Murphy. Nog geen twee jaar oud.

Nee toch, wat verschrikkelijk om jullie lieve mooie vrolijke Murphy zo veel te vroeg te verliezen.

Zoveel plannen nog, allemaal voorbji nu. 

Heel veel sterkte!

Wat verschrikkelijk verdrietig..

Heel veel sterkte!

Wat vreselijk! Heel veel sterkte en liefde voor jullie komende tijd ????

Verschrikkelijk, zo jong nog, echt heel veel sterkte gewenst.

Vreselijk heel veel sterkte 

Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes, dat heeft ons heel erg gesteund. Het gaat inmiddels iets beter, nog steeds ontzettend verdrietig maar de eerste schok is voorbij. 

We hebben zoveel van haar geleerd, zoveel plezier samen gehad. Dat gaat nooit meer weg.

Zo triest. Veel sterkte! 

Heel veel sterkte wat een vreselijke manier om zo je hond te moeten verliezen! 

Nogmaals veel liefs ook echt verrot dat dit in deze periode gebeurd. Geef de moed niet op, elke dag is er 1tje gewonnen.

Wat erg. Heel veel sterkte.

Blij dat de kerstdagen voorbij zijn, we hadden een huisje met grote tuin geboekt. Hadden alles zo gepland dat we met kerst terug in het land zouden zijn en met Murphy door konden brengen. Dus dat was pittig, ook omdat we met covid ergens anders vast zaten. Voor zovelen van jullie hier denk ik ook moeilijk rond kerst. Nu nog oud en nieuw en dan kunnen we weer even vooruit. Veel liefs voor iedereen en dank voor de lieve berichtjes!

Gecondoleerd en veel sterkte met dit verlies. Ik weet helaas hoe het is om een te jonge hond te verliezen...  verschrikkelijk, geen woorden voor............... rust zacht lieve Murphy. Ik hoop dat de hondenhemel echt bestaat  

Ach wat verdrietig. :( Dat ze maar veel Gnoe's mag pesten nu daarboven !

Wat heftig zeg! Ontzettend veel sterkte.

Ben sprakeloos. Heel veel sterkte.

Wat een afschuwelijk verhaal en ook daarna werd jullie niets gespaard. Heel veel sterkte voor jullie.

Wat een verdrietig bericht, veel sterkte.

Wow!

Echt heel veel sterkte toegewenst

Heel veel sterkte, wat verschrikkelijk voor jullie.

Oh wat erg. Ik weet wat het is. Heb het als kind meegemaakt. Ik zie m'n vader nog met het dode dier binnen komen. Het is een drama en het blijft je altijd bij. Heel veel sterkte.

Wat afschuwelijk om zo vanuit het niets je geliefde hond te moeten verliezen. En dat ze nog kwispelde, dat is echt heel aangrijpend om te lezen.

Het is zo waar wat je schreef: je moet leren functioneren zonder je geliefde maatje en dat valt totaal niet mee. Er is ook geen verzachting dat jullie hond een hoge leeftijd heeft mogen bereiken.

Maar jullie waren wel bij haar, ze was niet alleen. Hopelijk geeft jullie dat wat troost.

Vreselijk triest, heel veel sterkte en dikke knuf.

Lieve allemaal, weer even een berichtje. Het is inmiddels twee maanden geleden dat we onze Murph zijn kwijtgeraakt. Ups en downs, maar over het algemeen wat beter. Iemand stuurde ons een berichtje met:

”Grief is like the ocean;

it comes in waves, ebbing and flowing.

Sometimes the water is calm, and sometimes it is overwhelming.

All we can do is learn to swim.”

Sommige dagen, zoals vandaag, is het nog zwemmen. Het feit dat ik hier m’n verhaal kan vertellen, en over Murphy kan praten, en dat jullie snappen wat ze voor ons betekent, is echt heel fijn. 

