Verdrietig... hond moet misschien weg :-(

Anoniem , maakt niet uit of de hond op zijn naam van je vader staat of op de jouwe, jij woont bij je ouders en hun hebben het in weze voor het zeggen, hun huis....wat ik wel heel triest vind jullie hebben toch de hond al 11 jaar, nu krijgt de hond wat ongemakken en moet maar weg, ook een hond is een huisgenoot.....is er niemand waar je terecht kan met je hond? Toch misschien begeleidend wonen en vragen of je hond toch mee kan, omdat jij de hond nodig hebt...? 

Ik heb speciale bedden als ze nat zijn, bijvoorbeeld van het zwemmen en zelfs als pups er op plassen dat het zo droog wordt, en ik heb een matrasbeschermer dat het schoon blijft, zo in de was, hahaha.....            

Dus ook zeer geschikt voor honden, die vaak nat zijn, of pups, die nog niet geheel zindelijk zijn. Bovendien is het materiaal zeer sterk.    Je hebt speciale pamperbroekjes die als de hond plast het opneemt en ze niet nat blijven...

Ik heb ook aan begeleid wonen gedacht, maar daar zijn geen huisdieren toegestaan.. Wat wel een optie is om wel  begeleid te wonen omdat je dan makkelijker kunt doorstromen naar een huurhuisje en daar zijn huisdieren meestal wel toegestaan. Maar dan kan ik hem een halfjaar niet bij mij laten wonen en moet ik mijn vader zien te overtuigen dat dit kan enz. Ik ben dan in staat elke dag naar huis te gaan om hem aandacht te geven en als de anderen dan een lange werkdag hebben een paar uur naar huis te gaan zodat hij niet alleen is. Maarja, of dit in de praktijk allemaal net zo makkelijk gaat weet ik ook niet.  Maar dan zou ik hoogstwaarschijnlijk wel aankomend jaar nog op mezelf kunnen wonen met hond.

Het is allemaal best moeilijk, ik denk dat ik nog wel bij het begeleid wonen aan geef dat ik de hond echt nodig heb en het voor mij therapeutisch werkt enz. Maar denk dat ik weinig kans maak daar om hem mee te nemen. Nu wil ik vooral alles eraan doen om hem mee te kunnen nemen naar het nieuwe huis. Dan zie ik daarna wel verder, vooral met al jullie tips zal da een stuk makkelijker gaan.  Ik ga morgen even kijken naar de speciale pamperbroekjes en matrasbeschermer, dat kan nog wel eens iets voor mijn hond zijn. Kan ik meteen kijken of de dierenarts het me aanraadt om hem de medicijnen daarvoor te geven. 

Denk dat dit erg afhankelijk is van de zorginstelling waar je zit. Mijn zusje woont ook begeleid en heeft een konijntje. Dit helpt haar zelfstandig te zijn. Een kennis van mij woont ook begeleid en heeft ook een hond.

Mijn zusje past ook wel eens op op mijn honden wanneer ik op vakantie ben. Vind ze geweldig en geeft haar een reden om uit bed te komen. De begeleiding en groep genootjes moeten het hier wel mee eens zijn overigens maar nooit geen probleem ;)

Hopelijk kun  je toch nog iets vinden voor jezelf en de hond.

   Kan je online bestellen ze zijn niet duur...en ik wil je niets opdringen maar wel dat er opties zijn dat de hond mee mag naar het nieuwe huis....het gat is voor zijn staart...

Daar moeten wel soort van maand verbandjes in toch??

Dunne pampers die je doormidden knipt, bij urine verlies blijft de hond droog, ook heb je jongens en meisjes broekjes waar dat gelijk in zit verwerkt, en dat de billen droog blijven....broekjes vanaf zes jaar voor kinderen die bedplassen....daar hoef je niets in te doen, de volgende dag hoppa de was in en herbruikbaar, te koop bij kruidvat....voor een hond gaat het grotendeels voor de nacht, op de dag wat meer uitlaten zodat de blaas niet te vol is en  bij het liggen leegdrukt...

En ik denk mee hoor, misschien dat je vader meekijkt hier naar....      

