Bullmastiff

Rasgroep van de Bullmastiff

De Bullmastiff behoort tot de Rasgroep "Pinschers, Schnauzers, Molossers en Zwitserse Sennenhonden"

Geschiedenis van de Bullmastiff

De naam Bullmastiff zegt het eigenlijk zelf al, dit ras is gefokt uit de Bulldog en de Mastiff. Deze beide rassen zijn al zeer oud en vonden ook hun oorsprong in Engeland. Altijd al vinden we in de geschiedenis dat honden in dienst stonden van de mens. Als jachthond, veedrijver, bewaker van huis en hof, als beschermer van de kudde, maar zeker ook als oorlogshond. Zeer grote honden trokken met de legers mee ten strijde. Deze honden werden uitsluitend gefokt en geselecteerd op hun werkkwaliteiten. Zo vinden we in de ontwikkeling van de Mastiff de oorlogshond terug. Engeland bezat toen al heel grote honden. Ook andere volkeren zoals de Romeinen hielden van deze oorlogshonden en zo ontdekten de Romeinen bij de inval in Groot-Brittannië deze grote Mastiffs die nog groter bleken te zijn dan de doggen van Rome. Toen werden enkele van deze honden mee naar Rome genomen om ze daar in te kruisen met de lokaal gefokte doggen van Rome (is misschien ook de basis geweest voor de ontwikkeling van de Franse, Duitse en de Doggen van Zwitserland?). De Engelse Bulldog die toen nog bekend stond als de vechter in de arena, wiens voorouders uit Spanje kwamen en in Engeland nog een tijd gefokt werden voor de hondengevechten, heeft zich na het verbod op deze gevechten gelukkig ontwikkeld tot de hedendaagse rustige en volkomen betrouwbare huis- en showhond. Echter, de toenmalige Bulldog was niet de goede lobbes van nu. Hij was uiterlijk hoger op de benen, minder zwaar gebouwd met een zwaar hoofd, wel erg lenig en bijzonder temperamentvol en een grage bijter.


