max is overleden

Is er iemand om je bij te staan, Heidi? Heb je steun daar bij je?
Als je alleen bent, bel iemand op, een vriendin, een familielid, een goeie buur... maar wentel je even in menselijke warmte en huil uit op een vriendelijke schouder.

Ik weet niet hoe het allemaal gegaan is bij je vorige hond, maar ik heb je topics over Max gevolgd sinds je op HP bent, en je bent altijd een heel bezorgde baas geweest voor je hond. Steeds je afgevraagd of alles wel goed ging, steeds raad gevraagd, elke keer je ongerust was naar de DA gegaan... 

Dit is echt zo ontzettend vreemd gelopen, en je hebt zo oneindig hard je best gedaan. Meid, twijfel daar nu even niet aan. We leven met je mee!

ben ook heel blij ik alles eigenlijk van het begin af aan heb gedeeld met jullie
jullie weten ook wat ik meemaak en jullie weten ook het verhaal erachter

maar dit heb ik gewoon nooit verwacht
zoon parasiet het kapot kan maken van binnen
ik dacht egt dat max er bovenop zou komen
tot afgelopen zondag

ik vertrouwde het ook niet en dacht ik bel voor de zekerheid toch de dierenarts
nou de uitslag kwam bij mij als een donderslag bij heldere hemel
net of je een klap in je gezicht krijgt
het idee ik max los moest laten

dat is heel zwaar en zeer moeilijk en pijnlijk
maar als ik het afgelopen zondag niet had gedaan dan had hij een pijnlijke strijd gehad
en dat wou en wil ik ook niet
maar wil en wou hem ook niet kwijt

dit is zo vreselijk moeilijk!!!!!

nee er is hier niemand Christel behalve mijn zoon van 13
maar een kind val je ook niet lastig daarmee
ben vandaag nog bij mijn ouders geweest die wonen in de buurt
heb ik ook heel veel steun aan
en ja mensen in de winkel he?

hoe is het? hoe gaat het?

sommige mensen zeg ik niks somige mensen weer wel
het is ok net hoe ik me bij diegene voel

ik heb altijd het beste gewild voor max ook met mijn andere hond
daar heb gedragstherapeute bij gehad
want die hond beet uit het niets
3x mijn zoon gepakt moest ermee naar de huisarts hechten en kreeg antibiotica
mijn moeder bijna een keer gepakt,

kon op een gegeven moment niet normaal meer iemand hier ontvangen
heb hem herplaatst via marktplaats
ging ook niet die mensenbeet hij ook

toen in overleg met de gedragstherapeue naar dierenasiel gebracht
daar zijn ze ook met hem aan het werk gegaan

is nog even geplaatst geweest
daar bij die mensen hetzelfde verhaal
die mensen hebben dus met het dierenasiel overlegd
en het dierenasiel wer met de dierenars die daar verbonden was

die heeft besloten en vodt het beter die hond in te lten slapn
zat dus blijkbaar iets in het koppie wat niet goed was

hij was maar 15 maanden en dit wordt van kwaad tot erger zeiden ze
wordt steeds meer een gevaar vor anderen

ook daar had ik net zo goed verdriet van!!
daar neem je tog geen hond voor
zulkedingen verwacht je tog niet als je een pup koopt?

ik vondt het soms,
beken ik nu eerlijk wel is heel vervlendom raad te komen vragen op het forum

waarom? omdat jullie misschien zouden denken daar heb je heidi ook weer wat zal ze nu weer hebben?

wou jullie ook niet altijd lastigvallen
maar ben heel blij ik het met jullie gedeeld heb

deed en heeft mij heel goed gedaan
en doet me nog goed
heb het gevoel ik er niet alleen voor sta

Heidi, als die hond nog maar 15 maanden was, dan zat er toch wel echt iets niet goed....dat hoef je niet uit te leggen....


en nee, je valt ons niet lastig.

iemand anders dacht daar heel anders over in dit topic over mijn vorige hond

nee er zat ook iets niet goed,

dan blijf ik gewoon op het forum net wat jij zei,

kan ook misschien iets voor anderen betekenen '

Ach lieve Heidi, wat voel ik voor je op dit moment.. Ik snap zó goed dat je nu even zó leeg bent in je hoofd. Laat het over je heen komen meid. Huil maar, lach maar, word maar boos, wát je ook voelt.. Let it out..

en praat..

