wordt een hond blanco geboren

Ik denk dat aanleg en gedrag tot op zekere hoogt aangeboren zijn maar dat je er nog aan kan bijschaven.
Ik denk ook dat de keuze van de juiste hond (ras en individu) belangrijk is voor het "succes" van de relatie.

Ik ga toch zeker met Marit en Chris mee.

Ook onze hond is gekozen op het karakter van de ouders, groot-, groot-, grootouders. Er is toch duidelijk gekeken naar een bepaalde lijn.

Natuurlijk is er een deel wat je zelf beïnvloed, het karaktertje of de drive (de wil) zit er al voor de geboorte in.

Beetje taai artikel over erfelijkheid van gedrag
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2253978/

Ik denk dat onwijs veel dingen meespelen. Een onstabiele moederhond zal het onstabiele gedrag ook overbrengen op haar pups lijkt mij. Gezien de moederze veel meebrengt de eerste weken van hun leven lijkt het mij verstandig dat de lijnen waaruit de hond komt, gewoon goed stabiel zijn in karakter. Verder denk ik ook dat het deels ook genetisch bepaald is en deels door de ervaringen die het hondje meemaakt in zijn eigen meegemaakte wereld.

Tja, wat er al vaker is gezegd..

De basis zit er al in, in de vorm van karakter.. Maar ik geloof dat je dit zelf in goede of slechte banen kan leiden dmv opvoeding....

Denk dat het inderdaad net als bij mensen is.. Dat je een basiskarakter hebt, wat afkomstig is van je (voor)ouders.. en dat dat karakter word uitgebreid door je ervaringen en je opvoeding..

Ik geloof dat het bij honden net als bij mensen gaat.
Een stuk karakter / persoonlijkheid wordt bepaald door de genen. Daar word je mee geboren. Bij honden zit het dus in hun ras. En het andere stukje wordt later ontwikkelt, afhankelijk van de omgeving en de ervaringen.

wordt een hond blanco geboren


De hond wordt, zoals de baas hem opvoed,denk ik.

En toch denk ik dat er meer is, hoe de hond wordt,de genen van de ouders bij voorbeeld.
ja,waar komt de hond vandaan. Zijn de eerste 8 weken fijn geweest!!

Doordat ik twee kinderen heb (van de drie) die een autistische stoornis hebben, heb ik mij een beetje verdiept in erfelijkheid. Dit is inmiddels bewezen, dat het een foutje in de genen is. Dit probeer je door opvoeding en dergelijke bij te sturen. En ik denk dat het met honden net zo is. Ze hebben bepaalde erfelijke aanleg. De mindere kanten probeer je bij te sturen, de goede kanten te stimuleren.

Zelf denk ik zoals al eerder gezegd een deel gewoon raseigenschappen zijn.

Een Beagle zal speuren, een Boerboel zal waken..

Dan kom je bij wat de raseigenschappen zijn. Zijn het honden die jarenlang gefokt worden op zelfstandig handelen dan denk ik dat deze van nature wat zelfverzekerder zijn.

Dat ze, wanneer ze een hoop nare dingen meemaken later, anders gaan reageren oke..

Maarja, dit is mijn totaal niet wetenschappelijke gedachte hier over

karakter is best een beetje bepaald door het ras natuurlijk, maar de grootste eigenschappen komen toch naar voren waar het dier gaat wonen.

ik ben zelf een eeneige tweeling, allebei opgevoed en op jonge leeftijd van elkaar gescheiden, mijn tweeling zusje haat honden, vind het vies en moet er niets van hebben, en ik ben dol op dieren, op alle dieren, dat is ook bepalend voor een karakter, waar kom je terecht ?????????????

Bamse heeft een zusje Ogin, bamse is alleen opgevoed door een persoon, en leeft ook bij een persoon, Ogin is opgevoed met een roedel van mams oma tante en zusjes, en toch hebben ze het zelfde karakter, bijna geen verschil, vandaar het zit in de genen maar zeker ook de bijdrage van omgeving en opvoeding. en wat erfelijk bepaalt is..........

een newfoundlander zal nimmer een jachthond worden, ook al zal ik nog zo mijn best doen.

Simpel gezegd,honden, maar ook andere wezens, worden geboren met nagenoeg lege hersens, alleen de drang om lichamelijk te kunnen overleven is voorgeprogrameerd

Ik krijg het idee dat, uit het feit dat we op gedrag en karakter invloed kunnen hebben door externe factoren als inprenting, socialisatie, opvoeding en ervaring, het dit het moeilijk maakt voor sommige mensen om te geloven dat net als kleur, grootte, ziektes en afwijkingen, bewegingsvorm enz ook gedrag en karakter erfelijk kan zijn. Ziektes en afwijkingen kunnen we ook extern beinvloeden, maar heeft men bv geen moeite mee om aan te nemen dat de hond erfelijk belast kan zijn.

