Waar ligt de grens

casbasja, jij kent mijn hond niet en ik de jouwe niet,maar het is nu wel even een wereld van verschil met afgelopen maanden, en JA ik ben blij dat hij er nu nog is,hij genoot vandaag van eten en knuffels en je ziet het lopen vooruit gaan.zolang ze nu vooruit gaat en niet ineens hard achteruit hou ik hem bij me.
Kans? knoop doorhakken? zoals hij nu is?? jij spoort dan niet echt.

ik typ steeds ze of hij maar dat komt omdat mijn vorige ellemaal honden een ze waren

Bijzonder dat je hond ineens zo opgeknapt is. Wel hoop ik dat je eerlijk en fair blijft kijken naar je hond en de situatie. Ik hoop dat je begrijpt dat het best verrassend binnenkomt dat je hond ineens zo spontaan opgeknapt is.

Ik hoop dat jullie in deze goede gezondheid nog een poosje van en met elkaar mogen genieten, maar verlies de realiteit niet uit het oog door wensgedachten.

Ik ben ook erg blij dat jij blij bent,maakt mij niet uit.
Ik gaf alleen mijn gevoel aan.
Ik weet heel goed dat honden goede momenten hebben en weer slechte momenten hebben.
Ik weet ook heel goed dat als je gek bent van verdriet,de goede momenten wilt zien.
Maar mijn motto is gewoon liever ene week te vroeg als 1 dag te laat!!
Dit is mijn mening,en die wilde ik alleen maar delen,daarom heb ik ook nadrukkelijk gezegd dat het me spijt als het heel hard overkomt.

ik typ steeds ze of hij maar dat komt omdat mijn vorige ellemaal honden een ze waren

bijzonder

Was je dan niet eens met je hond naar de da gweest nadat hij rondjes ging lopen??
Dan had jou da kunnen vast stellen dat het om een tia gaat....em daar medicijnen voor kunnen geven om hem te helpen eerder van te boven komen.
Als ik het goed begrijp is hij al vanaf januari rondjes aan het lopen??

ja ik was al naar de DA geweest,even terug lezen,al meer keer,maar ik heb geen zin meer in negatieve reacties, het is zeker een klein wondertje en ik wil daarvan genieten,natuurlijk wil ik mijn hond niet zien lijden,maar op moment gaat t best goed,..morgen weer een dag.en zoals een aantal van jullie al zeiden..er komt een moment dat je ze kan laten gaan wanneer je weet dat het tijd is,en dat gevoel heb ik vandaag niet.

Bijna twee jaar geleden moesten wij onze hond in laten slapen..

Het zat er al een tijdje aan tekomen en we waren het aan het uitstellen.. Ze was blind, doof en begon knobbels te krijgen..

Toen wij naar de DA reden ging mevrouw tegen het raam staan en naar buiten kijken, heel vrolijk en wij wisten natuurlijk dat ze niks kon zien..
Dat maakte het extra moeilijk om haar in te laten slapen.. Maar toch hebben wij het gedaan en staan we achter de keuze.. De knobbels werden steeds erger en ze was er klaar voor..

Ik weet dat het lastig is om de keuze te maken maar uiteindelijk doe je het voor je hond en niet voor jezelf!

Hoe moeilijk het ook is met een beslissing nemen.
Ik ben van mening dat je moet kijken of je hond nog een waardig bestaan heeft.
Ook wij hebben verschillende keren voor deze keuze gestaan. En het zou alleen maar egoïstisch zijn geweest als wij onze honden nog in leven had gelaten.

Ik vind het een wonder dat je hond gisteren nog overal tegenaan liep en vandaag niet meer. Als er al verbetering optreedt dan is dat zo minimaal en het lijkt me haast onmogelijk dat het van de ene dag op de andere dag ineens met sprongen vooruit gaat.
Tja, de wonderen zijn blijkbaar de wereld nog niet uit.......

Noortje hij loopt nog wel tegen dingen aan,maar heel zachtjes,want hij loopt/rent niet om zijn as meer..wat verander is is dat hij zelf eet en niet meer nerveus en hard rondjes draait,maar rustig loopt en allert is,niet als een jonge hond maar als een hond op leeftijd,ik had net de DA aan de lijn en zijn letterlijke woorden waren; nee een hond die weer eet en rustig loopt gaan we niet in laten slapen.
Ik wou nog zeggen ,maar op HF zeggen ze dat het moet =sarcastisch.
Ik ben blij met dit stukje verbetering.

