Een hond uit het buitenland ....

 Die negativiteit komt niet van mij

nou??? zo komt het bij mij ook soms over Susanne, altijd wel een negatieve lading, of dat bewust of onbewust is, ik lees het ook zo.

 Je bedoelt dat ik vraag tekens zet bij het hierheen halen van extreem angstige getraumatiseerde hondjes?

Voor geen een dier mag het leven lijden worden. Zowel geestelijk als lichamelijk. Ik vind het humaner ze dan te laten inslapen.

Ik weet dat er genoeg honden in het buitenland zitten, (ken meiden die daar stage hebben gelopen en een vriend van mij is net terug van werken in een Spaans asiel) die wel geschikt zijn voor ons leven hier. Een rugzak, is het probleem niet. Geef die een kans en laat de extreem angstig getraumatiseerde hondjes daar. 

Ik heb zo een extreem getraumatiseerd angstig hondje meegemaakt van een vriendin, mijn hart bloedde gewoon. Ze heeft een hele goede gt en bat instructeur om hulp gevraagd, heeft zelf veel ervaring met getraumatiseerde buitenlandse hondjes. Ze heeft alles geprobeerd, de angst en trauma had gewoon zijn leven volledig in beslag genomen.

Zijn leven was lijden, ze heeft hem gelukkig laten gaan.

Ik ken een hoop super leuke buitenlanders (Sommige met rugzakje)  voor hun is het leven hier een groot feest. Zo hoort het.

Nu kom je dus niet zo over, de stichting waar ik Faro vandaan heb, die heeft ook dat soort honden, die kan je op afstand adopteren als je geld zat hebt, ondertussen werkt daar een vrouw die werkelijk heel goed is met bange honden, die gaat er mee aan de slag, pas als de hond niet meer bang is, dan kan je hem of haar adopteren.

Wat jij beschrijft klinkt wel heel extreem.

 Bij GINBelgië worden honden ook pas ter adoptie aangeboden wanneer ze daar klaar voor zijn. In het asiel in Spanje (las nieves) worden de honden (bijna galgo's allemaal) verzorgd door mannen, zodat ze hun angst voor mannen (die ze kregen door de galguero's natuurlijk) een beetje kunnen leren controleren. Ze leren in het asiel dat niet alle mannen slecht zijn en dat ze niet bang hoeven te zijn van mannen.

Pas wanneer de hond goed reageert op deze verzorgers, en wanneer ze niet meer in een hoekje kruipen en gaan beven, ... wanneer ze mensen zien, mogen ze op de adoptiesite.

En natuurlijk is de ene hond banger dan de andere wanneer die hier aankomt. En ja, sommige honden gaan toch eerst enkele dagen onder de tafel liggen of kruipen in een hoekje. Maar de meesten vinden hun weg naar de bank of hun mand al heel snel. Ook etenstijd kennen ze vlug hoor.

De eerste avond dat Nala hier was, gingen wij zelf aan tafel met charcuterie en brood. En zo voor mijn neus zag ik het pakje salami vakkundig van de tafel gepikt worden door onze nieuwe aanwinst! We hebben haar dus moeten leren dat niet alles wat op tafel komt, voor haar is. Hahaha. Ze zette soms ook haar lange poten gewoon op de kast om het brood ervanaf te kunnen pikken.

Inmiddels is ons pikkediefje een zeer kieskeurige eter geworden (mede door ziek te zijn), maar wat ze kan stelen, smaakt nog steeds beter dan wat ze in haar bakje krijgt!

Ik kan ook niet echt begrijpen dat sommige mensen zich vragen stellen bij het adopteren van een buitenlandse hond. Als de stichting fatsoenlijk werk levert en de honden min of meer gescreend worden voor ze ter adoptie worden gesteld, wat kan je daar nu tegen hebben?

