Waar ligt de grens

Ik wil graag van jullie weten hoe lang jullie door gesukkelt hebben met een oude hond.
Mijn hondje is 15 jaar, loopt de heledag overal tegen aan,verdwaalt letterlijk in huis ,zit soms vast tussen kasten of achter het bed,kan zijn voerbak niet meer vinden,we stoppen zijn neus erin en dan gaat hij eten,ook ijsbeert hij de heledag tot hij moe is.
we zijn al bij de DA geweest en die zei ( heel snel) inslapen, maar wij twijfelen nog,omdat we al een een hond hebben laten inslapen en wij een jaar gebukt gingen van verdriet.
Wat doet onze hond nog wel? tegen ons aan liggen en kusjes geven.maar dat is echt alles.
Graag advies en ervaringen.

Ik zou, als mijn hond geen pijn lijd en nog geniet van het leven, hem nog een mooie tijd geven. Maar als dat niet zo is, is het misschien beter om hem te laten rusten. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk deze situatie is.

Ik zou zeggen, kan hij nog ergens van genieten?
Zijn er periodes in een dag waarin je zijn oogjes ziet schitteren? bv bij een spelletje?
Als een hond dat niet meer heeft, dan zou ik hem laten inslapen.

hij is nu sinds 8 uur wakker heeft al 10 maal zijn kop gestoten,ik heb voer gemaakt met veel water,want drinken doet hij al 6 weken niet meer,hij heeft zijn voer op en loopt nu al een half uur rondjes om zijn eigen as,wat hij ook doet is huilen wanneer wij weg gaan,iets wat hij nooit deedt, hij is sinds een maand nooit meer alleen en we hebben nu een schema wie er thuis is.ze kan ook niet alleen zijn omdat ze zich vast loopt in hoeken en achter meubels enzo en er niet meer uit kan.hij kan ook een half uur staren naar de muur.

Dat is een moeilijke beslissing en dat is voor iedere hond ook anders.
Mijn verhaal is over mijn kleine kees Beertje .Die is 17 en een half jaar oud geworden.
Veel mensen zeiden...laat dat beestje toch inslapen maar ik kon dat ook niet want ik vond hem ook nog te goed daar voor.
Bij mij kwam de omslag toen ik hem dragend mee naar beneden nam en ik voelde dat zn ademhaling heel vreemd was. Ik sliep die nacht ook niet echt en keek steeds of hij er nog "was".
De volgende ochtend wilde hij geen drinken meer innemen en dat was het punt dat ik tegen mn man zei, dat het nu zn tijd was. Ik heb toen de DA gebeld en die kwam bij mij thuis om hem zn laatste spuitje te geven.
Ik had daar ook vrede mee maar ik mis hem nog steeds en heb als herinnering een foto van hem in christal laten laseren.
Ik wens je heel veel sterkte toe.

@mexx, nee spelen is al jaren niet meer aan de orde.
Ik wil hem niet kwijt,maar weet dat hij nu heel zielig is en niet veel aan zijn leven heeft, het is zo groot dilemma.hij is doof,blind en erg in de war.
;-(

Heel moeilijk,hoe lang gaat het hondje zo nog verder
gaan
Ik weet we missen ze niet graag,en de pijn,die we ervan hebben,maar stel je eens in de plaats van de hond.
Ik wens je veel sterkte toe

We hebben al een afspraak morgen om 4 uur,zelfs ''de oven'' is al besproken. maar verdriet heeft nu de overhand en we willen gaan afzeggen een week,een maand?daarom wil ik graag weten wanneer jullie de knoop door hakten.

Als ik jou verhaal lees dan kan dit beestje toch geen fijn leven meer hebben.
Het is hard gezegd maar ik zou hem dan toch maar naar zn laatste rustplaats laten gaan en je erbij neer leggen dat eens toch dat moment komt.

14 februari heb ik Trix in laten slapen. bijna 16 jaar. Ik woon alleen dus moest dit ook alleen beslissen. Heel moeilijk hoor. Maar gelukkig mogen wij als mens onze honden het zetje geven waar ze naar verlangen... Het wegkruipen betekende in mijn ogen dat de hond niet meer verder wil... Trix van mij deed alle behoefte op het laatst allemaal in huis hoor. Ook s'nachts stond ik 2/3 keer buiten... Dit vertel ik om je de hulp te geven om die ene moeilijke stap te nemen. Straks denk je alleen nog maar aan hem als dat dove en blinde stumpertje. En als je niet langer wacht dan komen de leuke tijden meer naar boven.

