Poep eten, toch nog een keer om advies vragen (update: muilkorf)

Misschien niet leuk om te horen, maar ik ben het hier wel een beetje mee eens.

Ze is al 11 en dan nog wandeling van 2 tot 4 uur per keer met trainingen erbij. Dat is best veel, ook voor jongere honden kan dat al teveel zijn. Je zou eens kunnen uittesten hoe een wandeling van 1 tot 1,5 uur gaat zonder trainingen. Dus echt puur lopen en snuffelen. Misschien dat ze dan in haar koppie iets rustiger word en geen poep meer gaat eten.

@Arran en Aedon: Ze krijgt Dog Lovers Gold passion (vis versie) met zalmolie, als beloning Alsa Nature petit en zondag een gekookt ei, verder krijgt ze in huis echt van alles een beetje. Fruit (krijgt ze elke avond, moet je ook echt op tijd klaar maken want anders wordt ze boos ), groente, yoghurt, karnemelk, pindakaas, brood, rijst, pasta, eigenlijk alles wat wij eten en wat zij ook mag.

Ze doet het wel echt super op haar voer, glanzende vacht, heel erg gespierd, goede ontlasting

Ik weet ook niet echt of het gelinkt kan worden, maar ik vond het wel heel toevallig. Ze eet wel vaker aarde, maar echt zelden en ook zeker niet zo veel.

Ik denk dat er echt heel erg verkeerd wordt inschat hoeveel we samen trainen want dat valt heel erg mee. Penny is ook zeker niet nerveus of gestrest en al helemaal niet als ik iets met haar doe of van haar vraag.

Vanochtend heb ik haar in totaal twee keer echt een commando moeten geven, 1 keer omdat er vanuit het niets een mountainbiker langs kwam over het voetpad en zij in de weg stond en 1 keer omdat ze achter eenden aan ging. Tijdens het wandelen trainen doe ik nog maar heel weinig, eigenlijk dus alleen de basiscommando's als ze nodig zijn, verder niets. Soms doe ik een spelletje zoals de voerdummy zoeken, maar dat gebeurt ook weinig.

Tijdens het wandelen mag ze (zeker met de muilkorf) snuffelen waar, wanneer en hoelang ze wil, net als bijvoorbeeld muizen zoeken of graven. Soms ga ik ook gewoon op een veld zitten en laat haar helemaal vrij. Ik ga ook niet meer verder lopen dan wat zij wil en kijk echt naar waar ze behoefte aan heeft. 4 uur per keer lopen is ook nog nooit gebeurt, ik loop maximaal 3 uur per keer en dat gebeurt alleen als ze bijvoorbeeld heel erg lang op dezelfde plek wil blijven, meestal loop ik 's ochtends ongeveer 2 uur en dan later in de middag (alleen als zij wil!) nog een klein uurtje.

Thuis is het ook een hele fijne hond, rustig maar zeker niet moe en ook zeker niet overprikkeld (wat ik ook bij haar kan herkennen als het wel het geval is). Overdag doe ik helemaal niets met haar, 's avonds train en speel ik even kort in de tuin, dat is iets waar ze echt heel veel plezier in heeft.

Haar gedrag naar andere honden is ook heel erg verbeterd en als het een nerveuze of overprikkelde hond was zou dat niet het geval zijn.

Ik snap jullie wel en heb er zelf ook aan gedacht, maar minder wandelen en doen is ook al geprobeerd, we hebben vanwege een blessure ooit een twee maanden maar heel weinig kunnen lopen en toen was het ook redelijk erg, met daarbij ook heel veel uitvallen (niet enkel maar naar honden maar ook naar andere dingen), vervelend in huis (constant piepen) en trekken aan de riem. Vroeger liep ze trouwens sowieso minder, maar was alsnog heel veel bezig met poep eten (en vertonen van ander probleemgedrag).

Ik kan zeker even goed kijken naar wat we allemaal doen en of het ook minder kan, maar ik kijk ook naar haar behoeftes. Ze is een hond die heel veel van wandelen en werken (trainen, voerdummy) houd en ik wil haar daar niet constant in afremmen.

Ik reageer hier even op:

Verder is aan het begin aan de riem zonder muilkorf een drama, het is echt niet normaal hoe gefixeerd op poep ze momenteel is. Toch wil ik dat wel volhouden en betekend dat dat het eerste stuk echt alleen maar strak en gefocust naast lopen wordt, hopelijk wordt de muilkorf in combinatie met vrijheid dan een beloning. Ik heb ook het idee dat het nu erger is omdat ik er minder mee werk, dat wil ik dus echt veranderen.

Ik zou het je zelf niet zo moeilijk maken. Het naast lopen, betekend best wel beheersing voor een hond. Ze weet dat ze zonder muilkorf poep kan eten. Zo kost het een hoop inspanning, voor jullie allebei.

Waarom niet de muilkorf ook hier om, dan wordt het wandelen makkelijker.

Ze weet dat poep eten met de muilkorf niet gaat, dan kan voor rust zorgen. Met een slappe lijn lopen ook.

Als het een tijd goed gaat, kan je de muilkorf altijd nog aflaten aan de lijn.

Een muilkorf is echt niet erg of zielig.

