ff voorstellen en advies gevraagt.

Proost
Al zit ik zelf meer aan zoiets te denken

Hallo allemaal,
Vanavond de theorie gehad, samen met mn dochter, over de kalmerende signalen. Er is me een hoop duidelijk geworden en nog veel meer vragen erbij, hihi. Bij thuiskomst (moest helaas Luba wat langer alleen laten, met kluif, kong etc maar kon niet anders) gelijk genadeloos afgestraft.....jaja zij mij wel en ik haar niet'. Maar goed, zij is dan ook de hondepup en ik een volwassen mens.
Terwijl ik de uitleg over de signalen aanhoorde dacht ik...ohjee dat mooie schepseltje verteld mij steeds dat ze niet bepaald op me zit te wachten. Gelukkig gelijk morgen ochtend de priveles en snel het roer om.
Ik dacht dat ik haar al heel veel rust gaf maar het is me volkomen duidelijk dat het bij lange na nog niet voldoende is. Hoe dan te voorkomen dat ze tig keer nu probeert mn tuin tafel op te vreten terwijl ik haar telkens opnieuw haar bot aanbied, die ze overigens graag wil maar 3 sec. later weer op de tafel aanvalt hoop ik snel duidelijk te krijgen.
Wat me overduidelijk is geworden is dat ik nog heel veel moet leren om haar te leren. Kattekwaad uithalen mag ze van mij, graag zelfs. En eierdoosjes....mijn kinderen waren het meest blij met "afval materiaal" volgens mij niks mis mee

Wat me verder ook heel duidelijk is dat alle "oude" opvattingen over opvoeding in het algemeen schreeuwen om verandering, net zoals onze hele wereld dat doet. We leven in een nieuwe tijd en MOETEN terug naar de basis willen we een fijne en veilige wereld creeren.

Echt super dat je je zo inzet om je hond te begrijpen en op zo'n fijne manier op te voeden!
Als het echt allemaal zou makkelijk was dat enkele boekjes/cursusjes genoeg zijn had niemand problemen met zijn hond - maar waar is dan de uitdaging?  
Juist het karakter van je hond leren kennen, haar eigen persoonlijkheid de ruimte geven, de zoektocht naar wat werkt en wat niet, het leren kennen van elkaar en de band die hierbij ontstaat maakt het zo geweldig 



Oh ja, misschien nog een tipje over de tafel: Smeer een heel klein beetje pindakaas uit over het bot, zodat ze hier nèt even iets meer aandacht voor heeft

Dat komt misschien ook door je eigen manier van schrijven. Je bent nogal stellig en je verwoordt zaken nogal algemeen en impliceert nogal wat. In je reactie op mij bv impliceer je dat mijn honden niet opgevoed zijn en dat is geen prettige opmerking. Zeg je dat weleens op straat tegen iemand? Ik niet. 

Het is het verschil tussen schrijven 'jouw hond is niet opgevoed en dus gevaarlijk' of schrijven 'ik maak honden mee die hun grenzen niet kennen en dat is heelgevaarlijk' . Zwart wit letter op papier komen tien keer zo hard binnen als een zin in een gesprek... Je verwijt Erik dat denkt de waarheid in pacht te hebben maar dat doe je zelf ook.... 
Ik ben het met je eens dat alle honden moeten weten dat er grenzen zijn, ik ben het ook met je eens dat in zijn algemeenheid verschillende rassen verschillende eisen stellen aan de opvoeding. Sterker nog, ik denk dat elke  hond zijn 'eigen' opvoeding verdient. Ik heb twee nestbroertjes en bij beiden heb ik sommige dingen verschillend moeten aanleren. Dit zijn mijn husky 3 en 4, ik heb hiervoor niet de makkelijkste husky's gehad en veel geleerd over hondentaal, gedrag en opvoeding. Husky's zijn gefokt op het zelf nemen van beslissingen. Het verschil tussen skijoren met een labrador en een husky, is dat bij het commando 'gee' (rechtsaf) de husky wacht met rechts afslaan tot er een pad tussen de bomen is (grapje ) . Een husky werkt samen met de musher en niet alleen voor de musher. Dat betekent dat een husky zich niet laat forceren. Een husky opvoeden betekent duidelijk zijn, creatief zijn en gevoel voor humor hebben en daarnaast wel duidelijk grenzen bepalen. Daarnaast moeten ze een beetje ruimte en autonomie overhouden. Ik heb een husky gehad waarbij men dacht na de Old English Sheepdogs ook wel een husky op te kunnen voeden... En dan hadden ze nog de pech een van de slimste van allemaal te treffen. Dat ging dus faliekant mis. Er was een ansgtbijtende, slopende, in huis poepende en piesende hond over. De fokker heeft hem terug gehaald en hij is na een jaar bij ons gekomen en heeft nooit wat gesloopt, super lief naar kinderen, sociaal naar andere honden en naar ons en naar andere mensen. Wij waren creatief in onze zin doordrijven zonder te forceren. Hebben wij hem nooit fysiek gecorrigeerd? Jawel, maar vanuit een basis van vertrouwen en op momenten dat het voor hem ook logisch was. En dat laatste is nog best wel eens moeilijk in te schatten, reden om een fysieke correctie uitermate zorgvuldig toe te passen!