Geef je kind ook s nachts een veilig en comfortabel gevoel met Kruidvat Unisex Extra Large Pyjamabroekjes. De broekjes absorberen uitstekend, bieden extra zekerheid tijdens de nacht en zijn geschikt voor kinderen van 40 tot 65+ kg.

De Kruidvat Unisex Extra Large Pyjamabroekjes sluiten door de elastische zijkanten mooi aan, hebben een comfortabele anatomische pasvorm en kunnen onopvallend onder een pyjama gedragen worden. De pyjamabroekjes zijn hygiënisch en praktisch in gebruik, door de zijkanten die je na gebruik kunt openscheuren. Kan je dus ook voor de hond gebruiken, staart opening openknippen .......en mooi voor de nacht of voor lange afwezigheid, binnen een week als je conseqwent bent is de hond er aan gewend....

Als mijn hond door ouderdom urine verlies zou krijgen, ga ik ze ook gebruiken, je hond hoef je daar voor niet weg te doen....en ze zijn ook voor reutjes te gebruiken....plasbandje heb je voor reutjes.en dan zo,n broekjevoor de nacht, veilig en hygienisch.

Ik lees stilletjes mee.

Wat sneu als de hond weg zou moeten.

Hier was een teefje onzindelijk op haar oude dag.

Onder haar bed legde ik een plastic vuilniszak,ze had daar geen last van.

Als ze iets liet lopen kwam het niet op het laminaat.

Denk ik zo maar,11 jaar van de hond genoten en nu

Bedankt iedereen voor de reacties en het meedenken! 

ik ga zeker iets doen met jullie tips voor het binnen plassen! Sowieso ga ik een matrasbeschermer bestellen welke soort eventuele pampers ik zal bestellen  moet ik nog over nadenken.  Hij is dat niet gewend, dus ik hoop als ik dat doe hij er snel aan zal kunnen wennen. Sowieso als hij zeker in het begin, goed in de gaten gehouden wordt en niet alleen is eerst zodat we het weer rustig kunnen opbouwen en ik jullie tips gebruik, moet het mijn inziens gewoon lukken. Maarja, hoe graag ik ook zou willen, ik ga er niet over. De sfeer is er in ieder geval niet beter op thuis en elke dag dat de verhuizing dichterbij komt voel ik me rotter. Van mijn moeder mag de hond wel mee, dus ik hoop dat het gaat lukken! 

En als hij zou gaan blaffen, zijn daar ook dingen voor te bedenken om dat minder te krijgen. 

Als dat door onrust of stress komt door het nieuwe huis kan relaxopet, adaptil, Bach rescue of cbd olie bijvoorbeeld helpen.

Maar kan heel goed dat het mee valt. Wij hebben een herplaatster gehad van toen 9,5 jaar oud en die heeft zich super goed aangepast, vanaf dag 1 draaide ze heel goed mee  

Heb dit topic al eerder gelezen maar niet gereageerd. Nu toch maar even.

Als mijn ouders mij zouden vertellen dat m’n hond niet mee mocht bij een verhuizing... na 11 jaar.. had ik flinke stennis geschopt. Wat een klotesituatie zeg! 

Ik hoop dat er wat uit het gesprek kan komen.. zou ook zeker eerst met je moeder in gesprek gaan, zij lijkt wat meer “aan jouw kant te staan”. Maak duidelijk dat je simpelweg niet zonder hond gaat wonen, en vertel daarbij ook dat je anders zelf naar woonruimte op zoek gaat. Probeer er wel voor te zorgen dat het niet als een dreigement overkomt. Ik denk dat een hond wel mee zou kunnen als je begeleid gaat wonen, zolang je maar goed aangeeft hoe of wat en evt meerdere woningcomplexen bezoekt.

Hou ons aub op de hoogte!