Aarde eten doet Luca ook. De aarde was nat, nu droog. Het schijnt dat er mineralen in zitten, wat niet betekend dat ze te korten hebben, ze vinden het gewoon lekker

" Ik reageer hier even op:
Verder is aan het begin aan de riem zonder muilkorf een drama, het is echt niet normaal hoe gefixeerd op poep ze momenteel is. Toch wil ik dat wel volhouden en betekend dat dat het eerste stuk echt alleen maar strak en gefocust naast lopen wordt, hopelijk wordt de muilkorf in combinatie met vrijheid dan een beloning. Ik heb ook het idee dat het nu erger is omdat ik er minder mee werk, dat wil ik dus echt veranderen.
 
Ik zou het je zelf niet zo moeilijk maken. Het naast lopen, betekend best wel beheersing voor een hond. Ze weet dat ze zonder muilkorf poep kan eten. Zo kost het een hoop inspanning, voor jullie allebei.
Waarom niet de muilkorf ook hier om, dan wordt het wandelen makkelijker.
Ze weet dat poep eten met de muilkorf niet gaat, dan kan voor rust zorgen. Met een slappe lijn lopen ook.
Als het een tijd goed gaat, kan je de muilkorf altijd nog aflaten aan de lijn.
Een muilkorf is echt niet erg of zielig.
 
Aarde eten doet Luca ook. De aarde was nat, nu droog. Het schijnt dat er mineralen in zitten, wat niet betekend dat ze te korten hebben, ze vinden het gewoon lekker "

Suzanne en Luca

Ik wil alles gewoon proberen en ik denk ook dat het goed is om alles gewoon te proberen. Het klonk voor mij logisch om het op deze manier te doen, muilkorf = los lopen = vrijheid, de muilkorf wordt dan een soort beloning.

Achteraf inderdaad misschien niet zo heel erg succesvol want net probeerde ik het weer en toen ging het nog steeds niet echt goed. Ze lijkt dan ook meer tijd nodig te hebben om weer aan de muilkorf te wennen. Nu weet ik zeker dat dit dus niet zo goed werkt voor haar en ga ik weer terug naar iets wat net iets beter effect had (vanaf begin muilkorf om, nog steeds wel met uitzondering van losloopgebied door meer spanning bij andere honden).

Doorlopen en geen aandacht aan besteden werkt trouwens wel goed, ik probeer haar nu met zo min mogelijk woorden gewoon vooruit te sturen als ze moeilijk doet en na een tijdje gaat ze normaal lopen en ook zichzelf gewoon vermaken, dat beloon ik wel met een simpele 'goed zo'.

Nog even over het trainen tijdens het wandelen, natuurlijk hou ik er nu wel meer rekening mee en let ik er ook beter op, het is niet dat ik niets met die adviezen ga doen  Ik ga proberen geen onnodige commando's meer te geven en als ik een commando geef het ook zo simpel mogelijk te geven (dus als er bijvoorbeeld mensen aan komen, niet bij me roepen maar gewoon gaan wachten zodat Penny ook stil gaat staan).

Qua hoeveelheid beweging ben ik niet van plan iets te veranderen, ik ben er van overtuigd dat ik haar echt ongelukkig ga maken als ik minder ga lopen en zolang ik er genoeg rust tussen hou ('s ochtends lange wandeling, laat in de middag nog een korte wandeling, tussendoor helemaal niets) zal het geen kwaad kunnen.

Ik was niet echt van plan updates te plaatsten omdat het met de muilkorf steeds beter ging de afgelopen tijd. Ze liep er normaal mee, vond het aandoen geen probleem en sprong 1 keer zelfs tegen mij op om dat ik hem niet snel genoeg voor haar hield.

Helaas gaat het nu weer slecht. Ze heeft geen zin meer in wandelen, eigenlijk sowieso niet meer sinds ik hem gebruik. Aan het begin draagt ze hem niet omdat dat te veel spanning met andere honden geeft (wat heel goed werkt, aan het begin gedraagt ze zich weer perfect tegen andere honden) en daar begint ze al met langzaam lopen. Dat vind ik moeilijk want zo hoort ze niet te zijn.

Wandelen met de muilkorf gaat goed zolang ze onder commando staat, dus zolang ze naast moet lopen of iets anders van mij moet doen. Zodra ze vrij mag rond lopen (kent ze ook een commando voor, het is dus voor haar duidelijk) gaat het slecht, niet willen lopen en als ze loopt loopt vlak voor of naast me. Lekker rondlopen, snuffelen en verkennen doet ze gewoon niet. Ik heb nu in totaal zo'n 2 maanden doorgezet, zoals ik eerder aangeef zijn er weken en dagen waarbij het heel goed gaat, maar zoals het nu gaat ben ik echt niet tevreden.

Ik denk dat het komt door het aanleren, ik heb het te veel aangeleerd door middel van spelletjes, waarschijnlijk snapt ze gewoon niet hoe ze er normaal mee moet lopen.

Ik twijfel momenteel over hoe ik het moet aanpakken. Ze loopt standaard aan een 5 meter lijn en na het vrij commando (in haar geval 'Oké') krijgt ze volledige vrijheid, ze mag snuffelen waar ze wil en hoelang ze wil, ze moet daarna alleen wel verder lopen en niet blokkeren. Tijdens het los lopen stuur ik haar steeds vooruit als ze te dicht bij mij wil blijven of te veel om kijkt. Ik blijf dan 'oké' herhalen of zeg gewoon 'ga', verder negeer ik haar, geen gepraat, geen overbodige commando's, geen aanmoediging, gewoon niets in de hoop dat de omgeving interessanter wordt dan mij. Soms raak ik er best gefrustreerd van en wordt boos als ze constant zo tegen mij aangeplakt blijft, dan verhef ik mijn stem of loop ik weg, dat werkt niet en zorgt er voor dat ze nog meer blokkeert.