De pijn zwakt wel af, het heeft alleen tijd nodig.. Geef het dat ook

soms denk ik wel is

ik wil nooit geen hond meer

alleen al het verdriet en pijn wat je ervan hebt als je hem of haar moet laten gaan
maar daarentegen heb je natuurlijk als het goed is wel geweldige heerlijke jaren met zoon hond beleeft

dit voelt ook nog heel dubbel
wel of niet maar daar hoef ik ook nog niet aan te denken
daar ben ik ook nog lang niet aan toe
wil eerst het verlies van max goed verwerken

Blijf jij maar lekker hier!

zal ik doen  beloofd '

Vat het niet te persoonlijk op. We zitten allemaal achter onze computer en baseren ons op een stukje tekst en interpreteren dit elk op onze eigen manier. Deze persoon heeft ook enkel gereageerd vanuit liefde en bezorgdheid voor honden, en zich vragen gesteld. Soms komt dit dan cru over, zeker als je zo beurs en kwetsbaar bent, maar ze heeft dit zeker niet bedoeld om je pijn te doen net nu je zo kwetsbaar bent. Dus slik even en leg het naast je neer. Hou je vast aan alle andere reacties op dit topic. Lees ze anders nog es vanaf pagina 1, al die medelevende mensen. Geloof me, velen onder ons weten wat je doormaakt, voor velen onder ons gaat dit recht door ons hart, roept het herinneringen op en vloeien er ook bij ons tranen, hoor. Want vergeten doet niemand. We kunnen het enkel een plaats geven, en daar gaat tijd overheen.
Dus laat al die gevoelens die door je gaan toe, vecht er niet tegen, aanvaardt ze. Maar weet wel dat je er niet alleen voor staat. Ook al zitten we ergens in cyberspace, we zijn er voor je.

Je zit nu in een achtbaan van emoties Heidi, probeer eerst maar de dagen door te komen voordat je denkt aan of je wel weer een hond wilt of niet. Daar kan je nu waarschijnlijk niet eens helder over na denken. Wij weten wat je voelt en nu mee maakt, dat is niet te beschrijven. Laat je tranen gaan en doe wat voor jou het prettigste voelt.

mogt ik weer een hond willen
dan wil ik een bruine labrador of een boulab

een zwarte labrador doet me teveel aan max denken

als ik ooit weer een hond wil

Ach Heidi, We kennen hier al heel wat baasjes die hun hond moesten afgeven en heel erg missen, maar toch op HP bleven komen.

Sommigen hadden een tijdje later weer een hondje in huis... Anderen een hele poos later en sommigen hebben er nog steeds geen.

En geloof maar dat ze nog steeds iets voor anderen hier betekenden.

Als je een topic hebt komen er altijd een paar reacties die je pijn doen. Ze zijn ook niet altijd zo bedoeld om te kwetsen... Of ze zouden niet zo gesteld zijn als alle achtergrondverhalen ook gekend waren.

Dat laatste zinnetje een paar pagina's terug kwam raar over. Maar wat we op een forum nogal eens vergeten is hoeveel er achter dat zinnetje zit.

Eerlijk gezegd, ik keek er ook even van op. Maar door je reacties in andere topics, ook het medeleven (en het blij zijn waar iets goed kwam) dat je nog toont voor andere baasjes terwijl je zelf nu met zo'n verdriet zit maakt mij en zoals je kunt lezen ook de andere forumers duidelijk dat je het beste voor je hondje wil.

En ja, dat je je zo leeg voelt begrijpen we ook. Het kan niet anders als je zo onverwacht voor die leegte komt te staan. Maar voor de ergste leegte komen andere dingen in de plaats. Missen zul je Max altijd blijven doen, maar denk niet dat je je altijd zo ellendig, zo onwerkelijk gaat blijven voelen, want dat is niet zo. Verdriet en pijn zijn normaal, maar het zelfmedelijden verdwijnt als je open blijft staan voor andere dingen, mensen en dieren in je leven.

Ik wens jou ook een goede nachtrust toe voor straks. Je hebt ze verdiend.

Heidi, dat lege, die golf van verdriet, hoort bij rouw. En op een gegeven moment merk je dat je verdrietig bent, maar niet je vedriet bent. Dan vind je weer een vonkje kracht en kom je weer op de been. Dan ga je door en weet je, voor je het weet heeft er weer zo'n viervoeter de riem vakkundig om je hart gewikkeld en gaat er mee vandoor .

Mireille

Ach wat triest! Heel veel sterkte nogmaals met dit verdriet

Zit net in je andere topic met je te praten over een evt. nieuwe hond. Vind dat ik je dan ook hier even heel veel sterkte moet wensen met het velies van jou Max. Dat je gemis en verdriet een plek mag krijgen en dat de mooie herinneringen aan Max de overhand mogen gaan krijgen.

bedankt voor jou lieve berichtje mijn (honden) mannen

max vergeten zal ik nooit
hij krijgt een mooi warm plekje in mijn hart

heel veel sterkte in deze zware tijd. Je "vriend voor het leven" verliezen is niet echt makkelijk.
Ik heb zelf 2 honden, bijna 4 jaar oud, en hoop natuurlijk nog lang van hun te genieten, maar zie echt op tegen het moment dat ik hun zal verliezen.
Ik heb dit 1 keer eerder meegemaakt met een dwergpincher, die was na 19 jaar echt "op". Maar ik heb meer dan 18  jaar genoten van het lieve beesje. Ter ere van hem heb ik één van mijn honden ook vernoemd naar hem "Lex".