Pup in huis: steen in mijn maag

Ik lees je verhaal even, maar ben gestopt toen je vrasene zei. Naar welke hondenschool wil je gaan?

Maak desnoods even een profiel aan, dan kan ik je een pb sturen, ken de scholen in de omgeving goed... Oh je hebt al een profiel, ik stuur een pb

Oooooh, maar dat herken ik perfect, hoor! Ik had zoveel puppy-boekjes gelezen, ik wist in theorie perfect hoe ik het moest doen... alleen had mijn hond duidelijk niet diezelfde boekjes gelezen als ik, hahaha! Alles deed ze anders, het was een ware terror-pup! Maar heel veel van haar eigenzinnige, opstandige en vervelende gedrag kwam eigenlijk op hetzelfde neer: ze had het heel moeilijk met frustratie, dan schoot ze in protest. Ik heb in het begin ook de fout gemaakt daar met hardheid op te reageren. Dat had als enige effect dat ze me niet meer respecteerde en naast me ging leven. En dat wou ik niet, ik wou net heel graag samenleven! Ik ben toen een andere koers gaan varen, me veel meer gaan afvragen wat ik wou bereiken en hoe ik dit duidelijk kon maken met 1 groot uitgangspunt: rust en beheersing! En dan bedoel ik niet qua beweging of inspanning, maar mentaal. Het hondje leren 'rustig blijven' in allerlei verschillende situaties. Dat heeft heel erg geholpen en we zijn op korte tijd toen enorm naar elkaar toegegroeid.

Wat de wandelingen betreft: ik heb me ook nooit aan die 5 minuten gehouden. Mijn honden hadden meer nodig dan dat. Je kan het als richtlijn zien, dus niet té lang aan 1 stuk wandelen met de pup, maar ik vind niet dat je de regel letterlijk moet toepassen. Rassen zijn heel verschillend in aard, dat weerspiegeld zich ook in hun energie. 'Bezig zijn' hoeft ook niet altijd wandelen te zijn: je kan samen lekker het bos in en dan op 1 plekje lekker op verkenning gaan. Holletjes zoeken, snoepjes verstoppen, tussen de bladeren scharrelen, enz. Vinden ze leuk, en terwijl ben je toch lekker bezig met de pup zonder veel afstand te lopen.

Lien kan je vast een prima hondenschool aanraden in je buurt! Ga alvast al es kijken of het je bevalt!
Succes!

.heel mooi zoals jij het hebt opgelost! Kritisch naar je zelf kijken en je eigen koers gaan varen! Niemand kent je hond beter dan je zelf!

Ik denk Karolin, dat we met een ding het allemaal eens zijn, een pup opvoeden is niet makkelijk! Gelukkig op HP, zijn er heel veel mensen die je tips kunnen geven en hun eigen ervaringen met je kunnen delen. Niet alle tips zullen je aanspreken, maar ze zijn allemaal goed bedoelt. 

Trouwens,
Als je vind dat je hond in zijn gedrag te ver gaat, zoals met bijten, kan je kijken of het werkt hem even apart te zetten. Het moet wel leuk blijven voor jullie! 
Ik doe dit ook met mijn hond, ze kan soms super blaffen, dan hup de gang in, ik even rust. 
Mijn ouders fokten vroeger boxers, we hadden oma, moeder en dochter, totaal 5 nestjes en nog een nestje met onze teckel. 
Boxers zijn leuk, ze gaan alleen pas heeeeel laat echt luisteren. Ze kennen de commando's dan wel, maar ja, lang leven de lol! 
Het gaat je wel lukken hoor!

Suzanne, bedankt

Ja, weet dat wel zene dat het allemaal goed bedoeld is, echt wel, en ik haal er inderdaad de dingen uit waar ik iets mee kan, ik begrijp wel dat er gemengde reacties zijn, uiteindelijk kennen jullie mij of Baloe niet, en gaan jullie af op wat ik vertel, en heb nu wel al veel verteld, maar het blijft relatief he, de hele context blijft giswerk. Kan al moeilijk echt alles opschrijven. Al moet ik bekennen dat ik toch al heel wat neergepend heb vandaag .

