Inburgering Roemeens opvangertje: ze is weg ... (pag. 6)

Dobber had nog niets over een tweede geïnteresseerde geschreven.
Misschien verklap je nu wel iets  

Oh wacht, visite is iets anders . Beter lezen, Chant 

Dubbel

Mysterie opgelost 

Waarom moet er eigenlijk een 2de hond zijn, ik bedoel, bange honden kunnen ook gewoon leren zonder andere hond, sterker nog, ze trekken dan meer naar mensen. Of heb ik het helemaal verkeerd begrepen?

 Kan gebeuren!

De vorige keer is de adoptie op een flop uitgelopen en werd Anuska een dag later weer bij mij gebracht. Ze was toen helemaal in haar schulp teruggetrokken en erg stressig en nerveus. Maar zodra ze binnen het hek was en Dobber was bij haar, ging de knop om en was ze weer de oude. Die omschakeling was gewoon eng om te zien, het heeft mij heel duidelijk gemaakt dat zij zich echt optrekt aan een andere hond. 

Bovendien, als ze nog meer naar mensen trekt, kan ze ook nog slechter alleen zijn... Ik laat haar zo nu en dan even een half uurtje of een uurtje alleen. Ze keft dan wat en huilt soms als een wolfje, maar ze loopt niet stressig door het huis of gaat dingen slopen oid. En op een gegeven moment gaat ze ook wel liggen, maar ze blijft alert en blijft met regelmaat blaffen en keffen. Ze vind alleen zijn gewoon echt niet leuk. Met Dobber erbij blaft ze nagenoeg niet en gaat ze lekker liggen. Het is een hondje dat ontzettend graag gezelschap om zich heen heeft en zich daar ook aan optrekt. Meer nog dan aan mij als mens. Dus ik wil graag dat ze bij mensen terechtkomt die al een andere, stabiele hond hebben.

Ik wilde het nog even stil houden, maar Anuska is gereserveerd! De visite van laatst (het stel waar Chantal het al over had ) waren inderdaad op kennismakingsbezoek om te zien of het zou klikken met Anuska. 

Het stel kwam om half een en heeft eerst buiten met Dobber en Anuska kennisgemaakt. Dit ging prima, Anuska was erg terughoudend, maar wel nieuwsgierig. Ze liet zich niet aaien, maar wilde wel graag snuffelen. 

Eenmaal binnen zijn we aan tafel gaan zitten (ze hebben bij mij gegeten) en de meneer had een zakje lekkere brokjes mee. Beide honden stonden druk te kwispelen onder de tafel en ook Anuska nam zonder twijfelen het lekkere snoepje aan. Dat was het moment waarop ik eigenlijk al wist dat het goed zat tussen Anuska en die man. Later kwam ze ook bij de mevrouw snuffelen en liet zich voorzichtig aaien. 

Na het eten hebben we in de woonkamer nog wat verder gebabbeld en de honden kregen weer wat lekkers. Het was erg leuk om te zien hoe vrolijk en lief Anuska was. Ze stond vol verwachting en druk kwispelend bij die man, terwijl hij bezig was met de snoepjes te pakken. Pakte het weer zonder aarzelen aan en even later mocht hij haar even aaien. Aan het einde van de middag hadden zowel de man, als de vrouw Anuska geaaid en hebben ze likjes van haar gekregen. Al met al was ze erg ontspannen in hun omgeving. 

Voor Anuska zijn dit grote stappen. Ze is bang voor mannen en is erg gevoelig voor emoties en 'sfeer'. De vorige keer was ze zo onrustig, dat ze geen snoepjes durfde pakken uit de hand van de man. Geen van beide mensen kon haar toen aanraken of aaien en ze bleef heel gespannen. Achteraf was er dus heel duidelijk geen klik, maar ik heb me dat toen niet gerealiseerd, omdat ze zich vanaf het begin zo aan mij gehecht heeft. Ik was in de veronderstelling dat ze zich aan iedereen zo zou hechten... Nee dus. 

