Hij maakt mij overspannen! Haat-liefde elke dag

Als je geen kinderen hebt maar wel heel graag gewild zou hebben, dan komt een hond heel dicht in de buurt, ik noem hem mijn hondenkind.

Inderdaad een harig kind.

maar ik kan het niet vergelijken omdat ik geen kind heb, ik voel wel de enorme liefde die soms zelfs eng is zo erg hou ik van mijn hond, en dan de zorgen pfff

"  Ik hou net zo veel van mijn kids, als Luca. Voor mij is er geen verschil.
 
 Uiteraard is een kind een kind en hond een hond, een kind kan praten en groeit op naar een zelfstandig individu (tenminste dat is de bedoeling) een hond blijft dat afhankelijk klein kind, 
 
maar toch, voelt het voor mij emotioneel als dezelfde.
  "

Suzanne en Luca

Ik las laatst eens ergens (of zag op tv, weet niet meer precies) dat er onderzoek naar was gedaan naar de hersenactiviteit bij mens-eigen hond en mens-eigen kind affectie. Het enige verschil in hersenactiviteit was dat er bij mens-eigen kind affectie het gebied van mens-mens binding zichtbaar was. De rest kwam alles overeen.

"  
Ja tuurlijk ik veroordeel ook niemand hoor.
Alleen ik denk er anders over. "

Jaimie

Ik snap je wel hoor, je hebt ook een punt.

Stel dat je een kind hebt die zo een waanzinnige allergie heeft gekregen voor honden, (of een andere ernstige gezondheid reden)  dan kan je overwegen de hond te herplaatsen.

Een kind, die herplaats je niet. Hoewel er wel weer kids zijn, die gedwongen uit huis geplaatst worden, maar dat is weer een ander verhaal.

"  
Ik snap je wel hoor, je hebt ook een punt.
 
Stel dat je een kind hebt die zo een waanzinnige allergie heeft gekregen voor honden, (of een andere ernstige gezondheid reden)  dan kan je overwegen de hond te herplaatsen.
 
Een kind, die herplaats je niet. Hoewel er wel weer kids zijn, die gedwongen uit huis geplaatst worden, maar dat is weer een ander verhaal. "

Suzanne en Luca

 Pfff, je moest is weten hoeveel kinderen ik al herplaatst heb. Allergie, kleurt niet mooi bij het nieuwe bankstel, verliest te veel haar, vraagt teveel zakgeld.

"  
Ja tuurlijk ik veroordeel ook niemand hoor.
Alleen ik denk er anders over. "

Jaimie

 ik snap het ook hoor

 Ja, ga jij nou maar weer in de kast plassen 

 Wow wat gaaf! Het voelt bij mij ook t zelfde

Hahahaaaa, dubbel

TS voelt zich slecht, maar gaat niet naar de dokter want dat is toegeven dat ze "zwak" is. Met wat ze hier allemaal schrijft, wordt de diagnose "burn-out" gesteld, door mensen achter hun pc. Hoe komt een 22-jarige die nauwelijks zorgen heeft, aan een burn-out? Als dat werkelijk zo is, heeft ze dringend medische hulp nodig, want ze moet nog wel een paar jaar meedraaien. Op mij komt het meer over dat ze gewoon niet graag werkt en veel liever zou thuis zijn. Een baby is dan een prachtig en maatschappelijk aanvaard excuus om niet meer te gaan werken. Daar profiteert de hond dan hopelijk ook van, alhoewel ik daar mijn twijfels over heb. 

En als je dan de komende jaren thuis kan zijn, is dat natuurlijk goed geregeld. Maar daarna? Hoe ouder je wordt, hoe minder de goesting om nog te gaan werken. Maar de baby wordt groot en je hoeft niet meer voor hem/haar thuis te blijven. Dat lijkt allemaal nog ver weg, maar ik zou daar toch eens grondig over nadenken. Durf er rekening mee te houden dat jouw leven niet altijd zal lopen zoals jij het wil. Het is nu het moment om je daartegen te harden. Een gratis wijze raad van iemand die al richting opajaren gaat. 