Ik mis haar karakter; het ‘ik sta altijd vooraan voor avontuur’. En het gedecideerde: sommige dingen vond ze stom, en daar liet ze ook geen twijfel over bestaan. Onze telefoons waren stom. Een hele wandeling aan de riem was stom. Een uur op 1 plek moeten liggen was stom. En stipt om 5 uur kwam ze m’n kantoor binnen voor de avondwandeling. Dan zat ze me vuil aan te staren, en als ik niet binnen 5 mins aanstalten maakte, dan ging ze zelf. Dan liep ze dus zelfstandig 20 mins een blokje om, en kreeg ik van de buren te horen dat ze langs was geweest. Kleine draak. 
En dat ze altijd op dezelfde plek aan m’n voeten ging slapen. En dan verschoof ze ‘s nachts stukje bij beetje, en werd ik wakker naast haar hondenkop op m’n kussen. Zonsopgang - je moet eruit!! 

Mooie herinneringen, daar moet je het voortaan mee doen. Koester ze. Voor altijd in je hart.

Honden met zo'n uitgesproken persoonlijkheid kruipen zo diep in je hart. Je kent al hun laagjes en gekkigheden, hun tekortkomingen, hun voorkeuren, hun passies, en hun grote grote hart. 

Voor ons is het ook 2 maanden, en het voelt nog steeds ondraaglijk. Ik heb vanochtend over haar gedroomd, ze zat met haar rug naar me toe, en ik riep en riep en toen draaide ze zich om en lachte en kwam naar me toe. En ik besefte: dit kan niet, ze is er niet meer. En toen werd ik wakker. Alles voelt nu weer zo vreselijk verdrietig...

Dikke knuffel voor jullie! Wat een gemis, zo'n heerlijke hond als Murph!

Kippenvel en tranen in mijn ogen. Heel veel sterkte gewenst! De herinneringen zijn echt heel mooi 

Kan het me niet voorstellen om mijn hond kwijt te raken, is de eerste. Sowieso een huisdier kwijtraken is me nog niet overkomen, onze kat wordt dit jaar 15 en die gaat hopelijk nog wel even mee. Schildpad gaat me overleven waarschijnlijk, is 12 jaar.

Zo waar dat gedichtje, en leren zwemmen is niet makkelijk...

Ik heb nog even naar je foto`s gekeken, wat een uitstraling had ze, ze zag er precies zo uit zoals je haar beschrijft.

(bijzonder die foto waar ze naar een aapje zit te kijken wat bij jullie in de vensterbank zit)

Zo vreselijk als je geliefde furry vriend zo onverwachts bij je wordt weggehaald. Ik heb het 4 weken geleden helaas ook meegemaakt. Het is niet te bevatten. Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen

Wat verschrikkelijk.. heel veel sterkte nog met dit enorme verlies. Dit verhaal is helaas heel herkenbaar. Onze 2 jarige aussie is 1,5 week geleden dodelijk aangereden en het verdriet is echt ondraaglijk.. ook nog kerngezond en in de bloei van zijn leven. Ik vroeg me af hoe het op dit moment gaat met jullie na 3/4 jaar? Wij zijn echt radeloos en weten niet meer wat we moeten ???? het lijkt alsof het gemis en het gevoel nooit meer beter wordt.

Wat verschrikkelijk! Zo je maatje verliezen is echt zo erg. Ik snap je gevoel volkomen, het is ook allemaal zo hartverscheurend en overweldigend.

Bij ons is het nu zo'n 10 manden geleden dat we plots afscheid moesten nemen, en ik moet zeggen: het is nog steeds heel erg zwaar en verdrietig. Er zijn dagen dat ik denk: nu voelt het allemaal nog heftiger dan ervoor. 

Rouw is heel persoonlijk. De ene mens kan er beter doorheen dan de andere, het verwerkingsproces voelt voor niemand hetzelfde.

Ik wil je veel warmte en liefs toewensen. Veel sterkte.