Ik heb ook nooit beweert dat je te pas en te onpas fysiek moet corrigeren. Het gaat er om dat het een beetje apart is dat je op een hondenforum regels hebt over wat je wel en niet mag zeggen. Zo kun je een open forum en open discussie toch niet garanderen. En ik heb ook nooit gezegd dat ik een liefhebber ben van fysiek corrigeren. Maar fysiek corrigeren als zwak zien is natuurlijk belachelijk. De adviezen die jullie geven zijn net zo gevaarlijk als die van mij als bepaalde mensen die hier op dit forum zijn ze niet goed uitvoeren. En ik geloof dat jij slapende husky en Erik ze prima uitvoeren waardoor jullie hond gewoon goed opgevoed is, maar dit komt ook omdat ook jullie leven in het teken van de hond staat. Veel mensen zijn er niet zo mee bezig, en dan is jullie manier net zo lastig als mijn manier. Trouwens de meeste mensen (waaronder mijn hondenschool) zeggen dat ik hem best iets harder mag aanpakken, dus zo fysiek pak ik hem nu ook weer niet aan.

Je mag wel praten over straffen, je mag het niet promoten en nee, ik vind het niet zo gek, er zit een bepaalde filosofie achter dit forum, dat kun je weten als je eraan begint.
Maar goed, we gaan wel erg ver off topic, dit omderwerp ging over een elf weken oude husky pup, dan zeg ik dus ook specifiek daar wat over en dat wil niet zeggen dat ik bij een 3 jaar oude Rottweiler met agressie problemen hetzelfde zou zeggen (ik zou denk ik niet zoveel zou zeggen, anders dan, vindt een goed gedragstherapeut ) maar ik vraag mij wel oprecht af wat jij van mijn reacties een gevaarlijk advies vindt in de context van deze puppy.

Edit: als het kan graag me letterlijk quotes niet alleen jouw interpretatie in z'n algemeenheid

Als je niet veel en secuur met je hond omgaat, dan is je jouw hele stukje lastig uit te voeren. Als je een superdominante hond hebt en je laat hem zo vrij, krijg je nooit het respect wat je nodig hebt. Een hond heeft een leider nodig geen broer of zus.

Ik ben van mening dat elke hond uniek/anders is ook elke husky. Hoe je je hond opvoed en hoeveel ruimte je een hond geeft hangt af van het karakter en de gedragingen van de hond en niet te vergeten de eerste basis van de hond.

Ik ben dan ook van mening dat het niet goed is te oordelen of iemand een hond te veel ruimte geeft als je de hond en karakter en gedrag niet persoonlijk kent. Je kan ook een hond leiden/begeleiden en toch ook een bepaalde ruimte geven. 

Ook niet elk persoon is geschikt om gedrild te worden in het leger. 
>> Ja maar dan vergelijk je een hond met een mens >> nee niet zozeer ik wil aanduiden dat het karakter, persoonlijkheid e.d. een grote rol spelen in wat een goede keus is voor de hond qua ruimte en leiding de ene hond heeft hele strakke leiding en constante grenzen nodig, dan heb je honden die helemaal geen ruimte mogen... en je hebt honden die gek worden als ze niet ook hun ruimte krijgen. 

