Mijn kleine cockermeisje is er niet meer

Ik voel weer met je mee,bij mij is het vannacht 2.10 ook alweer 7 weken,maar het verdriet en gemis blijft nog intens.Soms lukt het en dan ineens weer tranen.Vanmiddag nog fijn over Bobby gesproken met mijn zus,is toch fijn als mensen nog steeds willen praten.Maar ook mijn zus heeft ooit een hondje verloren en zij weet hoe het is.Sterkte.

Ik praat heel veel met Yamalle. Heel veel.

Gaat me beter af dan praten 'over Yamalle' want sommige mensen gaan dan misschien wel eens moeite doen, maar dat is dan ook alles wat er over sommige mensen te zeggen valt; 'moeite doen', en dat is niet echt, voelt niet echt en prik ik gewoon doorheen. Heb ik niks aan.

Ik neem samen met Pitchou de bus en dan gaan we naar plekken waar we lang geleden ooit waren (met Yamalle alleen toen Pitchou er nog niet was, en dan later met ons 3) om herinneringen op te halen. Het voelt goed.

Ook helpt het mij dat Pitchou hier naast me zit. Ze is de meest directe link naar Yamalle. Wanneer Pitchou alleen moet thuisblijven, vraag ik Yamalle of ze voor haar zusje kan zorgen terwijl ik weg ben, dat voelt goed.

Ik mis haar zo enorm, maar ik wil haar tegelijkertijd ook eren. Ik wil dat ze zich goed voelt en zonder zorgen.

 Dankjewel Rianne, 

 Begrip is alles wat we nodig hebben nu

Om dit enorme verlies te dragen. 

Jij ook heel veel sterkte. 

Anneke

 Tja Patrick, 

Moeilijk hè allemaal. Het idee dat je ze nooit meer zal zien is hard en komt nu bij mij ook heel erg binnen. Lijkt wel of ik de eerste weken in shoq heb geleefd en nu komt die keiharde realiteit. We zijn ze echt kwijt. Het enige wat ons rest zijn de herinneringen.  Die ontzettend mooie herinneringen.  Die moeten we echt koesteren.

Sterkte 

Anneke

 Dankjewel.....

 Ik praat ook tegen Raffi, Hein

Maar ook heel veel over haar, gelukkig kan ik dat met sommige dierbare. Een kennis vroeg mij ook, of ik er nog steeds mee zat. Tja zei ik wat denk je dan....

Als jij wist wat ze voor me heeft betekend zou je het wel begrijpen.....

Time is very slow for those who wait 
Very fast for those who are scared 
very long for those who lament 
Very short for those who celebrate 
But for those who love time is eternal

Hoi Anneke,

Ik hoop dat mijn laatste bericht op je pagina niet verkeerd overkwam. Ik sprak enkel over mijn eigen manier van hoe ik met het verlies van Yamalle probeer om te gaan. Ook had ik het over reacties in mijn omgeving, en niet op de site hier. Na het nalezen van mijn bericht merkte ik dat mijn woorden iets scherper klonken, vandaar.

Kan zijn dat dit niet nodig was om te benadrukken, maar ik doe het maar toch.

Ik heb je goed begrepen Hein,  Ik had het ook over de mensen in mijn omgeving en zeker niet hier. Hier krijg je alleen maar steun. Hier word je begrepen. Gelukkig maar. 

Anneke

Lieve Raffietje van me,

Vandaag alweer 8 weken geleden, en ik ga steeds meer zonder dat erge verdriet aan je denken. Zo hoort het ook, ik wil vrolijk zijn als ik aan je denk, zonder traantjes. Maar dat valt niet mee, omdat je zo'n leegte achter laat. Ik droom heel vaak over je en van de week hoorde ik je blaffen, het was zo echt dat ik er wakker van werd. Ik hoop dat je nog heel lang in mijn dromen voorbij komt, zo zie ik je dan nog eens. Al is het niet echt maar het is wel fijn. 

Love you lief wijffie van me...... en ik mis je......

