Ik vind mijn pup niet leuk

Hozie;

alle begin is moeilijk....
zo goed voorbereid en dan die verantwoordelijkheid die je overvalt.

herkenbaar....en ik ben een van de velen die dat ook deelt...

al heb je alle hondenboeken en tips gelezen en bestudeerd, pas als je hondje er is ben je ook daadwerkelijk een van de hondeneigenaars.

Doe een stapje achteruit, neem even adem en bestudeer eens hoe je moeder ermee omgaat.
Die maakt zich geen zorgen dat ze iets verprutst; opvoeden kan op zoveel manieren, de juiste komt pas na een tijdje volledig tot uiting.

Al doende leert men, durf te gissen en te missen en vooral....
geniet een beetje!

verlies je oorspronkelijke gedachte niet uit het oog.

Dan zeg ik je; komt goed!

Ik kan me goed voorstellen dat je soms heel erg twijfelt of je dingen nu goed doet of niet. 
En dan werken uiteenlopende adviezen ook niet erg mee
Wij hebben nog geen pup in huis, maar ik probeer me er al goed op voor te bereiden door veel boeken te lezen en op forums mee te lezen. Ik vraag me soms ook wel af, of ik straks alles goed zal doen. 
Maar met veel geduld en gaandeweg lerend zal het vast goed komen! En zeker nu je hier je verhaal hebt kunnen doen en met hulp van je moeder komt het bij jou ook vast allemaal goed!


Ik vergelijk het maar met het opvoeden van een kind (want daar heb ik dan wel ervaring mee ) 
Dan zijn er ook kraamtranen en vraag je jezelf vaak af of je het goed doet. Als dan ook nog anderen allerlei (tegengestelde) adviezen gaan geven, dan kunnen je twijfels nog groter zijn! Vertrouw vooral op je eigen gevoel en intuïtie! Daar bereik je uiteindelijk het meeste mee!

Veel succes en vooral plezier met je huisgenootje!

Zal ook maar reageren,

Mijn hond nu bijna 1 jaar en 3 maanden, daar heb ik jaren naar uitgekeken,
Heb mijn man gek gezeurd en deed kinderachtig wanneer het geen effect had.

Uiteindelijk daar was bobby na al die tijd, ik kon mijn geluk niet op, was te opgewonden om te slapen en ik zag het helemaal voor me;  mijn pupje in slomotion liefdevol op me af rennen en ik mijn armen wijd om hem te omarmen en geluk zalig makende tranen... nou kedeng dus niet wat een snert waarheid zeg, plas en poep ruimen, jankende hond in huis, steeds er op uit moeten, juffrouw spelen van dit mag niet en dat mag niet, bang zijn dat hij vals zou worden of bleef springen en happen enzzzzz.
Zucht dat was even schrikken... de band groeit momenteel nog, het heeft een tijd geduurd voor je uberhaupt van een band kon spreken.
Maar er wordt aan gewerkt.

Een puopenmens ben ik denk ik ook niet bij nader inzien, vind ze leuk ja van anderen, dan kan ik er uren naar staren maar in huis is wel een ander verhaal.
Toch worden ze op een dag volwassen al duurt het even maar dan heb je wel een volwassen kerel of vrouwtje in huis en eigenlijk gaat dit zo snel achteraf.

Je bent nu niet meteen verplicht om alles maar leuk aan je hondje moet vinden zolang je hem maar goed verzorgd en hopelijk komt het 'leuk vinden' er  ineens bij, dat is wat ik nu wel steeds meer met mijn hond heb.

het feit dat het je wat doet dat zegt eigenlijk al genoeg.
maar geen zorgen er zijn mensen die een baby krijgen en de baby niet eens aan willen kijken terwijl ze al jaren een baby willen ! en dan uiteindelijk de baby niet meer los kunnen laten.

maar dat heeft gewoon tijd nodig, en het voordeel van een pup is dat je hem/haar vanaf het begin goed kunt leren kennen en precies opvoeden zoals jij wilt.
ik zou inderdaad zoals al eerder genoemd is even kijken of er niet meer speelt. is het de pup of zijn er andere dingen waar je niet meer van kunt genieten. wist je van tevoren dat je puppies niet leuk vond of vond je ze juist wel altijd leuk ? probeer samen met je pup leuke dingen te doen en neem m overal mee naartoe. als je van honden houdt dan gaat die band vanzelf groeien.