Verdienen die dieren, die verplicht hebben gerend achter een quad of auto gebonden in training, die gejaagd hebben voor hun ondankbare bazen, die het moesten stellen met 2x per week eten en voor de rest hun eigen uitwerpselen bij gebrek aan wat anders, die in een donkere schuur in een kooi zaten vastgebonden achter tralies en enkel konden liggen of zitten ... dan niet om een echt prinsen- of prinsessenleven te lijden hier bij ons?

Als wij ze een mooier leven bieden, dan zijn ze daar weg. Doen we dit niet, dan gaan ze dood.

Het niet adopteren van deze honden gaat echt niks veranderen aan de mentaliteit of de 'sport' die deze mensen hebben in de dorpjes in Spanje hoor.

Ze zullen blijven honden kweken, ze trainen op onmenselijke wijzen, ze ophangen, met zuur overgieten, ... Dit zal blijven gebeuren, of wij ze nu adopteren of niet ...

Dan maar beter redden wie er te redden valt, denk ik.

De stichting waar Faro vandaan komt geeft ook voorlichting op scholen, gratis steriliseren, en helpt zo nodig iemand die zijn hond weg doet omdat hij geen voer meer kan betalen ook, die krijgt voer, beter dan de hond opnemen.

De stichting werkt samen met de politie, en sleept de dierenmishandelaars voor de rechter, vorig jaar na een procedure van 6 jaar heeft een jager gevangenis straf gehad, dat was een mijlpaal en gaat dus als een vuurtje onder de jagers daar.

Nu staat dat asiel in een heel arm gebied, met veel criminaliteit, veel hondengevechten waar straathonden gebruikt worden als oefenmateriaal.

Deze week was er een herder op zijn kop gehangen tussen vechthonden of hond, dat heb ik niet helemaal begrepen, de hond is helemaal opgelapt en het gaat goed met hem.

Er word veel gedaan, vooral het probleem aanpakken, de ergste zijn de jagers, en waar hij kan pakt hij ze aan, de pers word er regelmatig bijgehaald, ( de herder heeft landelijk nieuws gehaald)en demonstraties worden georganiseerd, zowel tegen het stierenvechten en hoe de honden mishandeld worden.

Zo ver ze kunnen, doen ze wat, en als dan iemand zo slecht praat over stichtingen en meestal niet "sommige "stichtingen, dan vind ik dat pijnlijk, ik ken de vrijwilligers, de asielhouder inmiddels ook, en die doen zo hun best, dat ze het niet verdienen om op 1 hoop gegooid worden.

En soms zijn het ook de mensen die een hond adopteren en hem bang maken, teveel eisen, niet goed begeleiden ik heb het van dichtbij meegemaakt, ook al hadden ze zulke mooie praatjes, moeilijk om zeker te weten wanneer is iemand goed voor een hond, en ja, gaat het fout dan krijgt de stichting de schuld en zoekt men het internet op.

Ik heb niets tegen het adopteren van honden bij een stichting die het met liefde voor de dieren doet.
Hoe zie je het onderscheid? Er wordt van alles beloofd, goede bazorg een mooi verhaal over een hond en na adoptie blijkt alles anders.
Een zwarte lijst zou heel veel ellende kunnen voorkomen

Alleen lost het adopteren het zwerfdieren probleem niet op, waardoor heel veel honden in een nare situatie blijven verkeren. Dat blijft verdrietig.

Ook vind ik dat ze beter moeten selecteren.
Een hond moet adoptie aankunnen.
Sommige honden zijn beter af met hun zwerfers bestaan.

Ik wordt naar van mensen die dieren als commercieël waar zien en naar als het leven voor een dier lijden wordt. Zo werkt dat bij mij.

In het gebied van Malaga worden zwerfdieren gevangen voor oefenmateriaal voor hondengevechten, dat vertel ik net, of ze komen in dodingsstation, er zijn hondenvangers die krijgen geld per hond, soms worden dus loslopende huisdieren afgemaakt, niet dat dat huisdieren zijn zoals bij ons, maar toch.

En dan vind jij dat zwerfdieren op straat moeten blijven?

