max is overleden

dat lijkt mij een heel goed plan om een afspraak te maken met de da
om alles nog eens door te nemen
zal ik de dossier van max ook mee kunnen krijgen??

ik heb nu zoiets van had ik maar zus en had ik maar zo
maar het is ook allemaal zo onwerkelijk
ik mis het loopje ook erg
niet meer ff de riem pakken en er ff lekker op uit
geen blij ontvangst meer als ik thuis kom

ik moet het gewoon alle tijd nemen om het een plekkje te geven

volgens mij wel hoor, kan je gelijk vragen als je belt
ik zou niet weten waarom je het niet mee zou mogen hebben
maar misschien hoeft dat na een gesprekje niet eens meer

laat het eerst nog even zinken, de emotie's lopen nu zo hoog op
het is pas de 1e dag "erna", en dat is een hele nare (en ik spreek uit ervaring)

ik denk ik het gewoon deze week even zo laat
ben nogveels te emotioneel daarvoor
nou dat heb ik dus ook dit een hele nare dg is
maar dat zal nog wel ff duren ik moet het gewoon rustig gaan verwerken

wat zullen jullie het moeilijk hebben....heel veel sterkte, leef met jullie mee

wat lief desiree
bedankt voor je lieve woorden
het is heel er moeilijk en zwaar
behoorlijk last van huilbuien vandaag

voor het eerst geen begroeting van max bij het opstaan smorgens
geen wandelingen meer
niet meer samen spelen
mis zijn aanwezigheid heel erg

maar ik heb ook een mooie tijd met max gehad
ook al was het veels te kort
het was heel onverwacht was een enorme klap

kan het nog niet bevatten,
had dit ook nooit gedacht het zo ernsitg zou wezen
vanaf zaterdag is het heel hard gegaan
max ging heel snel achteruit

heb nog heel veel verdriet
ik denk aan max in tranen als ik maar aan hem denk dan huil ik al

ik moet het gewoon alle tijd geven,

Weet je Heidi doe meis
De dierenarts snapt dat..
Die is zo betrokken bij het hele proces....

Maar laat het eerst maar een bezinken.....

Sterkte met je rouwproces...

heidi, veel mensen hier op het forum hebben zelf al eens hun trouwe vriend moeten laten gaan en weten hoe je je voelt. Ook ik. Laat het een troost zijn dat we ons je pijn heel goed kunnen voorstellen, maar vooral, dat wij ondertussen wel al met een glimlach kunnen terugdenken aan de mooie tijd, dat ga jij ook ooit weer kunnen doen, ook al kan je je dat nu niet voorstellen.

Ik snap heel goed dat je nooit geen hond meer wil, de pijn die het met zich meebrengt... maar ik ben zeker dat je hier binnekort ook anders over gaat denken, de (minstens) 12 mooie jaren die je met zo'n dier kan doorbrengen wegen op tegen het uiteindelijke verlies.
En zeker, maar dat is mijn persoonlijke mening, als je zo'n hondje uit het asiel haalt, dan krijg je er nog eens die eeuwige dankbaarheid bij.

Huil nu maar, dat hoort erbij, maar praat jezelf geen schuldgevoelens aan, dat is volledig onterecht! Jij hebt het gevoel dat je je hondje hebt laten stikken, maar je hebt net het dapperste gedaan wat een baasje voor zijn hond kan doen, en ook al kan max het je niet meer zeggen, ik denk dat hij blij is dat je hem van een lange lijdensweg bespaard hebt.

Heel erg veel sterkte gewenst Heidi. Ik heb dit topic en je vorige topic gelezen en je hebt het goed gedaan meid. Ik moest mijn maatje Tom ruim 10 weken geleden in laten slapen en ik herken je schuldgevoel maar ook ik had geen keus. Wát doet het pijn hè? We kunnen er allemaal over meepraten, ik denk dat we het hier allemaal meegemaakt hebben.

En dat is een goed idee, nog even alles op een rijtje zetten en bespreken met je DA. Wellicht dat je dat een rustiger gevoel geeft. Maar je hebt Max niet laten stikken.... iemand heeft het hier al gezegd:
"Houden van is ook los laten als dat moet, als dat het beste is".  Deze woorden zijn zo ontzettend waar.

Héél veel sterkte en een dikke knuffel xx

jij ook heel veel sterkte Diane
ik denk dat iedereen dat misschien wel heet  een schuldgevoel
het is heel zwaar en heel moeilijk
een grote leegte
wat een gemis
ik heb hem laten gaan omdat ik voor hem geen pijnlijke lijdensweg wou en wil
ik heb niet aan mezelf gedacht maar aan max wat voor hem het beste was
hoe gaat het nu met jou?
kun jij het een beetje verwerken?

