De grens van opvoeden

Natuurlijk probeert iedereen hier z'n hond zo goed mogelijk op te voeden maar waar leggen jullie de grens? Ik bedoel daarmee; wanneer of bij welke dingen stop je met afleren en accepteer je het als karakter van de hond. Of moet je nooit dingen accepteren?

Ik heb bijvoorbeeld bij Twink erg gewerkt aan z'n kefgedrag om het te verminderen maar inmiddels heb ik het geaccepteerd als een onderdeel van hem. Ik vind het ook niet meer vervelend en probeer hem enkel te begrijpen. En dat wandelt een stuk prettiger! 
Ander voorbeeld; Bruce, de lab van m'n baas, doet alles voor eten en als er buiten iets te eten ligt neemt hij een spurt en komt een paar minuten later al likkebaardend terug. Ze hebben er werkelijk van alles aan gedaan om dit af te leren of te voorkomen maar iedere wandeling werd een frustratie voor hond en baas. Inmiddels (jaren later) zijn ze gestopt met het afleren en is geaccepteerd dat de hond prima luistert behalve die enkele keer dat er ergens iets te eten ligt. Afleiden werkt soms wel maar de keren dat het niet lukt is er geen frustratie meer.

Hebben jullie ook dingen geaccepteerd van je hond die je in eerst instantie wilde afleren/voorkomen?

Ja en nee. Ik heb me erbij neergelegd dat t nog wel eeb jaar of wat gaat duren voordat kiba niet meer uitvalt aan de lijn en contact met andere honden eng vind maar omdat ik nog altijd veel verbetering zie in zijn gedrag door de training gaan we wel door. Dus heb me erbij neer gelegd dat ik nog wel een aantal jaar moet trainen. Ik heb wel gemerkt dat ik daardoor minder gefrustreerd raak en kiba veel beter kan begeleiden en hij daar weer positief op reageert

cash heeft verschillende eigenschappen die ik liever niet zou zien, maar waar ik weinig aan kan doen behalve ze proberen te voorkomen. als ik haar bij een winkel vastmaak, valt ze mensen aan. dat doet ze zelfs als peter de riem vasthoudt en naast haar zit. dus cash gaat niet meer mee naar de winkel.
verder snauwt ze regelmatig naar dinos, anders dan tegen andere honden buiten. buiten is het een "laat me met rust"-snauw, als honden opdringerig zijn, tegen dinos is het een "ik zal jou even laten zien wat je plek is"-snauw, zelfs op het terrein van dinos.
we zien het aankomen, en corrigeren haar voordat ze bij dinos is, maar het accepteren doe ik niet.
natuurlijk is het een verschil of je een hond van jongs af aan hebt, of als je ze op latere leeftijd krijgt. sommige dingen krijg je er dan gewoon niet meer uit.
dat cash de kat pakt vind ik natuurlijk ook niet leuk, maar ik kan niet meer doen dan ze uit elkaar houden.

ik heb echt geen model hond, echt niet, geen problemen met haar.

wel zijn er situaties die ik anders zal moeten doen, is het 30 graden dan haar niet los laten lopen bij een sloot, ze gaat erin, dat weet ik van een newfoundlander, dus als het warm is, zoek ik zeker een watertje op waar ze erin kan en mag.

en nogmaals geen model hond, maar ik heb nimmer problemen met Bamse. ik hou rekening met situaties die niet kunnen.

30 graden ? als de temperatuur al boven de 16 graden komt wil ze in ieder water kunnen, en ja dat voorkom ik dan, geen tijd ? dan aan de lijn en anders water opzoeken waar ze de in kan.

Ja hoor, ook hier dingen die er niet helemaal uit te trainen zijn, ook bij honden die je van pup af hebt loop je tegen beperkingen aan 

Chenak stal eten, enige oplossing zorgen dat hij niks te pakken kreeg, hij trok altijd aan de lijn en kon niet los omdat hij dan op jacht ging.

Janouk; jagen, kon meestal niet los, uitvallen naar andere honden aan de lijn. Toen ik accepteerde dat het geen allemansvriend was die leuk met allerlei honden wilde spelen, werden wandelingen aangenamer

Shadow; jagen en meehuilen met de kerkklokken. Het is onhandig, zeker om zeven uur in de ochtend maar    zodra ik er heen loop stopt het, dus ik zie geen manier om het er vriendelijke uit te trainen

Spot; jagen en hij vindt puppies niet leuk. Nou, dan maar geen kennismaking met de kleinsten, als het eenmaal een maand of zes is gaat het wel.

Het begint met accepteren.
Ik heb me er steeds weer over verbaasd waarom mensen een hond hebben, en er dan alles aan doen om hem te veranderen.
Opvoeden kan, allicht, dat moet ook, maar karakter doe je niks aan.
Proberen met de stroom mee te roeien, en gedrag ombuigen, hooguit wat bijsturen, maar sommige dingen horen er nou eenmaal bij.

