Verdrietig... hond moet misschien weg :-(

Eigenlijk meer een vraag dan een opmerking.

 Beseft je vader wat het met je doet om zo over de hond te praten die jou halve leven bij je is?

Weg,hoeft niet weg enz.

@ Willemijn, het is zeker dat we gaan verhuizen, Dit gaat tussen kerst en oud en nieuw gebeuren. Ik wil de exacte datum liever niet zeggen omdat ik bang ben dan te herkenbaar ben en dat wil ik niet want ik schaam me ook heel erg voor deze situatie.

@Dobber, nee hij heeft nog geen medicijnen voor de incontinentie, ik twijfel of ik daar goed aan zal doen het al ook wel niet in een keer werken en daarnaast weet ik niet hoe hij daarop reageert volgens de dierenarts kunnen we wel gaan uitzoeken of het zal werken enz. Maar meestal heb ik door wanneer hij nodig moet en dan loopt hij naar de deur of maakt hij aanstalten om te gaan plassen en ga ik snel met hem naar buiten. tot nu toe gaat dit vaak wel goed, maar soms dan zie ik het te laat of ben ik even met iets anders bezig en doet hij het toch perongeluk binnen. 

@lena, ik denk dat mijn vader wel weet hoeveel de hond voor mij betekent, ik denk alleen dat hij vooral aan zichzelf denkt en aan zijn reputatie om het zomaar te zeggen. Hij zegt dat als de hond hard gaat blaffen bijvoorbeeld dat hij dan ruzie krijgt met de buren, dat mensen hem voor gek verklaren om in een nieuwbouwhuis wat ook nog een tussenwoning is een hond te hebben en een kleine tuin en dergelijke, hij ziet het vooral allemaal heel erg negatief in, en als ik dan elke keer van die negatieve dingen hoor schiet ik ook weer in de stress en zo. Ik weet ook wel dat hij ook wel een band heeft met de hond, en ik weet ook wel dat hij geen hekel heeft aan de hond. maar hij ziet het in de nieuwe woning compleet mis gaan en ziet allerlei problemen en ik ben weer als de dood dat hij niet mee kan en denk juist in oplossingen. 

Het is allemaal heel erg vervelend. Mijn hond zou ongetwijfeld moeten wennen maar om nou op voorhand te zeggen dat hij hard zal gaan blaffen, binnen alles onder plast, er allerlei problemen ontstaan vind ik te vroeg. eigenlijk kan dat hele huis me gestolen worden ik heb helemaal geen zin om te verhuizen al die stress en bezorgdheid enzo, het is het me allemaal niet waard ik was liever hier blijven wonen nog een paar jaar maar daar ga ik niet over natuurlijk. Het is soms moeilijk om positief te blijven als je steeds negativiteit om je heen hebt, ik denk in oplossingen en probeer allerlei manieren te verzinnen om het de hond zo makkelijk mogelijk te maken, maar mijn vader is dan weer heel negatief en zo. En als hij dan maar even zou zeggen van ik ben bang dat het niet goed gaat komen zodat we rustig in gesprek kunnen gaan, maar hij gaat dan ongeveer 3 kwartier er over door, wordt ook ''bekkerig' om het zo maar te zeggen en je komt er eigenlijk niet tussen dan. Ik schreeuw dan weer huilend dat hij mijn hond niet van me af kan pakken en dat ik dat niet toelaat enzo, wat nou eigenlijk ook weer niet een slimme reactie is maar goed ik reageer dan vanuit woede en onmacht en heb geen idee hoe het allemaal verder gaat enzo. 

Mijn moeder heeft natuurlijk ook wel wat te zeggen en ik ben ook geen kind meer dus vind eigenlijk dat ik ook iets er over te zeggen heb. Zeker omdat ik het meeste met de hond doe en eigenlijk zijn complete verzorging op me neem. Maarja, ik vind het eigenlijk gewoon een idiote situatie dit, ik heb ook nooit gedacht hier ooit mee bezig te hoeven zijn maargoed. Ik hoop dat het uiteindelijk goed komt. Bedankt weer voor de reacties!

Wil je vader dan de hond naar het asiel doen ? ...en maak maar stennis, een hond van 11 doe je toch niet door wat ongemakken de deur uit...het is toch in de jaren een gezinslid geworden en geen voorwerp wat afgedankt wordt....je wil niet herkenbaar zijn maar laat je vader eens meelezen hier.