Heel herkenbaar. Ik had ook heel erg naar onze pup uitgekeken. Wilde al zolang een hond en uiteindelijk stemde mijn man toe. Vanaf de eerste dag had ik een raar gevoel, waar ik best wel van schrok. Was ik er maar niet aan begonnen, dacht ik de hele tijd. Na een week heb ik er werkelijk aan gedacht om haar terug naar de fokker te brengen. Uiteindelijk is dat , gelukkig, niet gebeurd. En nu, anderhalf jaar verder, kan ik haar niet meer missen. Ik hou zo veel van haar. Tuurlijk moet je rekening houden met het feit dat je een hond hebt maar als het goed is heb je daar vantevoren over nagedacht. Ik moest heel erg wennen dat ik weer meer gebonden was. De kinderen werden net wat zelfstandiger en toen kreeg ik weer een "baby" in huis. Maar echt waar, het komt goed en je  zult zien hoeveel je van je hond gaat houden.   Succes want ik weet hoe slecht je je kunt voelen.

Hihi Dobry, ik ook hoor geniet me helemaal suf van de puppytijd!!
en inderdaad, het is voor iedereen verschillend en niemand is er meer of minder om.

Hozie, hoe is 't vandaag met je? Heb je beetje bij kunnen slapen?
Hoop dat 't allemaal 'n beetje lichter voelt en dat je het helemaal fijn hebt met je mams samen!!

Ik kan zelf toch ook niet wachten tot m'n puppy groot is want op dit moment doet ie echt alles wat niet mag en hij houdt er niet mee op. Het is dus 24/24 nee roepen en zorgen dat ie niets doet waarmee hij zichzelf kan kwetsen. Hij heeft net bananen in zijn oren. Bij mij valt de puppytijd dus heel erg dik tegen maar gelukkig was ik hier op voorbereid en steek ik er graag de nodige tijd in om later een leuke stabiele hond te hebben.

Andere mensen vinden het juist geweldig dus maak je zeker niet zenuwachtig en geniet van dat kleine wondertje dat in de toekomst bij jou zal leven.

Ik had precies hetzelfde. Alles wat ik wilde was een hond een eigen hond, vroeger hadden we honden maar als ik op mezelf ging wilde ik echt een hond voor mij alleen met me vriend dan. Toen was het moment daar ik kon niet wachten. De eerste drie weken had ik het zwaar en verwaarloosde mezelf. Ik moest veel huilen en at niet meer, ik werd letterlijk een zombie. Gelukkig heeft me moeder en natuurlijk me vriend veel geholpen en na de drie weken begon ik van hem te houden. En dat doe ik nog, ik ben nu zo gelukkig en ben heel gek van Denzel hij is echt mijn beste maatje. 

Mijn pup (sheltie) is nu 5 maanden en ik heb met smacht op haar zitten wachten. Ik heb niet de kraamtranen gehad, want ze is mijn 3e pup, dus ik wist dat ik niet meteen teveel moest verwachten. Soms kan ik niet wachten tot ze eindelijk een jaar is, want het zindelijk worden is nog moeilijk voor de kleine meid. Daarbij heb ik een sheltie van 4 jaar en zij is zo heerlijk aan mij aangepast, ik weet precies wat ik aan haar heb en zij aan mij. Dat zou ik ook NU met mijn pup willen, maar dat gaat niet.
Gelukkig gaat het elke week beter en de band die ik met haar heb inmiddels is geweldig en dat terwijl ik bij mijn ouders woon en die doen niets met haar, alleen knuffelen dan Ze is echt naar mij aan het groeien. Ik hoop dat jij dat ook zult ervaren, het is zo'n geweldig gevoel om belangrijk te zijn voor je hond!!

heel veel sterkte!

Beste Hozie,

Fijn dat je al zoveel positieve reactie 's hebt gehad met de intentie je te steunen. Erkenning is altijd fijn!

Al wens ik je uiteraard hetzelfde en hoop dat je nog plezier gaat beleven met je pup wil ik je graag nog wel iets meegeven wat mij opviel aan je teksten.
Je lijkt me een beetje te vergeten dat het vooral jouw hondje is, en uiteraard begrijp ik dat je het goed wilt doen maar wanneer doe je het goed? Dat bepaal jij. Mag je hondje op je bank, prima nu ook lekker doen dan. Mag je hondje los om je heen lopen? (kan lastig zijn maar dat terzijde hihi) dan moet je dat nu ook zo doen. Begrijp me goed maar je schrijft dat ze in de bench moet.... je kan daar alleen succes boeken als je daar zelf ook achter staat. Wij hebben bijvoorbeeld een bench staan, gaat ze af en toe in, maar ze leert ook los alleen te zijn.... we zorgen ervoor dat ze niet aan kabels en snoeren kan komen en aan speelgoed van de kinderen.

