De jongvolwassen hond

Inmiddels heb ik nieuwe lessen gehad en ben ik tot andere inzichten gekomen die ik nog graag met jullie delen wil. Het blijkt dat de grootste trigger voor Monkey om te starten met blaffen naar een andere hond, niet eens zozeer met haar onzekerheid te maken heeft, en des te meer met mijn handelen, maar anders dan ik had verwacht. Het gaat hier even om gedrag aan de lijn, ik maakte namelijk zelf al de fout door de conclusie te trekken dat ze aangelijnd mogelijk net zo onzeker is als los, maar dat is (bij ons) niet het geval. Ze vermoeden dat ze zelfs enig plezier haalt uit wat herrie maken . Als Monkey besluit te blaffen, ga ik (tegenwoordig) tussen haar en de andere hond staan, en zorg dat ik haar focus weer terug krijg op mij voordat we verder gaan. Ik dacht dat ertussen gaan staan sowieso kalmerend werkt (ze houdt ook eventjes op met blaffen), maar ik ben eigenlijk een soort van sta-in-de-weg die haar op zo'n moment juist wat frustratie geeft, wat het blafgedrag uiteindelijk versterkt. Monkey vindt het echt veel makkelijker om andere honden te passeren als zij overzicht heeft hebben we ontdekt. Door ertussen te gaan staan is het ook nog eens zo dat ik (onbewust) veel aandacht schenk aan een vreemde hond. En als ik er nadruk op leg, is het voor Monkey logisch dat ook te doen. Als ze vervalt in blafgedrag kan ik haar veel beter uit de situatie halen door even weg te lopen, zo heb ik snel haar focus weer op mij zonder dat ze enig succes kan behalen met blaffen, en dan opnieuw proberen, dat pikt ze heel goed op. Rust creëeren door stil te staan is prima zolang ik er maar naast ga staan, en niet ervoor... Nieuwe inzichten, nieuwe handvaten, ik ben er blij mee. Vallen ook wel puzzelstukjes op z'n plek. Zo heb ik ook training gestoken in Monkey's gedrag met katten. En inmiddels kunnen we op straat best goed langs katten lopen. Ze reageert nog wel in de zin van dat ze ze aanwijst (blijft eventjes staan kijken met een poot omhoog), daar blijft het veelal bij. Maar als een kat op de vensterbank voor een raam zit, reageert Monkey duidelijk heviger. Ik snapte niet goed waarom dat nou zoveel uitdagender voor haar is dan een kat die letterlijk voor haar neus op straat loopt, maar ik heb dus steeds gedacht als we voorbij een kat achter het raam liepen: "mooi, die kat is veilig en blijft zitten waar die zit, we gaan dit ter plekke oefenen." En dan deed ik precies dezelfde handeling; ertussen gaan staan, focus op mij vragen en dan pas rustig (!) doorlopen. Terwijl ik bij katten op straat haar actief uit de situatie gehaald heb, en er met een grotere boog omheen ben gelopen tot het steeds beter ging. Is dus wel even een kwartje gevallen hier zullen we maar zeggen... 

Goed dat je daar achter bent!

Best logisch ook, door jouw handelen werd ook juist de aandacht erop gelegd en door zicht te blokken had zij geen overzicht meer. 

Als ik dat hier zou doen zullen ze ook om me heen gaan proberen te kijken, onrustiger worden e.d. ook ik heb dat gedrag bij katten o.a. dus niet ontweken en vermeden (iets wat mijn vriend wel een tijd heeft gedaan omdat hij op een bepaald stuk in de wijk net iets te vaak de controle dus kwijt raakte omdat hij de signalen van de honden mistte dat er wat was) Ik ging wel bewust dat gebied in en kon tijdig mondeling aangeven dat we gewoon door zouden lopen. In begin afleiden, belonen voor oogcontact en doorlopen etc.. nu zie ze alledrie wel de katten en blijft die drang of opwinding wel, maar ze schieten er niet zomaar meer achteraan (tenzij het een kat is die we allemaal niet hebben gezien en ineens onder een auto vandaan komt zetten, maar dat is overmacht ) Maar dan zijn ze ook rap met een HÉ weer terug bij de les.