Vind je het dan niet zielig dat hij toch nog overal tegenaan loopt? Ookal is dit dan zachtjes?
Is dit nog een waardig bestaan voor je hond?
Onze hond kon uit zichzelf niet meer opstaan, we hebben haar opgetild en toen ging het weer maar toch hebben we besloten om haar in te laten slapen, ik vond dat geen waardig bestaan voor haar.

En natuurlijk mag je blij zijn om verbetering.

Waarom voel de behoefte om sarcastisch te doen? Je hebt een emotionele topic geopend. Het maakt veel los bij mensen, je hebt steunen en hartverwarmde reacties gekregen. Je hebt kritische reacties gekregen omdat veel mensen begaan zijn met honden, jouw hond.

Het verhaal wat schreef over je hond is schrijnend, jouw verdriet en pijn om het los laten raakt ons.

Inneens krijgt dit topic een bijzondere en verrassende wending door de miraculeuze plotselinge verbetering na maanden problemen die echt serieus te nemen zijn.

Natuurlijk ben je blij, maar ik hoop dat je begrijpt dat dit wat vreemd en vooral je sarcasme niet echt fijngevoelig overkomt in een situatie en topic als dit.

Lieve gast, lees dit eens héél aandachtig ajb ;

Mijn lieve Luna zat een half jaar geleden onder de kwaadaardige tumoren, hij was pas 6 jaar.
Ik heb heel veel aan hem te danken, kon nog láng niet zonder hem, maar hij ging héél snel achteruit.
Op een vrijdag hoorde ik de uitslag van de scan, toen zei ik; ik neem hem het weekend nog bij me en maandag laat ik hem gaan. Hij zakte in korte tijd ineens door zijn achterlijf, was 'down', haluccineerde van de medicatie en toen....de dag dat ik hem moest laten inslapen en wat gebeurde er ; hij had ineens een 'goede' ochtend; kwispelde en toen hij de DA zag ging hij zich zelfs nog even uitsloven.

Ik zeg eerlijk; één seconde heb ik getwijfeld, maar...nee...ik moest hem laten gaan, al de dagen ervoor (toen de uitslag nog niet bekend was) had hij al zó geleden, dit wilde ik hem niet langer aan doen...
ik ga verder in volgend bericht, tekst verspringt

De dagen erna heb ik écht nog getwijfeld; had ik hem niet nog even bij me moeten houden, is het niet te vlug geweest.

Nu na 6 maanden denk ik er zo over; ik had PRECIES hetzelfde gedaan...mijn hond heeft gelukkig maar héél kort geleden (de klachten waren eerst vaag, maar de laatste dagen héél heftig, echt lijden).

Maar...nu denk ik ; och gos, dat mannetje heeft die paar dagen zo moeten lijden (het hallucineren, door zijn achterpoten zakken) en...dat had ik hem GEEN dag langer aan willen doen, ook al had hij die ochtend (de dag van zijn overleden) nog even een opleving...nee...ik moest hem laten gaan.

Snap je wat ik wil zeggen? Nu gaat het misschien even ietsje beter, maar....je lieverd heeft zo geen leven meer, laat hem gaan...ajb ajb ajb...

@petra het was niet naar jou toe bedoelt.sorry.
@daphne, de DA zei zelf dat het raar was dat mijn hond zo was vanmiddag de enige verklaring die hij had was dat hij toch aan het herstellen is van een tia en zei net ,nee ik laat hem niet inslapen,ga er toch vanuit dat mijn Da het wel weet.
natuurlijk zal de tijd komen,en ja het is zielig dat hij zich stoot,maar hij is echt heel anders dan hij was en wanneer hij door zijn poten zakt of meer dagen eten weigert .pijn krijgt,zal ik hem laten gaan,deze keer schreeuwde mijn innerlijke stem doe t niet! en achteraf ben ik er blij om dat ik t had uitgesteld,iemand op dit forum schreef een mooi stukje,dat alleen ik beslis over mijn hond en niet de DA of iemand op dit forum en ik moest doen wat mn gevoel zei.en ja het is een klein wondertje,maar een hond kan herstellen van een tia of er weer een krijgen of erger dat besef ik echt goed.eigenlijk zouden jullie het moeten zien en hoe t volgende week is weet ik niet