Snap je waar ik naar toe wil? Adviezen , raad , tips tuurlijk ze zijn er niet voor niets maar doe vooral waar jij je goed bij voelt en wat jouw normen zijn bij het hebben van een hond! Alleen zo ga je m.i een juiste band creeren en heb je beste kans van slagen ( je staat erachter en dus beter gemotiveerd) 

En eerlijk, je hebt een labje zeg je, dit zijn niet de moeilijkste honden en ze leren inderdaad nog langer dan alleen in de puppen tijd! Echt probeer de lat niet zo hoog te leggen meid, accepteer dat je dit nu eenmaal niet de leukste tijd vind en bedenk dat de tijd dat ze volwassen is vele malen langer duurt
Wij hebben hier momenteel zo'n doerak lopen en ik verheug me op de tijd dat ze meer kan en mag! Dat getuttel ook op straat dat iedereen haar zo leuk vind. Mijn andere hond (ook een lab) duwt dan zijn kop ertussen zo van hallo ik ben er ook!!! Geweldig, dus ja ik vind de puppen tijd ook niet het leukste! Kop op hoor!

Lieve Hozie,

Ik snap zeker hoe je je voelt,

maar doordaat je al aangeeft dat je bang bent iets fout te doen, geeft al volgens mij aan dat je wel degelijk op je pup geeft, je wilt het gewoon weg zo goed mogelijk doen! en dat siert je '
Ik heb zelf sinds 2 weken ook een pup ( een Pitbull) mijn eerste pitbull, en ik wil hemook zo graag zo goed mogelijk opvoeden zodat hij stabiel en liefdevol opgroeit.
Maar door de nare en negatieve ervaringen van vele mensen ga ik ook vaak aan mezelf twijfelen of ik ook de juiste persoon ben voor mijn pup... Alleen weet ik dat ik elke en alleen mijn best kan doen en meer kan ik ook niet toch?

Liefs Tali

Hozie het feit dat je twijfelt is dus wel iets he en dat houdt in dat je onbewust een band aan het opbouwen ben.
Zou deze kleine jou echt niets doen dan zou het op zeker geen dilemma zijn. Maar dit puppekind doet je wel iets je vind het zielig voor dit beestje je ziet alle mooie en goede kanten van dit hummeltje maar het is nog niet de grote leuke lieve hond waar je echt wat mee kan maar geloof me die tijd is er sneller dan je denkt en dan denk je terug hoe ik over dit beestje zo hebben denken. 

Probeer verder even ieder uurtje dat het kan uit te rusten en je zal zien dat ook achter jou donkere wolk de zon schijnt.
Heel veel sterkte

Hoi, ik heb dit topic helemaal gelezen en vroeg me nu af hoe het gaat...

Groetjes

Ben idd ook benieuwd hoe het gaat! 

Ik ook! Hoop dat je voor jezelf alles duidelijk hebt kunnen krijgen en een keus hebt kunnen maken :)

Allereerst denk ik dat veel mensen mijn vorige reactie fout begrepen hebben en als negatief gezien hebben, terwijl ik vooral aan het welzijn van de pup en ook de TS dacht. Maar dat is eigenlijk niet belangrijk.

Ik had er eerlijk gezegd geen idee van dat er zoveel mensen hetzelfde gevoel gehad hebben, omdat ik dit zelf niet gehad heb (ik ben nogal een go with the flow type in zo'n geval en vond Turbo als pup geweldig, ik zou zo terug willen naar die tijd) en eigenlijk niemand kende die dat gevoel wel gehad had (of er ooit iets over gezegd had). Ik vind het zeker moedig van je Hozie dat je je oorspronkelijke bericht geplaatst hebt en hulp gezocht hebt, en ook zoveel steun gekregen hebt.