Ik word ook ziek als mensen dieren als commercieel waar zien, maar dat vind ik van de meeste fokker dus ook.

Maar de meeste stichtingen hebben moeite om hun hoofd boven water te houden.

Ik heb een vriendin, inmiddels is ze ver weg verhuisd dus het contact is weg, maar die fokt Goldens, stond op de aangeschreven fokkerslijst, had prijzen gewonnen, maar toch voor de vakantie nog even een nestje, terwijl Moederhond eigenlijk met pensioen mocht, nog 1 nestje want tja, auto kapot, zin in vakantie noem maar op.

Niet dat ze niet goed voor de dieren waren, en ook nazorg en alles, zoals een goede fokker moet zijn, maar het ging uiteindelijk om het geld.

En dan bepaal je dan aan een verhaal van mensen dat het een slechte stichting is, zoveel mensen die fout met hun hond omgaan, en dan krijgt de stichting de schuld, ik zou er voor zijn, maar dan op zeer professionele wijze, niet door wat geroep van mensen.

Goed onderzoek, goed geïnformeerd zijn, anders is alles wel een slechte stichting.

Dan ben ik ook zeker voor een soort van zwarte lijst, toch krijg ik daar een beetje de kriebels van, ik ben meer voor voorlichting.

Kijk niet alleen naar het plaatje van een hond, onderzoek hoe het karakter is, wees voorbereid dat de hond na een paar maanden ineens anders kan worden, geloof niet dat een Podenco geen jachtinstinct heeft bijvoorbeeld, mijn hond liep langs kippen eenden alles getest, maar wilde zwijntjes en hazen hadden ze niet, dus ja wel een jachtintinct, moet ik dan de stichting de schuld geven?

Nee natuurlijk niet.

ga naar een pleeggezin, als het kan, en anders informeer, en informeer zoveel als je kan, mijn hond voldeed helemaal aan de beschrijving die ik heb gekregen, ben ik tegen problemen aangelopen, ja natuurlijk, maar dat is niet de schuld van de stichting.

Zo kan ik wel even door gaan, als je begrijpt wat ik bedoel.

Het is trouwens ook niet zo dat er in de landen zelf niets gebeurd er zijn daar vele projecten van organisaties als bijv. El Arca de Noe, of ANAA in Spanje. Die kunnen alle hulp gebruiken en veel stichtingen werken met zulk soort organisaties samen.

" Het is trouwens ook niet zo dat er in de landen zelf niets gebeurd er zijn daar vele projecten van organisaties als bijv. El Arca de Noe, of ANAA in Spanje. Die kunnen alle hulp gebruiken en veel stichtingen werken met zulk soort organisaties samen. "

Dobry

 http://www.stray-afp.org/nl/zwerfdieren-oplossingen

Deze organisatie doet heel goed werk. Ik ben het eens met hun denkwijze.

Ze geven ook een goed advies voor het adopteren zag ik.

Het is te hopen, dat o.a door sociale druk er veranderingen komen.

Veel reisbureaus zijn gestopt, onder sociale druk met het aanbieden van olifanten ritten.

Merken en winkels zijn gestopt met de verkoop van angora kleding en het gebruiken van bont op kleding door sociale druk.

In Catalonië en op de Canarische eilanden is een verbod op stierenvechten.

Hopelijk zo ook een einde op de honden races, met alle gruwel voor de galgo's en Greyhounds.

En het laten doordringen, dat een hond niet om te dumpen is.

Een groot deel van Europa worden honden met respect behandelt, nu de rest nog.

In delen van de wereld, worden zwerfhonden gedoogd, daar leven ze in een evenwicht.

"  http://www.stray-afp.org/nl/zwerfdieren-oplossingen
Deze organisatie doet heel goed werk. Ik ben het eens met hun denkwijze.
Ze geven ook een goed advies voor het adopteren zag ik.
 
Het is te hopen, dat o.a door sociale druk er veranderingen komen.
 
