Wat ik zo triest vind, is dat mensen niet echt werkelijk kijken/observeren wat de oorzaak is van de aanvallen. Te dicht bij andere honden? Geen balans in de dagindeling? Veel corrigeren? Te hard zijn? Te zacht zijn? Teveel eenzijdige bezigheden? Zoals bv. veel fietsen of wandelen en te weinig trainen.
Ik zie hier regelmatig herders in mijn hondenschool. Mensen die ze als huishond willen, in de beveiliging of in de sport. Ze zijn gevoelig en moeten toch een strikte opvoeding hebben. Mensen weten niet altijd wat een herder in houdt. Geven geen steun, laten het te ver komen, grijpen niet in en als ze in grijpen te hard in willen grijpen.
Heeft diegene die jou het advies heeft gegeven Sabine, Pippa gezien? Indien niet, neem dan aub niet het advies aan. In mijn ogen moet je eerst een hond zien voordat je dit soort advies kan geven.
Persoonlijk vind ik het nadeel van corrigeren als een hond aanvalt, honden leren door associeren en ze kunnen dus hun straf (een ruk doet pijn) met hun belager associeren. Zo wordt je belager er niet leuker op.
Als je nu de belager die al niet leuk is, ook nog je hond laat corrigeren.
Jij als baas laat dit toe, je hond kan dus er niet op vertrouwen dat jij als baas zorgt dat je hond geen pijn wordt gedaan.
Hoe ik het heb opgelost: (volgens mij al verteld?) advies van mijn gt: als ik een belager zie, zorgen dat Luca die als niet gevaarlijk gaat zien. Ze wilde ze bijten uit onzekerheid, slechte ervaring. Als ze echt hapte, gewoon weglopen zonder iets te zeggen (uiteraard wel kijken hoe erg gehapt is) is toch al gebeurd.
Als ik merkte dat ze uit wilde halen voertjes geven, kilo's voertjes. Door de voertjes zal haar angst verminderen en plaats maken voor een positief gevoel. Ze leren door associeren en door de voertjes, gaan ze belagers als positief zien.
Nu ziet ze geen bedreiging meer in mensen uit haar omgeving. Ik blijf er wel allert op. Dit gedrag moet je wel bij houden.
Bij Rhowdy zit het uitvallen er zo diep in, zelfs de lekkerste voertjes eet ze niet als ze een andere hond ziet, terwijl ze thuis voor diezelfde voertjes echt een moord doet waarbij het kwijl uit haar bek druipt. Het hoeft dus niet altijd een oplossing te zijn, en ik DENK dat TS het met die voertjes allang geprobeerd heeft (gezien hij voor positieve opvoeding staat).. Tenminste, het is dus al zo ver dat pup alleen 's ochtends vroeg en 's avonds laat kan wandelen, is er grote kans dat voertjes ook nog weinig nut hebben omdat hond er op zo"n moment gewoon geen interesse in heeft.
Hoe kan je er in zo"n geval nog een positieve ervaring van maken?
Wat jammer dat het aanvallen bij Rhowdy al zo diep in zit. Alles hangt af van timing, het is niet zomaar even voertjes geven. Zodra de hond in kwestie een andere hond ziet, kun je dit belonen. Je beloont dan het gewone kijken en als het goed is heb je vaak 1 mini seconde hier de tijd voor.
Deze handeling kun je het beste trainen met iemand die ervaring er mee heeft zodat je goed zit qua timing.
En je denkt dat TS al voertjes heeft gebruikt, dat is een aanname. Veel mensen die ik hier op cursus krijg, belonen bijna niet en ik leer hoe je beloningen kan inzetten om beter contact met jou te krijgen, hoe je een hond rustiger krijgt en leert om te gaan met andere honden.
Als een hond geen interesse heeft dan is mijn ervaring dat de situatie waar de hond zich in bevind te spannend. De situatie moet dan aangepast worden. Meer afstand tussen de honden kan een oplossing zijn.