Ik twijfel of ik strenger moet zijn, niet meer zo lang laten snuffelen, gewoon door lopen, meetrekken als ze te moeilijk doet, of dat ik juist liever moet zijn, heel veel belonen, aanmoedigen, meelokken, spelen. Ik weet het gewoon echt niet meer.

Ik wilde de muilkorf binnenkort een beetje af bouwen omdat de fixatie op poep eten zeker minder is, maar ik wil het pas afbouwen als het weer goed gaat omdat ik haar ook niet haar zin wil geven.

 Vind je het zelf nog wel leuk om met je hond te wandelen?

Ik ken jou natuurlijk niet persoonlijk maar het lijkt alsof je zelf problemen hebt en dat op de één of andere je hond hier op reageert.

Momenteel niet altijd, ik vind wandelen vooral leuk als zij het leuk vind en dat is nu niet het geval. Ik ga nu ook weer kijken of ik het wandelen met mijn ouders kan afwisselen, dat ik 's ochtends doe en zij 's middags.

Ik heb zelf inderdaad problemen (daar wordt aan gewerkt) en Penny reageert daar heel erg gevoelig op. Dat speelt nu zeker mee in haar gedrag met de muilkorf en ook in het minder zin hebben in wandelen. De oorzaak weet ik dus waarschijnlijk al, maar wilde ik het hier wel delen omdat ik gewoon twijfel over hoe ik het moet aanpakken. Door gaan zoals hoe ik het nu doe of iets anders proberen?

Volgens mij moet je gewoon eens niks proberen, je bent echt al zo lang bezig, lat het gewoon eens gaan, geniet gewoon, als ze aan je kleeft, dan doet ze dat, want je gaat dan nog sturen.

Je moet helemaal opnieuw beginnen met niks doen, helemaal niks, en dan gewoon ademhalen en genieten.

Het lijkt me nu voor beide niet leuk, niet voor je hond, niet voor jou, je hond word ook wat ouder, dat kan ook nog mee spelen, en je hond spiegelt je heel erg, die zegt eigenlijk, zolang jij zo doet, doe ik zo, pas als jij ontspannen bent, dan word je hond ook meer ontspannen.

Dus alle regels aan de kant, laat maar waaien ff.. (vind ik)

Ik heb dit topic ooit helemaal gelezen maar is al even terug dus weet niet meer precies hoe en wat, ik reageer dus alleen op het stukje uit je post die ik hierboven er uit geknipt heb.

En als je haar gewoon negeert? Mijn hond loopt nooit los, ik laat haar aan de lijn gewoon haar ding doen, en geef haar eigenlijk alleen commando's als ze juist niet helemaal vrij kan/mag zijn. Soms snuffelt ze, soms zet ze er een vaartje in, soms plakt ze aan me vast, soms 'dwingt' ze me zelfs om stil te staan om even lekker gekriebeld te worden (meestal na een stressvolle situatie). Als ik twijfel of ze snapt dat ze haar gang mag gaan geef ik wel aan dat ze meer afstand kan nemen, maar ik 'dwing' haar hier niet toe, als ze dan nog steeds blijft plakken laat ik haar gewoon. ik doe zelf vaak Pokemon GO ook tijdens het wandelen, zodat ik me niet zo erger aan vooral de tergend langzame stukken

Als ik mijn hond van mij af moet sturen terwijl ze dat niet wil, zou dit haar alles behalve helpen met ontstressen, en snuffelen zou er dan ook niet in zitten. Als ze tijdens de wandeling tegen me aan plakt, doet ze dit met een reden en laat ik haar. Soms doet ze expres 'volg' op saaie stukken voor een brokje of twee. Maar mijn hond is vergeleken met sommige honden waarover ik lees op het forum een redelijk makkelijk opdondertje. De jack russel van mijn oom en tante waar ik 3 maanden op gepast heb, en die op dat moment 11 jaar was, had meer behoefte aan aandacht en uitdaging dan mijn toen 2-jarige hond

Wat gebeurt er als je haar negeert nadat je hebt haar hebt aangegeven dat ze vrij is? Blijft ze dan de hele wandeling tegen je aan geplakt? Hoe? Wil ze uitdaging (spelletjes, commando's), of zoekt ze steun en is angstig?