Dit schreef Kylie

Je bent op hp gekomen om verschillende meningen te horen en die zijn er gegeven. Toch vind ik dat degene die met een hond samen heeft geleefd de enige juiste persoon is om een beslissing te nemen na wat hij ziet, voelt, leest aan meningen en hoorde aan objectief oordeel van de DA. Je hoeft je tot niets verplicht te voelen, niet tot tot het einde doorgaan, niet tot laten inslapen.

Natuurlijk ben jij degene die beslist of de hond wel of niet ingeslapen moet worden.
Zolang je er inderdaad maar objectief naar kunt kijken.

Een van de laatste nacht van mijn york. Had al een natgeplast kussen weggehaald. En toen ik om 3.00 s. nachts even ging plassen lag ze op het matje voor de deur te bibberen. Maar wel te slapen. De stumper had weer een kussen nat geplast. Nadat ik haar buiten uit gelaten had in mijn ponnetje heeft ze nog anderhalf uur rondgetrippeld in dat gangetje...In de kamer kon ook niet meer want ze plaste en poepte echt overal. Gek werd ik ervan... Toen heb ik de knop omgedraaid en op valetijnsdag de afspraak gemaakt. Ook dit yorky heeft een paar tia"s gehad. Als ik nu terug denk aan haar dan denk ik aan al de leuke trainingen die ik met haar deed. Flay-ball. GG2. Zij stond ook in hoekjes van de kamer. Ze wilde weg. Om te sterven??? Wie het weet mag het zeggen. Ik vond van wel. Denk terug aan een kanjer en niet aan een stumper.

Jannie.ik vind het heel erg van jouw york,maar nogmaals jullie zouden mijn hond nu moeten zien,echt een heel verschil met vijdag(het moment dat ik twijfelde om door te gaan)net sjokte ( wat oude honden doen)hij naar de koelkast om iets lekkers 'te vragen'' terwijl gisteren het 90% om zijn as draaien was en eten moest worden opgedrongen.plassen in huis is eigenlijk altijd geweest maar dat komt door de vorige eigenaar iets wat ik al eerder schreef.Het gaat nu echt heel anders dan gisteren en de maanden ervoor.ben zelf wel nieuwsgierig hoe het morgen gaat,ik heb vrij opgenomen dus ben er 100% voor en met hem.

Als je hondje na maaaaaaaaaaaaaaanden opeens iets beter is stel ik toch vraagtekens bij de DA. Ik hoop dat je zijn hulp hebt ingeroepen? Zoja had hij dan niet eerder een diagnose kunnen stellen. Had voor jou en je hondje een hoop onzekerheid bespaard gebleven.

Fijn dat je een vrije dag kon nemen.

Misschien heb je een plek waar hij veilig is als je er een poosje niet kunt zijn. Anders kun je die maken door een gedeelte van een kamer af te bakenen. Je kunt hem aan die plaats laten wennen als je thuis bent. Ouderdomsverschijnselen zijn ook heel lastig, maar het is géén ziekte. Het is een natuurlijk verloop. Het is een geleidelijk afscheid nemen van het leven. Het lichaam van je hondje weet dan zelf wel wat het nog aankan of waar het in moet berusten. In de vrije natuur, waar een dier zijn prooi moet gaan jagen, een veilige slaapplaats moet vinden, zich weren tegen soortgenoten en de natuur zal het punt van "zo kan het niet verder" natuurlijk veel vlugger bereikt worden dan in een veilige thuis.