Tweehonderd jaar geleden hadden den Engelsen deze beide rassen al eens ingekruist, wat ten gunste werd bedoeld voor de Mastiff-ontwikkeling. Men had toen ook al veel voor- en tegenstanders van het type zoals het zou moeten worden en de kruisingsproducten werden weer sterk geselecteerd. Een Franse schrijver Bufon schreef in 1791 het volgende: 'Uit de kruising van Mastiff en Bulldog ontstond een hond die wezenlijk groter was dan de Mastiff. Ook de schrijver Stonhenge geeft bericht van kruisingen tussen de Mastiff en de Bulldog. Hutchinson schrijft in 1876 dat uit deze kruisingen honden kwamen die uitstekend voor de africhting geschikt waren. Toch kwam de Bullmastiff als ras nog niet van de grond. Deze serieuze ontwikkeling liet toch nog enkele jaren op zich wachten. Inmiddels waren er wel wat mensen die in deze kruisingsproducten wat zagen en er ook mee werkten. Iets wat in die tijd alleen de aandacht had. Vanwege de goede resultaten die op werkgebied behaald werden kwam er toch meer aandacht voor deze kruisingsproducten. Deze ontwikkeling vond plaats tussen de jaren 1878 en 1910. Vooral de Engelse jachtopzieners hadden veel aandacht voor deze honden. Zij immers hadden een steeds groter wordende behoefte aan een goede werkhond vanwege het steeds moeilijker worden van het uitvoeren van hun werk. De grote armoede van die tijd noopte de mensen meer en meer tot stropen en wel op de grote jachtterreinen van de rijken. Op het stropen stond de doodstraf door middel van ophanging. De jachtopziener had dus behoefte aan een hond die niet beet. Tot kort tevoren werd de Bulldog wel gebruikt doch bleek niet zo geschikt omdat hij te fel was en de stroper te veel beschadigde zodat ophanging niet meer nodig was. Ophangen van de stropers was nodig en diende ter afschrikking van het volk. De hond moest uithoudingsvermogen hebben, langs de fiets kunnen lopen en zijn werk kunnen doen op wild terrein. Hij moest alert zijn, goed tegen weersinvloeden bestand en het liefst donker van kleur zijn daar hij vaak zijn werk in het donker en in de nacht moest doen. Hij moest de stropers aanspringen, omverwerpen en in bedwang houden totdat de jachtopziener hen kon insluiten.
En zo ontstond The Keepers Nightdog zoals men hem toen noemde. De aandacht voor het ras werd groter, want uit noodzaak was zeer streng op werkkwaliteiten gefokt. Er werden zelfs wedstrijden gehouden en demonstraties om hun kunnen te tonen. Grove prijzen werden er voor de bewezen goede exemplaren betaald. Zo is het bekend dat in 1901 een kennelhouder op de tentoonstelling kwam, die geld gaf voor diegene die op de been wist te blijven na aanspringen van zijn Bullmastiff. Tot drie maal toe probeerde een man, die toch ervaring met honden bleek te hebben het, maar het lukte hem niet. Deze zo karaktervolle hond heette Thorneywood Terror. In het begin van hun ontwikkeling waren er natuurlijk ook honden bij die niet geschikt bleken omdat ze te zachtmoedig waren of zo bijterig, dat men ze niet kon temmen. Toen werd er dus een beroep gedaan op de fokkers die zich over het ras zouden gaan ontfermen! (Bestaat dat nu ook nog?). Door planmatig en selectief te fokken is de Bullmastiff uitgegroeid tot het huidige type wat we nu regelmatig op de tentoonstellingen zien. Een van de belangrijkste fokkers die zich voor de ontwikkeling van de Bullmastiff heeft ingezet is de bekende Mr. Sam Moseley. Mr. Moseley had de beroemde Farcroft kennel die later Bullmastiffs over de hele wereld heeft verkocht. Bekend zijn Farcroft Fidelity en Farcroft Silvo. Inmiddels ontwikkelde de kynologie zich ook en men ging zich beraden hoe de Bullmastiff er eigenlijk uit moest gaan zien. Ook deze ontwikkeling ging natuurlijk niet zonder problemen, want de aanhangers van het ras waren toch zeer zuinig op het karakter en dat mocht er vooral niet onder lijden. In de fokkerij bleek al gauw dat er terugslagen naar de voorouders kwamen. Dus naar het Bulldog-type en het Mastiff-type. Er moest ook een club opgericht worden: Mr. Moseley werd de eerste voorzitter van de National Bullmastiff Policedog Club. Dit was in 1925. Uit de naam van de club blijkt hoezeer de fokkers de bedoeling hadden een gebruikshond te fokken. In december 1924 erkende de Kennelclub het ras als zodanig en schreef de eerste Bullmastiff in het hondenstamboek. Alle honden die reeds drie generaties zuiver waren konden worden ingeschreven. Vanaf dat moment kon de Bullmastiff ook op de tentoonstellingen komen, de fokkerij kreeg grote populariteit en het ras begon aan zijn reis rond de wereld. Farcroft Silvo werd op de Cruffts in 1927 winnaar en kampioen en er waren al 47 Bullmastiffs gemeld. Genoemde Silvo was gestroomd en belangrijk in de opbouw van het ras. Ook de jaren dertig kende haar belangrijke honden die toonaangevend waren om de fokkerij de goede kant op te sturen, nl. Champion Wisdom of Wynyard en Husar Stinkor.

Ook een van de meest karakteristieke Bullmastiffs uit deze begin periode is de bekende Tiger Torus en zijn zoon Champion Tiger Prince, de eerste gele kampioen onder de Bullmastiffs in 1928. In de jaren 1920-1930 waren ook als goede opbouwers van het ras bekend: Derby Grip gestroomd 1923, Farcroft Fidelity geel 1921, Stapleford Agrippa gestroomde teef met Mastiff-bloed en Chips of Harbex gestroomd. Later weer de zeer bekende reu Roger of the Fenns. Bigg Bill of Harbex 1935-1945 won 109 awards. Men kan stellen dat deze bekende kampioen in iedere stamboom zit van de gestroomden. Toen kwam de oorlog. Voor mens en dier een moeilijke tijd, beide moesten overleven. Na de oorlog bleek dat er toch nog wel Bullmastiffs waren die deze periode hadden overleefd, o.a. bij de fam. Warren met de Harbox kennel.