Een dominante hond moet inderdaad meer duidelijkheid en minder ruimte hebben, maar een hond die zachter van aard is moet je ook niet constant op de huid zitten. 

Leer de hond kennen, hoor en zie signalen en tast af wat de hond nodig heeft en wat jij nodig hebt.

zo zie jij het.. ik ben het daar niet mee eens. een hond is niet per definietie dominant maar vertoont enkel in bepaalde situaties dominant gedrag.
ik denk dat je juist meer respect hebt door een hond positief op te voeden, de hond respecteren geld niet da er geen regels zijn maar die hoeven niet fysiek bewaakt te worden...

ik los regelmatig problemen op ook met agressie, uit vallen, problemen tussen honden in huis zonder dat er fysiek gecorrigeert hoeft te worden en dat gaat prima...

respect moet je geven om te krijgen. je leeft niet samen als broer en zus maar ook niet als heersend leider... turid rugaas noemt het ouderschap, opvoeden vanuit respect, grenzen stellen zonder fysiek te corrigeren en daarkee meer tijd steken in de hond zijn taal leren kennen...

ik snap en respecteer dat jij het niet zo ziet, maar je kunt niet beweren dat het gevaarlijk, lastiger, fout en raar is... ik en trouwens heel veel andere trainers en gedragsdeskubdige zien het zo en leren steeda meer hier over. regels stellen prima maar dat kan ook op hele andere manieren... En pup, volwassen, redzone hond of niet... Zonder het gebruik van fysieke correcties zijn de problemen op te lossen, dit kost alleen inzet van baas en tijd

Elke groep heeft een leider nodig. . Kijk maar om je heen in onze eigen wereld. Wr hebben altijd een baas boven baas.. zo ook in gezin/thuissituatie.
Als je geen leider bent over je eigen kinderen heb je ze niet meer in de hand/onder controle.

Zo ook met honden
Heel simpel back to basic.
Een goede leider heeft volgers. Die volgen hem uit rescpect en vertrouwen.
Slechte leiders worden gevolgd uit angst en onzekerheid die gevormd is.

Zonder grenzen kan je niet leiden.
Een moeder hond corrigeert ook.
Maar correcties kunnen best fysiek zijn af en toe. Lichaamstaal is alles bij honden. Ik promoot absoluut geen fysieke correctie. Maar kom op er is echt een verschil tussen een lichte aanraking en een hond slaan en schoppen.

Voor een pup zijn bepaalde dingen belangrijk veiligheid voedsel en begeleiding. Maar zeker ook grenzen wat wel en niet mag.
Ik heb echt respect voor de ts om meteen op cursus te gaan om te leren over lichaamstaal en hoe deze te gebruiken om de pup beter te begrijpen en dit ook toe te passen zodat de pup beter snapt wat er gevraagd wordt

Daar was ik dus al bang voor; een algemene stelling die in mijn ogen in niets slaat op een elf weken oude husky pup.
Even voor jou info; mijn partner en ik werken beiden 40+ uur per week, gelukkig deels afwisselend thuis. Daarnaast sporten we een aanal uren per week. Tijd heb je niet, tijd moet je maken. 'Kwalitijd'. Geen tijd maken en op zoek gaan naar een 'quick fix' vind ik persoonlijk een slecht excuus.
Mijn honden zijn vrij binnen bepaalde kaders, maar er zitten heeeele duidelijke grenzen aan. En ik heb een hele zelfverzekerde hond gehad (ik vind dat een duidelijkere term dan dominant) die mij heeft geleerd dat je leiderschap moet verdienen niet afdwingen. 
Het grappige is dat ik niet tegen jou zeg, dat ik jouw manier van opvoeden slecht vind. Ik ben het niet eens met een aantal theoretische dingen die je beweert. Maar dat ben ik met de buurman ook niet en toch vond ik zijn hond leuk, goed opgevoed en had die hond echt wel een goed leven. Ik geloof heus wel dat er meerdere wegen naar Rome zijn. Daarom probeer ik in mijn posts ook te zeggen 'ik denk dat, of ik heb ervoor gekozen dat' mijn manier, mijn honden, mijn manier van samenleven. Ik heb bv ook bewust geen waakse honden, ik vind dat niet prettig en ik *denk* dat dat niet bij mijn manier van leven zou passen. Maar geen leiderschap? Ik controleer twee spierbundeltjes met 35+ km per uur op een pad,zodat ze rechts en links gaan waar ik wil, langs vee, konijnen en wild aflopen zonder er achteraan te gaan. Mwah... misschien heb ik toch wel iets te zeggen over mijn honden.....