Hoi Anneke,

Best wel fijn om te lezen dat het gevoel een beetje aan verandering onderhevig is. Ik vroeg me af of je ook reeds leuke dromen had toen je verdriet over Raffi nog heel zwaar was? Ik kan me namelijk nog steeds geen droom over Yamalle herinneren. Wanneer ik me een droom over mijn dieren herinner, dan ben ik samen met Pitchou, zoals de laatste 6 weken.

Wat verdriet betreft, lijkt de volumeknop flink omhoog te staan, de afgelopen tijd. 'Vreemd', vind ik dat. Ook een flinke schrik om dan ook nog mijn jongste te verliezen.

'k Hoop dat verder alles goed met je mag zijn.

Lieve groet.

Ja Hein verdriet is iets heel raars. Ik begin nu pas een beetje rust te krijgen, maar heb dan ook zoveel verdriet gehad, en zoveel gehuild dat het echt heel goed is geweest voor de verwerking. Maar ik ben er nog lang niet. Maar ben op de goede weg, hoop ik. 

Ik kan me je zorgen om pitchoe echt heel goed begrijpen. Ik zit ook echt in een sfeer van dat wil je toch nooit meer meemaken dit verdriet.  Het heeft me echt aangeslagen. En zou als ik nu nog een hondje zou hebben zo bang zijn. Ik begrijp het echt. Maar je moet echt genieten van pitchoe, probeer er niet teveel aan te denken. 

Ik had een droom over Raffi, en alle hondjes waren aan het spelen. En zij niet, want ze bleef bij mij. Omdat ik zoveel verdriet had. Dat vond ik zo erg en heeft me wel een beetje kracht gegeven om niet constant zo verdrietig te zijn. Het is moeilijk maar het moet. Voor mijn meisje.....

Heel veel sterkte Hein, ooit komt het goed, ooit.......

Dank je voor je antwoord. Ja die droom die je had is heel duidelijk alvast. Geeft (voor mij) toch ook weer een soort van bevestiging dat er meer is dan wat wij mensen kunnen bevatten.

Sommige mensen vragen me of ik er terug een 2de hond ga bijnemen. Ik kan dat niet. Ik ken mezelf en ben daar niet klaar voor, misschien zelfs nooit, ik wil er gewoon niet aan denken.

Toen Yamalle 10 werd, heb ik ook enkele keren paniek gevoeld omdat ik dacht dat ze er misschien niet lang meer zou zijn (ze is er veel ouder geworden dan dat uiteindelijk), en net door die ervaring besef ik ook wel dat ik beter die 'onrust' loslaat en gewoon geniet van Pitchou, elke dag opnieuw, wat ik ook wel doe, maar goh, wat ben ik beschermend en alerter geworden naar alles, ook al probeer ik het niet te tonen naar haar toe. 'k Heb gewoon zo iets van, als het nu al zo enorm zwaar is zonder Yamalle, hoe ga ik dit dan ooit overkomen wanneer Pitchou er niet meer zal zijn. Ik word reeds misselijk bij het neertikken van die laatste zin.

Ik heb wel iets aan het verhaal van je droom. We gaan ons best doen en zorgen dat onze meisjes trots op ons kunnen zijn eh.

Nogmaals bedankt, en ook heel veel sterkte aan jou.

Ja Hein, dat had ik ook. Toen ze 8 was, ging ik naar de DA voor inenting en controle, en omdat ze overgewicht had, kreeg ik te horen dat haar longen niet goed werkte. Ik ben me kapot geschrokken en ze is gelijk op dieet gegaan. Veel bewegen en het volgende jaar was ze 2.5 kilo afgevallen. Maar ik werd wel gelijk bang. Als ik voor controle moest dan was ik zo zenuwachtig, was zo bang dat ze wat mankeerde aan haar longen. Toen ze 10 werd begon ik me ook te realiseren dat ze nu wel wat ouder werd. Maar ze was nog zo speels en jong van aard. We zaten in de wachtkamer van de DA en toen zei ik dat ze 10 was, dat wilde mensen niet geloven, ze dachten dat ze 2 of 3 jaar was. Heerlijk vond ik dat haha. Het laatste jaar ging ik me ook steeds meer realiseren dat ze wat ouder werd, maar dat kon je gewoon niet geloven, zo speels, maar ze was toch 11. 