Ik heb de DA op zaterdagavond laten komen om hem thuis in te laten slapen omdat ik niet meer wilde wachten tot maandag, omdat het gewoon niet meer ging. Ik heb later ook nog gedacht "hád ik dit nog maar, had ik dát nog maar..." maar gelukkig had ik mensen om me heen die tegen mij zeiden dat ik de juiste keus had gemaakt. Ik heb sinds 2 weken een nieuw pupje en dat houdt me behoorlijk bezig maar toch huil ik nog wel eens om Tom hoor Ik mis hem gigantisch maar het schuldgevoel en gevoel van spijt is weg. Ik weet zeker dat dit bij jou ook gaat gebeuren. Ik voel me een stuk rustiger nu, nog wel verdrietig soms maar het is goed zo.

PS je bent een lieverd. Echt een hele dikke knuffel van ons. Ondanks je eigen verdriet vraag je tóch nog hoe het met mij gaat. Je bent een kanjer!

dat heb ik nu ook

had ik dit maar had ik dat maar

miss tog nog een maagonderzoek moeten doen?

miss was hij tog nog wel te redden geweest

dat soort dingen houdt me bezig

ja maar dat mag ook jij nog huilt om tom

10 weken is ook heel kort hoor

ik weet niet of ik nog weer een hond wil

als ik een pup zal nemen als ik al een hond wil dat is nog de vraag

dan ben ik bang het een broodok is

dat hoor je zo vaak de laatste tijd

of uit dierenasiel

maar denk helemaal geen hond meer

dit is de 2de hond in 10 maanden ik een hond laat inslapen

mijn vorige hond was een golden retriever die heb ik op de leeftijd van 15 maanden in moeten slapen

scheen tever doorgefokt en beet en ook egt doorbijten naar mijn zoon toe hechtingen antibiotica etc

maar het klikt misschien gek ik heb met max meer moeite en verdriet

die andere hond was ik helemaal klaar mee

Heel veel sterkte. Rust zacht Max.

Ontzettend veel sterkte toegewenst

dank jullie wel allemaal voor jullie medeleven

Heidi, niet teveel piekeren....dat put je uit en op den duur ga je denken dat je alles fout hebt gedaan....

4 Jaar is gewoon zo jong, dit was niet te verwachten....

Sterkte meid, de meesten van ons weten precies hoe het voelt....

Heey kom op zeg, hier zit niemand op te wachten en zeker Heidi niet!!!! 

Heidi ik heb veel respect voor jou besluit en het is zeker goed geweest.
En het ook wat hier eerder is vermeld, dat bijna iedereen wel een lieve hond heeft verloren, dit doet zo zeer maar echt meid, .... geef jezelf ook dit moment om te rouwen, is heel normaal.
En ..... echt .... jij bent zo gek met een hond, ... dus voor jou komt er ooit weer een schat in je leven.
En ..... jij hebt gewoon vreselijk veel pech gehad maar als je leest op deze site wat voor kanjers dat hier zitten met of zonder problemen, het kan echt, .... een scheet van een hond zit vast wel weer ergens op jullie te wachten tot je hem of haar in je armen sluit meid, als de tijd rijp is!

Ik heb heel lang een drol bewaard van mijn overleden maltezer (hoe ziek ben je dan? ) en dit deed me goed.
Inmiddels al wel weggegooid hoor, een foto is mooier en paspoortje erbij enz ... Maar soms bewaar je de laatste dingen een poosje.
Heidi .... het komt goed met jou, daar ben ik zeker van.
Je bent zo sterk, dat is wel duidelijk omdat je zo'n goeie beslissing hebt genomen om Max te laten gaan!
Meid ... toy toy toy (sterkte), de pijn wordt echt minder, en soms duurt het ff en soms ben je na een paar weken al weer toe aan een nieuw hondje, misschien komt er wel heel iets leuks op je pad meid!

Heel veel liefs van ons!

Veel sterkte toegewenst..

beste Simone,Cody en Flynn

ik heb een half jaar een gedragstherapeute erbij gehadd bij mijn andere hond,
heeft allemaal niks geholpen en mij alleen bakken met geld gekost
heb het via marktplaats geprobeert mijn hond te verkopen en het verhaal daarin goed uitgelegd
waren mensen die het met hem wouden proberen de klik was er ook egt tussen die hond en die mensen
maar met een paar dagen wouden ze die hond terug komen brengen
onze vorige hond had die vrouw dus ook gebeten
heb de dierenambulance ingeschakeld omdat ik het zelf ook niet meer vertroued vondt
er is hier ook een kind in huis en ik vertrouwde het niet meer
hij had mijn zoon 3x over gebeten zonder reden gewoon uit het niets
komt op je af lopen en hap beet ook egt door
bij die vrouw waar hij was geplaatst heeft hij gebeten tijdens het aanlijnen van de riem