Bedankt voor alle reacties.mijn hond doet ook alles in huis, maar dat weegt niet mee in mijn beslissing,ik ruim het op en klaar,hij is eigenlijk nooit goed zindelijk geweest, ik ben van hem al de 3e eiegenaar! het was een mishandeld hondje en stukje bij beetje kwam hij daar weer bovenop. maar een ''zielig'' hondje is het altijd gebleven.dat hij verdwaalt in eigen huis is dementie.ook is hij blind.wat mij tegenhoud is dat hij nog eet ( met aanzet) en nog op schoot wil en kusjes geeft.aan de andere kant lijkt me de heledag je overal aan stoten en schrikken omdat je tegen een muur of deur aan loopt ook geen pretje,en dat hij echt nooit meer drinkt is ook niet normaal,maar da komt omdat hij gewoon zijn bak niet meer kan vinden.ook gaat hij sinds 4 dagen slap hangen wanneer ik hem draag,zn kop hangt dan te bungelen,ik krijg t idee dat zn lichaam doodmoe is.

je moet eerlijk zijn tegen je hond,als hij niet meer goed functioneert,en niet meer weet wat hij doet,dan is het voor de hond het beste om er een einde aan te maken,en voor jullie zelf ook,ik weet het, dat je op een andere manier van de hond afscheid had willen nemen,maar het is nu niet anders,als je altijd goed voor de hond bent geweest,dan moet je daar in berusten ,meer kun je voor hem of haar niet doen,ik wens je veel sterkte toe

gr hans

@Gast, je weet het het eigenlijk zelf wel he, diep van binnen. Je hoopt denk ik op uitstel door hoopgevende reacties van hier, maar dat kan niet. Jij bent de enige die je hond, die jou zoveel jaren trouwe liefde heeft gegeven, in de ogen kunt kijken en weet of het genoeg is. Eten is geen uitgangspunt voor je beslissing evenals die trouwe liefde van kusjes geven. Als jij weet dat de tijd daar is dan weet je dat. Ons verstand, ons schuldgevoel (verantwoordelijkheid nemen) en ons eigen niet willen missen maakt dat het allemaal zo verwarrend wordt. Daarom is mijn enige raad, kijk echt diep bij jezelf en bij je hond naar binnen, is het genoeg dan is het genoeg. Makkelijk wordt het echt nooit, maar als jij je echte gevoel durft te volgen dan helpt dat wel mee in je verwerkingsproces.

Ik wens je heel veel sterkte toe, en wijsheid.

Om eerlijk te zijn denk ik,wat is er mis met een natuurlijke dood? gewoon het leven zn werk laten doen, ok ik weet,in de natuur was hij al dood geweest,maar hij leeft als huishond.ik heb het meegemaakt met mn vader,zelfde beloop,ook doodmoe en zn weg niet meer vinden,na 4 dagen raakte hij in coma en stierf.bovendien eet mijn hond nog wanneer je het hem voorzet ik heb gelezen wanneer een hond nog eet,hij nog overlevingswil heeft,dat maakt t dubbel moeilijk.hij is op dit moment aan het ijsberen en zich overal tegenaan aan het stoten in huis,ook viel hij net bijna om maar liep weer verder.( ik ben nu aan het observeren om maar een beslissing te kunnen nemen)zo moeilijk!

hallo lieve gast niemand kan zijn hond missen maar soms moet je je verstand laten werken . deze hond heeft het bij jullie goed en ook goed gehad zoals ik lees. wij hebben 3 generatie moeten laten inslapen. en o wat is dat moeilijk.ik kon het ook niet maar onze dierenarts en mijn man hebben de keus gemaaakt en onze dierenarts doet dit niet zomaar van dan ben ik er van af. nee als jullie een goede dierenarts hebben zal hij of zij met jullie meedenken en overleggen wat het beste is voor de hond. lieverd ik denk niet dat de overtuiging kusjes geven het belangrijkste is. deze lieverd heeft het op . onze honden waren 12 jaar oma dochter 12en half kleindochter een maand voor haar negende en die hebben wij bij een andere dierenarts gehad omdat onze vakantie had en die heeft haar laten doodbloeden.we hebben de laatste 2 binnen 5 maanden moeten laten inslapen en ze liggen alle 3 begraven onder de boom op de boerderij bij ons compleet graf met alles er op en aan en al hebben we nu 2 hovawart reuen .we missen de andere 3 zekers. ik hoop dat je hier iets aan hebt maar als ik lees hoe je lieverd er aan toe isgun hem dan zijn laatste rust en weet op dit forum steunen wij elkaar allemaal er staan leuke maar ook minder leuke dingen op en dan zijn we er ook voor elkaar .liefs miny en de hovawarts astor en rex. mail gerust en sterkte bij de beslissing.