Ook kwamen er weer nieuwe kennels bij zoals: Le Tasyll van Mr. D.J. Nash, Rosland van Miss Rose, Springwell van Mr. Richardson en Mulorna van Doris Mullin. Ook de Bullstaff kennel van de fam. Short. Al deze kennels en nog anderen hebben na de oorlog hard gewerkt om de Bullmastiff weer gestalte te geven en dat is hen gelukt met tal van bekende en vooraanstaande vertegenwoordigers uit het ras. Heel bekend werd de reu Achilles, gefokt in de kennel Bullstaff. In 1959 voegden zich nog twee fokkers aan het bestaande rijtje toe, nl. Yorkist van de fam. Reynolds en Oldwell van H. Collias. Bekend werd Collins Miss Muffet, Marquis en Martin. Dit waren kinderen van de bekende reu Vagehond of Mulorna. In 1960 kwam Mr. Price er nog bij met de kennel Lombardy. De kennel kreeg onder andere bekendheid vanwege de mooie helderrode kleur. Mr. Pratt werd bekend met zijn gestroomde honden in de kennel Kelwall. Hun kennel is opgebouwd uit Champion Ambassador of Buttenoak.En zo komen we met de Silverfarm en Bunsoro kennels en de kennel van Miss Cox met haar Colom honden aan het huidige bestand. Ook in Nederland, Belgie en Duitsland heeft het ras zich op voortreffelijke wijze ontwikkeld. Nederland is de familie Hammink en Boerman zeer erkentelijk voor de zorg over dit ras. Voor Belgie mag zeker de fam. Loeckx niet vergeten worden met hun bekende Woodbull Farm honden. Duitsland kent o.a.de fam. Siebold met hun Vom Antoniushof honden en Olga Weise met haar Ex-Brittania kennel.

Karakter van de Bullmastiff

Het karakter van de Bullmastiff is bepaald door het soort werk, waarvoor dit ras in eerste instantie bedoeld was. De Engelse jachtopzieners hadden behoefte aan een lenige, sterke en gehoorzame hond, die zelf beslissingen zou kunnen nemen als hij alleen aan het werk was. In het begin van de 20e eeuw was de Engelse wetgeving zo streng, dat stropers er werkelijk alles voor over hadden om te kunnen ontsnappen. Voor de veiligheid van de jachtopziener, was de nachthond van de jachtopziener niet alleen een aanwinst voor deze man maar een noodzakelijkheid.


De originele jachtopzieners honden waren veel agressiever dan voor de hedendaagse Bullmastiff nodig of aanvaardbaar is. De vroegere Bullmastiffs woonden met hun bazen in onbewoonde eenzame bossen.
Vandaag de dag zijn deze landelijke en eenzame levensgewoonten een zeldzaamheid voor mens en dier. De huidige Bullmastiff kan een uitstekend waakhond zijn en toch vredig en sociaal in onze moderne dichtbevolkte samenleving leven.



Toch moet men in gedachte houden dat het temperament van de Bullmastiff gericht is op waken. (Klik hier voor een omschrijving van de bullmastiff als waakhond) Deze hond kon een volledig wanhopige man pakken, neerleggen en vasthouden. De Bullmastiff is echter anders dan de meeste waakhondenrassen omdat hij een onafhankelijke mening heeft. Als je de bezitterige aard combineert met de onafhankeljke geest en daarbij optelt de lenigheid, de intelligentie en de kracht van een hond met deze afmetingen zoals vermeld in de standaard, dan is de uitkomst: een heel indrukwekkende hond.


De Bullmastiff kan verschrikkelijk lief en zachtaardig zijn maar zich ook gedragen als een volslagen idioot, afhankelijk van de situatie. Soms zie je ze opgerold een dutje doen tussen kleine kindertjes of kijken ze samen televisie. Ook zie je ze vaak op de rug liggen met alle vier de poten in de lucht.
Elke Bullmastiff heeft een eigen persoonlijkheid. Wat hier echter geschreven staat gaat over de Bullmastiff met de juiste persoonlijkheid zoals vereist voor het ras.