Bedakt voor de duidelijke uitleg!
een ruk en foei lijkt me niet bepaald een rustige hond opleveren? Beter voorkomen dat ze te dicht bij iemand in de buurt komt? Als uitzondering kan het natuurlijk voorkomen als er heel onverwachts iemand om de hoek komt oid.
En een persoon kan best veel verstand van mechels hebben maar zijn advies lijkt me ook niets, al helemaal niet voor de hond vertrouwen te geven, maar ook niet om andere mensen jouw hond te laten corrigeren, brr ik moet er echt niet aan denken hoe fout dit kan gaan. Ik vind het dan ook een slecht en gevaarlijk advies van die persoon.
Verder ben ik het wel helemaal met je eens dat je niet te snel op moet geven en zoveel mogelijk advies en tips kan vragen aan iedereen die je vertrouwd verstand van honden te hebben, en dan je gevoel en gezond verstand laten spreken. Wat heeft een hond nodig, en hoe kan ik haar dat het beste geven.
Het allerbelangrijkst is toch de veiligheid voor jezelf, de omgeving en de hond, en dat de hond gaat leren vertrouwen in jou te krijgen en het niet meer nodig vindt om uit te vallen.
Ik hoop dat TS nog eens laat weten hoe het verder is gegaan.
Misschien dat we daar ook allemaal van kunnen leren.
Of het nu links om of rechts om is gegaan.
En wat is snel opgeven: dat kan alleen degene beslissen die de hond dagelijks meemaakt, en die de afweging moet maken of dit verantwoord is en hoe de hond daar zelf onder is.
Dat laatste vind ik wel erg buiten beschouwing blijven.
Kan deze hond gelukkig functioneren, of hou je dan een hondenleven in stand om het zo "not done" is het dier te laten inslapen, of laat je het dier, hoe treurig ook, toch los en rustig inslapen...
Ik benijd TS niet, die leest niet als onervaren, en de pup leest niet als "zomaar een pup" (ongeacht het ras trouwens). Ik ben wel heel benieuwd, en ik hoop dat TS ondanks de kritiek die hij ook over zich heen kreeg, het met ons wil delen.
edit: spelfout
Als je hond nergens op reageert, afstand vergroten, weg lopen. Zonder iets te zeggen. Tot je op een afstand komt, dat je hond die andere hond wel ziet en wel het voertje aanneemt. Op die afstand zul je kunnen oefenen met gedrag ombuigen. Zal misschien wel een hele grote afstand zijn. Hij moet de andere hond wel zien, maar nog niet reageren.
Het verwonderd me niet ,dat mensen die nooit een probleemhond hadden,naar mijn oordeel een verkeerd oordeel hebben.
Na 2 hele lieve kalme boxers ,heb ik nu een hyper nerveuze ,ik kan haar niet bij mijn bezoek en zeker niet bij mijn kleinkinderen laten,ze houd niet op met springen ,negeren helpt niet .
Ik krijg ook heel veel raad ,waar ik totaal niks aan heb .
De beste stuurlui staan immer nog steeds aan wal.
Ik ben met haar naar een hondentherapeut geweest,en pas haar hondvriendelijke methode toe.
Ze komt van een erkende fokker ,en werd daar goed gesocialiseerd.
Het zit blijkbaar in haar genen,want ook haar broer (ik heb geen contact met de andere ) en halfzus (zelfde vader) zijn zeer druk .
Wat ik wel opmerkte is,toen ik haar stamboom toegestuurd kreeg , dat zowel langs vader en langs moeders kant,een zelfde voorouder voorkomt ,ik vraag me af waarom men dit toelaat .
Ik hoop dat deze hond toch een mooie toekomst krijgt ,en wens dus de eigenaar het beste toe .
Dobby neemt buiten geen beloningen aan. Binnen ook zeldzaam. Ook niet na 3 dagen niet te eten geven. Ik heb voor hem een andere beloning moeten zoeken: spelen met een trekspeeltje. Zoals je begrijpt wordt iets aanleren dan een veel langduriger proces en kan ook de spanning van zo'n spelletje de hond niet ten goede komen. Maar als een hond alles tussen knakworst, biefstuk, gerookte kip, kaas, en zelfs zalmsnippers afslaat... dan moet je wat.