Voorlopig heb ik hier geen mogelijkheden om hem af te zonderen, zoals ik al eerder zei, is alles hier open, daarom dat we zijn buitenruimte nu vergroot hebben, eerst terras, nu terras en een groot derde van onze tuin, als ie doordraaft, probeer ik hem naar buiten te laten gaan, en dan ff deur toe, kan ik tenminste eens deftig dweilen zonder dat ie continu mijn dweil van den aftrekker trekt . Onze gang is geen optie, nog niet, onze trap naar boven is daar ook, en zou niet willen dat ie gaat traplopen nu, zouden we dan eerst moeten afmaken, misschien een optie...hij mag niet in de zetel, maar hij doet het toch wel 's nachts, das al zo slecht voor zijn poten, ik probeer wel op te letten met zo'n dingen.

Tijd voor een lange dut nu, voor mij en Baloe

ik voel me in elk geval een pak rustiger dan vanmiddag

ik ga nog snel ff proberen of ik een foto bij mijn profiel krijg, van Baloe en ik.

slaapwel allemaal

Wow !  Mooie kruising is Baloe.

Ik kan m'n berichtje kort houden want heb het topic verder doorgelezen en zag het ene na het andere superantwoord

Nee, plak geen termijnen op wanneer ze iets moeten kunnen of wanneer het ergens te laat voor zal zijn.  Ik las hierboven dat een blindegeleidehond pas op één jaar zijn training krijgt.  Ik heb ook een heel goede hondentrainer gekend die vond dat een hond het eerste half jaar vooral moest spelen, zichzelf en de wereld ontdekken en de mens leren vertrouwen...

Speel even met je hondje en stop er inderdaad mee nog voor hij helemaal uit de bol gaat en zichzelf niet meer in de hand heeft... dan horen sommige pups je zelfs niet meer...  Zorg voor een speeltje waar hij zich dan een poos mee kan bezighouden... Niet het gestress van even iets geven en afpakken.  Wie dat verzonnen heeft ..????

Je hoeft ook niet altijd te winnen.  Blijf relax, dat zal meer indruk maken   Ik laat m'n hond zelfs winnen en het trektouw wegtrekken... Wil d'r tanden immers niet stuk... Ga haar dan ook nog prijzen dat ze zo sterk is, haha...  En ja... dan komt ze het gauw terug in mijn hand duwen of op m'n schoot leggen omdat ze hoopt dat ik niet stop als ik niet kan winnen. 

Succes!

jij ook Kylie!

Hoi Karolin, jij kent je hond idd het beste en het gaat je vast wel lukken hoor! Bij mij in de gang, heb ik een plank voor de trap gezet, was ook open, gewoon bij de bouwmarkt gehaald. Als je nog vragen hebt, heel veel mensen die met je mee denken! 

.

Hier ook een oververmoeide pup eigenaar.. Ze is pas een week je hier en ben op van de zenuwen. mijn vorige hond heb ik vorig jaar moeten laten inslapen en heb nu weer een pup in huis. Het valt me erg zwaar. Vooral het feit dat ik nu met handen en voeten gebonden ben. Heb ontzettende zenuwen en kan niet eten. Ik heb een rustgever van de huisarts en moet zeggen dat haalt de scherpe kantjes eraf. Maar voel me moe en stel me de vraag wil ik dit wel. Natuurlijk blijft ze bij me maar ik denk dat ik de omslag van oude hond naar jonge heel vermoeiend vind. met de vorige kon ik lezen en schrijven. Nu loopt hier een hondje wat alleen vermoeiend is. Ik ben in ieder geval blij dat ik niet de enige ben. Dat geeft mee hoop.

Dorien voor advies kan je het relaas van Marleen lezen ,staan heel veel tips in .

Wat betreft je gevoel nu met de nieuwe  pup kan ik je zeggen dat ik dat ook heb gehad.