@Willemijn, naar het asiel weet ik niet. Hij zit er gewoon de hele tijd over te zeuren enzo. Ik denk dat mijn vader niet eens de moeite zal nemen om hier te lezen.  Hij is op dit moment vooral met zichzelf bezig en ziet de verhuizing negatief en laat dat ook graag horen.

Hij is nu weer de hele tijd aan het zeuren over dat het niks wordt als de hond mee gaat. Hij zegt dat hij alles onderplast daar dat hij hard gaat blaffen en is alleen maar negatief. Mijn moeder zegt weer ze moeten mee en ze kunnen niet weg. Pff wat een gedoe allemaal. Ik snap niet waarom mijn vader zo gemeen kan zijn, in de eerste paar weken ben ik sowieso veel thuis, daarna werk ik maar vier uur per dag met de rijtijden erbij gerekend zal ik gemiddeld zo'n vijf uur per dag weg zijn. Dat is niet te lang voor hem hij kan ook prima alleen zijn maar zeker in een nieuwe omgeving wil ik dat graag rustig opbouwen. Daarnaast is de rest van het gezin er ook nog mij zusje bijvoorbeeld werkt wisselende diensten en heeft vaak avonddienst, dan is ze dus overdag ook thuis. 

Ik heb eigenlijk een vraag, ik heb er zelf niet zoveel verstand van, maar ik heb gehoord dat honden wel eens in een nieuw huis binnen plassen. Mijn hond deed dit ook toen wij hier net kwamen wonen, is dan wel een heel aantal jaar geleden, maar toch.. Dit zal hij dan doen om het territorium af te bakenen, maar als mijn hond mee mag lijkt me dat nou niet een handig begin.. Heeft iemand daar een tip voor om dit te voorkomen? Als het gebeurt omdat hij het niet opkan houden is het een ander verhaal maar als hij het doet om zijn territorium af te bakenen  wanneer er net wonen is dat toch niet zo handig..  Ik zie het commentaar van mijn vader al voor me wanneer dit zal gebeuren, weet niet of er manieren zijn dit te voorkomen?

Nou dit vind ik dan ook niet echt handig van je, veel honden hebben wat aan die medicijnen, dus ik zou daar nu al mee beginnen.

Ik weet niet of je een reu hebt of een teef, maar teven doen dat minder, en je hebt genoeg tips over hondenluiers gehad.

Ik denk dat je alle tips wel hebt gehad.

Ik zou NU willen weten wat er met de hond moet gebeuren, anders moet hij/zij ineens naar het asiel gebracht worden.

Wat ik trouwens echt zo liefdeloos vind als dat zou gebeuren.

Ik vind dat er totaal geen rekening met jou word gehouden en je moeder, een plasje is gewoon op te ruimen, met wat schoonmaakazijn of een middel van HG.

En de meeste mensen wonen gewoon in een rijtjeshuis met buren, je schrijft eerder, je hond blaft niet vaak, dus wat is het probleem.

Met heisa maken bedoelde ik niet om al in een discussie terug te gaan schreeuwen, maar echt om de tafel gaan zitten, desnoods door een brief aan je vader te schrijven, het lijkt me dat je moeder en jij ook nog wat te zeggen hebben. Als er dan geen begrip is, ja dan zou ik heisa maken, maar dan ook echt heisa..

Je verteld dat je de eerste tijd thuis bent en dan de hond kan begeleiden in het nieuwe huis, behandel de eerste week je hond als een pup, vaak uitlaten en als dat buiten gebeurd, belonen...laat hem de eerste week niet zonder toezicht en geef de hond geen kans om te markeren....is je hond gecastreerd ? Zo niet dan hoef je hond niet eens incontinent te zijn, laat de hond regelmatig uit zodat tie geen volke blaas heeft....en als je hond niet gecastreerd is is er blaasspanning en heeft die ook geen medicatie nodig....eerste week goed in de gaten houden zodat tie nergens wat doet, zoals zomaar ergens gaan plassen, wees alert...je hebt vakantie schrijf je, dan aan jou om de hond te begeleiden....

Binnen plassen daar lees je hier oplossingen voor.

Kleine tuin,geen probleem voor een oude hond,je kunt ook hersenwerkjes doen.

Tussenwoning,met de buren praten dat jullie even de tijd nodig hebben dat de hond er wennen moet.