Indien dit niet erfelijk zou zijn en de hond idd blanco geboren zou worden, zou het mbt gedrag niets uitmaken welk ras we nemen. Ook zou als we elk hondje maar vroeg genoeg zouden nemen en optimaal zouden begeleiden, het dus vanzelfsprekend (volgens de blanco-theorie) een probleemloze hond worden (immers volgens de blanco-theorie, zou het gedrag en karakter dus alleen van externe factoren afhankelijk zijn en dus bij gelijke behandeling hetzelfde resultaat hebben) .

Als ik een pup van een timide ras in een 'rauwdouw' staffordshire nest leg, zou het theoretisch kunnen dat deze hond meegaat, maar ook het tegenovergestelde zou kunnen gebeuren nml dat hij helemaal ondergesneeuwd wordt en zijn timide zijn extra bevestigd wordt.

Ik heb voldoende voorbeelden, ook uit eigen ervaring, om te stellen dat gedrag en karakter echt ook erfelijk zijn. Het uiteindelijk gedrag van de toekomstige volwassen hond is dus een optelsom van erfelijke aanleg en millieufactoren (opvoeding, socialisatie, inprenting en ervaring)

Wat wel is dat ik merk dat veel fokkers dit niet graag horen, immers als er iets aan het gedrag mankeert, komt dit volgens veel fokkers door een onjuiste socialisatie, falende opvoeding of ernstige gebeurtenis.
Echter je kunt twee verschillende honden hetzelfde laten meemaken, hetzelfde opvoeden en toch reageren ze anders, doordat de een ander karakter en gedrag in erfelijke aanleg hebben.

(NB Erfelijkheid wil echter niet zeggen een cloon van de ouderdieren. er zijn altijd ook nog voorouders, combinaties en zelfs mutaties).

Ik zeg dus niet dat gedrag en karakter uitsluitend aangeboren is, maar wel dat men dit gedeelte zeker niet moet verwaarlozen. Ik heb meermaals gezien dat er met angstige of agressieve honden toch gefokt werdt omdat ze zo mooi waren, met alle negatieve gevolgen van dien.
Ik vind dit selectiecriteria voor mij persoonlijk zeer sterk meetellen, zowel bij het fokken als bij de aanschaf van een hond.
De verantwoording ligt mi dan ook bij beide, fokker en diegene die de hond koopt: beide moeten selectief zijn.

Dat is eeuwen lang de discussie geweest, is iets aangeboren of aangeleerd?
En nu is duidelijk dat het beide is
Je wordt geboren met een bepaald potentieel, en of je dat volledig waarmaakt ligt aan wat je kansen in het leven zijn.

Van vele ziekten is bekend dat genetisch bepaald is of je de ziekte kan krijgen. Of je hem daadwerkelijk wel of niet krijgt ligt dan weer aan omgevingsfactoren.
Er zijn ook ziekten die je krijgt omdat je een bepaald gen hebt en omgeving speelt dan geen rol en er zijn ziekten die puur door omgevingsfactoren komen.

Laatst is nog een heel stuk gepubliceerd over een studie bij zwangere vrouwen tijdens de hongerwinter.
De kinderen zijn hun verdere leven gevolgd. Door het tekort aan eten tijdens de zwangerschap zijn de hersenen ingesteld op het zoveel mogelijk binnenhalen van voedingsstoffen.
Dit blijft het hele leven van het kind zo. Bij kinderen geboren tijdens of net na de hongerwinter is er een veel hoger percentage veel te dik. Het lichaam blijft zoveel mogelijk voedingsstoffen vasthouden, ook al is er sinds die tijd geen spraken meer geweest van honger.

Zo zijn er nog veel meer zaken die dus al door omgevingsfactoren worden bepaald maar nog in de baarmoeder.

Bij honden is bijvoorbeeld bekend dat als in de baarmoeder een teefje tussen twee reutjes ligt dit een qua karakter een feller teefje wordt door een hoger testosteronlevel in het bloed van het teefje. Bij de ontwikkeling in de baarmoeder wordt begint de aanmaak van testosteron voor de reutjes eerder met ontwikkelen dan oestrogeen voor de teefjes. Het teefje wat tussen twee reutjes ligt krijgt daardoor eerder al testosteron via de navelstreng binnen dan oestrogeen. En daarom worden deze teefjes al wat pittiger geboren!