Geniet van je hondje nu het beter gaat. Je hebt je nu al wat beter kunnen voorbereiden op de mogelijkheid dat het binnenkort of later slechter kan gaan en je weet nu beter waar je op gaat letten om te beslissen wanneer het niet meer verder kan. Je hebt nu ook de kans om al op een lieve en rustige manier aan je hondje te zeggen wat je wil gezegd hebben en nu zit er ook weer de kans in dat je hondje op een dag vanzelf op een vredige manier van ouderdom overlijdt, in alle rust. Ik wens je alle geluk toe in hoe de dingen verlopen. Sterkt in waar je ook voor komt te staan, maar vooral "veel liefde en een goed gevoel voor je hondje".

nu we hebben je proberen te steunen en als je dierenarts en jullie denken dat het niet hoeft dan is dit wat jullie zelf moeten beslissen .ik ben het er wel mee eens dat het soms iets vreemd over komt .maar het is jullie hond dus we wensen je sterkte met je hond. maar ga nu geen raad meer geven dit wil niet zeggen dat ik boos ben op jullie hoor.

@marion, ik stel zeker vraagtekens bij mn dierarts,ik zit de heledag al te denken om een ander te zoeken,ik ben al 25 jaar bij deze arts( 24 jaar goede ervaring) maar heb ook met mn vorige hond een rare ervaring gehad met een foute diagnose,ook vandaag vond ik dat hij het afraffelde,het was een kort bezoek,hij zei letterlijk, ja raar dat hij nu zo opgeknapt is,en niet meer om zijn as loopt hij zal wel herstellen van die tia,eet hij weer zelf? dan laten we hem niet inslapen,hou maar goed in de gaten het kan nog een keer gebeuren ,er moet geen terugval komen.

Maar om eerlijk te zijn denk ik ook dat hij voorzichtig is met inslapen van mijn andere hond is veel verkeerd gegaan en heb ik daarna nog 2 maal een gesprek met hem aangevraagd.

@ Kylie, bedankt voor je steun! ook het afbakenen is een heel goed idee van jou, en inderdaad ouderdom komt nu eenmaal met gebreken.
Mijn hond moet natuurlijk wel zelf kunnen blijven lopen en nog eten en knuffelen .
Mijn moeder haar dieren (katten.hond) zijn allemaal door ouderdom gestorven, werden heel oud allemaal rond de 20, op den duur stijf, sloom slechtzient doof uiteindelijk gingen ze meer slapen,1 werd niet meer wakker ( coma) en stierf na 2 dagen en 2 liepen gewoon door de kamer een hoestte een keer en viel dood neer de andere sloeg een harde kreet en viel dood terwijl ze de dag ervoor nog gewoon at enzo, mn moeder zegt je moet gewoon het ouderdomproces zijn gang laten gaan ,het dier verzorgen en steunen,ouder worden is normaal ook in de natuur.zolang het beest geen pijn heeft en zich nog kan voortbewegen.

@ miny : Hoe meer meningen iemand krijgt hoe beter. Als je in een situatie zit heb je zelf soms die moed of de kracht niet om wat je meemaakt vanuit verschillende gezichtspunten te bekijken.

Door dat wel te doen haal je uit al die meningen dat wat op jou situatie van toepassing is en dat kan morgen anders zijn dan vandaag. Je hebt er dus altijd heel wat aan. Geen enkele situatie is net hetzelfde als een andere, geen enkel mens, geen enkel dier. Je moet de situatie inschatten, de mogelijkheden bekijken en er het beste van maken.

Ik denk dat de "gast" hier heel veel aan gehad heeft. Wij weten niet wat in het geval van hun hondje het beste is, we kunnen alleen onze mening aandragen. Als de "gast" maar enkele regels informatie geeft dan hebben we maar heel weinig om ons een mening over te vormen.

Maar de gast heeft alles in handen, verschillende meningen, het oordeel van de DA en dat mat hij zelf ziet en meemaakt.Hij (zij) kan conclusies trekken.. beseffen dat niet elke "verdrietig makende toestand" van zijn hond ziekte en pijn betekent, dat het ook te maken kan hebben met de negatieve houding (uit angst of onmacht) van de omgeving en dat je soms ook de natuur zijn gang mag laten gaan.

Maar ook dat je, wanneer je ziet dat het moet, moedig moet zijn en de beslissing moet nemen om een huisdier dat afziet, pijn heeft, enkel door zware medicatie in leven gehouden wordt enz... te laten inslapen. En dat dat dan ook goed is. Dat je je daar ook niet schuldig om moet voelen.