Zo vaak keek ik naar haar en bedacht me dan, jeetje ooit komt die tijd dat we uit elkaar moeten gaan. Dat wil je gewoon niet geloven, en dan ineens is het zover. Nooit gedacht dat het zo snel zou gaan, en had wel op 15 jaar gerekend. Maar zo werkt het niet helaas. Dat hebben we helaas niet voor het zeggen, ze is voor mij maar 11 jaar geworden. Maar als je nog jonger hoort, dan mag ik weer van geluk spreken......

En tegen mij wordt ook veel gevraagd, of ik er weer aan zou beginnen. Maar nu voorlopig niet. Ik zou veel te bang en beschermend zijn. Dat werd ik bij Raffi ook wel maar dat zou nu nog erger worden. Het heeft voor mij echt de tijd nodig. Nu denk ik gewoon, dat wil ik nooit meer meemaken. Maar je weet het maar nooit, wie weet als de tijd rijp is, weer een klein rood cockertje mijn leven komt verrijken. Maar nu nog even niet.

Lieve groet

Je hebt Raffi alles gegeven dat ze maar kon wensen. Een geweldig leven en een waardig afscheid. Meer kan je als baasje niet doen.

Er zijn geen regels voor het verwerken van dit soort verlies.

Zelf vind ik het prettig om zo snel mogelijk een nieuwe hond in huis te hebben. Maakt het verdriet om het verlies van de ander niet minder ... maar zorgt wel voor afleiding. En tijd zorgt voor de rest.

Heel veel sterkte

Hoi,misschien moet ik ook aan jou droom denken,ik heb ook nog zoveel verdriet.Maar als bobby,waar hij ook is niet zou spelen met zijn vriendjes omdat hij mij ziet huilen,wil ik ook liever lachen.Zoals ik ook lachte ieder moment dat ik bobby zag.

 Dankjewel, en wie weet ooit weer een hondje.......

 Hoi Rianne, we moeten ons ergens aan vasthouden, anders ga je er aan onderdoor. En dat is de bedoeling niet. Dat zouden onze Bobby en Raffi echt niet willen. Misschien als we iets minder huilen zijn ze wel samen aan het spelen daarboven En staan ze niet aan de kant.....