De Bullmastiff kan heel goed getraind worden, speciaal op gehoorzaamheid en dat is ook heel noodzakelijk voor een zo grote hond in een doorsnee gezin. Een van de belangrijkste zaken voor zo'n training is de consequente aanpak. Vanaf het moment, dat zo'n klein schattig, aandoenlijk puppie in uw gezin wordt opgenomen is het van het grootse belang dat alle gezinsleden zich houden aan vaste richtlijnen betreffende wat wel en wat niet mag.
Puppies mogen vooral niet verwend worden, want dan zullen ze tot in het oneindige gaan doordrammen om hun zin te krijgen en dat resulteert dan in een onuitstaanbare volwassen hond. Als bepaalde gedragingen in huis niet mogen, dan moeten deze vanaf het begin verboden worden.
Om een klein voorbeeld te geven van de intelligentie van een Bullmastiff pup die zijn zin wil hebben, u maakt het volgende mee: eerst een gespeelde angst- of schrikreactie, dan ongeloof met een uitdrukking van "dat kun je toch niet serieus menen?", dan uitermate gekwetst, minachtend, "ik heb je echt niet gehoord", dan super aanhalig of nog wat andere intriges, het betreffende puppie eigen.
Als u probeert het gedrag van een Bullmastiff te corrigeren krijgt u vast te maken met een van bovenstaande antwoorden. Geef alstublieft niet toe, want dan duurt het tien keer langer om een bepaalde gedragslijn af te leren. Molossers zijn in het algemeen 's-werelds beste oplichters; dat is het gedrag van een intelligente hond!
Een consequente, duidelijke, vriendelijke opvoeding laat het intelligente karakter van de hond duidelijk uitkomen. Voor sommige mensen zijn deze honden eigenwijs en koppig en zeer moeilijk op te voeden, maar het ras is verre van dom. Als u een pup uit gaat zoeken, kies dan nooit het meest verlegen of het meest brutale puppie. Deze eigenschappen kunnen voor een pup heel leuk lijken, maar voor een volwassen hond zijn ze niet gewenst.

Trouw is de basis voor het Bullmastiff karakter. Een hond van dit ras sluit de hele familie in zijn hart en geeft zichzelf totaal op elk moment. Hij zal zijn roedel beschermen ten koste van alles. Hoewel het een fantastich ras is, is de Bullmastiff niet voor iedreen en geschikte hond. Mensen die geen tijd kunnen besteden aan het opvoeden van een hond en niet tegen het karakter kunnen , moeten hier dan ook NOOIT aan beginnen.



Of je houdt van het ras of je verfoeit het, eens een BullMastiff, altijd een BullMastiff.

Rasstandaard van de Bullmastiff

Land van herkomst: Engeland

Korte geschiedenis van het ras

Door zijn verleden is de Bullmastiff nu een robuuste hond met een groot uithoudingsvermogen. Tegenwoordig is hij vriendelijk en charmant en bezit hij geenszins het temperament dat hij lang geleden nodig had.(jammer genoeg is het een ras wat niet meer zijn oorspronkelijke functie kan beoefenen, hij lijkt een BM maar is het kwa karakter al lang niet meer) hij is beweeglijk en soepel, ondanks zijn formaat. Honden van het Bullmastiff-type komen in Engeland al heel lang voor. Ze werden voornamelijk door boswachters gebruikt als verdedigingshond en als hulp bij het in de gaten houden van stropers. Tegen het einde van de negentiende eeuw werd het type gestabiliseerd, de grootste vergissing is dat men denkt dat de Bull-mastiif een kruising is tussende Mastiff en de Bulldog, dit is dus niet het geval, het ras bevat meerdere rassen waar onder Fila en bloed hond, het is de eerste Bandog die erkent werd en opgenomen in het stamboek. Het ras werd pas in 1924 door de Engelse Kennel Club erkend.

Rasbeschrijving

De Bullmastiff is een krachtig gebouwde, goed geproportioneerde, sterke, gezonde en actieve hond. Hij is opgewekt en betrouwbaar.