Wel grappig trouwens hoezeer de hondenBAASJES geconditioneerd zijn op voerbeloningen...
Wat gaaf Wilma dat je een andere beloning hebt gevonden! Het hoeft ook niet perse voer te zijn alleen er moet gekeken worden naar wat de hond als beloning ervaart!!
Hier in de lessen maak ik ook gebruik van trekspelletjes en sommige honden zijn daar meer voor te porren dan voer.
En super dat jij door bent gegaan om te kijken wat voor jullie een match is :)!
Goede methode om op het trainingsveld te oefenen, op een groot grasveld terwijl de rest van de groep op meters afstand staat. Maar hele grote afstand creëren lukt me niet als we gewoon door het dorp wandelen, een straat heeft maar een bepaalde breedte. Omdraaien lukt ook vaak niet door andere katten/honden die dan aan komen lopen..
Maar ik ga offtopic. Het klinkt zo simpel, maar in praktijk lukt het gewoon niet, die afstand creëren, vooral omdat ze honden al van heel ver opmerkt.
Ik ga nog even mee off topic Irene.
Je schrijft dat ze honden al van ver opmerkt. Gaat ze dan meteen tekeer? Of heb je nog een mini seconde om haar te belonen? Vaak hebben we nog een mini seconde voor een beloning. En maak je gebruik van een beloningswoord?
Vaak gebruiken we een goed zo maar hebben we nooit aangeleerd wat dit woord betekend. Daarom ben ik over gegaan op een ander woord. Dit kan yes, juist of super zijn. Na dit woord komt er altijd een extra beloning. Dit kan voer of spel zijn.
Een hond krijgt dan in de gaten: o ik hoor dat woord en dan moet ik naar de baas toe voor de beloning! Dit train ik eerst een omgeving waar bijna of geen prikkels zijn en als de hond er aan gewent is dan kan ik de prikkels gaan opvoeren.
Heel herkenbaar hoor. Shadow is al zeer alert als hij een hond aan de andere kant van een weiland ziet lopen, kun je nagaan wat er gebeurt als er ineens iemand om de hoek aan komt zeilen in volle vaart met 2 honden naast de fiets.....
Nou valt hij niet altijd uit, maar de spanning aan de lijn is wel voldoende om ontmoetingen aan de lijn te laten ontsporen, dus ik zou hem ook graag relaxter zien maar dat is ook niet 1-2-3 op te lossen met beloningen.
Daarnaast speelt de motivatie om uit te vallen ook wel een rol: een GT die laatst Spot observeerde (die nog meer moeite heeft met honden naast fietsen) is dat het niet zozeer onzekerheid is, maar mn verontwaardiging over een hond die zomaar op hem af stormt en dat in combinatie met willen verdedigen van zijn persoonlijke zone. Daarbij kan ik voeren tot ik een ons weeg maar het enige dat ik bereik is dat hij mij als bron van lekkers nog meer gaat verdedigen. Pas nu we bezig zijn met een andere tactiek, waarbij ik hem naast me neem, eerst wat van hem vraag wat ervoor zorgt dat hij zijn aandacht verlegd van de andere hond naar mij (in ons geval "wissel" waarbij hij van mijn linker naar rechter kant moet of andersom) en pas beloon NA het passeren (uitgestelde beloning) gaat het beter - langzaamaan.
Shadow is weer een ander verhaal, daar werkt het wel om elk kalm gedrag te belonen en hem in combinatie met bovenstaande.
Interessante is dat bovenstaande ook werkt als hij teveel gaat focussen op bv een kat of konijn of de verwachting van kat of steenmarter (die zitten de laatste tijd steeds 's avonds op onze oprit zodat het laatste stukje terug naar huis een soort trekwedstrijd wordt).