Je pa zijn ego is veel te groot.

Wij hebben 3 honden gehad die oud zijn geworden,ze zijn juist zo lief.

De ene werd ook onzindelijk pilletjes bij de dierenarts,bed vaker wassen.

Plastic zak onder zijn,haar bed,dat zei ik al.

Je ziet,hier op het forum zijn we er allemaal door geraakt.

Mag ik vragen wat voor hond het is,of heb ik dat gemist?

Ik duim voor je.

Er zijn inderdaad honden die op deze manier hun plek markeren. Maar, meestal wordt dat uitgelokt door vreemde geurtjes in huis waarover hij zijn eigen geur wil zetten. Stel dat er een andere hond in huis gewoond heeft en die heeft overal geplast, dan KAN het zijn dat een andere hond daar overheen wil plassen. 

Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat je je daar druk over hoeft te maken. Helemaal omdat een hond niet onnozel is en echt wel herkent dat hij in een huis is. En in huis hoor je zindelijk te zijn. Als je toch bang bent dat je hond het territorium af wil gaan bakenen, dan kun je ook zijn eigen dingetjes her en der neerleggen. Want markeren is een geurbaken, maar een mand is net zo goed een bron van geur ;). 

Ik vind het wel vreemd dat je niet begonnen bent met de medicatie voor incontinentie. Want het plassen is HET grote punt van je vader. Dat is zijn allergie geworden (iets dat hij negatief ervaart en dat zo vaak gebeurd is, dat hij er overgevoelig voor geworden is). En dan kan het 10 keer goed gaan, maar er hoeft maar 1 keer tussen te zitten dat het mis gaat en dan is de frustratie weer helemaal opgelaaid.

Ik heb zelf een hond die jarenlang onzindelijk was. Dus niet incontinent, maar echt bewust markeren. Verschrikkelijk was het! En ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij, dat ik ook bang was dat mijn hond weg moest. Ik was zelfs zo ver dat ik marktplaats in de gaten hield, omdat ik bang was dat mijn vader Dobber stiekem weg wilde doen als ik doordeweeks weg was te studeren. Uiteindelijk is het plasgedrag onder controle gekomen en toen was het euvel ook opgelost. 

Je schrijft dat je niet weet of de medicatie gaat werken, maar je weet ook niet of het níet gaat werken. Het lijkt mij dat je nu op een punt bent dat je er alles aan moet doen om de incontinentie onder controle te krijgen. Wat ik al schreef, het kan tig keer goed gaan, maar die ene keer dat het mis gaat is het direct weer mis. Dus ik vind het heel jammer dat je in elk geval de medicatie nog niet eens úitgeprobeerd hebt. Ik bedoel, je wilt nu alles aanpakken wat kan helpen, toch? Als dat betekent dat je vader het ook weer ziet zitten, dan ben je uit de ellende. Helemaal als de medicatie even in moet werken zou ik er nu maar vast mee beginnen.

" Eigenlijk meer een vraag dan een opmerking.
 Beseft je vader wat het met je doet om zo over de hond te praten die jou halve leven bij je is?
Weg,hoeft niet weg enz.

Len@ en Jazz

Ik heb dit topic gevolgd maar er niet eerder op gereageerd.

Maar ik denk dat dit een heel belangrijk punt is wat Len@ en Jazz hier aankaart.

Maakt jouw vader zich meer zorgen om de nieuwe buren waar hij niet eens kennis mee heeft gemaakt en waarvan hij niet weet hoe zij op jullie hondje zullen reageren dan om jouw welzijn, jouw band met jullie hond en het enorme verdriet wat het voor jou betekent als de hond niet eens een kans krijgt? 

@dobber, ja je hebt gelijk achteraf gezien had ik beter wel die medicijnen kunnen uitproberen. Ik was bang dat het niet zou werken of dat hij de rest va zijn leven afhankelijk zou zijn van die medicijnen enzo. ik heb morgenmiddag een afspraak bij de dierenarts daar ga ik met hem over de medicijnen hebben, mijn moeder gaat ook mee. Zou fijn zijn als ik ze dan voor de kerstdagen in huis heb. Wat erg trouwens dat jij in een soort gelijke situatie hebt gezeten! Ik herken heel goed de angst die je had toen je aan het studeren was en dus niet thuis was. Gelukkig is je hond weer zindelijk geworden  en is het allemaal goed gekomen! 

