorbeeldhondje was. Na 6 maanden kwam ze los en kwam de ware "ik" naar boven. Het is nog steeds een makkelijke hond, maar ze heeft wel pit haha en daar moet je van houden. Voor mij is het de perfecte hond, niet de allermakkelijkste (of moeilijkste) maar wel makkelijk te sturen.
Hier sinds kort een mixje uit Griekenland. Ze was ongeveer 3 maanden in Nederland. Ze is bang van vreemde mannen,ook nog wel van bekende mannen die onverwachts bewegen. Buiten is ze nog bang van vrachtwagens en scooters en fietsen. Dit gaat vrij goed ,ze ziet ook aan vito dat het niet eng is. Ze is ontzettend lief,knuffelig en speels. Ze luistert al best goed naar haar naam,is zindelijk en kan al paar uur alleen blijven. Nu zie je pas hoe makkelijk vito eigenlijk is....haha. maar ik vind het een uitdaging om beba te helpen en op te voeden!
Wat ik uit jullie verhalen lees is dat je heel goed moet nadenken voor je aan zo een hond begint om de problemen die een hond door zijn verleden heeft meegemaakt met zich meedraagt .
Betekend dat niet iedere beginnende hondeneigenaar daarvoor geschikt is ....
Maar wat me dan een beetje tegen de borst stoot is dat bijna alle advertenties op marktplaats van de diverse buitenlandadopties organisaties ,elke hond aanprijzen dat het de leukste makkelijkste lieve honden zijn ...(zijn ze natuurlijk ook in oorsprong,begrijp me niet verkeerd)
Ik vind dat ze dan een verkeerde verwachting schetsen ,of zie ik dit verkeerd?
Denk dat als je van de beschrijving uit gaat en dan een hond krijgt zoals Robyn,Tamara en Daddy en een beginnend hondeneigenaar dat je dan een probleem kan krijgen ....
Dat is ook één van de redenen dat ik voor de stichting heb gekozen waar wij onze dames vandaan hebben.
Niet dat die nu het prototype 'brave huishond' meteen opgeplakt kregen 
Maar ten alle tijden worden de honden persoonlijk door de stichting geselecteerd op karakter en aanpassingsvermogen..., een 'handicapje' is geen reden om niet een nieuwe kans te krijgen, dus ook honden op 3 poten of een ander euvel krijgen een kans als hun 'aard' goed is.
Daarnaast gaan alle adoptie honden eerst in een prive-opvang waar ze bij kunnen komen en wennen aan de meest normale dingen.
Daarna kan een eventuele adoptant komen kennismaken en ook echt horen en zien hoe de hond op dat moment is.
En tuurlijk.., ook dan komen er wel eens onverwachte dingen bovendrijven, maar hierdoor kan je de grootste risico's uitsluiten.
"
Verreweg het meeste is gewoon gewennig natuurlijk.
Een trauma is een fysiek of geestelijk letsel waar je niet op eigen kracht van kan herstellen. Ik denk dat verreweg de meeste "buitenlandse" honden zonder tussenkomst van gedragskundigen en dergelijke wennen aan hun nieuwe situatie in Nederland. Het zal tijd kosten maar ik denk dat echte trauma's zeldzaam zijn.
Betekend dat niet iedere beginnende hondeneigenaar daarvoor geschikt is ....
Maar wat me dan een beetje tegen de borst stoot is dat bijna alle advertenties op marktplaats van de diverse buitenlandadopties organisaties ,elke hond aanprijzen dat het de leukste makkelijkste lieve honden zijn ...(zijn ze natuurlijk ook in oorsprong,begrijp me niet verkeerd)
Ik vind dat ze dan een verkeerde verwachting schetsen ,of zie ik dit verkeerd?
Denk dat als je van de beschrijving uit gaat en dan een hond krijgt zoals Robyn,Tamara en Daddy en een beginnend hondeneigenaar dat je dan een probleem kan krijgen .... "
hmm ja en nee.