Ik ben alles behalve een ervaren hondeneigenaar. Mijn vorige hond was ontzettend mijn spiegel, maar we waren beiden 'emotional wrecks' dus heb haar moeten herplaatsen, aangezien ik dit niet aan kon. We trokken elkaar alleen maar meer naar beneden helaas, en mijn ouders konden ook niet helpen, en gedragstherapeute maakte ook geen verschil. Ik nam Remi niet veel later (misschien niet de meest slimme beslissing), maar haar boeit mijn geestelijke gesteldheid helemaal niks, ze komt nog geen traantje oplikken Ik merk vooral dat zij reageert op mijn lichamelijke houding. Dus zolang ik doe alsof ik alles onder controle heb, ook al sta ik te trillen op mijn benen (herder van de buren vloog een paar dagen terug uit de voordeur al blaffend op ons af, heb een brul gegeven, me groot gehouden, recht blijven staan, lijn niet strak getrokken, Remi kalm toegesproken. Remi gaf gelukkig geen krimp, heeft niet eens gesnauwd, maar mijn hart ging tekeer en had wiebelbenen). Remi had nergens last van meteen nadat de herder weer werd weggevoerd door de eigenaar, wel moest ze van schrik poepen; ze plast normaal gesproken alleen in de berm, poepen houdt ze op tot de wandeling. Ik weet niet hoe erg en in hoeverre Penny op je reageert, maar misschien is het inderdaad dan misschien wel handig als je ouders het deels overnemen, en dan misschien te doen alsof alles goed gaat tegenover Penny? Trapt ze daar in? Fake it till you make it

Geen idee of je hier wat aan hebt, wil je in ieder geval succes en sterkte wensen.

Ik denk het het fijn zou zijn als je ouders inderdaad een wandeling over zouden kunnen nemen. 

Dat geeft jou dan een moment om even tot rust te komen en iets voor jezelf te doen.

Het plakken zou ik even zo laten tijdens een wandeling (zolang ze niet angstig is oid). Aedon plakt ook vaak als we lopen. Dan wil hij even dicht bij me zijn of vind de wandeling saai. In eerste instantie stuurde ik hem ook steeds vooruit (want een hond hoort toch zijn ding te doen op de wandeling?) maar daar raakte we alleen maar gestrest van en verpeste ik de wandeling voor ons. Nu laat ik hem maar doen en als hij het saai vind heeft hij op dat moment maar even pech. Straks of morgen gaan we wel iets anders doen/ ergens anders heen. Of als hij graag even bij me wil zijn, ook prima.

Zou het kunnen dat het plakken en steeds omkijken komt, doordat Penny even niet weet wat ze moet, omdat je het niet prettig vind, zoals het gaat?

Een hond, ziet dat heel goed aan ons. Elke spier in je gezicht die je beweegt, sowieso je gehele spierspanning, je houding, manier van bewegen.

Kans dat ze je probeert te kalmeren.

Een hond leest onze lichaamstaal zelfs beter dan wij zelf en ze merkt dat je anders bent, zelfs boos bent.

Wat misschien zou kunnen helpen is een liedje zingen, gaan huppelen, gekke dingen doen, in je handen klappen.

Geniet van buiten en het mooie weer.

Wordt blij en kijk of je samen gek kan doen, zodat jullie deze cirkel gaan doorbreken.

Zou het kunnen dat Penny aanvoelt dat je minder in je vel zit en dat ze daarom bij je wilt blijven? Als een soort steun zeg maar. 

Was Penny een Corgitype? Want in dat geval blijft ze een herder die graag dingen wilt regelen, dus als ze aanvoelt dat het niet goed gaat dan blijft ze in de buurt om dat in de gaten te houden. 

Bedankt voor alle reacties, gelukkig voel ik me sinds gisteren weer beter en dat is ook in Penny's gedrag te merken. Het gaat nu weer beter, ze is vrolijker en zelfverzekerder tijdens het wandelen en durft ook meer vooruit te lopen. 

Ik reageer even met op iedereen samen zodat ik niets hoef te herhalen.

Na het 'vrij' commando probeer ik Penny zo veel mogelijk te negeren, volledig negeren (bijv. doorlopen als ze snuffelt, helemaal geen oogcontact) heeft echter het tegenovergestelde effect. Dan wil ze niet meer lopen en ik denk dat dat komt omdat ze wel heel graag aandacht wil. Samen met iemand anders lopen bijvoorbeeld vind ze ook vreselijk omdat ze weet dat ik dan minder aandacht aan haar kan besteden. Ik wil Penny ook niet dwingen meer afstand te nemen, ze is altijd al een hond geweest die heel veel naast wil lopen, maar het gaat om de manier waarop. Ik heb niet het idee dat ze het nu doet om gezellig contact te maken, wel omdat ze onzeker is, bang is of gewoon niet weet hoe het anders moet. De muilkorf geeft haar sowieso meer onzekerheid, ze reageert er namelijk ook meer mee op andere honden aan het begin van de wandeling (waar ze hem ook niet meer draagt). Verder heb ik soms ook het idee dat ze het doet omdat ze hem niet om wil en omdat ze wil dat ik hem af doe, maar dat is misschien te vermenselijkt.

Aan de onzekerheid wil ik graag wat doen, maar wat ik tot nu toe heb gedaan werkt niet. Ik heb tot nu toe veel met haar in de tuin met de muilkorf getraind en gespeeld, haar gestimuleerd de situaties die ze spannend vind op te zoeken (met de muilkorf door hoog gras lopen is eng dus samen door hoog gras rennen en spelletjes in hoog gras doen), haar heel veel beloond en aangemoedigd (waardoor ze nog meer tegen mij aan ging plakken), haar de tijd geven en alles zelf laten beslissen (route, tempo).

Het uit zichzelf volgen beloon ik trouwens nooit met eten (tenzij er een reden is), net als het uit zichzelf terug komen of om kijken. Momenteel negeer ik het en als ze wel wat meer voor mij uit loopt beloon ik het met een simpele 'goed zo' en zeg ik daarna weer 'oké'.  Ik beloon sowieso niet meer zo heel veel met eten, ik beloon vooral met vrijheid dus als ze bijvoorbeeld op commando moest wachten of wel naast moest lopen is 'oké' haar beloning en dat vind ze vaak prima.

