Oudere hond accepteert mijn pup niet

Hallo allemaal, wij hebben een Engelse Stafford(teefje) nu 11 jaar. Altijd super lief geweest en nooit een aanvaring met andere honden. Sinds 2 weken hebben we een American Bully(reutje) pup. Echter is het zo dat gisteren een aanvaring is geweest waardoor mijn stafford naar hem heeft gebeten. En daarbij een diep maar klein wondje in zijn hoofd heeft, heb het direct schoongemaakt met afgekookt water en zout. (En het is al gelukkig goed geheeld). Zij heeft veel geaccepteerd van hem maar hij is enorm druk. En constant wil mijn stafford hem op de rug krijgen. Ik maak me ernstige zorgen dat het op een dag fout gaat. Heeft iemand tips of trucs zodat het eventueel wel zou kunnen. Ik weet dat het kort dag is omdat we de pup pas 2 weken hebben. Maar wil niet aanzien dat hem iets overkomt. Dus graag iemand die ervaring heeft met terriër gedrag. 

Met traphekjes werken, hou ze apart, je oudere senior vind de drukke pup niets...mooi in huis en tuin apart houden, toch proberen gewenning met elkaar, ga met een bevriend iemand wandelen die de senior vasthoudt en jij de pup, aangelijnd, ieder aan de buitenkant de hond, lekker samen wandelen, kijk wat ze doen, je kan direct ingrijpen door er tussen te wandelen, twee weekjes heel kort, en het leeftijds verschil is groot...als dat goed gaat kunnen jullie eens buiten een veilige plek opzoeken, en los laten, wel erbij blijven en probeer de aandacht van de pup op jou te houden en niet op de senior, de senior moet ook wennen dat er opeens een...indringer erbij komt...wees geduldig met allebei, maar laat ze afstand van elkaar houden zeker als de senior er niets van moet hebben, en nog een advies, apart eten geven, geen botten als ze bij elkaar zijn...en werk met traphekjes...zodat ze elkaar zien maar niet bij elkaar kunnen zijn....en doe aparte dingen met je senior, ook een wandeling apart jij en je senior.

Je hebt je berichtje gewijzigd met de vraag....graag advies van eigenaars met een terrier....die heb ik niet, maar had hier ook een senior met een pup...

Super bedankt voor je snelle reactie. Als ik ga wandelen met hun twee is er niets aan de hand. Hij kwispelt vrolijk mee en kijkt goed wat de andere doet. En loopt netjes mee met de lijn. Het enige wat we nog niet geprobeerd hebben is met traphekjes werken. Je zegt ook dat 2 weken kort is en 11 jaar senior. Bedoel je daarmee te zeggen dat het leeftijdsverschil te groot is? 

Super dat ze samen wandelen, dan is het op vreemd terrein, laat ze rustig zo aan elkaar wennen...ja het leeftijdsverschil is groot, hier was dat ook, negen jaar, ik heb ook met traphekjes gewerkt, hier was het andersom, de senior vond alles goed de pup die ouder werd dacht echt van ik ben de baas, nee dus, aangezien de senior niets terug deed was ik daar, wees conseqwent en heus met het ouder worden gaan ze elkaar accepteren...zorg dat als je er niet bij ben dat ze echt apart zitten....

   Heeft ook tijd gekost...

bedankt geeft meer vertrouwen erin. 

Wauw wat een mooi stel...   

Niet elke hond accepteerd een tweede hond in het gezin. Ik zou persoonlijk geen pup zetten bij een hond van 11 jaar. Daarnaast is een Stafford ook nog eens een hond met mogelijke intolerantie naar andere honden. Je hebt een moeilijke casus in mijn optiek.

De honden zou ik niet bij elkaar laten als je het niet kunt managen. Ik werk hier graag met een hondenren, die ik te pas en te onpas, dwars over mijn woonkamer schuif. Bij het eten, kluiven, te ruw spelen, de oudste wil niet spelen etc.

En goed kijken of je oudere hond er nu zo gelukkig van wordt. En jij ook. 

Ik heb helaas geen bully of stafford gehad maar wel een volwassen berghond waar kleine pup bij kwam. De grootte was een herplaatser en die accepteerde de pup eerst ook niet. Denk dat ze dacht dat de pup haar plek in zou nemen en te maken met haar territorium of zo. Dat heeft een maand geduurd. Daarna was het helemaal goed maar was ze nog wat te wild. Na 2 maanden was het echt helemaal goed.