@Lena, inderdaad ik vind het fijn dat jullie met allemaal goede oplossingen kwamen. Ik kon op een gegeven moment niet meer helder denken zo erg zou ik het vinden dat mijn hond weg zou moeten. Oude honden zijn inderdaad super lief! Die van mij wordt ook knuffeliger de laatste jaren:) Hij is een  havanezer. 

@willemijn de afgelopen twee weken heb ik hem al een beetje als puppy behandeld. Elke keer als hij buiten zijn behoefte deed gaf ik hem complimentjes en beloonde ik hem enzo, nu is het zelfs zo dat als we buiten zijn en hij plast buiten dan hij me dan echt zo aankijkt van, goed he? Echt super schattig :-)  Ik heb inderdaad vakantie dus ik ga hem veel in de gaten houden en lekker veel aandacht geven en dan ook als we straks verhuisd zijn maar wat meer naar buiten met hem kan ie ook een beetje wennen aan de omgeving enzo.

Ik hoop echt zo erg dat het allemaal goed komt!! Vind het in ieder geval wel heel fijn dat mijn moeder ook wil dat de hond mee gaat! 

Ik hoop natuurlijk dat je hondje gewoon mag blijven.

Maar als het toch zover komt dat hij weg moet... wat ik dus hoop van niet.... zoek dan via de havanezer club of de facebook groep een goed thuis voor hem.

Een havanezer gaat kapot in het asiel van verdriet.

Dat kan je vader echt niet maken.

Och is het een haanezer, dat kan toch super in een rijtjeshuis. En die hondjes passen zich zo goed aan.

Is je hond incontinent? Nat op de plekjes waar ze ligt of zit? Of is het echt bewust plassen in huis?

Voor het eerste helpt het medicijn echt goed. Ik had een incontinentie reu, en zelfs daar hielp het super voor.  Binnen een paar dagen was het over.

Tsja, maar wat áls hij de rest van zijn leven afhankelijk is van medicatie? Het is een oudere hond, ouderdom komt met gebreken. En ik snap je wel hoor. Ik wilde mijn hond ook zo lang mogelijk medicatievrij houden. Maar inmiddels zit ze toch echt al maandenlang aan de pijnstillers. Niet veel (een kwart van de normale, dagelijkse dosis), maar toch... En ze krijgt ook andere medicatie die ze de rest van haar leven moet hebben. Maar kwaliteit van leven gaat voor. 

Jouw hondje word ook niet blij dat hij onder de plas zit, voor een hond is dat ook vies. Dus hopelijk kan de dierenarts je helpen en kun je direct medicatie mee krijgen. 

Ik ben hele blij dat het bij mij inderdaad weer goedgekomen is. Maar het heeft heel wat heropvoeding gekost... Het is gelukt en we wonen nu alweer twee jaar in een eigen huisje. En... ze is zo zindelijk als wat :D. 

Jij raar ? Je bent eerder mooi. Zo ontzettend mooi van binnen om zo voor je hond op te komen. Logisch... Het is iemand met wie je lief en leed hebt gedeeld. Zoiets zet je niet aan de straat. Het is hier al tegen je gezegd. Ga in gesprek met je ouders en leg het probleem voor en vooral dat je er zelf zo onder lijdt. Elke hond laat wel eens een blafje horen, hoor. Niet boos zijn op je ouders, want ik weet zeker dat ze jouw verdriet voelen. Wil je dat iemand anders met je ouders praat? Ik ben daar toe bereid. Een hond kan op latere leeftijd incontinent worden. Gewoon een rondje extra lopen . Ga eerst in gesprek met je ouders en wellicht dat er een oplossing is.

Hoi iedereen, 

We zijn inmiddels verhuisd ( ik had geen internet dus kon niet eerder een update geven). Het gaat niet zo heel goed..

Mijn hondje is wel mee, maar mijn vader en broer willen hem wel weg hebben. Ze vinden het echt niet goed dat hij er nog is. Ze zeggen bijvoorbeeld dat ze de haren die hij verliest niet in huis willen hebben, ze vinden dat hij naar hond stinkt (?) , ze zijn bang dat hij binnen gaat plassen at ze zonde vinden, ze willen geen ruzie met de buren om het plassen, ze zijn bang dat hij op de nieuw bank springt (vroeger mocht hij altijd op de bankmaar mijn vader vind dat niet goed bij de nieuw). 