Wat er gebeurt na het 'vrij' commando verschilt. Zonder muilkorf rende ze vaak een stukje vooruit en ging ze  snuffelen, als ze snuffelde kon ik doorlopen en dan rende ze later weer achter mij aan. Soms liep ze zonder de muilkorf ook lange stukken dicht bij mij, maar wel met een andere houding.

Met muilkorf blijft ze (afhankelijk van de locatie) eerst een stuk naast maar snuffelt daarbij wel of ze loopt vooruit, gaat snuffelen en komt na een tijdje toch weer naast lopen. Doorlopen als ze gaat snuffelen kan niet want dan blijft ze heel sloom achter mij lopen. Tijdens het naast lopen zoekt ze veel oogcontact, dat negeer ik nu tenzij ze het echt constant blijft doen, dan geef ik bevestiging.

Penny reageert heel erg op mijn emoties, ik probeer alles voor haar te verbergen, maar moet toegeven dat dat soms niet kan. Voor Penny maakt dat verder niets uit. Vrijdag begon ik de middagwandeling zo vrolijk en enthousiast mogelijk, maar in haar ogen kon ik direct zien dat ze mij niet geloofde en wist hoe het echt met mij ging. Wat Yooop zegt: 'zolang jij zo doet, doe ik zo' is een goede beschrijving. Penny is ook geen hond die troost, ze loopt naar haar bench en wacht daar tot ik (of iemand anders in huis) zich beter voelt. Als ik tijdens het wandelen verdrietig wordt troost ze mij soms wel en als ze merkt dat ik gefrustreerd raak door iets (problemen met loslopende hond bijvoorbeeld) doet ze vaak alles om mij weer op te vrolijken.

Ik denk echter dat dit weinig met het probleem zelf (poep eten) te maken heeft. Ik ben nog steeds elke dag verbaast hoe goed ze nu op honden reageert en als haar problemen puur door mijn emoties komen zou dat niet zo goed gaan.

Op de momenten dat het niet goed gaat heeft gek doen naar Penny, huppelen of rennen heeft totaal geen zin, daar is ze te serieus en te oud voor en als ik dat doe kijkt ze me alleen maar aan alsof ik gek ben geworden Wat soms wel hielp is met een bal spelen, maar dat is eigenlijk ook niet goed omdat dat voor een hond met een muilkorf heel erg frustrerend is (wel achter de bal aan kunnen maar het niet kunnen pakken). Ik probeer haar wel aan te leren de voerdummy met de muilkorf te zoeken, dat kan wel want dan beloon ik gewoon zodra ze hem heeft gevonden.

Penny is trouwens inderdaad een corgi kruising met ook een hoop corgi/herder eigenschappen. Ze is heel erg op mij gericht en gefocust, als ik haar aandacht vraag heb ik vaak ook haar volledige aandacht tot ik aangeef dat het niet meer hoeft.

Voor nu ga ik sowieso doorzetten met negeren en zo min mogelijk van haar vragen, verder ga ik ook proberen meer te kijken naar hoe ik me voel en mijn ouders met haar laten wandelen als ik het niet aan kan, dat is fijner voor mij en fijner voor Penny.

Sorry, dat is wel heel erg lang geworden

Er begon bij mij ineens een lampje te branden na je verhaal.

Zou het kunnen dat ze voordat ze een muilkorf droeg wel veel snuffelde ómdat ze op zoek was naar poep om te eten? Dat ze merkt dat dat nu niet meer kan dus dat het snuffelen voor haar niet veel zin meer heeft en dat ze daarom maar bij jou blijft lopen? 

Ik vraag me altijd af wat jullie zouden doen als je hond gefixeerd op punaises of spelden zou zijn en ze op zou willen eten? Ga je dan ook allerlei dingen aan z'n menu toevoegen omdat hij misschien een ijzer te kort zou kunnen hebben? Ga je hem dan proberen af te leiden met een brokje in de hoop dat hij de punaise of speld laat liggen?

Dat is inderdaad sowieso het geval. De eerste week snuffelde ze helemaal niet meer en toen bedacht ik me na een tijdje ook dat dat kwam doordat ze niet meer kan eten.

Dit gaat alleen verder dan niet snuffelen want snuffelen doet ze gelukkig inmiddels wel weer. Nu is het dus constant dicht bij mij willen zijn, minder vrolijk en een onzekere houding.

Het niet meer kunnen eten maakt het trouwens wel erger doordat ze gefrustreerd raakt. 'S middags vond ze een berg chipjes, toen had ze er even helemaal geen zin meer in.

Nee, maar ik vind dat er wel een verschil zit. Poep eten is slecht, maar niet dodelijk want ze heeft het ruim 11 haar gedaan. Verder vind ik het wel belangrijk dat er op verschillende manieren is geprobeerd het probleem op te lossen, in plaats van voor deze oplossing gaan.

Ik snap je reactie verder wel, ze eet naast poep ook gewoon alles wat ze kan vinden dus momenteel met alle bbqers is het op veel plekken sowieso niet veilig om zonder muilkorf te lopen.

Joh, ik denk dat je een fantastische band hebt met je hond, en dat je het zooo graag goed wilt doen.