Ik zelf had een langzitter en een inmiddels urgente hond. Die plaatsen ze dan ook niet bij zomaar iedereen. Bobby had ook nog nooit een huis vanbinnen gezien dus hij is wel een extreem geval. Er zijn ook hondjes die gedumpt zijn maar het begrip baas en commandos wel kennen. Dus daar zit ook verschil in. Bij mij is Daar is eerst heel veel mail contact en een huisbezoek aan vooraf gegaan.
De stichting was open en eerlijk over alles. Tijdens het huisbezoek sugarcoaten ze echt niet wat je kunt verwachten. Ze plaatsen niet bij mensen die fulltime werken, want zo'n hond kan het niet in zn eentje uitzoeken natuurlijk..
Je moet er echt tijd voor hebben, en 3000% voor zo'n hondje willen gaan vind ik.
Ze zijn denk ik niet allemaal geschikt voor iedereen maar waar het vooral om gaat is dat je geduld, en dan ook heeeeel veel geduld moet hebben. Maar vervelende hondjes? Nee eigenlijk hebben ze (tenminste die van mij niet. En wat ik om me heen zie) geen erge gedragsproblemen. Ze zijn ontzettend hondsociaal, zijn dankbaar (ja dat is gewoon echt zo) en lief. Het enige probleem is de angst en die kan heeeel diep zitten. En dat moet je als baasje op kunnen vangen. Of het je 1e hond of je 10e is, zegt daar denk ik niet zoveel over. Je moet daarmee om kunnen gaan en een open en geduldig persoon zijn. En dan heb je echt een gouden hondje.. lastig uitleggen dit zeg haha
Lucky komt uit turkije. Hij was 3 maanden. Maar heeft niet echt vreemd gedrag eraan over gehouden. Hij kon niet aan een halsband lopen, was niet zindelijk, had nog niet losgelopen, en kendr geen andere honden. Dus eigenlijk niet anders dan een pup.
Omdat we lucky hebben behandeld als een gewone pup en niet als een zielige zwerfhond hebben we de puberteit waar iedereen het moeilijk heeft, goed doorstaan. Lucky is in gedrag niet veranderd. Het is een sul eerste klas een hele
Lieve sul dat wel. Maar hij is leuk met kinderen, honden en vreemde mensen zijn leuk. Honden aan de lijn zijn stom, maar dat vinden meerdere honden dat ligt
Niet aan zijn roots.
Wil je voor een buitenlander gaan en het is je eerste hond, ga dan voor een pup of relatief jonge hond. Deze zullen nog niet zo'n grote rugzak hebben en doordat ze zo jong zijn nog vanalles in de rugzak kunnen stoppen.
Aangezien dit topic over buitenlandse honden gaat en mensen, die op zoek zijn naar info over dit onderwerp en gaan googlen, dit topic vinden, wil ik degenen, die de checklist buitenlandse honden van de Koninklijke Hondenbescherming nog niet kennen, hierop attent maken:
Er zijn honderden stichtingen/organisaties, die honden uit het buitenland laten "adopteren". Adopteren is niet het juiste woord, omdat voor de wet een hond een "ding" is.
Als grote hoeveelheden honden door een organisatie aangeboden wordt, roept dit de vraag op of er sprake is van hondenhandel. Om het kaf van het koren te scheiden: gebruik de checklist buitenlandse honden van de Koninklijke Hondenbescherming om via een betrouwbare organisatie een hond te "adopteren".
https://hondenbescherming.nl/media/cms_page_media/13/Buitenlandse%20honden%20checklist_1.pdf
- De organisatie publiceert elk jaar een jaarverslag incl. financiën.
