Inburgering Roemeens opvangertje: ze is weg ... (pag. 6)

Ach wat een lief snoetje heeft ze toch.
En Dobber ligt er zo braaf bij te kijken
Wat jammer toch dat er nog steeds geen geschikte adoptanten voor Anuska zijn.

Ja, lief he . Ik denk alleen niet dat ze in de gaten heeft dat ik het likken ont-zet-tend vies vind... Want als ik een volgend keer mijn hand wegtrek en zeg dat ze op moet houden, voel ik dat ze nog snel een likje over mijn legging geeft terwijl ik me omdraai. Ach, ik weet wel dat het een goedbedoeld likje is. Het is haar manier van onderdanigheid en affectie tonen. Dus ja, ik leer er mee leven, maar fijn vind ik het niet ;). Al levert het wel hele schattige beelden op!

Ik hoop dat er toch wel weer nieuwe adoptanten komen. Ze heeft het hier prima, maar ze verdient een écht eigen plekje. 

Anuska haar eerste oud en nieuw in Nederland is goed verlopen. Ik had nog nooit medicatie gegeven bij vuurwerkangst, maar na een miniem onweersbuitje een paar weken eerder was mij wel duidelijk dat Anuska O&N niet goed zou gaan trekken...

Gelukkig had ik een vooruitziende blik (dat overkomt mij meestal niet ) en heb ik de dag voor kerst Pexion in huis gehaald (een middel voor epilepsie dat ook werkt bij geluidfobie). Gelukkig maar, want ik kon diezelfde nacht beginnen... Arm beestje was helemaal in de stress toen een paar idioten het leuk vonden om rond 03:30 uur met carbid te schieten. Midden in de straat. Halvegare gekken . 

Gelukkig was het rond kerst relatief rustig en ook de vrijdag daarna bleef het aardig stil.

En toen kwam zaterdag. Vanaf die dag mocht vuurwerk verkocht worden en dat hebben we ook gemerkt. De hele dag rotjes, pijltjes en groter geweld. Gelukkig was de Pexion inmiddels een aantal dagen ingewerkt en uiteindelijk ging het behoorlijk goed.

Dobber gedroeg zich relatief netjes. Zij is juist heel fanatiek met vuurwerk. Al die jammerende pijlen die de lucht in schieten zijn voor haar een adrenalinetrigger om het te willen pakken. Ze heeft de gevoeligheid en jachtdrang van de Stabij, maar het adrenalinegevoelige en de felheid van de Appenzeller. Absoluut geen fijne combinatie, vooral niet met vuurwerk. Dus ik hoopte dat zij ook goed zou reageren op de Pexion, zodat de knallen bij haar ook wat minder heftig binnen zouden komen. Ik heb wel het idee dat dit ook het geval was!

Oudjaarsdag ging ook prima. Het (illegale) carbidschieten was een paar dagen geleden al begonnen, maar op oudjaarsdag mag het wel legaal. Het was dus ook direct een stuk heftiger, al was het vergeleken met andere jaren gelukkig redelijk tam! Anuska was in elk geval superbraaf. Zonder problemen plassen en poepen en ze liep lekker rond in de tuin. Totdat er een harde knal was en Dobber begon te bléren . Dan is Anuska bang. En terwijl Dobber na een correctie van mij weer inbind en verder snuffelt naar snoepjes, blijft Anuska gespannen rondlopen en zit de schrik er weer aardig in. Bah, Dobber ook met dat adrenalinegedrag van haar. 

De rest van de dag ging het prima, al is het buiten nooit echt rustig geweest. Rond 5 voor 12 stapte ik met aanhang in de auto en hebben we net buiten het dorp 2019 voor 2020 verwisseld. Een goede keuze! Ondanks de Pexion en de dikke mist die het zicht belemmerde, vond Anuska het toch wel een beetje spannend. Maar afgezien wat piepen en een ondraaglijke drang om mij te likken (IEUW! ) bleef ze mooi rustig. Dobber gaf nergens om .