Zoals je al zei, in acteren trappen ze niet echt, het werkt pas als je tegen jezelf zegt, kom op, straks weer piekeren, nu genieten.

Je hond voelt je gewoon heel goed aan, als jij je beter voelt dan voelt penny zich ook beter.

Nou onthoud dat, je kan ook niet in 1 dag leren om je problemen even naast je te leggen, maar het proberen kan nooit geen kwaad, en zo ga je zelf ook wat meer genieten.

Je moet niks overdenken, gewoon lekker wandelen (moet? je moet niks natuurlijk)

Ik hoop dat je wat vaker beter gaat voelen, en hopelijk kan je weer fijn genieten van je wandelingen.

Dit maakt veel duidelijk.

De muilkorf geeft haar sowieso meer onzekerheid, ze reageert er namelijk ook meer mee op andere honden aan het begin van de wandeling (waar ze hem ook niet meer draagt). Verder heb ik soms ook het idee dat ze het doet omdat ze hem niet om wil en omdat ze wil dat ik hem af doe, maar dat is misschien te vermenselijkt.

Nee je vermenselijkt haar niet. Ik zie wel eens honden met muilkorf, komen naar me toe en proberen de muilkorf af te schuren.

Kans dat ze daarom bij jou gaat lopen, b aas, die dat ding af.

Misschien ook omdat ze zich onzekerder voelt en ze steun bij jou zoekt.

Op de momenten dat het niet goed gaat heeft gek doen naar Penny, huppelen of rennen heeft totaal geen zin, daar is ze te serieus en te oud voor en als ik dat doe kijkt ze me alleen maar aan alsof ik gek ben geworden

Ze heeft ook gelijk hoor, wij bazen zijn soms ook een beetje gek Wat wij voor onze honden vriendjes over hebben, vinden buitenstaanders soms heel vreemd.

Je doet het gewoon heel goed, vind ik. Ze zal de muilkorf niet prettig vinden, maar je hebt geen keus.

Als ze bij je blijft lopen, dan is dat toch prima. Ze zal je nodig hebben.

Wat Britt zegt is een goede, normaal kom ze snuffelen en vooral poep eten, nu niet meer, dat zal even wennen zijn.

Het gaat nu weer super! Gisteren heb ik eerst een heel stuk met andere hondenbezitter samen gelopen en dat vond Penny prima, uiteindelijk begon ze die hond ook een beetje te volgen als hij ergens ging snuffelen en dat was leuk om te zien. Toen we weer alleen liepen deed ze soms een beetje moeilijk, maar na een tijdje voelde ze zich zo goed dat ze verder van mij weg durfde te lopen en uiteindelijk zelfs een heel stuk aan de andere kant van een weiland liep. Rennen deed ze ook weer vaker.

Gister middag en vanochtend was het hetzelfde, sommige stukjes vind ze moeilijk maar op andere plekken begint ze wel echt steeds meer zichzelf te zijn. Vanochtend ging ze op het einde echt op volle snelheid over het ruiterpad racen en dat was echt leuk om te zien.

Het helpt ook dat we weer lange wandelingen kunnen doen, we kunnen weer naar onze favoriete plekjes waar ik Penny alle vrijheid kan geven en als we thuis komen is Penny weer voldaan en gaat ze lekker slapen.

De komende tijd blijft hij trouwens ook echt om, er schijnt hier in het dorp en in het recreatiegebied momenteel gif en gebakken spons te liggen en er zijn al honden ziek geworden. Ik ben nu wel heel blij dat ik me daar absoluut geen zorgen over hoef te maken :)

@Yooop: Ik voel me gelukkig al vaker beter, maar soms heb ik een korte periode dat het weer slechter gaat en ik moet nu leren te accepteren dat ik in die periode gewoon even niets met Penny moet doen, anders maak ik het voor mezelf en voor Penny alleen maar moeilijker. Als ik me weer goed voel moet ik lekker wandelen maar als het slecht gaat moet ik haar met rust laten.

@Suzanne: Penny schuurt ook wel eens met de muilkorf tegen mensen aan, maar dat doet ze alleen bij mensen die ze echt goed kent. Toen we hem nog niet zo lang droeg duwde ze hem zelfs een keer in de handen van een hondenbezitter om aan te geven dat hij af moest, dat doet ze nu gelukkig niet meer.

Ze voelt zich zeker onzeker en de steun die zij steeds zoekt door het naast lopen en maken van oogcontact wil ik ook geven, maar ik moet dan echt goed letten op hoe ik dat doe. Te veel steun geven (praten, belonen, aanraken) zorgt er namelijk juist voor dat ze nog meer tegen mij aan blijft plakken. Nu is het enige wat ik doe dus (soms) oogcontact terug maken en met een zo neutraal mogelijke stem zeggen 'oké' of 'ga'. Na een tijdje loopt ze dan door.

Ik vraag me alleen af, zal deze onzekerheid uiteindelijk afnemen? Moet ik iets doen om haar te helpen? Moet ik me schuldig voelen dat ik haar iets aan doe waar ze onzeker van wordt? Vooral dat laatste houd mij best vaak bezig.