In september 2010 overleed mijn hond,na veel verdriet en het gevoel geen hond meer,

kwam toch weer het gevoel terug om toch een hond te nemen.

Na een jaar kwam onze nieuwe pup en wat viel me dat zwaar.

Met mijn andere hond kon ik lezen en schrijven met de nieuw pup kon ik niet uit de voeten.

Ondanks zijn leuke snoet ,het kleine pluizenbolletje kreeg ik er geen klik mee.

En was ik alleen maar doodmoe,en de twijfels sloegen dagelijks toe.

Waar waren we weer aan begonnen,gelukkig kwam er een omslag toen ik ging beseffen dat het niet allemaal

zo uit het boekje hoefde ,maar dat ik meer mijn eigen gevoel moest volgen.

Dan was een ander zijn pup maar al veel verder dan die van mij, uiteindelijk is het ene  kind ook het andere niet.

Elke vooruitgang werd vanaf toen uitbundig gevierd en de moeheid van mij raakte hoe langer hoe verder op de achtergrond.

 

Dus Dorien geniet gewoon van je pup en volg een tempo wat je zelf plezierig vind,je zal zien dat het dan spelenderwijs gaat.

Hoe dan ook, pups worden groot ! En het komt goed. Sterkte .

Doreen, als je al heel lang uit de baby's bent dan valt het ook niet mee om er weer één in huis te hebben.

Hetzelfde geld voor een pup.

We vergeten vaak na jaren dat het best heel intensief kan zijn, door dat we ons de pup tijd van de vorige hond niet meer zo intensief kunnen herinneren, of dat de pup van toen heel anders is als de pup van toen. Maar vergeet vooral ook niet dat je zelf ook weer ouder bent geworden en andere gewoonten en tijd voor jezelf gewend bent.

Ik weet wel dat toen onze pup in huis was, nadat we onze vorige hond moesten laten inslapen, ik wel eens heb geroepen :"Ik ga kaartjes verzenden, moeder en kind rusten tussen 2 er 3 uur " Ik was versleten. Maar ja ik was toen ook al weer zelf 14,5 jaar ouder geworden en ik moest er echt weer inkomen zo te zeggen.

Het goede nieuws is, dat het weer gelukt is en ik iedere dag van onze man geniet.

 

Dank je wel voor de reacties. Ik weet dat ik moeite heb met de omslag in mijn leven. Als je 10 jaar in een bepaald ritme zit is het moeilijk om dit om te zetten. Toen ik mijn vorige hond kreeg waren de kinderen nog klein en zat ik in het ritme dat ik thuis was. Nu werk ik parttime maar heb het geluk dat ik mijn uren zelf kan indelen. De eerste week blijf ik thuis en dan ga ik langzaam mijn leven weer inrichting. Mijn kinderen helpen wel mee. Maar ik denk dat ik het inderdaad te goed wil doen. Ik heb haar 5 nachten in de slaapkamer gehad, maar heb haar vannacht beneden laten slapen in de bench. En ik moet zeggen dat ik al war beter uitgerust ben. We houden moed maar zal heel blij zijn als ze weer een aantal maanden ouder is.

Dat blijven wij ook tegen elkaar zeggen. Wacht maar schatje, over een aantal maanden is het allemaal een stuk minder erg.

Maar het klopt ook, als ik het verschil van een maand geleden zie en nu met onze puppy dan heeft ze al veel bij geleerd. We hebben in totaal al een week gehad dat ze niks binnen heeft gedaan (helaas niet achter elkaar).

Hoe goed je je ook op een pup voorbereid het is een heel ander verhaal als ze er eenmaal zijn.