--

Ik had gisteren een kerstborrel en vooraf was ik naar bos gegaan naar een open plek om ze te laten razen. Maar het was een beetje mistig, en ik had een beetje onrustig gevoel zelf.

Toch ze los gelaten omdat er verder niemand was. De dames gingen ook écht los en volledig in elkaar op waarbij steeds harder en grotere rondes werden afgelegd.

Had een lading voer op zak en besloot om toch maar eens te proberen de aandacht te krijgen... nou 

Hadden er op dat moment andere drukke loslopers aan komen zetten dan zaten mijn dames zo hoog in de energie dat dat niet leuk had geworden denk.. Gelukkig gebeurde dat niet, en op een moment dat ze richting mij kwamen rennen heb ik dan dus nog maar een HIER erin gegooid en ben ervoor gaan staan. Dat werkte wel. Beloond, waarna ze weer als een stelletje idioten gingen racen.

Toen ik in de verte toch een losloper aan zag komen vond ik het wel welletjes, Aki was ook vrij druk met achter de speel aangaan die ik telkens gooide en die dames hadden mij te veel komkommers in de oren.

Het "hier" werkte dus weer niet, waarna ik maar pad van uitgang ben ingelopen met een "Dag dames!" Aak liep gewoon braaf mee. Nou goed toen kwamen ze wel aanvliegen en konden ze braaf gaan zitten om aangelijnd te worden.. het is me een stelletje ook..

--

Tijdens de kerstborrel keken we (partner en ik) af en toe op de webcam. Alles in rust.. Aak op de stoel, Glory was onder een tafel gaan liggen en Chara zagen we naar de gang gaan en ergens nog een kat in de bench. Prima, al vond ik het wel vreemd dat ze niet op de bank lagen 

Komen we thuis, is de achterkamer 1 ravage, kerststuk van tafel en op dat dienblad hadden walnoten gelegen... De omhulsels lagen dus kapotgebeten en gevreten op de grond...

Direct maar Google geraadpleegd.. gezond was het niet.. maar alle honden waren vrolijk en alert.. Chara is waarschijnlijk de dader van opvreten geweest.. die liep vanmiddag leeg..

Tot zover mijn bijdrage weer aan de jong volwassen hond(en) 

Belangrijkste kussens had ik voor de zekerheid wel weggehaald, maar van de andere kussens is Glory dit keer afgebleven.. Is bij ons ook nog steeds een ding, Glory is nog niet geheel te vertrouwen als wij langer van huis gaan/zijn..

Zeker goed om daar achter te zijn! Als je erover nadenkt is het inderdaad logisch, en toch heb ik niet eerder ingezien/aangevoeld dat dit een frustrerende handeling is in plaats van een kalmerende zoals ik hem bedoelde. Ik weet niet of ik die kennis nu heb opgedaan op de hondenschool vroeger, of dat ik bepaalde adviezen hier op het forum gewoon verkeerd geïnterpreteerd heb. Want ik ga in principe ook geen uitdaging meer uit de weg met Monkey, ik zeg duidelijk wat ik van haar wil tijdens het wandelen, en als het dan toch mis gaat grijp ik actief in. Niet door op die momenten mijn hond af te leiden met snoepjes, maar door letterlijk het oogcontact te verbreken en de focus weer op mij te brengen. Vaak vraag ik gewoon een 'zit', en bij oogcontact met mij lopen we weer verder. Daar heb ik wel eens succes mee, alleen niet altijd. En als ik er geen succes mee heb, dan is het blafgedrag heviger dan daarvoor (zie ik dus nu in). Mijn gedrag heeft in de hand gewerkt dat Monkey prima andere honden kan passeren als ik er niet tussen sta, en als ik er wel tussen sta vindt ze dat moeilijker (puzzelstukjes vallen op hun plek). Ze reageert niet consequent, maar als ze reageert is het vanuit die positie, dan is het duidelijk hè. En gelukkig makkelijker op te lossen/aan te passen dan ik dacht..

