Sociale wandeling nr. 2 (11-06-2011) en Ttouch

Zo, de tweede sociale wandeling is een feit. J.J. was zo bekaf van de geestelijke inspanning (lichamelijke inspanning was het niet, want ik werd onderhand moe van het LANGZAAM lopen), dat hij in de auto in slaap is gevallen. Normaal gesproken gaat hij niet eens liggen in de auto.

Ik vond het deze keer heel erg leuk en leerzaam! Ik moet zeggen dat ik nu een meer voldaan gevoel heb dan de vorige keer en J.J. denk ik ook zeker. Maar goed, de vorige keer was maar een eerste kennismaking natuurlijk.

We hadden dit keer op een andere plek afgesproken dan vorige keer. Het is ook de bedoeling om steeds wisselende locaties te bezoeken, zodat het voor de honden toch elke keer een beetje nieuw is.

In totaal waren er 4 honden aanwezig en we begonnen met 1 voor 1 de honden uit de auto te halen en op ruime afstand achter elkaar aan te lopen. Het was de bedoeling om voldoende afstand te bewaren tot de hond of honden voor je en te kijken tot hoever de persoonlijke zone van je hond reikte (de afstand tot waar hij begon te reageren op andere honden). J.J. mocht helemaal achteraan lopen, omdat hij het grootste probleemgeval is, haha. Voor hem liep een herder die ook onzeker gedrag vertoont aan de lijn (los wel een sociale hond) en veel blafte naar andere honden en mensen. Ik moet zeggen dat J.J. zich voorbeeldig heeft gedragen en ik ben echt heel trots op hem!

Die herder blafte best veel en vooral naar J.J. en J.J. heeft het sowieso niet op herders, maar hij heeft eigenlijk maar 2 keer terug geblaft. Dus hij begon niet eens uit zichzelf te blaffen!
En als hij blafte betekende dat natuurlijk dat wij te dichtbij die herder waren gekomen, dus ook nog eens aan ons te wijten eigenlijk. Als we een stapje terug deden hield hij meteen op met blaffen.
En nu komt het: op een gegeven moment blafte de herder weer naar J.J. en J.J……negeerde het! J.J. draaide zijn hoofd weg en gaf geen kick! Hij keek zelfs naar ons! Natuurlijk hebben wij dat uitbundig beloond en dus heeft J.J. datzelfde ‘trucje’ nog een paar keer herhaald. Wij trots uiteraard.
Moet er wel bij zeggen dat de herder een teefje was en dat scheelt wel iets hoor. Maar normaal gesproken blaft hij wel tegen elke grotere hond, teef en reu.

Ik moet zeggen dat ik J.J. nog nooit zo rustig (nou ja, hij was wel een beetje hyper en vond het wel spannend, maar hij was niet agressief of angstig) met vreemde honden heb mee zien lopen, eigenlijk zonder te blaffen. Gewoon het feit dat er geen confrontatie kwam (bijvoorbeeld met honden die recht op hem af lopen of te dichtbij komen) leidde ertoe dat J.J. wat meer vertrouwen kreeg in de situatie en in ons (omdat hij van ONS niet dichterbij hoefde te komen).

Ging heel goed dus! Tenslotte gingen we nog een laatste oefening doen. We gingen de honden nu 2 aan 2 met elkaar in contact brengen. De 2 honden die voorop liepen mochten als eerste en zij mochten ook gewoon meteen los. Dit waren namelijk 2 pups (1 van 4 maanden en 1 van ik geloof 9 maanden) die ter socialisatie meelopen. Die gingen natuurlijk meteen spelen, maar de oudste pup was iets te lomp voor het kleintje, dus na een paar minuutjes het spel maar weer afgebroken.

Daarna mocht de blaffende herder even los met de oudste pup en dat ging ook heel erg goed. Los is die herder dus inderdaad een sociale hond, hetzij ietwat onzeker.

Tenslotte mocht J.J. natuurlijk ook nog even op komen draven. Inmiddels was er nog een vrouw gearriveerd met een heel stabiele, zelfverzekerde herderteef. Ik liep met J.J. aan de lijn in de richting van die herder en J.J. wilde er meteen op af. Je kan zien dat J.J. niet echt sociaal is, want hij loopt altijd recht op andere honden af en maakt ook direct oogcontact. En meestal geeft hij dan gelijk een hap en een grauw als de andere hond hem per ongeluk ook aankijkt.
Maar deze herder wendde gelijk haar blik af, dus J.J. had nu geen trigger om uit te vallen. En toen wist hij niet meer precies wat hij moest doen. Dus ging hij stijfjes lopend met hoge rugharen maar op een afstandje snuffelen en wist hij niet zo goed wat hij er mee aan moest.
Toen besloot hij haar maar even verder te gaan negeren. Uiteindelijk ging hij er toch weer op af om haar af te snuffelen en hij bleef het spannend vinden, maar hij heeft helemaal niet geblaft of is niet uitgevallen!
Hulde aan die herderdame natuurlijk en heel erg knap van J.J. (als je bedenkt hoe hij normaal gesproken reageert)

Ik heb er vertrouwen in dat dit de juiste aanpak is voor J.J.. Hij kan namelijk absoluut niet tegen teveel prikkels en teveel is al heel snel het geval bij hem. Doordat bij deze cursus alles zo relaxt verloopt en vooral heel rustig wordt opgebouwd, denk ik dat dit perfect is voor J.J.
Ik kijk in elk geval uit naar de wandeling van over 2 weken!

P.S. ik wilde er nog even aan toevoegen dat we deze week ook kennis hebben mogen maken met Ttouch en ik denk dat er op dat gebied ook nog wel winst te behalen is voor J.J.
Ik vond het erg interessant, ook al hebben we nog maar het topje van de ijsberg kunnen zien, want het was een veel te korte sessie natuurlijk.
Ik zie nu namelijk al resultaat, na een paar dagen!
J.J. geniet er echt ontzettend van en is gisteren zelfs in slaap gevallen terwijl ik hem aan het 'kriebelen' was (zo noem ik het haha). Echt waar, als ik hem aanraak en zeg 'lekker kriebelen' dan worden zijn oogjes echt meteen helemaal zacht en gaan bijna meteen ongeveer helemaal dicht.

Wie had dat gedacht, dat ik mijn ideeën over hondenopvoeding zo bij zou stellen en ‘the soft way’ op zou gaan!!!

Door Prins J.J. op 11 juni om 15:42