Ik heb echt meerdere keren geprobeerd om in gesprek te gaan, echt heel vaak. Ik heb jullie tips & adviezen genoemd maar ze luisteren echt niet. Het is eigenlijk ik en de hond tegen mijn vader en broer. Het is mijn vaders huis, dus ik heb niet veel te zeggen natuurlijk. 

Mijn vader weet hoeveel ik om mijn hond geef. Ik laat hem ook zo veel mogelijk uit en behandel hem nu even als puppy. Ik laat hem nu om de twee uur ongeveer een halfuur uit. Zo is hij uitgeplast en ik vind het ook gewoon heel erg leuk om hem uit te laten. 

Mijn vader heeft gisteren een hondenopvang gebeld, maar hij vond dat te duur dus dat is niet doorgegaan. Een asiel vind mijn vader zielig dus daar hoef ik niet bang voor te zijn. Maar ik wil ook eigenlijk helemaal niet dat hij naar een ander baasje zou moeten. Dan mis ik hem veel te erg en nouja, ik zou dat niet aan kunnen. Nu ben ik heel erg opzoek naar een eigen woonplek. 

Als mijn vader de hond niet wil houden na elf jaar, is dat zijn goed recht maar ik wil niet dat ik mijn hondje kwijt raak, daarom denk ik dat op mij zelf gaan wonen de beste oplossing is.. 

Het is niet gezellig thuis, Ik begrijp heus wel dat ze het niet leuk vinden als mijn hondje bijvoorbeeld toch perongeluk binnen plast, hij is wel zindelijk, maar kan niet meer aangeven wanneer hij moet. maar het gezeur om de haren en de geur vind ik echt overdreven. Hij stinkt helemaal niet, en echt verharen doet hij ook niet. Het is toch logisch als je een hond hebt dat je dan iedere dag stofzuigt? 

Ik sta ingeschreven bij de woningbouw, maar dat gaat met punten en ik heb er te weinig om in aanmerking te komen voor een huurhuisje (ook financieel gaat dat niet lukken denk ik,geen gezinswoning in elk geval) ik heb ook in een dorpje verder op een huur huisje gezien, wat qwa kosten wel zou kunnen, maar het is nog niet duidelijk of daar huisdieren mogen. Als dat mag, en het is qwa kosten enzo allemaal te doen wil ik daar in Januari nog heen. Verder sta ik op de wachtlijst voor een benedenwoning, maar dit is afhankelijk van de andere huurders. Ik heb ook in Januari een gesprek met begeleidt wonen maar ik heb op de site gezien dat daar geen huisdieren welkom zijn, ook telefonisch kreeg ik dit te horen. Toch wil ik tijdens het gesprek proberen duidelijk te maken dat ik mijn hond gewoon echt niet weg kan doen. 

Voor nu probeer ik dus zo snel mogelijk een geschikte woonplek te vinden, maar makkelijk is dit niet. Ik durf nu ook niet eens weg te gaan ofzo, een vriendin van me wilde met mij naar de bioscoop vmd maar ik heb afgezegd, ik was bang dat mijn hondje perongeluk toch binnen zou plassen of dat mijn vader hem zou verkopen ofzo als ik weg ben. 

Ik ben de enige die voor  de hond zorgt, ik laat hem nu ook om de twee uur ongeveer een half uur/20 minuten uit en dat gaat erg goed. Snachts slaapt hij op mijn slaapkamer dus zolang ik in de buurt ben gaat het eigenlijk ook allemaal best goed, maar ik wil bijvoorbeeld wel eens naar de winkel of met een vriendin weg ofzo, dan krijg ik wel de schuld als iets niet goed gaat met de hond omdat ik degene ben die hem wilde houden. 

Zij begrijpen mij niet dat ik een hond na elf jaar niet aan de kant wil schuiven en ik mijn hondje binnen laat enzo in dit mooie huis, en ik begrijp hun niet dat zij een nieuw laminaat enzo belangrijker vinden dan een hond die al elf jaar in ons leven is. 

Nou ja, ik ben nu dus op zoek naar betaalbare woonruimte waar ook een huisdier binnen mag en waar ik zo snel mogelijk kan intrekken. Ik zal jullie op de hoogte houden. Met mijn hondje zelf gaat het trouwens goed, hij geniet heel erg van het extra vele wandelen en heeft nog geen een keer binnen geplast, verder is hij ook snel gewend. 