Helaas had de mist ook een keerzijde... Omdat er gisteren weinig te zien was had een aantal gekken in de straat nog een bups fikse vuurpijlen over. Wat een ellende! Dobber aan het zeuren en blaffen. En Anuska? Dat arme beestje ... Ze was compleet over haar toeren na die onverwachte geluidsoorlog: trillen, naar buiten willen vluchten, staart tussen de poten, hijgen. De hele rambam. Ik had vandaag net een halve dosering Pexion gegeven, dus het geweld sloeg extra in. 

Nu is de rust weergekeerd. Beide honden liggen bij me met een stapel watten in de oren en Anuska met een half-wrap (een sjaal rond het lijf). In de verte blijft het knallen, maar gelukkig hebben we voor nu weer even rust.

Naar mijn idee klopt er iets niet helemaal...

Ik zie een prinses op de erwt?(where ever my dekbed goes ..i'll be home).. en als je er nog een dekbed bij legt ..nog beter

en een prachtige koffer koningin

nou gelukkig heeft ze de jaarwisseling achter zich, al met al toch nog redelijk goed doorgekomen en hopelijk is het vuurwerk nu echt op

Zeer grappig die foto's er klopt volgens mij ook iets niet helemaal haha

" Ik zie een prinses op de erwt?(where ever my dekbed goes ..i'll be home).. en als je er nog een dekbed bij legt ..nog beter
en een prachtige koffer koningin "

Roos,Jeff † en Waldo †

Het is ook echt een prinsesje hihi ;). Ik heb twee van zulke bedden, aan de rechterkant zie je 'm staan (met het grijze dekbed). De bedoeling was dat beide honden lekker op een dekbedje kunnen slapen, maar ze willen beide mij in de gaten houden. En dat bij dat andere bedje staat de salontafel direct in de zichtlijn ;). Ach, ik heb wel vier bedjes waar ze kunnen liggen, dus ze zoeken het maar uit ;). Ik vond het alleen zo'n grappige tegenstelling; Dobber in dat kleine koffertje en Anuska heerlijk in het grote bed ;). 

" nou gelukkig heeft ze de jaarwisseling achter zich, al met al toch nog redelijk goed doorgekomen en hopelijk is het vuurwerk nu echt op
 
Zeer grappig die foto's er klopt volgens mij ook iets niet helemaal haha "

Dobry

Ja, ik ben echt heel blij dat we dat gezeur weer achter ons hebben. Zag er best tegen op, want Dobber reageert zo fel en Anuska wordt dan bang voor de knallen e.d. Gelukkig hielp de medicatie, daar was ik erg blij mee. 

Als de baas afgeleid is omdat ze druk bezig is om jou mooi op de foto te krijgen, dan moet je je kans grijpen!

Dobber heeft een au poot, maar Zuster Anuska houdt de wacht. 

ah Dobber een au poot... hoe komt dat?

gelukkig dat ze een goede prive verpleegster heeft 

wat een lieve foto!

Schatje he ;). Ze kan zo heerlijk lief die oogjes dichtknijpen .

Dobber haar jeuk speelt weer op ... Ik zag eergisteren al dat ze ergens last van had en zag toen dat pootje. Gisteren moest ik weg en heb ik een kap om gedaan, maar ik zag later pas dat ze er dan nog steeds bij kon. Nu heeft ze echt behoorlijk zitten bijten, zelfs een stukje van het eelt weggebeten.

Ze krijgt behoorlijk wat Zwarte Komijnolie, maar daar redden we het niet mee. De pred. moet helaas weer omhoog. Heb het in september behoorlijk kunnen afbouwen, naar soms zelfs een dag niks en de volgende dag een halfje. Maar sinds een paar weken zitten we weer op 1,5 of 2 per dag en sinds vandaag is het weer 2 of 2,5 per dag geworden. Ik zit er nu aan te denken om haar puur Pollen o.i.d. te gaan geven. Misschien met drainage of zo. Ik wil eigenlijk niet weer zo veel pred. geven als vorig jaar, toen kreeg ze in het hoogseizoen 4 pilletjes van 5 mg. Dat is wel veel. 