Het klinkt heel hard, uit zijn lijden verlossen, dit is hond onwaardig.
Ook mijn hond is 15 geworden en ik mis hem nog elke dag . En toch een goed gevoel dat we hem hebben laten inslapen,na een hersenbloeding. De arts wilde door gaan maar hij was al doof en liet alles lopen....

ben het helemaal met petra eens,denk dat het voor je hond een waardig afscheid is om hem,morgen in te laten slapen


weet uit ervaring hoe moeilijk dit is,wens je veel sterkte

Ik vind persoonlijk niet dat je een hond, die er zo aan toe is, moet laten leven omdat jullie anders gebukt gaan onder verdriet...
Dit is dus precies wat 'niet egoïstisch' handelen is, als het op het leven van je hond aankomt.

Hij voelt zich duidelijk niet lekker en daar komt ook geen verbetering meer in.
Okee, hij eet maar dat is dan ook echt het enige waar hij misschien nog iets aan zou hebben.
Maar als je kijkt naar het hele plaatje, moet je eerlijk zijn tegenover jezelf en inzien dat het genoeg is geweest.

Jullie hond heeft een goed leven gehad bij jullie, na alle ellende die hij meegemaakt heeft.
Jullie houden van hem en hebben veel voor hem gedaan, en hij heeft vreugde in jullie leven gebracht.

Verdient jullie maatje het dan nu niet om waardig te sterven en uit zijn lijden verlost te worden?
Wij weten hier allemaal hoe moeilijk dat is, maar kijk niet naar je eigen verdriet en laat je maatje gaan...
Hij zal jullie dankbaar zijn en jullie zullen alle mooie herinneringen samen koesteren.

Heel veel sterkte!

Als hij niet meer geniet, dan zou ik hem idd in laten slapen.
Hij uit dat hij zich niet prettig voelt en als baas moet je dan je verantwoordelijkheid nemen en hem helpen.
Veel sterkte ermee

Om eerlijk te zijn denk ik,wat is er mis met een natuurlijke dood?

Ben je dan echt heel eerlijk? Of is het de angst om zelf verantwoording te nemen?

Een natuurlijk en respectvol einde wensen we allemaal, maar het is maar weinigen gegeven zonder lange lijdensweg.

Ik heb een hond ghad die steeds attacks kreeg. Volgens de dierenarts zou ze op een bepaald moment zo'n grote aanval krijgen dat ze in coma zou raken en vandaaruit overlijden. En dan ga je wachten, maar wat is acceptabel? 10 attacks op een dag, 20, 30??? Hoe dan ook die fatale attack kwam maar niet. Waren wij te ongeduldig? Vreselijk om haar met iedere attack mentaal te zien aftakelen, haar weer op haar poten te moeten helpen en wachten op de volgende attack. Is dat nog waardig is dat fair? Zeg het maar.

@mariska en zena
Bedankt voor je woorden , je raakt een snaar, ik zit nu te janken,ja hij heeft t goed gehad als je weet wat hij heeft moeten doorstaan voor hij bij ons kwam,en ja hij heeft ons zoveel liefde gegeven.we houden zo veel van hem dat we hem niet kunnen laten gaan,maar je hebt wel gelijk dat hij nu een heel sneu leven leid.mijn andere hond is 2008 ingeslapen en dat ging niet helemaal goed,ze heeft gevochten en daar ben ik nu ook bang voor.weet je, je bent gewoon altijd bang dat het tevroeg is.

Mariska@, mooi gespoken. Velen van ons weten hoe moeilijk of het is maar er is een tijd dat je moet zeggen tot hier en niet verder.
Ik las dat je nog een week, een maand Alsjeblieft kijk naar je hond....
Ik wens je veel wijsheid toe en sterkte.

je bent gewoon altijd bang dat het tevroeg is.