Het zijn hele andere mensen dan de vorige keer (en dan bedoel ik vooral de vrouw van de vorige 'flopdoptie'). Dit zijn lieve, geduldige mensen waar Anuska zich fijn bij voelt. Ze hebben een andere, stabiele hond en een tuintje met een park in de buurt. Ze zal 3 dagen in de week maximaal 5 uurtjes alleen zijn met hun andere hond. Dat zou ze in principe goed moeten kunnen doen. 

Mijn enige puntje was dat hun hond bijna 15 is en ik Anuska niet kan houden, omdat het leeftijdsverschil met Dobber mij al te groot is (Dobber is 12). Maar ze hebben aangegeven altijd twee honden gehad te hebben en net zoals ze Anuska erbij nemen als maatje voor hun oude hondje, willen ze ook een maatje voor Anuska nemen als hun Bo er niet meer is. 

Al met al heb ik er deze keer veel vertrouwen in. Ze is al sinds zondag gereserveerd, maar ik wilde eerst het huisbezoek afwachten. Het zou erg lullig zijn als iedereen hier blij is en vervolgens is hun tuin niet veilig . In principe wordt ze volgende week zaterdag opgehaald, maar dit is even afhankelijk van het werk van meneer (hij vraagt de week erna vrij, maar dit moet wel kunnen). 

Ik voel me er ook goed bij. We zochten een ideaalplaatje voor Anuska en het lijkt erop dat we dat gevonden hebben. Aan de andere kant is het ook dubbel, omdat Dobber mogelijk binnenkort ook 'weg' is en ik alleen overblijf. Dat is toch een schaduwrandje. Maar het is ook exact de reden dat ik heel blij ben dat deze mensen nu op ons pad kwamen. Nu Dobber aan het kwakkelen is, weet ik gewoon niet hoe het komt. Het is een fijn idee dat Anuska dan in elk geval een fijn plekje heeft gevonden. 

Wat een goed nieuws 
Anuska is zo'n zacht hondje, ik ben blij dat ze na al die jaren toch haar zo gegunde forever home heeft gevonden 

Ik zag gisteren op de site dat Anuska gereserveerd stond en had je er in pb naar willen vragen zodat ik geen spoiler hier zou plaatsen...uiteindelijk vergeten, en nu weet ik het toch  

Ja, ik ook! Zo'n zacht hondje heeft wel de juiste baasjes nodig en zoals het nu lijkt, hebben we die ook gevonden. 

Ze was inderdaad al eerder gereserveerd op de website en facebook ;). Maar ik wilde zelf een slag om de arm houden vanwege het huisbezoek. Die mevrouw had wel een opmerking gemaakt dat hun tuin niet zo hondproof was als die van hun (mijn tuin is omheind met 180cm schutting en 160 cm kennelpanelen). Dus ik wilde echt zeker weten dat alles goedgekeurd was ;). Maar de baas van de stichting heeft zelf het huisbezoek gedaan, dus ik heb er wel vertrouwen in. Ze krijgen ook veel informatie mee vanuit de stichting en van mij natuurlijk ook. Dus we zullen zien hoe het gaat :). 

Hoe wist je trouwens om welke stichting het ging? Volgens mij heb ik dat nergens genoemd? Of ben ik nou in de war ?

Jeeej, heerlijk, een baasje , het gaat helemaal goed komen, fijn hoor!!!

Gefeliciteerd. Maar ben er pas gerust op als ze daar een maandje zit en niet terugkomt, zegt  pessimistische ik. 

Ik heb serieus geen flauw idee 
Ik moet het ergens gelezen hebben, misschien dat Chantal ooit ergens heeft geschreven waar ze vrijwilliger is, of toch jij?...ik weet het echt niet 

Maar mijn gebrekkig geheugen neemt niets weg van het "hoera" gevoel 

Ik ook hoor! De vorige keer was ze met 1 dag al terug, kun je nagaan. Dus deze keer houd ik een slag om de arm ;). 