Ze bijten in alles, plassen ineens, al ben je net naar buiten geweest dan word er toch binnen geplast. Hoe vaak wij de vloer ook wel niet gedweilt hadden zodat Thalia er vervolgens gelijk weer overheen plaste. Het opspringen, zit je lekker op de bank en ineens krijg je een paar poten in je gezicht en word er in je neus gebeten. Hoppa, weer een paar schrammen erbij. 2 weken geleden had ik veel meer op kunnen schrijven waarom puppy's ook niet leuk zijn. Toen kon ik thuis ook nog een potje zitten huilen omdat het zoveel van je vraagt, lichamelijk en emotioneel. Nu is het alweer heel anders. Ik zou bijna willen zeggen dat als ze nu begreep waar ze wel en niet in mag bijten dat we er zijn haha. Ik ben ermee aan het oefenen maar sommige dingen zijn zo verleidelijk voor haar.

Wat is ze allemaal beter gaan doen. Ze heeft commando;s geleerd waardoor ze makkelijker te sturen is. Ze weet dat als we gaan slapen ze niet mag gaan spelen met ons, wel met haar eigen speeltje. Ze heeft de bench aangeleerd en ze kan nu 4 uurtjes alleen thuis blijven. De zindelijkheid gaat steeds beter, bijna alles gaat buiten, soms geeft ze het zelfs aan door voor de deur te gaan zitten. Ze weet dat ze niet op de tafel mag, ze weet dat ze niet van ons bord af mag eten. (wij eten op de bank en de honden liggen dan lekker op mijn schoot) en gaat dus ook lekker tegen me aan liggen zonder te schooien. Ze kan zichzelf een stuk beter vermaken waardoor wij niet 24/7 met haar bezig hoeven te zijn. Ze begrijpt ook wanneer onze andere hond haar wegstuurt omdat ze te druk is. Dus dat hoeven wij ook niet meer te doen. Ze kan af en toe op de bank springen waardoor ze ook alle bewegings vrijheid heeft die Gruul heeft. Daardoor piept ze dus ook minder omdat ze zelf naar ons toe kan komen. Sowieso piept ze in het algemeen veel minder. We kunnen haar aaien en knuffelen als ze wakker is zonder dat Thalia dit ziet als spelen.

 

Het gaat helemaal goed komen met jullie en jullie pup. De eerste maand is echt heel erg doorbijten en dan heb je zelf ook een goede routine gevonden. Je bent beter afgestemd op elkaar dus het opvoeden gaat steeds makkelijker. En zeker als je puppy eenmaal rust kan vinden, door zelf te spelen en derg. ga je nog sneller die band met de pup opbouwen. Hetgene wat ik het meest vervelend vond aan de pup (nu ik terug kijk) was vooral het slaapgebrek, daardoor raak je snelle gefrustreerd, je bent moe, je emotie's schommelen alle kanten uit en je weet soms ook niet wat je met jezelf aan moet. Maar dat komt goed, Thalia kan het nu zo;n 8 uurtjes ophouden snachts, ze ligt ook bij ons in bed ipv de bench. Ik vind het heerlijk om sochtends wakker te worden en dan ligt er zo'n klein frutseltje onder de dekens met haar koppie erbovenuit op mijn kussen. Nog net niet met die neus tegen de mijne aan. En ze heeft ons door laten slapen! Nu is dat normaal geworden maar de eerste paar weken niet helaas, maar ook dat heeft ze geleerd. Je mag op bed slapen als je rustig bent, anders moet je in de bench slapen. (bench is geen straf hok en dat moet het ook zeker niet worden)

 

Ach Marleen.....de meesten hier snappen wel hoe moeilijk het is als er een pupje in je leven komt.

Van tevoren bedenk je hoe lief en leuk je leven eruit gaat zien met zo'n knuffelbaar hondje.

Je kunt niet bedenken dat het in de praktijk best wel tegen kan vallen, want je leven wordt op z'n kop gezet.

 

Je hebt het steeds over dat je weer lekker met z'n viertjes zou willen zijn, maar ik denk dat het wel goed komt.

Je hebt al zulke goede adviezen gehad hier dus heb ik er niet veel aan toe te voegen.

 

Ik weet zeker dat je over enige tijd kan zeggen.....we zijn nu lekker met z'n vijfjes!