Hou je taai, voor Bobby

Voor Raffi

Lief klein cockermeisje van mij

Alweer een week zonder jou voorbij

Dat ik je al negen weken missen moet

En nee, dat voelt nog steeds niet goed

De hele dag zit jij in mijn hoofd

En ja, we hebben elkaar iets beloofd

Ik weet dat ik niet zoveel huilen moet

Want dan voel jij je daarboven ook niet zo goed

Maar moppiepop, het leven zonder jou is zo zwaar

Al die tijd al zonder elkaar

Elke dag was jij aan mij zij

En wat voelde ik me dan trots en blij

Want kleine meid, wat heb ik veel om jou gegeven

Vanaf het moment dat jij kwam binnenlopen in mijn leven

Elke dag met jou was werkelijk een feestje

Want was jij een geweldig beestje

Zo lief, gezellig, ondeugend en altijd in voor pret

En als je het koud had, dat je kwam liggen in mijn bed

Dan kwam jij heerlijk liggen in mijn armen

Zodat ik jou heerlijk kon verwarmen

En nu is het hier in huis heel erg stil

En het enige wat ik nu nog wil

Is nog even samen zijn met jou

Want je weet dat ik zoveel veel van je hou

Je foto's bekijk ik elke dag

Soms met een traan, en soms met een lach

Dan zie ik je mooie ogen, en dan kijk je me aan zo echt

Dan is het niet raar dat ik tegen mijn tranen vecht

Want meisje wat ben ik blij dat ik jouw baasje heb mogen zijn

Samen met jou was ik zo gelukkig, wat hadden we het fijn

Ik hoefde alleen maar naar je te kijken, dan was ik al zo blij

En met je knuffelen, tot je helemaal gek werd van mij

Je was voor mij een hondje, zo heel speciaal

Mijn lieve kleine Raffi, de liefste van allemaal

Dankjewel mijn kleine lieve schat

Dat ik zulke mooie jaren met je had

Par siempre, mi angelita

Anneke zo mooi geschreven en wat een mooie foto van jouw meisje Raffi.
Het leven gaat verder dag na dag de ene dag al wat beter dan de andere....
Sterk blijven er zijn heel veel mensen die om jou geven en met jou mee leven. Lieve groetjes

Dankjewel voor je steun lieve Ingrid, elke keer maar weer.........

Liefs Anneke 

We zitten op het zelfde traject. Wat kan ik zeggen?

Als ik het tegen jou zeg, dan moet ik er zelf ook naar luisteren.

Maar je weet het zelf evengoed als ik.

Veel sterkte...aan ons.

Lieve groet van mij.

Hoi Anneke.Jou verhaal is mijn verhaal.Dezelfde gevoelens en maar 1 dag verschil in het overlijden van een hondje dat zo dierbaar was.Mijn lieve Bobby en jou lieve Raffi.Bij mij gaat er ook geen dag voorbij zonder tranen en ik heb ook een glimlach op mijn gezicht als ik de foto's van Bobby bekijk.Heb echt een hele mooie foto op canvas hangen.En ik was ook zo gelukkig met Bobby.Maar probeer wel meer te gaan denken dat ik het geluk heb gehad dat Bobby 16 jaar in mijn leven is geweest.Wat een schattige hond was Raffi.sterkte en groetjes.

Ja Hein, we weten het wel.... maar hoe, daar zijn we nog niet achter. Het is een rollercoaster met je gevoel. De ene dag gaat het wat beter en de andere dag is het weer helemaal mis... Zo kabbelen we voort.

Liefs

 Dankjewel Rianne, we zitten inderdaad in dezelfde flow.... de weken kabbelen voorbij en we moeten het er maar mee doen. Maar het verdriet en het gemis blijft. Dat zal ooit ook wel minder worden maar dat is ooit, en dat is nog heel ver weg. En ja, ze was ook echt heel schattig, te schattig. Mijn kleine poppedop.

Jij ook heel veel sterkte, en goed dat je naar Toulouse gaat. Geniet ervan....

Anneke

Heel veel sterkte met het verlies van Raffi, het is zo moeilijk om je maatje te moeten missen. Mijn meisje is alweer ander half jaar geleden overleden en ik mis haar elke dag, brand elke avond een kaarsje voor haar. Ooit zien we elkaar hopelijk weer...   Rust zacht Raffi..

" Heel veel sterkte met het verlies van Raffi, het is zo moeilijk om je maatje te moeten missen. Mijn meisje is alweer ander half jaar geleden overleden en ik mis haar elke dag, brand elke avond een kaarsje voor haar. Ooit zien we elkaar hopelijk weer...   Rust zacht Raffi.. "

Baasje van Bren† R.I.P & Lizzy

 Dankjewel voor je lieve woorden. Het valt echt niet mee om je trouwe maatje te moeten missen. Het is echt heel zwaar.... ik hou me ook vast aan het feit dat we elkaar ooit weer terug zien, het kan gewoon niet anders. 

Bedankt .....

Lief klein vriendinnetje van me, alweer een week voorbij.....

Dit was 10 weken gelden jouw laatste avond bij ons.

Nog heerlijk genieten in jouw tuintje. Dat deed je het liefst

Ik mis je poppedop........

Leuke foto's van jouw kleine Raffi spijtig genoeg moeten we verder met de herinneringen.Ik leef met jou mee.

 Dankjewel Ingrid.... Dit zijn voor mij de wat moeilijke foto's.  Maar gelukkig heb ik er nog een paar gemaakt. Het voelde zo raar om nog foto's te maken. Haar laatste.... maar ben toch blij dat ik er een paar heb gemaakt.