Kortom, het is allemaal ook echt maatwerk. Dat corrigeren dat Sabine beschrijft vind ik ook tricky, ik zou me hooguit voor kunnen stellen dat dat werkt als het happen uit enthousiasme is, zoals bv ook bij opspringen het kan helpen als de andere mensen "corrigeren" maar dan wel graag een "negatieve correctie" in de zin van wegdraaien en negeren en niet een "positieve" correctie in de zin van een tik, knietje oid want dan kan het ook helemaal averechts uitpakken.
En net al Gorja hoop ik ook dat Niels het nog laat horen.
Hallo,
Ik weet niet van waar je ergens bent maar Kris Fastré van Oren Gespitst (Diepenbeek, dicht bij Hasselt) is een hele goede hondengedragstherapeut. Hij heeft ervaring met angstagressieve honden.
Het is dankzij hem dat Joya nu is zoals ze nu is. ze is enorm vooruit gegaan! Ze probeert bijna niet meer te bijten. alleen nog wat grommelen als we iets doen dat haar niet aanstaat.
Veel succes met je beslissing.
Het is idd maatwerk, en afhankelijk van zoveel, ik vond altijd dat in sommige gevallen bijv. trekken en uitvallen te voorkomen was door de hond goed naast je te nemen, de riem in twee handen nemen zodat er niet voor je langsgeschoten kan worden en dan stevig ritmisch doorlopen. Dat vind ik ook nog steeds, maar ik heb ontdekt dat Jenna (nog) niet naast kan lopen zonder als een idioot te gaan trekken en onrustig heen en weer te springen. Een lange lijn en voorlopen werkt bij haar beter, ze is dan veel rustiger. Lekkers aannemen is ook nog veel te spannend voor haar buiten, dus iets van afleiden daarmee is nog niet mogelijk. Ze loopt ook echt nog niet rustig en relaxed mee zelfs als er helemaal niets of niemand te zien is, loopt ze rond te kijken of plotseling stil te staan om te luisteren en kijken of ze niet iets ziet of hoort wat ze aan moet gaan blaffen. Angstig lijkt ze niet, ze gaat ook graag mee, maar is nog enorm met de omgeving bezig enveel minder in mij geintresseerd, wat ook wel logisch is natuurlijk. Ik denk dat we dus regelmatig aandachtspelletjes/oefeningetjes moeten gaan doen.
De meeste honden gaan voor voertjes, maar het gaat eigenlijk gewoon om een motivatie. Wat dat is, verschilt per situatie en per hond. Het kan een aai, een braaf, een voertje, een piep spelletje, maar ook het even los mogen, met de bal spelen en soms een beloning niet nodig, want bvb met frisbee is het vangen van de frisbee de beloning.
Voer is heel makkelijk, de meeste honden doen er veel voor. Daarom spreek ik altijd over voer als beloning.
Gorby neemt nooit voer als beloning aan, hij draait zich dan arrogant weg.
Voor hem is voer een inzet tot onderhandeling, en voer weigeren doet hij heel makkelijk en ook voor langere tijd, als hem dat zo uitkomt, kan je het zo krijgen.
Dus wij komen niet verder als een aai over een oor, kan ik ook niet zo snel verkeerd timen.
Want daar gaat zo ontzettend veel fout, en dan kan je zomaar totaal het omgekeerde gedrag van wat je bedoelde te belonen, belonen, wat enorm negatief kan werken.
Ik vind dat er te makkelijk over "belonen" wordt gesproken in de context van timing.
En dan geeft Wakkere Husky ook nog aan dat niet ieder uitval gedrag per definitie angst is, mijn hond heeft nauwelijks of geen angst (ik zou bijna zeggen geen, in ieder geval niet t.o.v. andere honden) toch kan hij soms boos uitvallen, maar dat is dan ook precies wat het is, hij is boos, boos dat die andere hond weer tegen hem loopt te tetteren bv, of die andere hond keihard door zijn route komt rennen, meegesleurd aan een fiets.