- Makkelijk te vinden waaraan geld exact wordt besteed
- Lange termijnprojecten met goede onderbouwing
- Overleg met lokale overheden en bevolking
- Bijvoorbeeld projecten op het gebied van educatie/voorlichting of geboortebeperking bij de hondenpopulatie
-Voorkomen overdracht ziekten naar andere honden/regio’s - Persoonlijke kennismaking en verplichte denktermijn
- Nazorg en mogelijkheid inschakelen hondengedragsdeskundige die ruime ervaring heeft met adopties van buitenlandse honden - Mogelijkheid tot goede opvang hond als adoptie niet slaagt
Bron: https://hondenbescherming.nl//media/cms_page_media/13/Buitenlandse%20honden%20checklist.pdf
Op de volgende website vind je nog meer info: http://buzhonden.weebly.com/
Mellow is geboren op straat en toen ze 3 maanden oud was in het asiel daar terecht gekomen, samen met haar broertje. Een maand laten kwamen ze naar NL, ze is dus wel buitenlands, maar wij vonden haar in NL, ze was toen 4 maanden oud.
Geschatte geboortedatum 1 april 2011.
De eerste tijd ging het best goed, veel dingen waren nog eng, maar daar heb ik haar rustig aan laten wennen, ging ook eigenlijk vrij makkelijk.
Na 2 maanden bij ons werd ze aangevallen, toen gingen we even wat stapjes terug, maar ook dat is weer goed gekomen.
In haar 2e zomer hier is ze héél erg geschrokken van een groep van ongeveer 15 wielrenners, hierna is het een tijd heel slecht gegaan. Gelukkig was ze thuis wel altijd gewoon ontspannen, thuis was veilig.
Op dit moment gaat het niet optimaal; beter dan na dat wielrenners-akkefietje, maar slechter dan die eerste periode.
Ze is schrikkerig, onzeker. Lopen we op 30 meter afstand van het spoor en de trein komt langs? Niks aan de hand! Lopen we ergens en ze hoort stemmen? Dan klapt haar staart tegen haar buik en wil ze weg.
Schrikt ze in het bos van iets? Dan blijft die plek heel lang eng, soms moet je haar letterlijk door haar angst heen slepen.
Uitlaten in de wijk lukt eigenlijk niet. 's Morgens (op werkdagen) wel, om 7 uur is het rustig en na een nacht slapen moet ze wel een plas doen. Maar 's middags en 's avonds doet ze niks. 's Middags lopen we nog wel eens naar de hoek van de straat, heel soms doet ze een plasje, maar er hoeft maar een fietser langs te komen of een geluidje in de haven te horen zijn en ze wil gelijk terug naar huis. 's Avonds komen we niet verder dan de auto. En die staat in de voortuin...
Ik ga dus elke dag een uur naar het bos, daar is ze over het algemeen gewoon een jonge hond van 3,5, die lekker gek doet, op haar rug in het gras rolt en lekker hard kan rennen. Maar afgelopen donderdag was ze helemaal van slag door een gillend kind, waardoor de geplande wandeling na 2 minuten al afgelopen was...
Het is bij haar dus heel wisselend, erg weersafhankelijk ook. Met regen gedijt ze het best: als het regent is het rustig en lopen er haast geen mensen in het bos.
Dit is onze eerste hond, achteraf zeg ik 'geen beginnershond' en hoewel ik normaal érg snel opgeef (zoveel gestrande hobby's.... 
) is dat met Mellow geen seconde in me opgekomen. Ik heb voor haar gekozen en zal voor haar zorgen tot het eind. Ook als dat betekent dat ik nog 10 jaar elke dag naar het bos moet en weinig tot niet op vakantie kan.
Ze maakt het me soms best moeilijk, omdat ik het af en toe ook gewoon écht niet meer weet. Maar als ik dan naar haar kijk terwijl ze ligt te slapen.... 
Bij mij woont Kiwi, in mei 2011 vanuit Portugal bij mij komen wonen.
Ik kan nu zeggen dat het een makkelijke, sociale, lieve, leuke, vrolijke hond is. Maar geen van deze eigenschappen had ze toen ze hier net woonde. Kiwi was al één jaar oud en had dus al behoorlijk wat meegemaakt. Ze was zo vreselijk bang voor vreemde mensen, andere honden, harde geluiden enz.
Het heeft echt veel tijd en geduld gekost, maar dat was het wel helemaal waard. Kiwi is nu echt mijn perfecte hond. Ze is nog wel bang voor vuurwerk en kleine kinderen maar zo heeft iedere hond wel iets.