Dit allemaal om te komen tot de vraag die al door enkele mensen gesteld is: hoe gaat het nu met je? En met je pup? Hopelijk heb je wat kunnen uitrusten en ben je terug wat tot jezelf gekomen en heb je een beslissing kunnen nemen, wat deze ook zou mogen zijn.

ook ik heb dit topic gelezen en ben erg benieuwd hoe het nu gaat.

Wat ik in elk geval wil zeggen is dat ik erg blij ben met de reacties die hier geschreven worden. Positief en opbouwend. Wat heerlijk om te lezen dat je niet meteen bij de enkels wordt af gekapt :)

Ik heb zelf een kruising pup, nu 15 weken oud. Ik heb altijd honden gehad, van kinds af aan. Nu was ik 5 jaar zonder hond en vond het tijd worden voor een hond. Ik miste het enorm.... en toen was ze eindelijk daar. We hadden haar opgehaald (mijn dochters en ik) en die avond en 's nachts raakte ik volkomen in paniek. Huilen, huilen en nog meer tranen, waar was ik in hemelsnaam aan begonnen? Het zou uitlopen op een ramp. Ik was echt in paniek en wilde de hond weer terug brengen. Toch door gezet en het is de beste beslissing die ik sinds tijden genomen heb.

Joy doet het erg goed, na een week hoefde ik er 's nachts niet meer uit, ze sliep gewoon door, jankt niet, ook niet als ik even weg ben.

Nu zie ik het positieve er van in. Door Joy ben ik uit een isolement gekropen (klinkt wat zwaar, maar zo ervaar ik het wel) Ik kom buiten mensen tegen, maak een praatje (ik verander in een sociaal mens ;) ) en voel me minder alleen. Natuurlijk is het aanpassen, maar ik kijk dan naar wat ik van haar terug krijg en dat is enorm veel <3

Maar eerlijk is eerlijk, het is ook een hele makkelijk en vrij rustige hond.

Ik ben ook erg benieuwd! Onze pup was erg gemakkelijk, de pup van een collega, haalde alles uit de kast. Een jachthond, die opgeleid werd door haar partner, mijn collega was de pineut... Nu gaat het goed, gelukkig!

Dit had ik ook bij mijn chi.

ze werd ziek, luisterde niet ik (wij) werden helemaal gek. Ze haalde het bloed onder onze nagels vandaan. Hup op internet gezet we wilde er gwn vanaf omdat het absoluut niet aan onze verwachtingen voldeed. 24/7 2a3 weken lang de pup aandacht dat werd te veel. De dag dat iemand onze chi zou komen ophalen sprong ze op mijn schoot kroop onder mijn trui en bleef uren liggen. Het leek alsof ze iets aanvoelde en hebben de verkoop afgezegd.

Als een echt echange manager heb ik lang nagedacht over de oorzaak. En hier mijn conclusie: de eerste dagen, weken en/of maanden is een verandering niet leuk. Je ziet het als een must en voel je je er niet prettig bij. na verloop van tijd wordt het een standaard werkproces en weet je niets beter. Hetzelfde geld ook voor een pup/hond je doet het omdat het moet. Het intergreeren en implementeren van een hond in JOU leven heeft tijd nodig. ongeacht geintergreerd worden en dit heeft tijd nodig.  Ongeacht dat jij jaren reasearch hebt uitgevoerd en hebt gebrainstormd over het nemen van een pup ja of nee. De keuzen is gemaakt en nu nog de implementatie in je leven

Nu na 2 maanden dat noa in ons leven heeft weten wij niets beters en niets of niemand neemt haar van ons af.

Hup op  internet gezet ??????

dus als ze niet op je schoot was gesprongen zat ze nu daar ergens ????

Het idee alleen al geeft me rillingen.

zo lijkt het of een pup een gebruiksvoorwerp is

het voldoet niet aan onze verwachtingen !!! 

dan doen we het toch gewoon weg

en kopen we een ander ding 

jammer en ik weet niet of ik blij moet zijn dat jullie de hond dan toch maar gehouden hebben

Geen zorgen, soms kan je wel een dipje hebben, dat had ik ook met mijn lab. Maar het komt wel goed!

Zolang het net zo makkelijk is een paar schoenen, als een broodje worst, een tube tandpasta, een fiets een pakje kauwgum of een pup te kopen, bijven dit soort problemen bestaan.

Het wordt tijd dat er wettelijke regels komen tav het kopen en houden van dieren! Ook dat er zwaardere straffen komen op dieren mishandeling en verwaarlozing!