Bedankt voor de reacties. Op dit moment is mijn vader weer commentaar aan het geven over de hond. Dat hij niet mee kan, dat hij binnen gaat plassen,dat hij gaat blaffen, we ruzie krijgen met de buren hierdoor, we meteen een slechte naam krijgen als hij gaat blaffen, dat hij niet gewend is om in een rijtjeswoning te zijn met een kleinere tuin en nog veel meer negatieve dingen. Als ik er wat tegen in wil brengen, over hoe ik erover denk bijvoorbeeld weet uit ervaring dat hij niet zal luisteren. Hij denkt echt dat hij gelijk heeft en dat het helemaal niks wordt als de hond meegaat. Ik wordt er depressief van en zit de hele tijd in mijn slaapkamer met de hond. Het liefst pakte ik nu mijn hond op en ging op mezelf wonen, maar dat kan helaas nog niet. Mijn moeder is het gelukkig niet met hem eens, maar ik weet echt niet wat er gaat gebeuren. Ik hoop met heel mijn hart dat hij mee kan en als we eenmaal verhuisd zijn dat het dan goed gaat. Tuurlijk zal hij moeten wennen in het begin, logisch. Maar als we nou met zijn allen hem op zijn gemak stellen en hem lekker veel uitlaten en jullie tips gebruik kan het mijn inziens wel goed gaan. Ik had zelf ook bedacht om van die ik weet niet goed hoe die dingen heten, maar je hebt van dat soort van raamfolie, waardoor mijn hond niet naar buiten kan kijken, misschien als hij al gaat blaffen naar voorbij lopende mensen en dieren dat het dan rustiger wordt voor hem. Hij is ook al elf, dus zo druk als die vroeger was is die allang niet meer. Het grootste gedeelte van de dag slaapt hij.

Er is wel een ding waar ik een beetje over in zit.. Honden plassen wel eens binnen in een nieuwe woning om het territorium af te bakenen als ze bijvoorbeeld geurtjes van de vorige bewoners of eventuele dieren ruiken. Ik ben bang dat mijn hond dat ook zal doen (deed hij toen we hier heen verhuisden ook). Ik ben bang dat als hij dit doet wanneer hij toch mee mag, hij dan gelijk weer weg zal moeten. 

Jee weet gewoon niet wat ik moet zeggen dat je vader zo doet, het zijn toch geen gebruiksmiddelen zoals een paar niet goed zittende schoenen die je dan maar weggooi met een verhuizing, heb je je vader gevraagd waar de hond dan naar toe moet ? Als die niet mee mag ? Waar gaat de hond dan naar toe ? 

Tja wie wil er nou een incontinente hond? Mag hij zijn laatste jaren in het asiel verblijven, lekker hoor, zo'n trouwe hond afdanken, inderdaad alsof het oude schoenen zijn, heeft je vader dan helemaal geen band met je hond.

Als je vader doorzet, dan zou ik hem vragen, wat en hoe ziet hij dat voor zich, heeft hij dan helemaal geen gevoel voor de hond, en voor jou gesteldheid?

Ik zou toch een drama schoppen als ik jou was, een vreselijke heisa zou ik maken..

Een hond past zich heel makkelijk aan.

Vroeger ging ons oude hondje ook met ons mee verhuizen toen mn ouders gingen scheiden.

Beestje heeft het goed opgepakt.

Ja, ook hij werd incontinent en dement. Maar daarom was hij niet minder geliefd. Oh, en hij pistte ook op het laminaat, dat is er echt niet slechter van geworden. Huidige hond heeft ook wel eens binnen op het laminaat geplast en gepoept, daar heeft het laminaat ook nog geen schade van ondervonden.

Weet je, in een rijtjeswoning hoor je nou eenmaal je buren, hoor je dat er ruzie is, hoor je dat er een kind huilt en een hond blaft.

Je hoort ze hier zoveel. Blaffende honden, schreeuwende en gillende kinderen die met zn allen plezier maken en buiten spelen.

Dat veroorzaakt echt geen ruzie met de buren. Of je moet een enorme hork als buur hebben.

Ik hoop dat je vader bijdraaid en dat hij misschien nu alleen maar wat last van verhuis stress heeft.

Geef de hond een kans, laat 'm mee verhuizen en als blijkt dat de hond echt totaal niet op zn plek is, of serieuze overlast veroorzaakt zodat er politie bij aan te pas moet komen wegens klachten van geluidsoverlast, dan moet je misschien aan andere stappen denken.