mijn vorige hond is een poosje in een dierenasiel geweest ook daar zijn ze met hem bezig geweest
toen is hij via het dierenasiel geplaatst
was een paar weken bij andere mensen daar dus ook hetzelfde verhaal
toen heeft de dierenarts die bij het dierenasiel verbonden is besloten hem in te laten slapen
hij was gewoon niet te vertrouwen en niet meer plaatsbaar

ook ik heb er alles aan gedaan en maar weer proberen en proberen
ook die hond wou ik niet kwijt
je bent er gek mee je moet er niet aan denken om die hond kwijt te raken

ik heb die hond niet zonder reden weggedaan,
ik belde nog op tijd hoe het met hem ging
e beslissing was in het asiel al genomen om hem in te laten slapen
heb toen daarvoor al afstand van hem gedaan
maar ben er nog wel heen gegaan om afscheid van hem te nemen

ik laat niet zomaar een hond inslapen
dat heb ik bij max niet gedaan
en bij die andere hond ook niet

Heidi,

Mijn excuses voor mijn reactie, maar die had ik gegeven omdat het nogal vreemd overkwam wat je schreef. Super dat je het allemaal hebt gepost hoe het werkelijk gegaan is. Klinkt alsof je inderdaad alles gedaan hebt.
En ook heel fijn dat je je niet aangevallen voelde want zo bedoelde ik het niet maar ik kwam misschien wel wat bot over

Nogmaals veel sterkte met het verlies van Max.

Heidi,
Ik lees nu pas alles over Max,ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen,weet ook wat het is als je opeens je vriendje moet laten gaan
Hou je sterk ik leef met jou mee.

Heel veel sterkte, echt verschrikkelijk.. ik heb je andere topic ook gelezen en dat dit nou zo af moest lopen:(...

ik lag gisterenavond dan ook al om half 9 in bed
was gewoon kapot van alle emoties en het verdriet

het is nog steeds moeilijk niet minder dan gisteren
ik moet het gewoon de tijd geven
kwam net thuis lag er een kaart in de bus
maak het open grijze kaart net allemaal kleine zwarte hondenpootjes

daar stond in ,

veel sterkte met max!!

namens alle  medewerkers  van de dierenartsen praktijk!!

ja en dan komen de tranen weer

ach jeetje valt ook niet mee als je lieverd er niet meer is !
Diva wil je een knuffel geven

Ik weet denk ik als geen ander hoe ziek jouw Max was!! Ook mijn Morris had last van maagzweren. Ze erg dat hij ze vanaf achterkant tong tot aan zijn maag had. Hij had zijn ups en downs, maar de downs waren echt enorm moeilijk! Niet alleen voor hem, maar ook voor mij als baasje. Verschrikkelijk om je hond zo ziek te moeten zien! Ook hij was een wrak op zo'n momenten. Lag maar wat in zijn mand en als hij eruit kwam, stond hij slijm en gal te spugen. Zo veel moeite moest hij doen, om er ook maar iets uit te werken. Ik heb allerlei onderzoeken laten doen in Wageningen en Utrecht, ben een dikke 8 maanden bezig geweest. Heb alles geprobeerd om hem er weer bovenop te krijgen, maar helaas.....het werd te erg en hij verdiende het niet om zo door het leven te moeten gaan. Voel je dus absoluut niet schuldig dat je hem hebt laten gaan! Je hebt dit uit liefde voor Max gedaan. Achteraf zeg ik nog wel eens dat ik de keuze veel eerder had moeten maken, maar ja....je blijft hoop houden! Tot je ziet dat het echt niet gaat.....Morris had een helicobacter in zijn lijfje. Dit heeft hoogstwaarschijnlijk de maagzweer veroorzaakt. En na verwachting is het allemaal gekomen, nadat hij vorig jaar door een hond gebeten is! Daarna zijn alle problemen begonnen. Het begon met een oorontsteking en het werd van kwaad naar erger. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met dit grote verlies, maar echt....je hebt de juiste beslissing genomen voor Max. Hij zal je dankbaar zijn. Dikke steunknuffel van mij.

Jee Heidi wat verschrikkelijk allemaal! Ik las net je andere topic en dan zie je opeens dit. Ik wil je heel veel sterkte wensen, denk terug aan je lieve Max en al het lief en leed wat je met hem hebt gedeeld! Verlies heeft tijd nodig, zes maand geleden is onze hond ook overleden, maar het blijft moeilijk. Je hebt hard voor hem geknokt!
Heel veel sterkte!

dank je wel Judith
ja het was een harde klap en heel onverwachts
het is allemaal heel snel gegaan
max ging heel snel achteruit
denk nu nog wel is
was hij nog te redden geweest?
heb ik niet te overhaast beslist?

maar een lijdensweg wil ik ook egt niet
het doet ook vreselijk zeer je hond zo te zien
de pijn en verdriet is niks minder
wat een leegte en gemis hier in huis

ik mis ook heel erg zijn aanwezigheid
en huilen doe ik nog steeds wat is dit moeilijk!!!!

was jou hond ook ziek?