Het is een duivels spagaat, je wilt niet te vroeg, maar ook zeker niet te laat. Vreselijk dat je vorige hond zo gevochten heeft. Ik weet wat dat is en dat is echt vreselijk. Het hoeft niet eens te betekenen dat het voor de hond te vroeg is, ook wij kunnen de hond zo vast willen houden dat de hond vecht om dat hij voelt dat wij hem niet kunnen laten gaan, hij wil ons niet in de steek laten. Zeg daarom als je gekozen hebt dat het goed is, dat het vreselijk pijn doet en dat je hem nooit wilt missen, maar zeg dat het goed is, dat hij mag gaan. In je hart leven ze voor eeuwig voort.

ik weet hoe moeilijk het is als je die vreselijk beslissing moet nemen,het is een van de moeilijkste geweest in mijn leven,maar toch heb ik het reeds twee maal moeten doen,ik ik kon het enkel uit liefde voor mijn maatjes,ze hadden echt geen goed leven meer,en ja ik denk van mijn sloebertje ook wel heb ik het niet te vroeg gedaan,we zullen wel altijd twijfels hebben daaromtrent denk ik,en ook ik mis hem nog steeds en heb nog veel verdriet en pijn ,zelf na één jaar,maar ergens diep van binnen weet ik dat ik juist zat,het kon zo niet langer,zelf al had hij geen pijn!

ik denk dat jij nu ook wel ziet dat het niet langer kan,ze graag zien betekend ook die beslissing nemen ,het welzijn van je beste vriend gaat voor op het verdriet van jou,neem waardig afscheid van je maatje en gun hem de rust.

ik begrijp heel goed dat je het zolang mogelijk wilt uitstellen en ik zou ook zolang mogelijk wachten,maar alleen jij ken je hond het best en al ik dit nu lees heeft je maatje niet veel plezier meer in zijn leven,dus ik zou kiezen wat best is voor je maatje
veel sterkte

bedankt voor je lieve woorden bibiane, ik vind de gang naar de DA ook zo moeilijk, ik wil het thuis maar mijn (volwassen) zoon wil dat niet thuis inslapen,dat kan hij niet aan zegt hij,we kijken nu al de heledag naar ons hondje en tja...is een zielig leven,ze weet niet waar ze is en stoot steeds haar hoofd,ook sjokt ze erg en verliest haar evenwicht en staat weer op, natuurlijk tillen we haar ook steeds op en knuffelen haar,geven haar lekkere dingen.en nog twijfel ik ook al weet ik dit word nog slechter

Ik vond het ook heel moeilijk maar ik heb de grens getrokken bij teveel pijn lijden. Mijn hondje Billy gaf me de morgen van zijn afscheid, zelf aan dat hij niet verder wilde. Gewoon zijn blik, ook al was hij blind, en ik begreep het. Hij ging naar zijn plekje waar hij ging liggen als hij ergens bang voor was, en toen heb ik het beslist. Hij mag rusten. Geen pijn meer. Ook al heb ik enorm veel verdriet gehad.

Ik denk dat je niet naar zelf moet luisteren..maar naar de hond,of verplaats je in de hond,zou jij zo willen leven???
Ik zou zeker zelf wel kiezen voor het thuis te laten doen,vanuit thuis kan een crematorium hem ook komen halen,kan je op je gemak afscheid nemen,alles lekker laten gaan....
Weet je het is altijd erg...of het nu is of dat het over een week is,altijd is het moelijk en doet het veel pijn.
Maar je moet aan de hond denken,die heeft jullie zoveel gegeven,nu moeten julie hem dat geven wat hij verdient!!! Zijn rust!!!

Mijn zoon wil t echt niet thuis.bij de vorige hond heeft hij een half jaar bij een psych. gelopen omdat hij niet uit zn verdriet kwam( hij was toen 17) ik wil daarom niet doordrukken om t thuis te laten doen.

Het lijkt of ik het verhaal van Queeny lees. Ook zij zag en hoorde niks meer en botste overal tegen aan. Zij was ruim 17 jaar en totaal op, net als jullie hond. Zij was van mijn dochter en ook die vond het verschrikkelijk die beslissing te moeten nemen, maar ja toen ik vroeg of zij zo zou willen leven, zei ze nee, dit is geen leven meer en heeft Queeny in laten slapen.Tja als je zoon het echt niet aan kan, dat jullie hond thuis overlijd, dan zit er niks anders op dan naar de dierenarts te gaan. Maar aan de andere kant, kan hij dan niet een poos weggaan en pas terug komen als het gebeurt is? Ik weet niet hoe jullie hond in het verleden reageerde als hij bij de dierenarts was. Was hij nerveus, bang? Zo niet, dan kun je rustig naar de da gaan en hoeft deze niet persé bij jullie te komen. Ja het is en blijft moeilijk, ik weet er alles van. Sterkte.

Sterkte met je beslissing welke dit ook mag zijn...