Maar om bij voorbaat de hond al weg te doen omdat pa enorme beren op de weg ziet... Beetje stom van hem.

Ik ook, zou echt een vreselijke heisa er van maken, een hond van 11 jaar die je vader wil afdanken, te oud.....wordt de hond dan de toegang van het huis verboden, wat gaat er straks om in de hond, zijn baasjes die hem niet meer moeten, en dat hij maar een ander onderdak moet zoeken, waar ? Je bent 21 jaar, en tuurlijk ben je afhankelijk van je ouders, maar schop nou maar stennis, je moeder wil toch ook dat de hond meegaat...als ik het zo aanneem, je vader wil de hond niet meer...dan is het asiel een optie voor je vader, daar zijn jullie toch nog zeg, je moeder en jij, vorm maar een front tegen je vader....een oudere hond die nog maar een paar jaartjes meer heeft moet toch juist verzorgd worden en vertroeteld worden....de keuken is ook een optie voor de hond en als jij er bent, jouw kamer, ook snachts zodat de hond bij je mag als jij thuis bent..kom op voor je hond.!!

Als je vader jou niet wil laten praten, kan je dan geen brief schrijven? Voelt misschien een beetje kinderachtig, maarja als hij jou niet laat praten.. zou ik dat misschien wel proberen.
Schrijf gewoon op wat jouw tegenargumenten zijn voor alle redenen die hij opnoemt, jouw oplossingen daarvoor, etc. Schrijf dat je ander onderdak zal zoeken als hond niet mee mag en dat je wil vermijden dat je op zo’n manier uit huis gaat. Dat je je niet gehoord voelt en dus alleen op deze manier iets over kon brengen. Dat is het enige wat ik me nu nog kan bedenken. Of zoals ik al zei, flinke stennis maken (met de steun van Willemijn ;))

Bente.....als ik kon helpen deed ik dat direct hoor....  ik heb zelf een hond op leeftijd, veel ouder dan anoniem, als ik in haar ogen kijk zoals ze naar me kijkt , moet er toch niet aan denken dat ze in het asiel terecht komt en zo uit mijn leven verdwijnt.....dat verdiend een hond toch niet , bij overlijden als er niets geregeld is is dat al erg genoeg, maar voor een verhuizing ? Een hond heeft ook gevoelens....en een  oudere hond kan niet meer voor zich zelf opkomen, dat moet anoniem doen !!    Wie neemt een oudere hond die niet meer zo sterk in het leven staat ? Dan wordt dat heel gauw een asiel....dat kan men een hond toch niet aan doen, die 11 jaar trouw geweest is aan zijn baasjes ? Ik blijf netjes, maar heb er geen woorden voor.

Anoniem, er zijn vetbedden , incontinentiebroekjes eventueel voor de nacht, jij zorgt voor je hond, en als je er niet bent, is de keuken nog een optie, en als jij er bent , jouw kamer is ook een fijne plek voor je hond toch....je bent 21 , laat je maar horen thuis.

Iedereen bedankt weer voor de reacties! Ik kan nog geen duidelijk antwoord geven over of de hond nou wel of niet mee mag.

De ene keer zegt mijn vader dat het misschien we kan als hij maar niet binnen plast, de andere keer heeft hij overal commentaar op en vind hij het een heel dom idee enz. 

Ik heb veel stress ben verdrietig en wanhopig maar desnoods keten ik mijn hond aan me vast want mijn hond gaat na elf jaar niet zomaar weg. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Ik durf nu ook bijna niet meer het huis uit omdat ik bang ben dat als ik terug kom de hond weg is. Ik vind dit echt heel stom allemaal net zo voor kerst bah ik baal er goed van dat het allemaal zo moet gaan ik ben ook echt heel erg boos. Echt heel kwaad.

Ik snap het ook gewoon echt niet, elf jaar lang is hij er al dat is mijn halve leven en omdat we naar een mooi huis gaan verhuizen zou die niet mee mogen. Ik vindt het echt een belachelijke reden. 