Veel reisbureaus zijn gestopt, onder sociale druk met het aanbieden van olifanten ritten.
Merken en winkels zijn gestopt met de verkoop van angora kleding en het gebruiken van bont op kleding door sociale druk.
In Catalonië en op de Canarische eilanden is een verbod op stierenvechten.
 
Hopelijk zo ook een einde op de honden races, met alle gruwel voor de galgo's en Greyhounds.
 
En het laten doordringen, dat een hond niet om te dumpen is.
 
Een groot deel van Europa worden honden met respect behandelt, nu de rest nog.
In delen van de wereld, worden zwerfhonden gedoogd, daar leven ze in een evenwicht. "

Suzanne en Luca

 Wist je dat de galguero's ook niet kunnen snappen dat wij deze honden in huis willen. Ze houden zelf kleine hondjes als huisdier, maar de windhonden worden als 'vies' en 'ongehoorzaam' en 'vuil' beschouwd door hen?!?! Ik kan er echt niet bij! Alsof een maltezer wel een hond is en een galgo of podenco of greyhound niet???

 Dat is toch niet te bevatten.

Ik ken een paar geadopteerde galgo's. Het zijn echt geweldige huishonden. De greyhounds ook zo.

Hier loopt ook een barzoi, zo gaaf is die. Ik wil altijd een buiging voor hem maken. Dat hebben eigenalijk alle windhonden. Die magische manier van bewegen en alle die ik ken, zo een goed en eerlijk karakter.

De schotse collie is o.a. een kruising met de barzoi, vandaar ook dat ik windhonden ook machtig vind.

Gewoon onbegrijpelijk dat er zo met ze wordt omgegaan daar.

"  Dat is toch niet te bevatten.
Ik ken een paar geadopteerde galgo's. Het zijn echt geweldige huishonden. De greyhounds ook zo.
Hier loopt ook een barzoi, zo gaaf is die. Ik wil altijd een buiging voor hem maken. Dat hebben eigenalijk alle windhonden. Die magische manier van bewegen en alle die ik ken, zo een goed en eerlijk karakter.
De schotse collie is o.a. een kruising met de barzoi, vandaar ook dat ik windhonden ook machtig vind.
 
Gewoon onbegrijpelijk dat er zo met ze wordt omgegaan daar. "

Suzanne en Luca

 Inderdaad. En bij onbegrijpelijk voor ons blijft het spijtig genoeg. Want inzicht in hoe lief en vriendelijk en braaf hun 'jagers' zijn, hebben de galguero's niet en dat kan je hen niet wijsmaken, vrees ik. Hier twee foto's van ons liefste Naaltje:

 Lief! Ze is ook mooi.

Het werkt hier soms wat vreemd. De ene keer lukt inloggen en de volgende keer alleen foutmeldingen. Dus dan maar als gast met mijn naam erbij.

Vanmiddag ben ik naar het asiel gegaan voor het hondje. Ik durfde het niet aan om het mee naar huis te nemen. Ik vrees dat ze teveel heeft meegemaakt. Ze was helemaal gefixeerd om te rennen en de bossen in te rauzen. Het was constant hard trekken aan de riem en ze had geen tel rust.Van richting veranderen of stil staan had geen effect en meestal zijn honden dat snel beu. Eenmaal weer binnen was ze nog in die toestand. Ik kon niet peilen hoe ze thuis zou zijn want volgens de beschrijving was ze in huis ook nerveus. Het lijkt me beter dat ze ergens terecht komt die hier ervaring in heeft. Ik vind het echt jammer.

Intussen zit ik nog altijd met de ervaring van de hondenopvang in mijn maag. Ik heb er echt een slecht gevoel aan overgehouden. Zou het goed zijn om bv. de dierenbescherming of aangewezen instantie een kijkje te laten nemen?

Jammer dat het hondje toch niet voor jou lijkt te zijn.

Ik denk ook dat ik een melding zou maken, dan zou ik het gevoel hebben tenminste iets te doen voor de honden daar.