Ombuigen en bijsturen vind ik mooi gezegd want zo is het inderdaad. Sinds ik grotendeels ben gestopt met opvoeden ben ik begonnen met bijsturen! Dat woord hou ik erin 

Ik heb me er steeds weer over verbaasd waarom mensen een hond hebben, en er dan alles aan doen om hem te veranderen.

Ha! Precies hoe ik er ook over denk! Mensen kijken me altijd heel raar aan als ik ze uitleg dat ik dieren heb omdat ik dus ook echt graag díéren, levende wezens met karakter, om me heen heb en geen robotjes. Vinden ze vaak maar gek...

Hier inmiddels hond nummer 4 en allemaal een eigen karakter en eigen eigenaardigheden.
Tot een bepaalde leeftijd, zeg wanneer ze volwassen zijn,probeer ik nog invloed op die eigenaardigheden uit te oefenen en daarna gaat het zoals het gaat.Ben ik daar altijd blij mee,nee.
En wat er niet in zit kun je er zeker ook niet uithalen denk ik dan maar.
En bij een herplaatser,kijk ik of ik er wat mee kan,dat ga ik dan doen en lukt het niet jammer.
Maar ik moet zeggen dat ik bij hond nummer 4 eerder de grens heb getrokken om iets om proberen te buigen als bij nummer 1.

Al doende leert men zullen we maar zeggen.'

Al doende leert men zullen we maar zeggen.

Dat geldt voor mij zeker!! Twinko is m'n eerste hond en ik heb inmiddels al zoveel geleerd. Het accepteren en herkennen van zijn karakter is m'n meest recente leermoment geweest. Ik was zo druk bezig met opvoeden en wilde het zo graag goed doen dat ik vergat te kijken naar de hond zelf.

bij ons is het vooral accepteren dat ze eten jatten....... het is gewoon te zelfbelonend gedrag, en we kunnen het wel afleren, maar dat kost zoveel tijd en moeite, en als je het ff niet goed doet kan je weer overnieuw beginnen, dat we het maar accepteren.

verder heb ik ze vrij goed kunnen opvoeden zoals ik wil....
maar het is bij mij een beetje een kosten/baten afweging. hoeveel tijd/moeite moet ik erin steken om iets te trainen, en wat heb ik eraan als het lukt, en hoe groot is de kans dat ik de training verpest

Als ik jullie verhalen zo lees verwoord het mooi mijn gedachten. Eigelijk komt het er dus op neer dat je zelf door het opvoeden je hond beter leert kennen, waardoor je hem/haar daarna goed kunt begeleiden.

Ik heb geaccepteerd dat..
- Punk bijna constant blaft
- Cosmic niet altijd direct luistert

..simpelweg omdat ik van mening ben dat dit rasgebonden eigenschappen zijn, die mogelijk wel af te leren zijn, maar ik heb zoiets van, tja, ik heb voor dit ras gekozen, dit hoort er bij! Wil niet zeggen dat ik er niet mee oefen, maar ik irriteer me er niet meer aan. Ik haal m'n schouders op en denk, tja, mijn volgende hond wordt misschien wel een ander ras (of juist niet, want Punk is buiten het blaffen GEWELDIG en Cosmic is ondanks het luisteren écht een grappig hondje!)

Hihi, mooie combi; Punk blaft en Cosmic luistert niet... zou er een verband zijn tussen die twee 

Ik denk dat Punk Cosmic ook iets probeert te vertellen, tevergeefs.. Als ik Cosmic sta te roepen staat Punk ook te blaffen. Ik denk dat ze dan zegt: "Coooooooosmic, kom nou terug, want ik zweer het jonge, ze wordt steeds roder en bozer! En als je nou terug komt dan gaan we nog wat verder de duinen in, als ze dadelijk boos wordt dan draait ze om en gaat ze naar huis! Kom nou teeeeeeeeeeeruuuuug!"

Ja...zowel van mensen en dieren vind ik dat je bepaalde eigen-aardigheden moet accepteren, juist dat maakt hen zo uniek... Mijn jongens hebben ook hun dingetjes.., eten stelen, in de weg liggen, noem het maar op...maar ik hou van ze zoals ze zijn... en ik zou ze niet willen veranderen in model honden...

Het heeft allemaal te maken met torenhoge verwachtingen die heel veel mensen van hun honden hebben. Gewoon je verwachtingen aanpassen en je hebt de perfecte hond! Het rare is dat we bij mensen vaak minder hoge verwachtingen hebben dan bij onze honden, terwijl wij zogenaamd intelligenter zijn. Neem nou agressie. Er is niemand die verwacht dat een mens nooit boos mag worden en ook nooit van zich af mag bijten, maar van een hond verwachten we dat wel. Hoe ver er ook over zijn grenzen heen gegaan wordt maakt niet uit, maar hij mag nooit agressie inzetten om zich daar tegen te verzetten.

jawel hoor, als cash buiten snauwt omdat ze er genoeg van heeft grijpen we nooit in, want dat mag ze best laten merken.