Ik weet niet of de keuken een goede optie is,het is een open keuken je loopt vanaf daar rechtstreeks de woonkamer in zegmaar. Als ik niet thuis ben gaat hij vaak in mijn slaapkamer liggen (ik slaap beneden) snachts slaapt hij op mijn slaapkamer, ik denk dat ik die traditie in het nieuwe huis voortzet maar dan zal ik hem wel de trap op moeten tillen want ik laat hem geen trappen lopen dat is niet goed voor zijn gewrichtjes. Ik laat het denk ik een beetje aan de hond zelf over als hij liever beneden wil slapen slaap ik de eerste paar weken wel op de bank om hem een beetje in de gaten te houden enzo.

Nouja, ik hoop dat het uiteindelijk allemaal goedkomt, maar ik zie op tegen de verhuizing enz. Ik weet nu al dat, mocht mijn  hond toch bijv. een ongelukje hebben binnen of gaan blaffen of weet ik veel wat, dat ik dan de wind van voren krijg. Terwijl ik daar mijn inziens niets aan kan doen ik ben juist degene die (met dank aan jullie) met oplossingen komt. Ik ben ook bang, mocht mee hij mee mogen, dat zodra er maar iets mis gaat hij meteen weg moet. Pff dan heb je weer geen rust, dan denk ik wanneer weet ik nou zeker of hij echt gewoon mag blijven? Na een week, maand, half jaar? Nouja, mijn eerste stap is er voor te zorgen dat hij mee mag.

In ieder geval krijgt hij morgen een nieuw vetbedje, en ga ik op zoek naar van die matrasbeschermers en anders gebruik ik eerst een vuilniszak, las ergens tussen de reacties dat die ook prima werken.

Nogmaals iedereen heel er bedankt voor de reacties en ik hou jullie op de hoogte. 

Misschien moet je eens laten weten hoeveel stress je hier van hebt en hoe vreselijk je het vind, laat hem lezen wat je net hebt geschreven..het kan toch niet zo'n gemene man zijn, misschien snapt hij het echt niet en heeft hij totaal geen band met de hond, maar jij wel, maak hem dat duidelijk, je hebt het over liefhebben, maar dan liefhebben van een hond.

ik voel het echt in mijn hart, mijn hond is niet stabiel genoeg, anders zou ik zeggen, geef de hond maar aan mij.. maar de hond wil natuurlijk gewoon bij jullie blijven, al 11 jaar lang vertrouwd hij op de zorg van jullie.

Ik zou echt de tent op zijn kop zetten, gillen schreeuwen als het nodig is, want blijkbaar kom je door gewoon praten niet tot je vader door.

" Bente.....als ik kon helpen deed ik dat direct hoor....  ik heb zelf een hond op leeftijd, veel ouder dan anoniem, als ik in haar ogen kijk zoals ze naar me kijkt , moet er toch niet aan denken dat ze in het asiel terecht komt en zo uit mijn leven verdwijnt.....dat verdiend een hond toch niet , bij overlijden als er niets geregeld is is dat al erg genoeg, maar voor een verhuizing ? Een hond heeft ook gevoelens....en een  oudere hond kan niet meer voor zich zelf opkomen, dat moet anoniem doen !!    Wie neemt een oudere hond die niet meer zo sterk in het leven staat ? Dan wordt dat heel gauw een asiel....dat kan men een hond toch niet aan doen, die 11 jaar trouw geweest is aan zijn baasjes ? Ik blijf netjes, maar heb er geen woorden voor. "

Willemijn _ baasje van Bams _ en Ogin ( Ozjin .

Helemaal mee eens, ik zou dat ook niet aankunnen. Zo jammer dat sommige mensen daar anders in staan. Zodra hond oud is en het niet meer uitkomt is het weg ermee.. ben blij dat anoniem er wel iets aan wil doen, dat je niet weet hoe en dan advies komt inwinnen vind ik een hele verstandige keuze. 

Misschien moet je, hoe moeilijk ook, t onderwerp even laten rusten en je lekker op je hond concentreren. Ga eens in je nieuwe buurt rondwandelen met hem als dat kan.

Je vader lijkt nogal wisselvallig. Zo lang er geen concreet ander huis gezocht wordt is er in principe nog niks aan de hand.