Hier op HP wordt vrijwel altijd uitgegaan van angst als motivatie, en dan ligt het ook nog aan de baas, begrijp ik uit een eerdere reactie, maar het is veel complexer, en dan hebben we ook nog te maken met gedrag wat gewoonte is geworden.
Maar dit is erg off topic
Hoewel ik twijfel of TS ooit nog terug zal komen of zal lezen.
Zoveel hartelijkheid heeft hij niet ontmoet hier, hij werd meer afgeserveerd als ongeschikte baas die de verkeerde mensen raadpleegt.
Aandachts oefeningen werkt heel goed.
Luca kent het woordje: kijk. Als ik haar naar iets zie staren is het kijk en ik heb de aandacht. Ben verder veel bezig met haar buiten en zij met mij: zit, poot, stukje terug lopen, gewoon zonder iets te zeggen en dan niet rukken aan de lijn, maar gewoon meenemen, op een bankje springen, er onder kruipen. Om hoog springen, draaien, stukje lopen dat ze slingerend tussen mn benen loopt. Samen achter uitlopen, over een tak springen, een handje voer in t gras gooien, heel handig als er een hond langs je moet of in mijn geval een enge man.
Zo houden we ons zelf zo bezig, dat de omgeving minder belangrijk wordt.
Iemand zei ook, als je geestelijk en lichamelijk aan het werk bent, voel je je ook prettiger. Voor een hond is dit ook zo. Een hond die lekker aan het werk zit, kan ook beter met zn angst omgaan
Natuurlijk, eten is een primaire behoefte, daarom zullen de meeste honden wel reageren op een stukje kaas voor hun neus.
En dat is het enige dat je kan doen, de hond afleiden vóór het te laat is, leer je hond kennen en leer hem voor te zijn. Dat hebben wij met Niké gedaan, ze viel elke hond aan die ze tegenkwam en het was ook menens, we hebben genoeg brokken gezien bij de tegenliggers .
Wij hebben haar gedrag nu véél beter onder controle, meestal zien we de hond al van ver aankomen, of we zien het aan haar gedrag (oren, houding), dan is het nog niet te laat en gaan we enkele stappen achteruit zodat ze ons moet volgen en geven een snoepje. We proberen ervoor te zorgen dat haar aandacht bij ons blijft en leiden haar af tot de hond bijna bij ons is en dan stappen we er voorbij ondertussen haar naam zeggend en een snoepje gevend. Of we laten haar zitten met haar rug naar de hond en komen terug in beweging als de hond bijna bij ons is... hangt een beetje van de situatie en de plaats af. Als er veel plaats is, gooien we haar bal, daar gaat ze gegarandeerd achter !
Ts heeft gelukkig wel verstand genoeg om het kaf van het koren te scheiden.
Ik weet zeker dat hij zal handelen naar het juiste in zijn ogen en dat hij daarbij niet over 1 nacht ijs zal gaan.
Maar dat is niet wat ik bedoel
Ik geloof direct dat TS wel weet wat hij doet.
En hij zal ongetwijfeld een weloverwogen beslissing nemen.
Maar of hij het hier nog komt delen....... daar twijfel ik aan.
Voor degene die zich in de situatie kunnen verplaatsen van de topic starter, zou het fijn zijn om te horen hoe het verder gaat nu.
Je hebt PB
Niels, ik heb al een tijdje meegelezen. Heb je al een afspraak bij de fokker?
hoi niels
ik las je verhaal en je hebt een zeer sterke pub aan de lijn zitten. het enige wat ik je wil vragen in welke regio je woont ik vrij veel verenigingen die je zeer zeker kunnen helpen wie weet als je bij ons in de buurt woont drenthe kunnen wij je helpen met de training want deze hond wil werken. je kan beginnen met zeer veel te lopen eventueel jij op skeelers zo dat hij zijn energie kwijt kan en als dit het geval is dan een oefening met een spoortje uitzetten of apporteren van een metaal voorwerp sleutels op zoeken
gr ruud
Op skeelers heb je je hond niet goed onder controle.
Hond moe maken + oefening of apporteren zal die ongetwijfeld al hebben geprobeerd.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?