En wat weten 'de meeste mensen' van jouw hond? Nee echt eerlijk, de enige die kan inschatten wat bij jouw hond het beste werkt ben jijzelf. Laat je zeker niet door andere wijsmaken dat een hardere aanpak nodig is.

Ik vind - mijn mening - als je bereid bent het advies van anderen aan te nemen om je hond harder aan te pakken, kun je ook het advies van anderen aan nemen om je hond juist minder hard aan te pakken.

Wees kritisch naar jezelf. Vraag je af of je echt duidelijk bent naar je hond. Iets wat niet mag, mag nu niet maar morgen en volgende week ook niet. Begrijpt je hond wat je vraagt of levert het niet luisteren hem (onbedoeld) een beloning op? Begrijp jij je hond en hoe hij zich voelt? Met welke situaties hij het moeilijk heeft en wat hij echt fijn vindt om te doen? 

Enkele kalmerende signalen:
- wegkijken
- oogwit tonen
- likken over de bek
- gapen
- wegdraaien / zijkant tonen
- langzaam lopen
- gaan liggen (niet van moeheid)
- snuffelen

Bovenstaande signalen zijn voorbeelden van hoe een hond duidelijk maakt dat er meer rust in een situatie moet komen, dat hij zich ongemakkelijk voelt. Hij probeert hiermee andere honden, het baasje, en/of zichzelf te kalmeren. Probeer eens goed op deze signalen te letten bij je hond. Wanneer ze voorkomen, hoe vaak, in welke situaties, wat jouw rol dan is op dit moment en misschien gaat er wel een wereld voor je open

Een zelfverzekerde hond zal zelden aanvallend reageren. Zo'n hond heeft dan namelijk helemaal niet nodig, die staat daar boven. Zo'n hond draait zich weg, loopt weg of negeert 'de situatie'. Hij hoeft zichzelf niet te verdedigen, een moeilijke situatie maakt heb niet onzeker waardoor hij van zich af moet bijten en hij heeft ook het respect om niet aanvallend te reageren op de jongere dieren die nog veel moeten leren (hij heeft immers zelf ook de ruimte gehad om fouten te maken en hier op een veilige manier van geleerd)
pas DAN is hij de dominantere hond in de situatie.

Overigens is dit een stuk over straffen waar ik mij goed in kan vinden
http://www.suzanneclothier.com/de-artikelen/lessen-van-de-meesters-leren-over-straffen-van-honden-zelf

Wauw, ik heb het artikel gelezen en DIT is voor mij volkomen logisch!!! Maar inderdaad zoals gezegt niet iets om zomaar tussendoor even uit te proberen. Ik denk wel dat mits je enorm goed instaat bent te observeren, inepreteren en aan kunt voelen dit de ideale mix is. HAHA....logisch omdat honden het zelf dus zo oplossen.
Erg mooi en helder artikel. En heeft niets met "straf" te maken enkel logisch gevolg en dat is exact wat de hond doet met kalmerende signalen. Do not try this at home when your not absolutely shore.