Volgens mij heeft je vader stress voor de verhuizing en reageert het af op de zwakste schakel,de hond.

Als je mams en jij de hond houden wil en je pa niet is dat wel heel vals.

Ga met de nieuwe buren een praatje maken dat jullie een hond hebben en dat je hen vraagt geduld te hebben met het wennen van de hond in het nieuwe huis.

Dat kan nog alles meevallen.

Hier in de familie is soortgelijke dingen voir gevallen met verschillende dieren,ik als grote dierenvriend en al wat ouder wordt daar echt woest van,sorry.

@kees, ik probeer me inderdaad zoveel mogelijk op de hond te concentreren en hem lekker veel aandacht te geven enz. Maar soms is dat moeilijk omdat ik het idee dat hij misschien weg moet niet uit mij hoofd kan krijgen. Ik ben ook echt in staat dat als mijn hond weg moet ik geen contact meer met mijn vader wil. Zo woedend ben ik er over en ook verdrietig enz. 

Zolang er nog niets concreets is hou ik gewoon hoop dat hij kan blijven maar tis gewoon een hele nare situatie. Het klinkt misschien raar en gemeen maar zo bedoel ik het niet, maar ik zou liever een hond kwijt raken doordat hij overlijdt aan ouderdom of ziekte dan dat een hond weg moet omdat ik dat mijzelf gewoon niet kan vergeven.

Afgelopen week was ik alleen thuis met mijn vader, dan hoor ik hem tegen de hond 'zeggen' van je wilt graag blijven hé, als ze je dan maar genoeg uitlaten enz, dan heb ik weer wat meer hoop. Ik ben die avond een uurtje weg geweest om naar de winkel te gaan maar toen ik thuis kwam zei mijn vader weer: Hij wou bijna binnen plassen heb hem net op tijd naar buiten kunnen doen, die hond kan niet mee en dat wordt helemaal niks en dat soort dingen. Dan verlies ik de hoop weer en ben als de dood dat hij weg zou moeten.

Je weet als je een hond neemt dat hij binnen kan plassen of poepen, hij kan ziek worden, er kunnen hoge dierenartskosten komen, je moet er ook tijd voor vrij maken enz. Maar dat weet je toch op voorhand wel neem ik aan, ik bedoel als je een klein kind hebt en dat kind zit achterin je nieuwe auto en geeft over zeg je toch ook niet kind moet weg want de auto is nu vies? Misschien niet zo'n goede vergelijking, maar goed. 

Ik sta ook niet er bij te juichen als mijn hond per ongeluk binnen zijn plas doet of als hij ziek is ofzo. In tegen deel, een paar weken geleden had hij een darminfectie, ik hoorde hem snachts hard hijgen dat doet ie anders nooit dus ik ben gaan kijken wat er aan de hand was, had hij enorme diarree de hele keukenvloer lag onder. Dan ben ik midden in de nacht bezig diaree van de vloer te halen, natuurlijk ben ik dan ook niet blij maar ik ben alles behalve boos. ik was juist ontzettend bezorgd over hem en ben de hele nacht bij hem gebleven de volgende dag ben ik meteen naar de dierenarts gegaan en kan rond de 100 euro betalen voor medicijnen en een spuit. Maar ik had geen  moment het idee van dat ik boos was of teleurgesteld ofzo echt geen moment. Ik wilde alleen maar dat hij beter zou worden. 

Mijn vader is inderdaad heel erg wisselvallig, dan zegt hij weer we moeten iets anders voor hem zoeken, dan zegt hij weer hij kan mee maar zodra die 1 keer binnen plast gaat ie weg. Of hij zegt dan maak je maar een hondenhok dan gaat ie daarin, dat vind ik al helemaal belachelijk, want hij s nooit buiten in de nacht. Ik wordt er heel erg depressief van het liefst ga ik op mezelf en neem ik de hond mee maar hoelang het duurt voordat dat kan weet ik niet. Als ik bijvoorbeeld zekerheid heb van over een halfjaar kan ik op mezelf wonen en neem ik de hond mee, had ik veel meer rust gehad enz. maar dat heb ik nog niet gevonden. 