Ik weet overigens niet of ik de handeling 'ervoor gaan staan' nu echt actief ergens gelezen heb hier, of dat ik het er zelf bij heb verzonnen. Ik realiseer me nu wel dat je het advies "oogcontact verbreken" kan opvatten als in weglopen, en zoals ik het opvatte als in ertussen gaan staan (ik heb bijvoorbeeld nu pas door dat jouw handeling en de mijne in wezen verschillend waren Blondie). Al ben ik volgens mij ook lang niet de enige die het op deze manier probeert op te lossen. Ik wil niet zeggen dat het dan een verkeerde manier van oplossen is trouwens, maar het werkt niet voor mijn hond (en dus ook niet voor mij). Dat vind ik weer een rode draad in dit topic, en dat van de puberteit. Opvoeden doe je op je eigen manier en wat bij je hond past. Hoe het werkt voor een ander hoeft niet per se te werken voor jou en je hond. Er is niet één methode, of één boekje wat je kan volgen. Heel interessant allemaal wel vind ik ;-). 

Wat een verhaal Blondie, het is nooit saai met die drie hè? Was Chara niet ook de hond die met EPI te maken heeft? Hopelijk heeft ze dan niet teveel last van die walnoten. Baasjes hebben een kerstborrel, dan zij ook zal ze gedacht hebben :-P.. Trouwens, wel heel netjes van je dames op het einde van de wandeling, dat ze überhaupt doorhebben dat je vertrekt en wel meekomen, ondanks dat de opwinding in hun spel zo hoog. Er zijn genoeg honden die door blijven gaan/opgaan in hun eigen spel... 

Wat fijn dat je daar achter bent, Suzanne! Ik herken het wel. Niet het ertussen komen, want mijn hond heeft daar wel baat bij, maar het ermee oefenen. Als ik alleen maar oefen door stil te gaan staan en te belonen voor rust, merk ik tóch dat ze veel meer gaat fixeren op katten en honden. Nu wissel ik het af. Als ik merk dat ze het een tijdje wat moeilijker heeft, vraag ik haar om door te lopen. Als ze dan fixeert negeer ik dat nog even, zolang ze maar niet blaft (die fixatie oplossen komt straks wel, eerst het vocale eruit, ik merk dat ze door wat we nu doen ook steeds sneller weer uit die fixatie komt en haar aandacht weer op mij richt). Als de afstand groot genoeg is en ze toch al rustig is, beloon ik wel voor rustig kijken. Ik merk dat dat bij haar nu wel goed werkt. Door er over het algemeen zelf minder aandacht aan te besteden, doet zij dat ook niet meer zoals eerst. Bij mij was het ook meer dat anderen altijd zeiden dat we hier ‘actief aan moesten werken’. Dus dat deed ik. Terwijl dat advies kwam van mensen die haar nauwelijks kenden of gewoon algemene online adviezen waren, en in haar geval juist de beste manier is om er even wat minder nadruk op te leggen. Voor mij weer een lesje in vertrouwen dat ik zelf vaak heus wel weet wat er nodig is!

Hoe is het met jullie? Hier gaat het redelijk goed. Ik ben een tijdje terug begonnen aan mijn eerste echte baan na mijn studie en ik merk dat we even een nieuw ritme moeten vinden, maar dat zal vast goed komen. Ik voel mij nu wel vaak schuldig, omdat ik door alle nieuwe indrukken erg moe ben in de avond en er dan niet altijd met m’n hoofd bij ben als ik met Evi aan het wandelen of trainen ben. 

Ook zijn we begonnen met agility en wat is dat leuk! Evi geniet met volle teugen en dat maakt me zo ontzettend blij. 

