Dominante Hond!!!

geen idee wie het geschreven heeft, maar dit wel precies wat ik bedoel
ik wilde dat ik het zo had kunnen verwoorden......... maar zover ben ik dus nog (lang) niet



@Kai
Nee ik geloof niet in de goedheid van mensen en het steeds "beter" worden van mensen
Sorry, maar gezien de wereld(geschiedenis) is er bij mij maar geen vertrouwen dat dat zo is
Is vast cynisch, maar ik geloof niet dat we "evolueren" naar een beter mens, soms denk ik eerder het omgekeerde. De 'goedheid" van de mens is heel vaak slechts een vernis, wat houdt zolang het goed gaat. Maar owee als "we"denken recht te hebben op iets wat we nog niet bezitten......
en daarbij schat ik mezelf echt niet beter in als wie dan ook.
dus ja, naar mijn mening een utopie (maar das mijn mening he, niks meer)

@bassie
dat moeten wat ik van jou moest ......dat vond ik nu precies een voorbeeld van "dominantie" met die beruchte  negatieve lading, zoals het woord vaak gelezen wordt
vandaar mijn opmerking '

Waarom hangt daar weer onmiddellijk dat bereiken en presteren aan vast? Je kan ook werken vanuit pure passie en vreugde, hoor. Er hoeft niet altijd iets 'bereikt' te worden.  
Net zoals je kan stappen om te stappen, en niet per se die top van een berg hoeft te bereiken. 
Dat maakt iemand nog geen kuddeloper...

De vraag is alleen "dominantie" volgens welke definitie? Niet die van mij namelijk

De studies waar ik aan refereer zijn met name uitgevoerd op "free ranging Canis Familiaris" dus de Hond maar in een vrije omgeving, niet direct gebonden aan een huis of mens, met een absoluut zelfbeschikkingsrecht. Geen riem, geen hek, niks. Van daaruit dus de observaties dat volwassen honden roedels vormen ten einde een nest te krijgen, helpen opgroeien en weer verlaten. Dat alles behoorlijk snel, pa vertrekt rond de 7e week, ma rond de 13 week. Dus mede de observatie dat volwassen honden met andere volwassen honden in de roedel (pa en ma) harmonisch samenleven, en de pups wel in een rangorde systeem passen (zijn immers jonkies die moeten leren, zowel de sociale taal als bepaalde overlevingsmethodes) 

Dit alles heeft nog heel weinig te maken met onderlinge persoonlijkheden (zoals Newf versus St Bernard), maar wel heel veel met voortplantingsgedrag en roedelvorming + sociaal gedrag van een soort op zich. Er zullen allicht kleine verschillen zijn tussen de rassen onderling in dit gedrag maar waarschijnlijk niet dermate grof, het is immers een en dezelfde soort. Zoals je zelf ook aangeeft, zet een Landseer en een St Bernard bij elkaar en er is communicatief maar een klein verschil, klein genoeg om te overbruggen.

Dus, en dat is wel een interessante vraag die je stelt, in hoeverre hebben mensen hierin iets te selecteren gehad? In dit gedrag waarschijnlijk maar heel weinig, er is namelijk nooit gefokt of weggefokt op dit type gedrag omdat het niet relevant is/was voor het "gebruiksnut" van de hond voor de mens. 

Begrijpen wij elkaar nu beter?'

Dit is dus een typisch voorbeeld van hoe het in de natuur eigenlijk maar heel mondjesmaat gaat, en dan vooral onder mensen...en dan ook nog niet eens echt degelijk wetenschappelijk onderbouwt. Het probleem is ook dat je hiermee elk gedrag onder de noemer dominantie plaatst...en dat maakt het gesprek niet bepaald helderder. 

Let wel, dat samenwerken niet hetzelfde is als samenleven. Op het moment dat er een taak te vervullen is dan moet dit naar gelang ieders talent. Degene wiens talent het is het talent van anderen aan te spreken is daarmee "de leider" maar elke gezonde samenwerking (en daar valt typisch betaald werk eigenlijk nooit onder, getuige ook het aantal burnouts, overspanningen, geweldsincidenten op het werk etc) gaat zonder overheersing, vanuit de motivatie van ieder individu om de taak tot een goed einde te brengen. "Leiderschap" is dan ook een proces van sociale invloed om de hulp en kunde van anderen op te roepen ten einde een bepaald doel te bereiken. Overheersing speelt hierin nauwelijks of niet een rol.

Samenleven is veel meer dan samenwerken...hoewel samenwerking zonder meer een aspect is van samenleven. Het samenleven kun je dus niet direct indelen in termen van overheersing, niet in de laatste plaats omdat een samenleven gebaseerd op directe overheersing tegengesteld werkt aan wat iedereen uit het samenleven wil halen, namelijk een vrijblijvende mogelijkheid tot een plezierige groep te behoren. Een groep die dus Kan samenwerken (de taakverdeling) maar waarin bovenal ruimte is voor affectie, veiligheid en vertrouwen. (hey, geen discipline en exercise?!) 

Van leiderschap is dus sprake op het moment dat er werk te doen is in groepsverband...daarbuiten is het concept compleet irrelevant.