Toch vind ik het vreemd. Het is echt dit ene pootje. En ook heel plotseling dat ze er zo'n jeuk aan heeft. Dat is niet zoals het normaal ging. Heel apart.

Hmm apart ja...

De puur pollen lijkt me wel een goed idee. Ik lees er goede recensies over, misschien bestel ik het voor Jenna ook, want volgens mij vliegen er al weer pollen rond. Ik merk het zelf ook, ik ben in elk geval weer begonnen met haar af te doen met een washandje met lauwwarm azijnwater na elke wandeling of als ze in de tuin geweest is. Met de egyptische zwarte kummelolie ben ik ook weer begonnen, en als het regent wat regenwater opvangen dat als een soort natuurlijke immuuntherapie.

Wel af en toe pauze maken he met de kummelolie, ik las dat ergens dat het anders voor de lever te belastend zou worden als je niet af en toe een pauze inlast.

Het was een tijdje geleden, maar daar zijn we weer :). Eigenlijk met weinig nieuws te melden. Anuska doet het nog steeds heel goed en haar ontwikkeling gaat langzaam maar zeker door. Ik ben erachter gekomen dat Anuska haar gevoel voor mensen echt onfeilbaar is. Ze heeft zó goed in de gaten hoe iemand is én of ze een klik met die persoon heeft. 

Laatst waren we op visite bij iemand, daar waren ook twee tieners. De ene heel spontaan, beetje abrupt, lomp en ze wilde de honden direct aaien. Vroeg ook niet of het wel mocht, maar goed. Anuska maakte rechtsomkeer, het ging haar te snel.  

Het andere meisje is juist erg bedeesd. Rustig en gevoelig. Na wat rond te hebben gesnuffeld (ze waren beide los), ging Anuska bij de meiden snuffelen. Ze zaten elk aan een kant van de tafel, maar Pjukje () werd helemaal blij van het rustige meisje. Ze draaide rondjes naast haar stoel en bedelde haast om aandacht. Het meisje kon haar direct aaien en ze bleef rustig staan. Dat gebeurt nooit! 

Ik was aangenaam verrast. Op de een of andere manier heb ik toch altijd aangenomen dat Anuska óók moet wennen aan mensen waar ze het wel heel goed mee zal kunnen vinden. Maar ik heb nu toch ook gezien dat die klik er heel snel kan zijn. 

Nog even een paar foto's: tel de verschillende gezichten van Anuska :D.

Och wat een knappe dame!!

Ja honden voelen dat altijd wel aan, ze zoeken niet de drukste op.

wat een lief bijzonder hondje is het toch fijn dat het allemaal goed gaat

mooi dat ze gelijk die klik met dat meisje had, 

Ja, het is voor mij ook wel fijn om te weten wat Anuska zich dus wel degelijk direct goed kan voelen bij een vreemde persoon. Tot nu toe had ik toch altijd nog het idee dat ze bij iedereen zou moeten wennen. Blijkbaar valt dat wel wat mee, gelukkig :). 

Ze is thuis wel anders dan op visite. Op visite is ze meer open. Het andere meisje heeft haar later ook nog gewoon kunnen aaien, dat was ook al heel wat voor Anuska. Toch bleef daar echt een bepaalde spanning die ze bij dat andere meisje niet zozeer had. 

" Ja, het is voor mij ook wel fijn om te weten wat Anuska zich dus wel degelijk direct goed kan voelen bij een vreemde persoon. Tot nu toe had ik toch altijd nog het idee dat ze bij iedereen zou moeten wennen. Blijkbaar valt dat wel wat mee, gelukkig . 
 