Dat jou leven over rozen gaat wil niet zeggen dat dat bij iedereen zo is.
De diagnose is niet gesteld hoor.
Maar vermoeden wel.
Na aanleiding van het verhaal van ts.
Een burn out op je 22ste ..... Ja dat kan zeker!

En om toch terug op het topic te komen...
Ik geloof er eerlijk gezegt niet veel meer van.
Kan me niet voorstellen dat alles wat er is gezegt nu ineens anders is alsof er niks gebeurt is.....
En ts ineens heel veel plezier beleeft aan de hond terwijl dit eerst helemaal omgekeerd was.

Een band behoor je op te bouwen
Die is niet ineens helemaal goed.

 Je quote MIJ ??? Waar zeg ik dat jij niks mag zeggen? Waar zeg ik dat ik het normaal vind een hond zolang alleen te laten?

 Zou toch kunnen of ben ik te goed gelovig?

 Waarom is dat veranderd?

Ik ook, maar dat had ik al meteen, hond is niet zo belangrijk, heel de dag in een bench pff volgende week mag hij weer.

 Hopelijk niet

Excuses Raf. Voor die eerste zin dat was ongepast.

Ik heb lang niet alles gelezen maar vind het maar een raar en zielig verhaal die kant nog wal raakt. Je weet als je aan een dier begint wat dan ook het heeft de aandacht en verzorging nodig anders neem je maar een beeldje van wat je hebben wil. Ook al ben je moe ga lekker wandelen is ontspannend en het is nog goed voor de spijsvertering ook. Mijn zoon en zijn vrouw werken ook heel veel maar iedere vrije minuut is voor het kind en de honden. En wanneer hij vrij is loopt hij veel heel veel met de honden en drinkt onderweg ergens een bakkie koffie. Thuis speelt hij ook heel veel met de honden en krijgen hun knuffels. Hier net zo er wordt veel gewandeld en de oude bekende hier op het forum weten ook dat ik wel eens met mijn handen in het haar heb gezeten maar heb doorgezet en sorry voor iedereen hier ik heb de meest geweldige honden van hp

 Het kan toch zijn dat ze zich nu iets beter voelt, ze is immers vrij en ziet het positief in. Kans dik aanwezig als ze volgende week weer moet beginnen het slecht gaat. Ik ben geen dokter ofzo maar is dat geen teken van stess, pieken en dalen?

Ik heb het onder anderen over de plotselinge band de hond.

Ik geloof het niet meer.

En ik weet overigens dondersgoed wat stress inhoud.

Jaimie ik denk dat het of een l.lverhaal is of iemand zonder verstand en ruggegraat

 Echt niet, de op één na geweldigste want de geweldigste is Luca

      Oke deze rookt soms een sigaartje maar dat maakt hem zo speciaal

Oké, fijn dat je dat zelf inziet. Want ik spreek ook maar uit ervaring hoor, niemands leven gaat over rozen, spijtig genoeg. 

Ik heb het topic niet gelezen, maar wil even alleen op deze reactie inhaken. Een burnout op je twintigste is heel voorkomend tegenwoordig, en dat heeft niets te maken met niet willen. Er zijn zat mensen die erg ambitieus zijn, maar op jonge leeftijd al met een burnout thuis zitten. Waarom? De tijden zijn veranderd. Jongeren hebben tegenwoordig veel meer stress en sociale druk dan vroeger.

Pardon!? Wie ben jij om over een ander te oordelen? Ik ken genoeg mensen van haar leeftijd in mijn omgeving die burn-outs of depressie etc. krijgen en die het moeilijk vinden om om hulp te vragen. Ik vind het zo belachelijk hoe sommige mensen hier reageren over haar praten, terwijl zij zich helemaal blootstelt. Precies vanwege dit soort reacties vragen mensen niet om hulp. 

Ik wil ook even inhaken op het punt, dat sommige mensen het verhaal niet meer geloofwaardig vinden. Ik vind het behoorlijk mogelijk. Zelf wordt het mij ook weleens teveel, dan kan alles een last zijn, wanneer je weer even 'ademruimte' heb gekregen zoals ts op het moment blijkbaar heeft, dan is er sneller ruimte om opnieuw van dingen te genieten, wat ze nu blijkbaar doet :)