Da's ook een puntje van aandacht .
Maar een "dominante"" hond is niet altijd dominant.
Ook hier gaat het in ons menselijke brein fout.."dominant in die 1ne situatie?..dan is de hond in alles dominant"
Het zijn bepaalde situatie's waar dat de kop op steekt.
De hond die z'n ruimte claimt, "ik lig hier en blijf hier liggen".
Maar 5 minuten later gewoon netjes naast je loopt als je hem uitlaat (wat hij dan weer veel minder belangrijk vind)
Wat bij mij dan altijd de vraag oproept..
Moet je dan gaan corrigeren als hij daar ligt.(voelt een baasje zich gedomineerd)
Of moet ik doen wat ik altijd doe.."als jij daar wil liggen, als dat belangrijk voor je is en ik er geen echte last van heb...lekker laten liggen".
(krjigt de hond het gevoel dat hij de touwtjes in handen krijgt in onze relatie, wat dat dan ook mag betekenen)?

Nee, maar je vergroot met die keuze (de hond laten liggen) wel het idee van zelfbeschikkingsrecht. Uiteraard een volstrekt absurde notie in verhouding tot onze honden! ()

Binnen onze grenzen wel .ja.

Dat is ten eerste de reden waarom wetenschappers dominantie eigenlijk niet in de mond nemen, ten tweede is dat juist de reden waarom de werkelijke betekenis van dominantie niet meer begrepen wordt door mensen, en ten derde dat is juist hoe het gaat in de natuur....ieder wezen is ergens goed in en wordt juist(even zwart/wit) het leidende figuur binnen de sociale structuur en dan op dat gebied waarin hij goed is. Er zijn, binnen sociale srtucturen, meerdere wezens goed in hetzelfde en dus bepaald de mate van dominantie wie die bepaalde taak leidt(degene die daar gewoon het beste in is) en dus ook wie de meeste verantwoordelijkheid draagt. Een leider(alfa, de dominantste) kan namelijk heel gemakkelijk taken uit handen geven, het kan bijv. namelijk heel goed zijn dat een lager geplaatste beter kan jagen, en dus krijgt die de taak.
Samenwerken is hetzelfde als samen iets doen om samen iets te bereiken, binnen dat samenwerkingsverband moet iedereen heel goed weten wat zijn/haar taak is, iedereen moet kunnen anticiperen wanneer er iets tussen komt, je moet elkaar kunnen vertrouwen, en je moet op elkaar kunnen bouwen. Niet iedereen is een geboren leider, er worden ook geboren volgers geboren, niet iedereen voelt zich prettig wanneer degene veel verantwoording krijgt die voelen zich veel prettiger wanneer ze geen/weinig verantwoordelijkheid krijgen, terwijl anderen het heerlijk vinden, veel verantwoordelijkheid. Alles is mogelijk doordat elk levend wezen een bepaalde mate van dominantie bezit.

De "ware betekenis van dominantie?" Nuja, dat ligt toch echt aan wie je het vraagt en ik welke context (gedragsleer, volksmond, etc) je het woord wil gebruiken vooral. Met betrekking tot het bestuderen van dieren (de ethologie) is jouw definitie niet wat het woord wil zeggen. Voor de meeste wetenschappers is dominantie trouwens geen vies woord hoor.

Maar dan zijn wij het in de aard wel eens geloof ik. Let er wel op dat dit gaat over samenwerken, zoals ik aangaf, wat maar een component is van samenleven. Overheersing om alle sociale interacties te verklaren/identificeren dekt dus geenszins de lading en moet ook niet de maatstaaf worden voor het groepsverband. Je begrijpt ook dat het menselijke concept van overheersing dus niet opgaat in je eigen model "zo lang hij maar naar me luistert" juist degene die zich in een bepaalde context een taak neemt is op dat moment ook degene die sturing geeft. 

Of je dit eigenlijk nog kunt zien als overheersing vind ik dan overigens wel bar twijfelachtig. Juist hierin zie je namelijk eigen initiatief van verschillende partijen, mede de wil om dingen over te kunnen geven aan een ander en uiteindelijk een kloppend plaatje van samenwerking.

De  Discussie gaat lang door over de dominatie van een hond, heb een vraag wie van jullie heeft een dominate hond ?

Ik heb een jonge (18 maanden), onstuimige hond die denk ik wel het potentieel heeft zich te ontwikkelen tot een zelfzekere maar bijzonder liefdevolle reu. Nu is het nog een kind. 

Een "dominante" hond, gezien de discussie zover durf ik daar geeneens meer antwoord op te geven

  Hahah, snap ik zou ook niet durven hoor ...

Als ik een hond zou zijn, ik de taal dus zou spreken, zou voelen, ruiken ,zien als een hond.
Dan had ik daar een 100 % eerlijk en goed antwoord op kunnen geven welke hond hier in huis de lakens uitdeelt.
Kan enkel oordelen over wat ik zie en gezien heb.
En dat verwerk ik dan met m'n menselijke gedachte's..
Ik denk....
Nouja.
Ik hoop dat ik de 50% haal over gedachtes/positie's die kloppen tussen onze honden.
Maar ..
Ze blijven verbazen...wat naderhand wel weer te redeneren is vanuit het gedrag.
Maar de stempeltjes nr:1 en nr:2 blijven voor als nog in de kast.
Gewoon beide nr:2..
(om even mijn soms wankele positie te verduidelijken..)