 

Ik wens je veel wijsheid toe

Eline, fijn dat jullie inmiddels ook al weer beter de draai hebben gevonden en kunnen genieten.

 

Ja ik dacht echt dat ik de enige was. Iedereen is gek op puppy's. Ik ook als ze van andere zijn. Vind persoonlijk een volwassen hond leuker. Ik durf het ook tegen niemand te zeggen, dus ben erg blij met dit forum. Wat Marleen schrijft dat ze liever met hun viertjes is begrijp ik helemaal. Ik idealiseer mijn leven zonder puppy ook. Denk ook steeds wat had ik het goed, waarom moest ik zonodig. Ik weet dat de puppy tijd snel gaat, maar als je er middenin zit kan het lang duren. De ochtend vind ik het ergst. Zie er dan als een berg tegenop met een knoop in mijn maag. Naarmate de dag vorderd gaat het al iets beter. Het is echt een schatje, maar zo'n handenbinder. De buren hebben ook net een puppy van ietsje jonger. Heel toevallig omdat ze altijd zeiden dat ze geen hond meer wilde. Dus hou ik me maar aan de gedachten vast dat ik niet alleen aan huis gekluisterd zit. Ben heel blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan zonder verwijten te krijgen.

Hey Doreen,

 

Waarom vind je dat je aan het huis gekluisterd zit? De pup kan toch "overal" mee naartoe? Het is net goed voor de socialisatie. Kan ze niet wennen aan de bench? Kan je de pup daar af en toe in zetten als je wegmoet en hij niet mee kan? Een bench is geen straf hé, het is een rustplaats. Als onze pup een paar uur wakker is geweest en veel prikkels heeft gehad, is ze net blij dat ze even kan rusten. Probeer het anders wat te structureren. "Ik doe nu dit en dat met de pup, daarna gaat ze rusten en kan ik ...." En probeer dat ritme wat aan te houden zodat je het gewoon wordt.

's Morgens is het bij ons ook lastig, onszelf klaarmaken, de kinderen, 5x boterhammen smeren, koek, fruit en toestanden. EN intussen zien dat de pup niet in huis doet... maar dat gaat elke dag beter en beter. Nu hebben we het systeem dat onze dochter er steeds nog een kwartiertje mee buiten speelt 's morgens tss 8u en 8.15. Dat geeft de rest wat rust in huis.

Ok, 's avonds vloek ik ook als ze weer in de zetel springt, of weer aan mijn mouw of sokken hangt tijdens mijn favoriete tv-programma :-) Maar ik ben er zeker van, dat als ik er nu tijd in investeer, dat dat later rendeert.

Hopelijk gaan de negatieve gevoelens nog over. Ik kan het zeker wel begrijpen en wil je zeker neit veroordelen.

Groetjes Ingrid

 

Doreen, misschien is het een goed idee om een profiel aan te maken en zelf een topic te openen.  En wie weet vinden we na een tijdje ineens een topic van je waarin je kan vertellen dat je pupsel inmiddels al prima past in jullie gezin en bezigheden.

Ik moet zeggen dat ik het een beetje verwarrend vind, om reactie voor Marleen, Eline en Doreen op één topic te vinden.

 

 

 

 

Heb een profiel aangemaakt. Ik bedoel met aan huis gekluisterd dat ik van te voren alles moet bedenken als ik iets ga doen. Bijvoorbeeld boodschappen. Maar ik geef toe het is meer een gevoel van gebondenheid. Moet gewoon heel erg wennen aan een pup.

Leuk doreen dat je een profiel hebt aangemaakt.

Ja, even geen spontane akties meer.

Het gevoel van gebondenheid zal altijd blijven bestaan, want er is er één die op je rekent en afhankelijk van je is en blijft . Alleen zal de mate van beleving veranderen als de pup ook wat makkelijker alleen blijft.

Jullie moeten nog aan elkaar wennen zoals je zegt en een vertrouwens band krijgen. Persoonlijk voel ik me graag gebonden aan de zorg van mijn hond, maar met drie jaar is dat wel anders als met een pup. Hoewel ik er één heb die best een behoorlijke scene durft te beginnen als hij niet mee mag.  Hij legt zich er na een tijdje wel bij neer, maar met moeite.