Het gaat nog steeds niet lekker, ik probeer me om die reden nu ook wat meer te focussen op de muilkorf afbouwen door plekjes te zoeken waar niets te eten ligt. Die zijn er gelukkig wel, maar het is moeilijk. Als hij af is gaat ze direct weer in de poep zoek modus en is het moeilijk haar aandacht te krijgen, iets waar ze voor het gebruiken van de muilkorf niet zo veel last van had dus ik denk dat ze er ook gewoon weer aan moet wennen. Ik kan trouwens wel makkelijk wisselen tussen muilkorf en geen muilkorf, na een stuk lopen zonder muilkorf duwt ze haar neus er gewoon weer zonder problemen in.

Momenteel probeer ik haar als ze de muilkorf draagt ook met de clicker te belonen voor afstand nemen en niet op mij focussen, dus voor me uit lopen = klik en snoepje, ergens naar toe lopen om te snuffelen = klik en snoepje. Aan de riem werkt dat heel goed, los nog wat minder. Haar negeren heeft tot nu toe ook niet zo veel zin gehad omdat ze daar heel erg onzeker van wordt en dat past ook wel bij haar karakter, ze heeft altijd heel veel begeleiding en bevestiging nodig.

Ik zit er nu ook aan te denken een andere muilkorf aan te schaffen, eentje die echt goed past en comfortabel is. De muilkorf die ze nu heeft zit redelijk goed, maar leunt vaak tegen de zijkant van haar neus en daar kan ze niet tegen, dan gaat ze heel erg snuiven en niezen. Ik vind het alleen moeilijk om een goede muilkorf te vinden. Bumas lijkt mij echt heel fijn, maar dat opmeten wordt geen succes. Ik zat nu naar dit te kijken. Over dat type muilkorf lees ik ook vaak goede verhalen. Dit type lijkt mij ook heel goed, maar de meeste daarvan zijn te groot

Nu leer je haar, klik ze loopt weg en moet terug komen voor een snoepje?

Ik heb al vaker gedacht, je moet eens NIET trainen, helemaal niks, maar dat is zo moeilijk voor jou, jij bent zo graag bezig met je hond, die onzekerheid omdat je haar negeert zegt toch eigenlijk al, dat ze altijd op opdrachten wacht?

Of denk ik zo verkeerd nu?

Geen aanval heh!!

Eerlijk gezegd ben ik gelijk getriggerd door deze zin.. Het is nog niet eens heel lang geleden at je bent begonnen met de muilkorf. Hou het gewoon bij wat je nu doet. 

De 3 R's zijn bij kinderen maar ook bij honden erg belangrijk;

Rust Reinheid en Regelmaat 

Honden houden van duidelijkheid en herhaling (net als kinderen), het maakt het leven duidelijk en overzichtelijk voor ze. Probeer nou minimaal eens een half jaar gewoon die muilkorf om te houden. En dan niet dan weer af en dan weer om. Als het dan nog niet goed gaat kan je verder kijken maar geef haar een kans om eraan te wennen 

Troost je: ik heb hier een oud ( 15 jaar) broodfokhondje lopen.

Ze heeft altijd poep gegeten als ze het vond.

Nu doet ze haar behoefte ( tuin), draaid zich bliksemsnel om en begin smakelijk haar eigen poep op te eten.

Het kan dus nog erger dan bij jou....

Je doet duidelijk heel erg je best, maar ik vraag me af of je nu niet teveel je best doet.
Teveel op Penny let, teveel bezig bent met wat ze wel en niet goed doet en dat proberen te veranderen, teveel oorzaken zoekt achter elk stukje gedrag, teveel de schuld aan de muilkorf geeft. Je had al eerder aangegeven dat Penny heel sterk op jou reageert en het minder goed gaat als je zelf niet lekker in je vel zit. Dat heeft dus niet rechtstreeks met die korf te maken.
Natuurlijk loopt ze liever zonder om zich lekker vol te vreten, maar op zich had ze met deze korf geen problemen en steekt dus zonder moeite haar neus erin. Ik zou gewoon die korf omhouden en klaar. Net zoals halsband/tuig en riem voor een hond gaan betekenen dat ze naar buiten mogen, kan een muilkorf ook die betekenis krijgen, iets wat gewoon bij het wandelen hoort.
Als je je zelf steeds druk gaat maken of ze de korf nu wel fijn vind of niet, of ze nu wel lekker loopt of niet, of die korf toch maar af moet, tja, een beetje slimme hond heeft al heel snel door dat met een beetje tutten vrouwtje alweer klaar staat om hem af te doen.
Gewoon lekker wandelen, korf om laten en de boel de boel laten.

kijk het minimaal een half jaar aan. Het heeft absoluut geen nut om zo vaak van taktiek te wisselen. 

Het net zo iets als met honden die hun brokken laten staan en eigenaar wisselde van brokken.

penny is slim genoeg dat ze dit trucje ook echt wel door heeft.

Dit was mijn eerste gedachte, toen ik het bericht las. 

Hond loop vooruit, krijgt een klik, klik is snoep, hond komt terug om snoep te halen. 

Ik zou gewoon die muilkorf omdoen en het gedrag van Penny negeren, loopt ze sloom achter je aan of vlak bij je laat het dan gewoon gaan, en geef er geen aandacht aan, en doe hem vooral niet af ( ze heeft heel goed door dat haar zin dan krijgt door dit gedrag te vertonen ).

Zoals je weet draagt mijn jongste aus ook een muilkorf omdat ze van alles en nog wat eet, zij vindt de korf niet leuk, maar heeft toch echt pech ( leuk of niet ik bepaal wanneer ze hem om krijgt en wanneer die af mag ).