Bij honden is ook bekend dat de zogenaamde 'wildkleur' vaak samen gaat met meer agressie in de hond. Dus een pittigere hond. Het gen wat voor de wildkleur zorgt, zorgt ook voor een fellere hond. In de natuur zie je ook vaak de wildkleur overleven.
Het gen wat zorgt voor een hele witte kleur bij een hond, geeft ook een verhoogde kans op doofheid.
En zo heb je nog meer dingen die puur erfelijk zijn.

Van schizofrenie is bekend dat je genetische aanleg moet hebben om het te kunnen krijgen. Of je het krijgt is dan weer afhankelijk van bepaalde omgevingsfactoren.
Zelfde geld voor psychoses. Je moet een genetische aanleg hebben om een psychose te kunnen krijgen. Je kunt de aanleg hebben, maar toch nooit een psychose krijgen omdat de omstandigheden die de psychose veroorzaken zich niet voordoen.

Heeeel interessant boek: 'wij zijn ons brein'
Leest heel makkelijk weg en het is heel interessant.
Je durft daarna geen sigaret of glas alcohol meer aan te raken.
En ik was altijd al bang voor drugs, maar na het lezen van dit boek wil je niet eens meer in de rook van een joint zitten, laat staan dat je een xtc-tabletje neemt

Nu ga ik na dit hele interessante stuk een gigantisch blonde vraag stellen: Welke kleur is precies wildkleur?

Wildkleur is de kleur van de hond die oa op een multiple allel van de agoutireeks ligt.

Dwz een haar heeft meerdere kleuren als je het van bv boven naar beneden bekijkt.

Dit resulteerd in een dier dat men als wildkleur betiteld, welk van een lichtgrijde Husky tot bv een donker wolfsgrijze herder kan zijn.

Mbt kleur in relatie tot gekoppelde eigenschappen zijn er nog meer voorbeelden te noemen.

Meestal bedeeld men zwarte dieren als feller. Wit als in SW allel van extreem bont, blijkt overigens samen te verschijnene met domesticatie (zie oa de bekende Russische vossenselectieproef). Maar zo zijn er ook bij bep. rassen kleuren gekoppeld aan afwijkingen, en werden in de oude standaarden deze kleuren vaak als ongewenst genoemd.
Doofheid bij witte bullterriers is heel bekend, lethaal of doof zijn bij witte Collies ook, maar bv een grotere kans op baarmoederontstekingen is de reden geweest waarom de kleur rood (is genetisch bruin) Bij Alaskan Malamutes jarenlang in de standaard een ongewenste kleur was.

Margje zei: Van vele ziekten is bekend dat genetisch bepaald is of je de ziekte kan krijgen. Of je hem daadwerkelijk wel of niet krijgt ligt dan weer aan omgevingsfactoren.
Er zijn ook ziekten die je krijgt omdat je een bepaald gen hebt en omgeving speelt dan geen rol en er zijn ziekten die puur door omgevingsfactoren komen.

Inderdaad, dat zei ik dus ook al in mijn eerdere bericht. Dit is zowel voor mens als dier gelijk.

Margje zei ook: Van schizofrenie is bekend dat je genetische aanleg moet hebben om het te kunnen krijgen. Of je het krijgt is dan weer afhankelijk van bepaalde omgevingsfactoren.
Zelfde geld voor psychoses. Je moet een genetische aanleg hebben om een psychose te kunnen krijgen. Je kunt de aanleg hebben, maar toch nooit een psychose krijgen omdat de omstandigheden die de psychose veroorzaken zich niet voordoen.

Ook hier heeft ze gelijk in, ware het niet dat dit ook met depressies vergeleken kan worden. Ik ben erfelijk bepaald met depressies en heb ze dan ook gekregen, tot heel erg aan toe. Ik heb het van mijn moeder. Mijn situatie leidde ertoe dat ik het gekregen heb, ik had het al in mij, maar ik had het niet hoeven krijgen als de situatie daar niet naar was.

Met honden is dit natuurlijk iets anders. Maar wel vergelijkbaar met ziektes en erfelijke aandoeningen. Twee van mijn honden die ik vroeger had, zijn gestorven aan kanker. Zij hadden dit al in zich (elk mens heeft dit ook in zich), en de situatie waarin ze hebben gezeten heeft er toe geleid dat zij dit daadwerkelijk hebben gekregen. Ze hebben namelijk jaren getraind op een veld wat later is gezien als een afvaldump gebied voor allerlei chemisch afval. De gemeente heeft dit dus met medeweten gewoon verhuurd. Later hebben zij dit gebied schoon moeten maken. Dus ja..................