Wij hebben twee dominante honden hier, en toch zijn ze allebei precies het tegenovergestelde van elkaar, de één is meer gericht op fysieke overheersing en de andere is gericht op mentale overheersing, en beide bereiken ze altijd hetzelfde doel

Namelijk...hun eigen gewin?

Zou interessant zijn te weten wat de andere honden denken van deze "dominante" rakkers

Hun eigen gewin? Dat is zo'n menselijke gedachte.....

Wat andere honden er van vinden, ze vinden het heerlijk...

Waarom zou eigen gewin een menselijke gedachte zijn? 

Maar goed, de vraag staat, en is geheel oprecht. Wat verkrijgen de twee honden dmv hun dominant zijn?

Het zijn geboren leiders om het zo maar ff uit te drukken, en dat is waar ze goed in zijn en waar ze plezier in hebben, en dus is dat ook wat ze doen. Het zijn stabiele honden dat heeft als effect dat andere honden zich ook prettig voelen.
Met deze mate van dominantie of karakter benaderen ze ook vreemde honden b.t.w. en daarmee maakt het dus niet uit of ze geen relatie met die ander hebben.

Maar dan heb je het dus over dominantie in de zin van "overheersende persoonlijkheid" en niet in ethologische zin, begrijp ik dat goed?

Ik heb het over honden, dieren, dit is het gedrag wat ze laten zien. Ethologisch dus.

Wat een gedoe over dominatie. Wij hebben een amerikaanse bulldog teef en is 'dominant'.
Ze is een hele stabiele hond en je weet bij haar precies waar je aan toe bent.
Ik heb het idee dat mensen dominant zien als agressief nou dat is totaal niet het geval.
Ik heb liever een 'dominante'stabiele hond dan een onderdanige bange hond. AMEN haha

  Nee, dat begrijp ik'

Maar dominantie in ethologische zin refereert aan het behoud van, of de motivatie te behouden, bepaalde bronnen. Maar dit is niet wat jij bedoelt begrijp ik, jij hebt het over een overheersende persoonlijkheid?

Waar het in ethologische zin naar refereert is ook de reden waarom mijn honden het doen, altijd het behoud van, of het behouden van de motivatie/bepaalde bronnen, eerlijk dus.

Om een kort verhaal lang te maken........we zijn weer terug bij de vraag van kai: "Wat verkrijgen de twee honden dmv hun dominant zijn?"

In de dierenwereld is een overheersende persoonlijkheid helemaal niet negatief, overheersende persoonlijkheden zijn in staat om bepaalde dingen te doen/voor elkaar te krijgen, en dat is in de dierenwereld altijd positief, want het is voor het behoud van....

Dat zou ik ook wel es willen weten...

In de betekenis die de meesten aan dominantie geven, is mijn oudste hond erg dominant. Zelf noem ik haar niet zo.
Het is een trotse, zelfzekere en zelfstandige hond, met een groot charisma. Ze markeert en laat haar plas het liefst achter op struikjes en stronken en al wat hoger is.
Ze is aanwezig, ze neemt plaats in. Maar dat is een houding. Of er nu wel of niet anderen in de buurt zijn, haar houding blijft dezelfde. Het is geen middel om iets te bereiken, zo zie ik dat.

Dat bedoelde ik er ook mee te zeggen, dat het vaak als negatief gezien wordt, bv een hond die uitvalt naar anderen, een hond die gromt naar mensen etc... Deze zaken worden bestempeld als negatief, ongewenst gedrag wat een hond absoluut niet mag laten zien en DIT is volgens véle mensen wat dominantie inhoudt!
Dus als een gromt, krijgt hij deze negatieve stempel,dominant, dus in de negatieve zin!
Maar de hond doet op die manieren aan communiceren en maakt zo dingen duidelijk!
Er wordt niet verder gekeken naar het waarom en zo is er dus een verkeerd beeld van de hond.
Dominant is ook in mijn ogen niét negatief!

Nou, laten we dit even nuanceren. Want voor de tegenpartij is dergelijke persoonlijkheid natuurlijk wel degelijk negatief. Dat is ook het risico van een overheersende persoonlijkheid, het garandeert namelijk een conflict wanneer de andere partij ook een serieuze claim maakt op een bepaalde bron. In die zin is het dus lang niet altijd een positieve eigenschap '

Vandaar ook dat volwassen honden in (zelf gekozen!) roedelverband naar elkaar toe veel beter in een harmonisch systeem passen dan in een lineair rangordesysteem. Wanneer de ene hond ondergeschikt of onderdanig is aan de andere hond loopt hij daarmee namelijk het risico om bronnen mis te lopen, geheel ter discretie van de overheersende hond. Dat is geen zinvol samenleven.