 Spijtig dat het geen match was, maar wel een slimme beslissing van je. Als je bang bent om dit aan te kunnen, zoek je beter nog even verder. En je zal zien, op een dag zie je een foto op een site van een stichting en dan WEET je het gewoon. Bij ons ging het in elk geval zo.

Iets melden kan overigens nooit kwaad hè. Jij zal je er beter door voelen want je hebt niet je hoofd de andere kant opgedraaid. En er komt misschien toch een of andere controle.

Zoek je een windhond? Ik kan je alleen maar aanraden dit te doen. Je hoeft er geen tonnen ervaring voor te hebben, wel veel liefde en een hoopje geduld. De meest flexibele honden ooit qua karakter, lijkt mij, ook degenen die veel littekens hebben...

En nagenoeg geen enkele Spaanse galgo trekt aan de riem. Je wil niet weten hoe dat komt, vrees ik, maar het is wel zo makkelijk dat je hondje braaf volgt vanaf dag 1.

Ook zindelijkheid gaat vrij vanzelf, daar ze in Spanje binnen en buiten kunnen en hun manden binnen staan... 

Ik wens je nog veel succes en als je meer info zoekt, mag je altijd een pb sturen of eens kijken op de site van GinB

 Ik een asiel zijn allerlei geurtjes, steeds andere mensen. Opgesloten in hokken, helemaal alleen. Sommige honden hebben er veel last en dus stres door.

Bij ons nemen medewerkers wel eens een hond mee naar huis. Die niet aarden in een asiel. Andere honden, hebben er ogenschijnlijk minder moeite mee.

Heel moeilijk te beoordelen, wat zijn ware aard is.

Bij twijfel idd niet doen.

Wat Cindy &Co oppert, galgo's of greyhounds, echt geweldige honden. Passen zich uitstekend aan en hebben echt een goed karakter.

Rustig in huis, niet blafferig, erg lief, heb er nog nooit een gezien die gemeen is tegen andere honden.

Je hebt een greyhound opvang, je kan eens google. Zij zorgen dat windhonden die niet meer rennen, niet snel genoeg zijn, worden opgevangen ipv een vreselijke dood tegemoet zien.

Je kan zeker contact opnemen met de dierenpolitie en je twijfels uitten over die stichtingen.

Die zijn er voor om eventuele misstanden in de hondenhandel op te sporen en door meldingen, komen ze eventuele misstanden te weten.

Als niemand een melding doet, hebben ze ook geen weet.

Euhhhhhhh.... dat 'nagenoeg' is wel goed geschreven.

Hier een langpoot die al haar spieren gebruikt om ergens te komen... met lijn en zonder lijn 

En ze kan echt keurig lopen... diploma's bewijzen het.... maar in praktijk buiten is een hele andere uitdaging met ons blondje 

Maar verder kan ik alleen maar beamen dat Galgo's helemaal fantastisch zijn.... vreselijk lief, zachtaardig, grappig en altijd in voor een knuffel en een kriebel <3 

 Ook dit goede beslissing. Bij twijfel niet doen. En soms is de klik er gewoon niet. Als het juiste hondje langskomt dan weet je het. En als de tijd rijp is. Misschien je ervaringen van nu even laten bezinken? Is niks mis mee hoor. En misschien later kan je je laten voorlichten door mensen die je hierbij verder willen hebben. Genoeg schatjes met het karaktertje dat jij zoekt, zoeken een baasje. Je moet alleen even weten waar te zkn. Willen we je allemaal uiteraard wel mee helpen. Chapeau dat je niet over 1 nacht ijs gaat. 

"  Je bedoelt dat ik vraag tekens zet bij het hierheen halen van extreem angstige getraumatiseerde hondjes?
Voor geen een dier mag het leven lijden worden. Zowel geestelijk als lichamelijk. Ik vind het humaner ze dan te laten inslapen.
Ik weet dat er genoeg honden in het buitenland zitten, (ken meiden die daar stage hebben gelopen en een vriend van mij is net terug van werken in een Spaans asiel) die wel geschikt zijn voor ons leven hier. Een rugzak, is het probleem niet. Geef die een kans en laat de extreem angstig getraumatiseerde hondjes daar. 
 