Hier kan ik me ook in vinden. Maar in dit geval is het ook echt met grote zorg uitgevoerd: eerst waarschuwende signalen - die in de eigen taal van de hond zijn zodat hij deze ook begrijpt -, die waarschuwingen lopen op en pas als de hond dat negeert volgt er een correctie.
Dit werkt inderdaad prima bij bijvoorbeeld opdringerig gedrag, omdat de hond echt zijn eigen actie-gevolg kan begrijpen. (haha, misschien moet ik het eens zo proberen met Mikey en m'n glas op tafel  )

Het moeilijke is dat mensen vaak menselijker reageren. Eerst kunnen we nog heel veel hebben (toevallig een goede bui) dus we geven geen, of een hele subtiele waarschuwingen. Deze zijn niet duidelijk naar de hond dus de hond neemt deze niet serieus. Dan vinden we het toch wel vervelend worden en gaan van waarschuwing 1 - 2 naar - 9. De hond krijgt een grote snauw/correctie en moet het daar mee doen.
Je hond leert dan jij onbetrouwbaar bent, hij leert niet waar de grens ligt of waar die begint omdat de signalen zo onduidelijk zijn en daarom zal hij ook blijven zoeken tot waar hij kan gaan. Omdat dit per keer zal verschillen, afhankelijk van de bui van het baasje.

Nu ik dit zo typ herken ik ook mezelf wel hierin. Om eerlijk te zeggen kan ik in een goede bui ook wel eens minder consequent reageren en grenzen wat laten vervagen. Maar ook daarom probeer ik ook echt zo min mogelijk fysiek te corrigeren omdat ik zelf misschien niet altijd even eerlijk ben in mijn reacties

@ slapende husky.
doet me denken aan de pat parelli methode die wel eens word gebruikt bij paarden.

het positief straffen (en in haar voorbeeld eigenlijk druk opbouwen)

is inderdaad een vriendelijk manier van grenzen en gevolgen aangeven.
maar ook gevaarlijk als je dit niet goed uitvoert.je moet het volledig doorzetten anders krijg je echt probleemgevallen.
dat is mijn ervaring met paarden om me heen in ieder geval. daarom ben ik daar niet zon voorstander van.


als de waarschuwingen subtiel beginnen en steeds serieuzer worden maar dan word er niet doorgegaan tot de boodschap duidelijk is..

nu is puppyspel heel anders dan paarden en die worden niet meteen levensgevaarlijk..

Ik herlees nog regelmatig het boek van Suzanna Clothier 'Bones would rain from the sky' en laat ik voorop stellen dat haar trainingsmethode weinig gebruik maakt van +P. De boodschap van dit artikel; als je het al doet, doe het goed

En naar het baasje van Mikey; goh, dat heb ik nou noooit ' die achter het behand plak ik schiet uit mijn slof momenten  We zijn ook maar mensen he... En volgens mij ben jij al een heel eind gekomen met Mikey

Haha, ja zeker wel wat achter het behang plak momentjes
Maar ik mag zeker niet klagen hoor, ik vind dat we een heel eind komen zo
Nee het is zeker nog niet perfect, maar ja, ze is nu 1,5 dus ik heb het nog niet verpest volgens mij

Bij Mikey is het niet eens zo zeer echte ongehoorzaamheid, maar meer dat ze nog zoveel andere dingen op sommige momenten toch nèt even iets belangrijker vindt dan ik ben.
Soms reageert er dan iemand sarcastisch dat ze niet luistert en ja dat is eigenlijk ook zo op dat moment. Maar als ik hetzelfde vraag met iets minder afleiding gaat het wel goed. Dus het is nou ook niet zo dat ze niet kan luisteren. .. Klinkt wel vaag geloof ik, maar hoop dat je het een beetje snapt.

HiHi, wat jij nu beschrijft Alexandra is precies wat ik ook van het basis gedrag van de Husky begrepen had. Het "eigenwijze" van ja hoor ik KAN wel luisteren maar als er dingen zijn die zooooveel interressanter zijn dat doe ik het lekker ff niet. Maar daarna heb ik weer aandacht voor jou.

Of heb ik dit nu heel erg mis????