Ik wil toch iedereen bedanken die de moeite hebben genomen om mij te lezen,raad te geven en steunen.
Ik ben blij dat ik hem niet vorige week heb laten inslapen want wanneer jullie het zouden kunnen zien,het hondje is echt ''opgeknapt'' nu.
Ik zit al 3 maanden thuis voor hem,kom alleen de deur uit om naar mn werk te gaan (22 uur per week) wanneer ik werk komt er een oppas(zoons,familie) de hond is nooit langer alleen dan 1 uur per keer.
nu ben ik ruim een week vrij en komt er oppas wanneer ik boodschappen moet doen.
Ik vind dat allemaal niet erg,maar omdat ik zoveel ben met de hond zie ik wel goed wat er veranderd is sinds 24 uur en omdat ik dankbaar ben dat jullie de moeite nemen om mij te lezen,zal ik jullie op de hoogte houden,nogmaal ik heb wel een grens hoor,pijn,niet meer kunnen lopen,maar vooralsnog loopt hij nu rustig,slaap rustig en lijkt te genieten van zn eten en knuffels,kijk weer om zich heen,dus op deze manier laat ik het leven zn gang gaan

@ gast Zo is dat. Maar er kunnen zich dingen voordoen waarvan je zelf weet "dit mag zo niet nog verder gaan".

Dat dan opmerken en de kracht hebben om het lijden te verkorten is wel belangrijk. Spijtig genoeg is uitgezaaide kanker zo iets.

Vanaf het moment dat je huisdier dan afziet weet je dat het elke dag enkel erger zal worden.

fijn te horen dat het wat beter gaat,ik hoop inderdaad ook dat het nu zo blijft(ik ken gelukkig die ziekte tia niet) en dat het enkel ouderdomskwaaltjes zijn,oud worden is inderdaad geen ziekte,en ik zeg altijd een hond is zeer lief als pup ,maar ook de periode van volwassen hond is leuk ,maar zeker als ze ouder worden vind ik ze ook nog super,ze zijn anders en toch net dat beetje meer,ze hebben meer aandacht nodig meer verzorging maar ook dat is leuk vind ik ,ik had een poedel van zeventien,die had bijna geen haar meer en kwam enkel nog om te eten zijn (kort) wandelingetje te doen en voor de rest sliep hij,maar toch was het leuk om hem bij me te houden.

wij kunnen jou hond niet observeren en jij kun dit het best want jij kent je hond,dus zoals ik al eerder zei ,je zal zelf wel voelen wanner het zover is,dan zal je die vreselijke beslissing moeten nemen uit liefde voor hem en pijn zal het altijd doen ,ook als hij een natuurlijke dood sterft zal het afscheid pijnlijk zijn.

een ding wil ik nog kwijt ivm je da,als je twijfelt ga aub eens naar een ander,ik ging ook jaren aan een stuk naar dezelfde da en had er vertrouwen in,maar had hij zijn werk goed gedaan dan was mijn ventje hier nu nog bij mij,want een lekkende hartklep moet je zien als er elk jaar een foto word genomen,je moet dit gewoon horen zelfs bij het luisteren naar zijn hartje,had hij vroeger medicatie gekregen dan leefde hij nog!!dus als je twijfelt kan ik maar een ding zeggen vraag een tweede opinie!

nog veel geluk en giet van je hond

lieve gast,

natuurlijk is het fijn dat het nu iets beter lijkt te gaan maar onthoudt ook dat houden van soms ook loslaten betekend.

Ik ben zelf vrij hard in mijn oordeel hierover maar ik zie helaas te vaak mensen die maar met hun dier bezig blijven en het beestje zijn rust niet gunnen (ik zeg niet dat dit bij jou zo is want daar kan ik niet over oordelen). Het leven verlengen / in leven houden van je hond wordt helaas te vaak gedaan omdat de baas nog niet toe is aan het afscheid terwijl de hond geen hondwaardig bestaan meer kan leiden. Ik hanteer zelf het principe dat als mijn honden niet meer kunnen leven als een hond zou moeten kunnen leven (dus zelfstandig lopen, eten en drinken zonder pijn) zonder goede kans op herstel, dit wat mij betreft de grens is. Maar deze grens is voor iedereen anders...

sorry het moet zijn geniet van je hond