Ik merk nu hoe ouder zij wordt, hoe beter onze band wordt en dat vind ik heel mooi om te merken vooral omdat ik best onzeker was over mezelf toen ik haar kreeg. Ik heb nu veel meer vertrouwen in ons en ik merk dat Evi daardoor ook meer zelfvertrouwen heeft. Ze is echt mijn maatje 

Wat een mooie update Kim! Hoe bevalt je nieuwe baan? Het is logisch hoor, met een nieuwe baan om weer even te zoeken naar jullie ritme/balans. Leuk dat jullie zoveel plezier hebben in Agility en dat jullie band zo sterk aan het worden is. Hier gaat het ook goed. Gisteren ben ik met Monkey naar de dierenarts geweest voor jaarlijkse controle en vaccinaties. Dat was een leuk bezoekje. We kwamen aan en Monkey stak d'r snufferd uit de auto om te ruiken waar we waren, herkent de geur van de praktijk en ze had er al gelijk zin in! Maf beest, welke hond wilt nu graag naar de dierenarts? Nou ja zij dus.. Binnen zat ze iedereen te charmeren. Heerlijk vond ze al die aandacht, het werd een grote Monkey show. Op de behandeltafel was een beetje spannend, maar de dierenarts mocht alles bij d'r doen, en daarna was het weer tijd voor een grote knuffelpartij. We kwamen haast niet meer weg zeg, ze hadden ook nog wel een baantje in de aanbieding voor haar als praktijk hulphond. Toen heb ik haar maar meegenomen ;-). APK is weer goedgekeurd en we kunnen weer een jaar door. Verder wordt ze echt steeds meer volwassen nu. Met Adje gaat het ook goed. Hij heeft geen last meer van blokkades, er is veel meer berusting en zelfvertrouwen bij hem gekomen. Hij doet Monkey hier en daar graag na, op z'n eigen klungelige manier wel, maar dat zorgt dan weer voor veel hilarische momenten en we genieten dus ook enorm van hem. Het was van tevoren niet onze intentie 2 honden te hebben, het is zo gegroeid, maar we hebben het met ze getroffen . 

Leuk dat je weer een update hebt gegeven! Ik ben ook nieuwsgierig naar hoe het met iedereen gaat. 

O leuk dat jullie zijn begonnen met agility! Fudge heeft vorige week zaterdag ook haar 1e les gehad. Naja 1e les, ze is altijd meegegaan met Maylo zijn trainingen. Zij moet 3 trainingen meedoen in de pre-agility en dan mag ze al naar de gevorderde groep (wij doen het al recreanten maar wel volgens de regels). Dus ik kan niet wachten dat ik weer in die groep zit (zit ik al 10 jaar). Maylo is nu met pensioen, daar ging het niet meer mee. 

Wel heel leuk! en zeker dat Evi er van geniet. Hoe oud is Evi nu? En ik merk dat ook met Fudge. Ze is nu 2 jaar en ze is echt wel mijn meisje geworden.  

Fijn dat Monkey weer “goedgekeurd” is, Susanna! Met Evi naar de dierenarts gaan is echt een groot drama helaas. Ook mooi om te lezen dat Adje zich fijn bij jullie voelt! De baan bevalt goed. Ik kan lekker veel vanuit huis werken en er is veel vrijheid om mijn werk in te delen. Het is iets heel nieuws en dus erg wennen, maar dat komt wel goed! 

Wij hebben het soms wel eens over een tweede hond, maar ik durf dat niet zo goed. Evi zoekt niet snel contact met andere honden en ik ben bang dat ik haar daar dus geen plezier mee doe. Ik ben ook een beetje bang voor de verandering. Ik onderneem nu best veel met haar en wil haar dan niet te kort doen. Lastig uit te leggen, haha. 

@Laura: Evi is ook 2 jaar. We doen de agility echt voor de lol. We hebben nu 2 lessen gehad. Het zou me heel leuk lijken om er in de toekomst wat serieuzer mee aan de slag te gaan, maar dat is iets wat we in de toekomst wel gaan zien of ons dat ligt. 

leuk om jullie updates te lezen :)

Leuk om de updates weer te lezen.