Nee hoor, je zit helemaal goed . Belangrijkste wat je nodig hebt is een gezonde dosis humor en zelfspot vandaag was ik met de buurvrouw aan het wandelen, zij had Shad aan de lijn, springt 'ie ineens in de bosjes en komt met een dood konijntje aanzetten. Nu krijg ik altijd alles van hem geruild... Maar dit natuurlijk net niet, de buuv ging zowat over haar nek..... Tja, hij kan het wel en dan sta je daar 'doet ie anders nooit hoor 

Hahah dat is nu typisch husky inderdaad

haha  Lekker smakelijk

Nee je hebt het niet mis Mikey heeft het ook nog hoor dat gedrag. Maar Mikey is geen husky  en zal (haha hopelijk natuurlijk dan) als ze echt helemaal is uitgepubert en volwassen wordt steeds meer baasgericht worden.
Ik vrees dat je met een husky toch nog net wel iets meer met het eigenwijze te maken krijgt

Wat mij betreft is het een rasgroep 5 eigenschap.
Ik wil wel luisteren, maar ik heb het even druk.

Prachtige omschrijving . Ik stond er vandaag even op dat Spot luisterde, althans de druk van de lijn haalde toen ergens op een heel spannend plekje wilde snuffelen. Nou, als blikken konden doden.. "Mens, snap dat nou toch, ik MOET NU even daarheen" en dan met en geirriteerde kop (zelfs zijn kont straalde irritatie uit) twee stappen achteruit lopen, echt zo 'zucht, wat doe je toch weer moeilijk' ... En dat dan nog 6x herhalen tot de boodschap doorgedrongen was (je kan niet weten, of het bij de zesde keer wel lukt....) en Shad zit al die tijd dan naast mij vrolijk de beloningen van Spot te innen, want die is zo pissed dat hij zelfs de ansjovis niet blieft... Het schijnen toch echt broertjes te zijn...

Heel veel is al gezegd, ik wil niet in herhaling vallen. 
Maar wat mij vaak opvalt is dat mensen wel es denken: een primitieve hond moet je harder aanpakken. Ik ervaar het net als tegengesteld. Ik ken geen hond (als ik even algemeen in rassen mag spreken) die zo sensitief is als een poolhond. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een hond zo goed emoties kan lezen, gevoelens en stemmingen kan interpreteren en sfeer kan aanvoelen, als de twee malamutes waar ik nu mee samenleef. Hard aanpakken? Ooooh nee! Absoluut niet. Dan krijg je ofwel een strijd (en geloof me, qua koppigheid kan je het niet winnen) ofwel gaan ze je gewoon straal negeren omdat je ze niet respectvol genoeg behandelt en ook dan sta je nergens meer. 
Wil dit zeggen dat je een pushover moet worden? Nee, ook absoluut niet. 
Ik zie het zo: creeer een zekere basis, een warme thuis, een innige vriendschap, een diep respect. Leef samen en probeer elkaar te begrijpen. Leer hen wat jij belangrijk vindt, maar leer van hun wat zij belangrijk vinden en vind hierin een harmonieuze samenwerking, een manier van leven waarin ieder zich kan vinden. 
Ik ken geen hart dat zo gul is als het hart van m'n honden. Ik ken geen vertrouwen dat zo groot is als het vertrouwen van mijn honden. 
Zijn ze perfect? Nope. Maken ze 'fouten'? Zal wel zijn! Zijn ze heerlijk? Absoluut! Ik ben razend trots op m'n meiden, wie ze zijn, waar ze voor staan, want dat is net het heerlijke aan een intelligente, eigenzinnige hond: hij heeft een goed stel hersens, hij kan zelf beslissingen nemen, hij denkt na, hij heeft een karakter met honderden facetten en aan jou om die tijdens zijn leven te ontdekken. Zie de eigengereidheid als een kwaliteit. Doe er net wat mee ipv ze te willen breken. Ook al krijg je er af en toe grijs haar van, poolhonden zijn een absolute meerwaarde in je leven  . 

(tot zover de lofzang over de poolhond, nu tijd om het om te zetten in een knuffelpartij)

Lijkt wel een Landseer Althans, de mythe dat je 'zo'n hond flink moet aanpakken'
Ik heb me het eerst jaar dat ik Fedor had enorm afgevraagd wat dat nou was.  En gelukkig kan ik dat helemaal niet, dus die valkuil heb ik kunnen ontlopen.

Zoals Chrystel omschrijft, heel gevoelig, pikt ieder stemming op, pikt hypo's op als ik die heb (ik heb suikerziekte, en een te lage bloedsuikerspiegel is gevaarlijk. Fedor voelt ze aankomen ver voor dat ik ze voel) een heel stuk overdracht daardoor is ook niet uit te vlakken. 