Wat ook niet meehelpt is dat mijn vader steeds met mensen praat die het met hem eens zijn, dan is hij sterker in zijn idee zegmaar. Paar dagen geleden ook stond er een voor mij onbekende man voor me neus te vragen wat ik met de hond van plan was? Dit was een kennis van mijn vader, ik dacht waar bemoei jij je in godsnaam mee? Ik vertelde hem dat hij gewoon mee zou gaan als het aan mij ligt. Uiteindelijk was ik in discussie met die man ik ben maar naar mn kamer gegaan. Want ik had geen zin om hem uit te leggen wat mijn hond voor mij betekent, over een paar weken zie ik hem toch nooit meer. 

Ik denk dat ik voor nu gewoon er van uit ga dat de hond mee gaat, als we in het nieuwe huis zijn aangekomen ga ik maar meteen een hele lange wandeling met hem maken zodat ik ook even niet tussen al die mensen ben, want daar heb ik echt even geen zin in dan. Als die mensen die mee helpen met verhuizen enz, dan weg zijn laat ik hem overal even snuffelen enzo en maak ik een lekker plekje voor hem en hou ik me vooral bezig met de hond. 

Ik ben er ook achter gekomen dat mijn hond voor mij ook echt op nummer 1 staat. Mijn hele leven is op hem ingesteld, hem weg doen zou betekenen dat ik gewoon eigenlijk geen leven meer heb. Ik kan er met me verstand ook echt niet bij, tuurlijk begrijp ik dat alles mooi en nieuw is en dat mijn vader er van baalt als de hond binnen plast of misschien gaat blaffen enzo. Maar om hem dan weg te doen terwijl je nog geen eens naar andere oplossingen hebt gekeken of gewoon eens naar een ander die er anders denkt luistert vind ik gewoon heel erg gemeen. 

Het helpt voor mijn gevoel wel heel erg mee dat mijn moeder zegt dat hij mag blijven, dit is voor mij wel een enorme steun en dat ik ook op dit forum meer dan 70 reacties heb van compleet onbekende mensen die mij tips geven, adviezen, sterkte wensen enz. helpt ook heel erg mee dan denk ik oh fijn, ik sta niet alleen in dit verhaal en er zijn mensen die ook vinden dat je niet zomaar een hond na elf jaar aan de kant zet. Daar wil ik jullie allemaal ook heel erg voor bedanken.

Nou, het is weer een lang verhaal geworden zeg. Ik ga nu sowieso tot de verhuizing mij zoveel mogelijk op de hond concentreren en hem lekker vertroetelen enz. en ga er gewoon vanuit dat hij mee mag. Hoe het afloopt weet ik nog niet maar ik hoop met heel mijn hart dat het goed komt. Iedereen bedankt voor de reacties en als ik wat nieuws te melden heb of gewoon van me af wil schrijven meld ik me hier. :-)

Krijgt de hond al medicatie voor de incontinentie? En zo nee, dan is het misschien een idee om daar alvast mee te beginnen. Want dit lijkt voor je vader het grootste probleem te zijn. En eerlijk? Het IS natuurlik ook niet fijn dat de hond incontinent is. Niet voor de hond, maar ook niet voor de mensen eromheen. Ik denk dat als je met medicatie de incontinentie onder controle krijgt, dat je vader het ook meer ziet zitten.

Wanneer wordt er verhuisd is dat al bekend en zeker ? 

Medicatie zal niet direct helpen dat is uitproberen welke, en dan nog op een ogenblik komt er een tijd dat het niet meer werkt, oudere honden krijgen meestal wat ouderdomsklachten, het is triest dat mensen dat niet aanstaat, en als het dan zover is de hond de deur uit moet, aangezien niet iemand een hond die wat ouderdomsklachten heeft  zal adopteren , wordt het een enkeltje asiel.....topicopener, sta op je strepen en knok voor je hond....gebruik de handaanreikingen die het de hond wat makkelijker zal maken en ook voor je vader, maak mij niet wijs dat je vader niets voor deze hond voelt na 11 jaar......en je mams, die vind het goed dat de hond blijft ondanks de ongemakken....je mams heeft toch ook wel wat te zeggen toch.....