Met Boyko gaat het nog steeds met ups en downs, het is gewoon echt een hond met een gebruiksaanwijzing en hij is vaak heel lastig te voorspellen. Soms in negatieve zin, maar soms dan verbaasd hij ons in positieve zin. We hebben sinds eind vorig jaar twee kittens (ook vondelingen die niet helemaal op de planning stonden, ik heb mijn les blijkbaar nog niet geleerd) na een tijdje hebben we ze geïntroduceerd en Boyko vindt ze helemaal geweldig, dat hadden we ook wel verwacht maar hij is dus heel voorzichtig met ze en dat verbaasde ons dus wel echt. Hij heeft er nu dus een klein vriendje en een vriendinnetje bij, ze spelen soms zelfs voorzichtig met een balletje samen, snuffelen aan elkaar en heel af en toe is Boyko toch even iets te lomp maar dan past hij dat meteen aan. Dutjes doen ze ook regelmatig een soort van samen maar wel op een meter afstand of zo, dat vinden ze blijkbaar fijn. 

Gisteren heeft hij zijn tuig stukgebeten, hij had even 1 minuut zijn tuig in de buurt zonder toezicht dus toen heb ik hem wel weer even vervloekt. Gelukkig was dit wel voorspelbaar gedrag dus hadden we eerder al een reserve noodtuig gekocht. Het bijten is echt veel minder, hij doet dit nu alleen nog in bijzondere omstandigheden, wanneer hij teveel energie heeft of stress heeft gehad. Na zijn castratie bijvoorbeeld maar ook op nieuwjaarsdag kwam zijn spanning er zo uit. Verder is hij nu dus best oké in de omgang, al is hij wel echt heel fel als hij waakt en kan dan wel een beetje doorslaan. Dus ja, Boyko is nog steeds Boyko, hij is dus gelukkig nog steeds heel lief maar soms wat onbeholpen. 

@Kim, ik zou er lekker nog even over nadenken, ik vind zelf denk ik één hond fijner. Ik ben er nu wel aan gewend en de honden ook maar met één hond gaan veel dingen net wat makkelijker. Ik lees vooral je zorgen maar het belangrijkste is misschien wel de reden waarom je er nog een hond bij zou willen? 

Wat leuk om te lezen hoe lief Boyko met de katjes omgaat! Wel weer jammer dat hij het tuig kapot gemaakt heeft, haha. 

De voornaamste reden dat ik nog een hond zou willen is omdat het me heel gezellig lijkt en dat is niet echt een top reden. Ik zou het ook leuk vinden om wat actiever te zijn in de hondensport. Voor nu zie ik nog te veel “nadelen” om het echt in gang te zetten. Het is ook geen must. 

Ach joh, dat stuk tuig hier? Pfff, gebeurd binnen in huis nu gelukkig, houdini. Volhouden en doorgaan Hij maakt iig goeie keuzes ondertussen en aan de lijn? Is nu een straf maar dat weet ie wel ondertussen

@Kim, ik denk als je echt goede redenen heb en je er heel graag een hond bij zou willen dat het best goed kan gaan hoor. Zeker als je het type hond een beetje uitzoekt op Evi's behoefte.

Gisteren zijn volgens cultureel gebruik de boze geesten uit ons dorp verdreven. Er lopen dan de hele dag mensen met trommels en bellen door het dorp en dat maakte Boyko wel erg onrustig. Gelukkig hebben we kunnen voorkomen dat hij ze gezien heeft want ze dragen hele grote enge kostuums die enger moeten zijn dan de boze geesten. Daar zou hij nachtmerries van gekregen hebben denk ik. Het aparte is dat hij het vorig jaar even gek vond in het begin en toen vond hij het de uren daarna wel prima. Daarnaast heeft een dorpsbewoner besloten om zijn paarden bij ons voor de tuin te zetten, ook dat geeft hem nu weer onrust. Vanmorgen had hij dus weer een bijtaanval en nu is hij behoorlijk opgewonden en steeds aan het blaffen. 

Zolang alles helemaal stabiel is, zijn wandelingen, speelmomenten en slaapmomenten dan gaat het heel goed en is het haast een normale hond maar er hoeft maar net even iets anders te gaan en dan is hij snel over zijn toeren en daar krijgen we hem dan slecht uit. Sneu voor hem en ook een beetje lastig voor ons. Maar goed, 80% van de tijd is hij best normaal en ook wel gelukkig denk ik.