Ik heb zo een extreem getraumatiseerd angstig hondje meegemaakt van een vriendin, mijn hart bloedde gewoon. Ze heeft een hele goede gt en bat instructeur om hulp gevraagd, heeft zelf veel ervaring met getraumatiseerde buitenlandse hondjes. Ze heeft alles geprobeerd, de angst en trauma had gewoon zijn leven volledig in beslag genomen.
Zijn leven was lijden, ze heeft hem gelukkig laten gaan.
 
Ik ken een hoop super leuke buitenlanders (Sommige met rugzakje)  voor hun is het leven hier een groot feest. Zo hoort het. "

Suzanne en Luca

 dit is precies wat ik bedoel. Wéér treurige zielige verhalen over hoe het niet moet. En dan laatste alinea over de leuke hondjes. Humaner is het om sommige dieren te laten inslapen... dat vinden wij. Probeer eens tegen een Roemeen te zeggen dat ze een hond beter kunnen laten inslapen. Ik kan je garanderen dat je de grootste bonje krijg. Het zijn allemaal no kill shelters en als wij zeggen "hij kan toch niet op 2 poten leven ", zegt een Roemeen "kijk hij heeft nog twee poten". En ze doen er alles aan om zo'n dier op te lappen. Dus wederom, wij kunnen daar wel weer zeggen hoe wij het willen, maar zij hebben het voor het zeggen.  Ik ben het ermee eens extreem bange hondjes niet naar NL te halen, maar daarentegen ken ik een flink aantal van dit soort hondjes die wel geadopteerd zijn door mensen die hier specifiek voor gekozen hebben en die van haver tot gort gescreend zijn en de ergste scenario's vertelt zijn. En die hondjes zijn gelukkig, maar het leven is aan hen aangepast. Dus wie zijn wij om te zeggen dat dit niet mag. Mijn eigen Sunday was zo'n hondje. Moet er niet aan denken dat ze daar gebleven was. Had ze nooit overleefd. En nu hoort ze hier. Leven is allemaal niet zo zwart-wit. Maar het grootste deel adoptanten zijn hier niet geschikt voor en dan moet je het niet doen. En een leuk en adoptabel hondje kiezen. En een goede screener kan eenieder hierbij helpen, je moet er alleen wel voor open staan en je niet blindstaren op een bepaald hondje dat niet bij je past.

En het APF.... moet je voor de grap eens kijken welke stichtingen daarbij aangesloten zijn en misschien nog belangrijker: welke stichtingen niet. En dan nogmaals bij jezelf te rade gaan of ze echt zo geweldig zijn. 

Het leek me vooral voor het beestje de juiste beslissing. Dat vind ik het belangrijkste. Het is een prachtige hond maar ze bleef in die toestand zitten waar ze in zat. Ze is 4,5 jaar oud en heeft al twee gezinnen achter de rug. Ik vind en hoop dat driemaal scheepsrecht is. Beter iemand die hier ervaring mee heeft.

Ik heb contact opgenomen met 114 over die buitenlandse hondenopvang. Ze gaan ermee aan de slag. Ik heb gevraagd of ze me op de hoogte willen houden. Dat gaan ze doen maar dat kan wel een aantal weken duren.

Oud topic

 Is nieuw leven ingeblazen

 Duimen dat ze er wat mee gaan doen!

Top dat je ze gebeld hebt!

Wat voor soort hondje zoek je? De opvang en uitlaatservice, waar ik voor Moh gebruik van maak, hebben nu momenteel een leuke welsh terriër zitten die een fijn thuis zoekt. 

wel heel goed dat je er zo overdenkt. 

ik ken zelf 2 ernstig getraumatiseerde buitenlanders.1 podenco en Grey. Uiteindelijk allemaal goed gekomen maar wel met mensen met een eigen roedel en heel veel kennis en ervaring. 

