Sociale wandeling 1 (14-05-2011)

Zo, de eerste sociale "wandeling" is achter de rug. Wandeling tussen aanhalingstekens, want we hebben helemaal niet gewandeld...

Het begon al goed: we kwamen bijna 20 minuten te laat omdat we de afspreekplek in het betreffende bos niet konden vinden (tja, geen navigatie). Uiteindelijk zagen we ergens op een parkeerplaats een groepje mensen staan. Ik zag alleen geen honden, dus begon al te twijfelen of we nu wel goed zaten. Maar dat was gelukkig wel het geval en ze waren ook nog niet echt begonnen met de les.

Dus eerst even een voorstelrondje gedaan. 2 mensen die een pup bij hadden (1tje van 3 maanden en 1tje van ik geloof 8 maanden) die volgens mij hun pup goed wilden socialiseren. En 1 iemand met een herder die een beetje hetzelfde heeft als J.J. : onzeker in het gedrag naar honden/niet sociaalvaardig wat zich uit in blaffen en uitvallen.

Goed voorstelrondje voorbij, tijd om de honden erbij te halen. Helaas voor J.J. moest hij nog steeds even in de auto blijven zitten, want het was de bedoeling om de honden 1 voor 1 tevoorschijn te halen. We hadden allerlei dingen over de grond verspreid (kledingsstukken, (eier)dozen, plastic bakjes, dozen, tassen, etc) met daarin en daartussen allerlei hondensnoepjes en brokjes. De bedoeling was de honden 1 voor 1 te laten snuffelen en daarbij te kijken naar hun lichaamstaal en probleemoplossend vermogen.

J.J. was als laatste aan de beurt en er was meteen duidelijk verschil te zien in het gedrag van J.J. met de andere honden. Begonnen de andere honden behoedzaam te snuffelen en ietwat voorzichtig; J.J. was snel, gehaast en droeg bovendien als enige zijn staart echt hoog. Hij gebruikte zijn poten ook veel meer dan de rest (Melanie, de begeleidster, vroeg meteen of hij van graven houdt….ja dus!). J.J. is dus vrij zelfverzekerd.

Daarna alle honden weer in de auto’s geparkeerd en kregen we nog een lesje in kalmerende signalen en in dit geval over ‘persoonlijke ruimte’. We moesten een oefening doen, waarbij één persoon om een andere persoon die stilstond afliep. De stilstaande persoon moest dan stop roepen op het moment dat zij vond dat de andere persoon te dicht naderde, met andere woorden: de persoonlijke ruimte betrad. Wat bleek (uiteraard): als men in een rechte lijn stevig doorstappend op de stilstaande persoon afging zei die persoon eerder stop dan wanneer iemand met een bochtje wat langzamer die persoon naderde. Bovendien bleek de stilstaande persoon de ander aan te kijken (als het ware te fixeren). Precies hetzelfde werkt het dus bij honden. Die houden er ook niet van om in een rechte lijn op elkaar af te lopen. De sociaalvaardige honden lopen altijd in bochtjes op elkaar af (J.J. dus niet ). Dat is namelijk een stuk beleefder!

Nou goed, dit was de eerste les. Melanie had al gewaarschuwd dat we waarschijnlijk zoiets zouden hebben van ‘was dit alles? Of waar zijn we nou eigenlijk mee bezig’ en dat klopte ook wel een beetje. Vooral als je zelf de boekjes van Turid Rugaas al hebt gelezen en je al een beetje verdiept hebt in kalmerende signalen en lichaamstaal. Maar dat heeft niet iedereen, dus het is erg leerzaam. Ook fijn dat mensen meekijken naar JOUW hond, want zelf zie je toch bepaalde dingen over het hoofd.

De lessen worden gewoon heel rustig opgebouwd. Volgende keer (helaas pas begin juni) gaan we dezelfde oefening doen met snuffelen, alleen wordt er dan aan beide kanten een hond naast gezet die ook gaat snuffelen (ben nu al bang voor wat J.J. dan gaat doen, dus dat is al geen goed teken en zeker geen goed uitgangspunt )
Ik denk dat dit niet de meest spectaculaire les allertijden was, maar ik denk wel dat dit heel goed gaat zijn voor J.J. en dat is natuurlijk het belangrijkste!

Door Prins J.J. op 14 mei om 13:49