Alleen voor een hondje uit het buitenland gaan als je daar tijd en heel veel geduld voor hebt.
Leuk en leerzaam om andere verhalen te lezen over honden uit het buitenland!
Onze hond Rik komt uit Roemenië, is met 8 weken samen met zijn 2 broertjes en moeder van straat afgehaald. Na de gebruikelijke inentingsperiode is hij in een opvanggezin in Nederland gekomen en via dit adres hebben wij veel informatie en advies gekregen over onze gezinssituatie (3 jonge kinderen en een kitten) feit dat het onze eerste hond zou worden, karakter van de hond, socialisatie etc.
Daarna zijn we vrijblijvend op bezoek gegaan om te kijken hoe de interactie zou zijn tussen Rik en onze kinderen en zagen we een vrolijke, onbezorgde, totaal niet angstige pup en waren we verkocht! Ik zal persoonlijk niet snel een hond rechtstreeks uit het buitenland laten komen op basis van de foto en bijbehorende informatie zonder de hond zelf gezien te hebben. Zeker niet als het een eerste hond betreft zonder veel ervaring in het opvoeden van een hond.
Inmiddels is Rik ruim 2 maanden bij ons en gaat het prima. Bij de gehoorzame hondencursus waar we zijn begonnen is hij een van de jongsten maar doet het soms beter dan een aantal 2- jarige honden. Als ik hierboven lees dat de problemen vaak beginnen na een paar maanden houd ik mijn hart vast. Maar tot nu valt het mee afgezien van wat beginnende puberstreken zoals minder snel de commando’s uitvoeren en minder goed uit situaties kunnen komen.
Door het uiterlijk van zijn moeder en hemzelf denk ik wel dat er iets van podenco in zijn genen zit, hij heeft ook een duidelijk jachtinstinct, rent graag achter vogels aan en eet dode veldmuisjes ( als ik het niet kan voorkomen) Hij speelt graag met ons kitten van 5 mnd en zij zoekt hem ook regelmatig op maar hij kan alleen maar wild met haar doen en als hij zijn bek weer eens om haar hals heeft haal ik ze uit elkaar door KLAAR te zeggen. Ik zal ze ook niet zonder toezicht in een ruimte laten zolang onze poes nog zo klein is.
Negatieve reacties uit de omgeving ken ik ook en dan voornamelijk van hondeneigenaren die al in het begin van het gesprek trots vertellen dat hun hond een volbloed van het betreffende ras is en ze er zus en zoveel voor hebben betaald. Daarna voel ik me wel eens ongemakkelijk als ik dan vertel dat Rik een bastaard kruising uit Roemenië is.
Maar goed, tot nu is het een heerlijke hond en zien we vol vertrouwen de toekomst tegemoet!
Wat een leukerd is Rik! 
Ik snap sommige mensen niet, zo neerbuigend over een kruising 
Net of een buitenlandse kruising van 200 euro minder lief zou zijn als een Nederlandse rashond van 1200 euro ofzo.
Fijn dat Rik het zo goed doet bij jullie!
Kan ik geloven dat je fier bent op je hond uit Roemenie......, is ook een hele mooie . En komt heel relax over op de fotos. Heerlijk zo een i eteractie met je zoontje ....
Ik heb een rashondje maar durf gerust zeggen , negeer die snobs.
Iedere hond is mooi.
Ik snap sommige mensen niet, zo neerbuigend over een kruising
Net of een buitenlandse kruising van 200 euro minder lief zou zijn als een Nederlandse rashond van 1200 euro ofzo.
Fijn dat Rik het zo goed doet bij jullie! "
Wie doet er neerbuigend over een kruising?
Magda, als je even kijkt op welke reactie ik heb gereageerd (de reactie van Elske, om 15:38 uur, boven de twee onderste foto's), dan zie je precies wat ik bedoel.