Iedereen bedankt voor de reacties en ik houd jullie op de hoogte, ik hoop snel eigen woonruimte gevonden te hebben samen met mijn hond. Misschien niet zo goed voor hem om in korte tijd twee keer te verhuizen, maar dat is nu even niet anders. 

Nogmaals bedankt voor alle reacties en ik hou jullie op de hoogte. 

Hou je hond maar mooi op je kamer, als jij voldoende uit gaat is dat fijn voor je hond en hebben je ouders er ook weinig last van, ik hoop dat je snel een oplossing vind voor jullie beiden meis.

Pfff je zou bijna een slot op je kamer zetten zodat ze er niet bij kunnen als je weg bent en je hondje alleen thuis is

heb je geen vriendin of buur waar de hond tijdelijk kan wonen tot jij een nieuw plekje hebt ? 

Je had je moeder toch ook mee?

En je bent zo ineens verhuisd?

Een Havenezer verhaart niet, en over plassen zullen de buren toch niet klagen.

Zorg alsjeblieft zelf een goed huisje voor je hond voordat je vader je hond mee geeft aan de eerste beste gek.

Verschrikkelijk, ik heb er geen woorden voor.

Zo sneu.

Dit vergeet je nooit meer,ook iets ,jij veranderd er zelf ook door.

Naar mijn idee kijk je nu voortaan anders naar je vader en broer.

Veel succes en sterkte met wat je doen moet,of gaat doen.

Eens

Bah, wat een beschadiging van vertrouwen allemaal. Wil het niet zeggen vanwege de seksistische lading, maar vind dit wel een typisch gevalletje man.. eigen zin door willen drukken en daarin met niemand zijn of haar gevoelens rekening willen houden. 

Je kan ook eens kijken naar een oppas voor als je weg wil voor een paar uurtjes. Stichting opoe bijvoorbeeld, of hondenoppas.nl. Dan kan je nog wel een beetje een sociaal leven leiden! Heb je je vader dit al laten lezen? Of nog iets gedaan met het schrijven van een brief zoals ik aanraadde? Houd ons op de hoogte, leef erg met je mee!!

Ik vind het sorry dat ik het zeg echt bizar gedrag van je vader. 

Hoe komt hij erbij na 11(!) Jaar opeens een hond weg te doen? 

En nu gaat je broer er ook in mee... snap er echt niets van. Straks gaat die blaffen, straks gaat plassen,  straks gaat die ...

Ja zo kan je wel van alles bedenken.  

Echt bizar. Spreekt je moeder hem hier niet op aan? 

Het lijkt of je vader alles aangrijpt om de hond maar weg te kunnen doen. Hij bedenkt iedere keer wel iets nieuws.

Wat zegt je moeder hiervan, zij heeft toch ook iets in te brengen neem ik aan?

Ik geloof eigenlijk niets van dit hele zielige verhaal.

Ik denk dat hier iemand op zoek is naar aandacht.

Jammer dat een discussie moet ontaarden in een moddergevecht. Wat is hierbij de rol van een moderator?  Sorry, maar ik twijfel of het verhaal over de hond die weg moet echt is, of verzonnen. Op pagina 1 staat toch duidelijk dat het hondje mocht blijven?

dit topic is opgeschoond

Hoi iedereen, Bedankt weer voor de reacties. We wonen nu een paar dagen in het nieuwe huis, en gelukkig is mijn hond er nog steeds!! Hij doet het ook heel erg goed. Hij vindt het ook heel erg leuk om steeds nieuwe plekjes te ontdekken bij het uitlaten, ik doe vaak het zelfde rondje maar1 keer per dag probeer ik een iets ander rondje. Daarnaast weet hij inmiddels ook dat hij niet (meer) op de bank mag. Vroeger, mocht hij dat namelijk wel altijd voordat we verhuisden maar omdat dit een nieuwe bank is en mijn vader niet wil dat hij zijn nageltjes erin zet mag hij er nu dus niet meer in. Soms dan springt hij er toch in, maar dan til ik hem eraf en gaat hij zonder problemen op zijn eigen kussen liggen. Hij heeft zelfs nog geen één keer een ongelukje gehad, dit komt denk ik vooral door het feit dat ik hem nu iedere twee uur uitlaat, en voor de verhuizing was dit om de vier uur. 