Hoofd: De schedel is groot en vierkant, met een matige rimpelingwanneer de aandacht van de hond getrokken wordt. De omtrek van de schedel is gelijk aan de schofthoogte. Uitgesproken stop, goed ontwikkelde wangen, niet TE korte voorsnuit 40/60 is die idiale verhouding. De voorsnuit is breed onder de ogen en blijft tot aan de neuspunt bijna even breed. De voorsnuit is stomp en vierkant en profil, de hele onderkaak is breed. De neusspiegel is breed en plat. De lip moet gesloten zijn.

Gebit: tanggebit, weinig ondervoorbijtend toegestaan.

Ogen: donker , matig groot, ver uit elkaar staand.

Oren: klein, V-vormig , ver uiteen aangezet, op dezelfde horizontale lijn als de achterhoofdsknobbel, waardoor de schedel een vierkante vorm krijgt, moeten donker zijn zoals het masker.

Hals: kort, gebogen, gespierd, van bijna gelijke omtrek als de schedel.

Lichaam: korte, rechte rug, brede en gespierde lendenen, diepe flanken. Brede, diepe borstkas, goed tussen de voorbenen geplaatst, en een diepe borst, en voldoende voorborst

Ledematen: krachtige, rechte en ver uiteen geplaatste voorbenen met sterke botten. Goed gehoekte voorhand, rechte en sterke voormiddenvoet. Krachtige, gespierde, matig gehoekte achterbenen, goed bespierde dijen en goed ontwikelde 2e dij
Staart: hoog aangezet, krachtig, wordt recht of gebogen gedragen.

Voeten: rond, met goed gebogen tenen, harde voetzolen.

Gangwerk: krachtig, gebalanceerd.

Vacht: kort, hard, vlak tegen het lichaam liggend.

Kleur: elke tint brindle, geelbruin of rood. Een kleine witte vlek op de borst is toegestaan, maar niet gewenst al helemaal niet bij de geele of roode honden. Een donkere voorsnuit en oren zijn vereist.

Schofthoogte: reu 64-69,5 cm, teef 61-66 cm.

Gewicht: reu 50-63 kilo, teef 40-50 kilo.

Gezondheid van de Bullmastiff

meest voorkomende ziektes:
Heupdysplasie
Elleboogdysplasie
Ectropium (oogafwijking)

Verzorging van de Bullmastiff

Groei veranderingen

De dag dat u uw kleine schattige puppy van 8 weken oud eindelijk mee naar huis kunt nemen is aangebroken. Een mooi vierkant hoofd, brede snuit en onderkaak, goede neus, donker masker, beetje gerimpeld, mooi gebogen pootjes, een staartje dat reikt tot de hielen, een goede bijt, blauw/grijze ogen en prachtig correct staande oren, zijn alle kwaliteiten van een goede Bullmastiff pup.

Rode en gestroomde pups mogen donkerde markeringen hebben op hun borst, rug en start hebben. Dit verdwijnt naarmate de pup ouder wordt.

In het nest kunt u andere kenmerken zoals witte markeringen, gebogen of korte staarten, lange of smalle puntige snuitjes Het enige wit wat is toegestaan is een smalle witte tekening op de borst. Deze kenmerken weerhouden de Bullmastiff er niet van een goede waakhond of familiehond te zijn, ze zijn enkel niet geschikt voor fokken of showhond.

Langzaamaan zal in de komende weken veranderen:

Tanden en oren: op ongeveer tien weken begint het doorkomen van de tanden en de oren die eerst perfect stonden vliegen nu weg van het hoofd of vouwen naar achteren. Masseer de oren voorwaards, geef de pup grote boten om op te kauwen of tape de oren om ze de correcte positie te houden. Dit verander proces kan aanhouden tot de pup ongeveer negen maanden is. Het behoud van de v-vorm van de oren geeft het hoofd het vierkante uiterlijk.

Ogen: vanaf deze jogen leeftijd (8 - 10 weken) beginnen de ogen te veranderen van blauw/grijs naar donkerbruin/hazelnoot.