Elske zegt namelijk dit: Negatieve reacties uit de omgeving ken ik ook en dan voornamelijk van hondeneigenaren die al in het begin van het gesprek trots vertellen dat hun hond een volbloed van het betreffende ras is en ze er zus en zoveel voor hebben betaald. Daarna voel ik me wel eens ongemakkelijk als ik dan vertel dat Rik een bastaard kruising uit Roemenië is.
En dát bedoel ik met neerbuigend (en Elske, jij moet je al helemáál niet ongemakkelijk voelen! Nergens voor nodig!).
Ik zeg namelijk nergens dat dat hier gebeurd en al helemáál niet dat jij dat zou doen (want volgens mij voel je jezelf aangesproken)
linda (Gast)
Ik heb in Juni dit jaar Life geadopteerd bij GINB.
Een Galgo van 2 jaar oud.
Ze heeft ginder een heel zwaar leven gekend.
Haar baasje wou haar neerschieten, ze is opgejaagd geweest.
Toen is ze gevangen, samen met een andere galgo vastgebonden, zonder eten en drinken.
Van de organisatie hebben ze hier weet gekregen, en haar gaan ophalen.
De andere hond heeft dit niet meer overleeft.
Life was graatmager.
Wij hebben ze geadopteerd, en nog geen seconde spijt van gehad.
Het vertrouwen, de liefde wat we van haar krijgen is ongelooflijk.
Dat ze nog vertrouwen heeft in de mens, de mens die haar zo heeft gepijnigd, zo verlaten heeft, niet te begrijpen.
GINB haalt de honden naar België, met wagens met airco in.
Ik ben heel tevreden van de organisatie.
Het is mijn eerste Galgo, maar zeker niet mijn laatste
Het zijn zulke schatten, je moet er eerst ene hebben voor je het kan weten.
Ben zelf het trotse baasje van een Hollander en 2 Roemenen.
Heb ook 3 honden opgevangen, waarvan er 2 geadopteerd zijn. En die derde is gebleven omdat ze gewoon hier paste.
Het belangrijkste is dat je je flink inleest over deze honden. Wat wil je gaan doen, wat vind je belangrijk. Hoe moet je er mee omgaan, wat is belangrijk? Wil je een pup, volwassen hond, reu, teef?
En ook hoe ga je de hond naar NL halen, via welke stichting. Lees je daar ook ontzettend goed in. Je heb stichtingen die alles naar NL halen, zonder deze honden gezien hebben, laat staan geevalueerd te hebben. En ja, dan heb je kans op gedragsproblemen. Want eerlijk, ja deze honden hebben vaak een flinke rugzak bij zich. Een goede stichting praat je niet naar je mond, maar vertelt je ook eerlijk wat je te wachten staat, ook de negatieve dingen. Ook de pups zijn echt niet blanco. Meer dan de helft van de adoptanten willen een pup, omdat ze nog te vormen zijn. Geloof me, die pups, hoe jong ook (als je de juiste stichting treft krijg je pas na 13 weken je pup en niet eerder!) zijn echt niet meer blanco. Ook de genen zijn ontzettend belangrijk. Hebben pups angstige ouders, dan kan je ervan uit gaan dat de pup ook een flinke uitdaging is. Ga niet af op zieligheid. Denk met je verstand.
Laat je ook goed informeren door de juiste stichting. Doen ze aan screening, huisbezoeken, nazorg. Zijn er opvanggezinnen als het niet lukt met de hond bij jou in huis. Of je ergens op kan terugvallen. Echt heel belangrijk dit.
Ik heb 3 jaar geleden een hond van 1,5 jr toen geadopteerd. Ik viel als een blok voor hem. Hij kwam, moest overal aan wennen. Was als de dood voor mensen en voornamelijk mannen, brommers, vlaggen die wapperen, hekjes die dicht slaan, jij die hoest, verzin het en hij was er bang op. Nu naar drie jaar is hij het meest sociale hondje dat je je kan voorstellen. Zo ontzettend lief, leuk, begroet iedereen, ook mannen. En hij is zo dankbaar. Maar hij is gevoelig, en nog steeds bang voor mannen in bv ketelpakken en overalls. Dat zit er gewoon diep in.