Zij steekt niet vrijwillig haar neus in de korf, maar doet alsof ik haar mishandeld als ik hem om doe, maar ook dat negeer ik, als ze hem om heeft gaat ze weer in gewone houding staan, en lopen wij gewoon weg ( zij blijft dan meestal nog even staan, voor ze wegloopt ) 

Zij loopt met muilkorf op een langzaam tempo achter ons aan, en is een kei in zielig kijken ( maar dat helpt hier niets ).

Wij doen hem alleen af, als ze aan het spelen is met de puber Flatcoated Retriever van mijn ouders, omdat anders de strijd niet eerlijk is en Djaira op de grond wordt geduwd, en soms aan haar halsband over de grond wordt gesleurd ( wat wij overigens niet toelaten ). 

Als wij hem dan evenafdoen kan ze zich in ieder geval verweren en speels terug bijten, als ze uitgespeeld zijn gaat die weer om, of ze gaat aan de lijn, ligt eraan hoe ver we al op de terug weg zijn in het losloop gebied. 

@Yooop: nee dat leer ik haar juist niet, constant naar mij kijken of zelfstandig terug komen levert haar niets op tenzij ik het van haar vraag. Als ze nu tijdens het lopen overdreven vaak naar mij gaat kijken reageer ik heel kort met 'ga' en als ze het minder vaak doet reageer ik met een simpele 'goedzo, ga maar'. De clicker gebruik ik vooral als ze aan de riem is en dan klik ik zodra ze verder vooruit gaat lopen, dat heeft ze snel door gehad want nu loopt ze niet meer helemaal ineengedoken achter mij, maar met een vrolijke, ontspannen houding voor mij. Als ze los loopt beloon ik minder, inderdaad om te voorkomen wat jij aan geeft. Als ze los loopt en veel met de omgeving bezig is zeg ik vaak 'braaf', geef een snoepje en laat haar weer vrij, dan gaat ze ook meteen verder met wat ze deed en blijft ze niet bij mij hangen. Ze komt trouwens ook niet naar mij toe voor de beloning, maar blijft gewoon wachten.

Ik denk dat het misschien ook met het type hond te maken heeft, Penny vind het geweldig om iets voor mij te doen, commando's uitvoeren, spelen, voerdummy zoeken, het liefst is ze de hele wandeling met mij bezig. Mijn moeder deed dat allemaal niet met haar en na een tijdje wilde Penny liever door mij uitgelaten worden dan door haar, gewoon omdat ze het zo leuk vond om samen iets te doen.

De onzekerheid bij het negeren is alleen als ze de muilkorf draagt en ik denk dat dat komt doordat Penny als iets haar onzeker maakt (muilkorf in dit geval) ze juist veel bevestiging wil. Dat was ook zo met haar gedrag naar andere honden, dat heb ik ook geprobeerd te negeren waardoor het alleen maar erger werd. Na een tijdje besloot ik haar meer begeleiding te geven, duidelijk maken wat ze moet doen. Dit heeft er voor gezorgd dat ze het niet meer doet. Door het belonen van niet met mij bezig zijn terwijl ze de muilkorf draagt wil ik haar die duidelijkheid geven.

Ik vat jouw reactie trouwens zeker niet op als een aanval, ik vraag om advies en ik vind het juist fijn om verschillende meningen lezen, daar leer ik van en hopelijk zorgt het uiteindelijk ook voor verbetering.

@Fresta: Ik heb eigenlijk het idee dat ik er wel al best wel lang mee bezig ben maar misschien werkt het niet zo en duurt het inderdaad nog langer. Ik ben sowieso niet van plan het op te geven dus een half jaar ga ik wel redden, op plekken waar veel poep ligt is het gewoon niet te doen zonder muilkorf. Ik ben alleen bang dat er geen vooruitgang meer komt, we zitten nu sinds het begin ongeveer op hetzelfde niveau, soms is er een wandeling waarbij het heel goed gaat, regelmatig is er een wandeling waarbij het niet goed gaat, ze heeft weinig zin in wandelen, moet vaak echt gedwongen worden. Vooral van het laatste ben ik bang dat dat gewoon standaard wordt, terwijl ze wandelen eerst juist heel erg leuk vond.

Ik denk niet dat het soms om en soms af echt een verschil gaat maken, ik hou het goed in de gaten maar als hij weer om moet komt ze meteen naar me toe lopen, steekt haar neus er in en loopt als hij om is weer verder. Als dat veranderd (muilkorf niet meer om willen) stop ik direct met het afwisselen en blijft hij om. Momenteel doe ik het omdat ze met muilkorf niet zichzelf is en zich niet prettig voelt, als ik door het afwisselen met een stukje zonder muilkorf haar in ieder geval even blij kan maken vind ik dat erg fijn. Ik zorg er sowieso voor dat het alleen gebeurt op plekken waar echt niets ligt of waar ik het ver van te voren zie, ik wil absoluut niet dat ze nu succes behaalt met poep eten.

@Luz: Oei, dat doet Penny gelukkig nog net niet. Het jij er ooit wat aan gedaan of gemerkt dat er iets was wat een verschil maakte?

Had iemand trouwens nog advies over de muilkorven die ik had geplaatst? Omdat Penny hem zo veel draagt wil ik echt iets wat comfortabel is en ik denk dat wat ze nu heeft daar toch niet helemaal aan voldoet.