Pootjes: dit is een veel voorkomend probleem bij jonge puppy’s – doorgezakte pootjes of spreidtenen. Teveel rondhuppelen, overgewicht, traplopen en in en uit een auto springen, teveel tijd doorbrengen op gladde oppervlakten, kunnen hier allemaal aan bijdragen. Correctie hiervan kan verleend worden door minder voedsel te verstrekken, minder calcium verstrekken, de voeder en waterbakken van de grond afhalen en door het plaatsen van kleine grove stenen in de kennel. Regelmatig knippen van de nagels kan nodig zijn gedurende de jonge maanden.

Hoofd en lichaam: terwijl al deze veranderingen plaatsvinden, veranderen ook het hoofd en lichaam. Plotseling heb je een beenderig, punthoofdig lelijk eendje op je armen. Wanhoop dan niet. Als u een Bullmastiff van ongeveer dezelfde leeftijd, of een van de andere pups uit het nest ziet, vergelijk ze dan niet. Alle Bullmastiffs zijn individuen en en groeien en veranderen in verschillende fasen. Als u uw puppy niet mooi vind met 8 - 9 maanden, onthou dan hoe het eruit zag met 8 weken. Blijf dat volhouden tot zo’n 14 - 16 maanden. Volwassenheid kan niet worden versneld door te proberen die beenderige puber te veranderen in een stevige volwassen hond alleen door hem te overvoeren, dit zal alleen zijn botten kwaad doen. Sommige Bullmastiffs kunnen bij 14 maanden al volwassen zijn terwijl anderen er langer overdoen tot zo’n 2 1/2 - 3 jaar oud. Geef de hond de tijd en alle lichaamsdelen zullen uitgroeien tot u eindigt met een erg mooie, vierkant hoofdige, compact belichaamde Bullmastiff.

Ook al is uw Bullmastiff niet voor de show, onthoud dat uw kleine puppy erg snel zal groeien en als hij niet getraind wordt, hij voor u er erg in hebt een grote hond is die doet wat hij wil. Trainen kan beginnen op het moment dat het puppy gewend is. De meest effectieve vorm van training is in korte tijds poses van 2 tot 5 minuten per keer, een of twee keer per dag. Zolang uw hond nog een jonkie is neem hem dan niet mee voor wandelingen langer als 10-15 minuten. Als de hond alle inentingen heeft gehad, socialiseer uw puppy dan, niet noodzakelijkerwijs in een show omgeving, maar gewoon in de lokale winkels en op markten voordat de drukte daar begint. De eerste paar maanden maken al het verschil. Zorg dat u een bench heeft waarin u de pup kunt opsluiten als dat nodig is.

Opvoeding van de Bullmastiff

Consequente aanpak. De Bullmastiff heeft wel dat goedaardige en die lobbesuitdrukking, toch wil hij voelen wie de baas is. Wanneer men de Bullmastiff te zacht aanpakt, dan neemt hij het ervan en dan bent u het overwicht kwijt. Ook is het aan te raden de hond meteen netjes aan de riem te laten lopen anders gaat de Bullmastiff heen waar hij maar wil.
De bullmastiff wordt in Groot-Brittannië als politiehond ingezet.
De Bullmastiff vereist regelmatige lichaamsbeweging en voldoende ruimte. Hij moet vanwege zijn lichaamskracht goed worden opgevoed, anders is hij moeilijk aan de lijn te houden.

Geen informatie over het aanschaffen van een Bullmastiff pup.
Heb jij overige informatie het aanschaffen van een Bullmastiff pup. ? Dan kun je dat toevoegen

Bullmastiff fokkers informatie

Geen fokkers informatie gevonden over de Bullmastiff.
Heb jij overige informatie het fokkken van een Bullmastiff pup. ? Dan kun je dat toevoegen als je je fokbeleid hebt laten keuren op de hondenpage.

Meer suggesties

Ben je op zoek naar een Hondenras ? Bezoekers van de hondenpage met een Bullmastiff hebben ook deze rassen

Yorkshire Terrier

Jack Russell Terrier

Cairn Terrier

Bordeauxdog

Boxer

Boomer

Franse Bulldog

Amerikaanse Bulldog

Border Collie

Newfoundlander