Wij hebben gewerkt met een puppy ren en zoals Willemijn zegt met hekjes. Dat ze rustig en veilig door de spijlen konden kennismaken.
Hebben het opgebouwd het contact. Om de zoveel tijd samen buiten aan een lijntje in de tuin en door de straat. De oudere hond ook veel individuele aandacht gegeven en lekkers. Ook de grote hond in bescherming genomen als de kleine te druk was en te lang doorging met wauwelen en klimmen en bijten en we merkten dat de oudere er genoeg van had. Dan lokten we de kleine weg en gingen daarmee spelen om af te leiden of deden die bv even naar buiten of in de ren.

Het is hondentaal zo'n knauw van wegwezen ik heb er genoeg van. Probeer het een beetje voor te zijn door op tijd in te grijpen als je ziet dat de andere hond het niet meer leuk vindt.

Ik denk dat het tijd nodig heeft. Komt ook vast nog wel goed. En wat Willemijn zegt ben je er niet bij even apart zetten.

Hoi Marvin. Heb de rest niet gelezen aan reactie maar 11 jaar is echt heel senior. Je moet je voorstellen dat jij 30 kleine  kinderen in huis hebt op bejaarde leeftijd. Je ziet wat minder en hoort wat minder, bent iets moeier dan toen je jong was. EN dat ding zit altijd in your face, spelen, superdruk ect

Zorg ervoor dat je leert herkennen dat je senior en je pup even gescheiden moeten zijn. Zo pakt je pup rust en je senior ook.

Onze Jack accepteerde onze kater vanaf dag 1. Onze kater heeft een uurtje zich aggressief gedragen tegen onze hond, maar daarna waren ze al meteen goeie vrienden. Hij was wel de baas in huis en onze kater moest luisteren naar hem.

Toen onze kater volwassen werd kwam hij héél even in opstand tegen onze Jack en hij klauwde dan meermaals in zijn neus. Helaas lukte die truk niet bij onze hond, die bleef gewoon pal staan (terwijl dat naar het schijnt toch héél pijnlijk is) en hij weigerde zijn leiderschap op te geven. Onze hond is altijd baas gebleven.

Ik denk dat als onze 16 jarige Jack zou spelen met de AMPER 11 jarige senior van Marvin dat het niet lang zou duren of onze Jack werkt op haar zenuwen net omdat hij zich nog altijd gedraagd gelijk een jonge puppy. 

Ja, maar dat is dus het probleem. Elke hond is anders. Deze volwassen hond heeft de pup serieus op zijn plek gezet met een wondje tot gevolg. Dat zijn serieuze signalen. 

Mijn oudere hond van twee heeft ook zonder morren de pup geaccepteerd en ik moet hem verdedigen tegen de streken van de pup. Elke situatie is anders. 

Dat kan ook, noemen we in volksmond dementie. Tussen 8 en 10 begint de senior. Ongeacht ras.

Ik heb de indruk dat je oudere hond zeker niet haatdragend is tov je puppy. Alleen is de puppy te ver gegaan en heeft je oude hond gezegd: Hier is de grens. Het probleem is dat een puppy natuurlijk nog héél kwetsbaar is, dus dit kan worst case wel eens grote gevolgen hebben hé. Dus houdt ze goed in het oog en laat ze nooit samen en alleen in een kamer tot de puppy wat ouder is.

" Met traphekjes werken

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Marvin ik heb ervaring met 2 engelse staffords.

Mijn teefje was 3 toen er hier een reu bij kwam.

Mijn teefje heeft hem 1 keer gecorrigeerd hij was een brutale pup en deed lelijk tegen haar.

De correctie was heftig ik dacht die bijt ze dood maar geen wondje(jouw teefje heeft ook gewoon een correctie gegeven is normaal)

Vanaf die dag 8 poten op 1 buik,een liefde tot hun dood maar nooit heb ik ze samen eten gegeven,speelgoed laten liggen. Ik weet dat dit ras om een veertje ruzie kan krijgen.

Ik liet ze de eerste 2 jaar nooit alleen samen tot ik ze door en door kende.

Jouw pup heeft een correctie gekregen,je teef wilt hem op zijn rug krijgen, ze wilt dat de pup respect voor haar heeft.

Ik deed mijn pup toentertijd als hij zo druk bleef doen even de bench in,als ik merkte dat de opwinding te hoog werd dan afkappen het spelen.

Maar hoe het zich bij jou verder gaat ontwikkelen is koffiedik kijken.

Een stafford teefje van 11 jaar zal zeker corrigeren als jouw pup haar grens overschrijdt  . Daarom moet jij die grens bewaken .

Jouw dametje is 11 jaar,niet makkelijk voor haar.