" Ik heb serieus geen flauw idee Ik moet het ergens gelezen hebben, misschien dat Chantal ooit ergens heeft geschreven waar ze vrijwilliger is, of toch jij?...ik weet het echt niet Maar mijn gebrekkig geheugen neemt niets weg van het "hoera" gevoel  "

pien

Misschien heb ik het ook wel ergens genoemd hoor, ik weet het ook niet meer! 

Het is officieel: Anuska wordt 4 juli opgehaald.

eerlijk gezegd best moeilijk (voor mij dan) of je nu blij of verdrietig, of bezorgd moet zijn met dit nieuws, toch weer een hele verandering voor haar

maar ik hoop voor Anuschka dat ze snel vertrouwen opbouwd en beseft dat ze haar foreverhome gevonden heeft

Ik voel eigenlijk nog niet zo heel veel... Het komt natuurlijk onverwacht (ze is 10 maanden bij mij geweest en er zijn in totaal 2 serieuze aanvragen geweest, waaronder deze). En ik heb op dit moment de zorgen om Dobber die toch een bepaalde tol nemen, al ben ik daar ook nog erg rustig onder. Op dit moment gaat het dus nog prima, maar misschien moet de 'klap' nog komen. 

Nog 1 nachtje..

I know :(... 

Het is leeg in huis :(...

Zaterdag is Anuska opgehaald. De klik die ik de vorige keer zag tussen haar en die mensen, was nu ook weer aanwezig. Op een gegeven moment kwam de mevrouw van het toilet en Anuska stond naast mijn benen (onder de tafel) naar haar te kijken en druk te kwispelen. Ook naar de man was ze weer heel vriendelijk en pakte direct lekkere dingen van hem aan. We hebben de documenten doorgenomen en ze hebben de adoptiepapieren getekend. Het is officieel: Anuska is geadopteerd!

Bij het weggaan was mevrouw even wat emotioneel, ze vond het heel wat voor me dat ik afscheid moest nemen van Anuska. En dat is het natuurlijk ook. Maar, het is oké. Voor mij was het heel belangrijk dat Anuska een klik had met de adoptanten en dit was overduidelijk het geval. Bovendien heb ik ook echt het idee dat dit stel goed begrijpt wat Anuska nodig heeft (al zullen ze ook nog het één en ander leren, maar dat is altijd zo met een nieuwe hond). 

Inmiddels heb ik een lief mailtje gehad waarin ze vertelden dat Anuska het heel goed deed. In plaats van de eerste weken in de tuin plassen en poepen, heeft ze direct haar behoefte gedaan in het park. En ook in huis hihi ;). In het park zijn ze ook al een aantal andere honden en baasjes tegengekomen. Deze benaderde ze rustig en nieuwsgierig. Kortom, ze gedroeg zich boven verwachting goed. Heb wel gewaarschuwd dat ze nu niet te snel moeten gaan, omdat ze het ineens zo goed doet. Met hun eigen hondje van bijna 15 gaat het ook goed, zo nu en dan krijgt ze zelfs een likje van hem :). 

Verder is ze daar nog erg onwennig en schrikt ze van alles. Maar dat was te verwachten, het is een gevoelig hondje. Ze zoekt veel toenadering en loopt de hele tijd achter de meneer aan. Laat zich ook rustig aanlijnen en het tuigje aan- en uittrekken. Gisteravond had ze de hele tijd in een hoekje gezeten, maar vandaag lag ze al in een mandje en nog later lag ze naast de bank. Nog eventjes en ze ligt erop :). 

Waar ik ook blij mee ben is dat ze Anuska vlees blijven geven. Ze kreeg bij mij vlees van Dogmeat en zij gaan dit ook geven. Ze gaven al vlees, maar dan gecombineerd met brokken. Hopelijk gaan ze nu volledig over op vlees. 