Als je al over leider wilt spreken :  leider wordt je, dat ben je niet zomaar. Bij sommige honden moet je dat respect verdienen, en afdwingen werkt zeker niet.  Bij een gevoelige hond hoef je maar één keer een fout te maken met een correctie (en dat is al als je een fractie van een seconde te laat bent) en hij vergeet het nooit meer.

@ nieuwe maan: complimenten over de wijze waarop je zowel met je hond als met sommige reacties omgaat! Echt Petje af!

@ de meeste andere leden: ook mega complimenten! Dit had een rel topic kunnen worden, maar door rustig en inhoudelijk te reageren is het een heel goed en informatief stuk geworden.

@ wie de schoen past: lees de regels en filosofie van HP nog eens goed na. Kun je je hier in niet vinden... En dat kan... Dan zijn er nog tig andere fora waar je jezelf wellicht meer thuis voelt.

Hier even de laatste berichten van deze kant. Ik reageer maar even algemeen naar iedereen die zoveel goede en lieve, bemoedigende antwoorden heeft gegeven in deze topic. Heel erg tof en het heeft mij enorm geholpen.

Al te goed gaat het hier helaas nog niet. Er gebeurt heeeel veel wat natuurlijk logisch is met een pup. Aan de ene kant zijn we een heleboel stappen verder maar tegelijkertijd ook een boel lastigheden erbij.
Luba wil niet meer de straat op en aan de lijn lopen. Op advies ga ik met haar in de auto naar het bos (300 meter verder) Daar vind ze het heel erg fijn en heeft alle tijd en ruimte om te snuffelen. Maar gister wilde ze dit ook niet meer en het liefst in 1 streep naar huis.
Ze krijgt veel verplichte rust. Mijn trainster geeft aan dat ze nog maar kleine stukjes moet lopen, de dierenarts hier in Duitsland (ook een geweldig mens) zegt "maar wacht even, het is wel een Husky en hoewel ze pup is en alles zich nog moet ontwikkelen moet ze toch echt wel een uurtje kunnen lopen". Ze lijkt ook moeilijk echt moe te worden. Ze bijt plotseling heel erg in de riem en dat zou ook een teken van overbelasting kunnen zijn. Ik weet het niet meer. Daarnaast is ze heel enthousiast, speelt goed maar als ze het bankstel of de plant bv in het visier heeft dan is ze niet meer te stoppen. Ik ben heel consequent, zeg duidelijk foei en leidt haar af met eigen speelgoed of haal haar weg van de plek. Ze kijkt me dan aan met een blik van.....en gaat gewoon verder met bijten. Ik zie aan haar dat ze dondersgoed weet wat ze doet en dat het niet mag. De dierenarst (die het helemaal eens is met opvoeden/begeleiden vanuit kalmerende signalen) zegt "ik zou haar dan toch in de bench zetten elke keer dat ze dat doet". Dat probeer ik nu ook heel resoluut en zonder drama, dus duidelijke bewoording "foei, oke niet luisteren dan in de bench, jammer dan" maar dit kan ik wel 100 keer op een dag doen bij wijze van spreken.

Een ander heel vervelend punt vooral voor haar is dat ze een fikse blaasontsteking heeft. Het viel me op dat ze toch wel heel veel plasjes deed (ook kleine). Toch voor de zekerheid dus vanochtend maar naar de dierenarts. En ja hoor goed ingeschat. Nu krijgt ze antibiotica, kamile thee en pijn medicatie (ik merk geen pijn bij haar, maar op de injectie reageert ze ook amper).
Ik heb twee echte huilbaby's met nog heel veel meer grootgebracht maar ik weet nu ff niet wat makkelijker is

Luba is een schatje, ze komt als ik haar roep. Als ze zin heeft knuffeld ze als een gek maar ze is ook heeeel erg pittig.

Ik hoop diep in mn hart dat het allemaal te herleiden is naar de blaasontsteking en ze met een paar dagen als een blad aan de boom omdraaid omdat ze misschien toch wel pijn heeft gehad. We zullen het zien.