 

Ben eigenlijk heel benieuwd hoe het nu met Marleen is.

https://www.hondenpage.com/hondenforum/opzoeken/177806/3856200.php

Er heeft nog iemand een topic hierover geopend, waarop Margreet ook heeft gereageerd. Zie bovenstaande link.

Wat aardig dat je het vraagt Doreen!

Ik ben inmiddels 7 weken verder. Ik ben inmiddels aardig gewend. Het is allemaal wat gemakkelijker. Er zijn heel veel momenten dat ik enorm geniet. Maar wanneer ik heel eerlijk naar mezelf ben dan vind ik dat de beslissing om een hond te nemen een verkeerde beslissing is geweest. Dat geldt alleen voor mezelf, niet voor de rest van het gezin.  Ondanks mijn gevoel daarbij komt hij absoluut geen aandacht en liefde tekort. Die kan ik hem meer dan genoeg bieden. Daar hoeven jullie je geen zorgen om te maken . Ik hoop dat deze gedachte in de loop van de tijd ook nog verdwijnt. Waarschijnlijk wel, zeker gezien waar ik vandaan kom (7 weken geleden was ik echt in paniek). Ik vind het heerlijk om met hem te wandelen. En het is een enorme knuffelkont die het liefst op schoot ligt. Dat vind ik ook zalig. 

Maar ik moet gemakkelijker worden. Ik vind het moeilijk om hem alleen thuis te laten voor mijn pleziertjes (sporten, winkelen, kapper etc.). Die pleziertjes schieten er nu dus bij in. Dat moet ik wel veranderen. 

Ik realiseer me trouwens dat de zin Maar wanneer ik heel eerlijk naar mezelf ben dan vind ik dat de beslissing om een hond te nemen een verkeerde beslissing is geweest niet helemaal goed kan vallen op een forum vol hondenliefhebbers. Maar dit is wel zoals het nu is. Eerlijk! En geloof me, ik heb er zelf het meeste last van. Ik voel me daar enorm schuldig over. Je kunt het ook tegen niemand zeggen. Behalve mijn man weet ook niemand het. Toch heb ik er alle vertrouwen in dat ik er, laten we het ruim nemen, over een jaar anders over denk. En daarbij hou ik al wel van hem. En maak ik me enorme zorgen wanneer hij ziek lijkt te zijn. Maar zeggen dat ik hem niet meer kan missen, nee dat kan ik nog niet. Helaas!

"Maar zeggen dat ik hem niet meer kan missen, nee dat kan ik nog niet."

 

Er is al heel veel gezegd en heb weinig toe te voegen verder, alleen op bovenstaande zin:

...inderdaad nog niet. Ik denk dat je over een paar maandjes al anders denkt, over een half jaartje nog weer anders, en over een jaar kun je je niet meer voorstellen dat je dit gezegd hebt ;)

 

Mocht je een eigen pleziertje willen, zorg dan voor een kong met iets heeeel lekkers. Ook yoghurt met een klein beetje fruit en water en dan in de vriezer is een aarader. (wel eventjes onder de warme kraan zodat er niet aan vastgeplakt kan worden).

Zo heb jij een pleziertje, en je hond ook! (Geloof me, een kong ijsje is echt wel een feest voor je hond!)

 

Gr. Alexandra

 

 

 

RVS: de quote in jouw reactie hierboven is niet van mij. Je reactie erop is dus ook niet voor mij. Ik ben ooit dit draadje gestart en inmiddels zijn er nog een aantal vrouwen die dezelfde gevoelens hebben aangehaakt. Daardoor lopen er een aantal verhalen door elkaar. Mijn laatste 2 reacties heb ik geplaatst omdat Doreen zich afvroeg hoe het met mij, de topicstarter ging. Ik heb geen boxer . Wellicht is het handiger om draadje te sluiten.