 Helemaal niet vreemd. Moet je eens in Korea kijken. Een ras is daar "vee" en de rest is allemaal voor de leuk.

"  Helemaal niet vreemd. Moet je eens in Korea kijken. Een ras is daar "vee" en de rest is allemaal voor de leuk. "

Wilma en Dobby

 Jep. En in Roemenië fungeren de honden voornamelijk als waak (ketting)honden. Ongesteriliseerd, in de tuin, aan een dikke stalen ketting. Stukje oor of staart eraf gesneden, want daar worden ze vals van is het denken daar. En de enkeling die een hond als huishond neemt neemt een pup (als deze vol groeit is hup de straat op) of jawel... een gefokte rashond. Er is zoveel mis in de wereld. 

Ja indd. er is veel mis... vreselijk hoe er met dieren omgegaan wordt soms...

Maar (extremen in het negatieve daargelaten) ik heb een hond uit Spanje opgevangen (en gehouden, want het is houden van geworden). Ze was toen al tien jaar oud, ze zat in Cuenca (een vreselijk dodingsstation, honden bij elkaar in open hokken, brandende zon etc), heeft daar al jaren gezeten, het was onduidelijk of ze gevonden is of over de muur gegooid wat jagers doen met hun honden daar als ze 'onbruikbaar' zijn. Ze is doof, (te dicht bij een schot gestaan??) dus dat is waarschijnlijk. Ze heeft duidelijk wat nestjes gehad, ze heeft een gebroken poot gehad, ze heeft huidproblemen en ze had stress. Dusssss.... een rugzak...?? Pfoe noem het maar een XXL-bagage probleem. Ze was mager, ze had alle vertrouwen in mensen verloren en mannen.... Groot probleem, het duurde maanden voor ze met mijn man mee ging voor een wandeling. Ze kon niet alleen blijven (ook niet om te slapen), alle deuren moesten open blijven (paniek anders). Maar tjee wat is ze lief, en heel langzaam opende ze zich... van stoicijns staan (altijd in de weg, hahaha) werd het knuffelen, als ik haar kroelde en knuffelen zuchtte ze diep en kroop nog wat verder in me, haar snuit onder mijn oksel. Alle kinderen van de hele wereld mogen hier binnen en buiten lopen, op haar mat spelen, met haar spelen. Ze is superblij met een eenvoudig botje, maar als ik het even wegleg is het ook goed. Ze heeft zo'n honger gehad, maar ik mag altijd bij haar voederbak komen, zelfs er iets uithalen als ze aan het eten is. Dus ondanks alles is ze haar lieve karakter nooit verloren, ze had het alleen even weggestopt.

Heb ik een uitzondering aan de positieve kant? Misschien... maar ik heb wel enorm veel tijd en liefde en vooral geduld in haar gestoken. Ik heb bijv. bij haar geslapen (de eerste periode), haar (lang) niet of nauwelijks alleen gelaten overdag (en niet boos geworden toen ze de houten lamellen had afgebroken toen ik wel 10 minuutjes weg was...), en vooral: ik heb mijn ideeën en wensen aan de kant gezet, over hoe ik een hond graag wilde, al met kleine dingen bijv. waar ze slaapt: onze vorige (ras)hond sliep in de bijkeuken (met deur dicht), Lua slaapt gewoon lekker in de woonkamer, op haar eigen matrasje. Of hoe ze zich gedraagt: ze blaft (boos) als oudere mensen in huis komen (bijv. mijn ouders), vinden zij niet leuk, maar ik denk gewoon: niks aan te doen, het houdt vanzelf op. Blijf ik relaxed dan is Lua het ook.

Conclusie: je moet er de tijd voor geven, dus eerlijk zijn tegen jezelf. Natuurlijk zijn die honden ontzettend zielig en fijn dat je wilt helpen, maar als je niet echt je ziel en zaligheid erin kan leggen is het beter het gewoon helemaal niet te doen. Steun dan financieel.