Ik lees ook reacties dat sommigen twijfelen of het wel echt is allemaal en ik kan me heel goed voorstellen dat mensen dit denken. Ongeveer 2 maanden geleden had ik dit ook nooit geloofd, maar nu zit ik in deze situatie en ik weet dat het echt is en ik had nooit kunnen bedenken dat ik in deze situatie terecht zou komen. 

Maarja, met mijn lieve hondje gaat het dus erg goed, ik kan hem alleen niet alleen laten. Ik denk dat dit komt omdat hij nog moet wennen aan de verhuizing en misschien voelt hij de spanning die ik heb ook wel een beetje. Als ik bijvoorbeeld op de bank zit en ik sta op om naar de wc te gaan, moet ik de deur van de gang open laten anders begint hij te blaffen, of als ik bijvoorbeeld even naar buiten ga om de fiets in de schuur te zetten of even naar boven om de was op te vouwen ofzoiets. Eigenlijk kan ik alles zonder problemen doen en vind mijn hond ook alles best zolang ik maar in de buurt ben. 

Ik heb eigenlijk niet zo'n hele goede band met mijn vader. Door allerlei dingen en dit allemaal werkt nou ook niet bepaald mee aan een betere band. Ik durf dus eigenlijk ook niet nu al te zeggen dat mijn hond kan blijven, ik zou het hem, sorry dat ik het zeg, nooit kunnen vergeven als hij mijn hond weg doet. Maar hij heeft wel gezegd dat als hij ook maar 1 keer iets doet wat niet mag,(lang hard blaffen, binnen plassen,iets kapot maken ofzoiets) hij weg moet. Wat ik dus niet begrijp. want er kan altijd iets misgaan. Hij kan ziek worden en moeten overgeven, hij kan ergens van schrikken en hard gaan blaffen enz.

Ik heb een paar keer met mijn moeder er over gehad, en zij begrijpt heel goed dat ik er zo mee zit en graag zekerheid wil. Ze zei onder andere dat van haar de hond gewoon mag blijven maar dat hij niet op de bank mag. prima, kan ik mee leven. Maar zij wil weer geen ruzie met mijn vader en broer over de hond. Wat ik ook weer begrijp, in ieder geval hebben we ze nu zover dat mijn hondje mag blijven zolang alles goed  gaat. Als ik er voor zorg dat mijn vader geen werk heeft aan de hond gedurende de tijd dat ik nog thuis woon, en dit is ongeveer een halfjaar, dan is het goed. Dan kan hij daarna met mij mee en kan hij bij mij blijven. Ik zou wel weer van voren af aan moeten beginnen met hem laten wennen enzo,maar soms lopen de dingen nou eenmaal niet zoals je graag zou willen en is het even niet anders.

Voor mij staat gewoon 1 ding vast: ik en mijn hond blijven samen, wat er ook gebeurt. Er is echt niemand die het voor elkaar gaat krijgen om hem van me af te pakken. Desnoods keten ik hem aan me vast. Ik zorg dat anderen geen 'last' van hem hebben en neem de volledige zorg op me. Maar het gaat me niet gebeuren dat ik na elf jaar mijn hond kwijt raak omdat mijn vader zich druk maakt om zijn laminaat.

Iedereen fijne avond gewenst en als er ontwikkelingen zijn meld ik het.

Fijn dat er voor nu een tussenoplossing is. Kan je begeleid gaan wonen met hond of ga je iets anders zoeken?

Hoop dat je heel snel een eigen adres hebt waar je je hond mee naar toe kan nemen....hond in de slaapkamer houden als jij er niet bent zodat je vader zich niet aan de hond ergert...hier twee honden die ook niet op de bank mogen , in het geheel niet erg, ze hebben een eigen bed, vaak zit ik lekker bij ze op de grond, kan jij ook doen, lekker bij je hond een poosje gaan zitten, kop op schoot, jij tevreden en je hond ook.....heel erg dat je vader zo met de familiehond omgaat die er al 11 jaar is, en nu wat ouder is en dan maar plaats moet maken....hoop ech5 dat je een eigen stek krijgt en je hond mee kan, de angst dat je vader de hond wegdoet als jij er even niet bent, je werkt toch drie of vier avonden ? Daar moet je toch niet aan denken..

     Een hond is niet voor even....