Mijn andere Roemeentje kreeg ik met 5 maanden in de opvang. Urgentje. In de zware winter van 2012 uit Roemenië -40. Amper haar op het lijfje, ondervoed. Bleek ook gebroken pootje, was zo'n drama. En nu is ze mn meissie. Is als de dood voor kinderen, maar ach, ben ik ook. Match made in heaven. Ze heeft een trauma, zal ze ook altijd houden. Is bang voor onbekendheid, houd altijd alles mijlenver in de gaten. Als ze de bocht niet kan inkijken, dan zorgt ze dat ze dat wel kan doen. Maar ze is al zo bijgetrokken. Maar de angst blijft erin zitten. Dat is ook een reden dat ze is gebleven, maar ook omdat ze zo'n goede match was met mn andere Roemeen en omdat ze na 3 maanden in de opvang in mn hart gekropen was.
Als je je goed informeert en je het juiste hondje bij je krijgt, dan krijg je een heel dankbaar hondje. Maar het maak in feite niet uit waar je ze vandaan haal. Elk hondje is dankbaar. Maar uit ervaring weet ik van Roemeentjes, die altijd net ff meer.
En wil je een hond waarvan je al weet hoe zijn of haar karakter is, adopteer een volwassen hond. Dat zijn, uit ervaring, de honden met de minste problemen ná adoptie.
Ik kan wel pagina's vol schrijven over dit. Maar ik houd het redelijk. :)
maar: DON'T BUY, ADOPT!!!!!
Het kan natuurlijk zijn dat zo'n hond een rugzakje heeft inderdaad. Maar om eerlijk te zijn, onze Misia uit Polen is toch een stuk stabieler en zit beter in haar vel dan onze Lady (uit een nederlands asiel). Natuurlijk is de vergelijking niet geheel hetzelfde als die met gewoon een goed gesocialiseerde hond van een nederlandse fokker.. Want ja, Lady heeft ook veel meegemaakt.
Maar toch.. Misia is eigenlijk best een makkelijke hond geworden, sommige dingen vind ze wat spannend en ze was voorheen wel enorm bang voor heel veel dingen (mensen, honden, objecten etc).. Maar eigenlijk vind ik haar nu een behoorlijk makkelijke hond! Ze kan zich goed aanpassen aan situaties, is een heel stuk minder bang en veel meer open richting mensen en honden. We konden eerst absoluut geen visite ontvangen en ze viel uit naar mensen en honden op straat en op straat praten met iemand anders was onmogelijk. Nu hupst ze vrolijk tussen het bezoek door, is ze nieuwsgierig naar mensen en speelt ze met andere honden. Ze kan verder prima alleen thuis blijven, sloopt zo goed als niet, luistert keurig..
Het zal natuurlijk heel erg per hond verschillen, Lady is toch een stuk onzekerder van aard en heeft vaker 'terugvallen' in haar probleemgedrag, terwijl Misia alleen maar blijft groeien in mijn ogen. Maar nee, voor mijn gevoel is een goede socialisatie niet alles bepalend en zijn niet alle honden uit het buitenland hopeloze probleemgevallen..
Jenna is onze tweede poolse hond. Lola was heel wantrouwend tegenover mensen in het begin, Jenna helemaal niet, ze is vriendelijk en nieuwsgierig, laat zich ook door mensen die ze niet kent aaien. Lola kon met de meeste andere honden heel goed, Jenna tot nu toe helemaal niet.
Het hangt van zoveel faktoren af hoe een hond zich gedraagt. Met een hond uit het buitenland is het naar mijn mening niet anders dan met een herplaatser uit het binnenland.
Daarom, waar je je hond ook vandaan haalt, hou rekening met en wees voorbereid op alles, hou goed de herplaatsregeltjes aan, geef de hond tijd om in eigen tempo te wennen en probeer het vertrouwen te winnen zodat de hond zich veilig en prettig voelt bij zijn mensen. Binnen- of buitenland maakt daarbij niet uit.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?