Verder vind ik het hier in huis maar stilletjes. Anuska kwam toch wel heel vaak langs voor wat aandacht. En het voelt heel apart om alleen Dobber eten te geven. Alleen Dobber naar boven te tillen, alleen haar uit te laten etc. En het is vooral nog een heel vervelend idee dat ik Anuska waarschijnlijk nooit weer in het echt ga zien, ik denk dat ik dat nog het lastigste vind. Maar het is ook goed. Ze heeft een fijn plekje bij die mensen en als ze het goed begeleiden, zal ze het daar vast prima gaan doen. En dat is mij ook wat waard. 

Kortom: het is dubbel. Het voelt goed, maar ook leeg. Toch is het ook een fijn idee dat ik mijn doel heb volbracht: ik wilde een kansarm hondje uit het buitenland een goed plekje geven. Anuska was nog maar een half jaar oud toen ze in het asiel terecht kwam en daar heeft ze bijna op de dag tot haar 7e gezeten. Toen kwam ze bij mij en met een vastgelopen adoptie tussendoor heeft ze nu toch eindelijk haar plekje gevonden. Dat geeft me toch veel voldoening. Ik kan niet alle levens van honden veranderen, maar wel het leven van 1: Anuska!

Jee wat fijn dat ze een goed huisje heeft gekregen, en voor jou is het even moeilijk om haar weg te moeten laten gaan, maar je hebt het goed gedaan jij...maanden voor dr gezorgd en nu bij deze mensen...en hoop dat je contact blijft houden maar zoals ik lees zal dat zeker zo zijn...

Gefeliciteerd met deze hele mooie en geslaagde adoptie. Bedankt dat je Anuska toen opving. Dat meisje komt er wel 

@ Willemijn: ja, we zullen zeker wel contact houden. Vooral in de eerste periode natuurlijk. In elk geval zit ze daar nu al langer dan bij de vorige adoptanten ;). Toen was ze binnen 24 uur weer thuis.

@ Chantal: dank je wel :). Ik denk dat ze het daar ook wel red, maar je houdt toch altijd een slag om de arm. 

Ben wel nieuwsgierig, hoe zijn de eerste dagen gegaan bij de nieuwe baasjes? 

Ik ben benieuwd hoe het met jou gaat Dobber, natuurlijk ook hoe het in het nieuwe gezin gaat.

ja ik ben ook heel nieuwsgierig, heb je nog contact gehad met de nieuwe eigenaren van Anuschka?

Jazeker heb ik nog contact met ze :). We hebben al een aantal keren gebeld en eigenlijk gaat het gewoon heel erg goed. Gisteren vertelden ze me dat Anuska inmiddels naast meneer op de bank ligt . En als hij 's ochtends uit de slaapkamer komt, staat ze hem rondjes draaiend, kwispelend en kreuntjes makend op te wachten. Ik weet precies hoe dat eruit ziet, want dat deed ze hier ook. Ontzettend vertederend ;). 

Mevrouw vindt ze ook erg lief en komt ze heel gemakkelijk aandacht bij vragen. Meneer is dan soms nog wat spannend, maar ach. Dat komt vanzelf. 

Ze komt ook regelmatig even een kijkje nemen wat ze aan het eten zijn, maar als ze 'nee' zeggen gaat ze ook weer rustig weg ;). 

Buiten doet ze het (boven verwachting!) goed. Ze is vriendelijk naar iedereen, begroet andere honden zonder problemen en loopt lekker mee. Een buurman kwam al naar buiten met een hondenkoekje, hij vond haar zo ontzettend mooi. Iedereen daar trouwens hihi. 

Dus al met al gaat het heel goed. Met mij is het ook prima, met Dobber ook. Het is wat stil in huis, maar we zitten alweer aardig in ons ritme. Ik vind het alleen geen fijn idee om Dobber alleen thuis te laten, terwijl ik daar vroeger nooit problemen mee had. Maar goed... Het zal moeten wennen. En ach, wie weet wat er gebeurt als Dobber weer opknapt... 

dat klinkt heel goed, fijn om te lezen dat ze zo snel al vertrouwen opgebouwd heeft met haar nieuwe mensen

Fijn nieuws!!!!

Ja Dobber moet weer wennen, ik heb daar eigenlijk nooit bij stilgestaan.