Goede vraag..
Onze vorige hond had ontzettende baknijd.. Daar hebben we jarenlang aan gewerkt maar dit ging er bijna niet uit. Uiteindelijk hadden we dit maar geaccepteerd, maar lastig was het wel.
En hij pikte eten. Van de tafel, uit de prullenbak, van de grond en zelfs uit je handen of van je bord. En ook dat 'hoorde' gewoon bij hem.

Nu met Moby probeer ik dat hij zoveel mogelijk dingen gewoon niet aanleert. Dingen voorkomen zeg maar.
Maar eigenschappen zoals blaffen en argwanend, daar werk je juist extra hard aan.

Een minder erge eigenschap is knuffelen. En dat stimuleer ik ook heel erg haha

o ja, nu je het zegt, cash heeft ook baknijd, maar dat vind ik geen probleem. als zij eet, houden we dinos gewoon uit de buurt.

Helaas heeft de mens ook  veel te hoge verwachtingen van zichzelf en van een ander.En als we denken dat sommige honden op hun tenen lopen,pffff een mens is daar niets bij.
Hier zeggen we altijd,"de hond heeft ons goed opgevoed" i.p.v andersom.
Maar we stonden er ook voor open.

Net het bijsturen, dus vertrekken vanuit de eigenheid van een hond en dan zien hoe je kan sturen, is de perfecte definitie van opvoeden. Opvoeden is niet hetzelfde als jouw wil opleggen. Opvoeden is net zelf soepel en buigzaam zijn, opvoeden is zoeken.

Botst je wel es op karaktertrekjes die je liever niet ziet? Haha, 't zal wel zijn! 
Maar soms kan je er net wat mee. Een hond die bijvoorbeeld erg trekt aan de lijn en dit als een waar plezier lijkt op te vatten, vindt misschien helemaal z'n gading in bikejoring of canicross. En zo kan je een eigenschap waar je je tijdens een dagdagelijkse wandeling aan dood ergert, ombuigen in een bezigheid die je samen met de hond doet, waarbij de hond plezier heeft en jij trots kan zijn.
Soms is 't zoeken, en soms is 't aanvaarden. 
Maar 't maakt je hond tot wie hij is, en wat is er mooier dan een hond met een 'volle' persoonlijkheid '?

Kan je voorbeelden geven van wat je dan welééns ziet wat mensen van hun hond verwachten en waarvan jij dan bij jezelf denkt "stel je verwachtingen ééns bij"?

nou, bijvoorbeeld als mensen verwachten dat elke hond van 3 jaar zijn baas los kan volgen en andere honden negeren dat vind ik een behoorlijk hoge verwachting, ook al was de vraag niet aan mij gericht.

Op het forum komen geregeld topics voorbij met 'help mijn hond van 3 maanden is nog niet zindelijk'. Geen drama maar ik erger me vervolgens wel eens aan reacties als 'oh wat vervelend. onze hond was na 2 weken al zindelijk' en verder niks. Zoiets schept alleen maar verkeerde verwachtingen en wekt frustratie op lijkt me.

Ja en dan te bedenken dat ik nog nooit iemand in mijn lessen heb gehad die een hond had die na 2 weken zindelijk was. Zindelijkheid is de meest gestelde vraag. Het is zo dat mensen vergeten hoe lang het echt heeft geduurd. Achteraf lijkt het allemaal veel sneller gegaan te zijn.

Voorbeelden? Nou ik zou zeggen kom eens een keertje kijken bij de puppylessen.

Onze honden hebben ons prima opgevoed met alle gebreken die we hebben..

ik heb van Lila geacepteerd dat ze niet zo actief is en dat ze niet altijd komt als ik roep (ze blijft dan gewoon staan). ik werk er nog wel aan maar als ze niet komt dan ga ik ze gewoon halen
ik heb van Kira ook geacepteerd dat ze tegen vreemde aanspringt, aan de lijn heb ik het onder controle maar los is ze wat meer vrij en dan hangt haar springgedrag vooral van de reactie van de andere mensen af. ik corrigeer haar wel en het is wel beter dan een aantal jaren terug maar ik maak er mij niet meer boos in.
Nala die jammert bij het buiten gaan en dat heb ik al wel aanvaard maar vriendlief wordt er nog steeds gek van haha ik zeg hem dan gewoon dat hij moet voortmaken haha.

Boomer heeft vervelende maar ook lachwekkende eigenschap die ik maar niet kreeg afgeleerd.
Heb de moed uiteindelijk ook maar opgegeven, maar als het uiteindelijk weer zover is trek ik het liefst een zak over m'n hoofd om niet herkent te worden

Wanneer we met het OV reizen veranderd hij in een blaffende tasmaanse duivel...
Zodra we uit kunnen stappen komt me er toch een gekrijs uit die hond
Het filmpje in deze Link geeft een goed idee van het gekrijs