Jij bent de baas,jij moet het regelen en op tijd ingrijpen en als je reu haar met rust laat dan komt het wel goed.

ik ben geen kenner van het ras en geen liefhebber maar met het kleine beetje kennis wat ik er van heb zou ik sowieso niet snel een tweede hond of pup erbij zetten ze zijn van nature hondintolerant en als het op corrigeren aankomt ontaardt het snel in een vechtpartij met veel bloed op de muur vanwege de bijtkracht de bijtmethode het niet opgeven en de ingefokte will to kill

natuurlijk kan je afwachten of het goed gaat komen zelf ingrijpen en er zelfs een gedragsdeskundige bijhalen maar het is geen ras waarbij het als het fout gaat nog met een sisser afloopt en dat zal je denk ik als leek je toch goed moeten realiseren

ik ben wel benieuwd wat mick hierover te zeggen heeft

Ik hoef bij mijn bejaardensoos (3 stuks) geen pup te zetten. Daar zitten ze niet op te wachten en dat laten ze merken ook. Een pup is voor ons al een hand vol en dan heb jij ervoor gekozen. Moet je nagaan als je, als bejaarde, vh één op het andere moment ineens een druk pupje 24/7 om je heen hebt. Terwijl je wilde genieten vd herfst van je leven. De hond heeft hier niet voor gekozen. Dus het werk kom bij jou te liggen. Jij behoort dit te managen en zorgen dat jouw oudje hier geen hinder van ondervindt. Misschien wordt het beter als beiden gewend zijn/de pup rustiger is ed. Of niet. Who knows. Succes

Als er één iets is, dat mijn hond niet is, dan is het wel dement.  Dat is nu net het probleem. Hij weigert te aanvaarden dat hij een dagje ouder wordt en liefst van al zou hij nog steeds de zaken doen die hij deed toen hij jonger was (maar niet alles lukt nog).

Ik heb géén idee hoe mijn oude hond zou reageren op een puppy. Persoonlijk denk ik dat hij de puppy wel zou tolereren maar dat hij het wel niet zou apprecieren, wanneer hij ligt te slapen, dat de puppy wil komen spelen. 

Misschien een beetje kortaf neergezet van me. Wij in mijn buurtje noemen het dementen uurtje. We hebben er ook een paar van, gekke oudjes. Maar over algemeen hebben de meeste echt geen behoefte meer aan die 24uurs polonaise van die jonkies.

Bedankt voor jullie eerlijke antwoorden, ben nieuw hier en waardeer jullie snelle reacties en feedback. ik kan hier wel verder mee. Ik hou jullie op de hoogte hoe het zich verder ontwikkeld. Nogmaals dank 

Mijn teefje (geen staff maar bull terriër) was de meest gemoedelijke hond die je kan bedenken. Nooit heeft zij voor confrontaties gezorgd, je kon haar overal los meenemen. Uitvallende honden ging ze uit de weg, angstige honden liet ze met rust totdat zij eventueel haar benaderde, met vrolijke lommerikken deed ze net zo hard mee. Toch heeft ze, en zij was niet eens oud, maar 17 maanden, onze bullen reu van ruim 7 weken ongenadig in zijn neus gebeten. Ik schrok mij destijds ook ellendig. Hij had een serieus bloedend gaatje in zijn neus. Ze was hem dus spuugzat met zijn gehap met die scherpe tandjes. Hij liep haar ook continue achterna. Vanaf dat moment zijn wij goed op gaan letten, haar hoofd sprak boekdelen.

Dus zodra we dachten, voordat weer teveel wordt, krijgt het reutje een time-out en halen we een tijdje uit elkaar.

Teefje ging ook weleens uit haar eigen boven liggen.

Eten/kluiven, zelfs kleine hap-slik-weg snackjes gaf ik apart. 

Ik liet ze 1 grote wandeling per dag apart uit. Reutje als pup natuurlijk nog geen lange wandeling. Met name voor de teef gaf dit meer rust.

De rest van de wandelingen deden mijn man en ik samen, ieder een hond, behalve het korte rondje om half 6 's morgens even snel met zijn 2.

Bij ons is het tij wel gekeerd en werd de reu een "lastig mannetje" niet alleen op zijn tijd tegen onze teef (die overigens nooit wat teruggedaan heeft), maar gewoon in het algemeen naar andere honden toe. Maar voor ons is het altijd te handelen geweest.

Ik zou in ieder geval jullie oudje goed in bescherming nemen tegen de drukke pup, zodat niet zij hoeft op te treden en weet dat zij op jullie kan vertrouwen.

Succes, veel geluk en vooral genieten van jullie mooie stel!