Ze is thuis wel anders dan op visite. Op visite is ze meer open. Het andere meisje heeft haar later ook nog gewoon kunnen aaien, dat was ook al heel wat voor Anuska. Toch bleef daar echt een bepaalde spanning die ze bij dat andere meisje niet zozeer had.  "

Dobber!

zo leer je haar toch weer steeds beter kennen, mooi is dat

Super ...dat was ook mijn ervaring bij waldo

ze krijgen meer ervaring in soorten mensen en hun eigen vorm van zelfvertrouwen in hoe met bepaalde mensen om te gaan.

Heel mooi zoals ze opbloeit bij jullie ...waar blijft dat gouden mandje nou toch

zo'n heerlijk dier!

Maar weer even een update. 

Vorige week was er een aanvraag voor Anuska. Een mevrouw zonder andere hond, zonder tuin en die vanwege medische problemen in een scootmobiel zat. Dit leek ons (de stichting en ik) geen goed idee. 

Gisteren hadden we visite, mensen die ze nog niet eerder heeft gezien. Maar ze deed het erg goed! Was eerst bang, maar na een tijdje liet ze zich door zowel de vrouw, als de man aaien. Toen de man zelfs met koekjes aankwam, was ze helemaal blij. Stond kwispelend bij hem en nam het met smaak aan. Zo mooi om te zien!

Heerlijk dat je ze stappen ziet maken, zo fijn om te zien.

Wat betreft de scootmobiel, ik ken een vrouw, die is vaker op pad met haar hond dan menig ander mens, maar ik snap dat je dat niet zag zitten en ook weer niet, maar je hebt de vrouw zelf gesproken, dus jouw oordeel is dan goed denk ik.

Nee, ik heb niet met die vrouw zelf gesproken, de stichting wel. Het ging mij er ook niet om of ze vaak op pad is, of niet. Ik zie Anuska alleen niet naast zo'n scootmobiel lopen. Ze is daar veel te onzeker en bang voor, helemaal als er geen andere hond is om het voorbeeld te geven. En daarnaast had deze mevrouw geen tuin. Dus alle drie redenen zijn al genoeg om haar daar niet te willen plaatsen. 

Wat jammer dat het geen geschikte kandidaat voor Anuska was.
Maar ik begrijp de keuze wel, als er twijfels zijn over de geschiktheid kan je het beter niet doen.
Die mevrouw vindt vast wel een ander hondje dat geschikter voor haar is.
Hopelijk komt er ook nog iemand anders snel op Anuska haar pad.

Terugkijkend zie ik dat Anuska inmiddels al zo'n 9 maanden bij jou is.
Wordt het niet steeds lastiger om afstand van haar te doen?

ik was hetzelfde aan het denken als Pien.  ze is al zo lang bij je, hoort er helemaal bij, het lijkt me erg moeilijk om haar weer af te staan.

Natuurlik is het moeilijk. Maar ik heb er ook vrede mee. Dobber is nu aan het kwakkelen en ik wil Anuska op een plekje hebben met andere hond. Dus er is geen  andere keuze, ze kan hier niet blijven... En daarom vind ik het ook wel oké als ze geadopteerd zou worden, mits het op het goede plekje is natuurlijk.

Ik begrijp je hoor Nynke.
Maar als ik even advocaat van de duivel mag spelen 
Wat nu als Dobber eerder gaat (wat ik absoluut niet hoop) dan dat er voor Anuska een nieuw baasje is gevonden?
Zou je haar dan naar een ander opvang adres doen waar een andere hond aanwezig is of toch alleen houden?

Dat hangt er vanaf hoe ze het doet als enige hond en wat ik voor haar kan regelen qua niet vaak alleen thuis zijn. Maar gezien haar reactie op de visite van laatst, denk ik dat ze het steeds beter gaat doen met vreemde mensen en dat haar kansen op adoptie dus ook steeds groter worden.

Het gaat toch om 2 verschillende geïnteresseerde mensen? 1 is afgewezen, het stel is nog in de race, toch? Of begrijp ik iets verkeerd?